2013-02-13 22:09:03
από το Γραφείο Τύπου
«Το σημερινό φορολογικό σύστημα έχει κλείσει τον κύκλο του και χρειάζεται αντικατάσταση από ένα σταθερό, δίκαιο, σύγχρονο και αποτελεσματικό σύστημα – Οι λίγες, αποσπασματικές και επιμέρους βελτιώσεις που έχουν γίνει δεν επιφέρουν δικαιοσύνη αλλά κυρίως αποτέλεσμα».
(Απόσπασμα από την τοποθέτηση του Λευτέρη Αυγενάκη για την Κύρωση του Απολογισμού και του Γενικού Ισολογισμού Οικονομικού Έτους 2011)
«Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Η συζήτηση για την Κύρωση του Απολογισμού και του Γενικού Ισολογισμού του κράτους, αποτελεί μια Κοινοβουλευτική Διαδικασία ιδιαίτερης σημασίας διότι, αφενός η εκάστοτε κυβέρνηση, λογοδοτεί για την ορθή εκτέλεση του προϋπολογισμού της, αλλά και την επαλήθευση ή διάψευση των προσδοκιών της αναφορικά με τα οικονομικά μεγέθη, αφετέρου δε, διότι αποτελεί μια διδακτικού χαρακτήρα διαδικασία για το μέλλον. Ειδικά, στην παρούσα περίπτωση που αφορά στον προϋπολογισμό του 2011, που ήταν ό πρώτος που καταρτίσθηκε μετά την υπαγωγής της χώρας μας στο μηχανισμό στήριξης.
Η κρίση χρέους που εισήχθη από την Αμερική στην Ευρωζώνη, είχε πλέον αγγίξει τις περισσότερες χώρες της Ευρωζώνης το 2011. Οι πολιτικές ηγεσίες αδυνατούσαν να συμφωνήσουν σε μία στοιχειώδη αντιμετώπιση της κρίσης με αποτέλεσμα να δίνεται χώρος σε αυτούς που κερδοσκοπούσαν εις βάρος της Ευρωζώνης.
Το 2011 αποτέλεσε για την ελληνική οικονομία έτος δυσμενών εξελίξεων. Υπήρξε ραγδαία επιδείνωση όλων των μακροοικονομικών μεγεθών της, η οποία προσθετικά στην ήδη επιβαρημένη κατάσταση από το 2009 έχει δημιουργήσει ένα ασφυκτικό πλαίσιο άσκησης της οικονομικής δραστηριότητας.
Η οικονομική και δημοσιονομική πολιτική συνέχισε να ασκείται αποκλειστικά στην κατεύθυνση της αυστηρής δημοσιονομικής πειθαρχίας, χωρίς καμία προοπτική ανάπτυξης. Αποτέλεσμα της πολιτικής αυτής ήταν η παρατεταμένη και βαθιά ύφεση καθώς και η σοβαρή παραγωγική και κοινωνικοοικονομική υποβάθμιση σε όλους τους τομείς, σε επίπεδα της δεκαετίας του 2000.
Ταυτόχρονα, έγινε καθολικά αντιληπτό, ότι η πολιτική που βαθαίνει την ύφεση, εκτοξεύει την ανεργία σε δραματικά επίπεδα, αποδομεί και απορυθμίζει το πλέγμα που ρύθμιζε τις εργασιακές σχέσεις και συνολικά την αγορά εργασίας, αποδομεί το σύστημα κοινωνικής προστασίας και οδηγεί σε απόγνωση και φτωχοποίηση όλο και μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού, και τέλος δεν επιτυγχάνει ούτε τους δημοσιονομικούς στόχους που θέτει.
Η πολιτική που ασκήθηκε αφενός, στο επίπεδο περιορισμού των δημοσιονομικών ελλειμμάτων και την δημιουργία δημοσιονομικών πλεονασμάτων το 2011, δεν κατόρθωσε να επιτύχει τους στόχους, κυρίως σε ότι αφορά την αύξηση των εσόδων με αποτέλεσμα την μεγαλύτερη από το προβλεπόμενο περικοπή των δαπανών.
Η επιβολή πολλαπλών φορολογικών ρυθμίσεων πραγματοποιήθηκε προκειμένου να αμβλυνθούν οι διαφορές μεταξύ των προϋπολογισθεισών εισπράξεων και αυτών που πράγματι εισπράχθηκαν κατά την εκτέλεση του προϋπολογισμού.
Όπως αποδεικνύεται σήμερα, ο προϋπολογισμός του 2011, χαρακτηρίστηκε από υπερβολικά φιλόδοξους στόχους.
Οι πολλαπλές φορολογικές επιβαρύνσεις χωρίς καμία προοπτική ανάπτυξης και η περιορισμένη ανταποδοτικότητά τους, εξουθένωσαν τους πολίτες. Το οποίο η σημερινή Κυβέρνηση έχει κύρια να αντιμετωπίσει. Παράλληλα με τις πολλαπλές φορολογικές επιβαρύνσεις, η ύπαρξη ενός φορολογικού συστήματος με πεπαλαιωμένες και γραφειοκρατικές δομές φορολογικών υπηρεσιών, η βραδεία εισαγωγή των νέων τεχνολογιών, το ξεπερασμένο σύστημα φορολογικών ελέγχων σε συνδυασμό με την πολυπλοκότητα των διατάξεων και την διαφθορά, συνέβαλλαν τα μέγιστα στην εκτεταμένη φοροδιαφυγή, αλλά και την περαιτέρω υστέρηση των εσόδων.
Η δημοσιονομική κρίση ανέδειξε περισσότερο από ποτέ την ανάγκη για μια συνολική, εκ βάθους και ουσιαστική φορολογική μεταρρύθμιση.
Από την μεταπολίτευση μέχρι σήμερα έχουν γίνει αρκετές προσπάθειες για αλλαγές, οι περισσότερες από τις οποίες περιορίζονταν στις αλλαγές των φορολογικών συντελεστών της φορολογίας εισοδήματος, αλλαγές που ήσαν «κατ’ όνομα» μεταρρυθμίσεις και σε καμία περίπτωση δεν έφεραν τα αναμενόμενα αποτελέσματα. Εμείς δεν πρέπει να επαναλάβουμε το ίδιο λάθος.
Σήμερα, ο εκσυγχρονισμός του φορολογικού συστήματος, αλλά και η καθιέρωση ενός σταθερού φορολογικού περιβάλλοντος, είναι απολύτως αναγκαία προϋπόθεση για την υπέρβαση της κρίσης και την έξοδο από την ύφεση, δηλαδή της πολυπόθητης ανάπτυξης και ενεργοποίησης του παραγωγικού ιστού της χώρας μας.
Για την ριζοσπαστική μεταρρύθμιση του φορολογικού συστήματος, δεν υπάρχουν μαγικές συνταγές και εύκολες λύσεις.
Η φορολογική μεταρρύθμιση πρέπει να προκύψει μέσα από ουσιαστικές μελέτες της ελληνικής οικονομίας αλλά και έρευνα για την αντιμετώπιση των σημερινών παθογενειών.
Σήμερα, είναι αναγκαία προϋπόθεση η μείωση των φορολογικών συντελεστών, οι οποίοι με το ξέσπασμα τη κρίσης, αυξήθηκαν πάνω από το μέσο όρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και παράλληλα εξέθρεψαν σε ένα βαθμό τη φοροδιαφυγή.
Επιπλέον, θα πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη σημασία στη δίκαιη κατανομή των φορολογικών βαρών, η οποία θα αποτελέσει και κίνητρο για συμμόρφωση προς τη φορολογική νομοθεσία και την μείωση της φοροδιαφυγής. Άλλωστε, η μεγάλη φοροδιαφυγή που επικρατεί στη χώρα μας στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, έχει διαμορφώσει την αντίληψη ότι φόρους πληρώνουν μόνο οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι.
Στην Ελλάδα, η γενική αντίληψη που επικρατεί είναι ότι οι μηχανισμοί επιβολής κυρώσεων και ποινών, είτε δεν υπάρχουν είτε είναι αναποτελεσματικοί. Σε αυτό το συμπέρασμα έχουν οδηγήσει τόσο η ασάφεια του νομοθετικού πλαισίου, όσο και η αδυναμία εξωδικαστικής επίλυσης των φορολογικών διαφορών και παραβάσεων. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα τη συσσώρευση αφενός χιλιάδων εκκρεμών υποθέσεων στα δικαστήρια και αφετέρου την αντίληψη ότι οι παραβάσεις δεν θα τιμωρηθούν διότι θα υπαχθούν σε κάποια ρύθμιση.
Συνεπώς, είναι αναγκαία η διαμόρφωση ενός γενικότερα κατάλληλου επενδυτικού κλίματος, το οποίο θα παρέχει στους επενδυτές την ασφάλεια για τη δημιουργία και ανάπτυξη βιώσιμων επιχειρήσεων με μακροπρόθεσμο προγραμματισμό, και θα συμβάλει στην ανάπτυξη, την αύξηση της απασχόλησης και την ταχύτερη έξοδο της χώρας μας από την κρίση.
Τελειώνοντας, το μέγεθος της φοροδιαφυγής στην Ελλάδα και η διάσταση του δημοσιονομικού της προβλήματος αναδεικνύουν σήμερα τις αδυναμίες του ελληνικού φορολογικού συστήματος, το οποίο παρά τις λίγες, αποσπασματικές και επιμέρους βελτιώσεις του, έχει κλείσει τον κύκλο του και χρειάζεται αντικατάσταση από ένα σταθερό, δίκαιο, σύγχρονο και αποτελεσματικό σύστημα.
Είμαι βέβαιος ότι είναι στις προτεραιότητές σας κ. Υπουργέ και βέβαια στις προτεραιότητες της Κυβέρνησης. Το συντομότερο λοιπόν, να το δούμε να γίνεται πράξη».
Tromaktiko
«Το σημερινό φορολογικό σύστημα έχει κλείσει τον κύκλο του και χρειάζεται αντικατάσταση από ένα σταθερό, δίκαιο, σύγχρονο και αποτελεσματικό σύστημα – Οι λίγες, αποσπασματικές και επιμέρους βελτιώσεις που έχουν γίνει δεν επιφέρουν δικαιοσύνη αλλά κυρίως αποτέλεσμα».
(Απόσπασμα από την τοποθέτηση του Λευτέρη Αυγενάκη για την Κύρωση του Απολογισμού και του Γενικού Ισολογισμού Οικονομικού Έτους 2011)
«Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Η συζήτηση για την Κύρωση του Απολογισμού και του Γενικού Ισολογισμού του κράτους, αποτελεί μια Κοινοβουλευτική Διαδικασία ιδιαίτερης σημασίας διότι, αφενός η εκάστοτε κυβέρνηση, λογοδοτεί για την ορθή εκτέλεση του προϋπολογισμού της, αλλά και την επαλήθευση ή διάψευση των προσδοκιών της αναφορικά με τα οικονομικά μεγέθη, αφετέρου δε, διότι αποτελεί μια διδακτικού χαρακτήρα διαδικασία για το μέλλον. Ειδικά, στην παρούσα περίπτωση που αφορά στον προϋπολογισμό του 2011, που ήταν ό πρώτος που καταρτίσθηκε μετά την υπαγωγής της χώρας μας στο μηχανισμό στήριξης.
Η κρίση χρέους που εισήχθη από την Αμερική στην Ευρωζώνη, είχε πλέον αγγίξει τις περισσότερες χώρες της Ευρωζώνης το 2011. Οι πολιτικές ηγεσίες αδυνατούσαν να συμφωνήσουν σε μία στοιχειώδη αντιμετώπιση της κρίσης με αποτέλεσμα να δίνεται χώρος σε αυτούς που κερδοσκοπούσαν εις βάρος της Ευρωζώνης.
Το 2011 αποτέλεσε για την ελληνική οικονομία έτος δυσμενών εξελίξεων. Υπήρξε ραγδαία επιδείνωση όλων των μακροοικονομικών μεγεθών της, η οποία προσθετικά στην ήδη επιβαρημένη κατάσταση από το 2009 έχει δημιουργήσει ένα ασφυκτικό πλαίσιο άσκησης της οικονομικής δραστηριότητας.
Η οικονομική και δημοσιονομική πολιτική συνέχισε να ασκείται αποκλειστικά στην κατεύθυνση της αυστηρής δημοσιονομικής πειθαρχίας, χωρίς καμία προοπτική ανάπτυξης. Αποτέλεσμα της πολιτικής αυτής ήταν η παρατεταμένη και βαθιά ύφεση καθώς και η σοβαρή παραγωγική και κοινωνικοοικονομική υποβάθμιση σε όλους τους τομείς, σε επίπεδα της δεκαετίας του 2000.
Ταυτόχρονα, έγινε καθολικά αντιληπτό, ότι η πολιτική που βαθαίνει την ύφεση, εκτοξεύει την ανεργία σε δραματικά επίπεδα, αποδομεί και απορυθμίζει το πλέγμα που ρύθμιζε τις εργασιακές σχέσεις και συνολικά την αγορά εργασίας, αποδομεί το σύστημα κοινωνικής προστασίας και οδηγεί σε απόγνωση και φτωχοποίηση όλο και μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού, και τέλος δεν επιτυγχάνει ούτε τους δημοσιονομικούς στόχους που θέτει.
Η πολιτική που ασκήθηκε αφενός, στο επίπεδο περιορισμού των δημοσιονομικών ελλειμμάτων και την δημιουργία δημοσιονομικών πλεονασμάτων το 2011, δεν κατόρθωσε να επιτύχει τους στόχους, κυρίως σε ότι αφορά την αύξηση των εσόδων με αποτέλεσμα την μεγαλύτερη από το προβλεπόμενο περικοπή των δαπανών.
Η επιβολή πολλαπλών φορολογικών ρυθμίσεων πραγματοποιήθηκε προκειμένου να αμβλυνθούν οι διαφορές μεταξύ των προϋπολογισθεισών εισπράξεων και αυτών που πράγματι εισπράχθηκαν κατά την εκτέλεση του προϋπολογισμού.
Όπως αποδεικνύεται σήμερα, ο προϋπολογισμός του 2011, χαρακτηρίστηκε από υπερβολικά φιλόδοξους στόχους.
Οι πολλαπλές φορολογικές επιβαρύνσεις χωρίς καμία προοπτική ανάπτυξης και η περιορισμένη ανταποδοτικότητά τους, εξουθένωσαν τους πολίτες. Το οποίο η σημερινή Κυβέρνηση έχει κύρια να αντιμετωπίσει. Παράλληλα με τις πολλαπλές φορολογικές επιβαρύνσεις, η ύπαρξη ενός φορολογικού συστήματος με πεπαλαιωμένες και γραφειοκρατικές δομές φορολογικών υπηρεσιών, η βραδεία εισαγωγή των νέων τεχνολογιών, το ξεπερασμένο σύστημα φορολογικών ελέγχων σε συνδυασμό με την πολυπλοκότητα των διατάξεων και την διαφθορά, συνέβαλλαν τα μέγιστα στην εκτεταμένη φοροδιαφυγή, αλλά και την περαιτέρω υστέρηση των εσόδων.
Η δημοσιονομική κρίση ανέδειξε περισσότερο από ποτέ την ανάγκη για μια συνολική, εκ βάθους και ουσιαστική φορολογική μεταρρύθμιση.
Από την μεταπολίτευση μέχρι σήμερα έχουν γίνει αρκετές προσπάθειες για αλλαγές, οι περισσότερες από τις οποίες περιορίζονταν στις αλλαγές των φορολογικών συντελεστών της φορολογίας εισοδήματος, αλλαγές που ήσαν «κατ’ όνομα» μεταρρυθμίσεις και σε καμία περίπτωση δεν έφεραν τα αναμενόμενα αποτελέσματα. Εμείς δεν πρέπει να επαναλάβουμε το ίδιο λάθος.
Σήμερα, ο εκσυγχρονισμός του φορολογικού συστήματος, αλλά και η καθιέρωση ενός σταθερού φορολογικού περιβάλλοντος, είναι απολύτως αναγκαία προϋπόθεση για την υπέρβαση της κρίσης και την έξοδο από την ύφεση, δηλαδή της πολυπόθητης ανάπτυξης και ενεργοποίησης του παραγωγικού ιστού της χώρας μας.
Για την ριζοσπαστική μεταρρύθμιση του φορολογικού συστήματος, δεν υπάρχουν μαγικές συνταγές και εύκολες λύσεις.
Η φορολογική μεταρρύθμιση πρέπει να προκύψει μέσα από ουσιαστικές μελέτες της ελληνικής οικονομίας αλλά και έρευνα για την αντιμετώπιση των σημερινών παθογενειών.
Σήμερα, είναι αναγκαία προϋπόθεση η μείωση των φορολογικών συντελεστών, οι οποίοι με το ξέσπασμα τη κρίσης, αυξήθηκαν πάνω από το μέσο όρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και παράλληλα εξέθρεψαν σε ένα βαθμό τη φοροδιαφυγή.
Επιπλέον, θα πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη σημασία στη δίκαιη κατανομή των φορολογικών βαρών, η οποία θα αποτελέσει και κίνητρο για συμμόρφωση προς τη φορολογική νομοθεσία και την μείωση της φοροδιαφυγής. Άλλωστε, η μεγάλη φοροδιαφυγή που επικρατεί στη χώρα μας στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, έχει διαμορφώσει την αντίληψη ότι φόρους πληρώνουν μόνο οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι.
Στην Ελλάδα, η γενική αντίληψη που επικρατεί είναι ότι οι μηχανισμοί επιβολής κυρώσεων και ποινών, είτε δεν υπάρχουν είτε είναι αναποτελεσματικοί. Σε αυτό το συμπέρασμα έχουν οδηγήσει τόσο η ασάφεια του νομοθετικού πλαισίου, όσο και η αδυναμία εξωδικαστικής επίλυσης των φορολογικών διαφορών και παραβάσεων. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα τη συσσώρευση αφενός χιλιάδων εκκρεμών υποθέσεων στα δικαστήρια και αφετέρου την αντίληψη ότι οι παραβάσεις δεν θα τιμωρηθούν διότι θα υπαχθούν σε κάποια ρύθμιση.
Συνεπώς, είναι αναγκαία η διαμόρφωση ενός γενικότερα κατάλληλου επενδυτικού κλίματος, το οποίο θα παρέχει στους επενδυτές την ασφάλεια για τη δημιουργία και ανάπτυξη βιώσιμων επιχειρήσεων με μακροπρόθεσμο προγραμματισμό, και θα συμβάλει στην ανάπτυξη, την αύξηση της απασχόλησης και την ταχύτερη έξοδο της χώρας μας από την κρίση.
Τελειώνοντας, το μέγεθος της φοροδιαφυγής στην Ελλάδα και η διάσταση του δημοσιονομικού της προβλήματος αναδεικνύουν σήμερα τις αδυναμίες του ελληνικού φορολογικού συστήματος, το οποίο παρά τις λίγες, αποσπασματικές και επιμέρους βελτιώσεις του, έχει κλείσει τον κύκλο του και χρειάζεται αντικατάσταση από ένα σταθερό, δίκαιο, σύγχρονο και αποτελεσματικό σύστημα.
Είμαι βέβαιος ότι είναι στις προτεραιότητές σας κ. Υπουργέ και βέβαια στις προτεραιότητες της Κυβέρνησης. Το συντομότερο λοιπόν, να το δούμε να γίνεται πράξη».
Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Αναστάτωση στο λιμάνι μετά από πτώση άνδρα στο νερό
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
