2013-04-03 14:42:03
του Θανάση Νικολαΐδη
ΠΙΟ ξύπνιοι οι…κουτόφραγκοι, πήραν νωρίς μέτρα. Προληπτικά, για παραβάτες του νόμου και κάθε λογής επίδοξους κακοποιούς. Μοίρασαν ρόλους και ο υπεύθυνος συμμορφώνεται, με την προοπτική του σκαμνιού (εδώλιο). Χωρίς πολλά λόγια και ψευδομάρτυρες. Παρατάει τα σχέδια, πετάει τα «εργαλεία».
ΕΔΩ, στην ημετέρα Ελλάδα της «δημοκρατίας», βιώνουμε τον φασισμό της καθημερινότητας, εκπεφρασμένο με την κακοποίηση του φοιτητή γιατί εφάρμοσε το νόμο, αλλά και τη μεθοδευμένη κλεψιά από φορείς και κρατικούς «λειτουργούς» υπεράνω των νόμων, αλλά…εντός υποψίας Με τη φονική λακκούβα αθέατη, σκεπασμένη απ’ την προεκλογική αφίσα του δημάρχου και τις επινίκιες κραυγές της παράταξής του.
ΚΑΙ ανέχονται οι έντιμοι τους ανέντιμους χωρίς διαμαρτυρία είτε δυνατότητα να τους εξουδετερώσουν. Οι νόμοι, βλέπεις και η εφαρμογή τους…Τα άρθρα τους δομημένα υπέρ του κλέφτη…Κι αυτός καμαρώνει, ντυμένος στην πανοπλία της ατιμωρησίας που του εξασφάλισαν φορείς (συνδικαλισμός), η παρεξηγημένη «συναδελφικότητα» και οι νόμοι με τα χίλια παραθυράκια.
ΚΑΙ βγήκε καθένας τους ωφελημένος κι όλοι μαζί βγήκαμε ζημιωμένοι. Για να’ ρθουν ξένοι (με το αζημίωτο) κι εμείς να’ χουμε χάσει τα πασχάλια. Ποιον τιμωρείς που είναι προφανής ο κίνδυνος να πέσεις έξω; Τον κατηγορημένο με το τεκμήριο της αθωότητας ή τον κλέφτη με πατέντα; Κι αν, βέβαια, στηθούν δικαστήρια για τους λεγόμενους επίορκους, πάλι θα σταθείς διστακτικός μπροστά στην τιμωρία τους. Είναι «απάνθρωπο», λες κι ήταν ανθρώπινο να τσεπώνει το φακελάκι του για την εγχείρηση, την προμήθεια χωρίς να δουλέψει, τη μίζα και το γρηγορόσημο, από δημόσια θέση αφέντη και τυράννου.
ΚΙ αν στηθείς στα ποινικά δικαστήρια για «ορκίζομαι να είπω την αλήθειαν»; Θα σ’ αναγκάσουν να την πεις, αλλά θαμμένη σε χιλιάδες ψέματα, με βοηθούς σου τους ψευδομάρτυρες που θα’ χεις κουβαλήσει. Αυτοί οι τελευταίοι είναι που συνεχίζουν τη ζημιά του αυτουργού, ως συναυτουργοί.
ΚΙ ύστερα; Μετά την αθώωση των αναμάρτητων και την καταδίκη των ενόχων; Να δεις που η κοινή γνώμη (συχνά δεν είναι τόσο…κοινή), θ’ αρχίσει να λυπάται για τους δεύτερους. Γιατί; Γιατί στερήθηκαν το πόστο τους (μ’ εκείνο τα’ κονομούσαν τρομοκρατώντας και εκβιάζοντας), γιατί έμειναν στο δρόμο (κι ας έχουν κάνει το κουμάντο τους με τα κλεμμένα).
ΑΥΤΑ συμβαίνουν, όταν τα πράγματα δεν ξεκινούν σωστά κι έχεις μπροστά σου ένα διαλυμένο Κράτος. Ωστόσο, ποτέ δεν είναι αργά και, με τις πρόσφατες καταδίκες, το σκέφτονται οι μελλοντικοί κλέφτες, μιζαδόροι και καταχραστές. Tromaktiko
ΠΙΟ ξύπνιοι οι…κουτόφραγκοι, πήραν νωρίς μέτρα. Προληπτικά, για παραβάτες του νόμου και κάθε λογής επίδοξους κακοποιούς. Μοίρασαν ρόλους και ο υπεύθυνος συμμορφώνεται, με την προοπτική του σκαμνιού (εδώλιο). Χωρίς πολλά λόγια και ψευδομάρτυρες. Παρατάει τα σχέδια, πετάει τα «εργαλεία».
ΕΔΩ, στην ημετέρα Ελλάδα της «δημοκρατίας», βιώνουμε τον φασισμό της καθημερινότητας, εκπεφρασμένο με την κακοποίηση του φοιτητή γιατί εφάρμοσε το νόμο, αλλά και τη μεθοδευμένη κλεψιά από φορείς και κρατικούς «λειτουργούς» υπεράνω των νόμων, αλλά…εντός υποψίας Με τη φονική λακκούβα αθέατη, σκεπασμένη απ’ την προεκλογική αφίσα του δημάρχου και τις επινίκιες κραυγές της παράταξής του.
ΚΑΙ ανέχονται οι έντιμοι τους ανέντιμους χωρίς διαμαρτυρία είτε δυνατότητα να τους εξουδετερώσουν. Οι νόμοι, βλέπεις και η εφαρμογή τους…Τα άρθρα τους δομημένα υπέρ του κλέφτη…Κι αυτός καμαρώνει, ντυμένος στην πανοπλία της ατιμωρησίας που του εξασφάλισαν φορείς (συνδικαλισμός), η παρεξηγημένη «συναδελφικότητα» και οι νόμοι με τα χίλια παραθυράκια.
ΚΑΙ βγήκε καθένας τους ωφελημένος κι όλοι μαζί βγήκαμε ζημιωμένοι. Για να’ ρθουν ξένοι (με το αζημίωτο) κι εμείς να’ χουμε χάσει τα πασχάλια. Ποιον τιμωρείς που είναι προφανής ο κίνδυνος να πέσεις έξω; Τον κατηγορημένο με το τεκμήριο της αθωότητας ή τον κλέφτη με πατέντα; Κι αν, βέβαια, στηθούν δικαστήρια για τους λεγόμενους επίορκους, πάλι θα σταθείς διστακτικός μπροστά στην τιμωρία τους. Είναι «απάνθρωπο», λες κι ήταν ανθρώπινο να τσεπώνει το φακελάκι του για την εγχείρηση, την προμήθεια χωρίς να δουλέψει, τη μίζα και το γρηγορόσημο, από δημόσια θέση αφέντη και τυράννου.
ΚΙ αν στηθείς στα ποινικά δικαστήρια για «ορκίζομαι να είπω την αλήθειαν»; Θα σ’ αναγκάσουν να την πεις, αλλά θαμμένη σε χιλιάδες ψέματα, με βοηθούς σου τους ψευδομάρτυρες που θα’ χεις κουβαλήσει. Αυτοί οι τελευταίοι είναι που συνεχίζουν τη ζημιά του αυτουργού, ως συναυτουργοί.
ΚΙ ύστερα; Μετά την αθώωση των αναμάρτητων και την καταδίκη των ενόχων; Να δεις που η κοινή γνώμη (συχνά δεν είναι τόσο…κοινή), θ’ αρχίσει να λυπάται για τους δεύτερους. Γιατί; Γιατί στερήθηκαν το πόστο τους (μ’ εκείνο τα’ κονομούσαν τρομοκρατώντας και εκβιάζοντας), γιατί έμειναν στο δρόμο (κι ας έχουν κάνει το κουμάντο τους με τα κλεμμένα).
ΑΥΤΑ συμβαίνουν, όταν τα πράγματα δεν ξεκινούν σωστά κι έχεις μπροστά σου ένα διαλυμένο Κράτος. Ωστόσο, ποτέ δεν είναι αργά και, με τις πρόσφατες καταδίκες, το σκέφτονται οι μελλοντικοί κλέφτες, μιζαδόροι και καταχραστές. Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Τη σκότωσε ... γιατί την αγαπούσε
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
