2013-03-22 15:42:03
“Και πάνω που νόμιζες ότι ήταν ασφαλές…», είναι ο εύστοχος τίτλος άρθρου του Economist που περιγράφει τις ραγδαίες εξελίξεις των τελευταίων ημερών με επίκεντρο την Κύπρο και επισημαίνει χαρακτηριστικά πως η τελευταία εβδομάδα ήταν, από όλες τις απόψεις, μια καταστροφή.
Η Κύπρος είναι ένας Μεσογειακός νάνος, με ΑΕΠ που φτάνει μόλις στα 23 δισ. δολάρια, αναφέρει ο αρθρογράφος. Ωστόσο, η κρίση αυτή θα μπορούσε να έχει δηλητηριώδεις, μακροπρόθεσμες συνέπειες. Οκτώ μήνες μετά τη δέσμευση της ΕΚΤ να κάνει ό,τι χρειάζεται για να σώσει το ευρώ αποκαθιστώντας σε ένα βαθμό τη σταθερότητα, ο κίνδυνος αποχώρησης ενός μέλους από τη νομισματική ένωση έχει επιστρέψει. Έχει αυξήσει την πιθανότητα να εκδηλωθεί μαζικά το φαινόμενο φυγής καταθέσεων (αν η Κύπρος μπορεί να αρπάξει τα χρήματά σου, γιατί να μη το κάνει η Ιταλία ή η Ισπανία;), Και έχει φέρει στην επιφάνεια την απουσία προόδου προς μία λύση διαρκείας στα προβλήματα της Ευρωζώνης. Ιδανικά, όλα αυτά θα ωθήσουν τους Ευρωπαίους να επιταχύνουν τις μεταρρυθμίσεις, αλλά με τις γερμανικές εκλογές να λαμβάνουν χώρα το φθινόπωρο, αυτό μοιάζει κάπως απίθανο.
Προς μία Κυπρωσία;
Η Κύπρος είναι άφραγκη. Το χρέος της, αν αναλάμβανε τις υποχρεώσεις των τραπεζών της θα έφτανε το 145% του ΑΕΠ, αναφέρει ο Economist. Σχολιάζει πως η Κύπρος είναι παράξενη περίπτωση επειδή σχεδόν όλο το παθητικό των τραπεζών αφορά καταθέσεις (και όχι πιο μακροπρόθεσμα ομόλογα). Παρ’ολ’αυτά από τις 147 τραπεζικές κρίσεις που έχει καταγράψει το ΔΝΤ από το 1970, καμία δεν έχει επιφέρει απώλειες σε όλους τους καταθέτες, ανεξάρτητα από τα ποσά που διακρατούν ή την τράπεζα με την οποία συνεργάζονται. Τώρα οι καταθέτες στις αδύναμες τράπεζες έχουν κάθε λόγο να ανησυχούν για ξαφνικές επιδρομές στις αποταμιεύσεις τους. Οι καταθέτες σε μέρη όπως η Ιταλία δεν έχουν ακόμη πανικοβληθεί. Αλλά θα το κάνουν εάν η Ευρωζώνη επιχειρήσεις να τους «σώσει» και αυτούς.
Το φταίξιμο για όλο αυτό πρέπει να μοιραστεί μεταξύ της Κύπρου και των πιστωτών της, λέει ο Economist. Η Κύπρος είναι υπεύθυνη για πολλά πράγματα. Καλωσόρισε τους Ρώσους και επέτρεψε στις τράπεζες της να διογκωθούν υπερβολικά: η αξία των παγίων τους ισοδυναμούσε στο 800% του ΑΕΠ το 2011. Οι τράπεζες αντιμετώπιζαν πρόβλημα πριν ακόμη γίνει η αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους που δημιούργησε μια «τρύπα» 4 δισ. ευρώ στους λογαριασμούς τους πέρυσι.
Όσον αφορά τους πιστωτές, προτεραιότητα της Angela Merkel φαίνεται να είναι η επίδειξη άκαμπτης στάσης πριν τις γερμανικές εκλογές, ενώ η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, έργο της οποίας είναι να προστατεύει τη χρηματοπιστωτική σταθερότητα, έγινε μέρος ενός συστήματος που κατέληξε να την απειλεί.
«Τι πρέπει να κάνουν τώρα οι Ευρωπαίοι ηγέτες;», συνεχίζει το άρθρο. Η χειρότερη έκβαση θα ήταν να ανοίξει ο δρόμος για την έξοδο των Κυπρίων από την Ευρωζώνη. Θα ήταν καταστροφικό για τη Μεγαλόνησο. Και η Ευρωζώνη θα ήταν λάθος να σκεφτεί πως η Κύπρος είναι αρκετά μικρή για να φύγει με ασφαλή τρόπο. Η αξιοπιστία του νομίσματος έγκειται στην ιδέα ότι είναι μη αναστρέψιμο.
Το να επιτραπεί στους Ρώσους να σώσουν την Κύπρος, αφήνοντας τους να ανακεφαλαιοποιήσουν τις τράπεζες και να αρπάξουν μερίδιο της πίτας του φυσικού αερίου είναι μια λύση, αλλά όχι και η καλύτερη. Όσο παράδοξη κι αν μοιάζει η πολιτική της χρήσης των χρημάτων των Γερμανών φορολογούμενων για τη στήριξη των Ρώσων καταθετών, μια συμφωνία που θα κάνει τελικά την Κύπρο υπεράκτια ρωσική σατραπεία θα φέρει αντίξοα αποτελέσματα. Μια αναθεωρημένη συμφωνία με την Ευρωζώνη είναι προτιμότερη, καταλήγει ο Economist.
capital.gr
Η Κύπρος είναι ένας Μεσογειακός νάνος, με ΑΕΠ που φτάνει μόλις στα 23 δισ. δολάρια, αναφέρει ο αρθρογράφος. Ωστόσο, η κρίση αυτή θα μπορούσε να έχει δηλητηριώδεις, μακροπρόθεσμες συνέπειες. Οκτώ μήνες μετά τη δέσμευση της ΕΚΤ να κάνει ό,τι χρειάζεται για να σώσει το ευρώ αποκαθιστώντας σε ένα βαθμό τη σταθερότητα, ο κίνδυνος αποχώρησης ενός μέλους από τη νομισματική ένωση έχει επιστρέψει. Έχει αυξήσει την πιθανότητα να εκδηλωθεί μαζικά το φαινόμενο φυγής καταθέσεων (αν η Κύπρος μπορεί να αρπάξει τα χρήματά σου, γιατί να μη το κάνει η Ιταλία ή η Ισπανία;), Και έχει φέρει στην επιφάνεια την απουσία προόδου προς μία λύση διαρκείας στα προβλήματα της Ευρωζώνης. Ιδανικά, όλα αυτά θα ωθήσουν τους Ευρωπαίους να επιταχύνουν τις μεταρρυθμίσεις, αλλά με τις γερμανικές εκλογές να λαμβάνουν χώρα το φθινόπωρο, αυτό μοιάζει κάπως απίθανο.
Προς μία Κυπρωσία;
Η Κύπρος είναι άφραγκη. Το χρέος της, αν αναλάμβανε τις υποχρεώσεις των τραπεζών της θα έφτανε το 145% του ΑΕΠ, αναφέρει ο Economist. Σχολιάζει πως η Κύπρος είναι παράξενη περίπτωση επειδή σχεδόν όλο το παθητικό των τραπεζών αφορά καταθέσεις (και όχι πιο μακροπρόθεσμα ομόλογα). Παρ’ολ’αυτά από τις 147 τραπεζικές κρίσεις που έχει καταγράψει το ΔΝΤ από το 1970, καμία δεν έχει επιφέρει απώλειες σε όλους τους καταθέτες, ανεξάρτητα από τα ποσά που διακρατούν ή την τράπεζα με την οποία συνεργάζονται. Τώρα οι καταθέτες στις αδύναμες τράπεζες έχουν κάθε λόγο να ανησυχούν για ξαφνικές επιδρομές στις αποταμιεύσεις τους. Οι καταθέτες σε μέρη όπως η Ιταλία δεν έχουν ακόμη πανικοβληθεί. Αλλά θα το κάνουν εάν η Ευρωζώνη επιχειρήσεις να τους «σώσει» και αυτούς.
Το φταίξιμο για όλο αυτό πρέπει να μοιραστεί μεταξύ της Κύπρου και των πιστωτών της, λέει ο Economist. Η Κύπρος είναι υπεύθυνη για πολλά πράγματα. Καλωσόρισε τους Ρώσους και επέτρεψε στις τράπεζες της να διογκωθούν υπερβολικά: η αξία των παγίων τους ισοδυναμούσε στο 800% του ΑΕΠ το 2011. Οι τράπεζες αντιμετώπιζαν πρόβλημα πριν ακόμη γίνει η αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους που δημιούργησε μια «τρύπα» 4 δισ. ευρώ στους λογαριασμούς τους πέρυσι.
Όσον αφορά τους πιστωτές, προτεραιότητα της Angela Merkel φαίνεται να είναι η επίδειξη άκαμπτης στάσης πριν τις γερμανικές εκλογές, ενώ η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, έργο της οποίας είναι να προστατεύει τη χρηματοπιστωτική σταθερότητα, έγινε μέρος ενός συστήματος που κατέληξε να την απειλεί.
«Τι πρέπει να κάνουν τώρα οι Ευρωπαίοι ηγέτες;», συνεχίζει το άρθρο. Η χειρότερη έκβαση θα ήταν να ανοίξει ο δρόμος για την έξοδο των Κυπρίων από την Ευρωζώνη. Θα ήταν καταστροφικό για τη Μεγαλόνησο. Και η Ευρωζώνη θα ήταν λάθος να σκεφτεί πως η Κύπρος είναι αρκετά μικρή για να φύγει με ασφαλή τρόπο. Η αξιοπιστία του νομίσματος έγκειται στην ιδέα ότι είναι μη αναστρέψιμο.
Το να επιτραπεί στους Ρώσους να σώσουν την Κύπρος, αφήνοντας τους να ανακεφαλαιοποιήσουν τις τράπεζες και να αρπάξουν μερίδιο της πίτας του φυσικού αερίου είναι μια λύση, αλλά όχι και η καλύτερη. Όσο παράδοξη κι αν μοιάζει η πολιτική της χρήσης των χρημάτων των Γερμανών φορολογούμενων για τη στήριξη των Ρώσων καταθετών, μια συμφωνία που θα κάνει τελικά την Κύπρο υπεράκτια ρωσική σατραπεία θα φέρει αντίξοα αποτελέσματα. Μια αναθεωρημένη συμφωνία με την Ευρωζώνη είναι προτιμότερη, καταλήγει ο Economist.
capital.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Aθωώθηκε ο Κατίδης για τον πανηγυρισμό του στο ματς με τον Άρη
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
