2012-03-30 16:00:10
Γράφει η Αθηνά-Αγγελική Ελευθερίου
Ελλάδα μια χώρα πύλη, μια χώρα που πολλοί λαοί προσπάθησαν να την κατακτήσουν λόγο της στρατηγικής της θέσης και μια χώρα που ακόμα και σήμερα παρά τα όποια οικονομικά προβλήματα την ταλανίζουν αποτελεί πόλος έλξης μεταναστών.
Αν και κάποιος θα μπορούσε να επικαλεστεί πως πολλές χώρες έχουν γίνει πόλος έλξης μεταναστών και εξάλλου και οι Έλληνες κάποτε φύγανε για την Γερμανία ως μετανάστες υπάρχει μια ειδοποιός διαφορά που καθιστά στην μετανάστευση στην Ελλάδα πρόβλημα. Στην Βόρεια Ευρώπη το ‘50 οι Έλληνες , οι Τούρκοι και άλλοι λαοί μετανάστευσαν ανταποκρινόμενοι σε μια ζήτηση για εργατικά χέρια, τα οποία είχαν ανάγκη οι χώρες αυτές. Στην Ελλάδα ακόμα και οι νόμιμοι μετανάστες ήρθαν απρόσκλητοι και όχι στα πλαίσια μιας γενικότερης μεταναστευτικής πολιτικής του ελληνικού κράτους. Και μπορεί να καλύψανε θέσεις και να εργαστήκαν αλλά παρ’ όλα αυτά η μη πρόσκληση τους από την Ελληνική κοινωνία έφερε αντιδράσεις στο τρόπο που θα έπρεπε να αντιμετωπιστούν.
Πάντως, το γεγονός ότι στην Ελλάδα οι μετανάστες απλά ήρθαν απρόσκλητοι, σήμαινε ότι η συζήτηση σχετικά με τους στόχους και το μοντέλο της μεταναστευτικής πολιτικής δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ στη χώρα μας. Στις δυτικές χώρες πραγματοποιήθηκαν συζητήσεις επί συζητήσεων, δημιουργηθήκαν κόντρες και διαμάχες, στην Ελλάδα ποτέ δεν έγινε ούτε μια συζήτηση απλά μια μέρα ο Έλληνας αναγκάστηκε να συνυπάρξει με κάποιους λαούς που ο ίδιος δεν είχε αποφασίσει, το ότι αντέδρασε σε αυτή την συνύπαρξη δεν τον καθιστά ρατσιστή ,αντέδρασε αντανακλαστικά ,μηχανικά . Ξαφνικά η ελληνική κοινωνία βρέθηκε απέναντι σε ικανοποίηση αιτημάτων που δεν είχε καν σκεφτεί(π.χ. ίδρυση τζαμιού).
Η Ελλάδα έστω και καθυστερημένα πρέπει να βρει μια λύση προκειμένου να καταφέρει και να διαφυλάξει καταρχάς τα νόμιμα συμφέροντα των νόμιμων κατοίκων αλλά και να μην δημιουργήσει κλειστές κοινωνίες(γκέτο) όπου αργότερα θα δημιουργήσουν μεγαλύτερο πρόβλημα.
Πάντως ούτε η καθολική νομιμοποίηση αλλά ούτε η άμεση απέλαση όλων των μεταναστών λαθραίων ή μη αποτελεί ριζική λύση, η μεν γιατί ούτε το πρόβλημα λύνει αλλά δημιουργεί και το ενδεχόμενο προσέλευσης και άλλων λαθραίων μεταναστών ή δε γιατί θα δημιουργήσει πιθανόν διπλωματικά επεισόδια της Ελλάδας με πολλές χώρες.
Η λύση ίσως κρύβεται στην αρχαία φιλοσοφία που λέει «παν μέτρο άριστο», δηλαδή αν αρχίζει να γίνεται αυστηρότερος έλεγχος των Συνόρων,αποθάρρυνση και απομάκρυνση των παράνομων μεταναστών , αναθεώρηση και ενίσχυση ορισμένων κοινωνικών και οικονομικών στόχων όπως η απλοποίηση των διοικητικών διαδικασιών, ενημέρωση Ελλήνων και αλλοδαπών όσον αφορά στη νομοθεσία για τους μετανάστες, χρήση των νέων τεχνολογιών, καθιέρωση εισαγωγικών προγραμμάτων για νεοαφιχθέντες μετανάστες, η αξιοποίηση της εμπειρίας και των προσόντων που έχουν ήδη αποκτήσει οι μετανάστες στο εξωτερικό της Ένωσης, κλπ. Μα βασική προϋπόθεση για την ομαλή μετάβαση του Ελληνικού κράτους στη φάση της ενιαίας διαχείρισης του μεταναστευτικού φαινομένου, αποτελεί πρωτίστως η κατάργηση του νόμου «Ραγκούση» για την Ιθαγένεια.
Ξεκινώντας από τις πρακτικές αυτές προτάσεις, θα μπορέσουμε να μιλήσουμε επιτέλους για την εφαρμογή μιας αποτελεσματικής μεταναστευτικής πολιτικής, που θα συμβάλλει στην τοπική ανάπτυξη και βελτίωση του βιοτικού επιπέδου των Ελλήνων οπού όλοι θα μπορούν να συνυπάρξουν χωρίς κοινωνικά η όποια προβλήματα. Press-GR
Ελλάδα μια χώρα πύλη, μια χώρα που πολλοί λαοί προσπάθησαν να την κατακτήσουν λόγο της στρατηγικής της θέσης και μια χώρα που ακόμα και σήμερα παρά τα όποια οικονομικά προβλήματα την ταλανίζουν αποτελεί πόλος έλξης μεταναστών.
Αν και κάποιος θα μπορούσε να επικαλεστεί πως πολλές χώρες έχουν γίνει πόλος έλξης μεταναστών και εξάλλου και οι Έλληνες κάποτε φύγανε για την Γερμανία ως μετανάστες υπάρχει μια ειδοποιός διαφορά που καθιστά στην μετανάστευση στην Ελλάδα πρόβλημα. Στην Βόρεια Ευρώπη το ‘50 οι Έλληνες , οι Τούρκοι και άλλοι λαοί μετανάστευσαν ανταποκρινόμενοι σε μια ζήτηση για εργατικά χέρια, τα οποία είχαν ανάγκη οι χώρες αυτές. Στην Ελλάδα ακόμα και οι νόμιμοι μετανάστες ήρθαν απρόσκλητοι και όχι στα πλαίσια μιας γενικότερης μεταναστευτικής πολιτικής του ελληνικού κράτους. Και μπορεί να καλύψανε θέσεις και να εργαστήκαν αλλά παρ’ όλα αυτά η μη πρόσκληση τους από την Ελληνική κοινωνία έφερε αντιδράσεις στο τρόπο που θα έπρεπε να αντιμετωπιστούν.
Πάντως, το γεγονός ότι στην Ελλάδα οι μετανάστες απλά ήρθαν απρόσκλητοι, σήμαινε ότι η συζήτηση σχετικά με τους στόχους και το μοντέλο της μεταναστευτικής πολιτικής δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ στη χώρα μας. Στις δυτικές χώρες πραγματοποιήθηκαν συζητήσεις επί συζητήσεων, δημιουργηθήκαν κόντρες και διαμάχες, στην Ελλάδα ποτέ δεν έγινε ούτε μια συζήτηση απλά μια μέρα ο Έλληνας αναγκάστηκε να συνυπάρξει με κάποιους λαούς που ο ίδιος δεν είχε αποφασίσει, το ότι αντέδρασε σε αυτή την συνύπαρξη δεν τον καθιστά ρατσιστή ,αντέδρασε αντανακλαστικά ,μηχανικά . Ξαφνικά η ελληνική κοινωνία βρέθηκε απέναντι σε ικανοποίηση αιτημάτων που δεν είχε καν σκεφτεί(π.χ. ίδρυση τζαμιού).
Η Ελλάδα έστω και καθυστερημένα πρέπει να βρει μια λύση προκειμένου να καταφέρει και να διαφυλάξει καταρχάς τα νόμιμα συμφέροντα των νόμιμων κατοίκων αλλά και να μην δημιουργήσει κλειστές κοινωνίες(γκέτο) όπου αργότερα θα δημιουργήσουν μεγαλύτερο πρόβλημα.
Πάντως ούτε η καθολική νομιμοποίηση αλλά ούτε η άμεση απέλαση όλων των μεταναστών λαθραίων ή μη αποτελεί ριζική λύση, η μεν γιατί ούτε το πρόβλημα λύνει αλλά δημιουργεί και το ενδεχόμενο προσέλευσης και άλλων λαθραίων μεταναστών ή δε γιατί θα δημιουργήσει πιθανόν διπλωματικά επεισόδια της Ελλάδας με πολλές χώρες.
Η λύση ίσως κρύβεται στην αρχαία φιλοσοφία που λέει «παν μέτρο άριστο», δηλαδή αν αρχίζει να γίνεται αυστηρότερος έλεγχος των Συνόρων,αποθάρρυνση και απομάκρυνση των παράνομων μεταναστών , αναθεώρηση και ενίσχυση ορισμένων κοινωνικών και οικονομικών στόχων όπως η απλοποίηση των διοικητικών διαδικασιών, ενημέρωση Ελλήνων και αλλοδαπών όσον αφορά στη νομοθεσία για τους μετανάστες, χρήση των νέων τεχνολογιών, καθιέρωση εισαγωγικών προγραμμάτων για νεοαφιχθέντες μετανάστες, η αξιοποίηση της εμπειρίας και των προσόντων που έχουν ήδη αποκτήσει οι μετανάστες στο εξωτερικό της Ένωσης, κλπ. Μα βασική προϋπόθεση για την ομαλή μετάβαση του Ελληνικού κράτους στη φάση της ενιαίας διαχείρισης του μεταναστευτικού φαινομένου, αποτελεί πρωτίστως η κατάργηση του νόμου «Ραγκούση» για την Ιθαγένεια.
Ξεκινώντας από τις πρακτικές αυτές προτάσεις, θα μπορέσουμε να μιλήσουμε επιτέλους για την εφαρμογή μιας αποτελεσματικής μεταναστευτικής πολιτικής, που θα συμβάλλει στην τοπική ανάπτυξη και βελτίωση του βιοτικού επιπέδου των Ελλήνων οπού όλοι θα μπορούν να συνυπάρξουν χωρίς κοινωνικά η όποια προβλήματα. Press-GR
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Kαταργείται ο Οργανισμός Έκδοσης Διδακτικών Βιβλίων
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Ρέστης: «Είμαι Ολυμπιακός!»
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
