2013-03-24 12:39:04
Τότε που γίνονταν υγειονομικοί έλεγχοι και στα καφενεία των χωριών. Η άδεια ιδρύσεως και λειτουργίας του καφενείου που εκδόθηκε τον Ιανουάριο του 1961.
Η τελευταία επιθεώρηση των υγειονομικών υπαλλήλων στο καφενείο του Γιώργη Δρυδάκη στα Σελλιά Ρεθύμνου, έγινε στις 18 Ιανουαρίου 1978 και στις παρατηρήσεις στο «Βιβλίο Υγειονομικών Επιθεωρήσεων» του καταστήματος αναγράφονται τα εξής εκπληκτικά: «Να θεωρηθούν τα βιβλιάρια υγείας δια έτος 1978 και να εφοδιαστεί δια βιβλιαρίου υγείας η σύζυγος. Απομάκρυνση ασχέτων πραγμάτων εκ του καφενείου…» Τότε γίνονταν έλεγχοι ακόμη και στα καφενεία!
Ήταν τότε τα καφενεία στα χωριά που είχαν πληθυσμιακή δύναμη, όχι μόνο τόποι συνεύρεσης των κατοίκων αλλά και χώροι διαλόγου και απόψεων για τα συμβαίνοντα τοπικά και εθνικά και όλοι γνωρίζονταν μεταξύ τους! Ήταν, όμως, παράλληλα αυτά τα στέκια και αίθουσες που φιλοξενούσαν κοινωνικές εκδηλώσεις και, ασφαλώς, κάλυπταν ένα σοβαρό κενό στη στέγαση του χαρούμενου γεγονότος.
Φωτογραφία του 1961 στον πάγκο του καφενείου του Γιώργη Δρυδάκη στα Σελλιά. Η μεγάλη παρέα των χωριανών σε ευθυμία. Από αριστερά η Ευσεβία Μπριλάκη και ο σύγυγός της καφετζής Γιώργης Δρυδάκης. Ακολουθούν: Νίκος Γυπαράκης ή Τσαλοπάτης, Μανώλης Δρυδάκης ή Πετρακομανώλης και πίσω Μιχάλης Ανδρεδάκης. Συνέχεια Στέλιος Ζουρμπάκης, Στρατής Ανδρεδάκης και Μανώλης Μαθιουδάκης. Πίσω η Αιμιλία Μπριλάκη
Η άδεια «ιδρύσεως και λειτουργίας καφενείου», δόθηκε στις 18 Ιανουαρίου 1961 στον «αιτούντα Γεώργιον Δρυδάκη» από την «Υποδιοίκηση Χωροφυλακής Αγίου Βασιλείου της Ελληνικής Βασιλικής Χωροφυλακής» και στο βιβλίο των επιθεωρήσεων διαπιστώνονται συχνοί έλεγχοι που συνοδεύονταν πάντα από τις παρατηρήσεις των ελεγκτών Ωστόσο, το καφενείο με διαφορετική, βέβαια,… εμφάνιση, παραμένει στο ίδιο σημείο των Σελλιών και τη λειτουργία του συνεχίζει ο γιός του ιδρυτή Ανδρέας Δρυδάκης, ο οποίος όταν έλθει το πλήρωμα του χρόνου θα το παραδώσει και αυτός στον επόμενο που θα είναι ο γιός του Γιώργης, ώστε και πάλι να επανέλθει σε συνώνυμο.
Αυτό το κιτρινισμένο από το χρόνο και «φαγωμένο» από τα τρωκτικά «Βιβλίο Υγειονομικών Επιθεωρήσεων», σήκωσε εικόνες και περιστατικά στο σημερινό ιδιοκτήτη, που παιδάκι στα 7 του χρόνια όταν άνοιξε, παρατηρούσε και ρουφούσε! Φανερά συγκινημένος θα ανασύρει από τις παιδικές του μνήμες… ηρωικές στιγμές και θα τις αντιπαραβάλλει με τις σημερινές: «Αγνές εποχές!», θα πει. «Ο κόσμος ήταν πιο
Διατηρείται έστω και «φαγωμένο» το «Βιβλίο Υγειονομικών Επιθεωρήσεων» και μαζί η «άδεια ιδρύσεως και λειτουργίας καταστήματος»
φιλικός και είχε αυθόρμητη και μαζική συμμετοχή στα όσα γινόταν στο χωριό. Έμπαινε στις παρέες και στις γιορτές με ρακή ή κρασί και όχι με τρανταχτούς μεζέδες, μακριά από τα κουτσομπολιά και τις μικροπρέπειες. Ήταν οι άνθρωποι αυθεντικοί…».
ΠΛΗΡΩΝΑΝ ΤΑ ΒΕΡΕΣΕΔΙΑ
Οι παλαιότεροι που έζησαν «το τεφτέρι με τα βερεσέδια», βλέπουν ξανά σήμερα την ίδια εικόνα και επαναφέρουν στη θύμησή τους τις δυσκολίες εκείνων των χρόνων. Τότε, που οι νικητές σε ένα παιχνίδι κολιτσίνας ή ξερής κέρδιζαν «ένα λουκούμι» ή «μια γκαζόζα στα δυό!»
Ο σημερινός ιδιοκτήτης Ανδρέας Δρυδάκης, που όταν έλθει η ώρα θα παραδώσει το καφενείο στο γιό του Γιώργη
Σ’ αυτό το περιβάλλον του χωριού του, που κινήθηκε στην ανέχεια και στην οικονομική στενότητα, ο κ. Δρυδάκης θα θυμηθεί: «Μικρός εγώ και έβλεπα σαν σήμερα τον κόσμο και ερχότανε στο καφενείο και όσοι δεν είχαν λεφτά έλεγαν στον καφετζή «να τα γράψει!» Όσοι έμεναν από τσιγάρα έπαιρναν και το βράδυ ή την επομένη τα εξοφλούσαν με αυγά από το σπίτι.
Άλλοι, που είχαν μεγαλύτερο χρέος στον καφετζή τον πλήρωναν όταν πουλούσαν το λάδι ή άλλα εισοδήματα. Φαίνονται απίστευτα, όμως εγώ που τα έζησα τα βεβαιώνω… Σήμερα οι παρέες λιγόστεψαν και το παραδοσιακό καφενείο έχασε το χαρακτήρα του και την ομορφιά του και φταίει η αλλοτρίωση, που έφερε στις παραδόσεις μας ο τουρισμός. Γιατί και εμείς έχουμε τα καλοκαίρια τουρίστες. Τι συμβαίνει, λοιπόν, σήμερα στις παρέες που γίνονται αραιά; Πίνουν ένα κρασί, θα μεθύσουν και στο τέλος θα βάλουν φασαρία και θα διαλύσουν…»
Και επειδή οι καιροί είναι δύσκολοι και τα φέσια πάνε κι έρχονται σαν τα… πουλιά, ο Ανδρέας Δρυδάκης τοποθέτησε σε ορατό σημείο του μαγαζιού για να μη βαρέσει… διάλυση ανάγλυφη πινακίδα κάνοντας την εξήγηση στους πότες:
Αν δεν έχεις έλα πίνε
κι όταν έχεις έλα δίνε,
μα αν έχεις και δε δίνεις
να μην έρχεσαι να πίνεις…
Στιγμές ευθυμίας στο καφενείο με τον καφεπώλη και τον συνταξιούχο(σήμερα) λυκειάρχη Χρίστο Μακρή, σε εικόνα των πρώτων χρόνων του 1960. Κάτι φαίνεται να λέει στο εκπαιδευτικό, τότε νεαρής ηλικίας, η συγχωριανή του Χρυσούλα Κουφάκη με το τσεμπέρι. Οι δυο πριν από αυτή δεν αναγνωρίστηκαν. Πίσω ο Στέλιος Γυπαράκης
Οι χοροί και τα γλέντια του χωριού γίνονταν τότε στα καφενεία. Ο καφετζής σέρνει το χορό και ακολουθούν οι κοπέλες των Σελλιών Αλεξάντρα Σαββάκη και Μαρία Ανδρεδάκη το 1961
Μια άλλη παρέα στο καφενείο εκείνα τα χρόνια. Από αριστερά Αντώνης Κωστογιάννης ή Αντωνάκης, Στέλιος Ζουρμπάκης, Γιώργης Δρυδάκης και συνέχεια Ανδρεδάκης που δεν έγινε γνωστό το όνομά του, Μανώλης Ανδρεδάκης ή Κουνήσης, Μαρία Ανδρεδάκη και Σπύρος Ανδρεδάκης
madeincreta.gr
Η τελευταία επιθεώρηση των υγειονομικών υπαλλήλων στο καφενείο του Γιώργη Δρυδάκη στα Σελλιά Ρεθύμνου, έγινε στις 18 Ιανουαρίου 1978 και στις παρατηρήσεις στο «Βιβλίο Υγειονομικών Επιθεωρήσεων» του καταστήματος αναγράφονται τα εξής εκπληκτικά: «Να θεωρηθούν τα βιβλιάρια υγείας δια έτος 1978 και να εφοδιαστεί δια βιβλιαρίου υγείας η σύζυγος. Απομάκρυνση ασχέτων πραγμάτων εκ του καφενείου…» Τότε γίνονταν έλεγχοι ακόμη και στα καφενεία!
Ήταν τότε τα καφενεία στα χωριά που είχαν πληθυσμιακή δύναμη, όχι μόνο τόποι συνεύρεσης των κατοίκων αλλά και χώροι διαλόγου και απόψεων για τα συμβαίνοντα τοπικά και εθνικά και όλοι γνωρίζονταν μεταξύ τους! Ήταν, όμως, παράλληλα αυτά τα στέκια και αίθουσες που φιλοξενούσαν κοινωνικές εκδηλώσεις και, ασφαλώς, κάλυπταν ένα σοβαρό κενό στη στέγαση του χαρούμενου γεγονότος.
Φωτογραφία του 1961 στον πάγκο του καφενείου του Γιώργη Δρυδάκη στα Σελλιά. Η μεγάλη παρέα των χωριανών σε ευθυμία. Από αριστερά η Ευσεβία Μπριλάκη και ο σύγυγός της καφετζής Γιώργης Δρυδάκης. Ακολουθούν: Νίκος Γυπαράκης ή Τσαλοπάτης, Μανώλης Δρυδάκης ή Πετρακομανώλης και πίσω Μιχάλης Ανδρεδάκης. Συνέχεια Στέλιος Ζουρμπάκης, Στρατής Ανδρεδάκης και Μανώλης Μαθιουδάκης. Πίσω η Αιμιλία Μπριλάκη
Η άδεια «ιδρύσεως και λειτουργίας καφενείου», δόθηκε στις 18 Ιανουαρίου 1961 στον «αιτούντα Γεώργιον Δρυδάκη» από την «Υποδιοίκηση Χωροφυλακής Αγίου Βασιλείου της Ελληνικής Βασιλικής Χωροφυλακής» και στο βιβλίο των επιθεωρήσεων διαπιστώνονται συχνοί έλεγχοι που συνοδεύονταν πάντα από τις παρατηρήσεις των ελεγκτών Ωστόσο, το καφενείο με διαφορετική, βέβαια,… εμφάνιση, παραμένει στο ίδιο σημείο των Σελλιών και τη λειτουργία του συνεχίζει ο γιός του ιδρυτή Ανδρέας Δρυδάκης, ο οποίος όταν έλθει το πλήρωμα του χρόνου θα το παραδώσει και αυτός στον επόμενο που θα είναι ο γιός του Γιώργης, ώστε και πάλι να επανέλθει σε συνώνυμο.
Αυτό το κιτρινισμένο από το χρόνο και «φαγωμένο» από τα τρωκτικά «Βιβλίο Υγειονομικών Επιθεωρήσεων», σήκωσε εικόνες και περιστατικά στο σημερινό ιδιοκτήτη, που παιδάκι στα 7 του χρόνια όταν άνοιξε, παρατηρούσε και ρουφούσε! Φανερά συγκινημένος θα ανασύρει από τις παιδικές του μνήμες… ηρωικές στιγμές και θα τις αντιπαραβάλλει με τις σημερινές: «Αγνές εποχές!», θα πει. «Ο κόσμος ήταν πιο
Διατηρείται έστω και «φαγωμένο» το «Βιβλίο Υγειονομικών Επιθεωρήσεων» και μαζί η «άδεια ιδρύσεως και λειτουργίας καταστήματος»
φιλικός και είχε αυθόρμητη και μαζική συμμετοχή στα όσα γινόταν στο χωριό. Έμπαινε στις παρέες και στις γιορτές με ρακή ή κρασί και όχι με τρανταχτούς μεζέδες, μακριά από τα κουτσομπολιά και τις μικροπρέπειες. Ήταν οι άνθρωποι αυθεντικοί…».
ΠΛΗΡΩΝΑΝ ΤΑ ΒΕΡΕΣΕΔΙΑ
Οι παλαιότεροι που έζησαν «το τεφτέρι με τα βερεσέδια», βλέπουν ξανά σήμερα την ίδια εικόνα και επαναφέρουν στη θύμησή τους τις δυσκολίες εκείνων των χρόνων. Τότε, που οι νικητές σε ένα παιχνίδι κολιτσίνας ή ξερής κέρδιζαν «ένα λουκούμι» ή «μια γκαζόζα στα δυό!»
Ο σημερινός ιδιοκτήτης Ανδρέας Δρυδάκης, που όταν έλθει η ώρα θα παραδώσει το καφενείο στο γιό του Γιώργη
Σ’ αυτό το περιβάλλον του χωριού του, που κινήθηκε στην ανέχεια και στην οικονομική στενότητα, ο κ. Δρυδάκης θα θυμηθεί: «Μικρός εγώ και έβλεπα σαν σήμερα τον κόσμο και ερχότανε στο καφενείο και όσοι δεν είχαν λεφτά έλεγαν στον καφετζή «να τα γράψει!» Όσοι έμεναν από τσιγάρα έπαιρναν και το βράδυ ή την επομένη τα εξοφλούσαν με αυγά από το σπίτι.
Άλλοι, που είχαν μεγαλύτερο χρέος στον καφετζή τον πλήρωναν όταν πουλούσαν το λάδι ή άλλα εισοδήματα. Φαίνονται απίστευτα, όμως εγώ που τα έζησα τα βεβαιώνω… Σήμερα οι παρέες λιγόστεψαν και το παραδοσιακό καφενείο έχασε το χαρακτήρα του και την ομορφιά του και φταίει η αλλοτρίωση, που έφερε στις παραδόσεις μας ο τουρισμός. Γιατί και εμείς έχουμε τα καλοκαίρια τουρίστες. Τι συμβαίνει, λοιπόν, σήμερα στις παρέες που γίνονται αραιά; Πίνουν ένα κρασί, θα μεθύσουν και στο τέλος θα βάλουν φασαρία και θα διαλύσουν…»
Και επειδή οι καιροί είναι δύσκολοι και τα φέσια πάνε κι έρχονται σαν τα… πουλιά, ο Ανδρέας Δρυδάκης τοποθέτησε σε ορατό σημείο του μαγαζιού για να μη βαρέσει… διάλυση ανάγλυφη πινακίδα κάνοντας την εξήγηση στους πότες:
Αν δεν έχεις έλα πίνε
κι όταν έχεις έλα δίνε,
μα αν έχεις και δε δίνεις
να μην έρχεσαι να πίνεις…
Στιγμές ευθυμίας στο καφενείο με τον καφεπώλη και τον συνταξιούχο(σήμερα) λυκειάρχη Χρίστο Μακρή, σε εικόνα των πρώτων χρόνων του 1960. Κάτι φαίνεται να λέει στο εκπαιδευτικό, τότε νεαρής ηλικίας, η συγχωριανή του Χρυσούλα Κουφάκη με το τσεμπέρι. Οι δυο πριν από αυτή δεν αναγνωρίστηκαν. Πίσω ο Στέλιος Γυπαράκης
Οι χοροί και τα γλέντια του χωριού γίνονταν τότε στα καφενεία. Ο καφετζής σέρνει το χορό και ακολουθούν οι κοπέλες των Σελλιών Αλεξάντρα Σαββάκη και Μαρία Ανδρεδάκη το 1961
Μια άλλη παρέα στο καφενείο εκείνα τα χρόνια. Από αριστερά Αντώνης Κωστογιάννης ή Αντωνάκης, Στέλιος Ζουρμπάκης, Γιώργης Δρυδάκης και συνέχεια Ανδρεδάκης που δεν έγινε γνωστό το όνομά του, Μανώλης Ανδρεδάκης ή Κουνήσης, Μαρία Ανδρεδάκη και Σπύρος Ανδρεδάκης
madeincreta.gr
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
H συνταγή της ημέρας: Χταποδοκεφτέδες
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
