2013-03-20 11:36:05
Γράφει ο Μάνος Τσαγκαράκης
Το φαινόμενο Κατίδης δεν είναι τόσο απλό όσο φαίνεται και σίγουρα δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται ως «μεμονωμένο περιστατικό» Ένας ανόητος -θα έλεγε κανείς- νεαρός ποδοσφαιριστής πλήρωσε το ναζιστικό χαιρετισμό του με ό,τι βαρύτερο υπήρχε: τέθηκε δια βίου εκτός εθνικών ομάδων και υποχρεώθηκε να θέσει εαυτόν εκτός ΑΕΚ, βάζοντας ουσιαστικά τέλος στην καριέρα του πριν καλά- καλά ξεκινήσει.
Κι εμείς τώρα, πρέπει να κοιμόμαστε ικανοποιημένοι γιατί «αποδόθηκε δικαιοσύνη» και τιμωρήθηκε ο υπαίτιος! Έλα, όμως, που η φιδοφωλιά είναι γεμάτη αυγά τα οποία συνεχίζουν να εκκολάπτονται! Κι αν δεν δούμε άλλους Κατίδηδες στα γήπεδα, δεν σημαίνει ότι δεν θα τους βρίσκουμε καθημερινά μπροστά μας σε δρόμους, καταστήματα και κάθε μορφής εκδήλωση.
Υπάρχει κάποιος που να πιστεύει ότι ο συγκεκριμένος ποδοσφαιριστής είναι αυτό που λέμε «συνειδητοποιημένος» φασίστας; Περισσότερο σε ένα ανώριμο παιδί φέρνει, αποκύημα μιας απελπισμένης και αμόρφωτης κοινωνίας που αγνοεί την Ιστορία
. Ένα από τα χιλιάδες παιδιά που δεν διδάχθηκαν το παραμικρό στα σχολεία γιατί η ίδια η πολιτεία φρόντισε να μην διδαχθούν, αλλοιώνοντας τον χαρακτήρα της εκπαίδευσης, προκρίνοντας τα επουσιώδη και άχρηστα στη θέση των ουσιωδών και χρήσιμων. Επιλέγοντας μια παιδεία που δεν (εκ)παιδεύει, ούτε δημιουργεί ενεργούς πολίτες, αλλά μαριονέτες που άγονται και φέρονται κατά βούλησιν.
Η ίδια η πολιτεία, λοιπόν, το ίδιο το αρμόδιο υπουργείο Παιδείας και όλες οι κυβερνήσεις, είναι υπαίτια για τους κάθε λογής Κατίδηδες.
• Γιατί δεν φρόντισαν να τους μάθουν τι είναι ο φασισμός και ο ναζισμός και για πόσα δεινά ευθύνονται, ειδικά στην ταλαιπωρημένη Ελλάδα.
• Γιατί άφησαν ανεξέλεγκτους τους μηχανισμούς που στήνουν οι νοσταλγοί των βάναυσων καθεστώτων στα σχολεία και στις γειτονιές κατ’ επέκταση.
• Γιατί δεν είχαν την πρόνοια να βρουν τρόπους να τους εμποδίσουν να απλώνουν χέρι φιλίας σε νέα παιδιά που είχαν ανάγκη από φίλους και συμπαραστάτες, που ένιωθαν περιθωριοποιημένα και αδικημένα από το ίδιο το βάρβαρο κράτος παρακολουθώντας τους γονείς ή τους συγγενείς τους να βυθίζονται αργά αλλά σταθερά στην ανέχεια.
Ο Κατίδης και όλα τα νέα παιδιά που δυστυχώς στρατολογούνται στις φασιστικές λεγεώνες, είναι απλά θύματα. Πιτσιρικάδες που εντυπωσιάζονται από «φουσκωμένα» λόγια, πομπώδεις χαιρετισμούς και εντυπωσιακές στολές.
Που δεν είχαν ίσως την τύχη να έχουν γονείς με μια στοιχειώδη μόρφωση και μια στοιχειώδη ευθύνη για να διαμορφώσουν τον χαρακτήρα τους, αλλά αφέθηκαν στα χέρια του πρώτου επιτήδειου στρατολόγου…
Αλλά, μήπως δεν ανήκουν στην ίδια κατηγορία κι αυτοί που, από την εντελώς αντίθετη πλευρά, καίνε ελληνικές σημαίες και φωνάζουν συνθήματα του τύπου «Έλληνες είστε και φαίνεστε» λες και πρόκειται για ύβρι;
Μήπως και αυτοί δεν στρατολογούνται σε άλλες λεγεώνες, γοητευμένοι από την διαφορετικότητα που προσφέρει η εναντίωση στη λεγόμενη «νομιμότητα»;
Δυστυχώς, είναι ακριβώς το ίδιο πράγμα… Κι αυτό σημαίνει ότι η νεολαία είναι εγκλωβισμένη σε ένα εφιαλτικό δίλημμα: είτε από ‘δω είτε από ‘κει, γιατί στη «μέση» δεν υπάρχει πλέον τίποτα! Το ελληνικό πνεύμα όπως το δίδαξαν οι αρχαίοι φιλόσοφοι πέθανε στο βωμό της πολιτικής και η παιδεία δεν γεννά πια Πλάτωνες και Θουκυδίδηδες, αλλά άβουλα σώματα χωρίς γνώση και κρίση, ταγμένα απλώς στη φιλοσοφία της βίας. Σε ποια νιάτα, επομένως, να στηριχτεί το μέλλον αυτής της χώρας;
exelixeis.gr
Το φαινόμενο Κατίδης δεν είναι τόσο απλό όσο φαίνεται και σίγουρα δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται ως «μεμονωμένο περιστατικό» Ένας ανόητος -θα έλεγε κανείς- νεαρός ποδοσφαιριστής πλήρωσε το ναζιστικό χαιρετισμό του με ό,τι βαρύτερο υπήρχε: τέθηκε δια βίου εκτός εθνικών ομάδων και υποχρεώθηκε να θέσει εαυτόν εκτός ΑΕΚ, βάζοντας ουσιαστικά τέλος στην καριέρα του πριν καλά- καλά ξεκινήσει.
Κι εμείς τώρα, πρέπει να κοιμόμαστε ικανοποιημένοι γιατί «αποδόθηκε δικαιοσύνη» και τιμωρήθηκε ο υπαίτιος! Έλα, όμως, που η φιδοφωλιά είναι γεμάτη αυγά τα οποία συνεχίζουν να εκκολάπτονται! Κι αν δεν δούμε άλλους Κατίδηδες στα γήπεδα, δεν σημαίνει ότι δεν θα τους βρίσκουμε καθημερινά μπροστά μας σε δρόμους, καταστήματα και κάθε μορφής εκδήλωση.
Υπάρχει κάποιος που να πιστεύει ότι ο συγκεκριμένος ποδοσφαιριστής είναι αυτό που λέμε «συνειδητοποιημένος» φασίστας; Περισσότερο σε ένα ανώριμο παιδί φέρνει, αποκύημα μιας απελπισμένης και αμόρφωτης κοινωνίας που αγνοεί την Ιστορία
Η ίδια η πολιτεία, λοιπόν, το ίδιο το αρμόδιο υπουργείο Παιδείας και όλες οι κυβερνήσεις, είναι υπαίτια για τους κάθε λογής Κατίδηδες.
• Γιατί δεν φρόντισαν να τους μάθουν τι είναι ο φασισμός και ο ναζισμός και για πόσα δεινά ευθύνονται, ειδικά στην ταλαιπωρημένη Ελλάδα.
• Γιατί άφησαν ανεξέλεγκτους τους μηχανισμούς που στήνουν οι νοσταλγοί των βάναυσων καθεστώτων στα σχολεία και στις γειτονιές κατ’ επέκταση.
• Γιατί δεν είχαν την πρόνοια να βρουν τρόπους να τους εμποδίσουν να απλώνουν χέρι φιλίας σε νέα παιδιά που είχαν ανάγκη από φίλους και συμπαραστάτες, που ένιωθαν περιθωριοποιημένα και αδικημένα από το ίδιο το βάρβαρο κράτος παρακολουθώντας τους γονείς ή τους συγγενείς τους να βυθίζονται αργά αλλά σταθερά στην ανέχεια.
Ο Κατίδης και όλα τα νέα παιδιά που δυστυχώς στρατολογούνται στις φασιστικές λεγεώνες, είναι απλά θύματα. Πιτσιρικάδες που εντυπωσιάζονται από «φουσκωμένα» λόγια, πομπώδεις χαιρετισμούς και εντυπωσιακές στολές.
Που δεν είχαν ίσως την τύχη να έχουν γονείς με μια στοιχειώδη μόρφωση και μια στοιχειώδη ευθύνη για να διαμορφώσουν τον χαρακτήρα τους, αλλά αφέθηκαν στα χέρια του πρώτου επιτήδειου στρατολόγου…
Αλλά, μήπως δεν ανήκουν στην ίδια κατηγορία κι αυτοί που, από την εντελώς αντίθετη πλευρά, καίνε ελληνικές σημαίες και φωνάζουν συνθήματα του τύπου «Έλληνες είστε και φαίνεστε» λες και πρόκειται για ύβρι;
Μήπως και αυτοί δεν στρατολογούνται σε άλλες λεγεώνες, γοητευμένοι από την διαφορετικότητα που προσφέρει η εναντίωση στη λεγόμενη «νομιμότητα»;
Δυστυχώς, είναι ακριβώς το ίδιο πράγμα… Κι αυτό σημαίνει ότι η νεολαία είναι εγκλωβισμένη σε ένα εφιαλτικό δίλημμα: είτε από ‘δω είτε από ‘κει, γιατί στη «μέση» δεν υπάρχει πλέον τίποτα! Το ελληνικό πνεύμα όπως το δίδαξαν οι αρχαίοι φιλόσοφοι πέθανε στο βωμό της πολιτικής και η παιδεία δεν γεννά πια Πλάτωνες και Θουκυδίδηδες, αλλά άβουλα σώματα χωρίς γνώση και κρίση, ταγμένα απλώς στη φιλοσοφία της βίας. Σε ποια νιάτα, επομένως, να στηριχτεί το μέλλον αυτής της χώρας;
exelixeis.gr
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Χρυσόστομος: «Η εκκλησιαστική περιουσία είναι στη διάθεση της Κύπρου»
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
