2013-02-23 16:10:56
Ο Μάικλ Τζόρνταν με αφορμή τα 50 χρόνια που έκλεισε θυμάται ιστορίες από το παρελθόν, παραδέχεται ότι μελετάει τον ΛεΜπρον και ότι θα ήθελε να παίζει ακόμα, ενώ αποκαλύπτει τον χειρότερο εχθρό του.
«Πάντα πίστευα ότι θα πέθαινα νέος», ήταν η πρώτη ατάκα του Μάικλ Τζόρνταν.
Μαζί με τον ιδιοκτήτη των Μπόμπκατς βρίσκεται ο καλός του φίλος Κουίν Μπάκνερ (πρώην γκαρντ των Μπουλς και νυν τηλεσχολιαστής των Πέισερς), με τον Τζόρνταν να μην μπορεί να πιστέψει πως πέρασαν τα χρόνια και πως από... είδωλο του κάθε παιδιού που ήθελε να ασχοληθεί με το μπάσκετ, πλέον είναι ιδιοκτήτης ομάδας.
Ο Μπάκνερ λέει στον Τζόρνταν ότι πρέπει να βάλει γυαλιά, για να απαντήσει ο Air «Μπορώ να δω». Η απάντηση του Μπάκνερ ήταν «Ασε τις μα….κιες, βλέπω ότι δυσκολεύεσαι», για να επιμείνει ο Τζόρνταν πως «Είπαμε, βλέπω μια χαρά». Ο Μπάκνερ συνέχισε να... προκαλεί τον Μάικλ τονίζοντας ότι «Να ξέρεις ότι ο πανδαμάτωρ χρόνος, ακόμα δεν έχει χάσει παρτίδα από κανέναν», με την κουβέντα να γίνεται με αφορμή τα 50 χρόνια που έκλεισε πριν από λίγες ημέρες ο Τζόρνταν.
Ο άνθρωπος που έγραψε ιστορία με τους Μπουλς πλέον μένει μόνιμα στη Σάρλοτ. Οι αναμνήσεις όμως πολλές και ο Air βρέθηκε μπροστά σ' ένα χρηματοκιβώτιο, στην έπαυλη του στο Σικάγο, που είχε να το ανοίξει χρόνια, με αποτέλεσμα να μην θυμάται τον... συνδυασμό. Τελικά ο Μάικλ βρήκε τον κωδικό και ο πρώτο κειμήλιο που έβγαλε ήταν το χρυσό μετάλλιο των Ολυμπιακών Αγώνων του 1984: «Ηταν τόσο αγνό εκείνο το συναίσθημα. Ηταν αγνό το 1984, ακόμα έκανα όνειρα για τον εαυτό μου» Τι άλλο υπήρχε; Ένα ζευγάρι από τα πρώτα Air Jordan, εμφάνιση της Dream Team, ενώ στην ντουλάπα του βρήκε περίπου 5.000 κουτιά της Nike, αλλά και ένα πάκο γράμματα που έστελνε στους γονείς του ως φοιτητής και σε όλα το υστερόγραφο ήταν «Σας παρακαλώ στείλτε μου γραμματόσημα». Αυτό έγραφε ο Air πριν γίνει μύθος, που συνήθως αναφερόταν στις προπονήσεις και στο φαγητό όταν έγραφε στους γονείς του.
Ο Τζόρνταν θυμήθηκε όταν έχασε τα δαχτυλίδια από το 30 και 5ο πρωτάθλημα που είχε κατακτήσει. Απίστευτος πανικός όπως υπογραμμίζει ο ίδιος: «Για μιάμιση μέρα έψαχνα. Ποιος έκλεψε τα δαχτυλίδια μου; Ποιος έκλεψε το 5ο; Μιλάμε για έναν τρελό γαμ…ο πανικό». Για ποιο λόγο όμως τα έχασε; Οι Μπουλς του είχαν προσφέρει μια κασετίνα για να τα έχει όλα μαζί αλλά εκείνος δεν το έκανε ποτέ αυτό, με αποτέλεσμα τα δαχτυλίδια να μην βρίσκονται σε συγκεκριμένο σημείο. Τελικά τα βρήκε και είπε: «Στα 30 μου πήγαινα τόσο γρήγορα. Ποτέ δεν είχα το χρόνο να σκεφτώ όλα όσα έκανα, ό,τι ακουμπούσα. Τώρα όταν γυρνάω πίσω το χρόνο και βρίσκω αυτά τα πράγματα, μου ξυπνούν τόσες πολλές διαφορετικές σκέψεις: "Θεέ μου, είχα ξεχάσει αυτό". Τόσο γρήγορα προχωρούσα. Τώρα μπορώ να επιβραδύνω κι ελπίζω να θυμάμαι τι σήμαιναν όλα αυτά. Τότε ακριβώς ξέρω πως γερνάω».
Σ' εκείνο το σημείο μιλάει για τον... παίκτη Τζόρνταν: «Μου αρέσει να φέρνω και πάλι στο μυαλό μου τις αναμνήσεις. Το κάνω τώρα, παρακολουθώντας μπάσκετ. Λέω, "μακάρι να έπαιζα τώρα". Θα παρατούσα τα πάντα τώρα, για να επιστρέψω και να παίξω μπάσκετ. Δεν μπορείς να το αντικαταστήσεις. Απλά μαθαίνεις να ζεις χωρίς αυτό. Είναι μία διαδικασία».
Για τον Air μιλάει και ο George Koehler, ο άνθρωπος που εμπιστεύεται απόλυτα ο Τζόρνταν (πρώην σοφέρ του) που είναι μαζί του και στη Σάρλοτ. «Πάντα φοβόμουν ότι αν φοράω το δαχτυλίδι, θα με ληστέψουν (σ.σ. ο Μάικλ έδινε πάντα αντίγραφα των δαχτυλιδιών του σε συγγενείς και στενούς φίλους). Μία μέρα με βλέπει ο πατέρας σου και με ρωτάει γιατί δεν φοράω το δαχτυλίδι. Μου είπε με αυστηρό τρόπο: "Δεν ξόδεψε τόσα λεφτά ο γιος μου για να κάθεται το δαχτυλίδι σου σε κάποιο συρτάρι. Κι αν στο κλέψουν, θα σου πάρουμε άλλο". Από τότε που πέθανε φοράω μόνο αυτό το δαχτυλίδι». Με την αφορμή αυτή ο Τζόρνταν θυμήθηκε τον πατέρα του: «Δεν γνώρισε ποτέ την αραβωνιαστικιά μου. Δεν είχε την ευκαιρία να δει τα παιδιά μου να μεγαλώνουν. Η Jasmine ήταν ενός έτους. Ο Marcus ήταν τριών ετών. O Jeffrey ήταν πέντε ετών».
Ο Air θα ήθελε η ζωή του να είναι και πάλι απλή, όμως ξέρει ότι δεν μπορεί να φέρει πίσω τα χρόνια της αθωότητας, κάτι με το οποίο έχει συμβιβαστεί: «Εχει φύγει αυτό. Δεν μπορώ να το ξαναφέρω πίσω. Το εγώ μου πλέον είναι τόσο μεγάλο, που απαιτώ συγκεκριμένα πράγματα. Τότε όμως δεν είχα απαιτήσεις». Στον... οξύθυμο χαρακτήρα του τον βοηθάει πλέον η ιστιοπλοΐα Αυτό όμως είναι κάτι που του ανοίγει την όρεξη, αλλά ο Τζόρνταν παραμένει στα... κιλά που ήταν όταν έπαιζε μπάσκετ. «Δεν μπορώ να κάνω διαφορετικά. Είναι εθισμός. Ζητάς για εκείνη την ξεχωριστή δύναμη, για να φτάσεις σε αυτά τα ύψη και μετά θέλεις να την επιστρέψεις, αλλά δεν μπορείς. Αν μπορούσα να την επιστρέψω, τότε θ' ανέπνεα με ανακούφιση», εξηγεί για την γυμναστική που κάνει, ιδίως μετά τους αγώνες των Μπουλς που παρακολουθεί.
Ο Τζόρνταν δεν διστάζει να αναφέρει ότι: «Με τρώει όλη αυτή η δίψα μου για ανταγωνισμό. Είμαι ο χειρότερος εχθρός μου. Εσπρωξα τόσο πολύ τον εαυτό μου, σε σημείο όπου μέχρι σήμερα ζω με αυτές τις προκλήσεις. Ζω με αυτά. Δεν ξέρω πως να τα ξεφορτωθώ. Δεν ξέρω αν μπορώ καν να 'μαι εδώ, ακόμα συνδεδεμένος με το μπάσκετ». Η κουβέντα πήγε και στον Φιλ Τζάκσον και τις τεχνικές Zen που ακολουθούσε: «Πώς θα μπορέσω ν’ απολαύσω τα επόμενα είκοσι χρόνια της ζωής μου, χωρίς αυτή η ένταση να με καταναλώνει; Πώς θα μπορέσω να βρω γαλήνη μακριά από το μπάσκετ;»
Για την νέα του σχέση με την Yvette Prieto είχε να πει πως:«Είναι φοβερό στο τι μπορεί να σε πείσουν οι γυναίκες να κάνεις. Να σε κάνουν ν' αλλάξεις. Πριν από δέκα χρόνια θα διαφωνούσαμε για μία ολόκληρη γαμ…η μέρα και θα περνούσε το δικό μου. Αυτή τη φορά, απλά είπα "νίκησες" και προχωρήσαμε. Αυτή είναι πρόοδος»
Η συζήτηση επιστρέφει στο μπάσκετ και ο Τζόρνταν απαντάει στο ερώτημα ποιοι παίκτες της νέας γενιάς θα έπαιζαν στη δική του εποχή: «Ο ΛεΜπρον, o Κόμπι, o Τιμ Ντάνκαν. O Ντιρκ Νοβίτσκι». Τρελαίνεται όταν ακούει να συγκρίνουν τον ΛεΜπρον Τζέιμς με τον Όσκαρ Ρόμπερτσον: «Το θέμα είναι πως κανείς δεν αξιολογεί τους παίκτες απέναντι στους οποίους παίζει (σ.σ ο ΛεΜπρον). Τη γνώση τους για το πώς να παίξουν το παιχνίδι. Αυτό δεν είναι σωστό. Θα μπορούσε ο ΛεΜπρον να είναι επιτυχημένος στη δική μας εποχή; Ναι. Θα ήταν το ίδιο επιτυχημένος; Οχι» Για να συνεχίσει για τον Τζέιμς λέγοντας: «Τον μελετώ. Ετσι αν έχω να τον μαρκάρω, θα τον σπρώξω να πάει προς τ’ αριστερά, έτσι ώστε εννιά στις δέκα φορές να σουτάρει ένα jump shot. Αν πάει δεξιά, θα φτάσει μέχρι το καλάθι και δεν θα μπορέσω να τον σταματήσω. Οπότε δεν τον αφήνω να πάει δεξιά».
Το συμπέρασμα από την συνέντευξη του Μάικλ Τζόρνταν στο νέο τεύχος του ESPN είναι ένα και αυτό είναι ότι ο Air θα ήθελε πάρα πολύ να μπει ξανά στα παρκέ. Το έχει πει και ο ίδιος και άλλωστε www.gazzetta.gr
«Πάντα πίστευα ότι θα πέθαινα νέος», ήταν η πρώτη ατάκα του Μάικλ Τζόρνταν.
Μαζί με τον ιδιοκτήτη των Μπόμπκατς βρίσκεται ο καλός του φίλος Κουίν Μπάκνερ (πρώην γκαρντ των Μπουλς και νυν τηλεσχολιαστής των Πέισερς), με τον Τζόρνταν να μην μπορεί να πιστέψει πως πέρασαν τα χρόνια και πως από... είδωλο του κάθε παιδιού που ήθελε να ασχοληθεί με το μπάσκετ, πλέον είναι ιδιοκτήτης ομάδας.
Ο Μπάκνερ λέει στον Τζόρνταν ότι πρέπει να βάλει γυαλιά, για να απαντήσει ο Air «Μπορώ να δω». Η απάντηση του Μπάκνερ ήταν «Ασε τις μα….κιες, βλέπω ότι δυσκολεύεσαι», για να επιμείνει ο Τζόρνταν πως «Είπαμε, βλέπω μια χαρά». Ο Μπάκνερ συνέχισε να... προκαλεί τον Μάικλ τονίζοντας ότι «Να ξέρεις ότι ο πανδαμάτωρ χρόνος, ακόμα δεν έχει χάσει παρτίδα από κανέναν», με την κουβέντα να γίνεται με αφορμή τα 50 χρόνια που έκλεισε πριν από λίγες ημέρες ο Τζόρνταν.
Ο άνθρωπος που έγραψε ιστορία με τους Μπουλς πλέον μένει μόνιμα στη Σάρλοτ. Οι αναμνήσεις όμως πολλές και ο Air βρέθηκε μπροστά σ' ένα χρηματοκιβώτιο, στην έπαυλη του στο Σικάγο, που είχε να το ανοίξει χρόνια, με αποτέλεσμα να μην θυμάται τον... συνδυασμό. Τελικά ο Μάικλ βρήκε τον κωδικό και ο πρώτο κειμήλιο που έβγαλε ήταν το χρυσό μετάλλιο των Ολυμπιακών Αγώνων του 1984: «Ηταν τόσο αγνό εκείνο το συναίσθημα. Ηταν αγνό το 1984, ακόμα έκανα όνειρα για τον εαυτό μου» Τι άλλο υπήρχε; Ένα ζευγάρι από τα πρώτα Air Jordan, εμφάνιση της Dream Team, ενώ στην ντουλάπα του βρήκε περίπου 5.000 κουτιά της Nike, αλλά και ένα πάκο γράμματα που έστελνε στους γονείς του ως φοιτητής και σε όλα το υστερόγραφο ήταν «Σας παρακαλώ στείλτε μου γραμματόσημα». Αυτό έγραφε ο Air πριν γίνει μύθος, που συνήθως αναφερόταν στις προπονήσεις και στο φαγητό όταν έγραφε στους γονείς του.
Ο Τζόρνταν θυμήθηκε όταν έχασε τα δαχτυλίδια από το 30 και 5ο πρωτάθλημα που είχε κατακτήσει. Απίστευτος πανικός όπως υπογραμμίζει ο ίδιος: «Για μιάμιση μέρα έψαχνα. Ποιος έκλεψε τα δαχτυλίδια μου; Ποιος έκλεψε το 5ο; Μιλάμε για έναν τρελό γαμ…ο πανικό». Για ποιο λόγο όμως τα έχασε; Οι Μπουλς του είχαν προσφέρει μια κασετίνα για να τα έχει όλα μαζί αλλά εκείνος δεν το έκανε ποτέ αυτό, με αποτέλεσμα τα δαχτυλίδια να μην βρίσκονται σε συγκεκριμένο σημείο. Τελικά τα βρήκε και είπε: «Στα 30 μου πήγαινα τόσο γρήγορα. Ποτέ δεν είχα το χρόνο να σκεφτώ όλα όσα έκανα, ό,τι ακουμπούσα. Τώρα όταν γυρνάω πίσω το χρόνο και βρίσκω αυτά τα πράγματα, μου ξυπνούν τόσες πολλές διαφορετικές σκέψεις: "Θεέ μου, είχα ξεχάσει αυτό". Τόσο γρήγορα προχωρούσα. Τώρα μπορώ να επιβραδύνω κι ελπίζω να θυμάμαι τι σήμαιναν όλα αυτά. Τότε ακριβώς ξέρω πως γερνάω».
Σ' εκείνο το σημείο μιλάει για τον... παίκτη Τζόρνταν: «Μου αρέσει να φέρνω και πάλι στο μυαλό μου τις αναμνήσεις. Το κάνω τώρα, παρακολουθώντας μπάσκετ. Λέω, "μακάρι να έπαιζα τώρα". Θα παρατούσα τα πάντα τώρα, για να επιστρέψω και να παίξω μπάσκετ. Δεν μπορείς να το αντικαταστήσεις. Απλά μαθαίνεις να ζεις χωρίς αυτό. Είναι μία διαδικασία».
Για τον Air μιλάει και ο George Koehler, ο άνθρωπος που εμπιστεύεται απόλυτα ο Τζόρνταν (πρώην σοφέρ του) που είναι μαζί του και στη Σάρλοτ. «Πάντα φοβόμουν ότι αν φοράω το δαχτυλίδι, θα με ληστέψουν (σ.σ. ο Μάικλ έδινε πάντα αντίγραφα των δαχτυλιδιών του σε συγγενείς και στενούς φίλους). Μία μέρα με βλέπει ο πατέρας σου και με ρωτάει γιατί δεν φοράω το δαχτυλίδι. Μου είπε με αυστηρό τρόπο: "Δεν ξόδεψε τόσα λεφτά ο γιος μου για να κάθεται το δαχτυλίδι σου σε κάποιο συρτάρι. Κι αν στο κλέψουν, θα σου πάρουμε άλλο". Από τότε που πέθανε φοράω μόνο αυτό το δαχτυλίδι». Με την αφορμή αυτή ο Τζόρνταν θυμήθηκε τον πατέρα του: «Δεν γνώρισε ποτέ την αραβωνιαστικιά μου. Δεν είχε την ευκαιρία να δει τα παιδιά μου να μεγαλώνουν. Η Jasmine ήταν ενός έτους. Ο Marcus ήταν τριών ετών. O Jeffrey ήταν πέντε ετών».
Ο Air θα ήθελε η ζωή του να είναι και πάλι απλή, όμως ξέρει ότι δεν μπορεί να φέρει πίσω τα χρόνια της αθωότητας, κάτι με το οποίο έχει συμβιβαστεί: «Εχει φύγει αυτό. Δεν μπορώ να το ξαναφέρω πίσω. Το εγώ μου πλέον είναι τόσο μεγάλο, που απαιτώ συγκεκριμένα πράγματα. Τότε όμως δεν είχα απαιτήσεις». Στον... οξύθυμο χαρακτήρα του τον βοηθάει πλέον η ιστιοπλοΐα Αυτό όμως είναι κάτι που του ανοίγει την όρεξη, αλλά ο Τζόρνταν παραμένει στα... κιλά που ήταν όταν έπαιζε μπάσκετ. «Δεν μπορώ να κάνω διαφορετικά. Είναι εθισμός. Ζητάς για εκείνη την ξεχωριστή δύναμη, για να φτάσεις σε αυτά τα ύψη και μετά θέλεις να την επιστρέψεις, αλλά δεν μπορείς. Αν μπορούσα να την επιστρέψω, τότε θ' ανέπνεα με ανακούφιση», εξηγεί για την γυμναστική που κάνει, ιδίως μετά τους αγώνες των Μπουλς που παρακολουθεί.
Ο Τζόρνταν δεν διστάζει να αναφέρει ότι: «Με τρώει όλη αυτή η δίψα μου για ανταγωνισμό. Είμαι ο χειρότερος εχθρός μου. Εσπρωξα τόσο πολύ τον εαυτό μου, σε σημείο όπου μέχρι σήμερα ζω με αυτές τις προκλήσεις. Ζω με αυτά. Δεν ξέρω πως να τα ξεφορτωθώ. Δεν ξέρω αν μπορώ καν να 'μαι εδώ, ακόμα συνδεδεμένος με το μπάσκετ». Η κουβέντα πήγε και στον Φιλ Τζάκσον και τις τεχνικές Zen που ακολουθούσε: «Πώς θα μπορέσω ν’ απολαύσω τα επόμενα είκοσι χρόνια της ζωής μου, χωρίς αυτή η ένταση να με καταναλώνει; Πώς θα μπορέσω να βρω γαλήνη μακριά από το μπάσκετ;»
Για την νέα του σχέση με την Yvette Prieto είχε να πει πως:«Είναι φοβερό στο τι μπορεί να σε πείσουν οι γυναίκες να κάνεις. Να σε κάνουν ν' αλλάξεις. Πριν από δέκα χρόνια θα διαφωνούσαμε για μία ολόκληρη γαμ…η μέρα και θα περνούσε το δικό μου. Αυτή τη φορά, απλά είπα "νίκησες" και προχωρήσαμε. Αυτή είναι πρόοδος»
Η συζήτηση επιστρέφει στο μπάσκετ και ο Τζόρνταν απαντάει στο ερώτημα ποιοι παίκτες της νέας γενιάς θα έπαιζαν στη δική του εποχή: «Ο ΛεΜπρον, o Κόμπι, o Τιμ Ντάνκαν. O Ντιρκ Νοβίτσκι». Τρελαίνεται όταν ακούει να συγκρίνουν τον ΛεΜπρον Τζέιμς με τον Όσκαρ Ρόμπερτσον: «Το θέμα είναι πως κανείς δεν αξιολογεί τους παίκτες απέναντι στους οποίους παίζει (σ.σ ο ΛεΜπρον). Τη γνώση τους για το πώς να παίξουν το παιχνίδι. Αυτό δεν είναι σωστό. Θα μπορούσε ο ΛεΜπρον να είναι επιτυχημένος στη δική μας εποχή; Ναι. Θα ήταν το ίδιο επιτυχημένος; Οχι» Για να συνεχίσει για τον Τζέιμς λέγοντας: «Τον μελετώ. Ετσι αν έχω να τον μαρκάρω, θα τον σπρώξω να πάει προς τ’ αριστερά, έτσι ώστε εννιά στις δέκα φορές να σουτάρει ένα jump shot. Αν πάει δεξιά, θα φτάσει μέχρι το καλάθι και δεν θα μπορέσω να τον σταματήσω. Οπότε δεν τον αφήνω να πάει δεξιά».
Το συμπέρασμα από την συνέντευξη του Μάικλ Τζόρνταν στο νέο τεύχος του ESPN είναι ένα και αυτό είναι ότι ο Air θα ήθελε πάρα πολύ να μπει ξανά στα παρκέ. Το έχει πει και ο ίδιος και άλλωστε www.gazzetta.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
