2013-03-08 18:10:47
Του Γιάννη Βασιλακόπουλου
Στην πρόσφατη – αρκούντος σκιερή και καταφανώς υποκριτική- πασαρέλα του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών που δικαίως διοργανώθηκε εις μνήμην του Κωνσταντίνου Καραμανλή, το φάντασμα της καπηλείας πρωταγωνίστησε στο «κουκλοθέατρο» των υποκριτών.
Οι οποίοι, δυστυχώς, ξεπήδησαν σαν εφιάλτες από τη δική του παράταξη, υπεξαιρώντας το δικό του πολιτικό κεφάλαιο , που αναγνωρίζεται πλέον ως Εθνικό και έχει αποδειχθεί ανεξάντλητο. Το καπηλεύονται λοιπόν ανενόχλητοι, παλαιοί και καθ’ έξη υβριστές του. Που, αίφνης ενοχλούνται από την οικουμενική αναγνώριση που επιφυλάσσουν στην προσφορά, την συμβολή και την προσωπικότητα του Κωνσταντίνου Καραμανλή, οι πολιτικοί του αντίπαλοι που στάθηκαν πάντα, πολιτικά απέναντι του, αλλά ουδέποτε τον εξύβρισαν, ή τον διαπόμπευσαν. Τον σεβάστηκαν πάντα ως το μεγάλο πολιτικό αντίπαλο και κλείνουν, με ειλικρίνεια το γόνι στην παρακαταθήκη του.
Όμως τα «φίδια» ήταν στον κόρφο του. Και τότε δεν ήταν ακόμη αναγνωρίσιμα, γιατί δεν άνηκαν σε κανενός είδους «εσωκομματική αντιπολίτευση». Δεν ήταν καν κύτταρα της διεύρυνσης του 1978. Ήταν, τότε, νεοσα κύτταρα που το 1993 αποδείχθηκαν καρκινικά. Άνθρωποι που ο Καραμανλής δεν ήθελε να δει ούτε ζωγραφιστούς ως το τέλος, γιατί ποτέ δεν συγχωρούσε τους επίμονους διασπαστές και τους εγωκεντρικούς προδότες. Οι οποίοι φυσικά και δεν εξιλεώθηκαν με μια καιροσκοπική επιστροφή που ικανοποίησε την αρχομανία τους, αυτοί μίλησαν στο πολιτικό μνημόσυνο του Εθνάρχη για τον Καραμανλή, τολμώντας να διχάσουν … εξ’ ονόματος του Καραμανλή !
Ένας ηγέτης που ένωνε, από τη φύση των λόγων και της πράξης, ένας τολμητίας που συγκρούστηκε, φύσει και θέσει, με τη βρωμιά, άκουσε προχθές από εκεί ψηλά, έναν χυδαίο υβριστή του να προσπαθεί – μάταια, για αυτούς που έχουν μνήμη – να υφαρπάξει, στην ουσία, κάτι από την παρακαταθήκη του.
Επειδή, δε, η πρόσκαιρη και συγκυριακή εξουσία δεν υπήρξε ποτέ και για κανέναν κολυμβήθρα του Σιλωάμ, αυτού του είδους οι … νεόκοποι Καραμανλικοί πρέπει να έχουν, λογικά, επίγνωση του ότι η Ιστορία, σκληρή και αδυσώπητη καθώς κυλά γράφεται με πράξεις κι όχι με εξ’ αποστάσεως, χρονικής και άλλης, μετάνοιες. Και σταμπάρει αυστηρά, απαράγραπτα κι ανεξίτηλα τους κάπηλους και τους υποκριτές…
communenews
Στην πρόσφατη – αρκούντος σκιερή και καταφανώς υποκριτική- πασαρέλα του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών που δικαίως διοργανώθηκε εις μνήμην του Κωνσταντίνου Καραμανλή, το φάντασμα της καπηλείας πρωταγωνίστησε στο «κουκλοθέατρο» των υποκριτών.
Οι οποίοι, δυστυχώς, ξεπήδησαν σαν εφιάλτες από τη δική του παράταξη, υπεξαιρώντας το δικό του πολιτικό κεφάλαιο , που αναγνωρίζεται πλέον ως Εθνικό και έχει αποδειχθεί ανεξάντλητο. Το καπηλεύονται λοιπόν ανενόχλητοι, παλαιοί και καθ’ έξη υβριστές του. Που, αίφνης ενοχλούνται από την οικουμενική αναγνώριση που επιφυλάσσουν στην προσφορά, την συμβολή και την προσωπικότητα του Κωνσταντίνου Καραμανλή, οι πολιτικοί του αντίπαλοι που στάθηκαν πάντα, πολιτικά απέναντι του, αλλά ουδέποτε τον εξύβρισαν, ή τον διαπόμπευσαν. Τον σεβάστηκαν πάντα ως το μεγάλο πολιτικό αντίπαλο και κλείνουν, με ειλικρίνεια το γόνι στην παρακαταθήκη του.
Όμως τα «φίδια» ήταν στον κόρφο του. Και τότε δεν ήταν ακόμη αναγνωρίσιμα, γιατί δεν άνηκαν σε κανενός είδους «εσωκομματική αντιπολίτευση». Δεν ήταν καν κύτταρα της διεύρυνσης του 1978. Ήταν, τότε, νεοσα κύτταρα που το 1993 αποδείχθηκαν καρκινικά. Άνθρωποι που ο Καραμανλής δεν ήθελε να δει ούτε ζωγραφιστούς ως το τέλος, γιατί ποτέ δεν συγχωρούσε τους επίμονους διασπαστές και τους εγωκεντρικούς προδότες. Οι οποίοι φυσικά και δεν εξιλεώθηκαν με μια καιροσκοπική επιστροφή που ικανοποίησε την αρχομανία τους, αυτοί μίλησαν στο πολιτικό μνημόσυνο του Εθνάρχη για τον Καραμανλή, τολμώντας να διχάσουν … εξ’ ονόματος του Καραμανλή !
Ένας ηγέτης που ένωνε, από τη φύση των λόγων και της πράξης, ένας τολμητίας που συγκρούστηκε, φύσει και θέσει, με τη βρωμιά, άκουσε προχθές από εκεί ψηλά, έναν χυδαίο υβριστή του να προσπαθεί – μάταια, για αυτούς που έχουν μνήμη – να υφαρπάξει, στην ουσία, κάτι από την παρακαταθήκη του.
Επειδή, δε, η πρόσκαιρη και συγκυριακή εξουσία δεν υπήρξε ποτέ και για κανέναν κολυμβήθρα του Σιλωάμ, αυτού του είδους οι … νεόκοποι Καραμανλικοί πρέπει να έχουν, λογικά, επίγνωση του ότι η Ιστορία, σκληρή και αδυσώπητη καθώς κυλά γράφεται με πράξεις κι όχι με εξ’ αποστάσεως, χρονικής και άλλης, μετάνοιες. Και σταμπάρει αυστηρά, απαράγραπτα κι ανεξίτηλα τους κάπηλους και τους υποκριτές…
communenews
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Οθωμανοί, Ντίμμηδες και Ραγιάδες
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
