2013-03-26 11:07:38
τοῦ Νέστορα Νικηφορίδη
Ἄς τό δοῦμε λίγο ψύχραιμα: ΦΥΣΙΚΑ, μία κλοπή ποσοστοῦ ἀπό τίς καταθέσεις στίς Τράπεζες, δέν ἀποτελεῖ φορολογικό μέτρο πού ἀνταποκρίνεται στήν ἀρχή τῆς ἀναλογικῆς ἰσότητας ὅλων ἐνώπιον τοῦ νόμου καί στήν ἀρχή τῆς φορολογήσεως ἑκάστου ἀναλόγως πρός τήν φοροδοτική του ἱκανότητα. Δέν ἀποτελεῖ κάν φορολογικό μέτρο.
Ὁ "φόρος" ἐπί κατοχῆς ἀγαθῶν εἶναι κλοπή, δέν εἶναι φόρος. 'Ο φόρος λαμβάνει ὑπ'όψη του, ποῦ ἀπεκτήθησαν τά χρήματα, ἀπό ποία συναλλαγή ἀπεκτήθησαν αὐτά, τοῦ ἐάν τυχόν ὅταν ἐκτήθησαν ἤδη ἐφορολογήθησαν.
ΜΟΝΟ ὑπό τήν βάσιμη ὑπόνοια ὅτι, ἤ ὅταν ἀποδειχθῆ ὅτι, δέν δικαιολογεῖται ἡ κτήση τῶν χρημάτων πού κατατέθηκαν, τότε μπορεῖ μέ βάση γενικό κανόνα δικαίου ἰσχύοντα ὅμως γιά ὅλη τήν Εὐρωπαϊκή Ἕνωση, νά γίνῃ συντηρητική ἤ καί ἀναγκαστική κατάσχεση καταθέσεως μετά ἀπό σχετική δικαστική ἀπόφαση. Ὄχι μέ γενικό κανόνα δικαίου.
Ἡ προστασία τῆς περιουσίας, ἄρα καί τῶν καταθέσεω,ν εἶναι ἀνθρώπινο δικαίωμα μέ βάση το Πρῶτο Πρωτόκολλο τῆς Εὐρωπαϊκῆς Συμβάσεως Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων, τό ξέρουν καί οἱ πρωτοετεῖς φοιτητές. Τυχόν κατασχέσεις ἄνευ προηγουμένης νομίμου προβλέψεως καί ὕστερα ἀπό δικαστική ἀπόφαση κατά περίπτωση, δίδουν δικαίωμα αποζημιώσεως. Καί δέν ὑπάρχει λόγος δημοσίου συμφέροντος πού νά παραβιάζει αὐτήν τήν ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ προστασία, ὅπως προφανῶς φαντάζονται ὁρισμένοι πού ἔχουν στό τσεπάκι τους ἀνύπαρκτους "γενικότερους λόγους δημοσίου συμφέροντος".
Οἱ λόγοι δημοσίου συμφέροντος εἶναι μέρος τῆς νομιμότητας καί ὄχι ὑπεράνω αὐτῆς, γι' αὐτό δέν παρακάμπτονται μέ γενικούς κανόνες τοῦ ὅποιου "νομοθέτη". Τουλάχιστον στήν Δημοκρατία, καί σέ κάθε δημοκρατική κοινωνία, ὑπάρχει ἡ δικαστική ἐξουσία πού πρέπει νά κρίνῃ, πρίν ἀπό τήν ἐπιβολή τοῦ μέτρου καί κατά περίπτωση, ἐάν αὐτό δικαιλογεῖται ἀπό τόν νόμο ἤ τόν κατ' ἐξαίρεση αὐτοῦ τεθέντα ἔκτακτο κανόνα δικαίου, ἤ τυχόν ἔκτακτη διαταγή. 'Αλλοιῶς, τό μέτρο παρακρατήσεως καταθέσεων εἶναι παράνομο καί ὀφείλεται ἀποζημίωση. Καί ἀπό τό Κράτος καί ἀπό τήν Εὐρωπαϊκή Ἕνωση καί ἀπό τήν Κοινοπραξία Ἑνώσεως Κρατῶν πού λέγεται Γιούρο-γκρούπ.
Γιά ἄλλη μιά φορά ἀποδεικνύεται ὅτι τά οἰκονομικά χωρίς τά νομικά εἶναι ἀνόητα, ἀκόμη καί ὅταν (καί ἰδίως ὅταν) μετέρχονται μεθόδους ἀ-κρατικῆς τραπεζικής παγκοσμιοποιήσεως.
InfoGnomon
Ἄς τό δοῦμε λίγο ψύχραιμα: ΦΥΣΙΚΑ, μία κλοπή ποσοστοῦ ἀπό τίς καταθέσεις στίς Τράπεζες, δέν ἀποτελεῖ φορολογικό μέτρο πού ἀνταποκρίνεται στήν ἀρχή τῆς ἀναλογικῆς ἰσότητας ὅλων ἐνώπιον τοῦ νόμου καί στήν ἀρχή τῆς φορολογήσεως ἑκάστου ἀναλόγως πρός τήν φοροδοτική του ἱκανότητα. Δέν ἀποτελεῖ κάν φορολογικό μέτρο.
Ὁ "φόρος" ἐπί κατοχῆς ἀγαθῶν εἶναι κλοπή, δέν εἶναι φόρος. 'Ο φόρος λαμβάνει ὑπ'όψη του, ποῦ ἀπεκτήθησαν τά χρήματα, ἀπό ποία συναλλαγή ἀπεκτήθησαν αὐτά, τοῦ ἐάν τυχόν ὅταν ἐκτήθησαν ἤδη ἐφορολογήθησαν.
ΜΟΝΟ ὑπό τήν βάσιμη ὑπόνοια ὅτι, ἤ ὅταν ἀποδειχθῆ ὅτι, δέν δικαιολογεῖται ἡ κτήση τῶν χρημάτων πού κατατέθηκαν, τότε μπορεῖ μέ βάση γενικό κανόνα δικαίου ἰσχύοντα ὅμως γιά ὅλη τήν Εὐρωπαϊκή Ἕνωση, νά γίνῃ συντηρητική ἤ καί ἀναγκαστική κατάσχεση καταθέσεως μετά ἀπό σχετική δικαστική ἀπόφαση. Ὄχι μέ γενικό κανόνα δικαίου.
Ἡ προστασία τῆς περιουσίας, ἄρα καί τῶν καταθέσεω,ν εἶναι ἀνθρώπινο δικαίωμα μέ βάση το Πρῶτο Πρωτόκολλο τῆς Εὐρωπαϊκῆς Συμβάσεως Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων, τό ξέρουν καί οἱ πρωτοετεῖς φοιτητές. Τυχόν κατασχέσεις ἄνευ προηγουμένης νομίμου προβλέψεως καί ὕστερα ἀπό δικαστική ἀπόφαση κατά περίπτωση, δίδουν δικαίωμα αποζημιώσεως. Καί δέν ὑπάρχει λόγος δημοσίου συμφέροντος πού νά παραβιάζει αὐτήν τήν ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ προστασία, ὅπως προφανῶς φαντάζονται ὁρισμένοι πού ἔχουν στό τσεπάκι τους ἀνύπαρκτους "γενικότερους λόγους δημοσίου συμφέροντος".
Οἱ λόγοι δημοσίου συμφέροντος εἶναι μέρος τῆς νομιμότητας καί ὄχι ὑπεράνω αὐτῆς, γι' αὐτό δέν παρακάμπτονται μέ γενικούς κανόνες τοῦ ὅποιου "νομοθέτη". Τουλάχιστον στήν Δημοκρατία, καί σέ κάθε δημοκρατική κοινωνία, ὑπάρχει ἡ δικαστική ἐξουσία πού πρέπει νά κρίνῃ, πρίν ἀπό τήν ἐπιβολή τοῦ μέτρου καί κατά περίπτωση, ἐάν αὐτό δικαιλογεῖται ἀπό τόν νόμο ἤ τόν κατ' ἐξαίρεση αὐτοῦ τεθέντα ἔκτακτο κανόνα δικαίου, ἤ τυχόν ἔκτακτη διαταγή. 'Αλλοιῶς, τό μέτρο παρακρατήσεως καταθέσεων εἶναι παράνομο καί ὀφείλεται ἀποζημίωση. Καί ἀπό τό Κράτος καί ἀπό τήν Εὐρωπαϊκή Ἕνωση καί ἀπό τήν Κοινοπραξία Ἑνώσεως Κρατῶν πού λέγεται Γιούρο-γκρούπ.
Γιά ἄλλη μιά φορά ἀποδεικνύεται ὅτι τά οἰκονομικά χωρίς τά νομικά εἶναι ἀνόητα, ἀκόμη καί ὅταν (καί ἰδίως ὅταν) μετέρχονται μεθόδους ἀ-κρατικῆς τραπεζικής παγκοσμιοποιήσεως.
InfoGnomon
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
«Η Λαϊκή είχε δώσει δάνειο 175 εκ. στη Μονή Βατοπεδίου»
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
