2013-03-22 11:24:27
Της Εζκί Μπασαράν
Εφημερίδα Ραντικάλ
Αυτό που δεν αντιλαμβάνονται διάφοροι κύκλοι ακαδημαϊκών και πολιτικών, που έχουν κάνει χόμπι τους να νουθετούν τους Κούρδους, είναι ότι όταν αυτοί έγραφαν κείμενα από τα σπίτια τους που έχουν θέα τη θάλασσα και τις ζεστές πολυθρόνες τους και προσπαθούσαν να τους νουθετήσουν, οι Κούρδοι έδιναν επί 30 χρόνια αγώνα για τα δικαιώματά τους, ενώ πάνω από τα σπίτια τους έπεφταν βόμβες. Και αυτή η πολεμική κατάσταση ήταν που έδωσε στους ανθρώπους αυτούς υπομονή, δυνατότητα πρόβλεψης και πολιτική σοφία.
Στην Πλατεία Νεβρόζ του Ντιγιαρμπακίρ δέσποζε ένα τεράστιο πανό που έγραφε:
"Είμαστε έτοιμοι και για τον πόλεμο και για την ειρήνη - Μια ειρήνη χωρίς να είναι ελεύθερος ο Οτζαλάν, είναι λάθος"
Προτού έλθουν στην πλατεία οι βουλευτές του BDP, βγήκαν στη σκηνή οι αντάρτες πόλεως τη Λαϊκής Πρωτοβουλίας Άμιδας (Amed Halk İnisiyatifi) και ο εκπρόσωπός τους έκανε μια μεγάλη ομιλία. Μια χαρακτηριστική πρόταση της ομιλίας του ήταν η εξής:
"Δεν μιλάμε για αποχώρηση των ανταρτών από τα εδάφη του Κουρδιστάν. Το Κουρδιστάν είναι τα δικά μας χώματα".
Στην πλατεία τα συναισθήματα ήταν ανάμεικτα, όπως και τα μυαλά του κόσμου. Γι' αυτό... όταν αναγνώστηκε το μήνυμα του Οτζαλάν, στο σημείο που έλεγε ότι "πλέον ο ένοπλος αγώνας τελείωσε και ήλθε ο καιρός ο αγώνας αυτός να δοθεί στη βάση των ιδεών, των ιδεολογιών και της πολιτικής. Αυτό είναι η αρχή μιας νέας περιόδου για όλους τους λαούς της Μέσης Ανατολής και της Κεντρικής Ασίας", χωρίς όμως να υπάρχει καμία αναφορά σε οποιοδήποτε όρο ή σχέδιο, για να γίνει αυτό, ο συγκεντρωμένος λαός το αντιμετώπισε σιωπηλά και με ψυχρότητα. Μάλιστα, η ψυχρότητα ήταν τέτοια, που ο βουλευτής Σουρεγιά Οντέρ, που διάβαζε το μήνυμα, αναγκάστηκε να πει στον κόσμο "Θέλουμε έναν πιο ισχυρό χειροκρότημα από σας".
Όμως ήταν πράγματι το μήνυμα του Οτζαλάν μια πρόταση για μια άνευ όρων εγκατάλειψη του ένοπλου αγώνα; Πρώτα-πρώτα να πούμε το εξής: Το πνεύμα του μηνύματος ήταν ίδιο με την 55σέλιδη επιστολή που είχε υποβάλλει στην τουρκική κυβέρνηση ο Οτζαλάν το 2009. Σε εκείνη την επιστολή ο Οτζαλάν αναφερόταν και πάλι στο ότι η ίδρυση των εθνικών κρατών ήταν ένα παιχνίδι του καπιταλιστικού μοντερνισμού. Τα ίδια είπε και στο μήνυμά του που αναγνώστηκε στο Νεβρόζ. Η βασική στρατηγική του Οτζαλάν, όταν συνομιλούσε με το τουρκικό κράτος και πριν από δέκα χρόνια και πριν από τρία χρόνια, ήταν να μην ξεκινάει από μαξιμαλιστικές αφετηρίες τους όρους και τα αιτήματά του. Δηλαδή, το γεγονός ότι ο Οτζαλάν δεν έκανε καμία αναφορά στον τρόπο με τον οποία θα αναφέρεται η υπηκοότητα στο νέο σύνταγμα, στην εκπαίδευση στη μητρική γλώσσα, στην ενδυνάμωση της τοπικής αυτοδιοίκησης και στην απελευθέρωση των μελών της μείζονος κουρδικής οργάνωσης Ένωση Κοινοτήτων του Κουρδιστάν (KCK), δεν σημαίνει ότι δεν σκέφτεται και ότι δεν υπάρχουν αυτά τα βήματα στο σχεδιασμό του.
Άλλωστε γνωρίζουμε τα εξής: Όταν η βουλευτής Λεϋλά Ακάτ, που ήταν στην ομάδα των βουλευτών που επισκέφθηκε για πρώτη φορά τον Οτζαλάν στο Ιμραλί, αποπειράθηκε να ανοίξει συζήτηση με τον Οτζαλάν για τη δημοκρατική αυτονομία, ο Άπο σήκωσε τα χέρια του με νόημα και είπε: "Δεν είναι ώρα να συζητηθούν αυτά".
Η κοινωνία περίμενε ότι ένας από τους όρους που θα συμπεριλαμβάνεται στο χρονοδιάγραμμα της λύσης που προετοιμάστηκε ήταν κι αυτός. Ο Άπο, αν όχι στην κυβέρνηση του ΑΚΡ, είχε εμπιστοσύνη στην αντιπροσωπεία της ΜΙΤ που συνομιλούσε μαζί του. Αυτό το έλεγε με πλάγιο τρόπο στις αντιπροσωπείες των Κούρδων που πήγαιναν στο Ιμραλί για να συζητήσουν μαζί του. Σκεφτόταν ότι τα πρώτα βήματα πρέπει να είναι πολύ προσεκτικά, έστω κι αν κάποιοι τα θεωρούσαν ακαθόριστης πολιτικής κατεύθυνσης. Το μήνυμα που διαβάστηκε στην Πλατεία Νεβρόζ και η αγγελία της ειρήνης, ήταν πολύ ικανοποιητικό για τη δυτική Τουρκία. Newroz Meydanı’nda okunan mektup Türkiye’nin batısı için fevkaladenin fevkinde bir barış ilanı. Μάλιστα. Ήταν όμως το ίδιο για το Ντιγιαρμπακίρ;
Όπως προανέφερα, προκάλεσε μια ψυχρότητα. Όμως αυτό που θα πρέπει οπωσδήποτε να επαναλάβω και πάλι το εξής:
Αυτό που δεν αντιλαμβάνονται διάφοροι κύκλοι ακαδημαϊκών και πολιτικών, που έχουν κάνει χόμπι τους να νουθετούν τους Κούρδους, είναι ότι όταν αυτοί έγραφαν κείμενα από τα σπίτια τους που έχουν θέα τη θάλασσα και τις ζεστές πολυθρόνες τους και προσπαθούσαν να τους νουθετήσουν, οι Κούρδοι έδιναν επί 30 χρόνια αγώνα για τα δικαιώματά τους, ενώ πάνω από τα σπίτια τους έπεφταν βόμβες. Και αυτή η πολεμική κατάσταση ήταν που έδωσε στους ανθρώπους αυτούς υπομονή, δυνατότητα πρόβλεψης και πολιτική σοφία.
Αυτός ο λαός ξέρει καλύτερα από τον καθέναν τι σημαίνει να σε ξεγελούν και να σε αφήνουν στη μέση του δρόμου! Με άλλα λόγια, όπως έγραψαν και στα πανό τους, είναι έτοιμοι για όλα. Τώρα θα δοκιμάσουν την ειρήνη, με τον τρόπο που θα την προτείνει ο Οτζαλάν.
Ο (Κούρδος βουλευτής) Αχμέτ Τουρκ με εξήγησε ως εξής αυτήν την κατάσταση:
"Επιτέλους βγάζουμε από πάνω μας τη σφραγίδα του τρομοκράτη, που κόλλησαν στο κουρδικό πολιτικό κίνημα τόσα χρόνια. Από τούδε και στο εξής, θα καταφύγουμε σε διάφορες μορφές πολιτικής δράσης, συμπεριλαμβανομένης και της πολιτικής ανυπακοής. Οι φίλοι μας οι σοσιαλιστές να μην πουν ότι "Οι φίλοι μας οι Κούρδοι μας ξεπουλάνε". Εμείς περάσαμε και υποφέραμε πολλά. Τους καλούμε να κατανοήσουν τη στάση μας. Αυτή την ευκαιρία δεν μπορούμε να τη χάσουμε."
Αυτή είναι μια ευκαιρία που δεν πρέπει να τη χάσει ούτε η Τουρκία.
Καλή Άνοιξη σε όλους μας.
InfoGnomon
Εφημερίδα Ραντικάλ
Αυτό που δεν αντιλαμβάνονται διάφοροι κύκλοι ακαδημαϊκών και πολιτικών, που έχουν κάνει χόμπι τους να νουθετούν τους Κούρδους, είναι ότι όταν αυτοί έγραφαν κείμενα από τα σπίτια τους που έχουν θέα τη θάλασσα και τις ζεστές πολυθρόνες τους και προσπαθούσαν να τους νουθετήσουν, οι Κούρδοι έδιναν επί 30 χρόνια αγώνα για τα δικαιώματά τους, ενώ πάνω από τα σπίτια τους έπεφταν βόμβες. Και αυτή η πολεμική κατάσταση ήταν που έδωσε στους ανθρώπους αυτούς υπομονή, δυνατότητα πρόβλεψης και πολιτική σοφία.
Στην Πλατεία Νεβρόζ του Ντιγιαρμπακίρ δέσποζε ένα τεράστιο πανό που έγραφε:
"Είμαστε έτοιμοι και για τον πόλεμο και για την ειρήνη - Μια ειρήνη χωρίς να είναι ελεύθερος ο Οτζαλάν, είναι λάθος"
Προτού έλθουν στην πλατεία οι βουλευτές του BDP, βγήκαν στη σκηνή οι αντάρτες πόλεως τη Λαϊκής Πρωτοβουλίας Άμιδας (Amed Halk İnisiyatifi) και ο εκπρόσωπός τους έκανε μια μεγάλη ομιλία. Μια χαρακτηριστική πρόταση της ομιλίας του ήταν η εξής:
"Δεν μιλάμε για αποχώρηση των ανταρτών από τα εδάφη του Κουρδιστάν. Το Κουρδιστάν είναι τα δικά μας χώματα".
Στην πλατεία τα συναισθήματα ήταν ανάμεικτα, όπως και τα μυαλά του κόσμου. Γι' αυτό... όταν αναγνώστηκε το μήνυμα του Οτζαλάν, στο σημείο που έλεγε ότι "πλέον ο ένοπλος αγώνας τελείωσε και ήλθε ο καιρός ο αγώνας αυτός να δοθεί στη βάση των ιδεών, των ιδεολογιών και της πολιτικής. Αυτό είναι η αρχή μιας νέας περιόδου για όλους τους λαούς της Μέσης Ανατολής και της Κεντρικής Ασίας", χωρίς όμως να υπάρχει καμία αναφορά σε οποιοδήποτε όρο ή σχέδιο, για να γίνει αυτό, ο συγκεντρωμένος λαός το αντιμετώπισε σιωπηλά και με ψυχρότητα. Μάλιστα, η ψυχρότητα ήταν τέτοια, που ο βουλευτής Σουρεγιά Οντέρ, που διάβαζε το μήνυμα, αναγκάστηκε να πει στον κόσμο "Θέλουμε έναν πιο ισχυρό χειροκρότημα από σας".
Όμως ήταν πράγματι το μήνυμα του Οτζαλάν μια πρόταση για μια άνευ όρων εγκατάλειψη του ένοπλου αγώνα; Πρώτα-πρώτα να πούμε το εξής: Το πνεύμα του μηνύματος ήταν ίδιο με την 55σέλιδη επιστολή που είχε υποβάλλει στην τουρκική κυβέρνηση ο Οτζαλάν το 2009. Σε εκείνη την επιστολή ο Οτζαλάν αναφερόταν και πάλι στο ότι η ίδρυση των εθνικών κρατών ήταν ένα παιχνίδι του καπιταλιστικού μοντερνισμού. Τα ίδια είπε και στο μήνυμά του που αναγνώστηκε στο Νεβρόζ. Η βασική στρατηγική του Οτζαλάν, όταν συνομιλούσε με το τουρκικό κράτος και πριν από δέκα χρόνια και πριν από τρία χρόνια, ήταν να μην ξεκινάει από μαξιμαλιστικές αφετηρίες τους όρους και τα αιτήματά του. Δηλαδή, το γεγονός ότι ο Οτζαλάν δεν έκανε καμία αναφορά στον τρόπο με τον οποία θα αναφέρεται η υπηκοότητα στο νέο σύνταγμα, στην εκπαίδευση στη μητρική γλώσσα, στην ενδυνάμωση της τοπικής αυτοδιοίκησης και στην απελευθέρωση των μελών της μείζονος κουρδικής οργάνωσης Ένωση Κοινοτήτων του Κουρδιστάν (KCK), δεν σημαίνει ότι δεν σκέφτεται και ότι δεν υπάρχουν αυτά τα βήματα στο σχεδιασμό του.
Άλλωστε γνωρίζουμε τα εξής: Όταν η βουλευτής Λεϋλά Ακάτ, που ήταν στην ομάδα των βουλευτών που επισκέφθηκε για πρώτη φορά τον Οτζαλάν στο Ιμραλί, αποπειράθηκε να ανοίξει συζήτηση με τον Οτζαλάν για τη δημοκρατική αυτονομία, ο Άπο σήκωσε τα χέρια του με νόημα και είπε: "Δεν είναι ώρα να συζητηθούν αυτά".
Η κοινωνία περίμενε ότι ένας από τους όρους που θα συμπεριλαμβάνεται στο χρονοδιάγραμμα της λύσης που προετοιμάστηκε ήταν κι αυτός. Ο Άπο, αν όχι στην κυβέρνηση του ΑΚΡ, είχε εμπιστοσύνη στην αντιπροσωπεία της ΜΙΤ που συνομιλούσε μαζί του. Αυτό το έλεγε με πλάγιο τρόπο στις αντιπροσωπείες των Κούρδων που πήγαιναν στο Ιμραλί για να συζητήσουν μαζί του. Σκεφτόταν ότι τα πρώτα βήματα πρέπει να είναι πολύ προσεκτικά, έστω κι αν κάποιοι τα θεωρούσαν ακαθόριστης πολιτικής κατεύθυνσης. Το μήνυμα που διαβάστηκε στην Πλατεία Νεβρόζ και η αγγελία της ειρήνης, ήταν πολύ ικανοποιητικό για τη δυτική Τουρκία. Newroz Meydanı’nda okunan mektup Türkiye’nin batısı için fevkaladenin fevkinde bir barış ilanı. Μάλιστα. Ήταν όμως το ίδιο για το Ντιγιαρμπακίρ;
Όπως προανέφερα, προκάλεσε μια ψυχρότητα. Όμως αυτό που θα πρέπει οπωσδήποτε να επαναλάβω και πάλι το εξής:
Αυτό που δεν αντιλαμβάνονται διάφοροι κύκλοι ακαδημαϊκών και πολιτικών, που έχουν κάνει χόμπι τους να νουθετούν τους Κούρδους, είναι ότι όταν αυτοί έγραφαν κείμενα από τα σπίτια τους που έχουν θέα τη θάλασσα και τις ζεστές πολυθρόνες τους και προσπαθούσαν να τους νουθετήσουν, οι Κούρδοι έδιναν επί 30 χρόνια αγώνα για τα δικαιώματά τους, ενώ πάνω από τα σπίτια τους έπεφταν βόμβες. Και αυτή η πολεμική κατάσταση ήταν που έδωσε στους ανθρώπους αυτούς υπομονή, δυνατότητα πρόβλεψης και πολιτική σοφία.
Αυτός ο λαός ξέρει καλύτερα από τον καθέναν τι σημαίνει να σε ξεγελούν και να σε αφήνουν στη μέση του δρόμου! Με άλλα λόγια, όπως έγραψαν και στα πανό τους, είναι έτοιμοι για όλα. Τώρα θα δοκιμάσουν την ειρήνη, με τον τρόπο που θα την προτείνει ο Οτζαλάν.
Ο (Κούρδος βουλευτής) Αχμέτ Τουρκ με εξήγησε ως εξής αυτήν την κατάσταση:
"Επιτέλους βγάζουμε από πάνω μας τη σφραγίδα του τρομοκράτη, που κόλλησαν στο κουρδικό πολιτικό κίνημα τόσα χρόνια. Από τούδε και στο εξής, θα καταφύγουμε σε διάφορες μορφές πολιτικής δράσης, συμπεριλαμβανομένης και της πολιτικής ανυπακοής. Οι φίλοι μας οι σοσιαλιστές να μην πουν ότι "Οι φίλοι μας οι Κούρδοι μας ξεπουλάνε". Εμείς περάσαμε και υποφέραμε πολλά. Τους καλούμε να κατανοήσουν τη στάση μας. Αυτή την ευκαιρία δεν μπορούμε να τη χάσουμε."
Αυτή είναι μια ευκαιρία που δεν πρέπει να τη χάσει ούτε η Τουρκία.
Καλή Άνοιξη σε όλους μας.
InfoGnomon
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Δήμος Πεντέλης: Εκδήλωση για τα μηνύματα του 1821 στο σήμερα
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Η έντονη μεταβλητότητα, επικρατέστερο σενάριο
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
