2013-03-12 13:45:31
Του Γιάννη Μακρυγιάννη !
Θέλει πολλά χάπια για να παρακολουθήσει κανείς ψύχραιμος όλη αυτή την «ειδησεογραφία» ή και τη φημολογία περί διαπραγματεύσεων της κυβέρνησης με την τρόικα για «σειρά θεμάτων», όπως αναφέρεται.
Κατ’ αρχήν δεν ξέρω τι σόι «διαπραγμάτευση» μπορεί να γίνει ανάμεσα στην τρόικα και μία κυβέρνηση, η οποία οφείλει την εκλογή της στις πιέσεις και τους εκβιασμούς της πρώτης προς τον ελληνικό λαό. Διαπραγμάτευση μπορεί να γίνει ανάμεσα σε δύο περίπου ισοϋψή μέρη. Όχι ανάμεσα σε ένα εντολοδόχο και ένας εξαρτημένο. Εξ ορισμού λοιπόν και αφού η κυβέρνηση από την αρχή ξεκαθάρισε ότι ο δρόμος της τρόικας είναι ο ορθός και θα τον ακολουθήσει με ευλάβεια, ουσιαστική διαπραγμάτευση δεν μπορεί να γίνει. Παρακάλια, εκκλήσεις, ψιλοπιέσεις μπορεί να το πεις αυτό που γίνεται, διαπραγμάτευση με τίποτα.
Ας πάμε όμως και πιο συγκεκριμένα: Η τρόικα ζητά ορισμένα πράγματα, για τα οποία η κυβέρνηση έχει απογράψει και τα έχει αποδεχθεί. Ζητά λοιπόν την υλοποίησή τους και συχνά θέλει παραπάνω δεσμεύσεις, καθώς θεωρεί την κυβέρνηση αναξιόπιστη ή αναποτελεσματική – δεν χωρά αμφιβολία γι’ αυτό, το λένε οι άνθρωποι και ευθέως.
Δεν μπορεί να συμβαίνει λοιπόν ένα από τα δύο παρακάτω – ή και τα δύο:
Πρώτον η τρόικα είναι κυνική και «αιμοσταγής», δεν ενδιαφέρεται ούτε για την κοινωνική σωτηρία, ούτε για την εθνική κυριαρχία, ούτε για τις κοινωνικές και δημοκρατικές κατακτήσεις. Η συνταγή της είναι λάθος και οι απαιτήσεις της ξεπερνούν κάθε όριο και οδηγούν σε αδιέξοδο και καταστροφή.
Δεύτερον η κυβέρνηση είναι όντως αναξιόπιστη και αναποτελεσματική. Ανέλαβε να κάνει πράγματα, χωρίς να μπορεί να καταφέρει. Ακόμη και ορισμένα λογικά, θα έλεγε κανείς, όπως η πάταξη της φοροδιαφυγής των ισχυρών, δεν έχουν γίνει πράξη.
Αν συμβαίνει μόνο το πρώτο η κυβέρνηση πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες της και να διαχωρίσει την τύχη της χώρας από τις επιλογές της τρόικας. Εάν συμβαίνει μόνο το δεύτερο, οφείλει η κυβέρνηση να πει ότι απέτυχε. Κάποιο από τα δύο πάντως συμβαίνει, γιατί να συμβαίνει κάτι άλλο, όπως να φταίει ο Τσάβες, που πέθανε, ο Μητσοτάκης, που κουράστηκε, ο Χατζηπετρής ή ο θείος μου ο Μήτσος δεν γίνεται.
Κατά τα φαινόμενα συμβαίνουν και τα δύο.
Έχουμε δηλαδή το χειρότερο μίγμα στην πιο δύσκολη στιγμή.
Θεωρητικά μία κανονική κυβέρνηση θα είχε μόνο ένα δρόμο:
Να πει αι σιχτίρ στην τρόικα, να αλλάξει πολιτική και να είναι αποτελεσματική στους στόχους της. Ξέροντας ότι με το δρόμο της τρόικας πάς στην καταστροφή, αλλάζεις κατεύθυνση.
Επειδή δεν έχουμε όμως κανονική κυβέρνηση (όπου κανονική, βλέπε σκεπτόμενη με βάση την εθνική κυριαρχία, τη δημοκρατία, την κοινωνική δικαιοσύνη και την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας) βλέπουμε το εξής:
Μία κυβέρνηση να προσπαθεί να ρίξει το φταίξιμο αποκλειστικά στην τρόικα, αλλά με τρόπο για να μην παρεξηγηθούν οι δανειστές, καλύπτοντας ταυτόχρονα τις δικές της εγκληματικές αδυναμίες με δήθεν λεονταρισμούς και «διαπραγματευτικές» κινήσεις!
Με αυτά τα δεδομένα δεν είναι τυχαίο ότι βαδίζουμε από το κακό στο χειρότερο…
communenews
Θέλει πολλά χάπια για να παρακολουθήσει κανείς ψύχραιμος όλη αυτή την «ειδησεογραφία» ή και τη φημολογία περί διαπραγματεύσεων της κυβέρνησης με την τρόικα για «σειρά θεμάτων», όπως αναφέρεται.
Κατ’ αρχήν δεν ξέρω τι σόι «διαπραγμάτευση» μπορεί να γίνει ανάμεσα στην τρόικα και μία κυβέρνηση, η οποία οφείλει την εκλογή της στις πιέσεις και τους εκβιασμούς της πρώτης προς τον ελληνικό λαό. Διαπραγμάτευση μπορεί να γίνει ανάμεσα σε δύο περίπου ισοϋψή μέρη. Όχι ανάμεσα σε ένα εντολοδόχο και ένας εξαρτημένο. Εξ ορισμού λοιπόν και αφού η κυβέρνηση από την αρχή ξεκαθάρισε ότι ο δρόμος της τρόικας είναι ο ορθός και θα τον ακολουθήσει με ευλάβεια, ουσιαστική διαπραγμάτευση δεν μπορεί να γίνει. Παρακάλια, εκκλήσεις, ψιλοπιέσεις μπορεί να το πεις αυτό που γίνεται, διαπραγμάτευση με τίποτα.
Ας πάμε όμως και πιο συγκεκριμένα: Η τρόικα ζητά ορισμένα πράγματα, για τα οποία η κυβέρνηση έχει απογράψει και τα έχει αποδεχθεί. Ζητά λοιπόν την υλοποίησή τους και συχνά θέλει παραπάνω δεσμεύσεις, καθώς θεωρεί την κυβέρνηση αναξιόπιστη ή αναποτελεσματική – δεν χωρά αμφιβολία γι’ αυτό, το λένε οι άνθρωποι και ευθέως.
Δεν μπορεί να συμβαίνει λοιπόν ένα από τα δύο παρακάτω – ή και τα δύο:
Πρώτον η τρόικα είναι κυνική και «αιμοσταγής», δεν ενδιαφέρεται ούτε για την κοινωνική σωτηρία, ούτε για την εθνική κυριαρχία, ούτε για τις κοινωνικές και δημοκρατικές κατακτήσεις. Η συνταγή της είναι λάθος και οι απαιτήσεις της ξεπερνούν κάθε όριο και οδηγούν σε αδιέξοδο και καταστροφή.
Δεύτερον η κυβέρνηση είναι όντως αναξιόπιστη και αναποτελεσματική. Ανέλαβε να κάνει πράγματα, χωρίς να μπορεί να καταφέρει. Ακόμη και ορισμένα λογικά, θα έλεγε κανείς, όπως η πάταξη της φοροδιαφυγής των ισχυρών, δεν έχουν γίνει πράξη.
Αν συμβαίνει μόνο το πρώτο η κυβέρνηση πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες της και να διαχωρίσει την τύχη της χώρας από τις επιλογές της τρόικας. Εάν συμβαίνει μόνο το δεύτερο, οφείλει η κυβέρνηση να πει ότι απέτυχε. Κάποιο από τα δύο πάντως συμβαίνει, γιατί να συμβαίνει κάτι άλλο, όπως να φταίει ο Τσάβες, που πέθανε, ο Μητσοτάκης, που κουράστηκε, ο Χατζηπετρής ή ο θείος μου ο Μήτσος δεν γίνεται.
Κατά τα φαινόμενα συμβαίνουν και τα δύο.
Έχουμε δηλαδή το χειρότερο μίγμα στην πιο δύσκολη στιγμή.
Θεωρητικά μία κανονική κυβέρνηση θα είχε μόνο ένα δρόμο:
Να πει αι σιχτίρ στην τρόικα, να αλλάξει πολιτική και να είναι αποτελεσματική στους στόχους της. Ξέροντας ότι με το δρόμο της τρόικας πάς στην καταστροφή, αλλάζεις κατεύθυνση.
Επειδή δεν έχουμε όμως κανονική κυβέρνηση (όπου κανονική, βλέπε σκεπτόμενη με βάση την εθνική κυριαρχία, τη δημοκρατία, την κοινωνική δικαιοσύνη και την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας) βλέπουμε το εξής:
Μία κυβέρνηση να προσπαθεί να ρίξει το φταίξιμο αποκλειστικά στην τρόικα, αλλά με τρόπο για να μην παρεξηγηθούν οι δανειστές, καλύπτοντας ταυτόχρονα τις δικές της εγκληματικές αδυναμίες με δήθεν λεονταρισμούς και «διαπραγματευτικές» κινήσεις!
Με αυτά τα δεδομένα δεν είναι τυχαίο ότι βαδίζουμε από το κακό στο χειρότερο…
communenews
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΥΓΕΙΑ: Σνακς μπροστά στην τηλεόραση; Πως να αποφύγω τα πατατάκια;
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Επαφές Βέρντερ με Μήτρογλου
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
