2013-02-25 00:25:03
Η κρίση μέσα από την κορύφωση των ποσοστών της ανεργίας φαίνεται να διευρύνει την οικονομική και κοινωνική ανισότητα των γενεών. Την περίοδο 2005-2008, οι διαφορές στον περιορισμό της πρόσβασης στην αγορά εργασίας ήταν πρακτικά αμελητέες ανάμεσα στις διαφορετικές ηλικιακές ομάδες. Αντίθετα την περίοδο 2009-2012, παρότι η αύξηση της ανεργίας έπληξε όλες τις ομάδες, οι νεαρότερες ηλικίες επλήγησαν σχεδόν υπερδιπλάσια σε σχέση με τις υπόλοιπες ηλικιακές ομάδες Τα στοιχεία δείχνουν ότι ενώ η ανεργία στις παραγωγικές ομάδες 35-54 ετών αυξήθηκε κατά περίπου 14%, στις νεαρότερες και πιο παραγωγικές ομάδες 15-34 ετών αυξήθηκε στο υπερδιπλάσιο(Πίνακας).
Το ποσοστό 61,7% για την ομάδα 15-24 ετών στην ουσία ισοδυναμεί με αποκλεισμό ενός σημαντικού και δυναμικού κομματιού της κοινωνίας όχι μόνον από την εργασία, αλλά και από την φυσιολογική συλλογική δραστηριότητα, με όλες τις πιθανές συνέπειες σε ψυχολογικό και παραβατικό επίπεδο. Αλλά και το ποσοστό 38,2% για την ομάδα 25-34 ετών υπερβαίνει κατά πολύ το κατώφλι του 35% που θεωρείται ποσοστό οριακό για κοινωνική εξέγερση.
Το διάστημα των περίπου 20 ετών που καλύπτουν αυτές οι δύο ομάδες, στο πέρασμά τους από το 2009 μέχρι το 2012, περιλαμβάνει εκείνους που έχουν γεννηθεί από το 1975 μέχρι το 1997 και θα μπορούσαμε να πούμε ότι συνιστά μια γενιά Ελλήνων με κοινή μοίρα, που η ζωντάνια και η ενεργητικότητά τους πνίγεται σήμερα μέσα στην ύφεση και την στασιμότητα. Είναι μια γενιά που παρότι δεν έχει καμία ευθύνη για τα σημερινά αδιέξοδα πληρώνει το μεγαλύτερο κόστος. Και είναι γνωστό ότι τα δεινά αυτής της γενιάς οφείλονται στις αθλιότητες των προηγούμενων γενιών – είτε παλαιότερα με τον παρασιτικό τους βίο, είτε σήμερα με την ανεκτικότητα και τις φοβίες τους.
Όμως θα έπρεπε να υπάρχει κάτι πιο υγιές, αυτοκριτικό και δημιουργικό μέσα στην γονεϊκή σχέση που συνδέει τις νέες με τις παλιές γενιές. Αλλά στην πραγματικότητα, πίσω από τον αδιέξοδο δρόμο που έχει πάρει η κοινωνία μας, κρύβεται και μια διαταραγμένη σχέση ευθύνης των γονέων απέναντι στα παιδιά τους. Εξίσου σημαντική για τις εξελίξεις αφού η σημερινή κρίση βαθαίνει το κοινωνικοπολιτικό χάσμα των γενεών και τρέφει τον συγκρουσιακό του χαρακτήρα, όπως συνέβη στην δεκαετία του ’60.
gnathion.blogspot.gr
Το ποσοστό 61,7% για την ομάδα 15-24 ετών στην ουσία ισοδυναμεί με αποκλεισμό ενός σημαντικού και δυναμικού κομματιού της κοινωνίας όχι μόνον από την εργασία, αλλά και από την φυσιολογική συλλογική δραστηριότητα, με όλες τις πιθανές συνέπειες σε ψυχολογικό και παραβατικό επίπεδο. Αλλά και το ποσοστό 38,2% για την ομάδα 25-34 ετών υπερβαίνει κατά πολύ το κατώφλι του 35% που θεωρείται ποσοστό οριακό για κοινωνική εξέγερση.
Το διάστημα των περίπου 20 ετών που καλύπτουν αυτές οι δύο ομάδες, στο πέρασμά τους από το 2009 μέχρι το 2012, περιλαμβάνει εκείνους που έχουν γεννηθεί από το 1975 μέχρι το 1997 και θα μπορούσαμε να πούμε ότι συνιστά μια γενιά Ελλήνων με κοινή μοίρα, που η ζωντάνια και η ενεργητικότητά τους πνίγεται σήμερα μέσα στην ύφεση και την στασιμότητα. Είναι μια γενιά που παρότι δεν έχει καμία ευθύνη για τα σημερινά αδιέξοδα πληρώνει το μεγαλύτερο κόστος. Και είναι γνωστό ότι τα δεινά αυτής της γενιάς οφείλονται στις αθλιότητες των προηγούμενων γενιών – είτε παλαιότερα με τον παρασιτικό τους βίο, είτε σήμερα με την ανεκτικότητα και τις φοβίες τους.
Όμως θα έπρεπε να υπάρχει κάτι πιο υγιές, αυτοκριτικό και δημιουργικό μέσα στην γονεϊκή σχέση που συνδέει τις νέες με τις παλιές γενιές. Αλλά στην πραγματικότητα, πίσω από τον αδιέξοδο δρόμο που έχει πάρει η κοινωνία μας, κρύβεται και μια διαταραγμένη σχέση ευθύνης των γονέων απέναντι στα παιδιά τους. Εξίσου σημαντική για τις εξελίξεις αφού η σημερινή κρίση βαθαίνει το κοινωνικοπολιτικό χάσμα των γενεών και τρέφει τον συγκρουσιακό του χαρακτήρα, όπως συνέβη στην δεκαετία του ’60.
gnathion.blogspot.gr
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
H Άποψη της Π.Ε.Π.ΤΕ.Γ. για το Σχέδιο ''Αθηνά''
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Μαίνεται η «μάχη του Υμηττού»
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
