2013-03-21 11:10:05
Η τόσο αυστηρή μεταχείριση της "μικρής" Κύπρου είναι φυσικά προειδοποίηση -και- προς την Ιταλία και προς κάθε άλλο "ενδιαφερόμενο". Ο κ.Beppe Grillo δεν είναι δυνατόν να ειρωνεύεται το ευρώ ως κοινό νόμισμα αλλά και να δέχεται παραμονή της χώρας του σε αυτό. Ανάλογο είναι το μήνυμα και προς τον κ.Τσίπρα. Η ιστορία της Ελλάδας έχει συνέχεια.
Η συνθήκη του Maastricht* και οι παραβάσεις του, όπως και οι συνακόλουθες συνέπειες, δεσμεύουν για πάντα τον τόπο, άρα και όλους τους κυβερνήτες του. Συμπερασματικά λοιπόν, οι διακηρύξεις και του Τσίπρα ότι θα αποσβέσει τα ελληνικά χρέη και άλλα ηχηρά παρόμοια έχουν σημασία μόνο για τον όχλο.
»Από την κυπριακή περίπτωση, τα ουσιώδη συμπεράσματα είναι: Πρώτον, ότι πρέπει όλοι να καταλάβουν πως κάθε λαός στην Ευρωπαϊκή Ένωση οφείλει να ζει κατά τις δυνατότητές του. Συναφώς και ότι η κοινοτική αλληλεγγύη έχει, κυρίως, σημασία στην συμμετοχή της παραγωγής του κοινού ΑΕΠ. Ότι, επομένως, είναι αδιανόητη η διάκριση μεταξύ Βορείων που θα παράγουν και Νοτίων που θα καταναλώνουν(!!!). Κυρίως, τέλος, πρέπει να γίνει πεποίθηση ότι, του λοιπού, το κατ’ εξοχήν ζήτημα δεν είναι ποιοι θέλουν να ανήκουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Είναι ποιοι το δύνανται: οικονομικά αλλά και πολιτιστικά.
Το μέχρι σήμερα αποτέλεσμα λοιπόν είναι ότι η -δήθεν- Ενωμένη Ευρώπη, εξ αιτίας των χωρών του Νότου, σημειώνει σοβαρή οικονομική υστέρηση έναντι ΗΠΑ, Ιαπωνίας, Κίνας –και Ασίας γενικότερα, εν πολλοίς και Νότιας Αμερικής, μάλιστα δε και της Βραζιλίας. Άρα η μάλλον πιθανή προοπτική επικεντρώνεται στο ότι είτε ο Νότος θα ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του, είτε ο Βορράς θα προχωρήσει μόνος. Ο Νότος έχει ανάγκη τον Βορρά πολύ περισσότερο απ’ότι ο Βορράς το Νότο.
Αν οι κυπριακές τράπεζες δεν ορθοποδήσουν (για οποιονδήποτε λόγο) η όλη δοκιμασία του Νότου θα έχει τεθεί, πλέον, σε στάδιο πειραματισμού σε πράξη. Πειραματισμού, δηλαδή, με άμεσες συνέπειες στο βιοτικό επίπεδο των λαών».
*Σύμφωνο σταθερότητας συνθήκης του Μάαστριχτ (Το Σύμφωνο Σταθερότητας που εισήχθη δια του Maastricht έθεσε σοβαρούς δημοσιονομικούς περιορισμούς. Απαγόρευσε τα χρέη πέραν του 60% του ΑΕΠ και τα ελλείμματα (ετήσια) πέραν του 3% αυτού του μεγέθους. Οι Νότιοι, κυρίως, θεώρησαν τα συμφωνημένα ως ρυθμίσεις προς το θεαθήναι. Οι κυρώσεις, όμως, επήλθαν βαριές. Στην Ελλάδα έμειναν απλήρωτα τα ομόλογα. Η περίπτωση χαρακτηρίσθηκε ως μοναδική. Ήδη στην Κύπρο άρχισε η φαλκίδευση των τραπεζικών καταθέσεων. Και πάλι η περίπτωση χαρακτηρίζεται ως μοναδική.)
psifiakoohiro
Η συνθήκη του Maastricht* και οι παραβάσεις του, όπως και οι συνακόλουθες συνέπειες, δεσμεύουν για πάντα τον τόπο, άρα και όλους τους κυβερνήτες του. Συμπερασματικά λοιπόν, οι διακηρύξεις και του Τσίπρα ότι θα αποσβέσει τα ελληνικά χρέη και άλλα ηχηρά παρόμοια έχουν σημασία μόνο για τον όχλο.
»Από την κυπριακή περίπτωση, τα ουσιώδη συμπεράσματα είναι: Πρώτον, ότι πρέπει όλοι να καταλάβουν πως κάθε λαός στην Ευρωπαϊκή Ένωση οφείλει να ζει κατά τις δυνατότητές του. Συναφώς και ότι η κοινοτική αλληλεγγύη έχει, κυρίως, σημασία στην συμμετοχή της παραγωγής του κοινού ΑΕΠ. Ότι, επομένως, είναι αδιανόητη η διάκριση μεταξύ Βορείων που θα παράγουν και Νοτίων που θα καταναλώνουν(!!!). Κυρίως, τέλος, πρέπει να γίνει πεποίθηση ότι, του λοιπού, το κατ’ εξοχήν ζήτημα δεν είναι ποιοι θέλουν να ανήκουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Είναι ποιοι το δύνανται: οικονομικά αλλά και πολιτιστικά.
Το μέχρι σήμερα αποτέλεσμα λοιπόν είναι ότι η -δήθεν- Ενωμένη Ευρώπη, εξ αιτίας των χωρών του Νότου, σημειώνει σοβαρή οικονομική υστέρηση έναντι ΗΠΑ, Ιαπωνίας, Κίνας –και Ασίας γενικότερα, εν πολλοίς και Νότιας Αμερικής, μάλιστα δε και της Βραζιλίας. Άρα η μάλλον πιθανή προοπτική επικεντρώνεται στο ότι είτε ο Νότος θα ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του, είτε ο Βορράς θα προχωρήσει μόνος. Ο Νότος έχει ανάγκη τον Βορρά πολύ περισσότερο απ’ότι ο Βορράς το Νότο.
Αν οι κυπριακές τράπεζες δεν ορθοποδήσουν (για οποιονδήποτε λόγο) η όλη δοκιμασία του Νότου θα έχει τεθεί, πλέον, σε στάδιο πειραματισμού σε πράξη. Πειραματισμού, δηλαδή, με άμεσες συνέπειες στο βιοτικό επίπεδο των λαών».
*Σύμφωνο σταθερότητας συνθήκης του Μάαστριχτ (Το Σύμφωνο Σταθερότητας που εισήχθη δια του Maastricht έθεσε σοβαρούς δημοσιονομικούς περιορισμούς. Απαγόρευσε τα χρέη πέραν του 60% του ΑΕΠ και τα ελλείμματα (ετήσια) πέραν του 3% αυτού του μεγέθους. Οι Νότιοι, κυρίως, θεώρησαν τα συμφωνημένα ως ρυθμίσεις προς το θεαθήναι. Οι κυρώσεις, όμως, επήλθαν βαριές. Στην Ελλάδα έμειναν απλήρωτα τα ομόλογα. Η περίπτωση χαρακτηρίσθηκε ως μοναδική. Ήδη στην Κύπρο άρχισε η φαλκίδευση των τραπεζικών καταθέσεων. Και πάλι η περίπτωση χαρακτηρίζεται ως μοναδική.)
psifiakoohiro
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Αναζητείται η «συνταγή» για να μείνουν ανοιχτοί οι αρχαιολογικοί χώροι
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Η Γιόκο Όνο « πουλάει» τον θάνατο του Λένον
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
