2013-03-23 07:41:03
«Ο Μπέπε Γκρίλο, επικεφαλής του Κινήματος Πέντε Αστέρων, υπερηφανεύεται που γελοιοποιεί το εκλογικό σύστημα. Όμως, ενώ οι αντισυμβατική ρητορική του ακούγεται ελκυστική, στο βάθος είναι πραγματικά αντιδημοκρατική. Και πολύ κοντινή σε αυτή ενός Ιταλού από το παρελθόν με κακή φήμη»…Κάπως έτσι ξεκινά το δημοσίευμα - κόλαφος του γερμανικό περιοδικού Der Spiegel για τον αντισυστημικό Γενοβέζο κωμικό.
Με τίτλο: «Πράσινος φασισμός: ο Μπέπε Γκρίλο είναι ο πιο επικίνδυνος άνθρωπος στην Ευρώπη», το δημοσίευμα περιγράφει την πολιτική πορεία του Ιταλού επικεφαλής του πεντάστερου κινήματος και την ίδια ώρα συμφωνεί με τον χαρακτηρισμό του Πεερ Στάινμπρουκ, ο οποίος τον αποκάλεσε «κλόουν», όπως και τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι, προκαλώντας παραλίγο διπλωματικό επεισόδιο με την Ιταλία.
«Αν (ο Στάινμπρουκ) είχε χρησιμοποιήσει τον ίδιο όρο για να περιγράψει τον Μπερλουσκόνι, τότε όλοι θα είχαν γνέψει συμφωνώντας. Όμως ο Γκρίλο; Ο ηγέτης των δρόμων και ο ήρωας των νέων, οι οποίοι τοποθέτησαν το κίνημα τρίτο, καταδεικνύοντας ότι η λιτότητα που επιβάλει η Μέρκελ σπρώχνει την Ιταλία εκτός ορίων;», αναφέρει, με διάθεση ειρωνείας, το περιοδικό.
Όπως εξηγεί, η συμπάθεια που απολαμβάνει ο Γκρίλο στην Γερμανία οφείλεται στην εγγύτητα του με την Αριστερά, η οποία μαζί με τις θέσεις του για εναλλακτικές πηγές ενέργειας, την εκπροσώπηση του λαού από πολίτες και όχι από επαγγελματίες πολιτικούς, τον φέρνουν κοντά στο κίνημα πολιτών ΑΤΤΑΚ και στους Πράσινους της Γερμανίας. «Όμως, αυτό ισχύει για την επιφάνεια. Αυτό το περιτύλιγμα δεν πρόκειται να σπρώξει στην κορυφή κάποιο κόμμα, ούτε στην Ιταλία ούτε αλλού», σχολιάζει ο συντάκτης Γιαν Φλαισχάουερ.
Μάλιστα, ερμηνεύει τι είναι αυτό που ουσιαστικά κάνει τον ιταλικό λαό να μαγεύεται από τον άνδρα με τα φουντωτά γκρίζα μαλλιά, που δε φοβάται να μιλήσει ωμά για την ιταλική πολιτική σκηνή, ακόμα και για τον ίδιο τον πρόεδρο της Δημοκρατίας και υπενθυμίζει ότι δεν είναι ταμπού η Ιταλία να βγει από την Ευρωζώνη.
«Είναι ο πουριτανισμός της ριζοσπαστικής ηθικής που κάνει τον Γκρίλο να ξεχωρίζει από τους αντιπάλους τους και που προσελκύει τις μάζες», λέει χαρακτηριστικά ο Φλαισχάουερ.
Άλλωστε, ο Γκρίλο αντλεί την ενέργειά του από την απογοήτευση, ενώ το κλειδί της επιτυχίας του δεν είναι άλλο από την οργή απέναντι στις Βρυξέλλες, την Γερμανία και όλο το σύστημα. «Αυτό είναι που τον κάνει σημαντικό, όχι η λογική ή η αγάπη στην δημοκρατία», αναφέρει το κείμενο.
«Στις καλύτερες στιγμές του, ο Γκρίλο, μιλά σαν αιρετικός. Όταν λέει ότι δεν είναι αρχηγός, αλλά εγγυητής, ακούγεται σαν γκουρού, όμως με λίγη ιστορική αφύπνιση θα μπορούσε, κανείς, να δει πιο σκοτεινές οδούς», σχολιάζει ο συντάκτης και αναφέρει τη σύγκριση που είχε κάνει ο Βρετανός δημοσιογράφος Νίκολας Φάρελ στο ελβετικό περιοδικό «Weltwoche», ανάμεσα στον Γκρίλο και τον Μπενίτο Μουσολίνι.
«Κάποιος θα μπορούσε να ελπίζει ο Στάινμπρουκ να έχει δίκιο όταν λέει ότι οι Ιταλοί εξέλεξαν δύο κλόουν. Δυστυχώς, μοιάζει ότι είχε πολύ άδικο για έναν από τους δύο», καταλήγει το δημοσίευμα.
Tromaktiko
Με τίτλο: «Πράσινος φασισμός: ο Μπέπε Γκρίλο είναι ο πιο επικίνδυνος άνθρωπος στην Ευρώπη», το δημοσίευμα περιγράφει την πολιτική πορεία του Ιταλού επικεφαλής του πεντάστερου κινήματος και την ίδια ώρα συμφωνεί με τον χαρακτηρισμό του Πεερ Στάινμπρουκ, ο οποίος τον αποκάλεσε «κλόουν», όπως και τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι, προκαλώντας παραλίγο διπλωματικό επεισόδιο με την Ιταλία.
«Αν (ο Στάινμπρουκ) είχε χρησιμοποιήσει τον ίδιο όρο για να περιγράψει τον Μπερλουσκόνι, τότε όλοι θα είχαν γνέψει συμφωνώντας. Όμως ο Γκρίλο; Ο ηγέτης των δρόμων και ο ήρωας των νέων, οι οποίοι τοποθέτησαν το κίνημα τρίτο, καταδεικνύοντας ότι η λιτότητα που επιβάλει η Μέρκελ σπρώχνει την Ιταλία εκτός ορίων;», αναφέρει, με διάθεση ειρωνείας, το περιοδικό.
Όπως εξηγεί, η συμπάθεια που απολαμβάνει ο Γκρίλο στην Γερμανία οφείλεται στην εγγύτητα του με την Αριστερά, η οποία μαζί με τις θέσεις του για εναλλακτικές πηγές ενέργειας, την εκπροσώπηση του λαού από πολίτες και όχι από επαγγελματίες πολιτικούς, τον φέρνουν κοντά στο κίνημα πολιτών ΑΤΤΑΚ και στους Πράσινους της Γερμανίας. «Όμως, αυτό ισχύει για την επιφάνεια. Αυτό το περιτύλιγμα δεν πρόκειται να σπρώξει στην κορυφή κάποιο κόμμα, ούτε στην Ιταλία ούτε αλλού», σχολιάζει ο συντάκτης Γιαν Φλαισχάουερ.
Μάλιστα, ερμηνεύει τι είναι αυτό που ουσιαστικά κάνει τον ιταλικό λαό να μαγεύεται από τον άνδρα με τα φουντωτά γκρίζα μαλλιά, που δε φοβάται να μιλήσει ωμά για την ιταλική πολιτική σκηνή, ακόμα και για τον ίδιο τον πρόεδρο της Δημοκρατίας και υπενθυμίζει ότι δεν είναι ταμπού η Ιταλία να βγει από την Ευρωζώνη.
«Είναι ο πουριτανισμός της ριζοσπαστικής ηθικής που κάνει τον Γκρίλο να ξεχωρίζει από τους αντιπάλους τους και που προσελκύει τις μάζες», λέει χαρακτηριστικά ο Φλαισχάουερ.
Άλλωστε, ο Γκρίλο αντλεί την ενέργειά του από την απογοήτευση, ενώ το κλειδί της επιτυχίας του δεν είναι άλλο από την οργή απέναντι στις Βρυξέλλες, την Γερμανία και όλο το σύστημα. «Αυτό είναι που τον κάνει σημαντικό, όχι η λογική ή η αγάπη στην δημοκρατία», αναφέρει το κείμενο.
«Στις καλύτερες στιγμές του, ο Γκρίλο, μιλά σαν αιρετικός. Όταν λέει ότι δεν είναι αρχηγός, αλλά εγγυητής, ακούγεται σαν γκουρού, όμως με λίγη ιστορική αφύπνιση θα μπορούσε, κανείς, να δει πιο σκοτεινές οδούς», σχολιάζει ο συντάκτης και αναφέρει τη σύγκριση που είχε κάνει ο Βρετανός δημοσιογράφος Νίκολας Φάρελ στο ελβετικό περιοδικό «Weltwoche», ανάμεσα στον Γκρίλο και τον Μπενίτο Μουσολίνι.
«Κάποιος θα μπορούσε να ελπίζει ο Στάινμπρουκ να έχει δίκιο όταν λέει ότι οι Ιταλοί εξέλεξαν δύο κλόουν. Δυστυχώς, μοιάζει ότι είχε πολύ άδικο για έναν από τους δύο», καταλήγει το δημοσίευμα.
Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΜΕ ''ΕΚΠΤΩΣΗ'' ΤΟ ΕΙΔΙΚΟ ΤΕΛΟΣ ΓΙΑ ΤΑ ΑΚΙΝΗΤΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Πάτρα: Eορτασμός Ημέρας της Γυναίκας στο MET
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
