2013-02-11 02:26:03
Τι μπορεί να καταξιώσει έναν ηθοποιό; Το ταλέντο, οι σωστές επιλογές, οι ρόλοι, οι συνεργασίες; Ή όλα τα παραπάνω μαζί με την αποδοχή από τους συναδέλφους του; Αυτά απολαμβάνει ο Πέτρος Φιλιππίδης, ο οποίος για πολλούς ίσως είναι ο «άνθρωπος της διπλανής πόρτας» με το μεγάλο κωμικό χάρισμα, εκείνος που λέει τα πράγματα με το όνομά τους, όποιο κι αν είναι το τίμημα, αλλά και ο δοτικός, απαιτητικός, αυστηρός -όσο πρέπει-, ευγενής και χαρισματικός συνεργάτης.
Έτσι ακριβώς τον χαρακτήρισαν οι τρεις γυναίκες του θιάσου του: η Άννα Μονογιού, η Ιωάννα Τριανταφυλλίδου και η Σταυρίνα Ψιμοπούλου. Με αφορμή την παράσταση «Υπηρέτης με δύο αφεντικά», που ανεβαίνει στο θέατρο «Μουσούρη», στο τραπέζι της συζήτησης έπεσαν το θέατρο, τα όνειρα, η τηλεόραση, οι προδοσίες, πάντα υπό το πρίσμα της αλήθειας.
Η παράστασή σας συγκεντρώνει ένα δυνατό καστ με ηθοποιούς παλαιότερης και νεότερης γενιάς. Το καλό καστ βοηθάει τον ηθοποιό;
«Φυσικά. Ο τρόπος που επιλέγω κάποιους ηθοποιούς για να συνεργαστούμε δεν είναι άλλος παρά με το αν κάνουν για τους ρόλους και με το αν μου πηγαίνουν να συνεργαστώ μαζί τους ως ιδιοσυγκρασία ή ως ηθοποιοί. Πάνω απ’ όλα όμως είναι η δουλειά και όχι η παρέα. Δεν είναι αυτό το κυρίαρχο ζητούμενο. Το ζητούμενο είναι η δουλειά. Πάντα επιλέγω νεότερους και παλιότερους ηθοποιούς, όλων των γενεών, αλλά αυτό έχει να κάνει κάθε φορά και με τις ανάγκες του έργου.»
Σας λείπει η τηλεόραση;
«Μπορώ να σας πω, όχι ιδιαίτερα. Επαναλαμβάνω πως την τηλεόραση την έχω αγαπήσει πολύ, μ’ αρέσει να κάνω τηλεόραση, αλλά και να βλέπω. Με εξυπηρετεί όμως που δεν κάνω τηλεόραση, διότι αυτό με βάζει και σκέφτομαι πολύ πιο σοβαρά και δυνατά για το θέατρο. Αυτό που αναγκαστικά συνέβη δίνει σε μένα τη δυνατότητα να απασχολήσω το μυαλό μου με πράγματα πιο δυνατά και σημαντικά.»
Έχετε μετανιώσει για δηλώσεις που κάνατε στο παρελθόν;
«Πολλές φορές λέμε κάτι το οποίο μπορεί να ειπωθεί εν τη ρύμη του λόγου ή πάνω σε θυμό, νεύρα, ή ακόμη και να το έχει οδηγήσει άλλη σκέψη, η οποία μπορεί να μην είναι πολύ σωστή τη δεδομένη στιγμή. Πιθανότατα έχω πει πράγματα τα οποία δεν ήταν πολύ σωστά. Όπως αντίστοιχα δεν έχω μετανιώσει για δηλώσεις τις οποίες έχω πει και απλώς έχουν παρεξηγηθεί, επειδή εκείνοι που τα διάβασαν ή τ’ άκουσαν, δεν κατάλαβαν ή δεν διάβασαν όλες τις δηλώσεις.»
Από κάποιους παρεξηγείται το γεγονός ότι λέτε εσείς για τον εαυτό σας το πόσο καλός ηθοποιός είστε.
«Αυτό λέγεται με χιούμορ, παρόλο που έχω καλή ιδέα για τον εαυτό μου. Από την άλλη, το θεωρώ και λίγο υποκριτικό να πιστεύει ένας καλλιτέχνης ότι δεν είναι καλός. Κι ένας καλλιτέχνης μάλιστα σαν εμένα, ο οποίος έχει δώσει τις εξετάσεις του, έχει αναγνωριστεί το ταλέντο του, η ποιότητά του και το τι έχει κάνει 30 χρόνια σ’ αυτήν τη δουλειά. Αν ρωτήσω, για παράδειγμα, αν ο Κώστας Βουτσάς είναι σπουδαίος ηθοποιός, τι θα μου απαντούσατε;»
Ότι είναι ένας σπουδαίος ηθοποιός.
«Κι εγώ το ίδιο θ’ απαντούσα. Ο ίδιος γιατί πρέπει να απαντήσει κάτι άλλο; Ας πάμε και σε κάποιον νεότερο. Και για τον Χρήστο Λούλη να μου κάνατε την ίδια ερώτηση, θα απαντούσα πως είναι, επίσης, ένας πολύ καλός και σπουδαίος ηθοποιός. Γιατί και ο ίδιος να μην το ξέρει; Δεν το καταλαβαίνω αυτό.»
Γιατί συνήθως περιμένουμε από τον άλλο να μας το πει.
«Κι αν δεν το λένε οι άλλοι; Αφού δεν είμαστε με τους άλλους γενναίοι και γενναιόδωροι, και θέλουμε εμείς να είμαστε οι καλύτεροι. Εγώ λοιπόν το αναγνωρίζω και στους άλλους. Δεν είναι υποκριτικό όλο αυτό; Πρέπει να συνεννοηθούμε σε κάτι: ποια αλήθεια ζητάμε; Εκείνη που θέλουμε να μας αρέσει, που θέλουμε να μας πουν ή την αλήθεια;»
Την αλήθεια.
«Δεν ζητάμε όμως αυτή την αλήθεια, κι αυτή είναι η διαφορά! Ό,τι μας συμβαίνει δεν είναι πάντα κάτι τόσο ευχάριστο και θα πρέπει να μάθουμε να το αντιμετωπίζουμε. Ξέρετε κάτι; Φτάσαμε μέχρι εδώ και για έναν ακόμη λόγο. Γιατί ό,τι δεν μας άρεσε δεν το βλέπαμε ή το κάναμε λίγο παραπέρα. Δεν ήμασταν καλά; Πηγαίναμε να αγοράσουμε ένα αυτοκίνητο. Δεν είναι έτσι. Χρειάζεται να κάνουμε κάτι, για να είμαστε πραγματικά καλά. Όλοι ζητούν την αλήθεια, να βρεθούν οι λύσεις, κανείς όμως δεν συμμετέχει στη λύση. Τη ζητούν από κάποιους άλλους. Αν ζητήσεις τη συμμετοχή κάποιου στη λύση, δεν είναι τόσο γενναίος, ώστε να συμμετέχει σ’ αυτή.»
Εμπιστεύεστε εύκολα τους ανθρώπους;
«Ναι, δυστυχώς έχω προδοθεί, αλλά δεν μπορώ να κάνω αλλιώς. Έτσι είναι ο χαρακτήρας μου. Πιστεύω στους ανθρώπους, άρα, αφού τους πιστεύω, πρέπει και να τους εμπιστεύομαι. Είναι το μόνο στοιχείο πάνω στη Γη που μπορεί να κάνει τη διαφορά.»
Τι κάνετε όταν νιώθετε ότι εκείνος που εμπιστευτήκατε δεν ήταν άξιος της εμπιστοσύνης σας;
«Φεύγω και αφήνω τα πράγματα πίσω μου. Δεν ασχολούμαι.»
HELLO Tromaktiko
Έτσι ακριβώς τον χαρακτήρισαν οι τρεις γυναίκες του θιάσου του: η Άννα Μονογιού, η Ιωάννα Τριανταφυλλίδου και η Σταυρίνα Ψιμοπούλου. Με αφορμή την παράσταση «Υπηρέτης με δύο αφεντικά», που ανεβαίνει στο θέατρο «Μουσούρη», στο τραπέζι της συζήτησης έπεσαν το θέατρο, τα όνειρα, η τηλεόραση, οι προδοσίες, πάντα υπό το πρίσμα της αλήθειας.
Η παράστασή σας συγκεντρώνει ένα δυνατό καστ με ηθοποιούς παλαιότερης και νεότερης γενιάς. Το καλό καστ βοηθάει τον ηθοποιό;
«Φυσικά. Ο τρόπος που επιλέγω κάποιους ηθοποιούς για να συνεργαστούμε δεν είναι άλλος παρά με το αν κάνουν για τους ρόλους και με το αν μου πηγαίνουν να συνεργαστώ μαζί τους ως ιδιοσυγκρασία ή ως ηθοποιοί. Πάνω απ’ όλα όμως είναι η δουλειά και όχι η παρέα. Δεν είναι αυτό το κυρίαρχο ζητούμενο. Το ζητούμενο είναι η δουλειά. Πάντα επιλέγω νεότερους και παλιότερους ηθοποιούς, όλων των γενεών, αλλά αυτό έχει να κάνει κάθε φορά και με τις ανάγκες του έργου.»
Σας λείπει η τηλεόραση;
«Μπορώ να σας πω, όχι ιδιαίτερα. Επαναλαμβάνω πως την τηλεόραση την έχω αγαπήσει πολύ, μ’ αρέσει να κάνω τηλεόραση, αλλά και να βλέπω. Με εξυπηρετεί όμως που δεν κάνω τηλεόραση, διότι αυτό με βάζει και σκέφτομαι πολύ πιο σοβαρά και δυνατά για το θέατρο. Αυτό που αναγκαστικά συνέβη δίνει σε μένα τη δυνατότητα να απασχολήσω το μυαλό μου με πράγματα πιο δυνατά και σημαντικά.»
Έχετε μετανιώσει για δηλώσεις που κάνατε στο παρελθόν;
«Πολλές φορές λέμε κάτι το οποίο μπορεί να ειπωθεί εν τη ρύμη του λόγου ή πάνω σε θυμό, νεύρα, ή ακόμη και να το έχει οδηγήσει άλλη σκέψη, η οποία μπορεί να μην είναι πολύ σωστή τη δεδομένη στιγμή. Πιθανότατα έχω πει πράγματα τα οποία δεν ήταν πολύ σωστά. Όπως αντίστοιχα δεν έχω μετανιώσει για δηλώσεις τις οποίες έχω πει και απλώς έχουν παρεξηγηθεί, επειδή εκείνοι που τα διάβασαν ή τ’ άκουσαν, δεν κατάλαβαν ή δεν διάβασαν όλες τις δηλώσεις.»
Από κάποιους παρεξηγείται το γεγονός ότι λέτε εσείς για τον εαυτό σας το πόσο καλός ηθοποιός είστε.
«Αυτό λέγεται με χιούμορ, παρόλο που έχω καλή ιδέα για τον εαυτό μου. Από την άλλη, το θεωρώ και λίγο υποκριτικό να πιστεύει ένας καλλιτέχνης ότι δεν είναι καλός. Κι ένας καλλιτέχνης μάλιστα σαν εμένα, ο οποίος έχει δώσει τις εξετάσεις του, έχει αναγνωριστεί το ταλέντο του, η ποιότητά του και το τι έχει κάνει 30 χρόνια σ’ αυτήν τη δουλειά. Αν ρωτήσω, για παράδειγμα, αν ο Κώστας Βουτσάς είναι σπουδαίος ηθοποιός, τι θα μου απαντούσατε;»
Ότι είναι ένας σπουδαίος ηθοποιός.
«Κι εγώ το ίδιο θ’ απαντούσα. Ο ίδιος γιατί πρέπει να απαντήσει κάτι άλλο; Ας πάμε και σε κάποιον νεότερο. Και για τον Χρήστο Λούλη να μου κάνατε την ίδια ερώτηση, θα απαντούσα πως είναι, επίσης, ένας πολύ καλός και σπουδαίος ηθοποιός. Γιατί και ο ίδιος να μην το ξέρει; Δεν το καταλαβαίνω αυτό.»
Γιατί συνήθως περιμένουμε από τον άλλο να μας το πει.
«Κι αν δεν το λένε οι άλλοι; Αφού δεν είμαστε με τους άλλους γενναίοι και γενναιόδωροι, και θέλουμε εμείς να είμαστε οι καλύτεροι. Εγώ λοιπόν το αναγνωρίζω και στους άλλους. Δεν είναι υποκριτικό όλο αυτό; Πρέπει να συνεννοηθούμε σε κάτι: ποια αλήθεια ζητάμε; Εκείνη που θέλουμε να μας αρέσει, που θέλουμε να μας πουν ή την αλήθεια;»
Την αλήθεια.
«Δεν ζητάμε όμως αυτή την αλήθεια, κι αυτή είναι η διαφορά! Ό,τι μας συμβαίνει δεν είναι πάντα κάτι τόσο ευχάριστο και θα πρέπει να μάθουμε να το αντιμετωπίζουμε. Ξέρετε κάτι; Φτάσαμε μέχρι εδώ και για έναν ακόμη λόγο. Γιατί ό,τι δεν μας άρεσε δεν το βλέπαμε ή το κάναμε λίγο παραπέρα. Δεν ήμασταν καλά; Πηγαίναμε να αγοράσουμε ένα αυτοκίνητο. Δεν είναι έτσι. Χρειάζεται να κάνουμε κάτι, για να είμαστε πραγματικά καλά. Όλοι ζητούν την αλήθεια, να βρεθούν οι λύσεις, κανείς όμως δεν συμμετέχει στη λύση. Τη ζητούν από κάποιους άλλους. Αν ζητήσεις τη συμμετοχή κάποιου στη λύση, δεν είναι τόσο γενναίος, ώστε να συμμετέχει σ’ αυτή.»
Εμπιστεύεστε εύκολα τους ανθρώπους;
«Ναι, δυστυχώς έχω προδοθεί, αλλά δεν μπορώ να κάνω αλλιώς. Έτσι είναι ο χαρακτήρας μου. Πιστεύω στους ανθρώπους, άρα, αφού τους πιστεύω, πρέπει και να τους εμπιστεύομαι. Είναι το μόνο στοιχείο πάνω στη Γη που μπορεί να κάνει τη διαφορά.»
Τι κάνετε όταν νιώθετε ότι εκείνος που εμπιστευτήκατε δεν ήταν άξιος της εμπιστοσύνης σας;
«Φεύγω και αφήνω τα πράγματα πίσω μου. Δεν ασχολούμαι.»
HELLO Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Ένα κύμα χρημάτων διαφεύγει της πραγματικής οικονομίας
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
