2013-03-15 13:46:50
της Ευαγγελίας Τερζίδου*
Ο συγγραφέας Κωνσταντίνος Τριανταφυλλάκης μοιράζει έξυπνα το βιβλίο του ανάμεσα σε δύο κεντρικούς ήρωες με παράλληλες και διαφορετικές πορείες ο καθένας τους, που μόνο στο τέλος οι δρόμοι τους ενώνονται. Η περιέργεια του αναγνώστη μένει παρατεταμένη καθώς το διαβάζει εφόσον η συνεχής εναλλαγή ανάμεσα σε αυτούς τους δύο διαφορετικούς κόσμους δεν τον αφήνει να βαρεθεί. Από την μία γνωρίζουμε τη ζωή ενός άντρα ψυχρού και παθιασμένου για δύναμη και εξουσία και από την άλλη ενός άντρα πιο ευαισθητοποιημένου κοινωνικά, αλλά και ανθρωπιστικά. Τα μοναδικά κοινά στοιχεία που μπορεί να διακρίνει κανείς μεταξύ τους, είναι ότι είναι και οι δύο αγωνιστές, οραματιστές, αυτοδημιούργητοι που έχουν ξεκινήσει την καριέρα τους από πολύ χαμηλά. Σχεδόν από το τίποτα. Μαγεύεσαι, όμως, από το πάθος τους για το κυνήγι του ονείρου τους. Kάτι που στην σημερινή εποχή έχει εκλείψει από τους περισσότερους ανθρώπους.
Με αφορμή την προσωπικότητα του ενός, του Στεφάνου, ο συγγραφέας αναλύει τα παιχνίδια της δύναμης και τους νόμους που τα διέπουν προκειμένου να επιτευχθούν κάποιοι υψηλοί στόχοι μιας άπληστης προσωπικότητας, διψασμένης για κυριαρχία, αλλά και για να διατηρηθούν τα ήδη αποκτηθέντα. Περιγράφει επιχειρηματικά παρασκηνιακά γεγονότα και την πορεία τους μέσα σε ένα κοινωνικό σύστημα σάπιο, όπου την πληρώνει πάντοτε ο πιο αδύναμος και όχι ο πραγματικός ένοχος. Τα πάντα δηλαδή διακυβεύονται από το ποιος έχει την εξουσία. Από το ποιος χρησιμοποιεί την καλύτερη στρατηγική και γνωρίζει τα καλύτερα κόλπα. Ο πρωταγωνιστής ο Στεφάνου παρουσιάζεται σαν ένας άντρας ευφυής που έχει μάθει να χειρίζεται καλά τους ανθρώπους προς όφελος του όπως και να αλλάζει πορεία στις όποιες αντίξοες καταστάσεις και γεγονότα εμφανίζονται στο διάβα του προκειμένου να βγαίνει πάντοτε νικητής και κατακτητής. Αυτό, χωρίς ποτέ φυσικά να φαίνεται ότι λερώνονται τα δικά του χέρια. Περιτριγυρίζεται από επίσης επιτυχημένους και ομοίους του που θέλουν να έλκουν τον πλούτο και το επιτυγχάνουν ακόμα και με δόλια μέσα.
Από την άλλη ξετυλίγεται στις σελίδες του βιβλίου η ζωή ενός άντρα ονειροπώλου. Με ανήσυχο πνεύμα από παιδί και με ευαίσθητες κεραίες, παιδεύεται από διάφορες περιπέτειες που προκύπτουν στην πορεία της ζωής του, αλλά δεν επαναπαύεται και δεν βολεύεται πουθενά. Αν και τον πιάνει μερικές φορές το παράπονο για τα δραματικά γεγονότα που ζει και ίσως και να νιώθει ηττημένος καταφέρνει και μετατρέπει την αδυναμία αυτή, ξανά σε δύναμη. Τα εσωτερικά του ένστικτα, η επιμονή και η υπομονή του δεν τον αφήνουν να ησυχάσει. Σαν να έχει ένα μικρόβιο στο αίμα του μία πίστη, όπου και τελικά του συμβαίνουν κάποια θαύματα. Συνεχίζει, όμως, να παιδεύει τον εαυτό του και να ψάχνεται συνεχώς τριγυρνώντας στον κόσμο αλλάζοντας πόλεις και χώρες. Προσπαθεί να βρει κάπου την εσωτερική του γαλήνη, αλλά μάταια.
Σε αντίθεση με τον προηγούμενο διεφθαρμένο χαρακτήρα, αυτός εδώ είναι ηθικός και μορφωμένος. Παρατηρεί, διαβάζει, τολμάει, μαθαίνει απ’ τους υπόλοιπους δυνατούς. Ατίθασος όμως από πιτσιρικάς από την αρχή έως το τέλος του βιβλίου ως ενήλικος άντρας , έρχεται συνεχώς αντιμέτωπος με το κατεστημένο και βρίσκεται μπλεγμένος σε μπελάδες πληρώνοντας βαρύ τίμημα, χωρίς να ευθύνεται!
Οδοιπορείται με πρότυπο άντρα τον παππού του. Ένας χαρακτήρας βγαλμένος από μία άλλη εποχή όπου η ανδρεία η τιμή και η τόλμη ήταν βαθιά ριζωμένα μέσα του. Ο ανοιχτόμυαλος, προστάτης, γεμάτος αγάπη παππούς μαγεύει τον Ορέστη με την σοφία που έχει ως άνθρωπος αλλά και τους αναγνώστες του βιβλίου. Εν έτη 2013 σήμερα τέτοιοι άνθρωποι το λιγότερο σπανίζουν..
Είναι επίσης αρκετά ενδιαφέρον ο τρόπος που ο συγγραφέας περιγράφει το συναίσθημα του έρωτα… Πόσο αγνά… Πόσο αθώα… Θα μπορούσε ακόμα και να ζηλέψει ίσως κανείς τον τρόπο που τον συλλαμβάνει ο πρωταγωνιστής, ο Ορέστης. Δεν παραμένει όμως εκεί, δεν αρκείται στο γεγονός του ότι δυνατοί άντρες μπορεί να λυγίσουν στη θέα μιας γυναίκας αλλά εμβαθύνει ακόμα περισσότερο στις ψυχές τους. Μας αφήνει να δούμε την ευαισθησία τους στα θαύματα της φύσης, τα παιδιά. Ένα συναίσθημα όπου δεν μπορούν να ελέγξουν όση δύναμη και αν κουβαλάνε στις πλάτες τους.
Η πορεία της σχέσης του Ορέστη και της Μαριάννας μέσα στο βιβλίο σε ταξιδεύει σε κάτι απόκοσμο. Σε βάζει να αναρωτηθείς για την ισχύ των νόμων της έλξης. Σίγουρα επάνω και στους δύο αυτούς χαρακτήρες έχουν ισχύ. Ο Ορέστης από μικρός ήθελε να πάει στη Νέα Υόρκη και να είναι μαζί με την Μαριάννα. Δύο όνειρα που το ένα αποχώρησε και ήρθε το άλλο και με τη σειρά του αυτό αναίρεσε το προηγούμενο. Η αποτυχία του Ορέστη να περάσει στη Νομική του έδωσε τη διέξοδο που ασυνείδητα ίσως επιθυμούσε για να φύγει. Μέσα από μία δραματική κατάσταση που βίωσε κατάφερε να ζήσει το πολυπόθητο παιδικό όνειρο του. Το άλλο όνειρο του όμως ο ερωτικός του δεσμός με την Μαριάννα έμεινε πίσω και μισό. Και οι δυο τους αιωρούνταν μέσα σε αυτό. Το κουβαλούσαν μέσα τους, πάνω τους. Οποιαδήποτε άλλη σχέση και αν προσπάθησαν να κάνουν καταστρεφόταν. Σαν να κυνηγούσε όλες αυτές τις σχέσεις μια κατάρα. Οι άνθρωποι γύρω τους πέθαιναν, χάνονταν, έφευγαν.. Ότι και αν πήγαινε να ανθίσει γρήγορα μαραίνονταν. Σαν ένα αόρατο χέρι να διοικούσε την πορεία τους. Να είναι η δύναμη του μυαλού; Να είναι η δύναμη της αγάπης; Οι δύο αυτοί άνθρωποι πάντως πίστευαν ακράδαντα στη μεταξύ τους σχέση. Το μισοτελειωμένο αυτό όνειρο επιθυμούσε διακαώς την ολοκλήρωσή του. Στο τέλος η κάθαρση έρχεται σε αυτούς και στους αναγνώστες..
*Η Ευαγγελία Τερζίδου είναι απόφοιτη της Νομικής Σχολής του ΑΠΘ
liberals10
Ο συγγραφέας Κωνσταντίνος Τριανταφυλλάκης μοιράζει έξυπνα το βιβλίο του ανάμεσα σε δύο κεντρικούς ήρωες με παράλληλες και διαφορετικές πορείες ο καθένας τους, που μόνο στο τέλος οι δρόμοι τους ενώνονται. Η περιέργεια του αναγνώστη μένει παρατεταμένη καθώς το διαβάζει εφόσον η συνεχής εναλλαγή ανάμεσα σε αυτούς τους δύο διαφορετικούς κόσμους δεν τον αφήνει να βαρεθεί. Από την μία γνωρίζουμε τη ζωή ενός άντρα ψυχρού και παθιασμένου για δύναμη και εξουσία και από την άλλη ενός άντρα πιο ευαισθητοποιημένου κοινωνικά, αλλά και ανθρωπιστικά. Τα μοναδικά κοινά στοιχεία που μπορεί να διακρίνει κανείς μεταξύ τους, είναι ότι είναι και οι δύο αγωνιστές, οραματιστές, αυτοδημιούργητοι που έχουν ξεκινήσει την καριέρα τους από πολύ χαμηλά. Σχεδόν από το τίποτα. Μαγεύεσαι, όμως, από το πάθος τους για το κυνήγι του ονείρου τους. Kάτι που στην σημερινή εποχή έχει εκλείψει από τους περισσότερους ανθρώπους.
Με αφορμή την προσωπικότητα του ενός, του Στεφάνου, ο συγγραφέας αναλύει τα παιχνίδια της δύναμης και τους νόμους που τα διέπουν προκειμένου να επιτευχθούν κάποιοι υψηλοί στόχοι μιας άπληστης προσωπικότητας, διψασμένης για κυριαρχία, αλλά και για να διατηρηθούν τα ήδη αποκτηθέντα. Περιγράφει επιχειρηματικά παρασκηνιακά γεγονότα και την πορεία τους μέσα σε ένα κοινωνικό σύστημα σάπιο, όπου την πληρώνει πάντοτε ο πιο αδύναμος και όχι ο πραγματικός ένοχος. Τα πάντα δηλαδή διακυβεύονται από το ποιος έχει την εξουσία. Από το ποιος χρησιμοποιεί την καλύτερη στρατηγική και γνωρίζει τα καλύτερα κόλπα. Ο πρωταγωνιστής ο Στεφάνου παρουσιάζεται σαν ένας άντρας ευφυής που έχει μάθει να χειρίζεται καλά τους ανθρώπους προς όφελος του όπως και να αλλάζει πορεία στις όποιες αντίξοες καταστάσεις και γεγονότα εμφανίζονται στο διάβα του προκειμένου να βγαίνει πάντοτε νικητής και κατακτητής. Αυτό, χωρίς ποτέ φυσικά να φαίνεται ότι λερώνονται τα δικά του χέρια. Περιτριγυρίζεται από επίσης επιτυχημένους και ομοίους του που θέλουν να έλκουν τον πλούτο και το επιτυγχάνουν ακόμα και με δόλια μέσα.
Από την άλλη ξετυλίγεται στις σελίδες του βιβλίου η ζωή ενός άντρα ονειροπώλου. Με ανήσυχο πνεύμα από παιδί και με ευαίσθητες κεραίες, παιδεύεται από διάφορες περιπέτειες που προκύπτουν στην πορεία της ζωής του, αλλά δεν επαναπαύεται και δεν βολεύεται πουθενά. Αν και τον πιάνει μερικές φορές το παράπονο για τα δραματικά γεγονότα που ζει και ίσως και να νιώθει ηττημένος καταφέρνει και μετατρέπει την αδυναμία αυτή, ξανά σε δύναμη. Τα εσωτερικά του ένστικτα, η επιμονή και η υπομονή του δεν τον αφήνουν να ησυχάσει. Σαν να έχει ένα μικρόβιο στο αίμα του μία πίστη, όπου και τελικά του συμβαίνουν κάποια θαύματα. Συνεχίζει, όμως, να παιδεύει τον εαυτό του και να ψάχνεται συνεχώς τριγυρνώντας στον κόσμο αλλάζοντας πόλεις και χώρες. Προσπαθεί να βρει κάπου την εσωτερική του γαλήνη, αλλά μάταια.
Σε αντίθεση με τον προηγούμενο διεφθαρμένο χαρακτήρα, αυτός εδώ είναι ηθικός και μορφωμένος. Παρατηρεί, διαβάζει, τολμάει, μαθαίνει απ’ τους υπόλοιπους δυνατούς. Ατίθασος όμως από πιτσιρικάς από την αρχή έως το τέλος του βιβλίου ως ενήλικος άντρας , έρχεται συνεχώς αντιμέτωπος με το κατεστημένο και βρίσκεται μπλεγμένος σε μπελάδες πληρώνοντας βαρύ τίμημα, χωρίς να ευθύνεται!
Οδοιπορείται με πρότυπο άντρα τον παππού του. Ένας χαρακτήρας βγαλμένος από μία άλλη εποχή όπου η ανδρεία η τιμή και η τόλμη ήταν βαθιά ριζωμένα μέσα του. Ο ανοιχτόμυαλος, προστάτης, γεμάτος αγάπη παππούς μαγεύει τον Ορέστη με την σοφία που έχει ως άνθρωπος αλλά και τους αναγνώστες του βιβλίου. Εν έτη 2013 σήμερα τέτοιοι άνθρωποι το λιγότερο σπανίζουν..
Είναι επίσης αρκετά ενδιαφέρον ο τρόπος που ο συγγραφέας περιγράφει το συναίσθημα του έρωτα… Πόσο αγνά… Πόσο αθώα… Θα μπορούσε ακόμα και να ζηλέψει ίσως κανείς τον τρόπο που τον συλλαμβάνει ο πρωταγωνιστής, ο Ορέστης. Δεν παραμένει όμως εκεί, δεν αρκείται στο γεγονός του ότι δυνατοί άντρες μπορεί να λυγίσουν στη θέα μιας γυναίκας αλλά εμβαθύνει ακόμα περισσότερο στις ψυχές τους. Μας αφήνει να δούμε την ευαισθησία τους στα θαύματα της φύσης, τα παιδιά. Ένα συναίσθημα όπου δεν μπορούν να ελέγξουν όση δύναμη και αν κουβαλάνε στις πλάτες τους.
Η πορεία της σχέσης του Ορέστη και της Μαριάννας μέσα στο βιβλίο σε ταξιδεύει σε κάτι απόκοσμο. Σε βάζει να αναρωτηθείς για την ισχύ των νόμων της έλξης. Σίγουρα επάνω και στους δύο αυτούς χαρακτήρες έχουν ισχύ. Ο Ορέστης από μικρός ήθελε να πάει στη Νέα Υόρκη και να είναι μαζί με την Μαριάννα. Δύο όνειρα που το ένα αποχώρησε και ήρθε το άλλο και με τη σειρά του αυτό αναίρεσε το προηγούμενο. Η αποτυχία του Ορέστη να περάσει στη Νομική του έδωσε τη διέξοδο που ασυνείδητα ίσως επιθυμούσε για να φύγει. Μέσα από μία δραματική κατάσταση που βίωσε κατάφερε να ζήσει το πολυπόθητο παιδικό όνειρο του. Το άλλο όνειρο του όμως ο ερωτικός του δεσμός με την Μαριάννα έμεινε πίσω και μισό. Και οι δυο τους αιωρούνταν μέσα σε αυτό. Το κουβαλούσαν μέσα τους, πάνω τους. Οποιαδήποτε άλλη σχέση και αν προσπάθησαν να κάνουν καταστρεφόταν. Σαν να κυνηγούσε όλες αυτές τις σχέσεις μια κατάρα. Οι άνθρωποι γύρω τους πέθαιναν, χάνονταν, έφευγαν.. Ότι και αν πήγαινε να ανθίσει γρήγορα μαραίνονταν. Σαν ένα αόρατο χέρι να διοικούσε την πορεία τους. Να είναι η δύναμη του μυαλού; Να είναι η δύναμη της αγάπης; Οι δύο αυτοί άνθρωποι πάντως πίστευαν ακράδαντα στη μεταξύ τους σχέση. Το μισοτελειωμένο αυτό όνειρο επιθυμούσε διακαώς την ολοκλήρωσή του. Στο τέλος η κάθαρση έρχεται σε αυτούς και στους αναγνώστες..
*Η Ευαγγελία Τερζίδου είναι απόφοιτη της Νομικής Σχολής του ΑΠΘ
liberals10
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Να βοηθήσει οικονομικά την Οσέρ σκέφτεται ο Μπουμσόνγκ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Σερί δέκα ανοδικών συνεδριάσεων για το Dow Jones
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
