2013-03-13 11:46:45
Ο ειδικός συνεργάτης του Sport24.gr και εξπέρ σε θέματα τακτικής, Μάικλ Κοξ, αναλύει πως το "παλιό σχήμα" της Μπαρτσελόνα, η παρουσία του Βίγια και ο ρόλος του Άλβες χάρισαν την πρόκριση. Διαβάστε όλα τα στρατηγικά σημεία που έκριναν το αγώνα με τη Μίλαν και γιατί βγάζει -για πρώτη φορά- το καπέλο στον Ρόουρα.
Μετά το 2-0 στο "Σαν Σίρο" η Μπαρτσελόνα έπαιξε ως... Μπαρτσελόνα και πήρε την πρόκριση στην επόμενη φάση του Champions League με το εμφατικό 4-0 επί της Μίλαν. Ο Μάικλ Κοξ του "Zonal Marking" γράφει για σημεία κλειδιά που έκριναν την αναμέτρηση και άλλαξαν εντελώς την εικόνα της μονομαχίας των δύο ποδοσφαιρικών κολοσσών.
Η παρουσία του Βίγια που ελευθέρωσε τον Μέσι, ο ρόλος του Άλβες, ο καθοριστικός Μπουσκέτς και οι αλλαγές που διαμόρφωσαν τα όσα είδαμε στο γήπεδο. Διαβάστε αναλυτικά "Ο Βίγια παίζει μπροστά και δημιουργεί κενό για τον Μέσι μεταξύ των γραμμών", αυτό είναι το σημείο-κλειδί σύμφωνα με τον Μάικλ Κοξ, το τακτικό σημείο που έκανε τη διαφορά.
Η Μπαρτσελόνα κατάφερε να επιστρέψει από την ήττα της με 2-0 στο πρώτο παιχνίδι. Ο Τζόρντι Ρόουρα (πιθανώς με τη βοήθεια του Τίτο Βιλανόβα), χρησιμοποίησε τον Βίγια μπροστά, με τον Σεσκ Φάμπρεγκας να μένει στον πάγκο, ενώ έβαλε και τον Χαβιέ Μαστσεράνο στη θέση του Κάρλες Πουγιόλ.
Ο Μαξ Αλέγκρι κράτησε το ίδιο πλάνο με την αρχική 11άδα του πρώτου αγώνα. Ο Μάθιου Φλαμινί αντικατέστησε τον Σάλεϊ Μουντάρι, με τον Ρικάρντο Μοντολίβο να κινείται στο αριστερό άκρο της μεσαίας γραμμής. Μπροστά λόγω του τραυματισμού του Τζιανπάολο Πατσίνι, ο Μ'Μπαγιέ Νιάγνκ ξεκίνησε ως επιθετικός.
Η Μπαρτσελόνα έπαιξε εξαιρετικά στο πρώτο ημίχρονο και παρότι η στρατηγική των γηπεδούχων περιπλέχτηκε μετά το τρίτο γκολ, το οποίο χάριζε πρόκριση. Η Μίλαν, ωστόσο, δεν βρήκε λύση για το ανορθόδοξο αυτό σχήμα.
Η διατάξη της Μπαρτσελόνα
Η Μπαρτσελόνα έπρεπε να αλλάξει την συνολική στρατηγική της σε σχέση με το πρώτο παιχνίδι, όταν παρουσίασαν το χειρότερο δυνατό πρόσωπο: καμία αποτελεσματικότητα στο κέντρο και ελάχιστες διεισδύσεις. Περισσότερο από κάθε άλλη ομάδα που κέρδισε τη Μπαρτσελόνα, η Μίλαν φαινόταν να έχει βρει τη λύση για τις κοντινές πάσες των Καταλανών, οπότε ήταν προφανές ότι η ομάδα του Ρόουρα δεν θα έπαιζε κατά τον ίδιο τρόπο.
Η λύση σε αυτό ήταν δραματική σε όρους Μπαρτσελόνα. Οι φήμες πριν το παιχνίδι ανέφεραν ότι η Μπαρτσελόνα θα άλλαζε σε 3-4-3 με ρόμβο, μια τακτική που χρησιμοποίησαν και πέρσι απέναντι στη Μίλαν με ανάμεικτα αποτελέσματα. Η αλήθεια τελικά δεν αποδείχτηκε πολύ διαφορετική. Η ομάδα του Ρόουρα έπαιξε ένα συμβιβαστικό, ερμαφρόδητο σύστημα που έμοιαζε με σταυρό ανάμεσα σε μια άμυνα τριών ή τεσσάρων παικτών, μια ιδέα με καλά αποτελέσματα.
Το περίεργο είναι ότι ο λόγος για αυτή την ασυνήθιστη αμυντική διάταξη ήταν το τι γινόταν μπροστά. Τις προηγούμενες σεζόν η Μπαρτσελόνα έπαιξε με τον Μέσι ως κεντρικό επιθετικό, ενώ τώρα το ρόλο του στράικερ είχε ο Νταβίδ Βίγια, με τον Μέσι να παίζει από πίσω του σαν "10άρι".
Βίγια ο... μπλοκέρ
Ήταν πολύ σημαντικό για να μπει ο Μέσι στο παιχνίδι. Βρήκε περισσότερο χώρο και υποδέχτηκε τη μπάλα με μεγαλύτερη συχνότητα. Το πρόβλημα στο πρώτο παιχνίδι ήταν ότι ο Μέσι είχε δυσκολίες απέναντι στο ασφυκτικό μαρκάρισμα του Φιλίπ Μεξές, ο οποίος δεν είχε πρόβλημα να τον κυνηγήσει ψηλά στη μεσαία γραμμή και να τον ανακόψει, με τον Κριστιάν Ζαπάτα να τον καλύπτει. Με λίγο τρέξιμο μπροστά από τον Μέσι, η Μίλαν δεν φάνηκε να έχει πρόβλημα.
Αυτή τη φορά η διάταξη ήταν διαφορετική. Είχε ενδιαφέρον, καθώς όπως και στο παιχνίδι του "Copa Del Rey" με τη Ρεάλ και το ματς με τη Σεβίλλη (αμέσως μετά την ήττα στο Μιλάνο) ο Μέσι σχολίασε τη θετική επίδραση που έχει η παρουσία του Βίγια μπροστά. "Λόγω του Βίγια οι κεντρικοί αμυντικοί της Σεβίλλης δεν μπορούσαν να ανέβουν ψηλά και έτσι είχα περισσότερο χώρο" είχε πει τότε. Τίποτα το συνταρακτικό, αλλά ήταν μια σπάνια στιγμή ο Μέσι να σχολιάζει την τακτική της ομάδας του.
Τώρα συνέβη αυτό ακριβώς. Ο Μέσι βρισκόταν πάνω-κάτω στην ίδια ζώνη με το πρώτο παιχνίδι, αλλά στην ίδια πλευρά βρισκόταν και ο Βίγια. Τελικά δεν έπαιξε αυτός ως ένας συνηθισμένος σέντερ-φορ, προσπαθώντας να βρει χώρο ανάμεσα στους κεντρικούς αμυντικούς, αλλά έπαιξε περισσότερο μπροστά και δεξιά στο χώρο που κινείται ο Μεξές. Δηλαδή, είχε το ρόλο του μπλοκέρ, ήταν αυτός που θα υποχρέωνε τον Μεξές να μένει πίσω, ελευθερώνοντας έτσι τον Μέσι.
Αυτό έγινε αμέσως αντιληπτό στο πρώτο γκολ του Μέσι, παρότι ο Στεφάν Ελ Σαραουί θα μπορούσε να είναι πιο κλειστά, αλλά μην ξεχνάμε ότι το γκολ ήρθε μέσα σε μια χαραμάδα του χρόνου και μετά από ένα εκπληκτικό τελείωμα. Η διαφορά είναι ότι στο πρώτο ματς ο Μεξές θα είχε πάει απευθείας μπροστά από τον Μέσι. Τώρα ο Βίγια τον κρατούσε απασχολημένο και ο Μέσι βρήκε χώρο για να σκοράρει.
Πίσω στην τακτική του Γουαρδιόλα
Η παρουσία των δύο παικτών μπροστά δημιουργούσε μια ανισορροπία στην υπόλοιπη διάταξη. Ο Πέδρο έπαιξε περισσότερο στα αριστερά, παρά στα δεξιά, αλλά και πάλι η Μπαρτσελόνα χρειαζόταν πλάτος στην επίθεση της, για να ανοίγει την αντίπαλη άμυνα κι από τις δύο πλευρές κι όχι μόνο από μια.
Αυτό σήμαινε ότι ο Ντάνιελ Άλβες ανέβαινε πολύ ψηλά περισσότερο σαν ένας εξτρέρ που γυρνούσε πίσω, παρά ως ένα δεξί μπακ που έβγαινε μπροστά. Είναι μια τακτική που χρησιμοποιούσε συχνά ο Πεπ Γουαρδιόλα, όπως έκανε στο 5-0 επί της Σεβίλλης. Θυμηθείτε τα τρεξίματα του Άλβες, την κίνηση του Βίγια, την αλλαγή στο ρόλο του Πικέ και τον "προσεκτικό" Αμπιντάλ στα αριστερά.
Ο Αμπιντάλ θα ήταν ιδανικός σε αυτή την περίσταση, αλλά αντ' αυτού η Μπαρτσελόνα χρησιμοποίησε τον Τζόρντι Άλμπα σε έναν ρόλο σέντερ-μπακ στην αριστερή ζώνη. Σπάνια έβγαινε μπροστά για να κρατήσει πίσω τον Κέβιν-Πρινς Μπόατενγκ, αντίθετα κρατούσε τη θέση του και αποδείχτηκε πολύ αποτελεσματικός ως αμυντικός. Το 2 εναντίον 2 εμπεριείχε μεγάλο ρισκο απέναντι στους γρήγορους επιθετικούς της Μίλαν. Οπότε έτσι η Μπαρτελόνα είχε πλάτος, ο Βίγια κρατούσε πίσω την άμυνα και ο Μέσι έβρισκε πολύ χώρο ανάμεσα στις γραμμές.
Είναι σημαντικό να θυμηθούμε παράλληλα ότι η Μιλαν προσπάθησε να επαναλάβει τη στρατηγική του πρώτου ματς. Ένα σημαντικό κομμάτι αυτής της προσέγγισης ήταν η διάθεση των μέσων να ανέβουν ψηλά, αφήνοντας χώρο μεταξύ των γραμμών. Απέναντι στον "μοναδικό κυνηγό" Μέσι αυτό δούλεψε. Απέναντι στον Βίγια και τον Μέσι, όμως, αποδείχτηκε καταστροφικό. Ο Μάσιμο Αμπροζίνι αντί να έχει ελευθερία να πιέσει πιο μπροστά, έπρεπε να επιτηρεί τον Μέσι.
Η Μπάρτσα κέρδιζε γρήγορα τη μπάλα
Ένα ακόμη σημείο-κλειδί ήταν η συνεχής πίεση της Μπαρτσελόνα, η οποία έλειπε τις τελευταίες βδομάδες. Από τη φύση του το πρέσινγκ απαιτεί ομαδική δουλειά, να το κάνουν όλοι δηλαδή, αλλά εν προκειμένω ο Σέρχιο Μπουσκέτς ήταν το κλειδί. Ακόμη και για τα δικά του υψηλά στάνταρ ήταν εκπληκτικός, ειδικά σε ότι αφορά τις τοποθετήσεις του και το διάβασμα των φάσεων.
Δεν είχε κάποιον προσωπικό αντίπαλο στο παιχνίδι, πότε κυρίως κάλυπτε, "σκουπίζοντας" φάσεις πίσω από τη μεσαία γραμμή. Όταν έχαναν τη μπάλα ήταν αυτός που μάρκαρε άμεσα. Όταν ο Νιανγκ επέστρεφε πίσω, πήγαινε κατευθείαν πάνω του. Ο Μπουσκέτς έβαζε συνέχεια τα πόδια του στη μπάλα και έπαιρνε πίσω κατοχές. Όταν, δε, ανακτούσε τη μπάλα την έδινε γρήγορα και αποτελεσματικά, όπως έκανε όταν τροφοδότησε τον Μέσι για το πρώτο γκολ. Η Μίλαν δυσκολεύτηκε ιδιαίτερα να περάσει το κέντρο στα πρώτα 25 λεπτά κι αυτό κυρίως γιατί ο Μπουσκέτς έπαιρνε πίσω τη μπάλα πολύ γρήγορα.
Η προσέγγιση της Μίλαν
Ο τρόπος που η Μίλαν απειλούσε για γκολ ήταν προφανείς. Με τη Μπαρτσελόνα να ρισκάρει αυτό το "τρεις εναντίον τρειών" στην άμυνα. Στην αρχή ήταν ο Ελ Σαραουί που κινήθηκε πίσω από τον Άλβες. Η μάχη τους ήταν κλειδί στο πρώτο παιχνίδι, αλλά τώρα ο Άλβες ήταν πιο μπροστά και η ατομική του μονομαχία ήταν με τον Κέβιν Κονστάντ, οπότε ο Ελ Σαραουί είχε μεγαλύτερη ελευθερία και τη δυνατότητα να βγάζει τον Πικέ μακριά από την περιοχή του και να τον αντιμετωπίζει σε καταστάσεις ένας-με-έναν. Επίσης ήταν αμαρκάριστος στην πρώτη σοβαρή ευκαιρία της Μίλαν.
Στη θέση του σέντερ-φορ ο Νιανγκ έπαιξε αντί του Πατσίνι, δεν κατάφερε να κρατήσει τη μπάλα και ήταν κακό για την ομάδα του ότι συχνά επέστρεφε πολύ πίσω προσπαθώντας να ακουμπήσει τη μπάλα. Έπρεπε να παίζει στον ώμο, ψάχνοντας δηλαδή να κατεβάσει τις μακρινές μπαλιές, όπως έγινε στη φάση μετά το 1-0 όταν το σουτ του από την πάσα ακριβείας του Μοντολίβο χτύπησε το δοκάρι. Ήταν η μεγαλύτερη ευκαιρία που είχε η Μίλαν και υποδεικνύει το τι έπρεπε να κάνει ο Νιανγκ. Στη συνέχεια άλλαξε με τον Μπόατενγκ, που έγινε φορ και μπορούσε να κρατήσει πιο αποτελεσματικά τη μπάλα.
Είχε ενδιαφέρον ότι η φάση ήρθε μετά από μια κακή κρίση του Μαστσεράνο, που είχε ως αποτέλεσμα ο Νιανγκ να βγει στην πλάτη του. Ο Μαστσεράνο προσπαθούσε να κάνει ότι και ο Μπουσκέτς, να μπαίνει δυνατά στις διεκδικήσεις και να κερδίζει άμεσα τη μπάλα. Ήταν ρίσκο, αλλά δείχνει το πως το πλεονέκτημα μιας ομάδας, μπορεί να γυρίσει ως μειονέκτημα. Το δυναμικό παιχνίδι του Μαστσεράνο ήταν καθοριστικό για το τρίτο γκολ, αλλά από την άλλη έδωσε στη Μίλαν την πιο σημαντική της ευκαιρία.
Η Μίλαν μες στο παιχνίδι
Η συνολική εικόνα άλλαξε σημαντικά μόνο όταν η Μπαρτσελόνα έβαλε και τρίτο γκολ. Ο Αλέγκρι έκανε δύο αλλαγές: τον Μουντάρι αντί του Αμπροζίνο, με τον Μοντολίβο να αναλαμβάνει τον ανασταλτικό ρόλο και τον Ρομπίνιο αντί του Νιανγκ. Αργότερα έβαλε και τον Μπόγιαν Κρκιτς να παίζει ως "10άρι", θυσιάζοντας έτσι τον Φλαμινί.
Η Μίλαν έτρεξε, ανέβασε τα μπακ της ειδικά τον Ιγνάθιο Αμπάτε στα δεξιά και κράτησαν τη Μπαρτσελόνα στο μισό γήπεδο. Ήταν ένα ακόμη παράδειγμα του ποδοσφαιρικού μομέντουμ. Η Μπαρτσελόνα δεν άλλαξε κάτι σημαντικά, απλά ήταν πιο επιφυλακτικοί, λογικά κιόλας αφού είχαν πάρει το προβάδισμα πρόκρισης και έτσι η πίεση τους σταμάτησε όσο κυλούσε το παιχνίδι. Δεν υπάρχει, όμως, άλλος προφανής λόγος που να δικαιολογεί το γιατί η Μίλαν δεν ήταν το ίδιο επικίνδυνη στο πρώτο ημίχρονο.
Η Μπαρτσελόνα δεν είχε ξεκάθαρη στρατηγική: να κρατήσει τη μπάλα ή να επιτεθεί; Μετά την είσοδο του Μπόγιαν, ήταν αυτός ο Μοντολίβο και ο Μουντάρι στο κέντρο. Η Μπαρτσελόνα οπότε μπορούσε άνετα να κρατήσει τη μπάλα και να ρίξει το τέμπο, αλλά ήταν δύσκολο να διαφοροποιήσει την αρχική της τακτική.
Η καθοριστική αλλαγή του Ρόουρα ήταν η είδοςο του Αντριάνο αντί του Πέδρο. Αυτό σήμαινε ότι ο Αντριάνα θα έπαιζε πιο πίσω και θα κυνηγούσε τον Αμπάτε που συνέχιζε τις προελάσεις. Στο τέλος ο Άλμπα "κλείδωσε" την πρόκριση με ένα εκπληκτικό γκολ, το οποίο ήταν τελείως εκτός της συνολικής του εικόνα, από τη στιγμή που ήταν αφοσιωμένος σε μια αμυντική αποστολή.
Συμπέρασμα
Η ευχή και η κατάρα της Μπαρτσελόνα τα τελευταία χρόνια είναι ότι προσπαθούν να εξελιχθούν. Αυτό ήταν το πρόβλημα του Γουαρδιόλα πέρσι, προσπάθησαν να εξελιχθούν πάρα πολύ, ίσως επειδή έβλεπε ότι το 4-3-3 με τον "κρυφό κυνηγό" να γινόταν αρκετά προβλέψιμο. Μετά το πρώτο παιχνίδι η Μπαρτσελόνα προσπάθησε να κάνει κάτι διαφορετικό.
Για πολλούς η λύση ήταν απλή: ο Βίγια αντί του Φάμπρεγκας και η επιστροφή στο "κλασσικό" σχήμα. Αυτό έγινε κατά μία έννοια, αλλά όχι στο σύνολο κι αυτό γιατί ο Βίγια σπάνια ήταν σε θέση τυπικού στράικερ, ωστόσο, η δική του παρουσία έδωσε χώρο στον Μέσι. Η θέση του Άλβες ηταν καθοριστική στο να απλωθεί η Μπαρτσελόνα σε όλο το γήπεδο και στις δύο πλευρές (κάτι που δεν έγινε στο Σαν Σίρο).
Χάρις στα καλά τελειώματα του Μέσι και σε μερικές δυνατές μονομαχίες η τακτική δούλεψε άψογα, για πρώτη φορά από τότε που ο Ρόουρα ανέλαβε την τεχνική ηγεσία. Ωστόσο η επιστροφή του Τίτο Βιλανόβα θα κάνει σίγουρα μόνο καλά στην Μπαρτσελόνα.
πηγή: sport24.gr
Μετά το 2-0 στο "Σαν Σίρο" η Μπαρτσελόνα έπαιξε ως... Μπαρτσελόνα και πήρε την πρόκριση στην επόμενη φάση του Champions League με το εμφατικό 4-0 επί της Μίλαν. Ο Μάικλ Κοξ του "Zonal Marking" γράφει για σημεία κλειδιά που έκριναν την αναμέτρηση και άλλαξαν εντελώς την εικόνα της μονομαχίας των δύο ποδοσφαιρικών κολοσσών.
Η παρουσία του Βίγια που ελευθέρωσε τον Μέσι, ο ρόλος του Άλβες, ο καθοριστικός Μπουσκέτς και οι αλλαγές που διαμόρφωσαν τα όσα είδαμε στο γήπεδο. Διαβάστε αναλυτικά "Ο Βίγια παίζει μπροστά και δημιουργεί κενό για τον Μέσι μεταξύ των γραμμών", αυτό είναι το σημείο-κλειδί σύμφωνα με τον Μάικλ Κοξ, το τακτικό σημείο που έκανε τη διαφορά.
Η Μπαρτσελόνα κατάφερε να επιστρέψει από την ήττα της με 2-0 στο πρώτο παιχνίδι. Ο Τζόρντι Ρόουρα (πιθανώς με τη βοήθεια του Τίτο Βιλανόβα), χρησιμοποίησε τον Βίγια μπροστά, με τον Σεσκ Φάμπρεγκας να μένει στον πάγκο, ενώ έβαλε και τον Χαβιέ Μαστσεράνο στη θέση του Κάρλες Πουγιόλ.
Ο Μαξ Αλέγκρι κράτησε το ίδιο πλάνο με την αρχική 11άδα του πρώτου αγώνα. Ο Μάθιου Φλαμινί αντικατέστησε τον Σάλεϊ Μουντάρι, με τον Ρικάρντο Μοντολίβο να κινείται στο αριστερό άκρο της μεσαίας γραμμής. Μπροστά λόγω του τραυματισμού του Τζιανπάολο Πατσίνι, ο Μ'Μπαγιέ Νιάγνκ ξεκίνησε ως επιθετικός.
Η Μπαρτσελόνα έπαιξε εξαιρετικά στο πρώτο ημίχρονο και παρότι η στρατηγική των γηπεδούχων περιπλέχτηκε μετά το τρίτο γκολ, το οποίο χάριζε πρόκριση. Η Μίλαν, ωστόσο, δεν βρήκε λύση για το ανορθόδοξο αυτό σχήμα.
Η διατάξη της Μπαρτσελόνα
Η Μπαρτσελόνα έπρεπε να αλλάξει την συνολική στρατηγική της σε σχέση με το πρώτο παιχνίδι, όταν παρουσίασαν το χειρότερο δυνατό πρόσωπο: καμία αποτελεσματικότητα στο κέντρο και ελάχιστες διεισδύσεις. Περισσότερο από κάθε άλλη ομάδα που κέρδισε τη Μπαρτσελόνα, η Μίλαν φαινόταν να έχει βρει τη λύση για τις κοντινές πάσες των Καταλανών, οπότε ήταν προφανές ότι η ομάδα του Ρόουρα δεν θα έπαιζε κατά τον ίδιο τρόπο.
Η λύση σε αυτό ήταν δραματική σε όρους Μπαρτσελόνα. Οι φήμες πριν το παιχνίδι ανέφεραν ότι η Μπαρτσελόνα θα άλλαζε σε 3-4-3 με ρόμβο, μια τακτική που χρησιμοποίησαν και πέρσι απέναντι στη Μίλαν με ανάμεικτα αποτελέσματα. Η αλήθεια τελικά δεν αποδείχτηκε πολύ διαφορετική. Η ομάδα του Ρόουρα έπαιξε ένα συμβιβαστικό, ερμαφρόδητο σύστημα που έμοιαζε με σταυρό ανάμεσα σε μια άμυνα τριών ή τεσσάρων παικτών, μια ιδέα με καλά αποτελέσματα.
Το περίεργο είναι ότι ο λόγος για αυτή την ασυνήθιστη αμυντική διάταξη ήταν το τι γινόταν μπροστά. Τις προηγούμενες σεζόν η Μπαρτσελόνα έπαιξε με τον Μέσι ως κεντρικό επιθετικό, ενώ τώρα το ρόλο του στράικερ είχε ο Νταβίδ Βίγια, με τον Μέσι να παίζει από πίσω του σαν "10άρι".
Βίγια ο... μπλοκέρ
Ήταν πολύ σημαντικό για να μπει ο Μέσι στο παιχνίδι. Βρήκε περισσότερο χώρο και υποδέχτηκε τη μπάλα με μεγαλύτερη συχνότητα. Το πρόβλημα στο πρώτο παιχνίδι ήταν ότι ο Μέσι είχε δυσκολίες απέναντι στο ασφυκτικό μαρκάρισμα του Φιλίπ Μεξές, ο οποίος δεν είχε πρόβλημα να τον κυνηγήσει ψηλά στη μεσαία γραμμή και να τον ανακόψει, με τον Κριστιάν Ζαπάτα να τον καλύπτει. Με λίγο τρέξιμο μπροστά από τον Μέσι, η Μίλαν δεν φάνηκε να έχει πρόβλημα.
Αυτή τη φορά η διάταξη ήταν διαφορετική. Είχε ενδιαφέρον, καθώς όπως και στο παιχνίδι του "Copa Del Rey" με τη Ρεάλ και το ματς με τη Σεβίλλη (αμέσως μετά την ήττα στο Μιλάνο) ο Μέσι σχολίασε τη θετική επίδραση που έχει η παρουσία του Βίγια μπροστά. "Λόγω του Βίγια οι κεντρικοί αμυντικοί της Σεβίλλης δεν μπορούσαν να ανέβουν ψηλά και έτσι είχα περισσότερο χώρο" είχε πει τότε. Τίποτα το συνταρακτικό, αλλά ήταν μια σπάνια στιγμή ο Μέσι να σχολιάζει την τακτική της ομάδας του.
Τώρα συνέβη αυτό ακριβώς. Ο Μέσι βρισκόταν πάνω-κάτω στην ίδια ζώνη με το πρώτο παιχνίδι, αλλά στην ίδια πλευρά βρισκόταν και ο Βίγια. Τελικά δεν έπαιξε αυτός ως ένας συνηθισμένος σέντερ-φορ, προσπαθώντας να βρει χώρο ανάμεσα στους κεντρικούς αμυντικούς, αλλά έπαιξε περισσότερο μπροστά και δεξιά στο χώρο που κινείται ο Μεξές. Δηλαδή, είχε το ρόλο του μπλοκέρ, ήταν αυτός που θα υποχρέωνε τον Μεξές να μένει πίσω, ελευθερώνοντας έτσι τον Μέσι.
Αυτό έγινε αμέσως αντιληπτό στο πρώτο γκολ του Μέσι, παρότι ο Στεφάν Ελ Σαραουί θα μπορούσε να είναι πιο κλειστά, αλλά μην ξεχνάμε ότι το γκολ ήρθε μέσα σε μια χαραμάδα του χρόνου και μετά από ένα εκπληκτικό τελείωμα. Η διαφορά είναι ότι στο πρώτο ματς ο Μεξές θα είχε πάει απευθείας μπροστά από τον Μέσι. Τώρα ο Βίγια τον κρατούσε απασχολημένο και ο Μέσι βρήκε χώρο για να σκοράρει.
Πίσω στην τακτική του Γουαρδιόλα
Η παρουσία των δύο παικτών μπροστά δημιουργούσε μια ανισορροπία στην υπόλοιπη διάταξη. Ο Πέδρο έπαιξε περισσότερο στα αριστερά, παρά στα δεξιά, αλλά και πάλι η Μπαρτσελόνα χρειαζόταν πλάτος στην επίθεση της, για να ανοίγει την αντίπαλη άμυνα κι από τις δύο πλευρές κι όχι μόνο από μια.
Αυτό σήμαινε ότι ο Ντάνιελ Άλβες ανέβαινε πολύ ψηλά περισσότερο σαν ένας εξτρέρ που γυρνούσε πίσω, παρά ως ένα δεξί μπακ που έβγαινε μπροστά. Είναι μια τακτική που χρησιμοποιούσε συχνά ο Πεπ Γουαρδιόλα, όπως έκανε στο 5-0 επί της Σεβίλλης. Θυμηθείτε τα τρεξίματα του Άλβες, την κίνηση του Βίγια, την αλλαγή στο ρόλο του Πικέ και τον "προσεκτικό" Αμπιντάλ στα αριστερά.
Ο Αμπιντάλ θα ήταν ιδανικός σε αυτή την περίσταση, αλλά αντ' αυτού η Μπαρτσελόνα χρησιμοποίησε τον Τζόρντι Άλμπα σε έναν ρόλο σέντερ-μπακ στην αριστερή ζώνη. Σπάνια έβγαινε μπροστά για να κρατήσει πίσω τον Κέβιν-Πρινς Μπόατενγκ, αντίθετα κρατούσε τη θέση του και αποδείχτηκε πολύ αποτελεσματικός ως αμυντικός. Το 2 εναντίον 2 εμπεριείχε μεγάλο ρισκο απέναντι στους γρήγορους επιθετικούς της Μίλαν. Οπότε έτσι η Μπαρτελόνα είχε πλάτος, ο Βίγια κρατούσε πίσω την άμυνα και ο Μέσι έβρισκε πολύ χώρο ανάμεσα στις γραμμές.
Είναι σημαντικό να θυμηθούμε παράλληλα ότι η Μιλαν προσπάθησε να επαναλάβει τη στρατηγική του πρώτου ματς. Ένα σημαντικό κομμάτι αυτής της προσέγγισης ήταν η διάθεση των μέσων να ανέβουν ψηλά, αφήνοντας χώρο μεταξύ των γραμμών. Απέναντι στον "μοναδικό κυνηγό" Μέσι αυτό δούλεψε. Απέναντι στον Βίγια και τον Μέσι, όμως, αποδείχτηκε καταστροφικό. Ο Μάσιμο Αμπροζίνι αντί να έχει ελευθερία να πιέσει πιο μπροστά, έπρεπε να επιτηρεί τον Μέσι.
Η Μπάρτσα κέρδιζε γρήγορα τη μπάλα
Ένα ακόμη σημείο-κλειδί ήταν η συνεχής πίεση της Μπαρτσελόνα, η οποία έλειπε τις τελευταίες βδομάδες. Από τη φύση του το πρέσινγκ απαιτεί ομαδική δουλειά, να το κάνουν όλοι δηλαδή, αλλά εν προκειμένω ο Σέρχιο Μπουσκέτς ήταν το κλειδί. Ακόμη και για τα δικά του υψηλά στάνταρ ήταν εκπληκτικός, ειδικά σε ότι αφορά τις τοποθετήσεις του και το διάβασμα των φάσεων.
Δεν είχε κάποιον προσωπικό αντίπαλο στο παιχνίδι, πότε κυρίως κάλυπτε, "σκουπίζοντας" φάσεις πίσω από τη μεσαία γραμμή. Όταν έχαναν τη μπάλα ήταν αυτός που μάρκαρε άμεσα. Όταν ο Νιανγκ επέστρεφε πίσω, πήγαινε κατευθείαν πάνω του. Ο Μπουσκέτς έβαζε συνέχεια τα πόδια του στη μπάλα και έπαιρνε πίσω κατοχές. Όταν, δε, ανακτούσε τη μπάλα την έδινε γρήγορα και αποτελεσματικά, όπως έκανε όταν τροφοδότησε τον Μέσι για το πρώτο γκολ. Η Μίλαν δυσκολεύτηκε ιδιαίτερα να περάσει το κέντρο στα πρώτα 25 λεπτά κι αυτό κυρίως γιατί ο Μπουσκέτς έπαιρνε πίσω τη μπάλα πολύ γρήγορα.
Η προσέγγιση της Μίλαν
Ο τρόπος που η Μίλαν απειλούσε για γκολ ήταν προφανείς. Με τη Μπαρτσελόνα να ρισκάρει αυτό το "τρεις εναντίον τρειών" στην άμυνα. Στην αρχή ήταν ο Ελ Σαραουί που κινήθηκε πίσω από τον Άλβες. Η μάχη τους ήταν κλειδί στο πρώτο παιχνίδι, αλλά τώρα ο Άλβες ήταν πιο μπροστά και η ατομική του μονομαχία ήταν με τον Κέβιν Κονστάντ, οπότε ο Ελ Σαραουί είχε μεγαλύτερη ελευθερία και τη δυνατότητα να βγάζει τον Πικέ μακριά από την περιοχή του και να τον αντιμετωπίζει σε καταστάσεις ένας-με-έναν. Επίσης ήταν αμαρκάριστος στην πρώτη σοβαρή ευκαιρία της Μίλαν.
Στη θέση του σέντερ-φορ ο Νιανγκ έπαιξε αντί του Πατσίνι, δεν κατάφερε να κρατήσει τη μπάλα και ήταν κακό για την ομάδα του ότι συχνά επέστρεφε πολύ πίσω προσπαθώντας να ακουμπήσει τη μπάλα. Έπρεπε να παίζει στον ώμο, ψάχνοντας δηλαδή να κατεβάσει τις μακρινές μπαλιές, όπως έγινε στη φάση μετά το 1-0 όταν το σουτ του από την πάσα ακριβείας του Μοντολίβο χτύπησε το δοκάρι. Ήταν η μεγαλύτερη ευκαιρία που είχε η Μίλαν και υποδεικνύει το τι έπρεπε να κάνει ο Νιανγκ. Στη συνέχεια άλλαξε με τον Μπόατενγκ, που έγινε φορ και μπορούσε να κρατήσει πιο αποτελεσματικά τη μπάλα.
Είχε ενδιαφέρον ότι η φάση ήρθε μετά από μια κακή κρίση του Μαστσεράνο, που είχε ως αποτέλεσμα ο Νιανγκ να βγει στην πλάτη του. Ο Μαστσεράνο προσπαθούσε να κάνει ότι και ο Μπουσκέτς, να μπαίνει δυνατά στις διεκδικήσεις και να κερδίζει άμεσα τη μπάλα. Ήταν ρίσκο, αλλά δείχνει το πως το πλεονέκτημα μιας ομάδας, μπορεί να γυρίσει ως μειονέκτημα. Το δυναμικό παιχνίδι του Μαστσεράνο ήταν καθοριστικό για το τρίτο γκολ, αλλά από την άλλη έδωσε στη Μίλαν την πιο σημαντική της ευκαιρία.
Η Μίλαν μες στο παιχνίδι
Η συνολική εικόνα άλλαξε σημαντικά μόνο όταν η Μπαρτσελόνα έβαλε και τρίτο γκολ. Ο Αλέγκρι έκανε δύο αλλαγές: τον Μουντάρι αντί του Αμπροζίνο, με τον Μοντολίβο να αναλαμβάνει τον ανασταλτικό ρόλο και τον Ρομπίνιο αντί του Νιανγκ. Αργότερα έβαλε και τον Μπόγιαν Κρκιτς να παίζει ως "10άρι", θυσιάζοντας έτσι τον Φλαμινί.
Η Μίλαν έτρεξε, ανέβασε τα μπακ της ειδικά τον Ιγνάθιο Αμπάτε στα δεξιά και κράτησαν τη Μπαρτσελόνα στο μισό γήπεδο. Ήταν ένα ακόμη παράδειγμα του ποδοσφαιρικού μομέντουμ. Η Μπαρτσελόνα δεν άλλαξε κάτι σημαντικά, απλά ήταν πιο επιφυλακτικοί, λογικά κιόλας αφού είχαν πάρει το προβάδισμα πρόκρισης και έτσι η πίεση τους σταμάτησε όσο κυλούσε το παιχνίδι. Δεν υπάρχει, όμως, άλλος προφανής λόγος που να δικαιολογεί το γιατί η Μίλαν δεν ήταν το ίδιο επικίνδυνη στο πρώτο ημίχρονο.
Η Μπαρτσελόνα δεν είχε ξεκάθαρη στρατηγική: να κρατήσει τη μπάλα ή να επιτεθεί; Μετά την είσοδο του Μπόγιαν, ήταν αυτός ο Μοντολίβο και ο Μουντάρι στο κέντρο. Η Μπαρτσελόνα οπότε μπορούσε άνετα να κρατήσει τη μπάλα και να ρίξει το τέμπο, αλλά ήταν δύσκολο να διαφοροποιήσει την αρχική της τακτική.
Η καθοριστική αλλαγή του Ρόουρα ήταν η είδοςο του Αντριάνο αντί του Πέδρο. Αυτό σήμαινε ότι ο Αντριάνα θα έπαιζε πιο πίσω και θα κυνηγούσε τον Αμπάτε που συνέχιζε τις προελάσεις. Στο τέλος ο Άλμπα "κλείδωσε" την πρόκριση με ένα εκπληκτικό γκολ, το οποίο ήταν τελείως εκτός της συνολικής του εικόνα, από τη στιγμή που ήταν αφοσιωμένος σε μια αμυντική αποστολή.
Συμπέρασμα
Η ευχή και η κατάρα της Μπαρτσελόνα τα τελευταία χρόνια είναι ότι προσπαθούν να εξελιχθούν. Αυτό ήταν το πρόβλημα του Γουαρδιόλα πέρσι, προσπάθησαν να εξελιχθούν πάρα πολύ, ίσως επειδή έβλεπε ότι το 4-3-3 με τον "κρυφό κυνηγό" να γινόταν αρκετά προβλέψιμο. Μετά το πρώτο παιχνίδι η Μπαρτσελόνα προσπάθησε να κάνει κάτι διαφορετικό.
Για πολλούς η λύση ήταν απλή: ο Βίγια αντί του Φάμπρεγκας και η επιστροφή στο "κλασσικό" σχήμα. Αυτό έγινε κατά μία έννοια, αλλά όχι στο σύνολο κι αυτό γιατί ο Βίγια σπάνια ήταν σε θέση τυπικού στράικερ, ωστόσο, η δική του παρουσία έδωσε χώρο στον Μέσι. Η θέση του Άλβες ηταν καθοριστική στο να απλωθεί η Μπαρτσελόνα σε όλο το γήπεδο και στις δύο πλευρές (κάτι που δεν έγινε στο Σαν Σίρο).
Χάρις στα καλά τελειώματα του Μέσι και σε μερικές δυνατές μονομαχίες η τακτική δούλεψε άψογα, για πρώτη φορά από τότε που ο Ρόουρα ανέλαβε την τεχνική ηγεσία. Ωστόσο η επιστροφή του Τίτο Βιλανόβα θα κάνει σίγουρα μόνο καλά στην Μπαρτσελόνα.
πηγή: sport24.gr
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Συμβαίνει Τώρα: Πυροτεχνουργός του στρατού νεκρός από οβίδα
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Θα οδηγηθεί η Κύπρος στην Ατλαντική Συμμαχία;
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
