2013-03-08 13:30:06
Η ιστορία του Γιάννη Αλεξίου, πρώην παίκτη του Λεβαδειακού και της Βέροιας θυμίζει δραματική ταινία. Μόνο που είναι 100% αληθινή! Διαβάστε για την θυσία του παίκτη, τα ψέμματα από την Ελλάδα και τον μεγάλο αγώνα που δίνει το παιδί του για να κρατηθεί στη ζωή.
Ο Γιάννης Αλεξίου πέρυσι έπαιξε στον Λεβαδειακό, με τον Γιώργο Παράσχο μάλιστα να τον εμπιστεύεται αρκετά. Ένα χρόνο νωρίτερα όμως, η σκληρή μοίρα χτύπησε την πόρτα του. Στον γιο του, ο οποίος ήταν μόλις ενός έτους, διαγνώσθηκε μια πολύ σπάνια ασθένεια του πνεύμονα με εξαιρετικά υψηλό ποσοστό θνησιμότητας. Ο μικρός έπρεπε να κάνει καθημερινή αιμοκάθαρση και για ένα χρόνο ο Αλεξίου βρέθηκε να μετακινείται συνεχώς. Από το γήπεδο στη Θεσσαλονίκη, όπου αρχικά νοσηλευόταν ο γιος του και από εκεί στην Αθήνα, από όπου πήγαινε στη Λιβαδειά για προπόνηση!
Το καλοκαίρι, έχοντας απηυδήσει από τις ψεύτικες υποσχέσεις και την μηδενική ασφαλιστική φροντίδα για τις οικογένειες των ποδοσφαιριστών και βλέποντας την ομάδα να του ζητά μείωση στο ούτως ή άλλως μικρό συμβόλαιό του, ο Αλεξίου και η οικογένειά του το πήραν απόφαση
. Έφυγαν για Γερμανία, για το Κρέφελντ, για να αγωνιστεί στην πρώην Μπάγερν Ιρντιγκεν και νυν KFC που συμμετέχει στην 5η κατηγορία της Γερμανίας μόνο και μόνο για να είναι κοντά στο παιδί του. Μπροστά σε αυτό, άλλωστε, τι αξία έχει μια καριέρα;
Ο άτυχος μικρός μπαίνει σήμερα στη χειρουργική μονάδα ου πανεπιστημιακού νοσοκομείου του Εσσεν, όπου θα πραγματοποιηθεί η πρώτη (από τις δύο απαιτούμενες) μεταμόσχευση, ώστε το παιδί να έχει πιθανότητες να ζήσει. Η μητέρα της συζύγου του παίκτη, προσφέρει κομμάτι του πνεύμονα για τον εγγονό της, η ασθένεια του οποίου ονομάζεται «υπεροξαλουρία τύπου 1». Ουσιαστικά, οι πνεύμονες παράγουν ενός είδους κρυστάλλων που σιγά σιγά καταστρέφουν τα πάντα.
Ο παίκτης και η σύζυγός του μίλησαν στο Goal και τον απεσταλμένο του στη Γερμανία, Θανάση Ασπρούλια, για την περιπέτεια που αντιμετωπίζουν, καθώς και τα όσα... τράβηξαν στην Ελλάδα με τις ψευδείς υποσχέσεις.
«Μας είπαν ότι μόνο στη Γερμανία μπορούν να γίνουν τέτοιου είδους μεταμοσχεύσεις σε μικρά παιδιά. Οταν το άκουσα, δεν το σκέφτηκα καθόλου. Οταν έρθει αυτή η στιγμή, κοιτάς μόνο το παιδί. Τίποτα άλλο. Κοντέψαμε να το χάσουμε. Θα κάνουμε τα πάντα γι' αυτό ώστε να μην υπάρχει έστω η σκέψη ότι μπορούσαμε να κάνουμε κάτι και δεν το κάναμε. Το μόνο που είχε σημασία ήταν το παιδί. Δεν θα σταματήσω να διεκδικώ ποτέ κάτι περισσότερο στην καριέρα μου. Πρέπει να το κάνω. Απλά τώρα πρέπει να δώσω πολλά περισσότερα απ' όσο μπορώ ενδεχομένως. Το χρωστάω και στον Θάνο να επανέλθω όσο γίνεται πιο ψηλά. Θέλει πολύ μεγάλη προσπάθεια. Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία. Υπάρχει στο μυαλό μου το όνειρο όμως. Δεν ήρθα στη Γερμανία για να παρατήσω το ποδόσφαιρο. Δεν σταματάει το ποδόσφαιρο για εμένα. Μέχρι και την τελευταία στιγμή θα το παλεύω. Ηρθα για να είμαι κοντά στο παιδί μου που έπρεπε να βρίσκεται εδώ», τόνισε αρχικά ο Αλεξίου.
Στη συνέχεια, αναφέρθηκε στον τρόπο που έγινε η διάγνωση: «Αν δεν υπήρχε η κυρία Πρίτσα, ίσως ακόμα και τώρα θα περιμέναμε τη διάγνωση. Ευτυχώς μετά από κάποιες μέρες βρέθηκε η γιατρός κυρία Πρίτσα που είχε δει το περιστατικό σε ένα σεμινάριο και το συνέδεσε. Μερικές εβδομάδες αργότερα η γιατρός ταξίδεψε σε ένα συνέδριο και συναντήθηκε με τον Γερμανό γιατρό Χόπε του νοσοκομείου της Κολωνίας και του έδειξε τις εξετάσεις. Κάναμε τεστ DNA και έγινε η διάγνωση. Τα νεφρά από την πάθηση είχαν καταστραφεί. Μας είπαν ότι έπρεπε να γίνει μεταμόσχευση».
Ο Γιάννης Αλεξίου συνεχίζει: «Γνωρίζουμε στην Ελλάδα άλλα δύο περιστατικά. Ενα παιδάκι σώθηκε χωρίς μεταμόσχευση. Ενα κοριτσάκι χάθηκε επειδή δεν μπόρεσε να βγει έξω να μεταμοσχευθεί. Κάθε εβδομάδα παίρνεις δείγματα από τον συκώτι, τα οξαλικά. Παίρνεις αίμα και το στέλνεις έξω. Κάθε εβδομάδα. Υπάρχει ένα ποσοστό που μπορείς να κρατηθείς. Από 40 και κάτω. Μία βιταμίνη μπορεί να κρατήσει σε φυσιολογικά επίπεδα τα οξαλικά. Σε εμάς όμως, ξαφνικά, τον Μάρτιο τα οξαλικά ανέβηκαν και μας είπαν ότι πρέπει οπωσδήποτε να ανέβουμε το παιδί για αιμοκάθαρση. Ηταν εντολή του γιατρού της Γερμανίας. Μας παίρνει τηλέφωνο η κ.Πρίτσα και μας είπε ότι το παιδί χρειάζεται άμεσα αιμοκάθαρση. Και κατεβήκαμε στην Αθήνα, νοικιάσαμε ένα σπίτι κοντά στο Αγλαϊα Κυριακού κι εγώ πηγαινοερχόμουν κάθε μέρα στην Λιβαδειά για προπόνηση».
www.gazzetta.gr
Ο Γιάννης Αλεξίου πέρυσι έπαιξε στον Λεβαδειακό, με τον Γιώργο Παράσχο μάλιστα να τον εμπιστεύεται αρκετά. Ένα χρόνο νωρίτερα όμως, η σκληρή μοίρα χτύπησε την πόρτα του. Στον γιο του, ο οποίος ήταν μόλις ενός έτους, διαγνώσθηκε μια πολύ σπάνια ασθένεια του πνεύμονα με εξαιρετικά υψηλό ποσοστό θνησιμότητας. Ο μικρός έπρεπε να κάνει καθημερινή αιμοκάθαρση και για ένα χρόνο ο Αλεξίου βρέθηκε να μετακινείται συνεχώς. Από το γήπεδο στη Θεσσαλονίκη, όπου αρχικά νοσηλευόταν ο γιος του και από εκεί στην Αθήνα, από όπου πήγαινε στη Λιβαδειά για προπόνηση!
Το καλοκαίρι, έχοντας απηυδήσει από τις ψεύτικες υποσχέσεις και την μηδενική ασφαλιστική φροντίδα για τις οικογένειες των ποδοσφαιριστών και βλέποντας την ομάδα να του ζητά μείωση στο ούτως ή άλλως μικρό συμβόλαιό του, ο Αλεξίου και η οικογένειά του το πήραν απόφαση
Ο άτυχος μικρός μπαίνει σήμερα στη χειρουργική μονάδα ου πανεπιστημιακού νοσοκομείου του Εσσεν, όπου θα πραγματοποιηθεί η πρώτη (από τις δύο απαιτούμενες) μεταμόσχευση, ώστε το παιδί να έχει πιθανότητες να ζήσει. Η μητέρα της συζύγου του παίκτη, προσφέρει κομμάτι του πνεύμονα για τον εγγονό της, η ασθένεια του οποίου ονομάζεται «υπεροξαλουρία τύπου 1». Ουσιαστικά, οι πνεύμονες παράγουν ενός είδους κρυστάλλων που σιγά σιγά καταστρέφουν τα πάντα.
Ο παίκτης και η σύζυγός του μίλησαν στο Goal και τον απεσταλμένο του στη Γερμανία, Θανάση Ασπρούλια, για την περιπέτεια που αντιμετωπίζουν, καθώς και τα όσα... τράβηξαν στην Ελλάδα με τις ψευδείς υποσχέσεις.
«Μας είπαν ότι μόνο στη Γερμανία μπορούν να γίνουν τέτοιου είδους μεταμοσχεύσεις σε μικρά παιδιά. Οταν το άκουσα, δεν το σκέφτηκα καθόλου. Οταν έρθει αυτή η στιγμή, κοιτάς μόνο το παιδί. Τίποτα άλλο. Κοντέψαμε να το χάσουμε. Θα κάνουμε τα πάντα γι' αυτό ώστε να μην υπάρχει έστω η σκέψη ότι μπορούσαμε να κάνουμε κάτι και δεν το κάναμε. Το μόνο που είχε σημασία ήταν το παιδί. Δεν θα σταματήσω να διεκδικώ ποτέ κάτι περισσότερο στην καριέρα μου. Πρέπει να το κάνω. Απλά τώρα πρέπει να δώσω πολλά περισσότερα απ' όσο μπορώ ενδεχομένως. Το χρωστάω και στον Θάνο να επανέλθω όσο γίνεται πιο ψηλά. Θέλει πολύ μεγάλη προσπάθεια. Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία. Υπάρχει στο μυαλό μου το όνειρο όμως. Δεν ήρθα στη Γερμανία για να παρατήσω το ποδόσφαιρο. Δεν σταματάει το ποδόσφαιρο για εμένα. Μέχρι και την τελευταία στιγμή θα το παλεύω. Ηρθα για να είμαι κοντά στο παιδί μου που έπρεπε να βρίσκεται εδώ», τόνισε αρχικά ο Αλεξίου.
Στη συνέχεια, αναφέρθηκε στον τρόπο που έγινε η διάγνωση: «Αν δεν υπήρχε η κυρία Πρίτσα, ίσως ακόμα και τώρα θα περιμέναμε τη διάγνωση. Ευτυχώς μετά από κάποιες μέρες βρέθηκε η γιατρός κυρία Πρίτσα που είχε δει το περιστατικό σε ένα σεμινάριο και το συνέδεσε. Μερικές εβδομάδες αργότερα η γιατρός ταξίδεψε σε ένα συνέδριο και συναντήθηκε με τον Γερμανό γιατρό Χόπε του νοσοκομείου της Κολωνίας και του έδειξε τις εξετάσεις. Κάναμε τεστ DNA και έγινε η διάγνωση. Τα νεφρά από την πάθηση είχαν καταστραφεί. Μας είπαν ότι έπρεπε να γίνει μεταμόσχευση».
Ο Γιάννης Αλεξίου συνεχίζει: «Γνωρίζουμε στην Ελλάδα άλλα δύο περιστατικά. Ενα παιδάκι σώθηκε χωρίς μεταμόσχευση. Ενα κοριτσάκι χάθηκε επειδή δεν μπόρεσε να βγει έξω να μεταμοσχευθεί. Κάθε εβδομάδα παίρνεις δείγματα από τον συκώτι, τα οξαλικά. Παίρνεις αίμα και το στέλνεις έξω. Κάθε εβδομάδα. Υπάρχει ένα ποσοστό που μπορείς να κρατηθείς. Από 40 και κάτω. Μία βιταμίνη μπορεί να κρατήσει σε φυσιολογικά επίπεδα τα οξαλικά. Σε εμάς όμως, ξαφνικά, τον Μάρτιο τα οξαλικά ανέβηκαν και μας είπαν ότι πρέπει οπωσδήποτε να ανέβουμε το παιδί για αιμοκάθαρση. Ηταν εντολή του γιατρού της Γερμανίας. Μας παίρνει τηλέφωνο η κ.Πρίτσα και μας είπε ότι το παιδί χρειάζεται άμεσα αιμοκάθαρση. Και κατεβήκαμε στην Αθήνα, νοικιάσαμε ένα σπίτι κοντά στο Αγλαϊα Κυριακού κι εγώ πηγαινοερχόμουν κάθε μέρα στην Λιβαδειά για προπόνηση».
www.gazzetta.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
