2013-02-13 23:16:15
Η Μαριάννα Νάνου * για το βιβλίο του Κ. Τριανταφυλλάκη
Αναγνωρίζω ως προνόμιο και ευθύνη την δυνατότητα που μου δίνεται απόψε να σας κάνω, παρέα με τους υπόλοιπους συνομιλητές μου, τις συστάσεις με το πρώτο ολοκληρωμένο συγγραφικό έργο του Κωνσταντίνου Τριανταφυλλάκη, που ως τέτοιο, θα είναι πάντοτε το πιο αγαπημένο του, και το πιο «προσωπικό» του.
Το βιβλίο του Κωνσταντίνου Τριανταφυλλάκη διαθέτει τη μεγάλη γοητεία του λόγου των ανθρώπων που έχουν τριφτεί με τη ζωή, βιώνοντας στο πετσί τους τη δύναμη της σαν γυαλόχαρτο. Χάρη στην δυναμική της προσωπικής του διαδρομής καταφέρνει να δημιουργήσει έναν κεντρικό ήρωα
-πραγματικό ήρωα- και alter ego του, τον Ορέστη, που θα συγκινήσει κάθε ιδεαλιστή αναγνώστη.
Κι αυτό γιατί ο Ορέστης, έχοντας ως αφετηρία του ένα μικρό χωριό του Έβρου και φτάνοντας μέχρι τις αίθουσες διδασκαλίας του New York University και του LSE, διαβαίνει όλα τα σκαλιά στην σκάλα της προσωπικής και επαγγελματικής «άνδρωσης» -περισσότερα απ’ όσα αξίζει σ’ έναν έντιμο άνθρωπο- κι έτσι βιώνει εκτός από τον έρωτα και την καταξίωση, μέγιστα δεινά και συμφορές. Κι όμως, κι εκεί θέλω να σταθώ, ως εκ θαύματος, η σκέψη του παραμένει «καθαρή», κρυστάλλινη, και φωτεινή σαν τις δέσμες φωτός του φάρου αυτής της πόλης.
Πρόκειται για ένα βιβλίο απολύτως γενναιόδωρο με τους αναγνώστες του καθώς ο συγγραφέας του μοιράζεται διδάγματα που αποκτήθηκαν με κόπο, τόσο από την επαγγελματική του διαδρομή, όσο και από την προσωπική. Και πόσο μεγάλη ευχαρίστηση, δεν σας κρύβω, δίνει σε έναν νεαρό αναγνώστη αυτή η ρεαλιστική, κάποτε ωμή, αλλά πάντοτε έντιμη ματιά που χαρίζει ο Κωνσταντίνος Τριανταφυλλάκης στον φαύλο κόσμο των ελληνικών business της δεκαετίας του ’90. Και την χαρίζει, μάλιστα, με την σοφία ενός ανθρώπου που γέμισε το βιογραφικό του, αλλά με την επαναστατικότητα ενός εφήβου, που προχωρά συγκρουόμενος και αποκαλύπτων. Ετσι, λοιπόν, τα «όνειρα, το άλας της ψυχής, το αποκούμπι των αδικημένων», για να δανειστώ τα λόγια του συγγραφέα τίθενται στο επίκεντρο ενός έργου που καταφέρνει το πολύ σπάνιο: να διαπνέεται από νεανικότητα και φρεσκάδα χωρίς να του λείπει η σοφία.
Το «Αλλιώς τα είχαμε σχεδιάσει» αποτελεί έναν ώριμο καρπό στην ζωή, τόσο τη συγγραφική όσο και την γήινη, του Κωνσταντίνου Τριανταφυλλάκη. Ακριβώς επειδή πληρείται αυτή η προϋπόθεση -της ωριμότητας- επιτυγχάνει να μη θέσει μόνο ερωτήματα, αλλά να δώσει και απαντήσεις. Το έργο του είναι βαθιά εμποτισμένο με υπαρξιακές ανησυχίες στις οποίες δίνει τον χώρο να εκφραστούν και τους ανταπαντά με μία σειρά ιδεών των μεγάλων δασκάλων που αποτελουν την προίκα του και μεταλαμπαδεύονται σε όποιον αναγνώστη διαθέτει τη δύναμη να διαχειριστεί ένα τόσο μεγάλο δώρο.
Όσο αφηγείται, ο Κωνσταντίνος Τριανταφυλλάκης αποκαλύπτει Κώδικες, συμβουλές από παλιούς εργοδότες, «μυστικά του επαγγέλματος». Καθώς προχωρά, όμως, ο συγγραφέας θυμάται επίσης τον Ελύτη, τον Βενέζη, τον Γκαίτε, τον Αρίσταρχο, τον Μαρξ, τον Λειβαδίτη. Και τους θυμάται όλους γνήσια, αυθεντικά, χωρίς να «κλέβει» από τη δόξα τους σαν ετερόφωτος καπηλευτής. Απεναντίας τα λόγια τους γίνονται οι φανοί που διώχνουν το σκοτάδι στο πέρασμα του ταλαιπωρημένου περιπατητή.
Οι συγγραφείς, σε αυτό το έργο μπορούν να εντοπίσουν το κοινό τους τάλαντο με τον Κωνσταντίνο Τριανταφυλλάκη, και οι δημοσιογράφοι να αναγνωρίσουν την αυστηρότητα της πένας του και την ακονισμένη του κριτική ικανότητα. Μέσα από ευφυείς αφηγηματικούς τρόπους, ανταμείβει τους αναγνώστες του περνώντας από τον έντεχνα υφασμένο μύθο, στο χρονογράφημα, καταθέτοντας καίρια τοποθετημένο τον σχολιασμό του απέναντι στην σύγχρονη οικονομική και πολιτική πραγματικότητα. (σ.362)
Στο βιβλίο του Κωνσταντίνου Τριανταφυλλάκη παρακολουθείς τους ήρωες να φεύγουν. Όμως αυτό δεν είναι ένα βιβλίο για τον θάνατο, είναι ένα βιβλίο για τη ζωή, μπολιασμένο από την εμπειρία, τις γνώσεις και την σοφία του συγγραφέα. Η δικαιοσύνη, η ακεραιότητα, η τιμή, η πίστη, η υπομονή, παλεύουν με τη ματαιοδοξία, την απληστία και την δολιότητα, σε μία μάχη που διαδραματίζεται σε διαρκώς μεταβαλλόμενο πεδίο.
Το φως, ωστόσο, θα επικρατήσει, τι κι αν «αλλιώς τα είχαμε σχεδιάσει» ;!
*Η Μαριάννα Νάνου είναι Δημοσιογράφος και Σύμβουλος Marketing. Ζεί και εργάζεται στην Αλεξανδρούπολη και το κείμενο αυτό ήταν η εισήγησή της κατά την παρουσίαση του βιβλίου του Κώστα Τριανταφυλλάκη στην Αλεξανδρούπολη, τη Δευτέρα 11 Φεβρουαρίου
liberals10
Αναγνωρίζω ως προνόμιο και ευθύνη την δυνατότητα που μου δίνεται απόψε να σας κάνω, παρέα με τους υπόλοιπους συνομιλητές μου, τις συστάσεις με το πρώτο ολοκληρωμένο συγγραφικό έργο του Κωνσταντίνου Τριανταφυλλάκη, που ως τέτοιο, θα είναι πάντοτε το πιο αγαπημένο του, και το πιο «προσωπικό» του.
Το βιβλίο του Κωνσταντίνου Τριανταφυλλάκη διαθέτει τη μεγάλη γοητεία του λόγου των ανθρώπων που έχουν τριφτεί με τη ζωή, βιώνοντας στο πετσί τους τη δύναμη της σαν γυαλόχαρτο. Χάρη στην δυναμική της προσωπικής του διαδρομής καταφέρνει να δημιουργήσει έναν κεντρικό ήρωα
-πραγματικό ήρωα- και alter ego του, τον Ορέστη, που θα συγκινήσει κάθε ιδεαλιστή αναγνώστη.
Κι αυτό γιατί ο Ορέστης, έχοντας ως αφετηρία του ένα μικρό χωριό του Έβρου και φτάνοντας μέχρι τις αίθουσες διδασκαλίας του New York University και του LSE, διαβαίνει όλα τα σκαλιά στην σκάλα της προσωπικής και επαγγελματικής «άνδρωσης» -περισσότερα απ’ όσα αξίζει σ’ έναν έντιμο άνθρωπο- κι έτσι βιώνει εκτός από τον έρωτα και την καταξίωση, μέγιστα δεινά και συμφορές. Κι όμως, κι εκεί θέλω να σταθώ, ως εκ θαύματος, η σκέψη του παραμένει «καθαρή», κρυστάλλινη, και φωτεινή σαν τις δέσμες φωτός του φάρου αυτής της πόλης.
Πρόκειται για ένα βιβλίο απολύτως γενναιόδωρο με τους αναγνώστες του καθώς ο συγγραφέας του μοιράζεται διδάγματα που αποκτήθηκαν με κόπο, τόσο από την επαγγελματική του διαδρομή, όσο και από την προσωπική. Και πόσο μεγάλη ευχαρίστηση, δεν σας κρύβω, δίνει σε έναν νεαρό αναγνώστη αυτή η ρεαλιστική, κάποτε ωμή, αλλά πάντοτε έντιμη ματιά που χαρίζει ο Κωνσταντίνος Τριανταφυλλάκης στον φαύλο κόσμο των ελληνικών business της δεκαετίας του ’90. Και την χαρίζει, μάλιστα, με την σοφία ενός ανθρώπου που γέμισε το βιογραφικό του, αλλά με την επαναστατικότητα ενός εφήβου, που προχωρά συγκρουόμενος και αποκαλύπτων. Ετσι, λοιπόν, τα «όνειρα, το άλας της ψυχής, το αποκούμπι των αδικημένων», για να δανειστώ τα λόγια του συγγραφέα τίθενται στο επίκεντρο ενός έργου που καταφέρνει το πολύ σπάνιο: να διαπνέεται από νεανικότητα και φρεσκάδα χωρίς να του λείπει η σοφία.
Το «Αλλιώς τα είχαμε σχεδιάσει» αποτελεί έναν ώριμο καρπό στην ζωή, τόσο τη συγγραφική όσο και την γήινη, του Κωνσταντίνου Τριανταφυλλάκη. Ακριβώς επειδή πληρείται αυτή η προϋπόθεση -της ωριμότητας- επιτυγχάνει να μη θέσει μόνο ερωτήματα, αλλά να δώσει και απαντήσεις. Το έργο του είναι βαθιά εμποτισμένο με υπαρξιακές ανησυχίες στις οποίες δίνει τον χώρο να εκφραστούν και τους ανταπαντά με μία σειρά ιδεών των μεγάλων δασκάλων που αποτελουν την προίκα του και μεταλαμπαδεύονται σε όποιον αναγνώστη διαθέτει τη δύναμη να διαχειριστεί ένα τόσο μεγάλο δώρο.
Όσο αφηγείται, ο Κωνσταντίνος Τριανταφυλλάκης αποκαλύπτει Κώδικες, συμβουλές από παλιούς εργοδότες, «μυστικά του επαγγέλματος». Καθώς προχωρά, όμως, ο συγγραφέας θυμάται επίσης τον Ελύτη, τον Βενέζη, τον Γκαίτε, τον Αρίσταρχο, τον Μαρξ, τον Λειβαδίτη. Και τους θυμάται όλους γνήσια, αυθεντικά, χωρίς να «κλέβει» από τη δόξα τους σαν ετερόφωτος καπηλευτής. Απεναντίας τα λόγια τους γίνονται οι φανοί που διώχνουν το σκοτάδι στο πέρασμα του ταλαιπωρημένου περιπατητή.
Οι συγγραφείς, σε αυτό το έργο μπορούν να εντοπίσουν το κοινό τους τάλαντο με τον Κωνσταντίνο Τριανταφυλλάκη, και οι δημοσιογράφοι να αναγνωρίσουν την αυστηρότητα της πένας του και την ακονισμένη του κριτική ικανότητα. Μέσα από ευφυείς αφηγηματικούς τρόπους, ανταμείβει τους αναγνώστες του περνώντας από τον έντεχνα υφασμένο μύθο, στο χρονογράφημα, καταθέτοντας καίρια τοποθετημένο τον σχολιασμό του απέναντι στην σύγχρονη οικονομική και πολιτική πραγματικότητα. (σ.362)
Στο βιβλίο του Κωνσταντίνου Τριανταφυλλάκη παρακολουθείς τους ήρωες να φεύγουν. Όμως αυτό δεν είναι ένα βιβλίο για τον θάνατο, είναι ένα βιβλίο για τη ζωή, μπολιασμένο από την εμπειρία, τις γνώσεις και την σοφία του συγγραφέα. Η δικαιοσύνη, η ακεραιότητα, η τιμή, η πίστη, η υπομονή, παλεύουν με τη ματαιοδοξία, την απληστία και την δολιότητα, σε μία μάχη που διαδραματίζεται σε διαρκώς μεταβαλλόμενο πεδίο.
Το φως, ωστόσο, θα επικρατήσει, τι κι αν «αλλιώς τα είχαμε σχεδιάσει» ;!
*Η Μαριάννα Νάνου είναι Δημοσιογράφος και Σύμβουλος Marketing. Ζεί και εργάζεται στην Αλεξανδρούπολη και το κείμενο αυτό ήταν η εισήγησή της κατά την παρουσίαση του βιβλίου του Κώστα Τριανταφυλλάκη στην Αλεξανδρούπολη, τη Δευτέρα 11 Φεβρουαρίου
liberals10
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Στο αγροτικό μπλόκο της Νίκαιας την Πέμπτη ο Αλ. Τσίπρας
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Διοικητές Ταμείων: Ό,τι εισπράττουμε δίνουμε στον ΕΟΠΥΥ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
