2012-04-01 11:33:15
Μια προσωπική ιστορία, αλλά και η μεγάλη του αγάπη για την ποδηλασία, είναι οι λόγοι που ώθησαν τον Αναστάσιο Κοκκόρη, σήμερα, Κυριακή, να ξεκινήσει από την αίθουσα του Συλλόγου Ζαρακιτών στην Αυστραλία, έναν μεγάλο αγώνα δρόμου, για να κρατήσει την «ΕΛΠΙΔΑ» ζωντανή.
Στα 58 του χρόνια με σπαρτιατική πειθαρχία θα διασχίσει τρεις ηπείρους με ένα ποδήλατο, για να συμβάλει στην οικονομική ενίσχυση του Σύλλογου Φίλων Παιδιών με Καρκίνο - «ΕΛΠΙΔΑ». Στο μακρύ του αυτό ταξίδι δε θα είναι μόνος, αλλά θα συμπορευθεί με τη μικροτερη κόρη του, Όλγα.
Ο Αναστάσιος Κοκκόρης, ή για τους φίλους, Τομ, γεννήθηκε στη Ρειχιά Λακωνίας, όμως, από μικρός πήρε το δρόμο της ξενιτιάς, καθότι οι γονείς του μετανάστευσαν στην Αυστραλία για να του εξασφαλίσουν ένα καλύτερο αύριο. Έχει σπουδάσει ηλεκτρολόγος μηχανικός και δουλεύει σε κατάστημα Ηλεκτρολογικών, αλλά και σε καταστήματα λιανικής πώλησης της οικογένειας. Είναι παντρεμένος και είναι πατέρας τριών παιδιών.
Παρότι ζει μόνιμα στη μακρινή ήπειρο, η αγάπη του για την Ελλάδα, με τα χρόνια δεν ξέφτυσε, αλλά παρέμεινε ζωντανή και πηγαία, καθώς εκείνη είναι που τον ώθησε σήμερα να βάλει μέσω του ποδηλατικού γύρου ένα λιθαράκι που θα γεμίσει με χαμόγελα τα πρόσωπα δεκάδων παιδιών που πάσχουν από την επάρατη νόσο και θα ανακαφούσει όσους γονείς δυσκολεύονται να τα βγάλουν πέρα και να στηρίξουν οικονομικά την ανάρρωση των παιδιών τους.
Η λακωνική πειθαρχία και οι κίνδυνοι που ελοχεύουν
Ο κ. Αναστάσιο Κοκκόρης, αποκάλυψε πόσο καιρό προετοιμάζεται για αυτή τη μαραθώνια αποστολή, τι περιλαμβάνει η άσκηση και η διατροφή του, αλλά και ποιοι είναι οι κίνδυνοι που ελοχεύουν στο επικό αυτό ταξίδι.
«Προπονούμαι με την κόρη μου εδώ και οκτώ μήνες για αυτό το ταξίδι. Αρχικά καλύπταμε με το ποδήλατο 150 χλμ την εβδομάδα, τα οποία αυξήθηκαν στα 350 χλμ ανά εβδομάδα τις τελευταίες δέκα εβδομάδες, ενώ τις δύο εβδομάδες πριν ξεκινήσουμε τα κατεβάσαμε στα 100 χλμ.. Η διατροφή μας περιλαμβάνει αποκλειστικά μαγειρεμένα φαγητά και αποφεύγουμε τα σάκχαρα και ό,τι περιέχει άμυλο. Καταναλώνουμε πολλά φρούτα και λαχανικά και ό,τι είναι πλούσιο σε υδατάνθρακες, όπως είναι το ρύζι, τα μακαρόνια κ.ά.», τονίζει , ο κ. Κοκκόλης, σχετικά με το διατροφολόγιο που ακολουθούν και προσθέτει:
«Τα ποδήλατά μας έχουν πιο σκληρή κατασκευή από ό,τι τα αγωνιστικά, επειδή δεν έχουμε υποστηρικτικά οχήματα που θα μας ακολουθούν, ενώ θα έχουμε και το πρόσθετο βάρος των δέκα κιλών στους σάκους μας, το οποίο σε υψηλές ταχύτητες θα μπορούσε να προκαλέσει το φαινόμενο “θανατηφόρα ταλάντευση”, όπου το ποδήλατο πάει πέρα δώθε και χάνεις τον έλεγχο. Άλλοι κίνδυνοι που ελοχεύουν είναι η υψηλή κυκλοφορία στα μεγάλα αστικά κέντρα, που αποτελούν και τη μεγαλύτερη ανησυχία μας, όμως θα προσπαθήσουμε να αποφύγουμε τις λεωφόρους όσο αυτό είναι εφικτό. Η απόσταση δε μας ανησυχεί, καθώς το πρόγραμμά μας περιλαμβάνει να διασχίζουμε 100 χλμ την ημέρα κατά μέσο όρο για 115 ημέρες. Οι πληγές από τη σέλα, αλλά και η ψυχική κόπωση είναι ίσως οι μεγαλύτερες ανησυχίες μας».
Η προσωπική ιστορία και η γνωριμία με την «ΕΛΠΙΔΑ»
Τον Δεκέμβριο του 2009 η ανιψιά του και κόρη της αδερφής του, Παναγιώτας, Νίκη – Ελπίδα Σύρου, χάνει τη μάχη με την επάρατη νόσο και πεθαίνει στα 40 της χρόνια. Όμως το ιστορικό της οικογένειας της Παναγιώτας είναι ακόμη πιο τραγικό, καθώς ο σύζυγός της, Νίκος, πέθανε από καρκίνο στην ηλικία των 20 ετών, μόλις 12 ημέρες μετά την γέννηση της κόρης του, Νίκης που δεν γνώρισε ποτέ το χάδι του πατέρα της. Και οι δυο τους νοσηλεύτηκαν και άφησαν την τελευταία τους πνοή στο ίδιο νοσοκομείο, για να συναντηθούν μετά από πολλά χρόνια στη γειτονιά των αγγέλων.
Όμως, ο καρκίνος, συνέχισε να «χτυπά» τους αγαπημένους του ανθρώπους, αφού και ο ανιψιός του, Αναστάσιος Παπαγεωργίου, νόσησε από καρκίνο, τον οποίο ξεπέρασε πριν 20 χρόνια, ενώ η μητέρα του Θεοδώρα Παπαγεωργίου, δίνει σήμερα το δικό της αγώνα με τη μοιραία ασθένεια. Έτσι, όταν άκουσε για πρώτη φορά για την «ΕΛΠΙΔΑ» και το έργο της, με την εικόνα της ανιψιάς του στο μυαλό, βρήκε ένα καινούργιο στόχο να κατακτήσει.
«Με όσα συνέβησαν στην οικογένειά μου, τα οποία δυστυχώς συμβαίνουν και σε πολλές άλλες οικογένειες, βρήκα σκοπό και στόχο και θεωρώ χρέος μου να συμβάλλω εγώ και η κόρη μου Όλγα, στην ενίσχυση του αγώνα των παιδιών που πάσχουν από καρκίνο και της ελπίδας τους για ζωή. Ελπίζω να βρω συμπορευτές και συνοδοιπόρους στην νέα μου προσπάθεια γυρνώντας τον κόσμο και να καταφέρουμε να μαζέψουμε χρήματα για τα παιδιά αυτά», δηλώνει χαρακτηριστικά.
«Στόχος μας είναι να συγκεντρώσουμε ένα εκατομμύριο δολάρια και πιστεύω ότι θα τα καταφέρουμε. Μέχρι στιγμής έχουμε μαζέψει 7.000 δολάρια, χωρίς καθόλου δημοσιότητα και μάλιστα από τις 18 Μαρτίου. Θέλω να ενημερώσω τους δωρητές ότι τα έξοδα του ταξιδιού μου θα επιβαρύνουν αποκλειστικά εμένα και τα χρήματα που θα συγκεντρωθούν θα διατεθούν αποκλειστικά για το έργο του Συλλόγου και τα καρκινοπαθή παιδιά», επισημαίνει στο protothema.gr, ο κ. Κοκκόρης.
Η αγάπη για την ποδηλασία και το κοινωφελές έργο
Η αγάπη του για την ποδηλασία είναι ένα πάθος που ξεκίνησε από τα παιδικά του χρόνια, το οποίο σταδικά εξελίχθηκε σε στάση ζωής, πραγματοποιώντας πολλές μακρινές και αγωνιστικές διαδρομές.
«Το 2010 συμμετείχα σε ποδηλατικό γύρο 800 χιλιομέτρων από το Μπανγκόκ έως το Κχάο Λακ της Ταϋλάνδης, με σκοπό να συγκεντρώσουμε χρήματα για το ίδρυμα “Hands Across the Water” του “Peter Baines”. Ο Peter έχτισε δύο οικοτροφεία για 63 ορφανά από το Τσουνάμι του 2004 στο Κχάο Λακ. Συνολικά 32 ποδηλάτες συγκεντρώσαμε 360.000 δολάρια, τα οποία διατέθηκαν γι’ αυτό το σκοπό. Τώρα με το έργο αυτό τα ορφανά παιδιά δεν αντιμετωπίζουν πρόβλημα τροφής και επιβίωσης», σημειώνει ο κ. Κοκκόρης, ξεδιπλώντας το φιλανθρωπικό του έργο και προσθέτει:
«Με την βοήθεια των μελών του συλλόγου Ζαρακιτών (Νέας Νότιας Ουαλίας), συγκεντρώσαμε τότε 10.000 δολάρια για τα ορφανά του Τσουνάμι, παρ’ όλο ότι νωρίτερα ο σύλλογος είχε προσφέρει βοήθεια ύψους 4.000 δολαρίων για τους πληγέντες».
Το οδοιπορικό του ταξιδιού
Ο πρώτος σταθμός θα είναι το Βρησβάνι της Κουινσλάνδης Αυστραλίας (περίπου 1000 χιλιόμετρα). Στις 10 Απριλίου θα μεταφερθούν αεροπορικώς στο Λος Άντζελες και θα διασχίσουμε τις Ηνωμένες Πολιτείες μέχρι την Νέα Υόρκη (αυτή η διαδρομή είναι 4.500 χιλιόμετρα). Κατόπιν αεροπορικώς θα φτάσουν στη Λισαβόνα της Πορτογαλίας και θα συνεχίσουν διασχίζοντας τις Πορτογαλία, Ισπανία, Γαλλία, Ιταλία με τελικό προορισμό την Ελλάδα. Τερματικός σταθμός θα είναι το χωριό που γεννήθηκε, τα Ρείχια Λακωνίας, με ενδιάμεση στάση όμως στην Ερμιόνη Αργολίδας, που είναι η ιδιαίτερη πατρίδα της Κας Μαριάννας Βαρδινογιάννη, όπου θα συναντήσει τον φίλο του, Γιώργο Κωνσταντόπουλο που ήταν ο εμπνευστής του σκοπού του ταξιδιού, και σε μία σεμνή τελετή θα κάνει τον απολογισμό της δωρεάς προς το σωματείο «ΕΛΠΙΔΑ». 24wro
Στα 58 του χρόνια με σπαρτιατική πειθαρχία θα διασχίσει τρεις ηπείρους με ένα ποδήλατο, για να συμβάλει στην οικονομική ενίσχυση του Σύλλογου Φίλων Παιδιών με Καρκίνο - «ΕΛΠΙΔΑ». Στο μακρύ του αυτό ταξίδι δε θα είναι μόνος, αλλά θα συμπορευθεί με τη μικροτερη κόρη του, Όλγα.
Ο Αναστάσιος Κοκκόρης, ή για τους φίλους, Τομ, γεννήθηκε στη Ρειχιά Λακωνίας, όμως, από μικρός πήρε το δρόμο της ξενιτιάς, καθότι οι γονείς του μετανάστευσαν στην Αυστραλία για να του εξασφαλίσουν ένα καλύτερο αύριο. Έχει σπουδάσει ηλεκτρολόγος μηχανικός και δουλεύει σε κατάστημα Ηλεκτρολογικών, αλλά και σε καταστήματα λιανικής πώλησης της οικογένειας. Είναι παντρεμένος και είναι πατέρας τριών παιδιών.
Παρότι ζει μόνιμα στη μακρινή ήπειρο, η αγάπη του για την Ελλάδα, με τα χρόνια δεν ξέφτυσε, αλλά παρέμεινε ζωντανή και πηγαία, καθώς εκείνη είναι που τον ώθησε σήμερα να βάλει μέσω του ποδηλατικού γύρου ένα λιθαράκι που θα γεμίσει με χαμόγελα τα πρόσωπα δεκάδων παιδιών που πάσχουν από την επάρατη νόσο και θα ανακαφούσει όσους γονείς δυσκολεύονται να τα βγάλουν πέρα και να στηρίξουν οικονομικά την ανάρρωση των παιδιών τους.
Η λακωνική πειθαρχία και οι κίνδυνοι που ελοχεύουν
Ο κ. Αναστάσιο Κοκκόρης, αποκάλυψε πόσο καιρό προετοιμάζεται για αυτή τη μαραθώνια αποστολή, τι περιλαμβάνει η άσκηση και η διατροφή του, αλλά και ποιοι είναι οι κίνδυνοι που ελοχεύουν στο επικό αυτό ταξίδι.
«Προπονούμαι με την κόρη μου εδώ και οκτώ μήνες για αυτό το ταξίδι. Αρχικά καλύπταμε με το ποδήλατο 150 χλμ την εβδομάδα, τα οποία αυξήθηκαν στα 350 χλμ ανά εβδομάδα τις τελευταίες δέκα εβδομάδες, ενώ τις δύο εβδομάδες πριν ξεκινήσουμε τα κατεβάσαμε στα 100 χλμ.. Η διατροφή μας περιλαμβάνει αποκλειστικά μαγειρεμένα φαγητά και αποφεύγουμε τα σάκχαρα και ό,τι περιέχει άμυλο. Καταναλώνουμε πολλά φρούτα και λαχανικά και ό,τι είναι πλούσιο σε υδατάνθρακες, όπως είναι το ρύζι, τα μακαρόνια κ.ά.», τονίζει , ο κ. Κοκκόλης, σχετικά με το διατροφολόγιο που ακολουθούν και προσθέτει:
«Τα ποδήλατά μας έχουν πιο σκληρή κατασκευή από ό,τι τα αγωνιστικά, επειδή δεν έχουμε υποστηρικτικά οχήματα που θα μας ακολουθούν, ενώ θα έχουμε και το πρόσθετο βάρος των δέκα κιλών στους σάκους μας, το οποίο σε υψηλές ταχύτητες θα μπορούσε να προκαλέσει το φαινόμενο “θανατηφόρα ταλάντευση”, όπου το ποδήλατο πάει πέρα δώθε και χάνεις τον έλεγχο. Άλλοι κίνδυνοι που ελοχεύουν είναι η υψηλή κυκλοφορία στα μεγάλα αστικά κέντρα, που αποτελούν και τη μεγαλύτερη ανησυχία μας, όμως θα προσπαθήσουμε να αποφύγουμε τις λεωφόρους όσο αυτό είναι εφικτό. Η απόσταση δε μας ανησυχεί, καθώς το πρόγραμμά μας περιλαμβάνει να διασχίζουμε 100 χλμ την ημέρα κατά μέσο όρο για 115 ημέρες. Οι πληγές από τη σέλα, αλλά και η ψυχική κόπωση είναι ίσως οι μεγαλύτερες ανησυχίες μας».
Η προσωπική ιστορία και η γνωριμία με την «ΕΛΠΙΔΑ»
Τον Δεκέμβριο του 2009 η ανιψιά του και κόρη της αδερφής του, Παναγιώτας, Νίκη – Ελπίδα Σύρου, χάνει τη μάχη με την επάρατη νόσο και πεθαίνει στα 40 της χρόνια. Όμως το ιστορικό της οικογένειας της Παναγιώτας είναι ακόμη πιο τραγικό, καθώς ο σύζυγός της, Νίκος, πέθανε από καρκίνο στην ηλικία των 20 ετών, μόλις 12 ημέρες μετά την γέννηση της κόρης του, Νίκης που δεν γνώρισε ποτέ το χάδι του πατέρα της. Και οι δυο τους νοσηλεύτηκαν και άφησαν την τελευταία τους πνοή στο ίδιο νοσοκομείο, για να συναντηθούν μετά από πολλά χρόνια στη γειτονιά των αγγέλων.
Όμως, ο καρκίνος, συνέχισε να «χτυπά» τους αγαπημένους του ανθρώπους, αφού και ο ανιψιός του, Αναστάσιος Παπαγεωργίου, νόσησε από καρκίνο, τον οποίο ξεπέρασε πριν 20 χρόνια, ενώ η μητέρα του Θεοδώρα Παπαγεωργίου, δίνει σήμερα το δικό της αγώνα με τη μοιραία ασθένεια. Έτσι, όταν άκουσε για πρώτη φορά για την «ΕΛΠΙΔΑ» και το έργο της, με την εικόνα της ανιψιάς του στο μυαλό, βρήκε ένα καινούργιο στόχο να κατακτήσει.
«Με όσα συνέβησαν στην οικογένειά μου, τα οποία δυστυχώς συμβαίνουν και σε πολλές άλλες οικογένειες, βρήκα σκοπό και στόχο και θεωρώ χρέος μου να συμβάλλω εγώ και η κόρη μου Όλγα, στην ενίσχυση του αγώνα των παιδιών που πάσχουν από καρκίνο και της ελπίδας τους για ζωή. Ελπίζω να βρω συμπορευτές και συνοδοιπόρους στην νέα μου προσπάθεια γυρνώντας τον κόσμο και να καταφέρουμε να μαζέψουμε χρήματα για τα παιδιά αυτά», δηλώνει χαρακτηριστικά.
«Στόχος μας είναι να συγκεντρώσουμε ένα εκατομμύριο δολάρια και πιστεύω ότι θα τα καταφέρουμε. Μέχρι στιγμής έχουμε μαζέψει 7.000 δολάρια, χωρίς καθόλου δημοσιότητα και μάλιστα από τις 18 Μαρτίου. Θέλω να ενημερώσω τους δωρητές ότι τα έξοδα του ταξιδιού μου θα επιβαρύνουν αποκλειστικά εμένα και τα χρήματα που θα συγκεντρωθούν θα διατεθούν αποκλειστικά για το έργο του Συλλόγου και τα καρκινοπαθή παιδιά», επισημαίνει στο protothema.gr, ο κ. Κοκκόρης.
Η αγάπη για την ποδηλασία και το κοινωφελές έργο
Η αγάπη του για την ποδηλασία είναι ένα πάθος που ξεκίνησε από τα παιδικά του χρόνια, το οποίο σταδικά εξελίχθηκε σε στάση ζωής, πραγματοποιώντας πολλές μακρινές και αγωνιστικές διαδρομές.
«Το 2010 συμμετείχα σε ποδηλατικό γύρο 800 χιλιομέτρων από το Μπανγκόκ έως το Κχάο Λακ της Ταϋλάνδης, με σκοπό να συγκεντρώσουμε χρήματα για το ίδρυμα “Hands Across the Water” του “Peter Baines”. Ο Peter έχτισε δύο οικοτροφεία για 63 ορφανά από το Τσουνάμι του 2004 στο Κχάο Λακ. Συνολικά 32 ποδηλάτες συγκεντρώσαμε 360.000 δολάρια, τα οποία διατέθηκαν γι’ αυτό το σκοπό. Τώρα με το έργο αυτό τα ορφανά παιδιά δεν αντιμετωπίζουν πρόβλημα τροφής και επιβίωσης», σημειώνει ο κ. Κοκκόρης, ξεδιπλώντας το φιλανθρωπικό του έργο και προσθέτει:
«Με την βοήθεια των μελών του συλλόγου Ζαρακιτών (Νέας Νότιας Ουαλίας), συγκεντρώσαμε τότε 10.000 δολάρια για τα ορφανά του Τσουνάμι, παρ’ όλο ότι νωρίτερα ο σύλλογος είχε προσφέρει βοήθεια ύψους 4.000 δολαρίων για τους πληγέντες».
Το οδοιπορικό του ταξιδιού
Ο πρώτος σταθμός θα είναι το Βρησβάνι της Κουινσλάνδης Αυστραλίας (περίπου 1000 χιλιόμετρα). Στις 10 Απριλίου θα μεταφερθούν αεροπορικώς στο Λος Άντζελες και θα διασχίσουμε τις Ηνωμένες Πολιτείες μέχρι την Νέα Υόρκη (αυτή η διαδρομή είναι 4.500 χιλιόμετρα). Κατόπιν αεροπορικώς θα φτάσουν στη Λισαβόνα της Πορτογαλίας και θα συνεχίσουν διασχίζοντας τις Πορτογαλία, Ισπανία, Γαλλία, Ιταλία με τελικό προορισμό την Ελλάδα. Τερματικός σταθμός θα είναι το χωριό που γεννήθηκε, τα Ρείχια Λακωνίας, με ενδιάμεση στάση όμως στην Ερμιόνη Αργολίδας, που είναι η ιδιαίτερη πατρίδα της Κας Μαριάννας Βαρδινογιάννη, όπου θα συναντήσει τον φίλο του, Γιώργο Κωνσταντόπουλο που ήταν ο εμπνευστής του σκοπού του ταξιδιού, και σε μία σεμνή τελετή θα κάνει τον απολογισμό της δωρεάς προς το σωματείο «ΕΛΠΙΔΑ». 24wro
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
