2013-03-12 10:13:49
«Μου αρέσει τόσο πολύ η Γερμανία που θα προτιμούσα… δύο»
Φρανσουά Μιττεράν
Όσοι μακάριοι δεν πιστεύετε στην ύπαρξη επιβουλών από αλλοφύλους πορευθείτε εν ειρήνη. Όσοι ευεπίφοροι σε ιστορίες με παρασκήνιο, πλησιάστε.
Στο μενού δεν υπάρχουν Ιλλουμινάτι , Μασωνικά Τάγματα, ουροβόροι όφεις. Επισημαίνουμε μια μεθόδευση που αποτελεί ένα κρισιμότατο για τον Ελληνισμό déjà vu. Είναι τόσο κραυγαλέα που καταρρακώνει την εγκυρότητα όσων εμπιστεύτηκαν τις αγνές προθέσεις των Γερμανών.
Γερμανικές μεθοδεύσεις
Ήταν Φεβρουάριος του 2010 όταν το περιοδικό των ειδικών αποστολών του Γερμανικού συστήματος εξουσίας αφιέρωνε στην Ελλάδα το περιβόητο πρωτοσέλιδο με τίτλο: «Απατεώνες στην Ευρωοικογένεια». Μετά τρεις μήνες, τον Μάϊο του 2010 επιβλήθηκε το Πρώτο Μνημόνιο. Ακολούθησε το Δεύτερο, το Μεσοπρόθεσμο και οι ερμηνευτικές συμφωνίες. Ιδού η κατάληξη από ανθρωπιστική πλευράς.
Έπεται η δρομολόγηση απογύμνωσης του Ελληνικού Κράτους από κάθε άξιο λόγου περιουσιακό στοιχείο. Αυτό τουλάχιστον προβλέπουν οι αναληφθείσες δεσμεύσεις μας – εάν τελικά υλοποιηθούν επακριβώς. Δεν προσχωρήσαμε στους μηδενιστές ή στους Τσιπρολάτρες. Απλώς, σε αντίθεση με τον κ. Χρυσοχοΐδη, διαβάσαμε το αναθεωρημένο Μνημόνιο Συνεννόησης που υπογράφηκε τον περασμένο Δεκέμβριο για να εγκριθεί η εκταμίευση της δόσης των 41 δις. Πανομοιότυπο σενάριο υφίσταται σήμερα ο Κυπριακός Ελληνισμός. Στις 11 Φεβρουαρίου 2013 ο νέος επικεφαλής του Εurogroup Ντάιζελμπλουμ δηλώνει α) Σε ό,τι αφορά στην Ελλάδα, η συζήτηση γύρω από την ομολογία του λάθους του ΔΝΤ στην εφαρμογή της δημοσιονομικής προσαρμογής είναι «ακαδημαϊκή» β) Σε ό,τι αφορά στην Κύπρο, συζητήθηκε το πρόγραμμα το οποίο θα οριστικοποιηθεί το Μάρτιο, μετά τις εκλογές στο νησί. Έμφαση δόθηκε στο θέμα του «ξεπλύματος χρήματος». Στις 13 Φεβρουαρίου 2013 το Focus αναρτά το δημοσίευμα «Βάλτος ξεπλύματος βρώμικου χρήματος η Κύπρος»!
Ορίστε και το πρωτότυπο.
Deutschland über alles
Η γερμανική τακτική συμπυκνώνεται στο : εκμεταλλεύομαι αδυναμίες- ενοχοποιώ συλλογικά – επιβάλλω πολιτικές – αδρανοποιώ οικονομικά – κυριαρχώ. Η οικονομική αδρανοποίηση συνίσταται κατά πρώτον στην εξουδετέρωση των συγκριτικών πλεονεκτημάτων που μια χώρα έχει οικονομικά και γεωπολιτικά, γεωγραφικά ή επίκτητα. Κατά δεύτερον, στην εξάλειψη των οικονομικά ισχυρών μονάδων. Πριν λίγο καιρό, με πρόσχημα την αποκάλυψη της διαφθοράς, σαν τώρα να την αντιλήφθηκαν, το επίσης γερμανικό περιοδικό Stern κατήγγειλε την ελληνική ολιγαρχία, που βέβαια μόνο αθώα δεν είναι. Αλλά ένας εφοπλιστής με πενήντα καράβια που φέρουν την ελληνική σημαία και επανδρώνονται με ελληνικά πληρώματα, παρά τις φοροδιαφυγές και τα συναφή, αποτελεί στοιχείο ελληνικής ισχύος. Το ίδιο και ένας βιομήχανος όταν με την παραγωγή του καλλιεργεί ελληνική τεχνογνωσία και διενεργεί εξαγωγές. Το ίδιο και η ΔΕΗ, που μέχρι πρόσφατα κάλυπτε τις ανάγκες της χώρας σε ηλεκτρική ενέργεια με ένα από τα φθηνότερα τιμολόγια στην Ευρώπη. Η Γερμανία, πέραν άλλων, διαχρονικά ενοχλείται ιδιαίτερα από την, κατ’ αυτούς δυσανάλογη με τα μεγέθη της Ελλάδας και της Κύπρου, ισχύ του ελληνικού εφοπλισμού και τού κυπριακού χρηματοοικονομικού τομέα. Η Κύπρος έχει αναδειχθεί σε διεθνές χρηματοοικονομικό κέντρο, προσελκύοντας Ρωσικά και άλλα κεφάλαια. Το πόσο καθαρά είναι θα διαπιστωθεί όταν συγκριθούν υπό πλήρη διαφάνεια με τα κεφάλαια που σταθμεύουν στο Λουξεμβούργο, του τέως επικεφαλής του Εurogroup Ζ. Κ. Γιουνκερ. Ή με κεφάλαια της Ρωσικής Μαφίας που πιθανόν σταθμεύουν σε Αυστρία και Γερμανία. Όπως μεταδίδεται από τη Μόσχα, ο ειδήμων σε θέματα Ρωσικής Μαφίας αντιστράτηγος ε.α. της Αστυνομίας Αλεξάντρ Γκούροφ, εξέθεσε στην εφημερίδα «Κομσομόλσκαγια Πράβντα» ότι οργανωμένες εγκληματικές ομάδες από την πρώην Σοβιετική Ένωση δραστηριοποιούνται σε 140 χώρες, με επιχειρήσεις κάθε είδους: όπλα, πορνεία, ναρκωτικά, όργανα για μεταμόσχευση. Μεταξύ των χωρών που λειτουργούν ως διαμετακομιστικά κέντρα, ακόμη και κάποιες πέραν πάσης υποψίας, όπως η Αυστρία και η Γερμανία. Προς το παρόν ας μην εισάγουμε στη συζήτηση καταγγελίες που δύσκολα μπορούν να τεκμηριωθούν, για χρήμα που ξεπλένεται στο Βατικανό και κατόπιν κατευθύνεται στη Γερμανία. Μπορούμε όμως κάλλιστα να συζητήσουμε για την δωροδοκία ιατρών σε πόλεις της Ελλάδας από Γερμανική Φαρμακευτική Εταιρεία, προκειμένου να συνταγογραφούνται τα προϊόντα της εταιρείας. Σε εποχή γενικευμένης πλανητικής ανομίας, κατά την εξαίσια διατύπωση του Κονδύλη, δεν υπάρχουν άσπιλοι .
Περισσεύουν όμως κήνσορες. Οι δε Γερμανοί κρατάνε «στο χέρι» μια μερίδα της ελληνικής πολιτική τάξης με τις άδηλες μεταβιβάσεις κονδυλίων, για το θέσουμε κομψά, που διενεργούσε η Siemens. Εάν επιζητούσαν διαφάνεια θα έστελναν πίσω το Χριστοφοράκο. Συνεπώς η προσχηματική γερμανική τακτική έναντι Ελλάδας και Κύπρου δεν αποσκοπεί τελικά σε κάθαρση αλλά σε επικυριαρχία. «Γιατί;» θα ρωτήσουν απονήρευτοι ή πονηροί φεντεραλιστές, γαλουχημένοι με τα νάματα του «ευρωπαϊκού κεκτημένου» της «ισότητας των λαών» και παραπλήσιες κενολογίες. Για τον ίδιο, πανάρχαιο λόγο, ο οποίος γράφει την Ιστορία : Επικράτηση. Το ότι η Ελλάδα «μαλθακοποιημένη» από δημαγωγούς, προδότες, δάνεια και επιδοτήσεις απώλεσε το ισχυρό επεκτατικό ένστικτο που διατηρείτο όσο ακόμα υπήρχε άσβεστη η φλόγα της Ένωσης με την Κύπρο, ενώ κατόπιν το εκφύλισε σε αποτυχημένη μεταπρατική εισβολή στα μετακομμουνιστικά, πειναλέα Βαλκάνια, δεν σημαίνει ότι (το ένστικτο) δεν επιζεί ακμαίο σε έθνη με αυτοκρατορική παράδοση, μνήμη και φυλετικές αρετές. Η Γερμανική Ενοποίηση δημιούργησε έναν γίγαντα. Ενώ οι χώρες με έξοδο στον Ατλαντικό δημιούργησαν αυτοκρατορίες, αυτός ο πειθαρχημένος και δημιουργικός λαός ασφυκτιά χωρίς διέξοδο, στο κέντρο της Ευρώπης. Αυτό το απλό αλλά αναντίρρητο γεγονός γεννά το γεωπολιτικό ηφαίστειο της Ευρώπης, εσβεσμένο από το 1945.
Αλλά γεωπολιτικό πρόβλημα που δεν λύθηκε είναι καταδικασμένο να ανακύψει ξανά. Ή η Γερμανία θα είναι πολυδιασπασμένη , το μεταπολεμικό Σχέδιο Μοργκεντάου, ή μια ενωμένη άρα ισχυρή Γερμανία, αργά ή γρήγορα, θα εκφράσει ηγεμονικές τάσεις. Σήμερα, και για να ξεπληρώσει το γιγάντιο κόστος της επανένωσης. «Η Γερμανία δεν βλέπει πλέον τον εαυτό της ως μέρος της ΕΕ, αλλά ως ανεξάρτητη δύναμη στο ίδιο επίπεδο με τους Αμερικανούς, τους Ρώσους και Κινέζους, χωρίς αυτά τα μικρά ευρωπαϊκά κράτη να ενοχλούν με την παρουσία τους»,επισημαινόταν πριν μερικούς μήνες. Φορέα των ηγεμονικών τάσεων αποτελεί η Γερμανική ελίτ, επιβεβαιώνει ο συντηρητικός Άγγλος ιστορικός Timothy Garton Ash, όχι κάποιος μαρξιστής.
Η δαιμονοποίηση όμως των Γερμανών, εύκολη λύση για δημοσιολογούντες, είναι και αντιπαραγωγική και ανακριβής. Δεν μπορούν να κατηγορηθούν μόνο οι Γερμανοί για όσα μετέρχονται υπηρετώντας το ιστορικό τους ορμέμφυτο. Κατηγορούμενοι οφείλουν πρωτίστως να είναι εκείνοι που τούς παρείχαν το δικαίωμα να τα μετέλθουν : στην Ελλάδα ο Ανδρέας και στην Κύπρο ο απερίγραπτος Χριστόφιας.
Ιστορικό σταυροδρόμι
Πλέον όμως από τα γεγονότα βρισκόμαστε μπροστά σε ιστορικούς μετασχηματισμούς. Απευκταία η κινδυνολογία, αλλά με την Κύπρο να ακολουθεί το δρόμο της Ελλάδας διαμορφώνεται μια εθνική δυστοπία . Η κατάληξη των συνταγών «διασώσεως» είναι ένας υπό γερμανικό οικονομικό έλεγχο χώρος, από την Κόνιτσα μέχρι την Πάφο και από το Σουφλί μέχρι τα Σφακιά. Ναι, νοείται σαν ενιαίος χώρος. Το ότι το μεταπολιτευτικό, ελλαδικό κράτος θεμελίωσε την πλασματική του ευμάρεια στην τραγωδία της Κύπρου δεν επιτρέπει να ξεχνάμε. Το γεγονός συνιστά εθνικά υπαρξιακό διακύβευμα. Ο γεωγραφικά ιστορικός χώρος του Ελληνισμού, παρότι μακραίωνα υπόδουλος, δεν βρισκόταν ελεγχόμενος από άκρου σε άκρο από μια μόνο ξένη δύναμη – και στην Τουρκοκρατία τα Επτάνησα ήταν υπό Ενετική και Αγγλική κατοχή. Το παρελθόν γεννά ανησυχία. Ιστορικά, πρώτα μας απομύζησαν οικονομικά οι Δυτικοί και κατόπιν ήλθε το σαρίκι. Πρώτα Ενετοί και Γενουάτες κατακυρίευσαν την οικονομική ζωή της Βυζαντινής (Ελληνικής) Αυτοκρατορίας και μετά, όταν το κράτος έμεινε ένα «πουκάμισο αδειανό», επέλασε ο Μωάμεθ. Εν κατακλείδι, σήμερα, εάν σχηματοποιηθεί οριστικά ένα καθεστώς τυπικής ή άτυπης γερμανικής επικυριαρχίας, πώς θα λαμβάνονται οι αποφάσεις ζωής ή θανάτου για το Έθνος; Το 2004 μπορούσαν, ο Τάσσος να διακηρύξει «παρέλαβα κράτος κυρίαρχο – δεν θα παραδώσω κοινότητα» και οι Έλληνες Κύπριοι να αρνηθούν εκλογικά το Σχέδιο Ανάν. Σήμερα, ο Τούρκος συμπρόεδρος των Γερμανών «Πρασίνων» Τζεμ Έζντεμιρ ζητά «Να συμπεριληφθεί η λύση του Κυπριακού στη συζήτηση για την οικονομική βοήθεια». Δεν φαντάζομαι να πιστεύετε (λύση) με γνώμονα τα συμφέροντα των Ελληνοκυπρίων. Και έχει υπάρξει από κύκλους γερμανικής επιρροής στην ΕΕ διάχυτη, καταστροφική φημολογία για κατάσχεση-κούρεμα των καταθέσεων στις Κυπριακές τράπεζες. Όλα αυτά ενώ σοβούν διαπραγματεύσεις, συμφωνίες, αμφισβητήσεις για έρευνες υδρογονανθράκων στα κυπριακά και στα ελληνικά «οικόπεδα». Με βάση τα υπάρχοντα δεδομένα οι Γερμανοί εμφανίζονται να στοχεύουν πρώτον στο να αποσπάσουν από τις κυπριακές τράπεζες τα ρωσσικά και άλλα κεφάλαια, επιδιώκοντας να τα κατευθύνουν σε γερμανικές, και δεύτερον στο να κατασχέσουν όποια έσοδα από υδρογονάνθρακες για το χρέος. Ή, αν η Κύπρος αντισταθεί, αφήνουν να επικρέμεται ο «μπαμπούλας» της ώθησης σε έξοδο από την Ευρωζώνη, αφήνοντάς την οικονομικά κατεστραμμένη. Ο πρόεδρος της Κυπριακής Βουλής, Γιαννάκης Ομήρου, κατάγγειλε ανοιχτά εκβιασμό για «αποικιοποίηση».
Σε μια «γερμανική επέλαση», επίφοβη για συνέχιση από τουρκική στον ελλαδικό και κυπριακό χώρο, παραμένει ανοιχτό το ζήτημα των Αμερικανικών επιλογών στον χώρο της Ανατολικής Μεσογείου. Για τα δεινά που, και με δικές τους ευθύνες, Ελλάδα και Κύπρος υπέστησαν, πρωτεύοντα ρόλο είχε η σταθερή επιθυμία των Αγγλοαμερικανών για γεωστρατηγικό έλεγχο του νησιού. Θα επιτρέψει η Αμερική σταδιακά ρόλο στην Ανατ. Μεσόγειο και σε μικρότερες δυνάμεις, μεταξύ αυτών τη Γαλλία; Πρέπει η επίσκεψη Ολλάντ στην Ελλάδα να ειδωθεί και υπό αυτό το πρίσμα;
Παράλληλα, από «κύκλους» ο Πρωθυπουργός συκοφαντείται σαν «Γερμανόφιλος. Ενώ οι Αμερικανοί φαίνεται να «χρεώνουν» τον Αλέξη Τσίπρα στον υφυπ. Εξωτερικών Ρουμπιν, ο οποίος τον έχει συναντήσει δύο φορές σε ένα μήνα. Σύμφωνα με φήμες εμφανίζονται διατεθειμένοι να μάς παραχωρήσουν F-15, ανησυχώντας, λέει, για την υποβάθμιση της αποτρεπτικής ικανότητας μας στο Αιγαίο έναντι των Τούρκων. Πάντως οι ΗΠΑ μάς παρείχαν δωρεάν 400 άρματα , μεταχειρισμένα, προφανώς για να ξεφύγουμε από το γερμανικό μονοπώλιον, αλλά δεν λάβαμε απόφαση σχετικά.
Εύκολες απαντήσεις δεν υπάρχουν.
Πολλά εξαρτώνται από την μελλοντική συνάντηση του Πρωθυπουργού με τον Ομπάμα.
Ας πάψουν όμως οι αφηρημένες επικλήσεις :
Είναι σήμερα όρος επιβίωσης το να διαμορφώσουμε επιτέλους αρραγές εθνικό μέτωπο και βαθμιαία, ει δυνατόν, ενιαίο αμυντικό χώρο.
Γιατί εάν ο βέλτιστος τρόπος ελέγχου ενός έθνους είναι η δουλεία του χρέους, υπάρχει και ο απόλυτος : ο Εμφύλιος.
Της Καταστροφής του 1922 είχε προηγηθεί ο Εθνικός Διχασμός της περιόδου 1915-17.
Και η ληξιαρχική πράξη γέννησης της ελληνικής εμφύλιας διαμάχης, που υπό άλλες μορφές συνεχίζεται μέχρι σήμερα, δεν σφραγίστηκε στο Λιτόχωρο.
Σφραγίστηκε νωρίτερα, με την χρηματοδότηση κομμουνιστικών ομάδων αντίστασης από Αγγλικές λίρες και την ίδρυση των Ταγμάτων Ασφαλείας από τους Γερμανούς.
Ο Κύπριος Πρόεδρος βρίσκεται στην Αθήνα για συνομιλίες. Μεγάλη η ιστορική ευθύνη στους ώμους του Αντώνη Σαμαρά και του Νίκου Αναστασιάδη.
Προφήτης / antinews.gr
Όσοι μακάριοι δεν πιστεύετε στην ύπαρξη επιβουλών από αλλοφύλους πορευθείτε εν ειρήνη. Όσοι ευεπίφοροι σε ιστορίες με παρασκήνιο, πλησιάστε.
Στο μενού δεν υπάρχουν Ιλλουμινάτι , Μασωνικά Τάγματα, ουροβόροι όφεις. Επισημαίνουμε μια μεθόδευση που αποτελεί ένα κρισιμότατο για τον Ελληνισμό déjà vu. Είναι τόσο κραυγαλέα που καταρρακώνει την εγκυρότητα όσων εμπιστεύτηκαν τις αγνές προθέσεις των Γερμανών.
Γερμανικές μεθοδεύσεις
Ήταν Φεβρουάριος του 2010 όταν το περιοδικό των ειδικών αποστολών του Γερμανικού συστήματος εξουσίας αφιέρωνε στην Ελλάδα το περιβόητο πρωτοσέλιδο με τίτλο: «Απατεώνες στην Ευρωοικογένεια». Μετά τρεις μήνες, τον Μάϊο του 2010 επιβλήθηκε το Πρώτο Μνημόνιο. Ακολούθησε το Δεύτερο, το Μεσοπρόθεσμο και οι ερμηνευτικές συμφωνίες. Ιδού η κατάληξη από ανθρωπιστική πλευράς.
Έπεται η δρομολόγηση απογύμνωσης του Ελληνικού Κράτους από κάθε άξιο λόγου περιουσιακό στοιχείο. Αυτό τουλάχιστον προβλέπουν οι αναληφθείσες δεσμεύσεις μας – εάν τελικά υλοποιηθούν επακριβώς. Δεν προσχωρήσαμε στους μηδενιστές ή στους Τσιπρολάτρες. Απλώς, σε αντίθεση με τον κ. Χρυσοχοΐδη, διαβάσαμε το αναθεωρημένο Μνημόνιο Συνεννόησης που υπογράφηκε τον περασμένο Δεκέμβριο για να εγκριθεί η εκταμίευση της δόσης των 41 δις. Πανομοιότυπο σενάριο υφίσταται σήμερα ο Κυπριακός Ελληνισμός. Στις 11 Φεβρουαρίου 2013 ο νέος επικεφαλής του Εurogroup Ντάιζελμπλουμ δηλώνει α) Σε ό,τι αφορά στην Ελλάδα, η συζήτηση γύρω από την ομολογία του λάθους του ΔΝΤ στην εφαρμογή της δημοσιονομικής προσαρμογής είναι «ακαδημαϊκή» β) Σε ό,τι αφορά στην Κύπρο, συζητήθηκε το πρόγραμμα το οποίο θα οριστικοποιηθεί το Μάρτιο, μετά τις εκλογές στο νησί. Έμφαση δόθηκε στο θέμα του «ξεπλύματος χρήματος». Στις 13 Φεβρουαρίου 2013 το Focus αναρτά το δημοσίευμα «Βάλτος ξεπλύματος βρώμικου χρήματος η Κύπρος»!
Ορίστε και το πρωτότυπο.
Deutschland über alles
Η γερμανική τακτική συμπυκνώνεται στο : εκμεταλλεύομαι αδυναμίες- ενοχοποιώ συλλογικά – επιβάλλω πολιτικές – αδρανοποιώ οικονομικά – κυριαρχώ. Η οικονομική αδρανοποίηση συνίσταται κατά πρώτον στην εξουδετέρωση των συγκριτικών πλεονεκτημάτων που μια χώρα έχει οικονομικά και γεωπολιτικά, γεωγραφικά ή επίκτητα. Κατά δεύτερον, στην εξάλειψη των οικονομικά ισχυρών μονάδων. Πριν λίγο καιρό, με πρόσχημα την αποκάλυψη της διαφθοράς, σαν τώρα να την αντιλήφθηκαν, το επίσης γερμανικό περιοδικό Stern κατήγγειλε την ελληνική ολιγαρχία, που βέβαια μόνο αθώα δεν είναι. Αλλά ένας εφοπλιστής με πενήντα καράβια που φέρουν την ελληνική σημαία και επανδρώνονται με ελληνικά πληρώματα, παρά τις φοροδιαφυγές και τα συναφή, αποτελεί στοιχείο ελληνικής ισχύος. Το ίδιο και ένας βιομήχανος όταν με την παραγωγή του καλλιεργεί ελληνική τεχνογνωσία και διενεργεί εξαγωγές. Το ίδιο και η ΔΕΗ, που μέχρι πρόσφατα κάλυπτε τις ανάγκες της χώρας σε ηλεκτρική ενέργεια με ένα από τα φθηνότερα τιμολόγια στην Ευρώπη. Η Γερμανία, πέραν άλλων, διαχρονικά ενοχλείται ιδιαίτερα από την, κατ’ αυτούς δυσανάλογη με τα μεγέθη της Ελλάδας και της Κύπρου, ισχύ του ελληνικού εφοπλισμού και τού κυπριακού χρηματοοικονομικού τομέα. Η Κύπρος έχει αναδειχθεί σε διεθνές χρηματοοικονομικό κέντρο, προσελκύοντας Ρωσικά και άλλα κεφάλαια. Το πόσο καθαρά είναι θα διαπιστωθεί όταν συγκριθούν υπό πλήρη διαφάνεια με τα κεφάλαια που σταθμεύουν στο Λουξεμβούργο, του τέως επικεφαλής του Εurogroup Ζ. Κ. Γιουνκερ. Ή με κεφάλαια της Ρωσικής Μαφίας που πιθανόν σταθμεύουν σε Αυστρία και Γερμανία. Όπως μεταδίδεται από τη Μόσχα, ο ειδήμων σε θέματα Ρωσικής Μαφίας αντιστράτηγος ε.α. της Αστυνομίας Αλεξάντρ Γκούροφ, εξέθεσε στην εφημερίδα «Κομσομόλσκαγια Πράβντα» ότι οργανωμένες εγκληματικές ομάδες από την πρώην Σοβιετική Ένωση δραστηριοποιούνται σε 140 χώρες, με επιχειρήσεις κάθε είδους: όπλα, πορνεία, ναρκωτικά, όργανα για μεταμόσχευση. Μεταξύ των χωρών που λειτουργούν ως διαμετακομιστικά κέντρα, ακόμη και κάποιες πέραν πάσης υποψίας, όπως η Αυστρία και η Γερμανία. Προς το παρόν ας μην εισάγουμε στη συζήτηση καταγγελίες που δύσκολα μπορούν να τεκμηριωθούν, για χρήμα που ξεπλένεται στο Βατικανό και κατόπιν κατευθύνεται στη Γερμανία. Μπορούμε όμως κάλλιστα να συζητήσουμε για την δωροδοκία ιατρών σε πόλεις της Ελλάδας από Γερμανική Φαρμακευτική Εταιρεία, προκειμένου να συνταγογραφούνται τα προϊόντα της εταιρείας. Σε εποχή γενικευμένης πλανητικής ανομίας, κατά την εξαίσια διατύπωση του Κονδύλη, δεν υπάρχουν άσπιλοι .
Περισσεύουν όμως κήνσορες. Οι δε Γερμανοί κρατάνε «στο χέρι» μια μερίδα της ελληνικής πολιτική τάξης με τις άδηλες μεταβιβάσεις κονδυλίων, για το θέσουμε κομψά, που διενεργούσε η Siemens. Εάν επιζητούσαν διαφάνεια θα έστελναν πίσω το Χριστοφοράκο. Συνεπώς η προσχηματική γερμανική τακτική έναντι Ελλάδας και Κύπρου δεν αποσκοπεί τελικά σε κάθαρση αλλά σε επικυριαρχία. «Γιατί;» θα ρωτήσουν απονήρευτοι ή πονηροί φεντεραλιστές, γαλουχημένοι με τα νάματα του «ευρωπαϊκού κεκτημένου» της «ισότητας των λαών» και παραπλήσιες κενολογίες. Για τον ίδιο, πανάρχαιο λόγο, ο οποίος γράφει την Ιστορία : Επικράτηση. Το ότι η Ελλάδα «μαλθακοποιημένη» από δημαγωγούς, προδότες, δάνεια και επιδοτήσεις απώλεσε το ισχυρό επεκτατικό ένστικτο που διατηρείτο όσο ακόμα υπήρχε άσβεστη η φλόγα της Ένωσης με την Κύπρο, ενώ κατόπιν το εκφύλισε σε αποτυχημένη μεταπρατική εισβολή στα μετακομμουνιστικά, πειναλέα Βαλκάνια, δεν σημαίνει ότι (το ένστικτο) δεν επιζεί ακμαίο σε έθνη με αυτοκρατορική παράδοση, μνήμη και φυλετικές αρετές. Η Γερμανική Ενοποίηση δημιούργησε έναν γίγαντα. Ενώ οι χώρες με έξοδο στον Ατλαντικό δημιούργησαν αυτοκρατορίες, αυτός ο πειθαρχημένος και δημιουργικός λαός ασφυκτιά χωρίς διέξοδο, στο κέντρο της Ευρώπης. Αυτό το απλό αλλά αναντίρρητο γεγονός γεννά το γεωπολιτικό ηφαίστειο της Ευρώπης, εσβεσμένο από το 1945.
Αλλά γεωπολιτικό πρόβλημα που δεν λύθηκε είναι καταδικασμένο να ανακύψει ξανά. Ή η Γερμανία θα είναι πολυδιασπασμένη , το μεταπολεμικό Σχέδιο Μοργκεντάου, ή μια ενωμένη άρα ισχυρή Γερμανία, αργά ή γρήγορα, θα εκφράσει ηγεμονικές τάσεις. Σήμερα, και για να ξεπληρώσει το γιγάντιο κόστος της επανένωσης. «Η Γερμανία δεν βλέπει πλέον τον εαυτό της ως μέρος της ΕΕ, αλλά ως ανεξάρτητη δύναμη στο ίδιο επίπεδο με τους Αμερικανούς, τους Ρώσους και Κινέζους, χωρίς αυτά τα μικρά ευρωπαϊκά κράτη να ενοχλούν με την παρουσία τους»,επισημαινόταν πριν μερικούς μήνες. Φορέα των ηγεμονικών τάσεων αποτελεί η Γερμανική ελίτ, επιβεβαιώνει ο συντηρητικός Άγγλος ιστορικός Timothy Garton Ash, όχι κάποιος μαρξιστής.
Η δαιμονοποίηση όμως των Γερμανών, εύκολη λύση για δημοσιολογούντες, είναι και αντιπαραγωγική και ανακριβής. Δεν μπορούν να κατηγορηθούν μόνο οι Γερμανοί για όσα μετέρχονται υπηρετώντας το ιστορικό τους ορμέμφυτο. Κατηγορούμενοι οφείλουν πρωτίστως να είναι εκείνοι που τούς παρείχαν το δικαίωμα να τα μετέλθουν : στην Ελλάδα ο Ανδρέας και στην Κύπρο ο απερίγραπτος Χριστόφιας.
Ιστορικό σταυροδρόμι
Πλέον όμως από τα γεγονότα βρισκόμαστε μπροστά σε ιστορικούς μετασχηματισμούς. Απευκταία η κινδυνολογία, αλλά με την Κύπρο να ακολουθεί το δρόμο της Ελλάδας διαμορφώνεται μια εθνική δυστοπία . Η κατάληξη των συνταγών «διασώσεως» είναι ένας υπό γερμανικό οικονομικό έλεγχο χώρος, από την Κόνιτσα μέχρι την Πάφο και από το Σουφλί μέχρι τα Σφακιά. Ναι, νοείται σαν ενιαίος χώρος. Το ότι το μεταπολιτευτικό, ελλαδικό κράτος θεμελίωσε την πλασματική του ευμάρεια στην τραγωδία της Κύπρου δεν επιτρέπει να ξεχνάμε. Το γεγονός συνιστά εθνικά υπαρξιακό διακύβευμα. Ο γεωγραφικά ιστορικός χώρος του Ελληνισμού, παρότι μακραίωνα υπόδουλος, δεν βρισκόταν ελεγχόμενος από άκρου σε άκρο από μια μόνο ξένη δύναμη – και στην Τουρκοκρατία τα Επτάνησα ήταν υπό Ενετική και Αγγλική κατοχή. Το παρελθόν γεννά ανησυχία. Ιστορικά, πρώτα μας απομύζησαν οικονομικά οι Δυτικοί και κατόπιν ήλθε το σαρίκι. Πρώτα Ενετοί και Γενουάτες κατακυρίευσαν την οικονομική ζωή της Βυζαντινής (Ελληνικής) Αυτοκρατορίας και μετά, όταν το κράτος έμεινε ένα «πουκάμισο αδειανό», επέλασε ο Μωάμεθ. Εν κατακλείδι, σήμερα, εάν σχηματοποιηθεί οριστικά ένα καθεστώς τυπικής ή άτυπης γερμανικής επικυριαρχίας, πώς θα λαμβάνονται οι αποφάσεις ζωής ή θανάτου για το Έθνος; Το 2004 μπορούσαν, ο Τάσσος να διακηρύξει «παρέλαβα κράτος κυρίαρχο – δεν θα παραδώσω κοινότητα» και οι Έλληνες Κύπριοι να αρνηθούν εκλογικά το Σχέδιο Ανάν. Σήμερα, ο Τούρκος συμπρόεδρος των Γερμανών «Πρασίνων» Τζεμ Έζντεμιρ ζητά «Να συμπεριληφθεί η λύση του Κυπριακού στη συζήτηση για την οικονομική βοήθεια». Δεν φαντάζομαι να πιστεύετε (λύση) με γνώμονα τα συμφέροντα των Ελληνοκυπρίων. Και έχει υπάρξει από κύκλους γερμανικής επιρροής στην ΕΕ διάχυτη, καταστροφική φημολογία για κατάσχεση-κούρεμα των καταθέσεων στις Κυπριακές τράπεζες. Όλα αυτά ενώ σοβούν διαπραγματεύσεις, συμφωνίες, αμφισβητήσεις για έρευνες υδρογονανθράκων στα κυπριακά και στα ελληνικά «οικόπεδα». Με βάση τα υπάρχοντα δεδομένα οι Γερμανοί εμφανίζονται να στοχεύουν πρώτον στο να αποσπάσουν από τις κυπριακές τράπεζες τα ρωσσικά και άλλα κεφάλαια, επιδιώκοντας να τα κατευθύνουν σε γερμανικές, και δεύτερον στο να κατασχέσουν όποια έσοδα από υδρογονάνθρακες για το χρέος. Ή, αν η Κύπρος αντισταθεί, αφήνουν να επικρέμεται ο «μπαμπούλας» της ώθησης σε έξοδο από την Ευρωζώνη, αφήνοντάς την οικονομικά κατεστραμμένη. Ο πρόεδρος της Κυπριακής Βουλής, Γιαννάκης Ομήρου, κατάγγειλε ανοιχτά εκβιασμό για «αποικιοποίηση».
Σε μια «γερμανική επέλαση», επίφοβη για συνέχιση από τουρκική στον ελλαδικό και κυπριακό χώρο, παραμένει ανοιχτό το ζήτημα των Αμερικανικών επιλογών στον χώρο της Ανατολικής Μεσογείου. Για τα δεινά που, και με δικές τους ευθύνες, Ελλάδα και Κύπρος υπέστησαν, πρωτεύοντα ρόλο είχε η σταθερή επιθυμία των Αγγλοαμερικανών για γεωστρατηγικό έλεγχο του νησιού. Θα επιτρέψει η Αμερική σταδιακά ρόλο στην Ανατ. Μεσόγειο και σε μικρότερες δυνάμεις, μεταξύ αυτών τη Γαλλία; Πρέπει η επίσκεψη Ολλάντ στην Ελλάδα να ειδωθεί και υπό αυτό το πρίσμα;
Παράλληλα, από «κύκλους» ο Πρωθυπουργός συκοφαντείται σαν «Γερμανόφιλος. Ενώ οι Αμερικανοί φαίνεται να «χρεώνουν» τον Αλέξη Τσίπρα στον υφυπ. Εξωτερικών Ρουμπιν, ο οποίος τον έχει συναντήσει δύο φορές σε ένα μήνα. Σύμφωνα με φήμες εμφανίζονται διατεθειμένοι να μάς παραχωρήσουν F-15, ανησυχώντας, λέει, για την υποβάθμιση της αποτρεπτικής ικανότητας μας στο Αιγαίο έναντι των Τούρκων. Πάντως οι ΗΠΑ μάς παρείχαν δωρεάν 400 άρματα , μεταχειρισμένα, προφανώς για να ξεφύγουμε από το γερμανικό μονοπώλιον, αλλά δεν λάβαμε απόφαση σχετικά.
Εύκολες απαντήσεις δεν υπάρχουν.
Πολλά εξαρτώνται από την μελλοντική συνάντηση του Πρωθυπουργού με τον Ομπάμα.
Ας πάψουν όμως οι αφηρημένες επικλήσεις :
Είναι σήμερα όρος επιβίωσης το να διαμορφώσουμε επιτέλους αρραγές εθνικό μέτωπο και βαθμιαία, ει δυνατόν, ενιαίο αμυντικό χώρο.
Γιατί εάν ο βέλτιστος τρόπος ελέγχου ενός έθνους είναι η δουλεία του χρέους, υπάρχει και ο απόλυτος : ο Εμφύλιος.
Της Καταστροφής του 1922 είχε προηγηθεί ο Εθνικός Διχασμός της περιόδου 1915-17.
Και η ληξιαρχική πράξη γέννησης της ελληνικής εμφύλιας διαμάχης, που υπό άλλες μορφές συνεχίζεται μέχρι σήμερα, δεν σφραγίστηκε στο Λιτόχωρο.
Σφραγίστηκε νωρίτερα, με την χρηματοδότηση κομμουνιστικών ομάδων αντίστασης από Αγγλικές λίρες και την ίδρυση των Ταγμάτων Ασφαλείας από τους Γερμανούς.
Ο Κύπριος Πρόεδρος βρίσκεται στην Αθήνα για συνομιλίες. Μεγάλη η ιστορική ευθύνη στους ώμους του Αντώνη Σαμαρά και του Νίκου Αναστασιάδη.
Προφήτης / antinews.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Ο βορράς γίνεται νότος!
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
