2013-02-26 10:01:21
Κραδασμούς στην Ευρώπη προκαλεί το αποτέλεσμα των ιταλικών εκλογών. Αποτελεί ηχηρό μήνυμα για τη σκληρή γραμμή της συμπίεσης των κοινωνικών αναγκών που επιβλήθηκε από τη Μέρκελ και το διευθυντήριο των Βρυξελλών.
Αναβολή της ανακοίνωσης των επίσημων αποτελεσμάτων και επανακαταμέτρηση ζήτησε αργά το βράδυ ο εκπρόσωπος του Μπερλουσκόνι, αφού η διαφορά είναι μικρότερη από 0,4%.
Οι Ιταλοί ψηφοφόροι έστειλαν ηχηρό μήνυμα στο Βερολίνο και στις Βρυξέλλες, ενώ ταυτόχρονα χτύπησαν «καμπανάκι» στο πολιτικό κατεστημένο της χώρας τους
Οι Ιταλοί αρνούνται να πιουν το... «φάρμακο» της λιτότητας που έχει επιβάλει το Βερολίνο και το έδειξαν στις κάλπες, στέλνοντας ηχηρό μήνυμα τόσο στην Ανγκελα Μέρκελ όσο και τις Βρυξέλλες, ενώ ταυτόχρονα έκρουσαν «καμπανάκι» στο πολιτικό κατεστημένο της χώρας τους.
Το σενάριο που φοβόταν όλη η Ευρώπη και που προσπαθούσε αγωνιωδώς να αποτρέψει έγινε πραγματικότητα: ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι επέστρεψε στο προσκήνιο σε ρόλο ρυθμιστή των εξελίξεων. Παραδόξως, για τον καβαλιέρε, που εκπροσωπεί για πολλούς το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα, η συγκεκριμένη προεκλογική εκστρατεία, με τις πανταχόθεν πιέσεις και την οικονομική κατάσταση της χώρας να μπαίνει στο επίκεντρο, λειτούργησε ως κολυμβήθρα του Σιλωάμ.
Οι ψηφοφόροι στήριξαν τον Μπερλουσκόνι, όχι μόνο επειδή είναι «μαέστρος» της παροχολογίας, αλλά επειδή έπεισε πολύ κόσμο πως εκείνος θα αντισταθεί στις επιταγές του Βερολίνου και ότι θα γυρίσει το ρολόι πίσω, στις εποχές της ευμάρειας και της αφθονίας.
Ο ίδιος, βέβαια, θα ανοίξει τα χαρτιά του σήμερα για το τι προτίθεται να πράξει. «Το αποτέλεσμα είναι ότι οι Ιταλοί ψήφισαν ενάντια στα μέτρα λιτότητας, το ευρώ και την Ευρώπη» δήλωσε χαρακτηριστικά ο δεύτερος τη τάξει στο Δημοκρατικό Κόμμα, Ενρίκο Λέτα. «Αυτό στέλνει ένα πολύ σαφές μήνυμα στις Βρυξέλλες και τη Φρανκφούρτη».
Το ίδιο μήνυμα στέλνει και η σαρωτική επιτυχία του «πρωτάρη» Μπέπε Γκρίλο, ο οποίος ξεπέρασε το 25,5%. Χωρίς πρόγραμμα, χωρίς σχέδιο για τη χώρα, ο κωμικός εκμεταλλεύτηκε την ψήφο διαμαρτυρίας για τους παλιούς πολιτικούς της Ιταλίας αλλά και τις ευρωπαϊκές πολιτικές.
Στο νήμα
Η Κεντροαριστερά του Πιερ Λουίτζι Μπερσάνι αναδείχθηκε οριακά πρώτη δύναμη στο κοινοβούλιο με 29,55%, έναντι 29,17% του Μπερλουσκόνι, ωστόσο κατάφερε πύρρειο νίκη, καθώς δεν κατάφερε να εξασφαλίσει τον έλεγχο της Γερουσίας, συγκεντρώνοντας μόνο 113 έδρες. Τα κουκιά δεν φτάνουν ακόμη και με τη συμβολή των 16 εδρών του Μάριο Μόντι στη Γερουσία, μιας και θα ήταν σχεδόν αδύνατον να περάσει μεταρρυθμιστική νομοθεσία χωρίς την απόλυτη πλειοψηφία, δηλαδή 158 έδρες.
Ας μην ξεχνάμε ακόμη ότι υπάρχουν διαφορετικές φωνές ακόμη και μέσα στους κόλπους του κεντροαριστερού συνασπισμού. Η αντιπολίτευση στη Γερουσία θα φτάνει τις 172 από τις 315 έδρες, με τον Μπερλουσκόνι να κατέχει 114 και τον Μπέπε Γκρίλο 58.
Η πλειοψηφία των Ιταλών θέλησε τον χαμηλών τόνων και πραγματιστή Μπερσάνι στο τιμόνι της χώρας σε αυτή τη δύσκολη στιγμή, όχι όμως χωρίς να θέσει όρους. Και οι όροι αυτοί είναι ότι δεν θέλει να υιοθετήσει τυφλά το πρόγραμμα του Μόντι. Εξ ου, άλλωστε, και η πραγματική συντριβή του Μόντι στα αποτελέσματα, καθώς ξεπέρασε οριακά το 10%.
Πολλοί αναλυτές αποδίδουν την αποδόμηση του μέχρι πρότινος «Σούπερ Μάριο» στην κακή του προεκλογική εικόνα, ακόμη και στο γεγονός ότι εγκατέλειψε τον μανδύα του υπερκομματικού πρωθυπουργού για να εισέλθει στα βαθιά νερά της πολιτικής. Επί της ουσίας, όμως οι ψηφοφόροι είπαν όχι στους τεχνοκράτες, που εφαρμόζουν θεραπείες «σοκ» στις οικονομίες, ακολουθώντας τις «συμβουλές» του Βερολίνου και των Βρυξελλών.
Η Γερμανίδα καγκελάριος είχε την πολυτέλεια να κωφεύσει όταν δημιουργήθηκε ο άτυπος «άξονας του Νότου» και στις διαμαρτυρίες των κρατών που είχαν υπαχθεί σε μνημόνιο, περιμένοντας πρώτα να γίνουν οι ομοσπονδιακές εκλογές στη Γερμανία τον Σεπτέμβριο. Ο κίνδυνος ακυβερνησίας και πολιτικής αστάθειας στην τρίτη μεγαλύτερη οικονομία της Ευρωζώνης, όμως, την Ιταλία, δεν θα της επιτρέψει να παραμείνει απαθής και αυτή τη φορά.
Σενάρια για νέα προσφυγή στις κάλπες
Πριν καλά καλά καταμετρηθούν όλες οι ψήφοι, είχαν αρχίσει να κυκλοφορούν σενάρια για τη διεξαγωγή νέων εκλογών, καθώς οι κάλπες δεν έδωσαν αυτοδυναμία σε κανέναν συνασπισμό.
Ο μεγάλος νικητής των εκλογών, ο Μπέπε Γκρίλο, δήλωσε «κουρασμένος» και ξεκαθάρισε ότι δεν πρόκειται να συμμετάσχει σε κανένα κυβερνητικό σχήμα. «Η μόνη λύση είναι η συνεργασία του Λαού της Ελευθερίας με το Δημοκρατικό Κόμμα» ρίχνοντας το μπαλάκι σε Μπερσάνι και Μπερλουσκόνι, ενώ χαρακτήρισε «έγκλημα» την επιστροφή του καβαλιέρε.. Από την πλευρά της η Κεντροαριστερά δεν επιθυμεί νέες εκλογές, οπότε, όπως δήλωσε ο Ενρίκο Λέτα, θα στραφεί στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας προς αναζήτηση κάποιας λύσης.
Οι τελικές τοποθετήσεις των αρχηγών αναμένονται σήμερα, και ο καβαλιέρε έχει ήδη ανακοινώσει ότι θα μιλήσει σε εκπομπή του ομίλου του Mediaset.
Πολλοί, πάντως, κάνουν λόγο για μια κυβέρνηση ευρείας συμμετοχής, με τα τρία μεγάλα κόμματα- πλην του Γκρίλο- που θα έχει ως στόχο την αλλαγή του σύνθετου εκλογικού νόμου και την προκήρυξη εκλογών εντός δύο μηνών, προκειμένου να τερματιστεί η αβεβαιότητα.
Από την άλλη, αρκετοί αναλυτές εκτιμούν ότι μια νέα προσφυγή στις κάλπες θα μπορούσε να χαρίσει ακόμη μεγαλύτερα ποσοστά στον Γκρίλο και καλούν τον Μπερσάνι να προσπαθήσει να το αποφύγει.
Ως ενδεχόμενο ακόμη ακούγεται ο σχηματισμός κυβέρνησης Μπερσάνι-Μόντι, με κατά περίσταση συμφωνία με τον Γκρίλο ή ακόμη και τον Μπερλουσκόνι για την ψήφιση μεταρρυθμίσεων, κάτι όμως που κρίνεται εξαιρετικά ριψοκίνδυνο.
ΜΑΡΙΑ ΑΔΑΜΙΔΟΥ
ΑΠΟΨΗ
Του Θανάση Τσεκούρα
Ο «τρίτος δρόμος»
Το αποτέλεσμα των ιταλικών εκλογών αποτελεί σημείο καμπής για το σύνολο των ευρωπαϊκών εξελίξεων. Οι νικητές και οι ηττημένοι είναι ορατοί ακόμη και διά γυμνού οφθαλμού.
Το στοίχημα της επόμενης μέρας δεν είναι αν η Ιταλία οδηγηθεί στην «ιταλοποίηση», στο χάος και στην ακυβερνησία. Ούτε αν τους γρίφους της κάλπης αποφασίσουν οι Ιταλοί να τους λύσουν με μια δεύτερη εκλογική αναμέτρηση.
Το μεγάλο στοίχημα είναι με ποιον τρόπο οι ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, και κυρίως η Γερμανία, θα αντιμετωπίσουν τον ιταλικό... σεισμό. Θα επιλέξουν τη μέθοδο της «κώφωσης» και της «τύφλωσης» ή θα επιχειρήσουν με γρήγορο και ριζοσπαστικό τρόπο τον επαναπροσδιορισμό των πολιτικών επιλογών τους; Από την απάντηση που θα δώσουν στο δίλημμα οι ευρωπαϊκές ελίτ θα εξαρτηθεί σε τελική ανάλυση και το μέλλον της Ευρώπης, της Ευρωζώνης και του ευρωπαϊκού νομίσματος.
Στον κύκλο της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, που ξεκίνησε τη διετία 2008-2009, δύο μεγάλα πολιτικά σχέδια αναπτύχθηκαν στην Ευρώπη ως απάντηση και πρόταση διεξόδου. Το ένα, γερμανικής έμπνευσης, που αποτελεί δυστυχώς ακόμη το «κυρίαρχο ευρωπαϊκό παράδειγμα», συνίσταται από μείγμα άχρωμου τεχνοκρατισμού και κοινωνικά στοχευμένου δογματισμού της λιτότητας.
Το δεύτερο πολιτικό σχέδιο παραμένει πεισματικά (και συνειδητά) ασύντακτο και ασύμμετρο, αλλά η «πυξίδα» του προσανατολίζεται από τον αστερισμό του λαϊκισμού και της δημαγωγίας. Αδιάφορο αν στις συνθήκες μιας συγκεκριμένης συγκυρίας η «πυξίδα» κοιτάζει προς την Αριστερά, την ακροδεξιά ή τη Δεξιά του «εθνικού απομονωτισμού». Αν φοράει το καπέλο της πολιτικής ή της «αντι-πολιτικής» διαμαρτυρίας.
Είναι προφανές πλέον ότι η Ευρώπη οδηγείται στην ασφυξία, αν δεν εφεύρει γρήγορα και αποτελεσματικά ένα τρίτο πολιτικό σχέδιο. Τον «τρίτο δρόμο», δηλαδή, πέρα από τις «συμπληγάδες» του δογματισμού, της λιτότητας και του λαϊκισμού. Το διακύβευμα μόνο εύκολο δεν είναι. Ομως από την επιτυχία του «τρίτου δρόμου» θα εξαρτηθεί και το αν η Ευρώπη έχει δρόμους μπροστά της ή οδηγείται με ακρίβεια στην άβυσσο και στον γκρεμό.ethnos.gr
Αναβολή της ανακοίνωσης των επίσημων αποτελεσμάτων και επανακαταμέτρηση ζήτησε αργά το βράδυ ο εκπρόσωπος του Μπερλουσκόνι, αφού η διαφορά είναι μικρότερη από 0,4%.
Οι Ιταλοί ψηφοφόροι έστειλαν ηχηρό μήνυμα στο Βερολίνο και στις Βρυξέλλες, ενώ ταυτόχρονα χτύπησαν «καμπανάκι» στο πολιτικό κατεστημένο της χώρας τους
Οι Ιταλοί αρνούνται να πιουν το... «φάρμακο» της λιτότητας που έχει επιβάλει το Βερολίνο και το έδειξαν στις κάλπες, στέλνοντας ηχηρό μήνυμα τόσο στην Ανγκελα Μέρκελ όσο και τις Βρυξέλλες, ενώ ταυτόχρονα έκρουσαν «καμπανάκι» στο πολιτικό κατεστημένο της χώρας τους.
Το σενάριο που φοβόταν όλη η Ευρώπη και που προσπαθούσε αγωνιωδώς να αποτρέψει έγινε πραγματικότητα: ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι επέστρεψε στο προσκήνιο σε ρόλο ρυθμιστή των εξελίξεων. Παραδόξως, για τον καβαλιέρε, που εκπροσωπεί για πολλούς το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα, η συγκεκριμένη προεκλογική εκστρατεία, με τις πανταχόθεν πιέσεις και την οικονομική κατάσταση της χώρας να μπαίνει στο επίκεντρο, λειτούργησε ως κολυμβήθρα του Σιλωάμ.
Οι ψηφοφόροι στήριξαν τον Μπερλουσκόνι, όχι μόνο επειδή είναι «μαέστρος» της παροχολογίας, αλλά επειδή έπεισε πολύ κόσμο πως εκείνος θα αντισταθεί στις επιταγές του Βερολίνου και ότι θα γυρίσει το ρολόι πίσω, στις εποχές της ευμάρειας και της αφθονίας.
Ο ίδιος, βέβαια, θα ανοίξει τα χαρτιά του σήμερα για το τι προτίθεται να πράξει. «Το αποτέλεσμα είναι ότι οι Ιταλοί ψήφισαν ενάντια στα μέτρα λιτότητας, το ευρώ και την Ευρώπη» δήλωσε χαρακτηριστικά ο δεύτερος τη τάξει στο Δημοκρατικό Κόμμα, Ενρίκο Λέτα. «Αυτό στέλνει ένα πολύ σαφές μήνυμα στις Βρυξέλλες και τη Φρανκφούρτη».
Το ίδιο μήνυμα στέλνει και η σαρωτική επιτυχία του «πρωτάρη» Μπέπε Γκρίλο, ο οποίος ξεπέρασε το 25,5%. Χωρίς πρόγραμμα, χωρίς σχέδιο για τη χώρα, ο κωμικός εκμεταλλεύτηκε την ψήφο διαμαρτυρίας για τους παλιούς πολιτικούς της Ιταλίας αλλά και τις ευρωπαϊκές πολιτικές.
Στο νήμα
Η Κεντροαριστερά του Πιερ Λουίτζι Μπερσάνι αναδείχθηκε οριακά πρώτη δύναμη στο κοινοβούλιο με 29,55%, έναντι 29,17% του Μπερλουσκόνι, ωστόσο κατάφερε πύρρειο νίκη, καθώς δεν κατάφερε να εξασφαλίσει τον έλεγχο της Γερουσίας, συγκεντρώνοντας μόνο 113 έδρες. Τα κουκιά δεν φτάνουν ακόμη και με τη συμβολή των 16 εδρών του Μάριο Μόντι στη Γερουσία, μιας και θα ήταν σχεδόν αδύνατον να περάσει μεταρρυθμιστική νομοθεσία χωρίς την απόλυτη πλειοψηφία, δηλαδή 158 έδρες.
Ας μην ξεχνάμε ακόμη ότι υπάρχουν διαφορετικές φωνές ακόμη και μέσα στους κόλπους του κεντροαριστερού συνασπισμού. Η αντιπολίτευση στη Γερουσία θα φτάνει τις 172 από τις 315 έδρες, με τον Μπερλουσκόνι να κατέχει 114 και τον Μπέπε Γκρίλο 58.
Η πλειοψηφία των Ιταλών θέλησε τον χαμηλών τόνων και πραγματιστή Μπερσάνι στο τιμόνι της χώρας σε αυτή τη δύσκολη στιγμή, όχι όμως χωρίς να θέσει όρους. Και οι όροι αυτοί είναι ότι δεν θέλει να υιοθετήσει τυφλά το πρόγραμμα του Μόντι. Εξ ου, άλλωστε, και η πραγματική συντριβή του Μόντι στα αποτελέσματα, καθώς ξεπέρασε οριακά το 10%.
Πολλοί αναλυτές αποδίδουν την αποδόμηση του μέχρι πρότινος «Σούπερ Μάριο» στην κακή του προεκλογική εικόνα, ακόμη και στο γεγονός ότι εγκατέλειψε τον μανδύα του υπερκομματικού πρωθυπουργού για να εισέλθει στα βαθιά νερά της πολιτικής. Επί της ουσίας, όμως οι ψηφοφόροι είπαν όχι στους τεχνοκράτες, που εφαρμόζουν θεραπείες «σοκ» στις οικονομίες, ακολουθώντας τις «συμβουλές» του Βερολίνου και των Βρυξελλών.
Η Γερμανίδα καγκελάριος είχε την πολυτέλεια να κωφεύσει όταν δημιουργήθηκε ο άτυπος «άξονας του Νότου» και στις διαμαρτυρίες των κρατών που είχαν υπαχθεί σε μνημόνιο, περιμένοντας πρώτα να γίνουν οι ομοσπονδιακές εκλογές στη Γερμανία τον Σεπτέμβριο. Ο κίνδυνος ακυβερνησίας και πολιτικής αστάθειας στην τρίτη μεγαλύτερη οικονομία της Ευρωζώνης, όμως, την Ιταλία, δεν θα της επιτρέψει να παραμείνει απαθής και αυτή τη φορά.
Σενάρια για νέα προσφυγή στις κάλπες
Πριν καλά καλά καταμετρηθούν όλες οι ψήφοι, είχαν αρχίσει να κυκλοφορούν σενάρια για τη διεξαγωγή νέων εκλογών, καθώς οι κάλπες δεν έδωσαν αυτοδυναμία σε κανέναν συνασπισμό.
Ο μεγάλος νικητής των εκλογών, ο Μπέπε Γκρίλο, δήλωσε «κουρασμένος» και ξεκαθάρισε ότι δεν πρόκειται να συμμετάσχει σε κανένα κυβερνητικό σχήμα. «Η μόνη λύση είναι η συνεργασία του Λαού της Ελευθερίας με το Δημοκρατικό Κόμμα» ρίχνοντας το μπαλάκι σε Μπερσάνι και Μπερλουσκόνι, ενώ χαρακτήρισε «έγκλημα» την επιστροφή του καβαλιέρε.. Από την πλευρά της η Κεντροαριστερά δεν επιθυμεί νέες εκλογές, οπότε, όπως δήλωσε ο Ενρίκο Λέτα, θα στραφεί στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας προς αναζήτηση κάποιας λύσης.
Οι τελικές τοποθετήσεις των αρχηγών αναμένονται σήμερα, και ο καβαλιέρε έχει ήδη ανακοινώσει ότι θα μιλήσει σε εκπομπή του ομίλου του Mediaset.
Πολλοί, πάντως, κάνουν λόγο για μια κυβέρνηση ευρείας συμμετοχής, με τα τρία μεγάλα κόμματα- πλην του Γκρίλο- που θα έχει ως στόχο την αλλαγή του σύνθετου εκλογικού νόμου και την προκήρυξη εκλογών εντός δύο μηνών, προκειμένου να τερματιστεί η αβεβαιότητα.
Από την άλλη, αρκετοί αναλυτές εκτιμούν ότι μια νέα προσφυγή στις κάλπες θα μπορούσε να χαρίσει ακόμη μεγαλύτερα ποσοστά στον Γκρίλο και καλούν τον Μπερσάνι να προσπαθήσει να το αποφύγει.
Ως ενδεχόμενο ακόμη ακούγεται ο σχηματισμός κυβέρνησης Μπερσάνι-Μόντι, με κατά περίσταση συμφωνία με τον Γκρίλο ή ακόμη και τον Μπερλουσκόνι για την ψήφιση μεταρρυθμίσεων, κάτι όμως που κρίνεται εξαιρετικά ριψοκίνδυνο.
ΜΑΡΙΑ ΑΔΑΜΙΔΟΥ
ΑΠΟΨΗ
Του Θανάση Τσεκούρα
Ο «τρίτος δρόμος»
Το αποτέλεσμα των ιταλικών εκλογών αποτελεί σημείο καμπής για το σύνολο των ευρωπαϊκών εξελίξεων. Οι νικητές και οι ηττημένοι είναι ορατοί ακόμη και διά γυμνού οφθαλμού.
Το στοίχημα της επόμενης μέρας δεν είναι αν η Ιταλία οδηγηθεί στην «ιταλοποίηση», στο χάος και στην ακυβερνησία. Ούτε αν τους γρίφους της κάλπης αποφασίσουν οι Ιταλοί να τους λύσουν με μια δεύτερη εκλογική αναμέτρηση.
Το μεγάλο στοίχημα είναι με ποιον τρόπο οι ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, και κυρίως η Γερμανία, θα αντιμετωπίσουν τον ιταλικό... σεισμό. Θα επιλέξουν τη μέθοδο της «κώφωσης» και της «τύφλωσης» ή θα επιχειρήσουν με γρήγορο και ριζοσπαστικό τρόπο τον επαναπροσδιορισμό των πολιτικών επιλογών τους; Από την απάντηση που θα δώσουν στο δίλημμα οι ευρωπαϊκές ελίτ θα εξαρτηθεί σε τελική ανάλυση και το μέλλον της Ευρώπης, της Ευρωζώνης και του ευρωπαϊκού νομίσματος.
Στον κύκλο της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, που ξεκίνησε τη διετία 2008-2009, δύο μεγάλα πολιτικά σχέδια αναπτύχθηκαν στην Ευρώπη ως απάντηση και πρόταση διεξόδου. Το ένα, γερμανικής έμπνευσης, που αποτελεί δυστυχώς ακόμη το «κυρίαρχο ευρωπαϊκό παράδειγμα», συνίσταται από μείγμα άχρωμου τεχνοκρατισμού και κοινωνικά στοχευμένου δογματισμού της λιτότητας.
Το δεύτερο πολιτικό σχέδιο παραμένει πεισματικά (και συνειδητά) ασύντακτο και ασύμμετρο, αλλά η «πυξίδα» του προσανατολίζεται από τον αστερισμό του λαϊκισμού και της δημαγωγίας. Αδιάφορο αν στις συνθήκες μιας συγκεκριμένης συγκυρίας η «πυξίδα» κοιτάζει προς την Αριστερά, την ακροδεξιά ή τη Δεξιά του «εθνικού απομονωτισμού». Αν φοράει το καπέλο της πολιτικής ή της «αντι-πολιτικής» διαμαρτυρίας.
Είναι προφανές πλέον ότι η Ευρώπη οδηγείται στην ασφυξία, αν δεν εφεύρει γρήγορα και αποτελεσματικά ένα τρίτο πολιτικό σχέδιο. Τον «τρίτο δρόμο», δηλαδή, πέρα από τις «συμπληγάδες» του δογματισμού, της λιτότητας και του λαϊκισμού. Το διακύβευμα μόνο εύκολο δεν είναι. Ομως από την επιτυχία του «τρίτου δρόμου» θα εξαρτηθεί και το αν η Ευρώπη έχει δρόμους μπροστά της ή οδηγείται με ακρίβεια στην άβυσσο και στον γκρεμό.ethnos.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Πλημμύρισε η Εγνατία Οδός λίγο πριν την Κοζάνη
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Προ ημερησίας σε επίπεδο αρχηγών για το αγροτικό
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
