2013-03-08 10:14:02
Scarpina Solla / Αφιερώνει η Ελένη Σκάρπου
V Είναι τραγικό να μπαίνει η Άνοιξη κι εσύ να βλέπεις ντοκιμαντέρ με λέαινες που κατασπαράζουν βουβάλια χωρίς έλεος, με μότο «ο θάνατος σου η ζωή μου», και ύαινες να αποτελειώνουν τα κουφάρια, γιατί αυτοί είναι οι νόμοι της φύσης. Όχι, το τραγικό δεν είναι ότι βλέπεις το ντοκιμαντέρ με τα ζώα στην πιο αιχμηρή πτυχή τους… το τραγικό είναι όλοι εκείνοι οι συνειρμοί που κάνεις με την Ελλάδα και τα θεριά που καραδοκούν για να την ξεπαστρέψουν μια ώρα αρχύτερα. Και μετά μαλώνεις τον εαυτό σου που τα σενάρια συνωμοσιολογίας έχουν πάρει προτεραιότητα στο μυαλό σου εδώ και καιρό και μάλιστα χωρίς σταματημό.
V Συνώνυμα της συνωμοσιολογίας; Η τρέλα και η παράνοια λένε τα καθώς πρέπει λεξικά. Η καθώς πρέπει κοινωνία από την άλλη, λέει πως αυτή είναι η ζωή που μας χαρίστηκε. Με διαμαρτυρίες από τους εργαζόμενους του μετρό… μέχρι θανάτους από φουφούδες που άναψαν για λίγη ζέστη παραπάνω. Με συλλαλητήρια για τα μεταλλεία Χρυσού… μέχρι πρώην δημάρχους στο κελί για παραδειγματισμό και τιμωρία.
V Για τον Παπαγεωργόπουλο θα μιλήσω λίγο περισσότερο. Του αξίζει άλλωστε μιας και από δω και πέρα δεν θα μας απασχολήσει άλλο. Όταν άκουσα τη λέξη «ισόβια» είπα ποιος είναι εκείνος ο κύριος Αποστολάκης που τον δίκασε -να αγιάσει το στόμα του. Μετά είπα… γιατί δεν δικάζει και καμπόσους ακόμα να δουν οι φυλακές κι άλλα αχόρταγα φυντάνια να ησυχάσει η ψυχή μας από το άδικο τόσων ετών;
V Πόσα έτη θα περάσουν άραγε ώσπου να βγάλουμε από πάνω μας τη ρετσινιά της Τρόικας; Πρώτη Δευτέρα του Μάρτη και οι συναντήσεις πάνε κι έρχονται. Θα μας ξετινάξουν πάλι για τον δημόσιο τομέα και την στρατηγική των απολύσεων που θα πρέπει να ακολουθήσουμε, τον προϋπολογισμό και την τήρηση του, την κακιά μας την ανεργία, τον ΦΠΑ και την ευρύτερη φορολογική διαχείριση. Θα ναι… σαν να μπαίνει η Άνοιξη λοιπόν αυτή την εβδομάδα κι επειδή ως γνωστόν ένας κούκος δεν αρκεί για να την φέρει περιμένουμε από τους Μορς, Μαζούχ και Φλάναγκαν (ο Τόμσεν είχε πονόκοιλο και δεν μας τίμησε) να μας ανοίξουν δρόμο στις ανθομυρωδιές και τα κελαηδίσματα. Τα γαβγίσματα σκυλιών πάντως δεν τα γλίτωσαν οι Τροϊκανοί χθες και με τον πανικό παραμάσχαλα μπήκαν στο υπουργείο οικονομικών κακήν κακώς.
V Κάθε μέρα και πιο επίκαιρος ο Αυλωνίτης –Θεος σχωρέστον- με το «Ορέ που πάμε; Ορέ που πάμε»; Και τώρα που πήγαμε και φάγαμε τα μούτρα μας με τους Ευρωπαίους έχουμε να θυμόμαστε τις 14 τριαξονικές νταλίκες, που κουβάλησαν τα κρίσιμα ευρώ για να σωθεί πέρυσι η Ελλάδα από το κραχ. Χαζέψαμε και δεν το πήραμε χαμπάρι μου φαίνεται.
V Χαζέψαμε κι εμείς… και οι πολυεθνικές που θέλουν υπαλλήλους με 300 ευρώ για ημιαπασχόληση και πρέπει να ευχαριστήσουμε τώρα το καλό σύμπαν που μας δίνει αυτές τις τόσο σπουδαίες ευκαιρίες. Ή μήπως θα ήταν καλύτερα να ευχαριστήσουμε τους Άραβες που πρόκειται να επενδύσουν τα ωραία τους λεφτά –εκατομμύρια δολάρια- στα ελληνικά νησιά; Διότι η ταμπέλα λέει «βοηθήστε την ελληνική οικονομία αγοράζοντας ένα μεσογειακό νησί» και παρακάτω 9 νησάκια σε Ιόνιο και Αιγαίο βγαίνουν στο σφυρί… για ένα κομμάτι ψωμί.
V Το ψωμί ψωμάκι το έχουμε πει ήδη. Το ίδιο ισχύει και για το ρεύμα και για τους φόρους. Αυτό που δεν είχαμε υπολογίσει είναι τι θα μας συνέβαινε στη Θεσσαλονίκη αν γινόταν σεισμός 6 Ρίχτερ. Οι εκτιμήσεις των ειδικών έχουν ως εξής: 200 θάνατοι, 500 τραυματισμοί και 20 δισ. ευρώ οικονομικές απώλειες. Και τί του λες του επιστήμονα τώρα; Ότι δεν με νοιάζει; Ότι έχω ανάγκη από αισιοδοξία κι όχι από μιζέρια και φόβο;
V Ο φόβος της Κομισιόν αυτόν τον μήνα είναι μήπως οι διαμαρτυρίες στην Ελλάδα αποβούν μοιραίες, μήπως αιματοκυλιστούμε. Έτσι κυκλοφόρησε στην πιάτσα και μάλιστα υπάρχει και υποτιθέμενο έγγραφο, που προετοιμάζει τους υπαλλήλους της Κομισιόν για μια τέτοια ενδεχόμενη κατάσταση στην χώρα μας. Ποτέ μου δεν φανταζόμουν ότι ένα κράτος με 10.000.000 μουρλούς και ατίθασους κατοίκους θα απασχολούσε τόσο πολύ το ευρωπαϊκό γίγνεσθαι.
V Αγάλι αγάλι γίνεται η αγουρίδα μέλι, αλλά μην ξεκαλοκαιριάσουμε κιόλας. Την θέλω κι εγώ εκείνη την οδοντόκρεμα, που εφηύραν στις ΗΠΑ, με γεύση σοκολάτα αντί για φθόριο. Έτσι θα ξεπεράσω την αηδία της μέντας και θα κόψω και τις ΙΟΝ αμυγδάλου μαχαίρι. Αμερικανιά μεν, αλλά με μπρίο και τσαχπινιά… πάλι οι Έλληνες θα την κάνουν ανάρπαστη και θα την αναδείξουν, γιατί στον μιμητισμό και την ξενολαγνεία δεν μας πιάνει κανείς.
V Κάντε το σταυρό σας, διότι οι δικές μου προσευχές δεν έπιασαν και δεν έχω καμία όρεξη να βγάλω τα κοντομάνικα και φέτος ακούγοντας ξανά για τις μίζες του Άκη Τσοχατζόπουλου. Ούτε τις εφέσεις και τις δίκες του κάνω κέφι, ούτε τα γούστα της γυναίκας του. Αυτό το καλοκαίρι… θα ναι διαφορετικό κι ας μου χει μείνει κουσούρι ταχυπαλμίας από τον κλέφτη που παραλίγο να μπει στο σπίτι μου τις προάλλες και με τις φωνές μου τον ανάγκασα να πάρει δρόμο και δρομάκι. Δεν ήμουν βέβαια τόσο επιδραστική και δεν γκρεμοτσακίστηκε στις σκάλες, αλλά τουλάχιστον ξέρω πως ο Θεός περισσότερο… αγαπά τον νοικοκύρη.
V Αααα… νοικοκυρεμένα πράγματα την Πέμπτη θα το τσικνίσουμε στο La Rosa Negra παρέα με το thinkfree.gr γιατί μόνο έτσι έχει νόημα να φοράμε τις μάσκες. Και τώρα ας τις ρίξουμε, γιατί σαν την ποίηση και την αλήθεια της… τίποτε πιο λυτρωτικό.
«Θὰ καθίσουμε λίγο στὸ πεζούλι, πάνω στὸ ὕψωμα, κι ὅπως θὰ μᾶς φυσάει ὁ ἀνοιξιάτικος ἀέρας μπορεῖ νὰ φαντάζουμε κιόλας πὼς θὰ πετάξουμε, γιατί, πολλὲς φορές, καὶ τώρα ἀκόμη, ἀκούω τὸ θόρυβο τοῦ φουστανιοῦ μου, σὰν τὸ θόρυβο δυὸ δυνατῶν φτερῶν ποὺ ἀνοιγοκλείνουν, κι ὅταν κλείνεσαι μέσα σ᾿ αὐτὸν τὸν ἦχο τοῦ πετάγματος νιώθεις κρουστὸ τὸ λαιμό σου, τὰ πλευρά σου, τὴ σάρκα σου, κι ἔτσι σφιγμένος μὲς στοὺς μυῶνες τοῦ γαλάζιου ἀγέρα, μέσα στὰ ρωμαλέα νεῦρα τοῦ ὕψους, δὲν ἔχει σημασία ἂν φεύγεις ἢ ἂν γυρίζεις οὔτε ἔχει σημασία ποὺ ἄσπρισαν τὰ μαλλιά μου, δὲν εἶναι τοῦτο ἡ λύπη μου – ἡ λύπη μου εἶναι ποὺ δὲν ἀσπρίζει κ᾿ ἡ καρδιά μου. Ἄφησέ με νἄρθω μαζί σου»
(Απόσπασμα από την «Σονάτα του Σεληνόφωτος» του Γιάννη Ρίτσου)
thinkfree.gr
V Είναι τραγικό να μπαίνει η Άνοιξη κι εσύ να βλέπεις ντοκιμαντέρ με λέαινες που κατασπαράζουν βουβάλια χωρίς έλεος, με μότο «ο θάνατος σου η ζωή μου», και ύαινες να αποτελειώνουν τα κουφάρια, γιατί αυτοί είναι οι νόμοι της φύσης. Όχι, το τραγικό δεν είναι ότι βλέπεις το ντοκιμαντέρ με τα ζώα στην πιο αιχμηρή πτυχή τους… το τραγικό είναι όλοι εκείνοι οι συνειρμοί που κάνεις με την Ελλάδα και τα θεριά που καραδοκούν για να την ξεπαστρέψουν μια ώρα αρχύτερα. Και μετά μαλώνεις τον εαυτό σου που τα σενάρια συνωμοσιολογίας έχουν πάρει προτεραιότητα στο μυαλό σου εδώ και καιρό και μάλιστα χωρίς σταματημό.
V Συνώνυμα της συνωμοσιολογίας; Η τρέλα και η παράνοια λένε τα καθώς πρέπει λεξικά. Η καθώς πρέπει κοινωνία από την άλλη, λέει πως αυτή είναι η ζωή που μας χαρίστηκε. Με διαμαρτυρίες από τους εργαζόμενους του μετρό… μέχρι θανάτους από φουφούδες που άναψαν για λίγη ζέστη παραπάνω. Με συλλαλητήρια για τα μεταλλεία Χρυσού… μέχρι πρώην δημάρχους στο κελί για παραδειγματισμό και τιμωρία.
V Για τον Παπαγεωργόπουλο θα μιλήσω λίγο περισσότερο. Του αξίζει άλλωστε μιας και από δω και πέρα δεν θα μας απασχολήσει άλλο. Όταν άκουσα τη λέξη «ισόβια» είπα ποιος είναι εκείνος ο κύριος Αποστολάκης που τον δίκασε -να αγιάσει το στόμα του. Μετά είπα… γιατί δεν δικάζει και καμπόσους ακόμα να δουν οι φυλακές κι άλλα αχόρταγα φυντάνια να ησυχάσει η ψυχή μας από το άδικο τόσων ετών;
V Πόσα έτη θα περάσουν άραγε ώσπου να βγάλουμε από πάνω μας τη ρετσινιά της Τρόικας; Πρώτη Δευτέρα του Μάρτη και οι συναντήσεις πάνε κι έρχονται. Θα μας ξετινάξουν πάλι για τον δημόσιο τομέα και την στρατηγική των απολύσεων που θα πρέπει να ακολουθήσουμε, τον προϋπολογισμό και την τήρηση του, την κακιά μας την ανεργία, τον ΦΠΑ και την ευρύτερη φορολογική διαχείριση. Θα ναι… σαν να μπαίνει η Άνοιξη λοιπόν αυτή την εβδομάδα κι επειδή ως γνωστόν ένας κούκος δεν αρκεί για να την φέρει περιμένουμε από τους Μορς, Μαζούχ και Φλάναγκαν (ο Τόμσεν είχε πονόκοιλο και δεν μας τίμησε) να μας ανοίξουν δρόμο στις ανθομυρωδιές και τα κελαηδίσματα. Τα γαβγίσματα σκυλιών πάντως δεν τα γλίτωσαν οι Τροϊκανοί χθες και με τον πανικό παραμάσχαλα μπήκαν στο υπουργείο οικονομικών κακήν κακώς.
V Κάθε μέρα και πιο επίκαιρος ο Αυλωνίτης –Θεος σχωρέστον- με το «Ορέ που πάμε; Ορέ που πάμε»; Και τώρα που πήγαμε και φάγαμε τα μούτρα μας με τους Ευρωπαίους έχουμε να θυμόμαστε τις 14 τριαξονικές νταλίκες, που κουβάλησαν τα κρίσιμα ευρώ για να σωθεί πέρυσι η Ελλάδα από το κραχ. Χαζέψαμε και δεν το πήραμε χαμπάρι μου φαίνεται.
V Χαζέψαμε κι εμείς… και οι πολυεθνικές που θέλουν υπαλλήλους με 300 ευρώ για ημιαπασχόληση και πρέπει να ευχαριστήσουμε τώρα το καλό σύμπαν που μας δίνει αυτές τις τόσο σπουδαίες ευκαιρίες. Ή μήπως θα ήταν καλύτερα να ευχαριστήσουμε τους Άραβες που πρόκειται να επενδύσουν τα ωραία τους λεφτά –εκατομμύρια δολάρια- στα ελληνικά νησιά; Διότι η ταμπέλα λέει «βοηθήστε την ελληνική οικονομία αγοράζοντας ένα μεσογειακό νησί» και παρακάτω 9 νησάκια σε Ιόνιο και Αιγαίο βγαίνουν στο σφυρί… για ένα κομμάτι ψωμί.
V Το ψωμί ψωμάκι το έχουμε πει ήδη. Το ίδιο ισχύει και για το ρεύμα και για τους φόρους. Αυτό που δεν είχαμε υπολογίσει είναι τι θα μας συνέβαινε στη Θεσσαλονίκη αν γινόταν σεισμός 6 Ρίχτερ. Οι εκτιμήσεις των ειδικών έχουν ως εξής: 200 θάνατοι, 500 τραυματισμοί και 20 δισ. ευρώ οικονομικές απώλειες. Και τί του λες του επιστήμονα τώρα; Ότι δεν με νοιάζει; Ότι έχω ανάγκη από αισιοδοξία κι όχι από μιζέρια και φόβο;
V Ο φόβος της Κομισιόν αυτόν τον μήνα είναι μήπως οι διαμαρτυρίες στην Ελλάδα αποβούν μοιραίες, μήπως αιματοκυλιστούμε. Έτσι κυκλοφόρησε στην πιάτσα και μάλιστα υπάρχει και υποτιθέμενο έγγραφο, που προετοιμάζει τους υπαλλήλους της Κομισιόν για μια τέτοια ενδεχόμενη κατάσταση στην χώρα μας. Ποτέ μου δεν φανταζόμουν ότι ένα κράτος με 10.000.000 μουρλούς και ατίθασους κατοίκους θα απασχολούσε τόσο πολύ το ευρωπαϊκό γίγνεσθαι.
V Αγάλι αγάλι γίνεται η αγουρίδα μέλι, αλλά μην ξεκαλοκαιριάσουμε κιόλας. Την θέλω κι εγώ εκείνη την οδοντόκρεμα, που εφηύραν στις ΗΠΑ, με γεύση σοκολάτα αντί για φθόριο. Έτσι θα ξεπεράσω την αηδία της μέντας και θα κόψω και τις ΙΟΝ αμυγδάλου μαχαίρι. Αμερικανιά μεν, αλλά με μπρίο και τσαχπινιά… πάλι οι Έλληνες θα την κάνουν ανάρπαστη και θα την αναδείξουν, γιατί στον μιμητισμό και την ξενολαγνεία δεν μας πιάνει κανείς.
V Κάντε το σταυρό σας, διότι οι δικές μου προσευχές δεν έπιασαν και δεν έχω καμία όρεξη να βγάλω τα κοντομάνικα και φέτος ακούγοντας ξανά για τις μίζες του Άκη Τσοχατζόπουλου. Ούτε τις εφέσεις και τις δίκες του κάνω κέφι, ούτε τα γούστα της γυναίκας του. Αυτό το καλοκαίρι… θα ναι διαφορετικό κι ας μου χει μείνει κουσούρι ταχυπαλμίας από τον κλέφτη που παραλίγο να μπει στο σπίτι μου τις προάλλες και με τις φωνές μου τον ανάγκασα να πάρει δρόμο και δρομάκι. Δεν ήμουν βέβαια τόσο επιδραστική και δεν γκρεμοτσακίστηκε στις σκάλες, αλλά τουλάχιστον ξέρω πως ο Θεός περισσότερο… αγαπά τον νοικοκύρη.
V Αααα… νοικοκυρεμένα πράγματα την Πέμπτη θα το τσικνίσουμε στο La Rosa Negra παρέα με το thinkfree.gr γιατί μόνο έτσι έχει νόημα να φοράμε τις μάσκες. Και τώρα ας τις ρίξουμε, γιατί σαν την ποίηση και την αλήθεια της… τίποτε πιο λυτρωτικό.
«Θὰ καθίσουμε λίγο στὸ πεζούλι, πάνω στὸ ὕψωμα, κι ὅπως θὰ μᾶς φυσάει ὁ ἀνοιξιάτικος ἀέρας μπορεῖ νὰ φαντάζουμε κιόλας πὼς θὰ πετάξουμε, γιατί, πολλὲς φορές, καὶ τώρα ἀκόμη, ἀκούω τὸ θόρυβο τοῦ φουστανιοῦ μου, σὰν τὸ θόρυβο δυὸ δυνατῶν φτερῶν ποὺ ἀνοιγοκλείνουν, κι ὅταν κλείνεσαι μέσα σ᾿ αὐτὸν τὸν ἦχο τοῦ πετάγματος νιώθεις κρουστὸ τὸ λαιμό σου, τὰ πλευρά σου, τὴ σάρκα σου, κι ἔτσι σφιγμένος μὲς στοὺς μυῶνες τοῦ γαλάζιου ἀγέρα, μέσα στὰ ρωμαλέα νεῦρα τοῦ ὕψους, δὲν ἔχει σημασία ἂν φεύγεις ἢ ἂν γυρίζεις οὔτε ἔχει σημασία ποὺ ἄσπρισαν τὰ μαλλιά μου, δὲν εἶναι τοῦτο ἡ λύπη μου – ἡ λύπη μου εἶναι ποὺ δὲν ἀσπρίζει κ᾿ ἡ καρδιά μου. Ἄφησέ με νἄρθω μαζί σου»
(Απόσπασμα από την «Σονάτα του Σεληνόφωτος» του Γιάννη Ρίτσου)
thinkfree.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Συνεχίζονται αμείωτες οι κομπίνες με τα φάρμακα
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Στο υπουργείο Ανάπτυξης σήμερα ο Πρωθυπουργός
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
