2013-02-09 13:02:06
Συνέντευξη στην ιστοσελίδα medvoi365.gr παραχώρησε ο Γρηγόρης Γεωργάτος. Ήταν μια εκ βαθέων εξομολόγηση του πρώην αστέρα του Θρύλου, ο οποίος αναφέρθηκε στο θέαμα που παρουσιάζει φέτος η ομάδα, μίλησε για τον κ. Μαρινάκη, αλλά και τους προπονητές που τον βοήθησαν να εξελιχτεί σε έναν από τους καλύτερους αριστερούς μπακ όλων των εποχών, αν όχι ο καλύτερος της Ελλάδας και του Ολυμπιακού. Τέλος, αναφέρθηκε στα νέα παιδιά, εκφράζοντας την αισιοδοξία του πως μπορεί να «βγουν» καλύτεροι Γεωργάτοι.
Αναλυτικά η συνέντευξή του στην ιστοσελίδα medvoi365.gr
Γρηγόρη, πως είναι η ζωή χωρίς τη µπάλα; Χωρίς να παίζεις δηλαδή; Πριν λίγους μήνες έκλεισες τα 40.
Είναι µία ζωή φυσιολογική, ήρεμη. Χωρίς την πίεση από τον πρωταθλητισμού που είχα όλα αυτά τα χρόνια. Είναι µια ζωή που µε ευχαριστεί, γιατί είµαι περισσότερο κοντά στα παιδιά µου, την οικογένειά µου. Χαίροµαι πολύ που µπορώ και περνάω περισσότερο χρόνο µαζί τους.
Επτά πρωταθλήµατα, τρία κύπελλα. Σου λείπει η οµάδα, ο κόσµος, η εξέδρα;
Είµαι πολύ γεµάτος από την καριέρα µου όλα αυτά τα χρόνια. Και από τον Ολυµπιακό αλλά και από όλα αυτά που έχω περάσει. Είµαι τόσο γεµάτος, που όταν είπα ότι θα σταµατήσω, σταµάτησα και τώρα δεν µου λείπει καθόλου. Το µόνο που µπορώ να πω, είναι πως όταν καµιά φορά πηγαίνω στο γήπεδο η ατµόσφαιρα που υπάρχει και είχα συνηθίσει τόσα χρόνια, µου δηµιουργεί συναισθήµατα να θέλω να ξαναπαίξω, να µπω και πάλι στο γήπεδο. Όχι όµως ότι µου λείπει, µε την έννοια ότι θέλω και πάλι να είµαι ποδοσφαιριστής.
Θέλω να µου πεις τα συναισθήµατα που είχες όταν άκουγες χιλιάδες φιλάθλους να τραγουδούν το «έκανες την Τούµπα άνω κάτω Γεωργάτο, Γεωργάτο».
Ήταν µια ιδιαίτερη σχέση. Υπάρχουν ποδοσφαιριστές και ποδοσφαιριστές. Υπάρχουν εκείνοι που είναι του κόσµου, του λαού και εκείνοι που είναι µόνοι τους. Αυτό το σύνθηµα ήταν µία ένδειξη αγάπης του κόσµου. Όταν το άκουγα, καταλάβαινα, ότι πάνε καλά τα πράγµατα, δηλαδή ότι η οµάδα πάει καλά, εγώ παίζω καλά, κάνω καλό παιχνίδι, οι φίλαθλοι είναι ικανοποιηµένοι και το ανταπέδιδαν µε αυτό το σύνθηµα. Τα συναισθήµατα ήταν πολύ θετικά. Αυτό µε ανέβαζε περισσότερο. Στην ποδοσφαιρική διάλεκτο να το πούµε µε «τρέλαινε» και µε έκανε να θέλω να παίξω καλύτερα ώστε να τους ευχαριστήσω.
Ως συµπαίκτη, ποιον θα χαρακτήριζες καλύτερο; Είτε ως ποδοσφαιριστή, είτε ως άνθρωπο ή ακόµη και φίλο.
Είναι πολλοί οι συµπαίκτες µου που θα µπορούσα να πω. ∆εν θα ήθελα να ονοµάσω έναν. Είναι πολλοί αυτοί που είναι καρδιακοί φίλοι µου και θα ήταν άδικο να αναφερθώ µόνο σε έναν. Θα µπορούσα να πω ότι µε αυτούς που έζησα τα περισσότερα χρόνια στον Ολυµπιακό, ήταν οι καλύτεροι συµπαίκτες µου και φίλοι µου που ζήσαµε πολλά θετικά και αρνητικά µαζί.
Πες µου λίγα λόγια για τον καλύτερο προπονητή που είχες.
Ο Μπάγεβιτς ήταν ο προπονητής που µου έµαθε το πώς θα γίνω επαγγελµατίας. Να µην βλέπω το ποδόσφαιρο δηλαδή όπως το έβλεπα όταν έπαιζα στην «αλάνα», γιατί παρ’ ότι είχα φτάσει στον Ολυµπιακό, µε µία πορεία 5 χρόνων στην Ά Εθνική που έπαιζα στην Παναχαϊκή εγώ εξακολουθούσα να βλέπω το ποδόσφαιρο όπως το έβλεπα όταν ήµουν 12 χρονών και έπαιζα στα γηπεδάκια. Ήταν ο πρώτος που µε έκανε να καταλάβω ότι το ποδόσφαιρο δεν είναι µόνο αυτό, είναι και επαγγελµατισµός. ∆ηλαδή µε έκανε να καταλάβω ότι εγώ είµαι ένα εργοστάσιο, ότι είµαι από µόνος µου εργοστάσιο. Αν δούλευε καλά το εργοστάσιο, θα ήµουν και ‘γω καλά, αλλά και οι άνθρωποι που δουλεύαµε µαζί. Αυτό µου µετέφερε και διαφοροποίησα τον ερασιτεχνισµό από τον επαγγελµατισµό. Σε θέµατα ψυχολογίας τώρα, πώς να διαχειρίζοµαι δηλαδή τα παιχνίδια, να δω κάποια πράγµατα εντελώς διαφορετικά, ήταν ο Λίπι που τον είχα στην Ιταλία και θεωρώ ότι είναι ένας από τους καλύτερους προπονητές στον κόσµο.
Παρακολουθείς το ιταλικό ποδόσφαιρο; Πηγαίνεις στο Μιλάνο;
Στο Μιλάνο έχω πάει 4 µε 5 φορές από τότε που σταµάτησα. ∆ιατηρώ και φιλικές σχέσεις µε κάποιους ποδοσφαιριστές. Βέβαια δεν είµαι άνθρωπος που θα πάω και θα πάρω τηλέφωνα, να ειδοποιήσω ότι πήγα για να µε δουν. Θέλω να πηγαίνω και να µην µε βλέπει κανένας. Να βλέπω πράγµατα τα οποία είχα ζήσει, από άλλη οπτική γωνία τώρα. Τι λάθος είχα κάνει, εάν είχα κάνει. Πως έβλεπα κάποιες καταστάσεις τότε και πως τα βλέπω τώρα. ∆ηλαδή δεν έριξα µαύρη πέτρα, όπως είχα πει παλιά όταν έφυγα. «Ρίχνω µαύρη πέτρα και δεν θέλω να ξαναγυρίσω» (γέλια). Ιταλικό ποδόσφαιρο βλέπω συνέχεια. Μπορώ να σου πω ότι παρακολουθώ περισσότερο την Ίντερ τώρα από όταν έπαιζα εγώ.
Πως βλέπεις τον σηµερινό Ολυµπιακό, ποια είναι η εικόνα του; Σε ικανοποιεί;
Υπάρχει µία περίεργη κατάσταση πλέον. Όχι µόνο στο ποδόσφαιρο αλλά γενικά σε όλη την χώρα. Όλη αυτή η κατάσταση έχει επηρεάσει σίγουρα και τον αθλητισµό και τις οµάδες. Τώρα αν µου αρέσει αυτό που βλέπω, θα σου πω πως όχι, δεν µου αρέσει. Αλλά µε βάση τα τωρινά δεδοµένα, µε το πώς είναι οι οµάδες, τα έσοδα και όλα αυτά που περιτριγυρίζουν µία οµάδα ώστε να φτιάξει ένα καλό σύνολο, να βρουν καλούς παίχτες ή να βγουν ταλέντα παραδείγµατος χάριν, δεν µπορώ να πω ότι ο Ολυµπιακός είναι στο µηδέν. Οι κινήσεις που κάνει, έχουµε την τύχη µετά τον Κόκκαλη να βρεθεί αυτός ο άνθρωπος που έχει χρήµατα. Γιατί αν δεν είχε ο Μαρινάκης βλέπουµε τι τραβάει ο Παναθηναϊκός, τι τραβάει η ΑΕΚ, οµάδες που είναι ιστορικές. Εµείς σαν Ολυµπιακοί που είµαστε δεν πρέπει συνέχεια να βρίζουµε και να κοιτάµε τι θέλουµε εµείς. Πρέπει να βλέπουµε που ζούµε και πως είναι τα πράγµατα. Σαν οµάδα, σαν δοµή και αυτό το µάζεµα των καλύτερων Ελλήνων παικτών που κάνει, µου αρέσει πολύ όπως πηγαίνει.
Εσύ και ο Τζόρτζεβιτς έχετε «στοιχειώσει» την θέση στα αριστερά. Βλέπεις κανένα νέο Γεωργάτο στους πιτσιρικάδες;
Μπορεί να βγουν και καλύτεροι από τον Γεωργάτο. Είναι θέµα ταλέντου ενός ανθρώπου. Θεωρώ ότι είναι πολύ δύσκολο να βγει το πάντρεµα των παικτών που υπήρχε τότε. Γιατί εµείς γεννηθήκαµε, δεν φτιαχτήκαµε. Ήµασταν µικρά παιδάκια τα οποία µεγαλώσαµε µέσα από τον Ολυµπιακό, µέσα από ατυχίες, βρισίµατα, κακουχίες. Ζήσαµε πρώτα αυτή την πλευρά και µετά ανθίσαµε. Είναι πολύ δύσκολο να γίνει αυτό τώρα. Μην ξεχνάς ότι τότε ο Ολυµπιακός είχε να πάρει 14 χρόνια πρωτάθληµα. Ζούσε εποχές που ζει τώρα ο Παναθηναϊκός και η ΑΕΚ. Άρα είχε περισσότερη υποµονή ο κόσµος τότε. Για αυτό και λέω ότι εµείς γεννήσαµε µια κατάσταση. Οι παίχτες τώρα έρχονται από µία τεράστια επιτυχία δική µας. Τον έχουµε γεννήσει, µεγαλώσει και έχει µείνει εκεί. Γι αυτό και επιτυχίες µεγαλύτερες µπορεί να έχει και θα έχει ο Ολυµπιακός αλλα η αγάπη όταν γεννιέται κάτι, να µεγαλώνει και να φτάνει στην κορυφή δεν θα ξεχαστεί ποτέ από τον κόσµο. Ο κόσµος θα είναι µια ζωή στηµένος σε αυτό το πράγµα.
Η κρίση έχει επηρεάσει τα πάντα και φυσικά και το ποδόσφαιρο. Τα λεφτά πλέον είναι λίγα. Θα ξαναµπούµε λες στο «παίζω για την φανέλα»;
Στις µικρότερες κατηγορίες ναι. Εγώ το πρόλαβα αυτό, το να παίζω για την φανέλα. Πιστεύω πως θα γυρίσουµε σε αυτό το σκεπτικό στις µικρότερες κατηγορίες και ίσως είναι και καλό αυτό. Τώρα αν µε ρωτήσεις για Α και Β Εθνική, είναι δύο κατηγορίες που πιστεύω ότι κανένας ποδοσφαιριστής όταν φτάνει εκεί µπορεί να παίζει µόνο για την φανέλα πλέον. Σίγουρα τα χρήµατα θα είναι λιγότερα, αλλά είναι µία δουλειά δεν είναι µόνο χόµπι όταν φτάνεις σε αυτό το επίπεδο. Για τις πρώτες κατηγορίες όµως για µένα, είναι πολύ καλύτερο που θα γίνει έτσι. Γιατί έχουµε φτάσει σε ένα σηµείο τα παιδάκια 14-15χρονών, που εµείς τότε βλέπαµε µόνο την αλάνα, τώρα να έχουν δίπλα τους και το µάνατζερ από πάρα πολύ νωρίς. ∆εν έχουν παίξει ακόµα πρακτικά και έχουν έναν µάνατζερ δίπλα για το «που θα τους πάω». Εκεί χάνεται το παιχνίδι, γι’ αυτό βλέπουµε και πολλά ταλέντα που δεν παίζουν µπάλα. ∆εν θα υπάρχουν λεφτά και έτσι θα καταλάβουν και οι µάνατζερ ότι πρέπει να παίξεις και να µοχθήσεις για φτάσεις εκεί που πρέπει να φτάσεις. Αλλά και όταν θα το έχεις καταφέρει θα πρέπει πάλι να παίξεις για να πάρεις τα χρήµατα που πρέπει. Έτσι θα φτιάξουµε και καλύτερο ποδόσφαιρο και τα παιδιά θα µεγαλουργήσουν.
Ένα µήνυµα για τα νέα παιδιά θέλω. Ανεργία, φτώχεια, κρίση, απογοήτευση. Τι θα έλεγες να τα κάνουν όλα άνω κάτω;
Τους συµµερίζοµαι πάρα πολύ τους νέους. Έχω και εγώ παιδιά και πολλές φορές σκέφτοµαι το µέλλον τους. Τρελαίνοµαι και ‘γω πολλές φορές µε αυτά που βλέπω, µπορεί να µην βιώνω κάποια πράγµατα στον τεράστιο βαθµό, αλλά αν εσύ είσαι καλά και το διπλανό σπίτι καίγεται, η φωτιά αποκλείεται να µην έρθει και σε σένα. Αυτό είναι νόµος στην ζωή. Και ‘γω τρελαίνοµαι και λέω να πάω να τα σπάσω και να βγω στον δρόµο µε τα παιδιά, γιατί δεν φταίµε εµείς. ∆εν θέλω να στοχοποιήσω ποιοι φταίνε, αλλά κάποιοι φταίνε. Τώρα το ποιοι είναι δεν πρόκειται ποτέ στην Ελλάδα να το βρούµε. ∆εν µπορώ να τους πω τι να κάνουν. Βέβαια η νεολαία έχει τέτοια δύναµη που µπορεί να κάνει τα πάντα. Ότι τους φωτίσει ο Θεός. Το πώς συζητάνε µεταξύ τους τα παιδιά, το πώς σκέφτονται και αν αυτοί µπορούν µε την δύναµή τους να γεννήσουν µια καλύτερη Ελλάδα, όχι για µένα, γιατί εγώ τα µισά χρόνια της ζωής µου τα έχω κάνει. Αλλά αν µπορεί η γενιά τον 17-18 χρονών να βοηθήσει την γενιά των δικών µου παιδιών, να είναι µία καλύτερη Ελλάδα, ας κάνουν ότι τους φωτίσει ο Θεός.
olympiacos-blog
Αναλυτικά η συνέντευξή του στην ιστοσελίδα medvoi365.gr
Γρηγόρη, πως είναι η ζωή χωρίς τη µπάλα; Χωρίς να παίζεις δηλαδή; Πριν λίγους μήνες έκλεισες τα 40.
Είναι µία ζωή φυσιολογική, ήρεμη. Χωρίς την πίεση από τον πρωταθλητισμού που είχα όλα αυτά τα χρόνια. Είναι µια ζωή που µε ευχαριστεί, γιατί είµαι περισσότερο κοντά στα παιδιά µου, την οικογένειά µου. Χαίροµαι πολύ που µπορώ και περνάω περισσότερο χρόνο µαζί τους.
Επτά πρωταθλήµατα, τρία κύπελλα. Σου λείπει η οµάδα, ο κόσµος, η εξέδρα;
Είµαι πολύ γεµάτος από την καριέρα µου όλα αυτά τα χρόνια. Και από τον Ολυµπιακό αλλά και από όλα αυτά που έχω περάσει. Είµαι τόσο γεµάτος, που όταν είπα ότι θα σταµατήσω, σταµάτησα και τώρα δεν µου λείπει καθόλου. Το µόνο που µπορώ να πω, είναι πως όταν καµιά φορά πηγαίνω στο γήπεδο η ατµόσφαιρα που υπάρχει και είχα συνηθίσει τόσα χρόνια, µου δηµιουργεί συναισθήµατα να θέλω να ξαναπαίξω, να µπω και πάλι στο γήπεδο. Όχι όµως ότι µου λείπει, µε την έννοια ότι θέλω και πάλι να είµαι ποδοσφαιριστής.
Θέλω να µου πεις τα συναισθήµατα που είχες όταν άκουγες χιλιάδες φιλάθλους να τραγουδούν το «έκανες την Τούµπα άνω κάτω Γεωργάτο, Γεωργάτο».
Ήταν µια ιδιαίτερη σχέση. Υπάρχουν ποδοσφαιριστές και ποδοσφαιριστές. Υπάρχουν εκείνοι που είναι του κόσµου, του λαού και εκείνοι που είναι µόνοι τους. Αυτό το σύνθηµα ήταν µία ένδειξη αγάπης του κόσµου. Όταν το άκουγα, καταλάβαινα, ότι πάνε καλά τα πράγµατα, δηλαδή ότι η οµάδα πάει καλά, εγώ παίζω καλά, κάνω καλό παιχνίδι, οι φίλαθλοι είναι ικανοποιηµένοι και το ανταπέδιδαν µε αυτό το σύνθηµα. Τα συναισθήµατα ήταν πολύ θετικά. Αυτό µε ανέβαζε περισσότερο. Στην ποδοσφαιρική διάλεκτο να το πούµε µε «τρέλαινε» και µε έκανε να θέλω να παίξω καλύτερα ώστε να τους ευχαριστήσω.
Ως συµπαίκτη, ποιον θα χαρακτήριζες καλύτερο; Είτε ως ποδοσφαιριστή, είτε ως άνθρωπο ή ακόµη και φίλο.
Είναι πολλοί οι συµπαίκτες µου που θα µπορούσα να πω. ∆εν θα ήθελα να ονοµάσω έναν. Είναι πολλοί αυτοί που είναι καρδιακοί φίλοι µου και θα ήταν άδικο να αναφερθώ µόνο σε έναν. Θα µπορούσα να πω ότι µε αυτούς που έζησα τα περισσότερα χρόνια στον Ολυµπιακό, ήταν οι καλύτεροι συµπαίκτες µου και φίλοι µου που ζήσαµε πολλά θετικά και αρνητικά µαζί.
Πες µου λίγα λόγια για τον καλύτερο προπονητή που είχες.
Ο Μπάγεβιτς ήταν ο προπονητής που µου έµαθε το πώς θα γίνω επαγγελµατίας. Να µην βλέπω το ποδόσφαιρο δηλαδή όπως το έβλεπα όταν έπαιζα στην «αλάνα», γιατί παρ’ ότι είχα φτάσει στον Ολυµπιακό, µε µία πορεία 5 χρόνων στην Ά Εθνική που έπαιζα στην Παναχαϊκή εγώ εξακολουθούσα να βλέπω το ποδόσφαιρο όπως το έβλεπα όταν ήµουν 12 χρονών και έπαιζα στα γηπεδάκια. Ήταν ο πρώτος που µε έκανε να καταλάβω ότι το ποδόσφαιρο δεν είναι µόνο αυτό, είναι και επαγγελµατισµός. ∆ηλαδή µε έκανε να καταλάβω ότι εγώ είµαι ένα εργοστάσιο, ότι είµαι από µόνος µου εργοστάσιο. Αν δούλευε καλά το εργοστάσιο, θα ήµουν και ‘γω καλά, αλλά και οι άνθρωποι που δουλεύαµε µαζί. Αυτό µου µετέφερε και διαφοροποίησα τον ερασιτεχνισµό από τον επαγγελµατισµό. Σε θέµατα ψυχολογίας τώρα, πώς να διαχειρίζοµαι δηλαδή τα παιχνίδια, να δω κάποια πράγµατα εντελώς διαφορετικά, ήταν ο Λίπι που τον είχα στην Ιταλία και θεωρώ ότι είναι ένας από τους καλύτερους προπονητές στον κόσµο.
Παρακολουθείς το ιταλικό ποδόσφαιρο; Πηγαίνεις στο Μιλάνο;
Στο Μιλάνο έχω πάει 4 µε 5 φορές από τότε που σταµάτησα. ∆ιατηρώ και φιλικές σχέσεις µε κάποιους ποδοσφαιριστές. Βέβαια δεν είµαι άνθρωπος που θα πάω και θα πάρω τηλέφωνα, να ειδοποιήσω ότι πήγα για να µε δουν. Θέλω να πηγαίνω και να µην µε βλέπει κανένας. Να βλέπω πράγµατα τα οποία είχα ζήσει, από άλλη οπτική γωνία τώρα. Τι λάθος είχα κάνει, εάν είχα κάνει. Πως έβλεπα κάποιες καταστάσεις τότε και πως τα βλέπω τώρα. ∆ηλαδή δεν έριξα µαύρη πέτρα, όπως είχα πει παλιά όταν έφυγα. «Ρίχνω µαύρη πέτρα και δεν θέλω να ξαναγυρίσω» (γέλια). Ιταλικό ποδόσφαιρο βλέπω συνέχεια. Μπορώ να σου πω ότι παρακολουθώ περισσότερο την Ίντερ τώρα από όταν έπαιζα εγώ.
Πως βλέπεις τον σηµερινό Ολυµπιακό, ποια είναι η εικόνα του; Σε ικανοποιεί;
Υπάρχει µία περίεργη κατάσταση πλέον. Όχι µόνο στο ποδόσφαιρο αλλά γενικά σε όλη την χώρα. Όλη αυτή η κατάσταση έχει επηρεάσει σίγουρα και τον αθλητισµό και τις οµάδες. Τώρα αν µου αρέσει αυτό που βλέπω, θα σου πω πως όχι, δεν µου αρέσει. Αλλά µε βάση τα τωρινά δεδοµένα, µε το πώς είναι οι οµάδες, τα έσοδα και όλα αυτά που περιτριγυρίζουν µία οµάδα ώστε να φτιάξει ένα καλό σύνολο, να βρουν καλούς παίχτες ή να βγουν ταλέντα παραδείγµατος χάριν, δεν µπορώ να πω ότι ο Ολυµπιακός είναι στο µηδέν. Οι κινήσεις που κάνει, έχουµε την τύχη µετά τον Κόκκαλη να βρεθεί αυτός ο άνθρωπος που έχει χρήµατα. Γιατί αν δεν είχε ο Μαρινάκης βλέπουµε τι τραβάει ο Παναθηναϊκός, τι τραβάει η ΑΕΚ, οµάδες που είναι ιστορικές. Εµείς σαν Ολυµπιακοί που είµαστε δεν πρέπει συνέχεια να βρίζουµε και να κοιτάµε τι θέλουµε εµείς. Πρέπει να βλέπουµε που ζούµε και πως είναι τα πράγµατα. Σαν οµάδα, σαν δοµή και αυτό το µάζεµα των καλύτερων Ελλήνων παικτών που κάνει, µου αρέσει πολύ όπως πηγαίνει.
Εσύ και ο Τζόρτζεβιτς έχετε «στοιχειώσει» την θέση στα αριστερά. Βλέπεις κανένα νέο Γεωργάτο στους πιτσιρικάδες;
Μπορεί να βγουν και καλύτεροι από τον Γεωργάτο. Είναι θέµα ταλέντου ενός ανθρώπου. Θεωρώ ότι είναι πολύ δύσκολο να βγει το πάντρεµα των παικτών που υπήρχε τότε. Γιατί εµείς γεννηθήκαµε, δεν φτιαχτήκαµε. Ήµασταν µικρά παιδάκια τα οποία µεγαλώσαµε µέσα από τον Ολυµπιακό, µέσα από ατυχίες, βρισίµατα, κακουχίες. Ζήσαµε πρώτα αυτή την πλευρά και µετά ανθίσαµε. Είναι πολύ δύσκολο να γίνει αυτό τώρα. Μην ξεχνάς ότι τότε ο Ολυµπιακός είχε να πάρει 14 χρόνια πρωτάθληµα. Ζούσε εποχές που ζει τώρα ο Παναθηναϊκός και η ΑΕΚ. Άρα είχε περισσότερη υποµονή ο κόσµος τότε. Για αυτό και λέω ότι εµείς γεννήσαµε µια κατάσταση. Οι παίχτες τώρα έρχονται από µία τεράστια επιτυχία δική µας. Τον έχουµε γεννήσει, µεγαλώσει και έχει µείνει εκεί. Γι αυτό και επιτυχίες µεγαλύτερες µπορεί να έχει και θα έχει ο Ολυµπιακός αλλα η αγάπη όταν γεννιέται κάτι, να µεγαλώνει και να φτάνει στην κορυφή δεν θα ξεχαστεί ποτέ από τον κόσµο. Ο κόσµος θα είναι µια ζωή στηµένος σε αυτό το πράγµα.
Η κρίση έχει επηρεάσει τα πάντα και φυσικά και το ποδόσφαιρο. Τα λεφτά πλέον είναι λίγα. Θα ξαναµπούµε λες στο «παίζω για την φανέλα»;
Στις µικρότερες κατηγορίες ναι. Εγώ το πρόλαβα αυτό, το να παίζω για την φανέλα. Πιστεύω πως θα γυρίσουµε σε αυτό το σκεπτικό στις µικρότερες κατηγορίες και ίσως είναι και καλό αυτό. Τώρα αν µε ρωτήσεις για Α και Β Εθνική, είναι δύο κατηγορίες που πιστεύω ότι κανένας ποδοσφαιριστής όταν φτάνει εκεί µπορεί να παίζει µόνο για την φανέλα πλέον. Σίγουρα τα χρήµατα θα είναι λιγότερα, αλλά είναι µία δουλειά δεν είναι µόνο χόµπι όταν φτάνεις σε αυτό το επίπεδο. Για τις πρώτες κατηγορίες όµως για µένα, είναι πολύ καλύτερο που θα γίνει έτσι. Γιατί έχουµε φτάσει σε ένα σηµείο τα παιδάκια 14-15χρονών, που εµείς τότε βλέπαµε µόνο την αλάνα, τώρα να έχουν δίπλα τους και το µάνατζερ από πάρα πολύ νωρίς. ∆εν έχουν παίξει ακόµα πρακτικά και έχουν έναν µάνατζερ δίπλα για το «που θα τους πάω». Εκεί χάνεται το παιχνίδι, γι’ αυτό βλέπουµε και πολλά ταλέντα που δεν παίζουν µπάλα. ∆εν θα υπάρχουν λεφτά και έτσι θα καταλάβουν και οι µάνατζερ ότι πρέπει να παίξεις και να µοχθήσεις για φτάσεις εκεί που πρέπει να φτάσεις. Αλλά και όταν θα το έχεις καταφέρει θα πρέπει πάλι να παίξεις για να πάρεις τα χρήµατα που πρέπει. Έτσι θα φτιάξουµε και καλύτερο ποδόσφαιρο και τα παιδιά θα µεγαλουργήσουν.
Ένα µήνυµα για τα νέα παιδιά θέλω. Ανεργία, φτώχεια, κρίση, απογοήτευση. Τι θα έλεγες να τα κάνουν όλα άνω κάτω;
Τους συµµερίζοµαι πάρα πολύ τους νέους. Έχω και εγώ παιδιά και πολλές φορές σκέφτοµαι το µέλλον τους. Τρελαίνοµαι και ‘γω πολλές φορές µε αυτά που βλέπω, µπορεί να µην βιώνω κάποια πράγµατα στον τεράστιο βαθµό, αλλά αν εσύ είσαι καλά και το διπλανό σπίτι καίγεται, η φωτιά αποκλείεται να µην έρθει και σε σένα. Αυτό είναι νόµος στην ζωή. Και ‘γω τρελαίνοµαι και λέω να πάω να τα σπάσω και να βγω στον δρόµο µε τα παιδιά, γιατί δεν φταίµε εµείς. ∆εν θέλω να στοχοποιήσω ποιοι φταίνε, αλλά κάποιοι φταίνε. Τώρα το ποιοι είναι δεν πρόκειται ποτέ στην Ελλάδα να το βρούµε. ∆εν µπορώ να τους πω τι να κάνουν. Βέβαια η νεολαία έχει τέτοια δύναµη που µπορεί να κάνει τα πάντα. Ότι τους φωτίσει ο Θεός. Το πώς συζητάνε µεταξύ τους τα παιδιά, το πώς σκέφτονται και αν αυτοί µπορούν µε την δύναµή τους να γεννήσουν µια καλύτερη Ελλάδα, όχι για µένα, γιατί εγώ τα µισά χρόνια της ζωής µου τα έχω κάνει. Αλλά αν µπορεί η γενιά τον 17-18 χρονών να βοηθήσει την γενιά των δικών µου παιδιών, να είναι µία καλύτερη Ελλάδα, ας κάνουν ότι τους φωτίσει ο Θεός.
olympiacos-blog
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Έτοιμα προς πώληση τα ελληνικά νησιά;
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
