2013-02-16 12:19:05
του Θανάση Νικολαΐδη
ΝΑ θυμίσουμε και να θυμηθούμε τη σημερινή επετειακή ημέρα. «Η δημοκρατία ενίκησεν» (16/2/64) κατά Γεώργιον Παπανδρέου κι ας κουβαλούσε τις «αμαρτίες» του.
Αγγλόφιλος μέχρι μυελού οστέων και αντικομουνιστής, «απελευθερωτής» και ρήτορας στο Σύνταγμα, αλλά «συνδιοργανωτής» (με τον Τσώρτσιλ) των «Δεκεμβριανών». Για να φτάνει, πολύ αργότερα, στα (αδιάφορα) αυτιά του το σύνθημα-παράπονο και απειλή των κομουνιστών «Παπανδρέου πού θα πας…».
ΠΟΛΥ ύστερα και στα…ύστερά του, δημοκράτης! Με τον «Ανένδοτο Αγώνα» (του) και το «1-1-4» να γεννάει ελπίδες στη νεολαία που τον αγκάλιασε ως «Γέρο της Δημοκρατίας», το «τρομοκρατείστε τους τρομοκράτες» να παραμερίζει θρασύδειλους δεκαετιών και το «Παπανδρέου-Δημοκρατία» να δονεί καρδιές.
ΜΕΤΑ την οριακή νίκη της Ε.Κ. (Νοέμβρης 1963) και τον Πρωθυπουργό (Γ. Παπανδρέου) «περίκλειστο» στο κάστρο της δεξιάς και ανίσχυρο, έρχεται ο εκλογικός θρίαμβος του 53% (σαν σήμερα, 1964). Με τη δημοκρατία να τη σημαδεύουν πολλά τουφέκια ακροβολισμένων και το μεγάλο κανόνι της υπερπόντιας «φίλης, προστάτιδας κλπ.» να τον σημαδεύει. Οι καιροί ήταν βαθιά αντικομουνιστικοί και δεν σήκωναν ενθαρρύνσεις και ανοίγματα.
ΞΕΚΙΝΗΣΕ η Αποστασία για να γίνουν πλούσιοι (κάποιοι) αποστάτες, «Πρωθυπουργοί» (ενεδρεύοντες είτε «κατεψυγμένοι») να εναλλάσσονται δοκιμαστικά, ο «Άναξ» να ορκίζει ακόμα και…Τσιριμώκους προετοιμάζοντας τη δικιά του χούντα (των στρατηγών) και το πράμα να…ωριμάζει για τανκς και χούντα, γύψο και ΕΑΤ-ΕΣΑ.
Ο εκλογικός θρίαμβος του ’64 σηματοδοτεί τη δίψα του έλληνα για δημοκρατία, αλλά και την απαρχή δεινών. Με την ασυδοσία να βγαίνει απ’ το καβούκι της, να ξαναχώνεται στα χρόνια της χούντας κι ύστερα ξανά στο ξέφωτο. Αγκαλιά με την ατιμωρησία που γεννάει ιδέες σε «απελευθερωμένα» μυαλά, άτομα υπολειπόμενα σε δημοκρατική συνείδηση κι ας το παίζουν δημοκράτες.
Ο κ. Β. Μαρκεζίνης τοποθέτησε, χρονικά, το ξεκίνημα της διαφθοράς (στην Ελλάδα) κάπου στο 1965. Έχει τη λογική της, μιας και τότε ξεκινά η «δημοκρατία». Και φθάνουμε στο σημερινό χάλι, με τη διαφθορά χωμένη απ’ τη χαραμάδα είτε από ορθάνοιχτες πόρτες. Χωρίς σκοπιά και θυρωρό, και με την κομπίνα ατομικό και ομαδικό σπορ. Να μην προλαβαίνει τους κομπιναδόρους το Κράτος που ξύπνησε και πάει να βάλει τάξη.
«Η ελευθερία είναι πολύτιμη, γι αυτό πρέπει να δίνεται σε δόσεις» είπε ο Λένιν, αλλά εμείς δεν το λέμε. Και τι λέμε; «Με τη δημοκρατία, κανένας δεν κάνει ό,τι θέλει».
Tromaktiko
ΝΑ θυμίσουμε και να θυμηθούμε τη σημερινή επετειακή ημέρα. «Η δημοκρατία ενίκησεν» (16/2/64) κατά Γεώργιον Παπανδρέου κι ας κουβαλούσε τις «αμαρτίες» του.
Αγγλόφιλος μέχρι μυελού οστέων και αντικομουνιστής, «απελευθερωτής» και ρήτορας στο Σύνταγμα, αλλά «συνδιοργανωτής» (με τον Τσώρτσιλ) των «Δεκεμβριανών». Για να φτάνει, πολύ αργότερα, στα (αδιάφορα) αυτιά του το σύνθημα-παράπονο και απειλή των κομουνιστών «Παπανδρέου πού θα πας…».
ΠΟΛΥ ύστερα και στα…ύστερά του, δημοκράτης! Με τον «Ανένδοτο Αγώνα» (του) και το «1-1-4» να γεννάει ελπίδες στη νεολαία που τον αγκάλιασε ως «Γέρο της Δημοκρατίας», το «τρομοκρατείστε τους τρομοκράτες» να παραμερίζει θρασύδειλους δεκαετιών και το «Παπανδρέου-Δημοκρατία» να δονεί καρδιές.
ΜΕΤΑ την οριακή νίκη της Ε.Κ. (Νοέμβρης 1963) και τον Πρωθυπουργό (Γ. Παπανδρέου) «περίκλειστο» στο κάστρο της δεξιάς και ανίσχυρο, έρχεται ο εκλογικός θρίαμβος του 53% (σαν σήμερα, 1964). Με τη δημοκρατία να τη σημαδεύουν πολλά τουφέκια ακροβολισμένων και το μεγάλο κανόνι της υπερπόντιας «φίλης, προστάτιδας κλπ.» να τον σημαδεύει. Οι καιροί ήταν βαθιά αντικομουνιστικοί και δεν σήκωναν ενθαρρύνσεις και ανοίγματα.
ΞΕΚΙΝΗΣΕ η Αποστασία για να γίνουν πλούσιοι (κάποιοι) αποστάτες, «Πρωθυπουργοί» (ενεδρεύοντες είτε «κατεψυγμένοι») να εναλλάσσονται δοκιμαστικά, ο «Άναξ» να ορκίζει ακόμα και…Τσιριμώκους προετοιμάζοντας τη δικιά του χούντα (των στρατηγών) και το πράμα να…ωριμάζει για τανκς και χούντα, γύψο και ΕΑΤ-ΕΣΑ.
Ο εκλογικός θρίαμβος του ’64 σηματοδοτεί τη δίψα του έλληνα για δημοκρατία, αλλά και την απαρχή δεινών. Με την ασυδοσία να βγαίνει απ’ το καβούκι της, να ξαναχώνεται στα χρόνια της χούντας κι ύστερα ξανά στο ξέφωτο. Αγκαλιά με την ατιμωρησία που γεννάει ιδέες σε «απελευθερωμένα» μυαλά, άτομα υπολειπόμενα σε δημοκρατική συνείδηση κι ας το παίζουν δημοκράτες.
Ο κ. Β. Μαρκεζίνης τοποθέτησε, χρονικά, το ξεκίνημα της διαφθοράς (στην Ελλάδα) κάπου στο 1965. Έχει τη λογική της, μιας και τότε ξεκινά η «δημοκρατία». Και φθάνουμε στο σημερινό χάλι, με τη διαφθορά χωμένη απ’ τη χαραμάδα είτε από ορθάνοιχτες πόρτες. Χωρίς σκοπιά και θυρωρό, και με την κομπίνα ατομικό και ομαδικό σπορ. Να μην προλαβαίνει τους κομπιναδόρους το Κράτος που ξύπνησε και πάει να βάλει τάξη.
«Η ελευθερία είναι πολύτιμη, γι αυτό πρέπει να δίνεται σε δόσεις» είπε ο Λένιν, αλλά εμείς δεν το λέμε. Και τι λέμε; «Με τη δημοκρατία, κανένας δεν κάνει ό,τι θέλει».
Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Καταστηματάρχες Αχαΐας: Ξεκινάμε σωστά, προχωράμε μπροστά
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
«Σπάνιο το φαινόμενο που ζήσαμε με τον μετεωρίτη»
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
