2013-02-24 09:57:36
Ζητάμε «αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου»· εξωστρέφεια και «εθνικό στρατηγικό σχέδιο για τις εξαγωγές»· συντονισμένες δράσεις για την επικοινωνιακή αποκατάσταση του «brand name» και της «εικόνας» της Ελλάδας. Προτάσεις ΕΣΠΑ γράφονται από συμβούλους, ημερίδες και συνέδρια οργανώνονται από φορείς (συνήθως κι αυτές με λεφτά του ΕΣΠΑ). Παράγοντες της αγοράς, των μέσων και της πολιτικής διερωτώνται: «Μα τι κάνει το κράτος;» Είναι απλό. Παρακρατεί εκβιαστικά από τις εξαγωγικές επιχειρήσεις πολύ και δυσεύρετο χρήμα, για μεγάλα χρονικά διαστήματα και με επαχθείς γι'αυτές όρους. Δεν πρόκειται απλά για άλλο ένα από τα πολλά αντικίνητρα. Πρόκειται για τιμωρία. Και μάλιστα τόσο πιο βαρειά, όσο πιο εξωστρεφής είναι ο ένοχος.
Ο φόρος προστιθέμενης αξίας βασίζεται σε μια πολύ απλή ιδέα, ώστε κάθε επιχείρηση να αποδίδει φόρο μόνο για την δική της συνεισφορά στην προστιθέμενη αξία του προϊόντος, σε κάθε κρίκο της αλυσίδας της παραγωγής του, από τις πρώτες ύλες μέχρι και το τελικό προϊόν: πληρώνει ΦΠΑ στους προμηθευτές της, εισπράττει ΦΠΑ από τους πελάτες της, και αποδίδει σε τακτική βάση την διαφορά
. Κάθως προσθέτει αξία στο προϊόν και η αξία που εισπράττει από τους πελάτες της είναι μεγαλύτερη από αυτήν που πληρώνει στους προμηθευτές της, το ίδιο συμβαίνει και με τον φόρο, και η διαφορά του φόρου που αποδίδει στο κράτος αντιστοιχεί στην αξία που αυτή προσέθεσε στο προϊόν. Θεωρητικά.
Πέρα από το παράλογο γεγονός των διαφορετικών συντελεστών ΦΠΑ που περιπλέκουν την διαδικασία, το όλο σύστημα σταματά απότομα στα σύνορα: μια επιχείρηση που εξάγει το προϊόν της (ή τις υπηρεσίες της, καθώς προς μεγάλη απορία των γραφειοκρατών, ναι, εξάγονται κι αυτές) δεν εισπράττει ΦΠΑ από τους πελάτες της. Η διαφορά είναι πιο σημαντική απ' όσο φαίνεται: έχει πληρώσει φόρο, που πλησιάζει το ένα τέταρτο του κόστους αυτών που προμηθεύεται, ενώ δεν εισπράττει τίποτα για να συμψηφίσει τον φόρο αυτό, όπως κάνει μια μη εξαγωγική επιχείρηση. Πρέπει να περιμένει την επιστροφή της διαφοράς από το κράτος, και ήδη βρίσκεται σε μειονεκτική θέση σε σχέση με τους πιο εσωστρεφείς - και πιο σοφούς - ανταγωνιστές της.
Η επιστροφή της διαφοράς αυτής, ακόμη και αν η προβλεπόμενη διαδικασία εφαρμοζόταν αποτελεσματικά από το Υπουργείο Οικονομικών, είναι η χαρά των λογιστών και των εφοριακών. Πρέπει να κληθεί φορολογικός ελεγκτής (αν και όταν το επιτρέπει ο «φόρτος εργασίας της Υπηρεσίας», ο οποίος θα ελέγξει ενδελεχώς μία-μία τις δαπάνες, θα απορρίψει κατά βούληση όσες ο ίδιος θεωρεί αυθαίρετα «μη παραγωγικές», θα διαπραγματευτεί με τον λογιστή και την επιχείρηση, για να εγκρίνει τελικά μετά από μήνες την όποια επιστροφή. Σε αυτό το διάστημα τεράστια ποσά παρακρατώνται άτοκα και εκβιαστικά από το κράτος. Σε συνθήκες μηδενικής ρευστότητας όπως οι σημερινές, η επιχείρηση βρίσκεται σε ακόμη πιο μειονεκτική θέση σε σχέση με τους πιο εσωστρεφείς - και πιο σοφούς - ανταγωνιστές της.
Μην νομίζετε ότι το θέμα είναι ασήμαντο: η - θεωρητικά προσωρινή αυτή - αφαίμαξη ρευστότητας μπορεί να οδηγήσει μια κερδοφόρα επιχείρηση στην χρεωκοπία. Ή στην εσωστρέφεια, που είναι και αυτή χρεωκοπία, αλλά για την οικονομία.
«Μα τι λέτε κύριε!» ακούω ήδη τον υψηλόβαθμο γραφειοκράτη του Υπουργείου να με αποστομώνει σηκώνοντας επιτιμητικά το φρύδι. «Υπάρχει διαδικασία απαλλαγής από το ΦΠΑ για αγορές που θα χρησιμοποιηθούν για εξαγωγές!». Φυσικά. Μόνο που η διαδικασία αυτή, που πρέπει να επαναλαμβάνεται για κάθε ξεχωριστή εξαγωγή, και που τεκμηριώνεται με ανατριχιαστική λεπτομέρεια σε υπουργικές αποφάσεις εικοσαετίας (μόνο το χρώμα του στυλό με το οποίο ο Δημόσιος Υπάλληλος - Λειτουργός θα συμπληρώσει τα πολυάριθμα δελτία και μητρώα δεν προδιαγράφεται· παραδόξως), φυσικά είναι και αυτή στην «διακριτική ευχέρεια» του Δημοσίου Υπαλλήλου - Λειτουργού, και είναι τόσο δύσκολη, που δεν καθίσταται απλά αποτρεπτική. Είναι μια παραδειγματική τιμωρία για όποιον τολμήσει να διεκδικήσει αυτό που το σχετικό Ευρωπαϊκό Δίκαιο προβλέπει ως αυτονόητο δικαίωμα. Δεν είναι τυχαίο που λίγες εξαγωγικές επιχειρήσεις την χρησιμοποιούν. και προτιμούν την διαδικασία της επιστροφής.
Για υπηρεσίες φυσικά, ούτε λόγος. Για το Υπουργείο Οικονομικών, το Υπουργείο Ανάπτυξης, τον Οργανισμό Προώθησης Εξαγωγών, και τους πολυάριθμους συμβούλους που οργανώνουν με λεφτά του ΕΣΠΑ τα εθνικά στρατηγικά σχέδια προώθησης εξαγωγών, εξαγώγιμο είναι μόνο ότι έχει φορτωτική, δελτίο αποστολής, και διασάφηση τελωνείου. Σαν τις τομάτες ας πούμε. Άσχετα αν μία μελέτη, που στέλνεται με ηλεκτρονικό ταχυδρομείο, αντιστοιχεί σε εκατοντάδες καφάσια με ντομάτες, και μπορεί να έχει πιο ζουμερή προστιθέμενη αξία για την επαρχιώτικη οικονομία μας. Οι εταιρείες που εξάγουν υπηρεσίες, είναι σε ακόμη πιο μειονεκτική θέση, σε σχέση με τους πιο εσωστρεφείς - και πιο σοφούς - ανταγωνιστές τους, που προτιμούν τα λεφτά του ΕΣΠΑ. Παπούτσι από τον τόπο σου δηλαδή.
Όχι πάντα όμως. Όπως μου επιβεβαίωσε εξαγωγέας, ο οποίος με άκουγε χαμογελώντας να μιλώ για το θέμα αυτό, σε σχετική με τις εξαγωγές εκδήλωση, η λύση είναι απλή: προτιμάει να εισάγει ότι χρειάζεται από το εξωτερικό, ενώ θα μπορούσε να το προμηθεύεται από την Ελλάδα σε παρόμοιο κόστος. Καθώς δεν πληρώνει ΦΠΑ στους προμηθευτές του, γλιτώνει έτσι τα λύτρα που εκβιαστικά, αυθαίρετα, κουτοπόνηρα και βαλκανικά τού υφαρπάζει αυτό το κράτος-κοτζαμπάσης και οι λειτουργοί του. Και αυτό, μέχρις ότου καταφέρει να φύγει και αυτός έξω. Ώστε να απομείνουν σιγά-σιγά μόνο οι πιο εσωστρεφείς - και πιο σοφοί - ανταγωνιστές του.
GFa
gregoryfarmakis
InfoGnomon
Ο φόρος προστιθέμενης αξίας βασίζεται σε μια πολύ απλή ιδέα, ώστε κάθε επιχείρηση να αποδίδει φόρο μόνο για την δική της συνεισφορά στην προστιθέμενη αξία του προϊόντος, σε κάθε κρίκο της αλυσίδας της παραγωγής του, από τις πρώτες ύλες μέχρι και το τελικό προϊόν: πληρώνει ΦΠΑ στους προμηθευτές της, εισπράττει ΦΠΑ από τους πελάτες της, και αποδίδει σε τακτική βάση την διαφορά
Πέρα από το παράλογο γεγονός των διαφορετικών συντελεστών ΦΠΑ που περιπλέκουν την διαδικασία, το όλο σύστημα σταματά απότομα στα σύνορα: μια επιχείρηση που εξάγει το προϊόν της (ή τις υπηρεσίες της, καθώς προς μεγάλη απορία των γραφειοκρατών, ναι, εξάγονται κι αυτές) δεν εισπράττει ΦΠΑ από τους πελάτες της. Η διαφορά είναι πιο σημαντική απ' όσο φαίνεται: έχει πληρώσει φόρο, που πλησιάζει το ένα τέταρτο του κόστους αυτών που προμηθεύεται, ενώ δεν εισπράττει τίποτα για να συμψηφίσει τον φόρο αυτό, όπως κάνει μια μη εξαγωγική επιχείρηση. Πρέπει να περιμένει την επιστροφή της διαφοράς από το κράτος, και ήδη βρίσκεται σε μειονεκτική θέση σε σχέση με τους πιο εσωστρεφείς - και πιο σοφούς - ανταγωνιστές της.
Η επιστροφή της διαφοράς αυτής, ακόμη και αν η προβλεπόμενη διαδικασία εφαρμοζόταν αποτελεσματικά από το Υπουργείο Οικονομικών, είναι η χαρά των λογιστών και των εφοριακών. Πρέπει να κληθεί φορολογικός ελεγκτής (αν και όταν το επιτρέπει ο «φόρτος εργασίας της Υπηρεσίας», ο οποίος θα ελέγξει ενδελεχώς μία-μία τις δαπάνες, θα απορρίψει κατά βούληση όσες ο ίδιος θεωρεί αυθαίρετα «μη παραγωγικές», θα διαπραγματευτεί με τον λογιστή και την επιχείρηση, για να εγκρίνει τελικά μετά από μήνες την όποια επιστροφή. Σε αυτό το διάστημα τεράστια ποσά παρακρατώνται άτοκα και εκβιαστικά από το κράτος. Σε συνθήκες μηδενικής ρευστότητας όπως οι σημερινές, η επιχείρηση βρίσκεται σε ακόμη πιο μειονεκτική θέση σε σχέση με τους πιο εσωστρεφείς - και πιο σοφούς - ανταγωνιστές της.
Μην νομίζετε ότι το θέμα είναι ασήμαντο: η - θεωρητικά προσωρινή αυτή - αφαίμαξη ρευστότητας μπορεί να οδηγήσει μια κερδοφόρα επιχείρηση στην χρεωκοπία. Ή στην εσωστρέφεια, που είναι και αυτή χρεωκοπία, αλλά για την οικονομία.
«Μα τι λέτε κύριε!» ακούω ήδη τον υψηλόβαθμο γραφειοκράτη του Υπουργείου να με αποστομώνει σηκώνοντας επιτιμητικά το φρύδι. «Υπάρχει διαδικασία απαλλαγής από το ΦΠΑ για αγορές που θα χρησιμοποιηθούν για εξαγωγές!». Φυσικά. Μόνο που η διαδικασία αυτή, που πρέπει να επαναλαμβάνεται για κάθε ξεχωριστή εξαγωγή, και που τεκμηριώνεται με ανατριχιαστική λεπτομέρεια σε υπουργικές αποφάσεις εικοσαετίας (μόνο το χρώμα του στυλό με το οποίο ο Δημόσιος Υπάλληλος - Λειτουργός θα συμπληρώσει τα πολυάριθμα δελτία και μητρώα δεν προδιαγράφεται· παραδόξως), φυσικά είναι και αυτή στην «διακριτική ευχέρεια» του Δημοσίου Υπαλλήλου - Λειτουργού, και είναι τόσο δύσκολη, που δεν καθίσταται απλά αποτρεπτική. Είναι μια παραδειγματική τιμωρία για όποιον τολμήσει να διεκδικήσει αυτό που το σχετικό Ευρωπαϊκό Δίκαιο προβλέπει ως αυτονόητο δικαίωμα. Δεν είναι τυχαίο που λίγες εξαγωγικές επιχειρήσεις την χρησιμοποιούν. και προτιμούν την διαδικασία της επιστροφής.
Για υπηρεσίες φυσικά, ούτε λόγος. Για το Υπουργείο Οικονομικών, το Υπουργείο Ανάπτυξης, τον Οργανισμό Προώθησης Εξαγωγών, και τους πολυάριθμους συμβούλους που οργανώνουν με λεφτά του ΕΣΠΑ τα εθνικά στρατηγικά σχέδια προώθησης εξαγωγών, εξαγώγιμο είναι μόνο ότι έχει φορτωτική, δελτίο αποστολής, και διασάφηση τελωνείου. Σαν τις τομάτες ας πούμε. Άσχετα αν μία μελέτη, που στέλνεται με ηλεκτρονικό ταχυδρομείο, αντιστοιχεί σε εκατοντάδες καφάσια με ντομάτες, και μπορεί να έχει πιο ζουμερή προστιθέμενη αξία για την επαρχιώτικη οικονομία μας. Οι εταιρείες που εξάγουν υπηρεσίες, είναι σε ακόμη πιο μειονεκτική θέση, σε σχέση με τους πιο εσωστρεφείς - και πιο σοφούς - ανταγωνιστές τους, που προτιμούν τα λεφτά του ΕΣΠΑ. Παπούτσι από τον τόπο σου δηλαδή.
Όχι πάντα όμως. Όπως μου επιβεβαίωσε εξαγωγέας, ο οποίος με άκουγε χαμογελώντας να μιλώ για το θέμα αυτό, σε σχετική με τις εξαγωγές εκδήλωση, η λύση είναι απλή: προτιμάει να εισάγει ότι χρειάζεται από το εξωτερικό, ενώ θα μπορούσε να το προμηθεύεται από την Ελλάδα σε παρόμοιο κόστος. Καθώς δεν πληρώνει ΦΠΑ στους προμηθευτές του, γλιτώνει έτσι τα λύτρα που εκβιαστικά, αυθαίρετα, κουτοπόνηρα και βαλκανικά τού υφαρπάζει αυτό το κράτος-κοτζαμπάσης και οι λειτουργοί του. Και αυτό, μέχρις ότου καταφέρει να φύγει και αυτός έξω. Ώστε να απομείνουν σιγά-σιγά μόνο οι πιο εσωστρεφείς - και πιο σοφοί - ανταγωνιστές του.
GFa
gregoryfarmakis
InfoGnomon
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Οι γυναίκες ποιας πόλης ψηφίστηκαν ως οι πιο καλοντυμένες της Ευρώπης?
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
