ΝΕΑ VIDEO NEA PHOTO NEA

 | 

30 μέρες και κάτι…

Γράφει ο Μιχάλης Καραδημητρίου

μεγάλησυζήτηση για την ημερομηνία των εκλογών, λες και μπορούν να αλλάξουν  κάτι, λες και ξαφνικά η Ελλάδα θα βγει απότην κρίση και θα βαδίσει στον δρόμο των πλεονασμάτων. Αξίζει βέβαια ναπαρατηρήσει κανείς το κοινωνικό φαινόμενο της «προεκλογικής Ελλάδας», να........παρατηρήσει το μεγαλείο του ψεύδους και της «ηλιθιότητας» Ηκατάσταση στην χώρα είναι γνωστή σε όλους ή μάλλον σε όσους βιώνουν τηνκαθημερινότητα εκτός του κοινοβουλίου και των πολιτικών κομμάτων, σε όσουςβιώνουν την κοινωνία στον χώρο δουλειάς, στο σχολείο, στο χωράφι. Γιατί πάνταυπάρχουν εκείνοι που αναπνέουν τον αποστειρωμένο αέρα της προσωπικήςφιλοδοξίας. Η Ελλάδα της Κρίσης είναι η Ελλάδα της συλλογικής κατάθλιψης, της απογοήτευσης,της μιζέριας, της κοινωνικής κατάρρευσης, της ανεργίας.Σήμερα1Η Απρίλη η Ελλάδα έχει την τιμητική της και ειδικά το πολιτικό μας σύστημαέχει τις δόξες του, είναι η μέρα του «εθνικού ψεύδους». Σε μια χώρα που μας έμαθαννα ζούμε από το ψέμα και μέσα στο ψέμα, σήμερα θα έπρεπε να μιλάμε για μιαΕθνική επέτειο με παρελάσεις και δηλώσεις των εθνικών μας σωτήρων. Άλλωστε με τοψέμα κτίστηκε σε αυτή την χώρα η ανάπτυξη και η ευημερία των αριθμών.Αλλάπέρα από όλα αυτά, ας δούμε το αύριο, ας δούμε την κατάσταση που σήμεραδιαμορφώνεται μπροστά μας ανοίγοντας μια νέα σελίδα για την ιστορία μας. Ηεποχή του «ψέματος» φαίνεται να φτάνει στο τέλος της και μαζί και το πολιτικόπροσωπικό της μεταπολίτευσης, ή τουλάχιστον αυτό νομίζουμε όλοι εμείς που απλάπαρατηρούμε από την ζεστασιά των καναπέδων μας. Τα παραδοσιακά κόμματα πουκυβέρνησαν κάνουν τις τελευταίες τους προσπάθειες να «διαφημίσουν» τηνπραγμάτια τους. Πλασάρουν νέα συνθήματα, «νέα» πρόσωπα, μιλώντας για το εθνικό καθήκον,για ένα νέο πατριωτισμό, ιδιόρρυθμο βέβαια σε μια πατρίδα «ξεπουλημένη» από τουςίδιους.Καιεκεί στον καναπέ μας κοιτάμε αποχαυνωμένοι μεταξύ καφέ και τσιγάρου, στα λίγαλεπτά ξεκούρασης μας το ιερό κουτί. Περιμένουμε τον Πρετεντέρη και τον Καψή να μαςδώσουν το φως στο σκοτεινό τούνελ της κρίσης. Βαγγέλη ή Αντώνη, Αντώνη ήΒαγγέλη; Γίνεται; ΝΑΙ γίνεται να είμαστε τόσο μικροί και φοβισμένοι που ακόμαθεωρούμε στο στενό μας μυαλό ότι δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Ελοιπόν γίνεται, αλλά όχι με αυτούς και τους χειροκροτητές τους, γίνεται αλλάόχι με τους τρόπους που μας έμαθαν όλα αυτά τα χρόνια. Στην εποχή των οριακώνκαταστάσεων δεν υπάρχουν συνθήκες ισορροπιών, υπάρχει μόνο η αναγκαιότητα της ανατροπής,η αναγκαιότητα της σύγκρουσης, η αναγκαιότητα της σύνθεσης και της δημιουργίαςμε τους δικούς μας όρους. Και βέβαια ρωτάει κάποιος Ποιοι; Πότε; Πώς; Απλήη απάντηση εμείς, όλοι εμείς, όλοι όσοι σήμερα απογοητευμένοι ακολουθούμε τονδρόμο της σιωπής, της ιδιώτευσης, της παρατήρησης. Σήμερα, σήμερα είναι η ώραγια να κάνουμε όλα αυτά που έπρεπε να έχουμε κάνει χτες, όλα αυτά που δεν θαπρέπει να αφήσουμε για αύριο. Να γράψουμε εμείς την ιστορία αυτής της χώρας σεένα νέο βιβλίο που θα μαθαίνουν τα παιδιά μας σε πολλά χρόνια από τώρα. Όπλο μαςη ανάγκη, όπλο μας η γνώση, όπλο μας η δημιουργία, όπλο μας η συμμετοχή. Δενείμαστε μικροί, δεν είμαστε ονειροπόλοι, είμαστε απλά «ηλίθιοι» ή υπήρξαμε «ηλίθιοι»πιστεύοντας στην λογική των εμπειρότερων και καταλληλότερων από εμάς, θέλουμενα συνεχίσουμε έτσι;Είμαστεη γενιά με τις καλύτερες σπουδές, η γενιά που μεγάλωσε και σπούδασε σε μιαεποχή επιστημονικής και πολιτισμικής επανάστασης, η γενιά που μπορεί από μόνη τηςνα χτίσει την νέα εποχή με όρους του σήμερα. Σπουδάζουμε, δουλεύουμε, παλεύουμεκαθημερινά για την ζωή μας, ήρθε η ώρα να παλέψουμε και για τα παιδιά μας, για τουςγονείς μας, για τις αξίες και τα οράματα που διαβάσαμε μικροί σε ένα βιβλίοιστορίας, να παλέψουμε για την Εθνική υπερηφάνεια, για την Δημοκρατία, για τηνζωή χωρίς περικοπές.Είμαστεη γενιά που θα ζήσει με τα «αποφάγια» της γενιά της μεταπολίτευσης, η γενιά πουθα πληρώσει τον λογαριασμό. Αυτό θέλουν για εμάς οι «σοφοί» σωτήρες μας. Δενπρέπει ακόμα μια φορά να αφήσουμε άλλους να αποφασίσουν για εμάς, δεν πρέπει ναεπιτρέψουμε ποτέ ξανά σε κανένα να γίνει διαχειριστής των ονείρων μας. Αρκετάως εδώ!Οιεκλογές είναι ένας τρόπος για μικρές ανατροπές, αλλά όχι με αυτές τις συνθήκεςπου σήμερα διαμορφώνονται, δεν αρκούν οι εκλογές σε μια χώρα χωρίς λαϊκή συμμετοχήκαι δημοκρατικές διαδικασίες. Στις εκλογές πρωταγωνιστής είναι ο λαός όχι απλάψηφίζοντας, αλλά διαμορφώνοντας και συμμετέχοντας την ατζέντα για την πορεία τηςχώρας. Η πολυδιάσπαση του κομματικού συστήματος σε όλο του το φάσμα είναι ηχρυσή ευκαιρία να στείλουμε το μήνυμα μας σε όσους μας έφτασαν εδώ. Νατελειώνουμε με τα μη –κόμματα της μεταπολίτευσης που έκλεισαν τον κύκλο τους,να τελειώνουμε με την «Αριστερά» των αγκυλώσεων και της άρνησης, αλλά και μετην πρόθυμη «Αριστερά» της διαχείρισης. Να χτίσουμε εμείς την εποχή των νέωνοραμάτων, της νέας Αριστεράς, του νέου πατριωτισμού. Ηλύση είναι στα χέρια μας, η λύση είναι στα χέρια της νέας γενιάς που πρέπει ναεκφραστεί και να εκφράσει τα δικά της θέλω, τα θέλω της επόμενης εικοσαετίας. Τηςγενιάς που θέλει να χτίσει μια Ελλάδα της αξιοπρέπειας, της κοινωνικής δικαιοσύνης,της αξιοκρατίας της. Η νέα γενιά δεν πρέπει και δεν μπορεί να συνεχίσει ναεκφράζεται με μεσάζοντες…Δενπιστεύω ότι σε 30 μέρες θα αλλάξει κάτι στην Ελλάδα, αλλά οι μέρες τους τελειώνουν,η υπομονή μας εξαντλείτε… Όσοι αποφασίσουν να μείνουν σιωπηλοί ή να δώσουν ψήφοσε φίλους και γνωστούς θα είναι συνένοχοι στην «σφαγή» ενός ολόκληρου λαού…Ο Καζαντζάκης εύστοχα παρατήρησε«Νέοςθα πει να επιχειρείς να γκρεμίσεις τον κόσμο και να έχεις το θράσος να θες ναοικοδομήσεις καινούριο, καλύτερο.»

Μιχάλης Καραδημητρίου,Εκπαιδευτικός Kafeneio