2013-03-19 14:45:04
Γράφει ο Tσανούσης Στάμος
Η Ελλάδα σήμερα δείχνει μια χώρα υπνωτισμένη, με πολίτες οι οποίοι όχι απλά δείχνουν ανίκανοι να αντιδράσουν , αλλά δείχνουν αδιάφοροι απέναντι στα γεγονότα.
Είναι χαρακτηριστικό ότι περισσότερο κόσμο, ειδικά σε επαρχιακές πόλεις, μπορεί να συγκεντρώσει μια παρέλαση καρναβαλιστών, παρά μια διαμαρτυρία ενάντια στην οικονομική καταστροφή.
Δείχνει οξύμωρο αυτό και προκαλεί την σκέψη να πει "καλά να πάθουμε ".
Η αλήθεια δεν απέχει πολύ από αυτή τη φράση αλλά σίγουρα υπάρχουν γεγονότα που την εξηγούν.
Καταρχήν η αδιαφορία και ο ωχαδερφισμός στα οποία γαλουχήθηκε ο ελληνικός λαός. Αυτοί που έχουν βρει την ελάχιστη λύση πιστεύουν ότι δεν είναι αυτοί που πρέπει να διεκδικούν αλλά αυτοί που έχουν ήδη καταστραφεί. Παρά γνωρίζουν το γεγονός ότι και η δική τους καταστροφή , οικονομική , κοινωνική και επαγγελματική , απλά απέχει χρονικά από την καταστροφή των άλλων. Γιατί σε ένα κράτος που δεν έχει να προσφέρει λύσεις σε τομείς όπως η ανεργία , ο εξευτελισμός των εργασιακών σχέσεων , του κράτους Πρόνοιας , είναι απλά θέμα χρόνου πότε η καταστροφή θα χτυπήσει την πόρτα του κάθε ενός από εμάς.
Ένας δεύτερος λόγος είναι το λίπος. Η ελληνική κοινωνία με τους ισχυρούς δεσμούς εντός της οικογένειας έβγαλε άμυνες. Οι περισσότεροι προσφεύγουν στην βοήθεια της οικογένειας. Των γονιών ή των παππούδων που με άλλα μυαλά και σε άλλες εποχές κατάφεραν και έφτιαξαν μια αποταμίευση. Ακόμα όμως και αυτοί που βολεύονται σε τέτοιες λύσεις , παραγνωρίζουν το γεγονός ότι σε μια οικονομία που δεν παράγει νέο χρήμα , οι αποταμιεύσεις αναφέρονται σε έναν πεπερασμένο αριθμό και κάποια στιγμή απλά θα εξαντληθούν.
Ένας άλλος λόγος είναι η ανεξήγητη χριστιανικής χροιάς αντίδραση που έχουν πολλοί Έλληνες. Δυστυχώς ή ευτυχώς ο Έλληνας δεν δείχνει διατεθειμένος να φτάσει την αντίδραση του στα άκρα. Μένει στο επίπεδο των σποραδικών διαδηλώσεων και των κινημάτων "δεν πληρώνω " τα οποία πέρα από την παιδικότητα που βγάζουν σαν το 9χρονο που πεισμώνει με τον μπαμπά του και λέει "δεν θα διαβάσω " γνωρίζοντας πως δεν υπάρχει περίπτωση να επικρατήσει , δεν προσφέρουν ουσιαστικά τίποτα.
Σημαντικός λόγος είναι και ο φόβος που έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν οι κυβερνώντες με σύμμαχο την τηλεόραση , κυρίως , και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης γενικότερα. Οι φράσεις "προαπαιτούμενα, θα πάρουμε την επόμενη δόση , Τρόικα κλπ", έχουν δημιουργήσει έναν σκοτεινό και ανεξήγητο φόβο στους περισσότερους. Ο βομβαρδισμός με ρεπορτάζ που ανεβάζουν στα ύψη την αγωνία σχετικά με το αν θα πάρουμε κάποια επόμενη δόση , έκαναν πολλούς να μην αντιλαμβάνονται ότι ο μεγαλύτερος κίνδυνος δεν είναι αν θα πάρουμε τη δόση, αλλά ότι απλά πλησιάζει η φορά που θα χρειαστούμε την επόμενη δόση και οι νέες ανθρωποθυσίες που θα ζητηθούν προκειμένου να την πάρουμε.
Συνέχεια του παραπάνω που δείχνει τον τρόπο διαχείρισης της κρίσης που βιώνουμε είναι και ο τρόπος αντιμετώπισης των αντιδράσεων που πραγματοποιούνται από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Πολύ απλά , ακόμα και τις φορές που υπάρχουν αξιόλογες αντιδράσεις , τα μέσα μαζικής ενημέρωσης καταφέρνουν να μειώσουν την δυναμική τους , είτε μην κάνοντας καμία αναφορά σε αυτές , είτε αποπροσανατολίζοντας το κοινό τους , προτιμώντας να ασχολούνται με τα επεισόδια και τις καταστροφές.
Βεβαίως, οι καταστροφές αυτές μόνο τυχαίες δεν είναι καθώς πια είναι κοινός τόπος ότι αστυνομία , κουκουλοφόροι και παρακράτος είναι απλά συγκοινωνούντα δοχεία ή τουλάχιστον συμπράττοντες στην προσπάθεια φίμωσης. Άπειρες φωτογραφίες έχουν δημοσιευτεί που δείχνουν δίπλα δίπλα αστυνομικούς και κουκουλοφόρους , άπειρες φωτογραφίες έχουν δημοσιευτεί που δείχνουν κουκουλοφόρους να καταστρέφουν και την αστυνομία απλά να παρατηρεί. Άλλωστε οι 30 η 40 η 100 που ανοίγουν τον χορό των μολότοφ και του πετροπόλεμου μπροστά από την βουλή είναι πάντα οι ίδιοι και πάντα στο απυρόβλητο. Οποίος παρατηρήσει τις φωτογραφίες από τα επεισόδια θα δει τα ίδια πρόσωπα ή τουλάχιστον τα ίδια κράνη.
Τα παραπάνω είναι μερικοί από τους λόγους που εξηγούν το ανεξήγητο. Το πως δηλαδή ο Έλληνας πολίτης δεν έχει ακόμα ξεσηκωθεί και να διώξει από την χώρα όλους αυτούς.
Παρόλα αυτά , συσσωρεύεται ενέργεια ή καλύτερα αγανάκτηση. Αλλά ακριβώς επειδή αυτή η ενέργεια δεν έγινε πράξη κατευθείαν , δυστυχώς κατευθύνεται. Πολύ απλά άνθρωποι κόμματα και διάφορα κέντρα προσπαθούν να διαχειριστούν αυτή την αγανάκτηση. Και βέβαια ο κάθε ένας από αυτούς καλεί σε μια επανάσταση αλλά στην ουσία για ίδιο όφελος.
Τέτοιοι πνευματικοί πατέρες είναι οι "άλλοι". Αυτοί δηλαδή που διεκδικούν την εξουσία από αυτούς που την έχουν. Είναι τα κόμματα της αντιπολίτευσης και οι δικοί τους παρατρεχάμενοι οι οποίοι διεκδικούν για τους εαυτούς τους την εξουσία ώστε να περιορίσουν τις οικονομικές τους ζημιές ή να αυξήσουν τα κέρδη τους.
Άλλη εξίσου αηδιαστική ομάδα είναι όλοι αυτοί που λογω περιορισμού της εξουσίας και των οικονομικών του κράτους έμειναν στην "απέξω". Αργόσχολοι , αργόμισθοι , παρατρεχάμενοι και αφισοκολλητές που έγλυφαν όπου ουρούσε το πολιτικό σύστημα και τώρα έμειναν στην "απέξω" θεωρούν ότι το σύστημα τους αδίκησε. Ότι τους ξεζούμισε και τους πέταξε. Και δεν καταλαβαίνουν ότι αυτή έπρεπε να είναι η τύχη τους. Δεν καταλαβαίνουν ότι είναι τόσο μέτριοι , τόσο ανίκανοι που νομοτελειακά αυτό θα τους συνέβαινε. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν πια λυσσάξει και είναι από τους πρωτοστατούντες στην επανάσταση. Έχουν μάλιστα το θράσος να θεωρούν ότι λόγω εμπειρίας μπορούν να έχουν λόγο στην διοίκηση του κράτους. Λένε δηλαδή απερίφραστα ότι επειδή ήταν συμμέτοχοι σε μια διοίκηση που κατάντησε το κράτος αυτό ντροπή, μπορούν να διοικήσουν.
Βέβαια υπάρχει και η ομάδα ή η συνομοταξία, καλύτερα του όχι. Αυτοί που έτσι και αλλιώς θα έλεγαν σε όλα όχι γιατί δεν ξέρουν να πουν και κάτι άλλο. Στείρα αντίδραση χωρίς πρόταση για την άλλη μέρα. Απλά να φύγουν αυτοί που κυβερνούν για να έρθουν οι άλλοι, για να λέμε και σε εκείνους το όχι σε όλα.
Αντίδραση λοιπόν με όλους αυτούς , ας μην γίνει ποτέ. Γιατί η επόμενη μέρα θα είναι ίδια με την προηγούμενη με καινούργια απλά πρόσωπα.
Η αντίδραση αυτή τη φορά και ακριβώς επειδή η Ελλάδα έπιασε πάτο, πρέπει να είναι ολοκληρωτική. Και όχι ως προς τις αντιδράσεις, αλλά ως προς το ζητούμενο. Σε όλα τα πράγματα υπάρχει το σωστό και το λάθος . Ας σταματήσουμε λοιπόν να διεκδικούμε το λιγότερο λάθος ή το περισσότερο καλό και ας επιδιώξουμε την απόλυτη τιμή του καλού.
Επειδή η Ελλάδα διαλύθηκε από κλέφτες πολιτικούς που χρησιμοποίησαν την δημοκρατία , δεν σημαίνει ότι φταίει η δημοκρατία. Δεν σημαίνει ότι πρέπει να διαλύσουμε την δημοκρατία και να στηριχθούμε σε απολυταρχικά κόμματα. Που από την μία διακηρύσσουν την λατρεία τους για την αρχαία Ελλάδα και από την άλλη αγνοούν την μεγαλύτερη κληρονομιά που άφησε ο Ελληνικός πολιτισμός , την δημοκρατία
Επειδή το κράτος πρόνοιας διαλύθηκε μαζί με την κοινωνική δομή, δεν πρέπει να στηριχθούμε σε κόμματα που από την άλλη μισούν οτιδήποτε Ελληνικό και ζητούν ακόμα και η ιστορία να ξαναγραφεί στην βάση των συνωστισμών. Πρόσφατα ακόμα και δάσκαλοι που ανήκουν στο ΠΑΜΕ που αντί να δίνουν παιδεία στα παιδιά, θέλησαν να δουν την ιστορία με τα μάτια του Στάλιν και έβγαλαν όλο τους το μένος έναντι του Ελληνισμού με μία ανακοίνωση που τόλμησε να αναφερθεί ακόμα και στον Ρήγα Φεραίο, λέγοντας ότι δεν διέκρινε Έλληνες και ξένους και καλούσε σε μάχη εναντίον των Τούρκων ακόμα και τους ίδιους τους Τούρκους. Με την ανακοίνωση αυτή θέλησαν να υποβιβάσουν έναν εθνικό αγώνα, με τις ατέλειές του, σε ταξικό αγώνα. Παραγνωρίζουν βέβαια ότι ο Ρήγας Φεραίος στον Θούριο αναφέρεται σε πατρίδα, αξία η οποία βέβαια τους είναι παντελώς άγνωστη.
Στην Ελλάδα, έχουμε φτάσει σε σημείο να ψάχνουμε τον «έναν» που θα μας σώσει. Δεν χρειάζεται να είναι ένας, δεν γίνεται να είναι ένας.
Δεν γίνεται η λύση σε αυτή τη κατάντια να είναι ο μεσσιανισμός.
Λύση είναι να υπάρξουν, πολλοί.
Αυτοί που τόσα χρόνια δεν συμμετείχαν στην καταστροφή της Ελλάδας. Αυτοί που δεν έγλυψαν ποδιές για να πάρουν μια θέση στο δημόσιο. Αυτοί που τόσα χρόνια την αξιοπρέπεια την έκαναν στάση ζωής. Αυτοί που δεν έκαναν παρακμή αξιών, την παρακμή που ζεί η Ελλάδα
Μόνο τότε η αλλαγή που θα έρθει θα είναι προς το καλύτερο.
Αλλιώς οι επιλογές είναι συγκεκριμένες.
Ή μια φαύλη κυβέρνηση τύπου «Πρώην ΠΑΣΟΚ»
Ή μια κυβέρνηση κομμάτων που θα καταργήσουν τις εκλογές και θα τις αντικαταστήσουν με τανκς
Ή μια κυβέρνηση μανιακών ανθελλήνων που ακόμα και ο σταυρός τους ενοχλεί.
stsanoussis.blogspot.gr
Η Ελλάδα σήμερα δείχνει μια χώρα υπνωτισμένη, με πολίτες οι οποίοι όχι απλά δείχνουν ανίκανοι να αντιδράσουν , αλλά δείχνουν αδιάφοροι απέναντι στα γεγονότα.
Είναι χαρακτηριστικό ότι περισσότερο κόσμο, ειδικά σε επαρχιακές πόλεις, μπορεί να συγκεντρώσει μια παρέλαση καρναβαλιστών, παρά μια διαμαρτυρία ενάντια στην οικονομική καταστροφή.
Δείχνει οξύμωρο αυτό και προκαλεί την σκέψη να πει "καλά να πάθουμε ".
Η αλήθεια δεν απέχει πολύ από αυτή τη φράση αλλά σίγουρα υπάρχουν γεγονότα που την εξηγούν.
Καταρχήν η αδιαφορία και ο ωχαδερφισμός στα οποία γαλουχήθηκε ο ελληνικός λαός. Αυτοί που έχουν βρει την ελάχιστη λύση πιστεύουν ότι δεν είναι αυτοί που πρέπει να διεκδικούν αλλά αυτοί που έχουν ήδη καταστραφεί. Παρά γνωρίζουν το γεγονός ότι και η δική τους καταστροφή , οικονομική , κοινωνική και επαγγελματική , απλά απέχει χρονικά από την καταστροφή των άλλων. Γιατί σε ένα κράτος που δεν έχει να προσφέρει λύσεις σε τομείς όπως η ανεργία , ο εξευτελισμός των εργασιακών σχέσεων , του κράτους Πρόνοιας , είναι απλά θέμα χρόνου πότε η καταστροφή θα χτυπήσει την πόρτα του κάθε ενός από εμάς.
Ένας δεύτερος λόγος είναι το λίπος. Η ελληνική κοινωνία με τους ισχυρούς δεσμούς εντός της οικογένειας έβγαλε άμυνες. Οι περισσότεροι προσφεύγουν στην βοήθεια της οικογένειας. Των γονιών ή των παππούδων που με άλλα μυαλά και σε άλλες εποχές κατάφεραν και έφτιαξαν μια αποταμίευση. Ακόμα όμως και αυτοί που βολεύονται σε τέτοιες λύσεις , παραγνωρίζουν το γεγονός ότι σε μια οικονομία που δεν παράγει νέο χρήμα , οι αποταμιεύσεις αναφέρονται σε έναν πεπερασμένο αριθμό και κάποια στιγμή απλά θα εξαντληθούν.
Ένας άλλος λόγος είναι η ανεξήγητη χριστιανικής χροιάς αντίδραση που έχουν πολλοί Έλληνες. Δυστυχώς ή ευτυχώς ο Έλληνας δεν δείχνει διατεθειμένος να φτάσει την αντίδραση του στα άκρα. Μένει στο επίπεδο των σποραδικών διαδηλώσεων και των κινημάτων "δεν πληρώνω " τα οποία πέρα από την παιδικότητα που βγάζουν σαν το 9χρονο που πεισμώνει με τον μπαμπά του και λέει "δεν θα διαβάσω " γνωρίζοντας πως δεν υπάρχει περίπτωση να επικρατήσει , δεν προσφέρουν ουσιαστικά τίποτα.
Σημαντικός λόγος είναι και ο φόβος που έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν οι κυβερνώντες με σύμμαχο την τηλεόραση , κυρίως , και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης γενικότερα. Οι φράσεις "προαπαιτούμενα, θα πάρουμε την επόμενη δόση , Τρόικα κλπ", έχουν δημιουργήσει έναν σκοτεινό και ανεξήγητο φόβο στους περισσότερους. Ο βομβαρδισμός με ρεπορτάζ που ανεβάζουν στα ύψη την αγωνία σχετικά με το αν θα πάρουμε κάποια επόμενη δόση , έκαναν πολλούς να μην αντιλαμβάνονται ότι ο μεγαλύτερος κίνδυνος δεν είναι αν θα πάρουμε τη δόση, αλλά ότι απλά πλησιάζει η φορά που θα χρειαστούμε την επόμενη δόση και οι νέες ανθρωποθυσίες που θα ζητηθούν προκειμένου να την πάρουμε.
Συνέχεια του παραπάνω που δείχνει τον τρόπο διαχείρισης της κρίσης που βιώνουμε είναι και ο τρόπος αντιμετώπισης των αντιδράσεων που πραγματοποιούνται από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Πολύ απλά , ακόμα και τις φορές που υπάρχουν αξιόλογες αντιδράσεις , τα μέσα μαζικής ενημέρωσης καταφέρνουν να μειώσουν την δυναμική τους , είτε μην κάνοντας καμία αναφορά σε αυτές , είτε αποπροσανατολίζοντας το κοινό τους , προτιμώντας να ασχολούνται με τα επεισόδια και τις καταστροφές.
Βεβαίως, οι καταστροφές αυτές μόνο τυχαίες δεν είναι καθώς πια είναι κοινός τόπος ότι αστυνομία , κουκουλοφόροι και παρακράτος είναι απλά συγκοινωνούντα δοχεία ή τουλάχιστον συμπράττοντες στην προσπάθεια φίμωσης. Άπειρες φωτογραφίες έχουν δημοσιευτεί που δείχνουν δίπλα δίπλα αστυνομικούς και κουκουλοφόρους , άπειρες φωτογραφίες έχουν δημοσιευτεί που δείχνουν κουκουλοφόρους να καταστρέφουν και την αστυνομία απλά να παρατηρεί. Άλλωστε οι 30 η 40 η 100 που ανοίγουν τον χορό των μολότοφ και του πετροπόλεμου μπροστά από την βουλή είναι πάντα οι ίδιοι και πάντα στο απυρόβλητο. Οποίος παρατηρήσει τις φωτογραφίες από τα επεισόδια θα δει τα ίδια πρόσωπα ή τουλάχιστον τα ίδια κράνη.
Τα παραπάνω είναι μερικοί από τους λόγους που εξηγούν το ανεξήγητο. Το πως δηλαδή ο Έλληνας πολίτης δεν έχει ακόμα ξεσηκωθεί και να διώξει από την χώρα όλους αυτούς.
Παρόλα αυτά , συσσωρεύεται ενέργεια ή καλύτερα αγανάκτηση. Αλλά ακριβώς επειδή αυτή η ενέργεια δεν έγινε πράξη κατευθείαν , δυστυχώς κατευθύνεται. Πολύ απλά άνθρωποι κόμματα και διάφορα κέντρα προσπαθούν να διαχειριστούν αυτή την αγανάκτηση. Και βέβαια ο κάθε ένας από αυτούς καλεί σε μια επανάσταση αλλά στην ουσία για ίδιο όφελος.
Τέτοιοι πνευματικοί πατέρες είναι οι "άλλοι". Αυτοί δηλαδή που διεκδικούν την εξουσία από αυτούς που την έχουν. Είναι τα κόμματα της αντιπολίτευσης και οι δικοί τους παρατρεχάμενοι οι οποίοι διεκδικούν για τους εαυτούς τους την εξουσία ώστε να περιορίσουν τις οικονομικές τους ζημιές ή να αυξήσουν τα κέρδη τους.
Άλλη εξίσου αηδιαστική ομάδα είναι όλοι αυτοί που λογω περιορισμού της εξουσίας και των οικονομικών του κράτους έμειναν στην "απέξω". Αργόσχολοι , αργόμισθοι , παρατρεχάμενοι και αφισοκολλητές που έγλυφαν όπου ουρούσε το πολιτικό σύστημα και τώρα έμειναν στην "απέξω" θεωρούν ότι το σύστημα τους αδίκησε. Ότι τους ξεζούμισε και τους πέταξε. Και δεν καταλαβαίνουν ότι αυτή έπρεπε να είναι η τύχη τους. Δεν καταλαβαίνουν ότι είναι τόσο μέτριοι , τόσο ανίκανοι που νομοτελειακά αυτό θα τους συνέβαινε. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν πια λυσσάξει και είναι από τους πρωτοστατούντες στην επανάσταση. Έχουν μάλιστα το θράσος να θεωρούν ότι λόγω εμπειρίας μπορούν να έχουν λόγο στην διοίκηση του κράτους. Λένε δηλαδή απερίφραστα ότι επειδή ήταν συμμέτοχοι σε μια διοίκηση που κατάντησε το κράτος αυτό ντροπή, μπορούν να διοικήσουν.
Βέβαια υπάρχει και η ομάδα ή η συνομοταξία, καλύτερα του όχι. Αυτοί που έτσι και αλλιώς θα έλεγαν σε όλα όχι γιατί δεν ξέρουν να πουν και κάτι άλλο. Στείρα αντίδραση χωρίς πρόταση για την άλλη μέρα. Απλά να φύγουν αυτοί που κυβερνούν για να έρθουν οι άλλοι, για να λέμε και σε εκείνους το όχι σε όλα.
Αντίδραση λοιπόν με όλους αυτούς , ας μην γίνει ποτέ. Γιατί η επόμενη μέρα θα είναι ίδια με την προηγούμενη με καινούργια απλά πρόσωπα.
Η αντίδραση αυτή τη φορά και ακριβώς επειδή η Ελλάδα έπιασε πάτο, πρέπει να είναι ολοκληρωτική. Και όχι ως προς τις αντιδράσεις, αλλά ως προς το ζητούμενο. Σε όλα τα πράγματα υπάρχει το σωστό και το λάθος . Ας σταματήσουμε λοιπόν να διεκδικούμε το λιγότερο λάθος ή το περισσότερο καλό και ας επιδιώξουμε την απόλυτη τιμή του καλού.
Επειδή η Ελλάδα διαλύθηκε από κλέφτες πολιτικούς που χρησιμοποίησαν την δημοκρατία , δεν σημαίνει ότι φταίει η δημοκρατία. Δεν σημαίνει ότι πρέπει να διαλύσουμε την δημοκρατία και να στηριχθούμε σε απολυταρχικά κόμματα. Που από την μία διακηρύσσουν την λατρεία τους για την αρχαία Ελλάδα και από την άλλη αγνοούν την μεγαλύτερη κληρονομιά που άφησε ο Ελληνικός πολιτισμός , την δημοκρατία
Επειδή το κράτος πρόνοιας διαλύθηκε μαζί με την κοινωνική δομή, δεν πρέπει να στηριχθούμε σε κόμματα που από την άλλη μισούν οτιδήποτε Ελληνικό και ζητούν ακόμα και η ιστορία να ξαναγραφεί στην βάση των συνωστισμών. Πρόσφατα ακόμα και δάσκαλοι που ανήκουν στο ΠΑΜΕ που αντί να δίνουν παιδεία στα παιδιά, θέλησαν να δουν την ιστορία με τα μάτια του Στάλιν και έβγαλαν όλο τους το μένος έναντι του Ελληνισμού με μία ανακοίνωση που τόλμησε να αναφερθεί ακόμα και στον Ρήγα Φεραίο, λέγοντας ότι δεν διέκρινε Έλληνες και ξένους και καλούσε σε μάχη εναντίον των Τούρκων ακόμα και τους ίδιους τους Τούρκους. Με την ανακοίνωση αυτή θέλησαν να υποβιβάσουν έναν εθνικό αγώνα, με τις ατέλειές του, σε ταξικό αγώνα. Παραγνωρίζουν βέβαια ότι ο Ρήγας Φεραίος στον Θούριο αναφέρεται σε πατρίδα, αξία η οποία βέβαια τους είναι παντελώς άγνωστη.
Στην Ελλάδα, έχουμε φτάσει σε σημείο να ψάχνουμε τον «έναν» που θα μας σώσει. Δεν χρειάζεται να είναι ένας, δεν γίνεται να είναι ένας.
Δεν γίνεται η λύση σε αυτή τη κατάντια να είναι ο μεσσιανισμός.
Λύση είναι να υπάρξουν, πολλοί.
Αυτοί που τόσα χρόνια δεν συμμετείχαν στην καταστροφή της Ελλάδας. Αυτοί που δεν έγλυψαν ποδιές για να πάρουν μια θέση στο δημόσιο. Αυτοί που τόσα χρόνια την αξιοπρέπεια την έκαναν στάση ζωής. Αυτοί που δεν έκαναν παρακμή αξιών, την παρακμή που ζεί η Ελλάδα
Μόνο τότε η αλλαγή που θα έρθει θα είναι προς το καλύτερο.
Αλλιώς οι επιλογές είναι συγκεκριμένες.
Ή μια φαύλη κυβέρνηση τύπου «Πρώην ΠΑΣΟΚ»
Ή μια κυβέρνηση κομμάτων που θα καταργήσουν τις εκλογές και θα τις αντικαταστήσουν με τανκς
Ή μια κυβέρνηση μανιακών ανθελλήνων που ακόμα και ο σταυρός τους ενοχλεί.
stsanoussis.blogspot.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
