2013-03-20 01:39:03
Όταν διέρρευσαν τα νέα περί διάσωσης της Κύπρου στο Βερολίνο το Σάββατο το πρωί, μαζί με τη δυνητικά... ανησυχητική είδηση της διάσωσης bail-in (συμμετοχή πιστωτών στη διάσωση) για τους τραπεζικούς καταθέτες, οι οποίοι θα μοιραστούν το κόστος, η γερμανική αντίδραση ήταν πολύ θετική.
Οι πολιτικοί της αριστεράς και της δεξιάς, συμφώνησαν ότι δίχως μία τέτοια συμφωνία, η διάσωση δεν θα είχε καμία ελπίδα να εγκριθεί από το Bundestag. Παραδέχτηκαν ότι ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε έκανε καλή δουλειά.
Στα €10 δις, πρόκειται για ένα πρόγραμμα, πολύ πιο φτηνό από τα προηγούμενα της Ελλάδας, της Ιρλανδίας και της Πορτογαλίας. Ωστόσο, υπάρχει ομοφωνία στο γερμανικό πολιτικό σώμα όσον αφορά την άποψη ότι το «bail-in» με τη συμμετοχή των πιστωτών θα πρέπει να αποτελεί μέρος οποιασδήποτε διάσωσης (bail-out) από τους φορολογούμενους.
Έχουν προκύψει ορισμένοι ενδοιασμοί σχετικά με το βάρος που πέφτει στους αποταμιευτές της Κύπρου, και όχι μόνο σε αυτούς με τις μεγάλες καταθέσεις άνω των €100.000. Όμως, η βασική αρχή της κατανομής των βαρών δεν τίθεται υπό αμφισβήτηση.
Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι, αυτή τη φορά, το αντιπολιτευόμενο Σοσιαλδημοκρατικό κόμμα (SPD) είναι αυτό που έσπευσε να θέσει σκληρές προϋποθέσεις για το πρόγραμμα διάσωσης, και όχι η σκληροπυρηνική ομάδα του κεντροδεξιού συνασπισμού της Άνγκελα Μέρκελ.
Μέχρι σήμερα, το SPD είχε την τάση να επικρίνει την κα Μέρκελ και την κυβέρνησή της, κατηγορώντας την για κακία, καθώς και για την διστακτικότητα της σχετικά με τη διάσωση των καταχρεωμένων εταίρων της ευρωζώνης –και στη συνέχεια ψήφιζε υπέρ των συμφωνιών στο Bundestag. Μαζί με τους Οικολόγους Πράσινους, οι Σοσιαλδημοκράτες έχουν υποστηρίξει όλα τα προγράμματα, εξαιτίας του φόβου της επιδείνωσης της οικονομικής κρίσης και του ταρακουνήματος των αγορών. Ωστόσο, η υπεύθυνη αυτή συμπεριφορά δεν τους έχει κερδίσει ψήφους, και φέτος είναι χρονιά εκλογών. Ωστόσο, η περίπτωση της Κύπρου μπορεί να είναι διαφορετική.
Χάρη στην ιδιαιτερότητα του κυπριακού τραπεζικού κλάδου, ο οποίος είναι διογκωμένος με ξένες καταθέσεις κατά περίπου οκτώ φορές το μέγεθος της νησιωτικής οικονομίας, το SPD είχε την ευκαιρία να επιδείξει ηθική ανωτερότητα σε σχέση με την κυβέρνηση, τουλάχιστον όσον αφορά το δημοφιλή γερμανικό διάλογο. Τόσο το SPD όσο και οι Πράσινοι, δήλωσαν ότι η Κύπρος οφείλει να εγκαταλείψει το σημερινό της «επιχειρηματικό μοντέλο», δηλ. το να παρέχει φορολογικό παράδεισο για τους πλούσιους (κατά κύριο λόγο) Ρώσους καταθέτες, προτού εγκρίνουν οποιαδήποτε διάσωση.
Η ιδέα του «κουρέματος» για τους ανασφάλιστους καταθέτες προήλθε από το SPD. Το κόμμα επέμεινε επίσης ότι ο φόρος των εταιρειών πρέπει να αυξηθεί από το ελάχιστο ποσό του 10 τοις εκατό, και ότι η Κύπρος θα πρέπει να ενταχθεί στην ομάδα των χωρών, μαζί με τη Γερμανία, τη Γαλλία και άλλες χώρες της ευρωζώνης, στην εισαγωγή ενός φόρου επί των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών.
Τη Δευτέρα, ο Ζίγκμαρ Γκάμπριελ, επικεφαλής του Σοσιαλδημοκρατικού κόμματος, απέκλεισε για μία ακόμη φορά τη χρήση του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας €500 δις, για την άμεση ανακεφαλαιοποίηση των κυπριακών τραπεζών –τη μόνη πραγματική εναλλακτική λύση για την εισφορά επί των καταθέσεων. Δήλωσε ότι θα ήταν «παράνομο» σύμφωνα με το νόμο ΕΜΣ που εγκρίθηκε στο Bundestag. Μόνο εφόσον υπάρξει μία πλήρης τραπεζική ένωση, με αυστηρή κοινή εποπτεία των τραπεζών, θα μπορούσε να εξεταστεί οποιοδήποτε ενδεχόμενο αλλαγών στο νόμο.
Μέχρι ενός σημείου, πρόκειται για ψηφοθηρία. Προηγουμένως, η κα Μέρκελ είχε κερδίσει ευρεία λαϊκή υποστήριξη, συνδυάζοντας μία φιλο-ευρωπαϊκή στάση με την αυστηρή εμμονή στις συνθήκες διάσωσης για την προστασία των Γερμανών φορολογουμένων: αλληλεγγύη με αντάλλαγμα τη σταθερότητα. Δεν είχε αφήσει κανένα περιθώριο ελιγμών στο SPD.
Το 2011, ο Πέερ Στάινμπρουκ, ο υποψήφιος καγκελάριος των Σοσιαλδημοκρατών για τη θέση της Μέρκελ, καθώς και ο Φρανκ Γουόλτερ Στάινμαϊερ, επικεφαλής της κοινοβουλευτικής ομάδας, δημοσίευσαν ένα κοινό άρθρο στους Financial Times, μέσω του οποίου έκαναν έκκληση για περιορισμένη χρήση των ομολόγων της ευρωζώνης για τη διευκόλυνση της κρίσης χρέους. Το περασμένο έτος, ο κ. Γκάμπριελ υποστήριξε μία παρόμοια ιδέα, αυτή της «αμοιβαιοποίησης» του χρέους, με τη δημιουργία ενός ταμείου εξόφλησης.
Καμία από τις δύο ιδέες δεν έχει απορριφθεί επίσημα, ωστόσο καμία δεν προωθείται πια: η κα Μέρκελ έχει μετατρέψει την ιδέα της αμοιβαιοποίησης του χρέους σε εκλογικό δηλητήριο, σύμφωνα με έναν ειδικό του SPD Europe, ο οποίος τάσσεται υπέρ τέτοιου είδους συστημάτων.
Με μόλις έξι μήνες να μένουν μέχρι τις εκλογές, η γερμανική προεκλογική εκστρατεία έχει ενισχύσει την βαθιά ριζωμένη εθνική πεποίθηση ότι ο ηθικός κίνδυνος θα πρέπει να αποφευχθεί, εξαναγκάζοντας τους ιδιώτες επενδυτές να μοιραστούν το κόστος αποτυχίας με τους φορολογούμενους. Η προοπτική του να κατέβει στις εκλογές ένα κόμμα ενάντιο στο ευρώ –τη νεοσύστατη εναλλακτική λύση για τη Γερμανία- θα κάνει επίσης τα μεγάλα κόμματα πολύ πιο προσεκτικά, σχετικά με το αν θα ακούγονται υπερβολικά χαλαρά ως προς τα χρήματα των φορολογουμένων, ακόμη κι αν είναι απίθανο ένα τέτοιο κόμμα να πάρει πολλές ψήφους.
Ακόμη και αν οι εκλογές παράγουν έναν «μεγάλο συνασπισμό» του SPD και του Χριστιανοδημοκρατικού κόμματος της Μέρκελ το Σεπτέμβριο – κάτι που μαθηματικά, παραμένει ακόμα το πιο πιθανό αποτέλεσμα- η μελλοντική κυβέρνηση είναι σχεδόν απίθανο να προτείνει οποιαδήποτε διευκόλυνση των συνθηκών διάσωσης για τους εταίρους της. Η αλληλεγγύη με αντάλλαγμα τη σταθερότητα θα συνεχίσει να είναι το εθνικό σλόγκαν.
sofokleous10.gr
Οι πολιτικοί της αριστεράς και της δεξιάς, συμφώνησαν ότι δίχως μία τέτοια συμφωνία, η διάσωση δεν θα είχε καμία ελπίδα να εγκριθεί από το Bundestag. Παραδέχτηκαν ότι ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε έκανε καλή δουλειά.
Στα €10 δις, πρόκειται για ένα πρόγραμμα, πολύ πιο φτηνό από τα προηγούμενα της Ελλάδας, της Ιρλανδίας και της Πορτογαλίας. Ωστόσο, υπάρχει ομοφωνία στο γερμανικό πολιτικό σώμα όσον αφορά την άποψη ότι το «bail-in» με τη συμμετοχή των πιστωτών θα πρέπει να αποτελεί μέρος οποιασδήποτε διάσωσης (bail-out) από τους φορολογούμενους.
Έχουν προκύψει ορισμένοι ενδοιασμοί σχετικά με το βάρος που πέφτει στους αποταμιευτές της Κύπρου, και όχι μόνο σε αυτούς με τις μεγάλες καταθέσεις άνω των €100.000. Όμως, η βασική αρχή της κατανομής των βαρών δεν τίθεται υπό αμφισβήτηση.
Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι, αυτή τη φορά, το αντιπολιτευόμενο Σοσιαλδημοκρατικό κόμμα (SPD) είναι αυτό που έσπευσε να θέσει σκληρές προϋποθέσεις για το πρόγραμμα διάσωσης, και όχι η σκληροπυρηνική ομάδα του κεντροδεξιού συνασπισμού της Άνγκελα Μέρκελ.
Μέχρι σήμερα, το SPD είχε την τάση να επικρίνει την κα Μέρκελ και την κυβέρνησή της, κατηγορώντας την για κακία, καθώς και για την διστακτικότητα της σχετικά με τη διάσωση των καταχρεωμένων εταίρων της ευρωζώνης –και στη συνέχεια ψήφιζε υπέρ των συμφωνιών στο Bundestag. Μαζί με τους Οικολόγους Πράσινους, οι Σοσιαλδημοκράτες έχουν υποστηρίξει όλα τα προγράμματα, εξαιτίας του φόβου της επιδείνωσης της οικονομικής κρίσης και του ταρακουνήματος των αγορών. Ωστόσο, η υπεύθυνη αυτή συμπεριφορά δεν τους έχει κερδίσει ψήφους, και φέτος είναι χρονιά εκλογών. Ωστόσο, η περίπτωση της Κύπρου μπορεί να είναι διαφορετική.
Χάρη στην ιδιαιτερότητα του κυπριακού τραπεζικού κλάδου, ο οποίος είναι διογκωμένος με ξένες καταθέσεις κατά περίπου οκτώ φορές το μέγεθος της νησιωτικής οικονομίας, το SPD είχε την ευκαιρία να επιδείξει ηθική ανωτερότητα σε σχέση με την κυβέρνηση, τουλάχιστον όσον αφορά το δημοφιλή γερμανικό διάλογο. Τόσο το SPD όσο και οι Πράσινοι, δήλωσαν ότι η Κύπρος οφείλει να εγκαταλείψει το σημερινό της «επιχειρηματικό μοντέλο», δηλ. το να παρέχει φορολογικό παράδεισο για τους πλούσιους (κατά κύριο λόγο) Ρώσους καταθέτες, προτού εγκρίνουν οποιαδήποτε διάσωση.
Η ιδέα του «κουρέματος» για τους ανασφάλιστους καταθέτες προήλθε από το SPD. Το κόμμα επέμεινε επίσης ότι ο φόρος των εταιρειών πρέπει να αυξηθεί από το ελάχιστο ποσό του 10 τοις εκατό, και ότι η Κύπρος θα πρέπει να ενταχθεί στην ομάδα των χωρών, μαζί με τη Γερμανία, τη Γαλλία και άλλες χώρες της ευρωζώνης, στην εισαγωγή ενός φόρου επί των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών.
Τη Δευτέρα, ο Ζίγκμαρ Γκάμπριελ, επικεφαλής του Σοσιαλδημοκρατικού κόμματος, απέκλεισε για μία ακόμη φορά τη χρήση του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας €500 δις, για την άμεση ανακεφαλαιοποίηση των κυπριακών τραπεζών –τη μόνη πραγματική εναλλακτική λύση για την εισφορά επί των καταθέσεων. Δήλωσε ότι θα ήταν «παράνομο» σύμφωνα με το νόμο ΕΜΣ που εγκρίθηκε στο Bundestag. Μόνο εφόσον υπάρξει μία πλήρης τραπεζική ένωση, με αυστηρή κοινή εποπτεία των τραπεζών, θα μπορούσε να εξεταστεί οποιοδήποτε ενδεχόμενο αλλαγών στο νόμο.
Μέχρι ενός σημείου, πρόκειται για ψηφοθηρία. Προηγουμένως, η κα Μέρκελ είχε κερδίσει ευρεία λαϊκή υποστήριξη, συνδυάζοντας μία φιλο-ευρωπαϊκή στάση με την αυστηρή εμμονή στις συνθήκες διάσωσης για την προστασία των Γερμανών φορολογουμένων: αλληλεγγύη με αντάλλαγμα τη σταθερότητα. Δεν είχε αφήσει κανένα περιθώριο ελιγμών στο SPD.
Το 2011, ο Πέερ Στάινμπρουκ, ο υποψήφιος καγκελάριος των Σοσιαλδημοκρατών για τη θέση της Μέρκελ, καθώς και ο Φρανκ Γουόλτερ Στάινμαϊερ, επικεφαλής της κοινοβουλευτικής ομάδας, δημοσίευσαν ένα κοινό άρθρο στους Financial Times, μέσω του οποίου έκαναν έκκληση για περιορισμένη χρήση των ομολόγων της ευρωζώνης για τη διευκόλυνση της κρίσης χρέους. Το περασμένο έτος, ο κ. Γκάμπριελ υποστήριξε μία παρόμοια ιδέα, αυτή της «αμοιβαιοποίησης» του χρέους, με τη δημιουργία ενός ταμείου εξόφλησης.
Καμία από τις δύο ιδέες δεν έχει απορριφθεί επίσημα, ωστόσο καμία δεν προωθείται πια: η κα Μέρκελ έχει μετατρέψει την ιδέα της αμοιβαιοποίησης του χρέους σε εκλογικό δηλητήριο, σύμφωνα με έναν ειδικό του SPD Europe, ο οποίος τάσσεται υπέρ τέτοιου είδους συστημάτων.
Με μόλις έξι μήνες να μένουν μέχρι τις εκλογές, η γερμανική προεκλογική εκστρατεία έχει ενισχύσει την βαθιά ριζωμένη εθνική πεποίθηση ότι ο ηθικός κίνδυνος θα πρέπει να αποφευχθεί, εξαναγκάζοντας τους ιδιώτες επενδυτές να μοιραστούν το κόστος αποτυχίας με τους φορολογούμενους. Η προοπτική του να κατέβει στις εκλογές ένα κόμμα ενάντιο στο ευρώ –τη νεοσύστατη εναλλακτική λύση για τη Γερμανία- θα κάνει επίσης τα μεγάλα κόμματα πολύ πιο προσεκτικά, σχετικά με το αν θα ακούγονται υπερβολικά χαλαρά ως προς τα χρήματα των φορολογουμένων, ακόμη κι αν είναι απίθανο ένα τέτοιο κόμμα να πάρει πολλές ψήφους.
Ακόμη και αν οι εκλογές παράγουν έναν «μεγάλο συνασπισμό» του SPD και του Χριστιανοδημοκρατικού κόμματος της Μέρκελ το Σεπτέμβριο – κάτι που μαθηματικά, παραμένει ακόμα το πιο πιθανό αποτέλεσμα- η μελλοντική κυβέρνηση είναι σχεδόν απίθανο να προτείνει οποιαδήποτε διευκόλυνση των συνθηκών διάσωσης για τους εταίρους της. Η αλληλεγγύη με αντάλλαγμα τη σταθερότητα θα συνεχίσει να είναι το εθνικό σλόγκαν.
sofokleous10.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
"Βομβαρδίστηκε" από τόνους σκουπιδιών η Ξάνθη μετά το Καρναβάλι!
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
«Άλμα» του δείκτη επενδυτικού κλίματος στη Γερμανία
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
