2013-03-19 17:37:03
Γράφει ο Σπύρος Ριζόπουλος
Μέσα σε ένα τριήμερο, οι υπουργοί Οικονομικών της Ευρωζώνης , εμφανίζονται στον υπόλοιπο κόσμο να μην ξέρουν τι τους γίνεται. Πήραν πρώτα την απόφαση για τον «Αττίλα 3», για την επιδρομή δηλαδή σε όλες ανεξαιρέτως τις καταθέσεις που βρίσκονται στις κυπριακές τράπεζες. Και μετά, επειδή σκέφτηκαν πως αυτό ανοίγει τους ασκούς του Αιόλου και γίνεται μια κακή αρχή που καθιστά επισφαλείς τις καταθέσεις σε ολόκληρη την Ευρωζώνη, οι υπουργοί Οικονομικών της Ευρωζώνης αλλάζουν γνώμη. Τώρα λένε πως πρέπει να προστατευθούν οι καταθέσεις μέχρι 100.000 ευρώ και η κυπριακή κυβέρνηση να βρει άλλους τρόπους για να βρει τα 5,8 δις που απαιτούνται. Πράγμα που σημαίνει πως είτε πρέπει να αυξήσει την εισφορά των υψηλών καταθέσεων, είτε να πάρει μέτρα μείωσης μισθών και συντάξεων, είτε και τα δυο μαζί.
Επειδή είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς πως οι Γερμανοί δεν είχαν ξεκάθαρη στρατηγική εξ αρχής, είναι σαφές πως βρίσκεται σε εξέλιξη ένα επικοινωνιακό παιχνίδι
. Η κυπριακή κυβέρνηση θα έχει την ευκαιρία να δείξει πως διαπραγματεύεται και καταφέρνει να προστατεύσει τις καταθέσεις των φτωχών και των αδυνάμων και το «μάρμαρο» θα πληρωθεί κατά κύριο λόγο από το ρωσικό χρήμα που είχε βρει καταφύγιο στο νησί, εκμεταλλευόμενο ένα τραπεζικό σύστημα που λειτουργούσε ως «πλυντήριο». Στην ουσία πρόκειται για μια ξαφνική επίθεση των Γερμανών στους Ρώσους, απλά γίνεται σε κυπριακό έδαφος.
Το διακύβευμα για την Κύπρο είναι τεράστιο. Μη έχοντας αποδεχθεί τη λύση του Σχεδίου Ανάν, η συμμετοχή της στην ευρωζώνη έγινε μονόδρομος για την Κύπρο προκειμένου να έχει μια ασπίδα ασφάλειας έναντι της Τουρκίας. Τώρα καθίσταται φανερό πως αυτή η «ασπίδα» πέφτει και πλακώνει την ίδια. Πρώτον, διότι όποια κι αν είναι η τελική λύση που θα προκριθεί είναι σαφές πως η Κύπρος θα πάψει να είναι προορισμός κεφαλαίων. Έτσι θα χάσει το μοναδικό συγκριτικό πλεονέκτημα της οικονομίας της. Η μαζική φυγή των καταθέσεων που θα ακολουθήσει την όποια λύση, θα βυθίσει την κυπριακή οικονομία στην ύφεση, χωρίς να έχει άλλους παραγωγικούς τομείς για να αντισταθμίσει τις απώλειες. Μοιραία λοιπόν θα βρεθεί με την πλάτη στον τοίχο και θα αναγκαστεί να βάλει πάνω στο τραπέζι τα «οικόπεδα των υδρογονανθράκων». Δηλαδή η Κύπρος χάνει και το τραπεζικό σύστημα που κρατούσε όρθια την οικονομία της μέχρι σήμερα και κινδυνεύει να χάσει και τους ενεργειακούς πόρους που θα διασφάλιζαν την ανάπτυξή της στο μέλλον.
Η ευρωπαϊκή αλληλεγγύη έχει αποδειχθεί όνειρο θερινής νύχτας και βρίσκεται σε εξέλιξη ένας άγριος οικονομικός πόλεμος. Το πρόβλημα της Κύπρου, μιας οικονομίας που αντιστοιχεί μόλις στο 0,2% της ευρωζώνης, θα μπορούσε να έχει λυθεί με μια στήριξη χωρίς αυτούς τους «τιμωρητικούς» όρους. Το γεγονός πως αυτό δεν συνέβη και οδηγηθήκαμε σε αποφάσεις πανικού, δείχνει πως το παιχνίδι είναι κατά βάση γεωπολιτικό και έχει να κάνει πρωτίστως με τον έλεγχο των ενεργειακών πόρων.
Ελλάδα και Κύπρος υπάρχει απόλυτη ανάγκη να συντονίσουν τον βηματισμό τους και να χαράξουν μια ξεκάθαρη στρατηγική. Πράγμα που σημαίνει να αποφασίσουν με ποιους θα πάνε και ποιες συμμαχίες θα διαμορφώσουν. Ούτε οι διαπραγματεύσεις «για τα μάτια του κόσμου» είναι λύση, ούτε η Ευρώπη είναι αυτή που μπορεί να διασφαλίσει τα ζωτικά εθνικά συμφέροντα των δυο χωρών. Και αυτή η στρατηγική δεν μπορεί να ξεκινάει με δεδομένο την παραμονή στο ευρώ.
ΥΓ1: Όποιος πατάει σε πολλές βάρκες κινδυνεύει να βρεθεί στη θάλασσα. Αυτό καλό είναι να το έχουν υπόψη τους οι ηγεσίες και στην Ελλάδα και στην Κύπρο. Μου κάνει εντύπωση ας πούμε ότι ο Πρόεδρος Αναστασιάδης θα είναι σήμερα όλη μέρα στα τηλέφωνα με τη Μέρκελ και τον Πούτιν και δεν αναζητεί συνομιλητή στην Ουάσινγκτον.
ΥΓ2: Αν η Ευρώπη δεν σε βοηθάει να λύσεις το πρόβλημά σου δεν μπορείς να μένεις όμηρος μιας ιδεοληψίας. Αναζητώντας συνομιλητή εκτός Ε.Ε, δεν υπάρχει άλλος εκτός από τις ΗΠΑ. Η Ελλάδα έχει καταφέρει να διαχειριστεί τις σχέσεις της με τις ΗΠΑ με τον χειρότερο δυνατό τρόπο, απόδειξη και το γεγονός ότι ακόμη δεν έχει πάρει ημερομηνία επίσκεψης ο Σαμαράς. Η Κύπρος, η οποία είναι και αρκετά βήματα πιο μπροστά στην έρευνα των υδρογονανθράκων έχει ακριβέστερη εικόνα του τι διαθέτει. Μπορεί λοιπόν να κάνει συγκεκριμένες συζητήσεις, με συγκεκριμένους στόχους και σε ένα πλαίσιο «win – win» αντίληψης.
rizopoulospost.com
Μέσα σε ένα τριήμερο, οι υπουργοί Οικονομικών της Ευρωζώνης , εμφανίζονται στον υπόλοιπο κόσμο να μην ξέρουν τι τους γίνεται. Πήραν πρώτα την απόφαση για τον «Αττίλα 3», για την επιδρομή δηλαδή σε όλες ανεξαιρέτως τις καταθέσεις που βρίσκονται στις κυπριακές τράπεζες. Και μετά, επειδή σκέφτηκαν πως αυτό ανοίγει τους ασκούς του Αιόλου και γίνεται μια κακή αρχή που καθιστά επισφαλείς τις καταθέσεις σε ολόκληρη την Ευρωζώνη, οι υπουργοί Οικονομικών της Ευρωζώνης αλλάζουν γνώμη. Τώρα λένε πως πρέπει να προστατευθούν οι καταθέσεις μέχρι 100.000 ευρώ και η κυπριακή κυβέρνηση να βρει άλλους τρόπους για να βρει τα 5,8 δις που απαιτούνται. Πράγμα που σημαίνει πως είτε πρέπει να αυξήσει την εισφορά των υψηλών καταθέσεων, είτε να πάρει μέτρα μείωσης μισθών και συντάξεων, είτε και τα δυο μαζί.
Επειδή είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς πως οι Γερμανοί δεν είχαν ξεκάθαρη στρατηγική εξ αρχής, είναι σαφές πως βρίσκεται σε εξέλιξη ένα επικοινωνιακό παιχνίδι
Το διακύβευμα για την Κύπρο είναι τεράστιο. Μη έχοντας αποδεχθεί τη λύση του Σχεδίου Ανάν, η συμμετοχή της στην ευρωζώνη έγινε μονόδρομος για την Κύπρο προκειμένου να έχει μια ασπίδα ασφάλειας έναντι της Τουρκίας. Τώρα καθίσταται φανερό πως αυτή η «ασπίδα» πέφτει και πλακώνει την ίδια. Πρώτον, διότι όποια κι αν είναι η τελική λύση που θα προκριθεί είναι σαφές πως η Κύπρος θα πάψει να είναι προορισμός κεφαλαίων. Έτσι θα χάσει το μοναδικό συγκριτικό πλεονέκτημα της οικονομίας της. Η μαζική φυγή των καταθέσεων που θα ακολουθήσει την όποια λύση, θα βυθίσει την κυπριακή οικονομία στην ύφεση, χωρίς να έχει άλλους παραγωγικούς τομείς για να αντισταθμίσει τις απώλειες. Μοιραία λοιπόν θα βρεθεί με την πλάτη στον τοίχο και θα αναγκαστεί να βάλει πάνω στο τραπέζι τα «οικόπεδα των υδρογονανθράκων». Δηλαδή η Κύπρος χάνει και το τραπεζικό σύστημα που κρατούσε όρθια την οικονομία της μέχρι σήμερα και κινδυνεύει να χάσει και τους ενεργειακούς πόρους που θα διασφάλιζαν την ανάπτυξή της στο μέλλον.
Η ευρωπαϊκή αλληλεγγύη έχει αποδειχθεί όνειρο θερινής νύχτας και βρίσκεται σε εξέλιξη ένας άγριος οικονομικός πόλεμος. Το πρόβλημα της Κύπρου, μιας οικονομίας που αντιστοιχεί μόλις στο 0,2% της ευρωζώνης, θα μπορούσε να έχει λυθεί με μια στήριξη χωρίς αυτούς τους «τιμωρητικούς» όρους. Το γεγονός πως αυτό δεν συνέβη και οδηγηθήκαμε σε αποφάσεις πανικού, δείχνει πως το παιχνίδι είναι κατά βάση γεωπολιτικό και έχει να κάνει πρωτίστως με τον έλεγχο των ενεργειακών πόρων.
Ελλάδα και Κύπρος υπάρχει απόλυτη ανάγκη να συντονίσουν τον βηματισμό τους και να χαράξουν μια ξεκάθαρη στρατηγική. Πράγμα που σημαίνει να αποφασίσουν με ποιους θα πάνε και ποιες συμμαχίες θα διαμορφώσουν. Ούτε οι διαπραγματεύσεις «για τα μάτια του κόσμου» είναι λύση, ούτε η Ευρώπη είναι αυτή που μπορεί να διασφαλίσει τα ζωτικά εθνικά συμφέροντα των δυο χωρών. Και αυτή η στρατηγική δεν μπορεί να ξεκινάει με δεδομένο την παραμονή στο ευρώ.
ΥΓ1: Όποιος πατάει σε πολλές βάρκες κινδυνεύει να βρεθεί στη θάλασσα. Αυτό καλό είναι να το έχουν υπόψη τους οι ηγεσίες και στην Ελλάδα και στην Κύπρο. Μου κάνει εντύπωση ας πούμε ότι ο Πρόεδρος Αναστασιάδης θα είναι σήμερα όλη μέρα στα τηλέφωνα με τη Μέρκελ και τον Πούτιν και δεν αναζητεί συνομιλητή στην Ουάσινγκτον.
ΥΓ2: Αν η Ευρώπη δεν σε βοηθάει να λύσεις το πρόβλημά σου δεν μπορείς να μένεις όμηρος μιας ιδεοληψίας. Αναζητώντας συνομιλητή εκτός Ε.Ε, δεν υπάρχει άλλος εκτός από τις ΗΠΑ. Η Ελλάδα έχει καταφέρει να διαχειριστεί τις σχέσεις της με τις ΗΠΑ με τον χειρότερο δυνατό τρόπο, απόδειξη και το γεγονός ότι ακόμη δεν έχει πάρει ημερομηνία επίσκεψης ο Σαμαράς. Η Κύπρος, η οποία είναι και αρκετά βήματα πιο μπροστά στην έρευνα των υδρογονανθράκων έχει ακριβέστερη εικόνα του τι διαθέτει. Μπορεί λοιπόν να κάνει συγκεκριμένες συζητήσεις, με συγκεκριμένους στόχους και σε ένα πλαίσιο «win – win» αντίληψης.
rizopoulospost.com
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Έλενα Παπαρίζου «Πόσο Μ' Αρέσει...»
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
