2013-02-12 12:33:03
Ένα αντίγραφο σημειώσεων για τη συνάντηση του Ζαν Πωλ Σαρτρ με τον φυλακισμένο ηγέτη της RAF, Αντρέας Μπάαντερ, το 1974, που δημοσιοποιήθηκε από το Spiegel, δείχνει ότι ο φιλόσοφος ήθελε να πείσει τον Μπάαντερ, ώστε η τρομοκρατική οργάνωση να σταματήσει να δολοφονεί ανθρώπους.
Η συνάντηση έγινε στις 4 Δεκεμβρίου 1974 σε φυλακές υψίστης ασφαλείας της Στουτγάρδης και θεωρήθηκε τότε ως ένα από τα μεγαλύτερα ατοπήματα του Σαρτρ. Παρόλο που ο φιλόσοφος προσπάθησε να πείσει τον ηγέτη της «Φράξια Κόκκινος Στρατός» (RAF) για την αναποτελεσματικότητα των πολιτικών εκτελέσεων, ο ηγέτης της ένοπλης οργάνωσης από την πλευρά που επιχείρησε να τον πείσει για το αντίθετο, ότι δηλαδή η ένοπλη δράση ήταν απαραίτητη τόσο στη Γαλλία όσο και σε άλλες χώρες.
Ο Σαρτρ μετά τη συνάντηση κατήγγειλε δημοσίως τα διαβόητα «λευκά κελιά»-θαλάμους βασανιστηρίων στα οποία κρατούνταν τα μέλη της RAF, όπου έμελε να βρεθούν νεκροί ο Μπάαντερ, η σύντροφός του, η Γκούντρουντ Ενσλιν, καθώς και ο συγκρατούμενός τους Γιαν-Καρλ Ράσπε στις 18 Οκτωβρίου 1977, ενδεχομένως μετά από αυτοκτονία.
Σημειώνεται ότι οι λεπτομέρειες της συνομιλίας ανάμεσα στον φιλόσοφο και τον τρομοκράτη παρέμεναν κρυφές έως την προηγούμενη εβδομάδα.
Μετά από αίτημα του Spiegel, το Ομοσπονδιακό Γραφείο για τη Προστασία του Συντάγματος, έδωσε στη δημοσιότητα ένα έγγραφο με ημερομηνία 2 Ιανουαρίου 1975, το οποίο βρισκόταν στα αρχεία της Εγκληματολογικής Υπηρεσίας του κρατιδίου της Βάδης-Βυρτεμβέργης. Το δεκασέλιδο έγγραφο είναι ιστορικής σημασίας επειδή περιγράφει την συνομιλία μεταξύ Σαρτρ και Μπάαντερ. Σύμφωνα με Γερμανούς αξιωματούχους, περιέχει σχεδόν όλα όσα είπε ο Σαρτρ, καθώς και τα «πιο σημαντικά σημεία» των λεγομένων του Μπάαντερ.
Σαρτρ: Μιλώντας για τις μάζες, η RAF έχει αναλάβει δράση με την οποία οι άνθρωποι δεν συμφωνούν.
Μπάαντερ: Είναι ξεκάθαρο πως το 20% του πληθυσμού [ της Δυτικής Γερμανίας ] συμφωνεί με τις ενέργειες μας.
Σαρτρ: Το ξέρω. Τα στατιστικά προετοιμάστηκαν στο Αμβούργο.
Μπάαντερ: Η κατάσταση στη Γερμανία οδηγεί στη δράση μικρών ομάδων, τόσο νόμιμων όσο και παράνομων.
Σαρτρ: Οι πράξεις αυτές μπορεί να δικαιολογούνταν στη Βραζιλία, αλλά όχι στη Γερμανία.
Μπάαντερ: Γιατί;
Σαρτρ: Στη Βραζιλία χρειάστηκαν ανεξάρτητες δράσεις προκειμένου να αλλάξει η κατάσταση. Ήταν απαραίτητη η προπαρασκευαστική εργασία.
Μπάαντερ: Και γιατί είναι διαφορετικά με εδώ;
Σαρτρ: Διότι εδώ δεν υπάρχει ο ίδιος τύπος προλεταριάτου σε σχέση με τη Βραζιλία.
Την συνάντηση τη ζήτησε η RAF, μετά από μία δήλωση του Σαρτρ πως η ομάδα Μπάαντερ-Μάινχοφ αποτελούσε μια «ενδιαφέρουσα δύναμη» στη Δυτική Γερμανία με «αίσθηση για την επανάσταση». Η Ούλρικε Μάινχοφ πρότεινε ο Σαρτρ να πάρει συνέντευξη από τον Αντρέας Μπάαντερ τονίζοντας πως «έτσι θα ήταν πιο δύσκολο για τους μπάτσους να σκοτώσουν τον Αντρέας».
Το μέλος της RAF βρισκόταν την περίοδο εκείνη στο μέσον μιας απεργίας πείνας με αίτημα να βελτιωθούν οι συνθήκες εγκλεισμού τους, σε μια απόπειρα να προσελκύσει τη προσοχή της κοινής γνώμης. Τότε ήταν που μπήκε στην εικόνα και ο διάσημος Γάλλος.
Σύμφωνα με τον πολιτικό επιστήμονα Βόλφγκανγκ Κράουσαρ, ο Σαρτρ, πρώην αιχμάλωτος πολέμου του γερμανικού στρατού έβλεπε τη Δυτική Γερμανία ως «έναν διάδοχο της ναζιστικής Γερμανίας» και θεωρούσε την RAF ως μια μορφή «αντίστασης».
Ωστόσο, δυο ημέρες πριν την επίσκεψη στη φυλακή Στάμχαϊμ, το Spiegel δημοσίευσε μια συνέντευξη του Σαρτρ στη διαπρεπή Γερμανίδα φεμινίστρια Αλις Σβάρτσερ. Κάποιες εβδομάδες νωρίτερα, αριστεροί εξτρεμιστές είχαν δολοφονήσει τον Γκίντερ φον Ντρένκμαν, πρόεδρο του Ανωτάτου Δικαστηρίου του Βερολίνου και ο Σαρτρ είχε μιλήσει για «έγκλημα». Για τον Μπάαντερ αυτή η δήλωση ισοδυναμούσε με ιεροσυλία.
Υποδέχθηκε τον φιλόσοφο με ψυχρότητα στο δωμάτιο επισκεπτών των φυλακών. Εκτός των δύο ανδρών παρόντες ήταν ένας διερμηνέας, ένας φρουρός και ένας πράκτορας της Εγκληματολογικής Υπηρεσίας. Όταν ο Σαρτρ ξεκίνησε τη κουβέντα λέγοντας πως ήρθε ως «υποστηρικτής» κι ήθελε να συζητήσει τις αξίες που πρέσβευε ο Μπάαντερ, ο κρατούμενος απάντησε πως «κάτι τέτοιο θα ήταν δύσκολο». Του είπε πως περίμενε πως «θα υποδεχόταν έναν φίλο», αλλά αφού διάβασε τη συνέντευξη του στο Spiegel, περίμενε πλέον την άφιξη «ενός δικαστή».
Ο τόνος της συνάντησης δεν έγινε πιο φιλικός στην πορεία. Πολλές φορές ο Μπάαντερ ρώτησε απότομα τον επισκέπτη του «καμία άλλη ερώτηση;» και ο Γάλλος διανοούμενος έδειξε να μην ενδιαφέρεται πολύ για το άτομο του.
Μετά από δυο εμφράγματα, ο Σαρτρ δεν βρισκόταν στο απόγειο της δημιουργικής του δύναμης. Αλλά κι ο ίδιος ο ηγέτης της RAF υπέφερε από τις επιπτώσεις της απεργίας πείνας με τον Σαρτρ να παρατηρεί πως «του φάνηκε πολύ αδύναμος».
Οι ιδεολογικές ερωτήσεις ανέκαθεν δεν συγκινούσαν τον Μπάαντερ, για τον οποίο κάποτε ο συγγραφέας Χανς Μάγκνους Εντσενμπέργκερ έγραψε ότι «θυμίζει νταβατζή».
Ωστόσο, ο ηγέτης της RAF είχε συγγράψει τρεις σελίδες κειμένου, το οποίο διάβασε στον Σαρτρ. Στην απόρρητη έκθεσή του, ο παρών στη συνομιλία αξιωματούχος της γερμανικής Εγκληματολογικής Υπηρεσίας έγραψε: «Μετά από κάθε ερώτηση του Σαρτρ, ο Μπάαντερ του διάβαζε το ίδιο ακριβώς κομμάτι ξανά και ξανά. Όταν του ζητήθηκε να εξηγήσει κάποιες προτάσεις, είχε δυσκολία να το κάνει και περνούσε, χωρίς ειρμό, στην επόμενη πρόταση».
Μπάαντερ : Η αντικειμενική διαδικασία βρίσκεται σε σύγκρουση… η γερμανική Αριστερά είναι περικυκλωμένη και απομονωμένη. Θα καταστραφεί. Βιώνουμε μια καταπάτηση των δικαιωμάτων μας. Αποτελούν την εφαρμογή των νόμων επείγουσας ανάγκης, συνδυαζόμενων με την απαγόρευση εργασίας στους σοσιαλιστές. Ενα κράτος έκτακτης ανάγκης προετοιμάζεται στη Γερμανία. Η αντεπίθεση στη Γερμανία είναι αόρατη. Τα εργαλεία της καπιταλιστικής εξουσίας εφαρμόζονται με φυσικότητα. Και οι τακτικές του ταξικού εχθρού Σαρτρ: Δεν το κατάλαβα αυτό, «οι τακτικές του ταξικού εχθρού»;
Μπάαντερ: Υπάρχουν δύο γραμμές, η κλίκα του κεφαλαίου εντός της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας και η κλίκα του ασθενούς ρεφορμισμού. Δεν εξισώνουμε την διοίκηση της κοινωνίας με την πολιτικά κατευθυνόμενη βία. Εμείς βλέπουμε τις πιθανότητες μιας ανοικτά έρπουσας δικτατορίας. Είναι ειδική η κατάσταση στη Γερμανία. Και το αμερικανικό κεφάλαιο ενισχύει αυτή την πολιτική.
«Είναι δύσκολο να πιστέψουμε» γράφει το Spiegel, «ότι ο Σαρτρ μπορούσε να αποσπάσει κάποιο ίχνος λογικής από όσα έλεγε ο Μπάαντερ για την «αντεπαναστατική επανάσταση», τις «διοικητικές μέριμνες του καπιταλισμού» ή τη στρατηγική που πρέπει να υιοθετηθεί («πόλη, πόλη, πόλη, χωριό»)».
Αντιθέτως, κατά το περιοδικό, «τα λόγια του Σαρτρ ήταν ξεκάθαρα: οι πολιτικές ενέργειες της RAF στη Δυτική Γερμανία δεν είχαν «κανέναν αντίκτυπο». Οι πράξεις αυτές ήταν «ορθές» σε χουντοκρατούμενες χώρες όπως τότε η Γουατεμάλα, αλλά όχι στη Γερμανία».
Όταν ο Μπάαντερ πρότεινε την δημιουργία «ένοπλων ομάδων» στη Γαλλία, ο Σαρτρ διαφώνησε λέγοντας «Δεν πιστεύω πως η τρομοκρατία θα ήταν καλή για τη Γαλλία».
Ο παρών στη συνομιλία υπάλληλος της Εγκληματολογικής υπηρεσίες έγραψε: «Τόσο κατά τη διάρκεια όσο και μετά από τη συνομιλία, ο Μπάαντερ εμφανίστηκε αποκαρδιωμένος και απογοητευμένος που ο Σαρτρ δεν είχε εγκρίνει τη δράση της ομάδας Μπάαντερ-Μάινχοφ».
Η συνάντηση έλαβε τέλος μετά από περίπου 60 λεπτά.
tvxs.gr
Η συνάντηση έγινε στις 4 Δεκεμβρίου 1974 σε φυλακές υψίστης ασφαλείας της Στουτγάρδης και θεωρήθηκε τότε ως ένα από τα μεγαλύτερα ατοπήματα του Σαρτρ. Παρόλο που ο φιλόσοφος προσπάθησε να πείσει τον ηγέτη της «Φράξια Κόκκινος Στρατός» (RAF) για την αναποτελεσματικότητα των πολιτικών εκτελέσεων, ο ηγέτης της ένοπλης οργάνωσης από την πλευρά που επιχείρησε να τον πείσει για το αντίθετο, ότι δηλαδή η ένοπλη δράση ήταν απαραίτητη τόσο στη Γαλλία όσο και σε άλλες χώρες.
Ο Σαρτρ μετά τη συνάντηση κατήγγειλε δημοσίως τα διαβόητα «λευκά κελιά»-θαλάμους βασανιστηρίων στα οποία κρατούνταν τα μέλη της RAF, όπου έμελε να βρεθούν νεκροί ο Μπάαντερ, η σύντροφός του, η Γκούντρουντ Ενσλιν, καθώς και ο συγκρατούμενός τους Γιαν-Καρλ Ράσπε στις 18 Οκτωβρίου 1977, ενδεχομένως μετά από αυτοκτονία.
Σημειώνεται ότι οι λεπτομέρειες της συνομιλίας ανάμεσα στον φιλόσοφο και τον τρομοκράτη παρέμεναν κρυφές έως την προηγούμενη εβδομάδα.
Μετά από αίτημα του Spiegel, το Ομοσπονδιακό Γραφείο για τη Προστασία του Συντάγματος, έδωσε στη δημοσιότητα ένα έγγραφο με ημερομηνία 2 Ιανουαρίου 1975, το οποίο βρισκόταν στα αρχεία της Εγκληματολογικής Υπηρεσίας του κρατιδίου της Βάδης-Βυρτεμβέργης. Το δεκασέλιδο έγγραφο είναι ιστορικής σημασίας επειδή περιγράφει την συνομιλία μεταξύ Σαρτρ και Μπάαντερ. Σύμφωνα με Γερμανούς αξιωματούχους, περιέχει σχεδόν όλα όσα είπε ο Σαρτρ, καθώς και τα «πιο σημαντικά σημεία» των λεγομένων του Μπάαντερ.
Σαρτρ: Μιλώντας για τις μάζες, η RAF έχει αναλάβει δράση με την οποία οι άνθρωποι δεν συμφωνούν.
Μπάαντερ: Είναι ξεκάθαρο πως το 20% του πληθυσμού [ της Δυτικής Γερμανίας ] συμφωνεί με τις ενέργειες μας.
Σαρτρ: Το ξέρω. Τα στατιστικά προετοιμάστηκαν στο Αμβούργο.
Μπάαντερ: Η κατάσταση στη Γερμανία οδηγεί στη δράση μικρών ομάδων, τόσο νόμιμων όσο και παράνομων.
Σαρτρ: Οι πράξεις αυτές μπορεί να δικαιολογούνταν στη Βραζιλία, αλλά όχι στη Γερμανία.
Μπάαντερ: Γιατί;
Σαρτρ: Στη Βραζιλία χρειάστηκαν ανεξάρτητες δράσεις προκειμένου να αλλάξει η κατάσταση. Ήταν απαραίτητη η προπαρασκευαστική εργασία.
Μπάαντερ: Και γιατί είναι διαφορετικά με εδώ;
Σαρτρ: Διότι εδώ δεν υπάρχει ο ίδιος τύπος προλεταριάτου σε σχέση με τη Βραζιλία.
Την συνάντηση τη ζήτησε η RAF, μετά από μία δήλωση του Σαρτρ πως η ομάδα Μπάαντερ-Μάινχοφ αποτελούσε μια «ενδιαφέρουσα δύναμη» στη Δυτική Γερμανία με «αίσθηση για την επανάσταση». Η Ούλρικε Μάινχοφ πρότεινε ο Σαρτρ να πάρει συνέντευξη από τον Αντρέας Μπάαντερ τονίζοντας πως «έτσι θα ήταν πιο δύσκολο για τους μπάτσους να σκοτώσουν τον Αντρέας».
Το μέλος της RAF βρισκόταν την περίοδο εκείνη στο μέσον μιας απεργίας πείνας με αίτημα να βελτιωθούν οι συνθήκες εγκλεισμού τους, σε μια απόπειρα να προσελκύσει τη προσοχή της κοινής γνώμης. Τότε ήταν που μπήκε στην εικόνα και ο διάσημος Γάλλος.
Σύμφωνα με τον πολιτικό επιστήμονα Βόλφγκανγκ Κράουσαρ, ο Σαρτρ, πρώην αιχμάλωτος πολέμου του γερμανικού στρατού έβλεπε τη Δυτική Γερμανία ως «έναν διάδοχο της ναζιστικής Γερμανίας» και θεωρούσε την RAF ως μια μορφή «αντίστασης».
Ωστόσο, δυο ημέρες πριν την επίσκεψη στη φυλακή Στάμχαϊμ, το Spiegel δημοσίευσε μια συνέντευξη του Σαρτρ στη διαπρεπή Γερμανίδα φεμινίστρια Αλις Σβάρτσερ. Κάποιες εβδομάδες νωρίτερα, αριστεροί εξτρεμιστές είχαν δολοφονήσει τον Γκίντερ φον Ντρένκμαν, πρόεδρο του Ανωτάτου Δικαστηρίου του Βερολίνου και ο Σαρτρ είχε μιλήσει για «έγκλημα». Για τον Μπάαντερ αυτή η δήλωση ισοδυναμούσε με ιεροσυλία.
Υποδέχθηκε τον φιλόσοφο με ψυχρότητα στο δωμάτιο επισκεπτών των φυλακών. Εκτός των δύο ανδρών παρόντες ήταν ένας διερμηνέας, ένας φρουρός και ένας πράκτορας της Εγκληματολογικής Υπηρεσίας. Όταν ο Σαρτρ ξεκίνησε τη κουβέντα λέγοντας πως ήρθε ως «υποστηρικτής» κι ήθελε να συζητήσει τις αξίες που πρέσβευε ο Μπάαντερ, ο κρατούμενος απάντησε πως «κάτι τέτοιο θα ήταν δύσκολο». Του είπε πως περίμενε πως «θα υποδεχόταν έναν φίλο», αλλά αφού διάβασε τη συνέντευξη του στο Spiegel, περίμενε πλέον την άφιξη «ενός δικαστή».
Ο τόνος της συνάντησης δεν έγινε πιο φιλικός στην πορεία. Πολλές φορές ο Μπάαντερ ρώτησε απότομα τον επισκέπτη του «καμία άλλη ερώτηση;» και ο Γάλλος διανοούμενος έδειξε να μην ενδιαφέρεται πολύ για το άτομο του.
Μετά από δυο εμφράγματα, ο Σαρτρ δεν βρισκόταν στο απόγειο της δημιουργικής του δύναμης. Αλλά κι ο ίδιος ο ηγέτης της RAF υπέφερε από τις επιπτώσεις της απεργίας πείνας με τον Σαρτρ να παρατηρεί πως «του φάνηκε πολύ αδύναμος».
Οι ιδεολογικές ερωτήσεις ανέκαθεν δεν συγκινούσαν τον Μπάαντερ, για τον οποίο κάποτε ο συγγραφέας Χανς Μάγκνους Εντσενμπέργκερ έγραψε ότι «θυμίζει νταβατζή».
Ωστόσο, ο ηγέτης της RAF είχε συγγράψει τρεις σελίδες κειμένου, το οποίο διάβασε στον Σαρτρ. Στην απόρρητη έκθεσή του, ο παρών στη συνομιλία αξιωματούχος της γερμανικής Εγκληματολογικής Υπηρεσίας έγραψε: «Μετά από κάθε ερώτηση του Σαρτρ, ο Μπάαντερ του διάβαζε το ίδιο ακριβώς κομμάτι ξανά και ξανά. Όταν του ζητήθηκε να εξηγήσει κάποιες προτάσεις, είχε δυσκολία να το κάνει και περνούσε, χωρίς ειρμό, στην επόμενη πρόταση».
Μπάαντερ : Η αντικειμενική διαδικασία βρίσκεται σε σύγκρουση… η γερμανική Αριστερά είναι περικυκλωμένη και απομονωμένη. Θα καταστραφεί. Βιώνουμε μια καταπάτηση των δικαιωμάτων μας. Αποτελούν την εφαρμογή των νόμων επείγουσας ανάγκης, συνδυαζόμενων με την απαγόρευση εργασίας στους σοσιαλιστές. Ενα κράτος έκτακτης ανάγκης προετοιμάζεται στη Γερμανία. Η αντεπίθεση στη Γερμανία είναι αόρατη. Τα εργαλεία της καπιταλιστικής εξουσίας εφαρμόζονται με φυσικότητα. Και οι τακτικές του ταξικού εχθρού Σαρτρ: Δεν το κατάλαβα αυτό, «οι τακτικές του ταξικού εχθρού»;
Μπάαντερ: Υπάρχουν δύο γραμμές, η κλίκα του κεφαλαίου εντός της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας και η κλίκα του ασθενούς ρεφορμισμού. Δεν εξισώνουμε την διοίκηση της κοινωνίας με την πολιτικά κατευθυνόμενη βία. Εμείς βλέπουμε τις πιθανότητες μιας ανοικτά έρπουσας δικτατορίας. Είναι ειδική η κατάσταση στη Γερμανία. Και το αμερικανικό κεφάλαιο ενισχύει αυτή την πολιτική.
«Είναι δύσκολο να πιστέψουμε» γράφει το Spiegel, «ότι ο Σαρτρ μπορούσε να αποσπάσει κάποιο ίχνος λογικής από όσα έλεγε ο Μπάαντερ για την «αντεπαναστατική επανάσταση», τις «διοικητικές μέριμνες του καπιταλισμού» ή τη στρατηγική που πρέπει να υιοθετηθεί («πόλη, πόλη, πόλη, χωριό»)».
Αντιθέτως, κατά το περιοδικό, «τα λόγια του Σαρτρ ήταν ξεκάθαρα: οι πολιτικές ενέργειες της RAF στη Δυτική Γερμανία δεν είχαν «κανέναν αντίκτυπο». Οι πράξεις αυτές ήταν «ορθές» σε χουντοκρατούμενες χώρες όπως τότε η Γουατεμάλα, αλλά όχι στη Γερμανία».
Όταν ο Μπάαντερ πρότεινε την δημιουργία «ένοπλων ομάδων» στη Γαλλία, ο Σαρτρ διαφώνησε λέγοντας «Δεν πιστεύω πως η τρομοκρατία θα ήταν καλή για τη Γαλλία».
Ο παρών στη συνομιλία υπάλληλος της Εγκληματολογικής υπηρεσίες έγραψε: «Τόσο κατά τη διάρκεια όσο και μετά από τη συνομιλία, ο Μπάαντερ εμφανίστηκε αποκαρδιωμένος και απογοητευμένος που ο Σαρτρ δεν είχε εγκρίνει τη δράση της ομάδας Μπάαντερ-Μάινχοφ».
Η συνάντηση έλαβε τέλος μετά από περίπου 60 λεπτά.
tvxs.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
6.143 προσλήψεις σε δήμους, νοσοκομεία, μουσεία
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
