2013-04-05 12:20:03
από την Μαρίνα Στεφανάκη
Στη σημερινή πραγματικότητα όπου η μουσική ακούγεται με τα μάτια, με ένα κοινό τέμπο υπολογιστή καθώς και με χυδαίους στίχους για όλα τα τραγουδάκια, αναρωτιέμαι, ενώ διανύουμε περίοδο μαζικής κρίσης, δεν θα «έπρεπε» να ανθίζουν οι τέχνες, κατ’ επέκταση και η μουσική, ως καταλύτες πνευματικής αφύπνισης;
Αναμφίβολα, τα γεγονότα της ιστορίας αυτό αποδεικνύουν... Ένα από τα άπειρα παραδείγματα, αποτελεί ο Βιτσέντζος Κορνάρος, που γύρω στα μέσα του 17ου αι., όταν άρχισε δηλαδή η πολιορκία του Ηρακλείου από τους Οθωμανούς, άρχισε και η δράση του. Οι σημερινοί, όμως, Νεοέλληνες -έτσι για διαφορά- ενώ πυροβολούμαστε από ψυχρές δυτικές σφαίρες, χαμπάρι δεν παίρνουμε και το έχουμε ρίξει στη «τρέλα» όπως χαρακτηρίζει ένα Τσα-κάλι.
Αναντίρρητα, ειδικά τώρα, έχουμε ανάγκη από χιούμορ, γι ‘ αυτό και οτιδήποτε (φαινομενικά) κεφάτο έχει μεγάλη απήχηση. Αυτό όμως το (φαινομενικά) κεφάτο πόσο αντικειμενικά μπορούμε να κρίνουμε ότι είναι όντως κεφάτο, αφού με την τόση αποχαύνωση που έχουμε υποστεί καλά καλά δεν μπορούμε να καταλάβουμε την μεθοδική πολιτική υποδούλωση μας; Μέχρι πότε θα αρέσει στην πλειοψηφία κάτι που για την μειοψηφία ξεπερνάει τα όρια του σεβασμού;
Επιτρέψτε μου να ανήκω στην μειοψηφία και να θίγομαι όταν ακούω να εξευτελίζεται η παράδοση του τόπου μου, επειδή ένα Τσα-κάλι (πιθανόν, επηρεασμένο από έναν άγνωστο ηθοποιό, μέχρι την στιγμή που σε ένα video του στο youtube καυτηρίαζε τους Κρητικούς για την «λουκομόσκονη» που παράγουν..) αν και δεν τον ενδιαφέρουν τα νούμερα( όπως ισχυρίστηκε) και ενώ είχε χαθεί από το μουσικό προσκήνιο, όλως τυχαίος, σκέφτηκε κάτι που θα «πουλήσει»,… δηλαδή την κουζουλάδα, γελοιοποιώντας τις Κρητικές μαντινάδες με βωμολοχίες.
Φαίνεται είναι της μόδας να υποδαυλίζεται οτιδήποτε γνήσιο σήμερα. Βέβαια, δίνουν την αφορμή και ορισμένοι «παραδοσιακοί τραγουδιστές» οι οποίοι, ενώ εισάγουν στα κρητικά ακούσματα pop- rap τόνους, πλασάρουν ταμπέλες παράδοσης, καθώς και οι Καπετάνιοι του βουνού που βουλιάζουν με τα νταηλίκια τους τη χάρη του νησιού μας.
Η κρητική μαντινάδα, από τα πρωτό-βυζαντινά χρόνια, διακρίνεται για την ιδιάζουσα έκφραση αντανακλώντας σκέψεις, συναισθήματα και φιλοσοφίες, συνοδεύοντας τους Κρητικούς σε κάθε πτυχή της ζωής τους. Αλίμονο μας, αν σήμερα φθείρουμε την όποια παράδοση, μας ξεχωρίζει σαν λαό, προκειμένου να κάνουμε το «κομμάτι» μας. Θα μου πείτε αυτό τραβάει την πλειοψηφία και πως η πλειοψηφία έχει δίκιο. Χμμ… στην ιστορία όμως, από τους πολλούς, λίγοι ξεχωρίζουν σε κάθε τομέα και ενώ κάποιοι μπορούν να κάνουν την διαφορά επιλεγούν το δρόμο των πολλών.
Καλά ξετελέματα, που λένε και στο χωριό μου.
Σα θες τη κουζουλάδα να κρατήσεις
Αξίες και ιδανικά να μην ποδοπατήσεις
Παραδόσεις χρόνων να μη εξευτελίσεις
Και με ταλέντο ήθους τόλμα να επαναστατήσεις.
vimapr.blogspot.gr
Στη σημερινή πραγματικότητα όπου η μουσική ακούγεται με τα μάτια, με ένα κοινό τέμπο υπολογιστή καθώς και με χυδαίους στίχους για όλα τα τραγουδάκια, αναρωτιέμαι, ενώ διανύουμε περίοδο μαζικής κρίσης, δεν θα «έπρεπε» να ανθίζουν οι τέχνες, κατ’ επέκταση και η μουσική, ως καταλύτες πνευματικής αφύπνισης;
Αναμφίβολα, τα γεγονότα της ιστορίας αυτό αποδεικνύουν... Ένα από τα άπειρα παραδείγματα, αποτελεί ο Βιτσέντζος Κορνάρος, που γύρω στα μέσα του 17ου αι., όταν άρχισε δηλαδή η πολιορκία του Ηρακλείου από τους Οθωμανούς, άρχισε και η δράση του. Οι σημερινοί, όμως, Νεοέλληνες -έτσι για διαφορά- ενώ πυροβολούμαστε από ψυχρές δυτικές σφαίρες, χαμπάρι δεν παίρνουμε και το έχουμε ρίξει στη «τρέλα» όπως χαρακτηρίζει ένα Τσα-κάλι.
Αναντίρρητα, ειδικά τώρα, έχουμε ανάγκη από χιούμορ, γι ‘ αυτό και οτιδήποτε (φαινομενικά) κεφάτο έχει μεγάλη απήχηση. Αυτό όμως το (φαινομενικά) κεφάτο πόσο αντικειμενικά μπορούμε να κρίνουμε ότι είναι όντως κεφάτο, αφού με την τόση αποχαύνωση που έχουμε υποστεί καλά καλά δεν μπορούμε να καταλάβουμε την μεθοδική πολιτική υποδούλωση μας; Μέχρι πότε θα αρέσει στην πλειοψηφία κάτι που για την μειοψηφία ξεπερνάει τα όρια του σεβασμού;
Επιτρέψτε μου να ανήκω στην μειοψηφία και να θίγομαι όταν ακούω να εξευτελίζεται η παράδοση του τόπου μου, επειδή ένα Τσα-κάλι (πιθανόν, επηρεασμένο από έναν άγνωστο ηθοποιό, μέχρι την στιγμή που σε ένα video του στο youtube καυτηρίαζε τους Κρητικούς για την «λουκομόσκονη» που παράγουν..) αν και δεν τον ενδιαφέρουν τα νούμερα( όπως ισχυρίστηκε) και ενώ είχε χαθεί από το μουσικό προσκήνιο, όλως τυχαίος, σκέφτηκε κάτι που θα «πουλήσει»,… δηλαδή την κουζουλάδα, γελοιοποιώντας τις Κρητικές μαντινάδες με βωμολοχίες.
Φαίνεται είναι της μόδας να υποδαυλίζεται οτιδήποτε γνήσιο σήμερα. Βέβαια, δίνουν την αφορμή και ορισμένοι «παραδοσιακοί τραγουδιστές» οι οποίοι, ενώ εισάγουν στα κρητικά ακούσματα pop- rap τόνους, πλασάρουν ταμπέλες παράδοσης, καθώς και οι Καπετάνιοι του βουνού που βουλιάζουν με τα νταηλίκια τους τη χάρη του νησιού μας.
Η κρητική μαντινάδα, από τα πρωτό-βυζαντινά χρόνια, διακρίνεται για την ιδιάζουσα έκφραση αντανακλώντας σκέψεις, συναισθήματα και φιλοσοφίες, συνοδεύοντας τους Κρητικούς σε κάθε πτυχή της ζωής τους. Αλίμονο μας, αν σήμερα φθείρουμε την όποια παράδοση, μας ξεχωρίζει σαν λαό, προκειμένου να κάνουμε το «κομμάτι» μας. Θα μου πείτε αυτό τραβάει την πλειοψηφία και πως η πλειοψηφία έχει δίκιο. Χμμ… στην ιστορία όμως, από τους πολλούς, λίγοι ξεχωρίζουν σε κάθε τομέα και ενώ κάποιοι μπορούν να κάνουν την διαφορά επιλεγούν το δρόμο των πολλών.
Καλά ξετελέματα, που λένε και στο χωριό μου.
Σα θες τη κουζουλάδα να κρατήσεις
Αξίες και ιδανικά να μην ποδοπατήσεις
Παραδόσεις χρόνων να μη εξευτελίσεις
Και με ταλέντο ήθους τόλμα να επαναστατήσεις.
vimapr.blogspot.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ βόμβα από φύλακα Δικαστικής Φυλακής Ναυπλίου!
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
