2013-02-28 19:03:06
Αλέξανδρος Τάρκας
Οι σχέσεις Αθήνας - Αγκυρας και οι (δημόσιες και παρασκηνιακές) κινήσεις αξιοποίησης των πιθανότατων κοιτασμάτων υδρογονανθράκων εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας βρίσκονται σε κρίσιμο σημείο (και θα περάσουν από πολλές διακυμάνσεις ύφεσης και έντασης), ώστε να επιτρέπονται πρόωροι πανηγυρισμοί.
Ομως το πραγματικό δεδομένο, το οποίο πιστώνεται στην κυβέρνηση Σαμαρά σε περίοδο οικονομικής κρίσης, που δεν είναι ιδανική για τολμηρές διπλωματικές πρωτοβουλίες, είναι ότι η Ελλάδα ήδη κατορθώνει να αλλάξει κεφάλαιο στην Ιστορία του Αιγαίου για πρώτη φορά έπειτα από 40 ολόκληρα χρόνια!
Η Αγκυρα είχε επιτύχει όλες οι εξελίξεις να κινούνται γύρω από τους χάρτες ερευνών που είχε εκδώσει την 1η Νοεμβρίου 1973 για έρευνες εντός ελληνικών χωρικών υδάτων και υφαλοκρηπίδας στο ανατολικό Αιγαίο. Ηταν η κίνηση που διέγραψε οριστικά, πριν ακόμα από την εισβολή στην Κύπρο, τις ισορροπίες των προηγούμενων δεκαετιών. Ακολούθησαν δεύτερος παρόμοιος χάρτης στις 18 Ιουλίου 1974, το (ανενεργό πια) Πρακτικό της Βέρνης στις 11 Νοεμβρίου 1976, το αμοιβαίο πάγωμα ερευνών για πετρέλαιο στις 27 Μαρτίου 1987 και η (κολάσιμων διατυπώσεων) Συμφωνία της Μαδρίτης στις 8 Ιουλίου 1997.
Οι τουρκικές κινήσεις συνεχίστηκαν μέχρι πολύ πρόσφατα, στις 16 Μαρτίου και 27 Απριλίου 2012, με δημοσίευση νέων χαρτών για έρευνες σε περιοχές εντός ελληνικής υφαλοκρηπίδας, κοντά στη Ρόδο και το Καστελόριζο. Και κορυφώθηκαν στις 4 Σεπτεμβρίου 2012, με την επίσημη συμφωνία του Τούρκου πρωθυπουργού Ρ. Ερντογάν και του προέδρου της Shell Π. Βόζερ για έρευνες στη Μαύρη Θάλασσα και τη Μεσόγειο μαζί με την Turkish Petroleum (TPAO).
Με την οικονομική κρίση να μονοπωλεί την επικαιρότητα, η -ξεκάθαρη πλέον- στρατηγική της Αγκυρας πέρασε σχεδόν απαρατήρητη από την ελληνική κοινή γνώμη. Το ίδιο συνέβη και με την επόμενη κίνηση στη σκακιέρα, στις 2 Ιανουαρίου 2013, όταν η Τουρκία αγόρασε από την εταιρία των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων Polarcus, αντί 213.000.000 δολαρίων, το σκάφος σεισμικών ερευνών «Polarcus Samur». Υπό τουρκική σημαία, το σκάφος μετονομάζεται σε «Barbaros Hayreddin Pasa» (διάδοχος των Σισμίκ, Χόρα, Πίρι Ρέις), ενώ η Αγκυρα υπέγραψε και τριετές συμβόλαιο για την αγορά ειδικού εξοπλισμού και για την παροχή υπηρεσιών πληρώματος και υποστήριξης. Πρακτικά, όλα είναι έτοιμα για την καταπάτηση των ελληνικών δικαιωμάτων, όταν μάλιστα στην Αγκυρα φαίνεται να επιλέγεται η προβολή της νομικής άποψης ότι μόνον η Κρήτη και η Εύβοια (κι όχι άλλα νησιά) πρέπει να ληφθούν υπόψη κατά την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας ή και ΑΟΖ.
Σε αυτό το πλαίσιο, είναι θετικό ότι η κυβέρνηση είχε εγκαίρως σχεδιάσει, σε μυστική σύσκεψη τον Σεπτέμβριο, τη στρατηγική αντίδρασης που τώρα αρχίζει να υλοποιείται στον ΟΗΕ και σε διμερείς επαφές, όπως με τον Γάλλο πρόεδρο Φρ. Ολάντ. Το νέο κεφάλαιο στο Αιγαίο μπορεί να οδηγήσει, μετά την πάροδο αρκετών ετών, στην επικερδή αξιοποίηση των κοιτασμάτων υδρογονανθράκων με οφέλη προφανή για το μέλλον της Ελλάδας. Αρκεί η καλή αρχή να έχει πολιτική συνέχεια και συνέπεια.
InfoGnomon
Οι σχέσεις Αθήνας - Αγκυρας και οι (δημόσιες και παρασκηνιακές) κινήσεις αξιοποίησης των πιθανότατων κοιτασμάτων υδρογονανθράκων εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας βρίσκονται σε κρίσιμο σημείο (και θα περάσουν από πολλές διακυμάνσεις ύφεσης και έντασης), ώστε να επιτρέπονται πρόωροι πανηγυρισμοί.
Ομως το πραγματικό δεδομένο, το οποίο πιστώνεται στην κυβέρνηση Σαμαρά σε περίοδο οικονομικής κρίσης, που δεν είναι ιδανική για τολμηρές διπλωματικές πρωτοβουλίες, είναι ότι η Ελλάδα ήδη κατορθώνει να αλλάξει κεφάλαιο στην Ιστορία του Αιγαίου για πρώτη φορά έπειτα από 40 ολόκληρα χρόνια!
Η Αγκυρα είχε επιτύχει όλες οι εξελίξεις να κινούνται γύρω από τους χάρτες ερευνών που είχε εκδώσει την 1η Νοεμβρίου 1973 για έρευνες εντός ελληνικών χωρικών υδάτων και υφαλοκρηπίδας στο ανατολικό Αιγαίο. Ηταν η κίνηση που διέγραψε οριστικά, πριν ακόμα από την εισβολή στην Κύπρο, τις ισορροπίες των προηγούμενων δεκαετιών. Ακολούθησαν δεύτερος παρόμοιος χάρτης στις 18 Ιουλίου 1974, το (ανενεργό πια) Πρακτικό της Βέρνης στις 11 Νοεμβρίου 1976, το αμοιβαίο πάγωμα ερευνών για πετρέλαιο στις 27 Μαρτίου 1987 και η (κολάσιμων διατυπώσεων) Συμφωνία της Μαδρίτης στις 8 Ιουλίου 1997.
Οι τουρκικές κινήσεις συνεχίστηκαν μέχρι πολύ πρόσφατα, στις 16 Μαρτίου και 27 Απριλίου 2012, με δημοσίευση νέων χαρτών για έρευνες σε περιοχές εντός ελληνικής υφαλοκρηπίδας, κοντά στη Ρόδο και το Καστελόριζο. Και κορυφώθηκαν στις 4 Σεπτεμβρίου 2012, με την επίσημη συμφωνία του Τούρκου πρωθυπουργού Ρ. Ερντογάν και του προέδρου της Shell Π. Βόζερ για έρευνες στη Μαύρη Θάλασσα και τη Μεσόγειο μαζί με την Turkish Petroleum (TPAO).
Με την οικονομική κρίση να μονοπωλεί την επικαιρότητα, η -ξεκάθαρη πλέον- στρατηγική της Αγκυρας πέρασε σχεδόν απαρατήρητη από την ελληνική κοινή γνώμη. Το ίδιο συνέβη και με την επόμενη κίνηση στη σκακιέρα, στις 2 Ιανουαρίου 2013, όταν η Τουρκία αγόρασε από την εταιρία των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων Polarcus, αντί 213.000.000 δολαρίων, το σκάφος σεισμικών ερευνών «Polarcus Samur». Υπό τουρκική σημαία, το σκάφος μετονομάζεται σε «Barbaros Hayreddin Pasa» (διάδοχος των Σισμίκ, Χόρα, Πίρι Ρέις), ενώ η Αγκυρα υπέγραψε και τριετές συμβόλαιο για την αγορά ειδικού εξοπλισμού και για την παροχή υπηρεσιών πληρώματος και υποστήριξης. Πρακτικά, όλα είναι έτοιμα για την καταπάτηση των ελληνικών δικαιωμάτων, όταν μάλιστα στην Αγκυρα φαίνεται να επιλέγεται η προβολή της νομικής άποψης ότι μόνον η Κρήτη και η Εύβοια (κι όχι άλλα νησιά) πρέπει να ληφθούν υπόψη κατά την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας ή και ΑΟΖ.
Σε αυτό το πλαίσιο, είναι θετικό ότι η κυβέρνηση είχε εγκαίρως σχεδιάσει, σε μυστική σύσκεψη τον Σεπτέμβριο, τη στρατηγική αντίδρασης που τώρα αρχίζει να υλοποιείται στον ΟΗΕ και σε διμερείς επαφές, όπως με τον Γάλλο πρόεδρο Φρ. Ολάντ. Το νέο κεφάλαιο στο Αιγαίο μπορεί να οδηγήσει, μετά την πάροδο αρκετών ετών, στην επικερδή αξιοποίηση των κοιτασμάτων υδρογονανθράκων με οφέλη προφανή για το μέλλον της Ελλάδας. Αρκεί η καλή αρχή να έχει πολιτική συνέχεια και συνέπεια.
InfoGnomon
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
