2013-03-20 06:58:51
Γράφει ο Ρόδης Παπαρώδης
Ιατρός
Έφτασε και φέτος της Ελλάδος η γιορτή και μεις όλα τα παιδάκια έχουμε χαρά τρανή Τα λέγαμε στο σχολείο κάθε 25η Μαρτίου μαζί με πολλά άλλα ποιήματα, τραγούδια και θεατρικά.
Γιορτάζαμε, παρελαύναμε και χαιρόμασταν της πατρίδας τη γιορτή, μαζί με τον Ευαγγελισμό της Παναγιάς μας.
Τα τελευταία χρόνια όμως ξεχάσαμε τη χαρά αυτήν, καθώς και τη μεγάλη πνευματική και ηθική παρακαταθήκη που άφησαν γραμμένη με αίμα οι ηρωικοί πρόγονοί μας. Αφήσαμε γενιές ολόκληρες διεφθαρμένων πολιτικών να ξεθωριάσουν τη μνήμη μας, να σβήσουν την παράδοσή μας και να γκρεμίσουν κάθετί Ελληνικό, ως αναχρονιστικό. Αφού μας έδωσαν τροφή στα όρνεα της διεθνούς τρομοκρατίας, του κεφαλαίου και των προδοτών, αφού μας εξέδυσαν από κάθε ένδυμα ελληνισμού, μας είπαν γιατί να γιορτάσουμε τώρα πια; Αφού η ιστορία εξευτελίστηκε από τις πράξεις μας και οι πρόγονοί μας σίγουρα θα ντρέπονται για την κατάντια μας
. Έτσι προσπάθησαν να γκρεμίσουν τη γλώσα που κουβαλήσαμε για 5000 χρόνια στις πλάτες μας ωσάν ιερό φυλαχτό, κυνήγησαν τη θρησκεία που λατρεύσαμε συνειδητά για 2000 χρόνια και αγαπήσαμε χωρίς να την γνωρίζουμε για τουλάχιστον 3000 χρόνια ακόμα. Εκφαύλισαν τη μνημη των ηρώων μας και προσπάθησαν να σβήσουν τα ίχνη της παρουσίας τους στη γη μας. Τις παραδόσεις μας τις ξεπούλησαν και έφτασαν να ζητήσουν να ξεχάσουμε ότι ιερό και άγιο έχει ο τόπος μας. Στο τέλος πήραν και τον ίδιο τον τόπο μας με νόμους πονηρούς φορτώνοντάς μας με χρέη. Και για να μη μπορούμε να ζητήσουμε ποτέ αυτά που μας ανήκουν από τα βάθη των αιώνων κουβάλησαν εκατομύρια βάρβαρους για να αλλοιώσουν το ίδιο μας το γενετικό υλικό, από φόβο μην ξεσηκωθεί το DNA από μόνο του και τους κυνηγήσει. Και κάθε φορά που λοξοκοιτάμε δακρύζοντας στη σκέψη της ιστορίας μας τρέμουν μήπως και θυμηθούμε την καταγωγή μας και γίνουμε τυρρανοκτόνοι σαν τον Αρμόδιο και τον Αριστογείτονα.
Όλοι αυτοί οι εκπολιτιστές του έθνους μας ξέχασαν όμως, ότι ο Έλληνας δεν γεννήθηκε για να επιτύχει το μικρό και ασήμαντο της καθημερινότητας. Δεν κουμαντάρεται ούτε πειθαγωγείται με σκληρά μέτρα. Αντίθετα αντιδρά σε αυτά, πεισμώνει, ενώνεται με τη φυλή του και δυναμώνει. Και τότε έρχεται η λύτρωση. Τα δεσμά σπάνε, γιατί είναι φτιαγμένα από ανθρώπινα υλικά και ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός δεν τα επιτρέπει. Πεταγμένοι σε χαράδρες από τους δυνάστες μας σηκώνονται Κολοκοτρώνηδες και φέρνουν τσεκούρι και φωτιά στους προσκυνημένους. Παραπεταμένοι και βασανισμένοι βγάζουν δύναμη που σπέρνει τρόμο στην πλάση όπως έσπερνε ο (αμόρφωτος για κάποιους) στρατηγός Καραϊσκάκης.
Άραγε θα σηκωθούμε εμείς οι βασανισμένοι και (εξαιτίας τους) απαιδαγώγητοι μικροαστοί όρθιοι καταπώς προστάζει η ιστορία μας για να διώξουμε τους κατακτητές;
Η απάντηση είναι μία: κανείς δεν πρέπει να αμφιβάλλει γι' αυτό. Γιατί ακόμα και εμείς οι νέοι του φραππέ, του κλαμπ και των μπουζουκιών μεγαλώσαμε στα αγιασμένα χώματα που μαρτύρησαν οι Άγιοι της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας. Και αφουγκραστήκαμε τη μυστική λαλιά του γένους που σταυρώνεται. Και νιώσμε ότι με την Ανάσταση του 2013 θα αναστηθεί και ο λαός μας. Τώρα ξέρουμε εμείς οι αμόρφωτοι ότι την 25η Μαρτίου δε γιορτάζουμε τα κατορθώματα των ηρώων μας. Την 25η Μαρτίου πενθούμε, ενθυμούμενοι όχι τί κατάφεραν, αλλά τί άφησαν για εμάς και δεν το κάναμε. Οι Καπεταναίοι που σκοτώθηκαν το 1821 δεν αποφάσισαν να ελευθερώσουν όση Ελλάδα μπορούσαν. Είπαν Ελευθερία ή Θάνατος για όλη την πατρίδα. Και προτίμησαν το Θάνατο από το να αφήσουν την πρωτεύουσα Κωνσταντινούπολη στα χέρια του εχθρού. Προτίμησαν του Τούρκου το μαχαίρι από το να ξεχάσουν την ευλογημένη γη της Μικρασίας, τη Σμύρνη, τη Μίλητο, την Έφεσο και την όλη την Παλιά Ελλάδα. Δε λησμόνησαν τον Πόντο με την Παναγία τη Σουμελά που προσμένει καρτερικά να δει τη γαλανόλευκη με το Σταυρό να υψώνεται στο κάστρο του Ποντιακού Χρστιανισμού. Επέλεξαν το θάνατο από τη σκλαβιά της Ηπείρου, Βορείας η Νοτίου ανεξαιρέτως. Είπαν Ένωση ή θάνατος για την μαρτυρική Κύπρο μας. Όλα τα εκατομύρια των εθνομαρτύρων που σφαγιάστηκαν από τους κατακτητές προσμένουν εκεί ψηλά τον ξεσηκωμό της γενιάς μας ενάντια στη νεα Τουρκοκρατία, που είναι η οικονομική σκλαβιά στο τραπεζικό σύστημα, και φωνάζουν κάθε μέρα το Θούριο του Ρήγα Βελεστινλή:
Ως πότε παληκάρια θα ζούμε στα στενά, μονάχοι σα λιοντάρια στες ράχες τα βουνά, σπηλιές να κατοικούμε να βλέπουμε θεριά, να φεύγουμε απ' τον κόσμο για την πικρή σκλαβιά.
Για λίγο ακόμη αδέρφια. Για λίγο ακόμη...
ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ
Tromaktiko
Ιατρός
Έφτασε και φέτος της Ελλάδος η γιορτή και μεις όλα τα παιδάκια έχουμε χαρά τρανή Τα λέγαμε στο σχολείο κάθε 25η Μαρτίου μαζί με πολλά άλλα ποιήματα, τραγούδια και θεατρικά.
Γιορτάζαμε, παρελαύναμε και χαιρόμασταν της πατρίδας τη γιορτή, μαζί με τον Ευαγγελισμό της Παναγιάς μας.
Τα τελευταία χρόνια όμως ξεχάσαμε τη χαρά αυτήν, καθώς και τη μεγάλη πνευματική και ηθική παρακαταθήκη που άφησαν γραμμένη με αίμα οι ηρωικοί πρόγονοί μας. Αφήσαμε γενιές ολόκληρες διεφθαρμένων πολιτικών να ξεθωριάσουν τη μνήμη μας, να σβήσουν την παράδοσή μας και να γκρεμίσουν κάθετί Ελληνικό, ως αναχρονιστικό. Αφού μας έδωσαν τροφή στα όρνεα της διεθνούς τρομοκρατίας, του κεφαλαίου και των προδοτών, αφού μας εξέδυσαν από κάθε ένδυμα ελληνισμού, μας είπαν γιατί να γιορτάσουμε τώρα πια; Αφού η ιστορία εξευτελίστηκε από τις πράξεις μας και οι πρόγονοί μας σίγουρα θα ντρέπονται για την κατάντια μας
Όλοι αυτοί οι εκπολιτιστές του έθνους μας ξέχασαν όμως, ότι ο Έλληνας δεν γεννήθηκε για να επιτύχει το μικρό και ασήμαντο της καθημερινότητας. Δεν κουμαντάρεται ούτε πειθαγωγείται με σκληρά μέτρα. Αντίθετα αντιδρά σε αυτά, πεισμώνει, ενώνεται με τη φυλή του και δυναμώνει. Και τότε έρχεται η λύτρωση. Τα δεσμά σπάνε, γιατί είναι φτιαγμένα από ανθρώπινα υλικά και ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός δεν τα επιτρέπει. Πεταγμένοι σε χαράδρες από τους δυνάστες μας σηκώνονται Κολοκοτρώνηδες και φέρνουν τσεκούρι και φωτιά στους προσκυνημένους. Παραπεταμένοι και βασανισμένοι βγάζουν δύναμη που σπέρνει τρόμο στην πλάση όπως έσπερνε ο (αμόρφωτος για κάποιους) στρατηγός Καραϊσκάκης.
Άραγε θα σηκωθούμε εμείς οι βασανισμένοι και (εξαιτίας τους) απαιδαγώγητοι μικροαστοί όρθιοι καταπώς προστάζει η ιστορία μας για να διώξουμε τους κατακτητές;
Η απάντηση είναι μία: κανείς δεν πρέπει να αμφιβάλλει γι' αυτό. Γιατί ακόμα και εμείς οι νέοι του φραππέ, του κλαμπ και των μπουζουκιών μεγαλώσαμε στα αγιασμένα χώματα που μαρτύρησαν οι Άγιοι της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας. Και αφουγκραστήκαμε τη μυστική λαλιά του γένους που σταυρώνεται. Και νιώσμε ότι με την Ανάσταση του 2013 θα αναστηθεί και ο λαός μας. Τώρα ξέρουμε εμείς οι αμόρφωτοι ότι την 25η Μαρτίου δε γιορτάζουμε τα κατορθώματα των ηρώων μας. Την 25η Μαρτίου πενθούμε, ενθυμούμενοι όχι τί κατάφεραν, αλλά τί άφησαν για εμάς και δεν το κάναμε. Οι Καπεταναίοι που σκοτώθηκαν το 1821 δεν αποφάσισαν να ελευθερώσουν όση Ελλάδα μπορούσαν. Είπαν Ελευθερία ή Θάνατος για όλη την πατρίδα. Και προτίμησαν το Θάνατο από το να αφήσουν την πρωτεύουσα Κωνσταντινούπολη στα χέρια του εχθρού. Προτίμησαν του Τούρκου το μαχαίρι από το να ξεχάσουν την ευλογημένη γη της Μικρασίας, τη Σμύρνη, τη Μίλητο, την Έφεσο και την όλη την Παλιά Ελλάδα. Δε λησμόνησαν τον Πόντο με την Παναγία τη Σουμελά που προσμένει καρτερικά να δει τη γαλανόλευκη με το Σταυρό να υψώνεται στο κάστρο του Ποντιακού Χρστιανισμού. Επέλεξαν το θάνατο από τη σκλαβιά της Ηπείρου, Βορείας η Νοτίου ανεξαιρέτως. Είπαν Ένωση ή θάνατος για την μαρτυρική Κύπρο μας. Όλα τα εκατομύρια των εθνομαρτύρων που σφαγιάστηκαν από τους κατακτητές προσμένουν εκεί ψηλά τον ξεσηκωμό της γενιάς μας ενάντια στη νεα Τουρκοκρατία, που είναι η οικονομική σκλαβιά στο τραπεζικό σύστημα, και φωνάζουν κάθε μέρα το Θούριο του Ρήγα Βελεστινλή:
Ως πότε παληκάρια θα ζούμε στα στενά, μονάχοι σα λιοντάρια στες ράχες τα βουνά, σπηλιές να κατοικούμε να βλέπουμε θεριά, να φεύγουμε απ' τον κόσμο για την πικρή σκλαβιά.
Για λίγο ακόμη αδέρφια. Για λίγο ακόμη...
ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ
Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Μία εντυπωσιακή έκρηξη γέφυρας (Video)
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
