2013-04-06 14:44:57
Τι θα γινόταν ΑΝ … Ξεσπούσε Γ’ Παγκόσμιος Πόλεμος και η Ελλάδα βρισκόταν στο επίκεντρο του;Το μέλλον της Ευρώπης δεν είναι αυτό που ξέρετε. Η παρατεταμένη οικονομική κρίση και η καθυστέρηση στην προώθηση της περαιτέρω ενοποίησης οδηγεί σε μια παρατεταμένη περίοδο σκεπτικισμού και εσωστρέφειας, που τελματώνει το ευρωπαϊκό όραμα και οδηγεί στη διάλυση της Ευρωζώνης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η Ευρώπη επιστρέφει στον εθνικισμό –τα κράτη της διαλύονται σε κρατίδια, πριγκιπάτα και πόλεις-κράτη– και γίνεται το μήλον της Έριδος μεταξύ Αμερικής και Σινο-Ρωσίας. Ο Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος δεν αργεί να ξεσπάσει και η ευρωπαϊκή ήπειρος μετατρέπεται σε σωρούς ερειπίων. Η αντίσταση είναι περιορισμένη. Ανάμεσα στις πόλεις που αντιστέκονται είναι και η Θεσσαλονίκη, όπου θα παιχτεί ένα από τα σημαντικότερα δράματα της αιματοβαμμένης ευρωπαϊκής ιστορίας του 21ου αιώνα Η ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΧΑΘΗΚΕ: Θεσσαλονίκη 29 Μαΐου 2044μ.Χ
. ώρα 9:35 π.μ. Ο Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος μαίνεται σε όλα τα μέτωπα και οι Ευρασιατικές δυνάμεις έχουν διασπάσει τις αμυντικές γραμμές των Βορειοατλαντικών δυνάμεων, διεισδύοντας βαθιά μέσα στο ευρωπαϊκό έδαφος. Μια πάνοπλη στρατιά αποτελούμενη από τριάντα εκατομμύρια Ευρασιάτες στρατιώτες και περίπου 70 εκατομμύρια πολεμικά ρομπότ, έχουν εισβάλει και κατακλύσει την κεντρική και νότια Ευρώπη, εκκαθαρίζοντας κάθε θύλακα αντίστασης ακόμη και στα ερείπια των ευρωπαϊκών πόλεων, που ακτινοβολούσαν ραδιενέργεια από τις πρόσφατες πυρηνικές εκρήξεις. Οι Βορειοατλανικές δυνάμεις έχουν υποχωρήσει, κρατώντας μονάχα κάποια προγεφυρώματα στις ατλαντικές ακτές της ιβηρικής χερσονήσου, στη Γαλλία και στη Νορβηγία. Λένε πως υποχωρούν για να συγκεντρώσουν δυνάμεις, ώστε να υπερασπίσουν τη μητρόπολή τους, τη Βόρεια Αμερική.
Η Μάχη της Ευρώπης θεωρείται πλέον χαμένη. Η Ευρώπη έχει εγκαταλειφθεί στη μοίρα της και το μόνο που ενδιαφέρει τη Χριστιανοφασιστική κυβέρνηση του Ντάλας, την πρωτεύουσα της Βορειο-Ατλαντικής Ένωσης (North Atlantic Union), είναι η τύχη της Αγγλίας, που αποτελεί κι ένα από τα ιδρυτικά μέλη της Ένωσης. Εγκατάλειψη της Αγγλίας θα ισοδυναμούσε για πολλούς Χριστιανοφασίστες Αγγλοσάξονες με «εσχάτη προδοσία». Έτσι λοιπόν ο πόλεμος στην Ευρώπη θα έπρεπε να συνεχιστεί, όσο γινόταν ακόμη, ώστε να κερδιθεί χρόνος και οι Βορειοατλανικές δυνάμεις να προλάβουν να οργανώσουν την άμυνα της Αγγλίας…
Καθώς οι Ευρασιατικές δυνάμεις προωθούνταν ακάθεκτες προς τις ακτές του Ατλαντικού, μετατρέποντας σε σωρούς ερειπίων κάθε πόλη-κράτος που τολμούσε να αντισταθεί, σε ορισμένα σημεία της βαλκανικής χερσονήσου ο αγώνας συνεχιζόταν ακόμη. Βέβαια, οι περισσότερες βαλκανικές πόλεις –όσες δεν είχαν ήδη παρακμάσει από την ευρωπαϊκή οικονομική και δημογραφική κρίση των προηγούμενων δεκαετιών– είχαν καταστραφεί ολοσχερώς από πυρηνικές εκρήξεις ή από τους ανελέητους «χειρουργικούς» βομβαρδισμούς των ρομποτικών αεροσκαφών.
Τα ερείπια του Βουκουρεστίου και του Ζάγκρεμπ άχνιζαν από ραδιενέργεια, ενώ το ηρωικό Βελιγράδι, παρ’ ότι βομβαρδίστηκε ασταμάτητα για 27 μέρες –με 30.000 ρομποτικά αεροσκάφη να «ξερνούν» κάθε είδους έξυπνη βόμβα και πύραυλο–, συνέχιζε να αντιστέκεται απεγνωσμένα. Όσο περνούσαν όμως οι ώρες όλο και λιγότεροι πυροβολισμοί ακούγονταν γύρω από την Κνεζ Μιχαήλοβα. Η πτώση του Βελιγραδίου ήταν θέμα ωρών. Νοτιότερα, η μισοκατεστραμένη Ισταμπούλ έχει ήδη μετατραπεί σε στρατηγείο των Ευρασιατικών δυνάμεων της Νοτίου Ευρώπης, όπου Ρώσοι και Κινέζοι στρατηγοί κάπνιζαν πούρα και οραματίζονταν την κατάκτηση ολόκληρης της Μεσογείου.
Στην ελληνική χερσόνησο τα πράγματα δεν ήταν καλύτερα. Η Αθήνα, έχοντας «τσιμπήσει» δύο μικρά πυρηνικά «μανιτάρια» στην ανατολική (αεροδρόμιο) και δυτική (λιμάνι) Αττική –το κέντρο της, με το λόφο της Ακρόπολης, δεν βομβαρδίστηκε, επειδή οι Ευρασιατικές δυνάμεις θέλουν η νικηφόρα παρέλασή τους να γίνει κάτω από τον «ιερό βράχο» της Ακρόπολης, ώστε να εξευτελίσουν το σύμβολο των πάλαι ποτέ Δυτικών Δημοκρατιών– είχε ήδη καταληφθεί με αεροαπόβαση.
Η αντίσταση ήταν αμελητέα. Οι μόνες περιοχές που αντιστέκονταν ακόμη σθεναρά στην Ευρασιατική πλημμυρίδα ήταν η ανυπότακτη Κρήτη, η ορεινή περιοχή που εκτεινόταν από τα Ιωάννινα μέχρι το Μπεράτι της Αλβανίας και η πόλη-κράτος της Θεσσαλονίκης.
Η τελευταία δεν ήταν μέσα στον κατάλογο των πυρηνικών στόχων, επειδή οι Ρώσοι αρχιστράτηγοι –η Ρωσία, αν και υποτελής δύναμη, αποτελούσε μαζί με την Κίνα (ηγέτιδα δύναμη) και την Ινδία (επίσης υποτελής δύναμη), την Ευρασιατική Αυτοκρατορία– τη θεωρούσαν «ιερή πόλη», όντας πατρίδα του Κύριλλου και Μεθόδιου, που εκχριστιάνισαν τους Σλάβους και συνεισέφεραν έτσι στο χριστιανοβουδιστικό δόγμα, που επικρατούσε στην Ευρασιατική Αυτοκρατορία.
Η Θεσσαλονίκη έπρεπε να καταληφθεί όσο γινόταν πιο ανέπαφη για να χρησιμοποιηθεί ως στρατηγικό κέντρο για τα ευρασιατικά σχέδια ανασυγκρότησης της περιοχής. Το καλύτερο πάντως για τους Ευρασιάτες ήταν παραδοθεί, αλλά επειδή δεν υπήρχε τέτοια περίπτωση, έπρεπε να βομβαρδιστεί, όσο γινόταν πιο «χειρουργικά» με τα ρομποτικά αεροσκάφη, και τελικά να κατακτηθεί με μάχη εκ του συστάδην. Οι Ευρασιάτες στρατηγοί προβληματίζονταν επίσης κι από το γεγονός πως στην πόλη διαβιούσε πριν από τον πόλεμο μια παροικία 200.000 Κινέζων, που αποτελούσαν και την εμπορική καρδιά της Νοτιοανατολικής Ευρώπης.
Οι Ευρασιάτες στρατηγοί υπολόγιζαν πως περίπου 100.000 Κινέζοι είχαν απομείνει στην πόλη –ο πληθυσμός της Θεσσαλονίκης είχε μειωθεί ήδη από 4,5 εκατομμύρια σε δύο εκατομμύρια, καθώς οι περισσότεροι κάτοικοι (όσοι βεβαίως δεν είχαν σκοτωθεί στους βομβαρδισμούς που προηγήθηκαν) διέφυγαν προς τα βουνά της Δυτικής Μακεδονίας και της Χαλκιδικής), εγκλωβισμένοι σε γκέτο στην περιοχή της Τούμπας, και υπήρχε κίνδυνος να χρησιμοποιηθούν ως «ανθρώπινη ασπίδα», για να εμποδιστεί η ακάθεκτη προέλαση των Ευρασιατικών δυνάμεων. Όπως και να ‘χε η πόλη έπρεπε να καταληφθεί πάση θυσία. Την πολιορκούσαν λυσσαλέα 1.000.000 Ευρασιάτες στρατιώτες και περίπου 4.000.000 στρατιώτες ρομπότ. Ήδη η πολιορκία κρατούσε επτά ημέρες και η αντίσταση ήταν μεγαλύτερη απ’ όση περίμεναν οι επελαύνοντες Ευρασιάτες…
Η ΠΟΛΙΟΡΚΙΑ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ: Από την οχυρωμένη θέση του, στον τρίτο όροφο μιας ετοιμόρροπης πολυκατοικίας, που κτίστηκε γύρω στο 2010, ο 27χρονος λοχίας Λαέρτης Τσενάϊ έριξε μια σύντομη ερευνητική ματιά στο μισοκατεστραμμένο δρόμο μπροστά του. Τα κουφάρια τεσσάρων ρομποτικών στρατιωτών των Ευρασιατικών δυνάμεων έζεχναν ακόμη καπνό. Τα αναγνώρισε εύκολα από τα κόκκινα διακριτικά τους. Πιο πίσω τους ένα «έξυπνο» τεθωρακισμένο όχημα –μάλλον όχι και τόσο «έξυπνο», εφόσον έπεσε στην παγίδα μιας «ηλίθιας» νάρκης– κείτονταν κατεστραμμένο και γύρω του τα διαμελισμένα πτώματα τριών Ευρασιατών στρατιωτών περίμεναν τα ρομπότ-νοσοκόμους για να τα περισυλλέξουν.
Στην περιοχή επικρατούσε μια ύποπτη ησυχία, που διακόπτονταν από σποραδικούς κροταλισμούς πυροβόλων όπλων και τους συριγμούς λέιζερ τουφεκιών, που προέρχονταν από το βορρά. Σύμφωνα με τους κρότους των πυροβολισμών ο λοχίας Τσενάϊ συμπέρανε πως η επίθεση των Ευρασιατών στο μέτωπο της Δυτικής Θεσσαλονίκης επικεντρώνονταν αυτή τη στιγμή στην περιοχή της Άνω Ηλιούπολης, επειδή οι Ευρασιάτες ήθελαν να αποκόψουν την Οδό Λαγκαδά και να καταλάβουν τα στρατηγικής σημασίας στενά του Δερβενιού, τα οποία υπεράσπιζαν με σθένος ένας λόχος Αιγαιατών Τούρκων, μαζί με 35 «μπλε» –δηλαδή δικοί μας– στρατιώτες-ρομπότ.
«Την επόμενη φορά που θα επιτεθούν δεν νομίζω πως θα τα καταφέρουμε», σκέφτηκε με θλίψη ο λοχίας Τσενάι. Η αποδεκατισμένη διμοιρία του, που υπερασπιζόταν την οδό Καραολή και Δημητρίου, είχε αποκοπεί από τον υπόλοιπο λόχο. Η δύναμη της είχε περιοριστεί στους 11 στρατιώτες, εκ των οποίων οι τέσσερις ήταν ρομπότ. Υπήρχε ένας βαριά τραυματισμένος, τον οποίον είχαν ναρκώσει με μορφίνη. Τα πυρομαχικά τους θα τέλειωναν από ώρα σε ώρα.
Το λέιζερ τουφέκι του δεν είχε περισσότερες από 17 βολές. Αεροπορική υποστήριξη δεν υπήρχε και τα πυροβόλα της αμυντικής περιμέτρου, που διέθετε η κεντρική στρατιωτική διοίκηση της δημοκρατικής Θεσσαλονίκης, είχαν πάρει εντολή να κάνουν οικονομία στις βολές για την τελική επίθεση των Ευρασιατών νεοαυτοκρατορικών. Παρ’ όλα αυτά δεν περνούσε από το μυαλό του καμιά σκέψη για υποχώρηση. Όχι, όχι, δεν υπήρχε τέτοιο ενδεχόμενο. Είχε υποσχεθεί στο διοικητή του, τον Συνταγματάρχη Στέργιο Ντάλλα, που βρισκόταν μόλις 500 μέτρα πιο πίσω του, πως θα κρατούσε τη θέση του «μέχρι τελευταίας ρανίδας». Είχε δώσει τον λόγο του.
Αν και ο ίδιος ήταν «γέννημα θρέμμα» Θεσσαλονικιός, οι πρόγονοι του λοχία Τσενάϊ προέρχονταν από τα βουνά της νότιας Αλβανίας, ήταν σκληροτράχηλοι και πίστευαν πολύ στην «μπέσα». Ο λοχίας Τσενάϊ είχε δώσει το λόγο του στον διοικητή του και δεν υπήρχε περίπτωση να μην τον κρατήσει. Μπορεί να «έπεφτε» για την υπεράσπιση αυτού του κατεστραμμένου κωλόδρομου της δυτικής Θεσσαλονίκης, αλλά δεν θα υποχωρούσε. Θα υπερασπίζονταν μέχρι τέλους την άμυνα της δημοκρατικής Θεσσαλονίκης, που ήταν μια από τις τελευταίες πόλεις-κράτη που υπερασπίζονταν τη ρομαντική ιδέα της πάλαι ποτέ Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αν έπεφτε η Θεσσαλονίκη θα εξαφανίζονταν και το όραμα της Ευρώπης για ολόκληρη την περιοχή. Κι αν ήταν να πέσει, τουλάχιστον να έπεφτε ηρωικά…
Μέσα από ένα ημιυπόγειο γκαράζ, το οποίο φωτίζονταν από λάμπες φθορισμού τύπου Testatica που λειτουργούσαν συλλαμβάνοντας τα ελεύθερα ηλεκτρόνια της ατμόσφαιρας, ο 39χρονος Συνταγματάρχης Στέργιος Ντάλλας, άυπνος εδώ και δύο μέρες από την υπερένταση και την εξουθένωση της μάχης, κοίταξε σκεπτικός στο φορητό υπολογιστή του τον χάρτη των αμυντικών θέσεων του τομέα του. Η επικοινωνία με τα κέντρα διοίκησης ήταν άμεση, αλλά δεν υπήρχε τίποτε το νεότερο. Τα σημεία στήριξης του συντάγματος του, που κάλυπταν ολόκληρη την περιοχή του Εύοσμου, κρατούσαν ακόμη και οι πολιτοφύλακες (Millitia) της περιοχής, που αποτελούνταν κυρίως από Ρωσοπόντιους και Ελληνο-Αλβανούς, ήταν πρόθυμοι να αντισταθούν σθεναρά στην επέλαση των Αυτοκρατορικών της Ευρασίας. Άλλωστε οι οικογένειες τους βρισκόντουσαν εκεί κοντά και ποιος ξέρει τι θα συνέβαινε αν έπεφταν στα χέρια του εχθρού.
Οι Ευρασιάτες, ειδικά οι Ρώσοι και οι Καζάκοι, ήταν γνωστό πως βίαζαν ομαδικά κάθε θηλυκό πλάσμα άνω των 11 ετών, ενώ τα δολοφονικά ρομπότ τους δεν μπορούσαν να ξεχωρίσουν τους «civilians», από του ενόπλους. Σε κάθε περίπτωση οι «παράπλευρες» απώλειες ήταν μεγάλες.
Ο εχθρός είχε να πραγματοποιήσει επίθεση εδώ και δύο ώρες, πράγμα που σήμαινε πως προετοιμάζονταν για γενική επίθεση. Οι Ευρασιάτες δεν ήταν και τόσο βλάκες για να λουφάζουν, δίνοντας στους αμυνόμενους χρόνο για να ανασυγκροτηθούν. Απλώς αναδιοργανώνονταν για να επιφέρουν το τελικό πλήγμα. Ήταν υπεράριθμοι, υπερεξοπλισμένοι και είχαν το χρόνο με το μέρος τους. Ήταν φανερό πως τα βρήκαν σκούρα από την άμυνα των 85.000 επαγγελματιών στρατιωτών του πολυεθνικού δημοκρατικού στρατού της Θεσσαλονίκης, των 50.000 πολιτοφυλάκων και 27.000 «μπλε» ρομποτικών στρατιωτών.
Μπορεί να είχαν το πλεονέκτημα από αέρος –αν εξαιρούσε κανείς τους «έξυπνους» αντιαεροπορικούς πυραύλους των αμυνόμενων, που κατέρριπταν σχεδόν το ένα στα τέσσερα ρομποτικά αεροσκάφη– αλλά στο έδαφος η προώθηση τους είχε ρυθμό χελώνας, μόλις μισό χιλιόμετρο την ημέρα. Παρ’ όλα αυτά ήταν ζήτημα χρόνου –το πολύ δύο ή τριών ημερών– για να φθάσουν μέχρι το κέντρο της πόλης και να υψώσουν την κόκκινη αστερόεσσα τους στον Λευκό Πύργο, που επίτηδες κρατούσαν ανέπαφο και δεν τον βομβάρδιζαν. Ωστόσο το δημοκρατικά εκλεγμένο συμβούλιο της πόλης είχε αποφασίσει «αντίσταση μέχρις εσχάτων». Χωρίς ενισχύσεις και πολεμοφόδια δεν υπήρχε περίπτωση η άμυνα της πόλης να αντέξει για πολύ.
Τα τελευταία πλοία ανεφοδιασμού από την Κρήτη είχαν πλησιάσει το λιμάνι της Νέας Μηχανιώνας πριν από 24 ώρες, αλλά από τη στιγμή που οι Ευρασιάτες είχαν στήσει τις συστοιχίες των εδάφους/θαλάσσης πυραύλων τους στη Μεθώνη Πιερίας, δεν υπήρχε περίπτωση πλοίο, ακόμη και ρομποτικό, να μπει ή να βγει από την πολιορκούμενη Θεσσαλονίκη. Η πόλη ήταν εντελώς αποκλεισμένη.
ΚΥΛΙΣΤΕ ΔΑΚΡΥΑ ΜΟΥ, ΕΙΠΕ Ο ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΑΡΧΗΣ ΝΤΑΛΛΑΣ… Το πρόσωπο του Συνταγματάρχη Στέργιου Ντάλλα σκοτείνιασε στη σκέψη πως κάθε αντίσταση ήταν μάταιη. Οι Ευρασιάτες υπερτερούσαν από κάθε άποψη. Στο τέλος θα νικούσαν, δεν υπήρχε καμιά αμφιβολία γι’ αυτό. Ωστόσο η αντίσταση έπρεπε να συνεχιστεί. Δεν έπρεπε η δημοκρατική Θεσσαλονίκη, μια από τις τελευταίες κοσμοπολίτικες πόλεις-κράτη, που υπεραμύνονταν της ευρωπαϊκής ιδέας, να υποκύψει αμαχητί στην μπότα της Ευρασιατικής Αυτοκρατορίας. Οι Χριστιανοφασίστες της Βορεια-Ατλαντικής Ένωσης ήταν ολοφάνερο πως απέτυχαν να ενισχύσουν –για τα δικά τους έστω, ιδιοτελή, συμφέροντα– την άμυνα των αδύναμων κρατών-πόλεων της ευρωπαϊκής ηπείρου.
Η συγκυριακή συμμαχία μαζί τους δεν προσέφερε σχεδόν τίποτε, καθώς η Ευρώπη είχε αφεθεί πια στη μοίρα της. Δεν μπορούσε πλέον να προσμένει την υποστήριξη κανενός, εφόσον ακόμη και οι Άραβες, που μετά την εξάντληση των πετρελαϊκών κοιτασμάτων τους είχαν επιστρέψει σε νομαδική κατάσταση και μεταναστεύσει κατά εκατομμύρια προς τη νότια Ευρώπη, είχαν ηττηθεί και αναγκαστεί να συμμαχήσουν με την Ευρασιατική Αυτοκρατορία. Μονάχα οι Πέρσες του κεντρικού Ιράν –αυτοί που πάντα αντιστέκονταν στο «σκοτάδι» (Τουράν) της Ασίας– αντιστέκονταν, αλλά όχι για πολύ ακόμη. Όσο για τους Τούρκους, οι μισές τους πόλεις είχαν ισοπεδωθεί από τις πυρηνικές βόμβες των Ευρασιατών, με τους οποίους συμμάχησαν και οι Κούρδοι.
Η αντίσταση των Τούρκων είχε συντριβεί στο οροπέδιο της Άγκυρας και σχεδόν ένα εκατομμύριο πρόσφυγές τους διασκορπίστηκαν πανικόβλητοι στα νησιά του Αιγαίου και στη Νότιο Ιταλία. Περίπου 10.000 Τούρκοι στρατιώτες (και 7.500 ρομποτικοί στρατιώτες τους) προερχόμενοι από τη «Δημοκρατία του Αιγαίου» (παράλια δυτικής Μ. Ασίας, με πρωτεύουσα την Ισμίρ), κατέφυγαν στο θύλακα της Θεσσαλονίκης για να συνεισφέρουν στην άμυνα της πόλης, της γενέτειρας του Κεμάλ Ατατούρκ.
Οι περισσότεροι Τούρκοι στρατιώτες αναπτύχθηκαν, σύμφωνα με τις εντολές του Επιτελείου του Δημοκρατικού Στρατού της Θεσσαλονίκης, στην πρώτη εξωτερική γραμμή άμυνας της πόλης, κοντά στις εκβολές του Αξιού και κράτησαν ηρωικά τον τομέα τους για σχεδόν 24 ώρες, αμυνόμενοι απέναντι σε 100πλάσιους Ευρασιάτες, δίνοντας έτσι πολύτιμο χρόνο για να οργανωθεί η άμυνα της Θεσσαλονίκης. Τα υπολείμματα τους, 676 άνδρες και 347 ρομποτικοί βοηθοί τους, συγκεντρώθηκαν στο Δερβένι και στο δάσος του Σέιχ Σου για να συνεχίσουν την αντίσταση.
«Αν πολεμούσαμε όπως οι Αιγαιάτες Τούρκοι στη γραμμή του Αξιού, ίσως η Θεσσαλονίκη να μην έπεφτε ποτέ στους Ευρασιάτες», είχε δηλώσει ο Ελληνοσερβικής καταγωγής στρατηγός Παύλος Σαραμάντιτς, διοικητής της άμυνας της δημοκρατικής Θεσσαλονίκης, τη δεύτερη μέρα της ευρασιατικής επίθεσης στο δελτίο ειδήσεων, με σκοπό να ενθαρρύνει τους αμυνόμενους Θεσσαλονικείς.
Για τον Συνταγματάρχη Στέργιο Ντάλλα, που φημίζονταν για τις προβλεπτικές του ικανότητες, η παρούσα κατάσταση ήταν κάτι που δεν μπορούσε να προβλέψει. Ούτε καν μπορούσε να φανταστεί πως τα πράγματα θα κατέληγαν τόσο άσχημα. Παρά τη θολούρα της μάχης, το μυαλό του είχε στιγμές διαύγειας, τις οποίες και προσπαθούσε να εκμεταλλευτεί για να αναρωτηθεί για το πως τα πράγματα έφθασαν εδώ που έφθασαν. Στο σακίδιο εκστρατείας του είχε φυλαγμένη μια παλιά, ταλαιπωρημένη και σκισμένη σημαία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, εκείνης που καταργήθηκε το 2027μ.Χ. Ήταν ένα κομμάτι μπλε σκούρο πανί, με ένα κύκλο από 12 κίτρινα αστέρια.
Αυτό ήταν κάποτε το σύμβολο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που στις αρχές του 21ου αιώνα αντιπροσώπευε την ελπίδα πως η Γηραιά Ήπειρος θα ξεπερνούσε τα εθνικιστικά μίση αιώνων, που οδήγησαν σε δύο παγκόσμιους πολέμους με 100 εκατομμύρια νεκρούς, και θα οικοδομούσε μια ενιαία δημοκρατική πολιτική οντότητα, στην οποία ο πολίτης θα βρισκόταν στο επίκεντρο. Ήταν ένα υπερεθνικό όραμα, που αν προχωρούσε θα άλλαζε ίσως το ρου της παγκόσμιας ιστορίας. Όμως δεν προχώρησε.
Το πυροβολικό των Ευρασιατών άρχισε να σφυροκοπά τις θέσεις των αμυνόμενων. Μια βόμβα έσκασε στο δρόμο όπου βρισκόταν το καταφύγιο του. Η έκρηξη ήταν εκκωφαντική, τ’ αυτιά του σφύριζαν, και το τζόκεϊ του γέμισε σκόνη. Η τελική επίθεση φαίνεται πως ξεκινούσε. Ο Συνταγματάρχης Ντάλλας έσφιξε σφιχτά στο στήθος του αυτό το μισοσκισμένο κομμάτι πανί, που για τον ίδιο συμβόλιζε ένα όραμα που εκτροχιάστηκε. Παρ’ όλα αυτά ήταν ό,τι καλύτερο είχαν οραματιστεί οι λαοί της Ευρώπης, πριν το αποκηρύξουν και τους πάρει η κατρακύλα.
Για τον ίδιο αυτή η σημαία είχε ιδιαίτερη σημασία. Ήταν κάτι για το οποίο άξιζε να πεθάνει κανείς. Η σχισμένη σημαία της Ευρωπαϊκής Ένωσης του θύμιζε πως οι Ευρωπαίοι είχαν την ευκαιρία τους για να δημιουργήσουν έναν καινούργιο δημοκρατικό και ειρηνικό χώρο, που θα ενέπνεε ολόκληρη την ανθρωπότητα. Στις αρχές του 21ου αιώνα είχαν όλες τις πιθανότητες για να καταφέρουν. Τα βλέμματα ολόκληρου του κόσμου ήταν στραμμένα, γεμάτα ελπίδα, σ’ αυτούς.
Οι Ευρωπαίοι ήταν οι πρωταγωνιστές ενός μοναδικού, για την παγκόσμια ιστορία, σχεδίου δημοκρατικής υπερεθνικής ενοποίησης. «Τι πήγε στραβά;», αναρωτήθηκε πικραμένα ο Συνταγματάρχης Ντάλλας, «Γιατί η Ευρώπη δεν τα κατάφερε; Γιατί τα πράγματα να εξελιχθούν έτσι; Γιατί οι άνθρωποι είναι τόσο ηλίθιοι; Γιατί, γιατί, γιατί;….». Τα ερωτήματα του δεν είχαν σημασία πλέον. Το μόνο που είχε σημασία ήταν η απόφαση του να πεθάνει για ένα όραμα, που δεν υπήρχε πια. Ένα όραμα στο οποίο η προηγούμενη γενιά είχε κάνει το λάθος να μην πιστέψει κι έτσι τα πράγματα οδηγήθηκαν στη σημερινή καταστροφή…
Η ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΖΩΝΗΣ: Όλα ξεκίνησαν με την χρηματοπιστωτική κρίση του 2008-2009, που στη συνέχεια έγινε στην Ευρώπη «κρίση χρέους» με επίκεντρο την Ελλάδα και τις άλλες ευάλωτες περιφερειακές οικονομίες της Νότιας Ευρώπης. Η Ευρωζώνη κλονίστηκε το 2013 με την έξοδο της Ελλάδας και την υιοθέτηση εθνικού νομίσματος –κάτι που ακολούθησαν και άλλες χώρες. Μετά την αποχώρηση και της Ιταλίας από την Ευρωζώνη, η διάλυση ήρθε με αξιοσημείωτη ταχύτητα. Η ίδια η Ευρωπαϊκή Ένωση, εισήλθε σε μια φάση εσωστρέφειας και ευρωσκεπτικισμού. Δυνάμεις που την αμφισβητούσαν άρχισαν να συμπτύσσουν ανίερες συμμαχίες και να της επιτίθενται. Εθνικιστές, κομμουνιστές και λαϊκιστές άρχισαν να κατηγορούν την Ευρωπαϊκή Ένωση ως αιτία όλων των προβλημάτων που μάστιζαν τους Ευρωπαίους πολίτες, από την ανεργία, την οικονομική κρίση μέχρι τους μετανάστες και την παγκοσμιοποίηση. Ο θεσμός της Ευρωπαϊκής Ένωσης ήταν εύκολος στόχος, καθώς ελάχιστοι έμπαιναν στον κόπο να την υπερασπίζουν. Σύντομα οι υποστηρικτές της Ε. Ε. κατέληξαν μειονότητα. Η Αμερικανική Αυτοκρατορία ενισχύθηκε και έγινε πιο αλαζονική, προκαλώντας την ανερχόμενη Κίνα, η οποία μπήκε στον πειρασμό να παίξει το ρόλο του αντίπαλου δέους της.
Με τη διάλυση της Ευρωζώνης οι Γερμανοί επέστρεψαν στο μάρκο, οι Γάλλοι στο φράγκο και οι Έλληνες στην ταπεινή τους δραχμή. Η ευρωπαϊκή οικονομία εισήλθε αμέσως σε φάση ύφεσης και μάλιστα σε μια περίοδο έντονου διεθνούς ανταγωνισμού και καλπάζοντων τιμών του πετρελαίου, που έφθασε τα 150 δολάρια το βαρέλι. Ο πληθωρισμός φούντωσε, τα ελλείμματα και τα δημόσια χρέη διευρύνθηκαν και η ανεργία ξεπέρασε το 20% σε αρκετές ευρωπαϊκές χώρες. Η κοινωνική συνοχή και το κράτος πρόνοιας διαλύθηκαν και οι ευρωπαϊκοί λαοί άρχισαν να επιστρέφουν στον εθνικισμό και στην ξενοφοβία…
Η ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ: Μετά το 2020 η Ισπανία, η Ιταλία και η Γαλλία άρχισαν να κατακερματίζονται εθνικά και να μετατρέπονται σε χαλαρές ομοσπονδίες περιφερειών και πόλεων-κρατών. Η Γερμανία χωρίστηκε και πάλι σε Δυτική και Ανατολική και το Βερολίνο έγινε πόλη-κράτος. Η Αγγλία έπεσε με τα μούτρα στην αγκαλιά των ΗΠΑ, που ήδη είχε συστήσει με τον Καναδά την Βορειο-Αμερικανική Ένωση, ενώ η Πολωνία και οι Βαλτικές Χώρες επέστρεψαν στην ζώνη επιρροής της Μόσχας.Η Ελλάδα απομονώθηκε, έχασε το ρόλο της στα Βαλκάνια και ένας συνασπισμός εθνικο-λαϊκιστικών κομμάτων που κατέλαβε την εξουσία, οδήγησε σ’ ένα «θερμό επεισόδιο» με την Τουρκία στο Αιγαίο. Η Ελλάδα ηττήθηκε και αναγκάστηκε να αναγνωρίσει τη τούρκικη συγκυριαρχία στο Αιγαίο. Στα Βαλκάνια όλες οι εθνικιστικές εστίες αναζωπυρώθηκαν, ξέσπασε πόλεμος στη Βοσνία, στο Κόσοβο και στα Σκόπια, και εκατοντάδες χιλιάδες Βαλκάνιοι κατάληξαν πρόσφυγες στην Ελλάδα.
Τα Βαλκάνια διαλύθηκαν και πάλι και νέα κρατίδια ξεφύτρωσαν. Οι Ρώσοι επέστρεψαν στα Βαλκάνια και επέβαλαν μαζί με τους Αμερικανούς και τους Τούρκους τις δικές τους σφαίρες επιρροής. Η Ελλάδα έπαψε να είναι δημοκρατία, μετατράπηκε σε χαλαρή ομοσπονδία, και χωρίστηκε σε αμερικανική (νότια Ελλάδα), ρωσική (βόρεια Ελλάδα) και τουρκική (νησιά Αιγαίου) ζώνες επιρροής. Το ίδιο συνέβη και στις υπόλοιπες βαλκανικές χώρες. Μέχρι το 2027μ.Χ. η Ευρωπαϊκή Ένωση ήταν μακρινό παρελθόν. Τα σύμβολα της καταργήθηκαν και η ευρωπαϊκή ήπειρος επέστρεψε σε καθεστώς υποτέλειας.
Το έτος 2027μ.Χ., τη χρονιά που διαλύθηκε και επίσημα η Ευρωπαϊκή Ένωση, η τότε πρωτεύουσα της, οι Βρυξέλλες, βυθίστηκαν σ’ έναν πρωτοφανή εμφύλιο πόλεμο. Οι Βρυξέλλες ήταν χωρισμένες τότε σε «τομείς»: Δύο μεγάλες ζώνες (Βαλλόνοι και Φλαμανδοί), ένα γκέτο μουσουλάνων μεταναστών κι ένας τομέας, όπου κατοικούσαν οι πλούσιοι και οι ευρωκράτες. Η Φλάνδρα κυριαρχείται από τους εθνικιστές, οι οποίοι αποπειρούνται μια «Πορεία προς τις Βρυξέλλες».
Η πρωτεύουσα της «Ομοσπονδίας του Βελγίου», που αποτελεί την 3η ομόσπονδη περιοχή της χώρας, είναι στην ουσία ένας γαλλόφωνος θύλακας μέσα στη Φλάνδρα. Οι Φλαμανδοί εθνικιστές, με την υποστήριξη της καθολικής τους εκκλησίας, αποφασίζουν να την προσαρτήσουν, υποτάσσοντας τους γαλλόφωνους κι εκκαθαρίζοντας το μουσουλμανικό γκέτο. Το σύνθημα τους είναι «Όλα για τη Φλάνδρα, η Φλάνδρα για το Χριστό (Alles voor Vlanderen, Vlanderen voor Krist). Σύντομα οι δρόμοι των Βρυξελλών μετατρέπονται σε πεδίο μάχης και το Βέλγιο, αυτό το «ατύχημα» της ιστορίας, παύει να υφίσταται…
Στη θέση των 27 κρατών-μελών, που είχε το 2007, υπήρχαν πλέον σε 87 εθνικά κράτη, κρατίδια, πριγκιπάτα και πόλεις-κράτη. Το «αρχιπέλαγος» των κρατιδίων της κεντρικής και ανατολικής Ευρώπης βρίσκονταν υπό τη βαριά σκιά της Κινεζο-Ρωσικής συνομοσπονδίας (που αργότερα μεταμορφώθηκε σε Ευρασιατική Αυτοκρατορία), ενώ η δυτική Ευρώπη πέρασε υπό τον έλεγχο της Βορειο-Ατλαντικής Ένωσης (North Atlantic Union), η οποία ιδρύθηκε από την ένωση των ΗΠΑ με τον Καναδά και την Αγγλία.
Η Αμερική, αφού τέλειωσε τις άσκοπες και εξουθενωτικές εκστρατείες της στη Μέση Ανατολή, θεώρησε εύκολο να καταστήσει την διασπασμένη Ευρώπη προτεκτοράτο της. Την ίδια περίοδο η ανερχόμενη Κίνα, που διψούσε για πρώτες ύλες και «ζωτικό χώρο», πίεζε ασφυκτικά τη Ρωσία για παραχωρήσεις στην Σιβηρία. Χωρίς την οικονομική στήριξη της Ευρώπης η Ρωσία υποτάχθηκε στις κινεζικές πιέσεις και σύντομα κατέληξε υποτελής σύμμαχος της Κίνας.
Το παράδειγμα της ακολούθησε μετά από μια δεκαετία και η Ινδία, που είδε σ’ αυτή τη σινο-ρωσική συμμαχία την ευκαιρία να θέσει οριστικά εκτός μάχης το φιλοαμερικανικό Πακιστάν και να ανακατευτεί ενεργά στα ζητήματα της Μέσης Ανατολής. Έπειτα από έναν σύντομο πυρηνικό πόλεμο η Ινδία –και μέσω αυτής η Κίνα– κατέληξε κυρίαρχος του παιχνιδιού στη Νότια Ασία. Μια κοινή Κινεζο-ρωσικο-ινδική εκστρατεία το 2036μ.Χ. στη Μέση Ανατολή, οδήγησε στην υποταγή όλων των χωρών του Περσικού Κόλπου (εκτός από το Ιράν) και την εξασφάλιση των εναπομείναντων αποθεμάτων πετρελαίου.
Τότε ξεκίνησε και ο Ψυχρός Πόλεμος Ευρασιατικής Αυτοκρατορίας και Ευρασιατικής Ένωσης, που δεν άργησε να εξελιχθεί σε θερμό, με κεντρικό θέατρο συγκρούσεων –ποιο άλλο;– την ευρωπαϊκή ήπειρο! Ο πόλεμος γενικεύτηκε, χρησιμοποιήθηκαν ακόμη και πυρηνικά όπλα και σύντομα οι Ευρασιατικές δυνάμεις εισέβαλαν και κατέλαβαν το μεγαλύτερο μέρος της ευρωπαϊκής ηπείρου. Στις 31 Μαΐου του 2044μ.Χ. η Θεσσαλονίκη έπεφτε πολεμώντας στα χέρια των Ευρασιατικών δυνάμεων. Η Μεσόγειος ήταν πλέον ανοικτή γι’ αυτούς. Επόμενος στόχος η ανεκμετάλλευτη Αφρική. Όσο για την Ευρώπη, αυτή δεν υπήρχε πλέον, ήταν ένας σωρός από ερείπια, μια σκιά του αλλοτινού εαυτού της…
Αν διαβάσεις προσεκτικά, διαθέτεις την απαιτούμενη αντιληπτική ικανότητα και διάκριση, τότε μπορείς να κατανοήσεις πως η περιγραφή στο άρθρο του Γ. Στάμκου ούτε προφητική είναι, ούτε φανταστική. Διαφορετικά ετοιμάσου να ξανά …πέσεις απ τα σύννεφα.Suncruiser ΑΤ-ΕΝ, το «Μάτι του Θεού» Υπενθυμίζω ότι το suncruiser έχει μήκος 42.000 χιλιάδες χιλιόμετρα (η περίμετρος της γης είναι 40.000 χιλιόμετρα) θα σας χρειαστεί παρακάτω. Προσέχοντας πάνω δεξιά στην φωτό, μπορείτε να δείτε το γιγαντιαίο ηλεκτρομαγνητικό κανόνι, και να υπολογίσετε χονδρικά το μέγεθος του. Φυσικά και δεν έχει ανάγκη από «βλήματα», η πηγή της ενέργειας του σκάφους και του κανονιού είναι τοενεργό κενό. Δεν πρόκειται βέβαια να το διδαχτείτε στα πανεπιστήμια γιατί θα έπρεπε να σας διδάξουν τις αρχικές 200 εξισώσεις του Maxwellκαι τον Tesla. Αλλά δεν μπορούν, χάρις στις «αδελφικές» τους υποχρεώσεις των μυστικών εταιρειών! Διάβασε επίσης Η “άγνωστη’’ ιστορία του πλανήτη Γη.
Ηλιακές Τορπίλες και Lockheed-Martin Στις 28-30 Απριλίου 2000 μια ακόμη μυστηριώδης τορπίλη με ειδικά πυρηνικά όπλα κατευθύνεται στον Ήλιο. Τόπος εκτοξεύσεως των πυραύλων, η ζούγκλα του Αμαζονίου. Είναι καλό να θυμόμαστε ότι ο Ήλιος σχηματίζει τον πάτο ενός πηγαδιού βαρύτητας σε αυτήν την μικρή γωνιά του κόσμου μας.
Της Πόπης Γίνεται Στον Ήλιο ! Πολύ έντονη δραστηριότητα αυτές τις ημέρες, και δεν μπορώ να σας δείξω την δευτερεύουσα δραστηριότητα με τα “μικρά” σκάφη γιατί θέλει πολύ δουλεία, και ελάχιστοι θα καταλαβαίνατε τι παίζετε
33 μοίρες Βόρεια, Ατομικές Βόμβες και Γ’ Παγκόσμιος Πόλεμος Φαίνεται ότι στο δεύτερο μισό του εικοστού αιώνα η Νέα Τάξη Πραγμάτων (οι επικυρίαρχοι, το 4ο Ράιχ, οι Yezidi για Όσους μπορούν να καταλάβουν το πως αυτοί οι ξυπόλητοι χωρικοί επηρεάζουν τις μυστικές εταιρείες του πλανήτη τα χρηματιστήρια και τις εξελίξεις) Χρησιμοποιεί Ατομικά Όπλα (ΥΠΕΡΔΙΑΣΤΑΤΙΚΕΣ ΓΕΩΜΕΤΡΙΚΕΣ ΣΥΣΚΕΥΕΣ) για να εξασθενήσει το Υπερδιαστατικό Ενεργειακό Πεδίο της Γης.
Η Wiolawa ανακάλυψε πριν αρκετά χρόνια ότι οι φωτογραφίες έχουν την δυνατότητα να διατηρούν εικόνες που συνήθως δεν τις βλέπει ο γυμνός οφθαλμός. Μεγεθύνοντας τις εικόνες και εφαρμόζοντας διαφορετικά φίλτρα από το πρόγραμμα Photoshop*, η Wio μπόρεσε να αποκαλύψει στις φωτογραφίες, ανώμαλες εικόνες που περιλαμβάνουν εξωγήινες μορφές ζωής, εξωγήινα σκάφη, και ερπετοειδείς που αλλάζουν σχήμα καθώς κρύβονται σε ένα εμφανιζόμενο ως ανθρώπινο σώμα.
Αν σας άρεσε το θέμα κάντε ένα "Like" και κοινοποιήστε το στους Φίλους σας...! ΠΗΓΗ
aneksigita-fainomena
Η Ευρώπη επιστρέφει στον εθνικισμό –τα κράτη της διαλύονται σε κρατίδια, πριγκιπάτα και πόλεις-κράτη– και γίνεται το μήλον της Έριδος μεταξύ Αμερικής και Σινο-Ρωσίας. Ο Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος δεν αργεί να ξεσπάσει και η ευρωπαϊκή ήπειρος μετατρέπεται σε σωρούς ερειπίων. Η αντίσταση είναι περιορισμένη. Ανάμεσα στις πόλεις που αντιστέκονται είναι και η Θεσσαλονίκη, όπου θα παιχτεί ένα από τα σημαντικότερα δράματα της αιματοβαμμένης ευρωπαϊκής ιστορίας του 21ου αιώνα Η ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΧΑΘΗΚΕ: Θεσσαλονίκη 29 Μαΐου 2044μ.Χ
Η Μάχη της Ευρώπης θεωρείται πλέον χαμένη. Η Ευρώπη έχει εγκαταλειφθεί στη μοίρα της και το μόνο που ενδιαφέρει τη Χριστιανοφασιστική κυβέρνηση του Ντάλας, την πρωτεύουσα της Βορειο-Ατλαντικής Ένωσης (North Atlantic Union), είναι η τύχη της Αγγλίας, που αποτελεί κι ένα από τα ιδρυτικά μέλη της Ένωσης. Εγκατάλειψη της Αγγλίας θα ισοδυναμούσε για πολλούς Χριστιανοφασίστες Αγγλοσάξονες με «εσχάτη προδοσία». Έτσι λοιπόν ο πόλεμος στην Ευρώπη θα έπρεπε να συνεχιστεί, όσο γινόταν ακόμη, ώστε να κερδιθεί χρόνος και οι Βορειοατλανικές δυνάμεις να προλάβουν να οργανώσουν την άμυνα της Αγγλίας…
Καθώς οι Ευρασιατικές δυνάμεις προωθούνταν ακάθεκτες προς τις ακτές του Ατλαντικού, μετατρέποντας σε σωρούς ερειπίων κάθε πόλη-κράτος που τολμούσε να αντισταθεί, σε ορισμένα σημεία της βαλκανικής χερσονήσου ο αγώνας συνεχιζόταν ακόμη. Βέβαια, οι περισσότερες βαλκανικές πόλεις –όσες δεν είχαν ήδη παρακμάσει από την ευρωπαϊκή οικονομική και δημογραφική κρίση των προηγούμενων δεκαετιών– είχαν καταστραφεί ολοσχερώς από πυρηνικές εκρήξεις ή από τους ανελέητους «χειρουργικούς» βομβαρδισμούς των ρομποτικών αεροσκαφών.
Τα ερείπια του Βουκουρεστίου και του Ζάγκρεμπ άχνιζαν από ραδιενέργεια, ενώ το ηρωικό Βελιγράδι, παρ’ ότι βομβαρδίστηκε ασταμάτητα για 27 μέρες –με 30.000 ρομποτικά αεροσκάφη να «ξερνούν» κάθε είδους έξυπνη βόμβα και πύραυλο–, συνέχιζε να αντιστέκεται απεγνωσμένα. Όσο περνούσαν όμως οι ώρες όλο και λιγότεροι πυροβολισμοί ακούγονταν γύρω από την Κνεζ Μιχαήλοβα. Η πτώση του Βελιγραδίου ήταν θέμα ωρών. Νοτιότερα, η μισοκατεστραμένη Ισταμπούλ έχει ήδη μετατραπεί σε στρατηγείο των Ευρασιατικών δυνάμεων της Νοτίου Ευρώπης, όπου Ρώσοι και Κινέζοι στρατηγοί κάπνιζαν πούρα και οραματίζονταν την κατάκτηση ολόκληρης της Μεσογείου.
Στην ελληνική χερσόνησο τα πράγματα δεν ήταν καλύτερα. Η Αθήνα, έχοντας «τσιμπήσει» δύο μικρά πυρηνικά «μανιτάρια» στην ανατολική (αεροδρόμιο) και δυτική (λιμάνι) Αττική –το κέντρο της, με το λόφο της Ακρόπολης, δεν βομβαρδίστηκε, επειδή οι Ευρασιατικές δυνάμεις θέλουν η νικηφόρα παρέλασή τους να γίνει κάτω από τον «ιερό βράχο» της Ακρόπολης, ώστε να εξευτελίσουν το σύμβολο των πάλαι ποτέ Δυτικών Δημοκρατιών– είχε ήδη καταληφθεί με αεροαπόβαση.
Η αντίσταση ήταν αμελητέα. Οι μόνες περιοχές που αντιστέκονταν ακόμη σθεναρά στην Ευρασιατική πλημμυρίδα ήταν η ανυπότακτη Κρήτη, η ορεινή περιοχή που εκτεινόταν από τα Ιωάννινα μέχρι το Μπεράτι της Αλβανίας και η πόλη-κράτος της Θεσσαλονίκης.
Η τελευταία δεν ήταν μέσα στον κατάλογο των πυρηνικών στόχων, επειδή οι Ρώσοι αρχιστράτηγοι –η Ρωσία, αν και υποτελής δύναμη, αποτελούσε μαζί με την Κίνα (ηγέτιδα δύναμη) και την Ινδία (επίσης υποτελής δύναμη), την Ευρασιατική Αυτοκρατορία– τη θεωρούσαν «ιερή πόλη», όντας πατρίδα του Κύριλλου και Μεθόδιου, που εκχριστιάνισαν τους Σλάβους και συνεισέφεραν έτσι στο χριστιανοβουδιστικό δόγμα, που επικρατούσε στην Ευρασιατική Αυτοκρατορία.
Η Θεσσαλονίκη έπρεπε να καταληφθεί όσο γινόταν πιο ανέπαφη για να χρησιμοποιηθεί ως στρατηγικό κέντρο για τα ευρασιατικά σχέδια ανασυγκρότησης της περιοχής. Το καλύτερο πάντως για τους Ευρασιάτες ήταν παραδοθεί, αλλά επειδή δεν υπήρχε τέτοια περίπτωση, έπρεπε να βομβαρδιστεί, όσο γινόταν πιο «χειρουργικά» με τα ρομποτικά αεροσκάφη, και τελικά να κατακτηθεί με μάχη εκ του συστάδην. Οι Ευρασιάτες στρατηγοί προβληματίζονταν επίσης κι από το γεγονός πως στην πόλη διαβιούσε πριν από τον πόλεμο μια παροικία 200.000 Κινέζων, που αποτελούσαν και την εμπορική καρδιά της Νοτιοανατολικής Ευρώπης.
Οι Ευρασιάτες στρατηγοί υπολόγιζαν πως περίπου 100.000 Κινέζοι είχαν απομείνει στην πόλη –ο πληθυσμός της Θεσσαλονίκης είχε μειωθεί ήδη από 4,5 εκατομμύρια σε δύο εκατομμύρια, καθώς οι περισσότεροι κάτοικοι (όσοι βεβαίως δεν είχαν σκοτωθεί στους βομβαρδισμούς που προηγήθηκαν) διέφυγαν προς τα βουνά της Δυτικής Μακεδονίας και της Χαλκιδικής), εγκλωβισμένοι σε γκέτο στην περιοχή της Τούμπας, και υπήρχε κίνδυνος να χρησιμοποιηθούν ως «ανθρώπινη ασπίδα», για να εμποδιστεί η ακάθεκτη προέλαση των Ευρασιατικών δυνάμεων. Όπως και να ‘χε η πόλη έπρεπε να καταληφθεί πάση θυσία. Την πολιορκούσαν λυσσαλέα 1.000.000 Ευρασιάτες στρατιώτες και περίπου 4.000.000 στρατιώτες ρομπότ. Ήδη η πολιορκία κρατούσε επτά ημέρες και η αντίσταση ήταν μεγαλύτερη απ’ όση περίμεναν οι επελαύνοντες Ευρασιάτες…
Η ΠΟΛΙΟΡΚΙΑ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ: Από την οχυρωμένη θέση του, στον τρίτο όροφο μιας ετοιμόρροπης πολυκατοικίας, που κτίστηκε γύρω στο 2010, ο 27χρονος λοχίας Λαέρτης Τσενάϊ έριξε μια σύντομη ερευνητική ματιά στο μισοκατεστραμμένο δρόμο μπροστά του. Τα κουφάρια τεσσάρων ρομποτικών στρατιωτών των Ευρασιατικών δυνάμεων έζεχναν ακόμη καπνό. Τα αναγνώρισε εύκολα από τα κόκκινα διακριτικά τους. Πιο πίσω τους ένα «έξυπνο» τεθωρακισμένο όχημα –μάλλον όχι και τόσο «έξυπνο», εφόσον έπεσε στην παγίδα μιας «ηλίθιας» νάρκης– κείτονταν κατεστραμμένο και γύρω του τα διαμελισμένα πτώματα τριών Ευρασιατών στρατιωτών περίμεναν τα ρομπότ-νοσοκόμους για να τα περισυλλέξουν.
Στην περιοχή επικρατούσε μια ύποπτη ησυχία, που διακόπτονταν από σποραδικούς κροταλισμούς πυροβόλων όπλων και τους συριγμούς λέιζερ τουφεκιών, που προέρχονταν από το βορρά. Σύμφωνα με τους κρότους των πυροβολισμών ο λοχίας Τσενάϊ συμπέρανε πως η επίθεση των Ευρασιατών στο μέτωπο της Δυτικής Θεσσαλονίκης επικεντρώνονταν αυτή τη στιγμή στην περιοχή της Άνω Ηλιούπολης, επειδή οι Ευρασιάτες ήθελαν να αποκόψουν την Οδό Λαγκαδά και να καταλάβουν τα στρατηγικής σημασίας στενά του Δερβενιού, τα οποία υπεράσπιζαν με σθένος ένας λόχος Αιγαιατών Τούρκων, μαζί με 35 «μπλε» –δηλαδή δικοί μας– στρατιώτες-ρομπότ.
«Την επόμενη φορά που θα επιτεθούν δεν νομίζω πως θα τα καταφέρουμε», σκέφτηκε με θλίψη ο λοχίας Τσενάι. Η αποδεκατισμένη διμοιρία του, που υπερασπιζόταν την οδό Καραολή και Δημητρίου, είχε αποκοπεί από τον υπόλοιπο λόχο. Η δύναμη της είχε περιοριστεί στους 11 στρατιώτες, εκ των οποίων οι τέσσερις ήταν ρομπότ. Υπήρχε ένας βαριά τραυματισμένος, τον οποίον είχαν ναρκώσει με μορφίνη. Τα πυρομαχικά τους θα τέλειωναν από ώρα σε ώρα.
Το λέιζερ τουφέκι του δεν είχε περισσότερες από 17 βολές. Αεροπορική υποστήριξη δεν υπήρχε και τα πυροβόλα της αμυντικής περιμέτρου, που διέθετε η κεντρική στρατιωτική διοίκηση της δημοκρατικής Θεσσαλονίκης, είχαν πάρει εντολή να κάνουν οικονομία στις βολές για την τελική επίθεση των Ευρασιατών νεοαυτοκρατορικών. Παρ’ όλα αυτά δεν περνούσε από το μυαλό του καμιά σκέψη για υποχώρηση. Όχι, όχι, δεν υπήρχε τέτοιο ενδεχόμενο. Είχε υποσχεθεί στο διοικητή του, τον Συνταγματάρχη Στέργιο Ντάλλα, που βρισκόταν μόλις 500 μέτρα πιο πίσω του, πως θα κρατούσε τη θέση του «μέχρι τελευταίας ρανίδας». Είχε δώσει τον λόγο του.
Αν και ο ίδιος ήταν «γέννημα θρέμμα» Θεσσαλονικιός, οι πρόγονοι του λοχία Τσενάϊ προέρχονταν από τα βουνά της νότιας Αλβανίας, ήταν σκληροτράχηλοι και πίστευαν πολύ στην «μπέσα». Ο λοχίας Τσενάϊ είχε δώσει το λόγο του στον διοικητή του και δεν υπήρχε περίπτωση να μην τον κρατήσει. Μπορεί να «έπεφτε» για την υπεράσπιση αυτού του κατεστραμμένου κωλόδρομου της δυτικής Θεσσαλονίκης, αλλά δεν θα υποχωρούσε. Θα υπερασπίζονταν μέχρι τέλους την άμυνα της δημοκρατικής Θεσσαλονίκης, που ήταν μια από τις τελευταίες πόλεις-κράτη που υπερασπίζονταν τη ρομαντική ιδέα της πάλαι ποτέ Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αν έπεφτε η Θεσσαλονίκη θα εξαφανίζονταν και το όραμα της Ευρώπης για ολόκληρη την περιοχή. Κι αν ήταν να πέσει, τουλάχιστον να έπεφτε ηρωικά…
Μέσα από ένα ημιυπόγειο γκαράζ, το οποίο φωτίζονταν από λάμπες φθορισμού τύπου Testatica που λειτουργούσαν συλλαμβάνοντας τα ελεύθερα ηλεκτρόνια της ατμόσφαιρας, ο 39χρονος Συνταγματάρχης Στέργιος Ντάλλας, άυπνος εδώ και δύο μέρες από την υπερένταση και την εξουθένωση της μάχης, κοίταξε σκεπτικός στο φορητό υπολογιστή του τον χάρτη των αμυντικών θέσεων του τομέα του. Η επικοινωνία με τα κέντρα διοίκησης ήταν άμεση, αλλά δεν υπήρχε τίποτε το νεότερο. Τα σημεία στήριξης του συντάγματος του, που κάλυπταν ολόκληρη την περιοχή του Εύοσμου, κρατούσαν ακόμη και οι πολιτοφύλακες (Millitia) της περιοχής, που αποτελούνταν κυρίως από Ρωσοπόντιους και Ελληνο-Αλβανούς, ήταν πρόθυμοι να αντισταθούν σθεναρά στην επέλαση των Αυτοκρατορικών της Ευρασίας. Άλλωστε οι οικογένειες τους βρισκόντουσαν εκεί κοντά και ποιος ξέρει τι θα συνέβαινε αν έπεφταν στα χέρια του εχθρού.
Οι Ευρασιάτες, ειδικά οι Ρώσοι και οι Καζάκοι, ήταν γνωστό πως βίαζαν ομαδικά κάθε θηλυκό πλάσμα άνω των 11 ετών, ενώ τα δολοφονικά ρομπότ τους δεν μπορούσαν να ξεχωρίσουν τους «civilians», από του ενόπλους. Σε κάθε περίπτωση οι «παράπλευρες» απώλειες ήταν μεγάλες.
Ο εχθρός είχε να πραγματοποιήσει επίθεση εδώ και δύο ώρες, πράγμα που σήμαινε πως προετοιμάζονταν για γενική επίθεση. Οι Ευρασιάτες δεν ήταν και τόσο βλάκες για να λουφάζουν, δίνοντας στους αμυνόμενους χρόνο για να ανασυγκροτηθούν. Απλώς αναδιοργανώνονταν για να επιφέρουν το τελικό πλήγμα. Ήταν υπεράριθμοι, υπερεξοπλισμένοι και είχαν το χρόνο με το μέρος τους. Ήταν φανερό πως τα βρήκαν σκούρα από την άμυνα των 85.000 επαγγελματιών στρατιωτών του πολυεθνικού δημοκρατικού στρατού της Θεσσαλονίκης, των 50.000 πολιτοφυλάκων και 27.000 «μπλε» ρομποτικών στρατιωτών.
Μπορεί να είχαν το πλεονέκτημα από αέρος –αν εξαιρούσε κανείς τους «έξυπνους» αντιαεροπορικούς πυραύλους των αμυνόμενων, που κατέρριπταν σχεδόν το ένα στα τέσσερα ρομποτικά αεροσκάφη– αλλά στο έδαφος η προώθηση τους είχε ρυθμό χελώνας, μόλις μισό χιλιόμετρο την ημέρα. Παρ’ όλα αυτά ήταν ζήτημα χρόνου –το πολύ δύο ή τριών ημερών– για να φθάσουν μέχρι το κέντρο της πόλης και να υψώσουν την κόκκινη αστερόεσσα τους στον Λευκό Πύργο, που επίτηδες κρατούσαν ανέπαφο και δεν τον βομβάρδιζαν. Ωστόσο το δημοκρατικά εκλεγμένο συμβούλιο της πόλης είχε αποφασίσει «αντίσταση μέχρις εσχάτων». Χωρίς ενισχύσεις και πολεμοφόδια δεν υπήρχε περίπτωση η άμυνα της πόλης να αντέξει για πολύ.
Τα τελευταία πλοία ανεφοδιασμού από την Κρήτη είχαν πλησιάσει το λιμάνι της Νέας Μηχανιώνας πριν από 24 ώρες, αλλά από τη στιγμή που οι Ευρασιάτες είχαν στήσει τις συστοιχίες των εδάφους/θαλάσσης πυραύλων τους στη Μεθώνη Πιερίας, δεν υπήρχε περίπτωση πλοίο, ακόμη και ρομποτικό, να μπει ή να βγει από την πολιορκούμενη Θεσσαλονίκη. Η πόλη ήταν εντελώς αποκλεισμένη.
ΚΥΛΙΣΤΕ ΔΑΚΡΥΑ ΜΟΥ, ΕΙΠΕ Ο ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΑΡΧΗΣ ΝΤΑΛΛΑΣ… Το πρόσωπο του Συνταγματάρχη Στέργιου Ντάλλα σκοτείνιασε στη σκέψη πως κάθε αντίσταση ήταν μάταιη. Οι Ευρασιάτες υπερτερούσαν από κάθε άποψη. Στο τέλος θα νικούσαν, δεν υπήρχε καμιά αμφιβολία γι’ αυτό. Ωστόσο η αντίσταση έπρεπε να συνεχιστεί. Δεν έπρεπε η δημοκρατική Θεσσαλονίκη, μια από τις τελευταίες κοσμοπολίτικες πόλεις-κράτη, που υπεραμύνονταν της ευρωπαϊκής ιδέας, να υποκύψει αμαχητί στην μπότα της Ευρασιατικής Αυτοκρατορίας. Οι Χριστιανοφασίστες της Βορεια-Ατλαντικής Ένωσης ήταν ολοφάνερο πως απέτυχαν να ενισχύσουν –για τα δικά τους έστω, ιδιοτελή, συμφέροντα– την άμυνα των αδύναμων κρατών-πόλεων της ευρωπαϊκής ηπείρου.
Η συγκυριακή συμμαχία μαζί τους δεν προσέφερε σχεδόν τίποτε, καθώς η Ευρώπη είχε αφεθεί πια στη μοίρα της. Δεν μπορούσε πλέον να προσμένει την υποστήριξη κανενός, εφόσον ακόμη και οι Άραβες, που μετά την εξάντληση των πετρελαϊκών κοιτασμάτων τους είχαν επιστρέψει σε νομαδική κατάσταση και μεταναστεύσει κατά εκατομμύρια προς τη νότια Ευρώπη, είχαν ηττηθεί και αναγκαστεί να συμμαχήσουν με την Ευρασιατική Αυτοκρατορία. Μονάχα οι Πέρσες του κεντρικού Ιράν –αυτοί που πάντα αντιστέκονταν στο «σκοτάδι» (Τουράν) της Ασίας– αντιστέκονταν, αλλά όχι για πολύ ακόμη. Όσο για τους Τούρκους, οι μισές τους πόλεις είχαν ισοπεδωθεί από τις πυρηνικές βόμβες των Ευρασιατών, με τους οποίους συμμάχησαν και οι Κούρδοι.
Η αντίσταση των Τούρκων είχε συντριβεί στο οροπέδιο της Άγκυρας και σχεδόν ένα εκατομμύριο πρόσφυγές τους διασκορπίστηκαν πανικόβλητοι στα νησιά του Αιγαίου και στη Νότιο Ιταλία. Περίπου 10.000 Τούρκοι στρατιώτες (και 7.500 ρομποτικοί στρατιώτες τους) προερχόμενοι από τη «Δημοκρατία του Αιγαίου» (παράλια δυτικής Μ. Ασίας, με πρωτεύουσα την Ισμίρ), κατέφυγαν στο θύλακα της Θεσσαλονίκης για να συνεισφέρουν στην άμυνα της πόλης, της γενέτειρας του Κεμάλ Ατατούρκ.
Οι περισσότεροι Τούρκοι στρατιώτες αναπτύχθηκαν, σύμφωνα με τις εντολές του Επιτελείου του Δημοκρατικού Στρατού της Θεσσαλονίκης, στην πρώτη εξωτερική γραμμή άμυνας της πόλης, κοντά στις εκβολές του Αξιού και κράτησαν ηρωικά τον τομέα τους για σχεδόν 24 ώρες, αμυνόμενοι απέναντι σε 100πλάσιους Ευρασιάτες, δίνοντας έτσι πολύτιμο χρόνο για να οργανωθεί η άμυνα της Θεσσαλονίκης. Τα υπολείμματα τους, 676 άνδρες και 347 ρομποτικοί βοηθοί τους, συγκεντρώθηκαν στο Δερβένι και στο δάσος του Σέιχ Σου για να συνεχίσουν την αντίσταση.
«Αν πολεμούσαμε όπως οι Αιγαιάτες Τούρκοι στη γραμμή του Αξιού, ίσως η Θεσσαλονίκη να μην έπεφτε ποτέ στους Ευρασιάτες», είχε δηλώσει ο Ελληνοσερβικής καταγωγής στρατηγός Παύλος Σαραμάντιτς, διοικητής της άμυνας της δημοκρατικής Θεσσαλονίκης, τη δεύτερη μέρα της ευρασιατικής επίθεσης στο δελτίο ειδήσεων, με σκοπό να ενθαρρύνει τους αμυνόμενους Θεσσαλονικείς.
Για τον Συνταγματάρχη Στέργιο Ντάλλα, που φημίζονταν για τις προβλεπτικές του ικανότητες, η παρούσα κατάσταση ήταν κάτι που δεν μπορούσε να προβλέψει. Ούτε καν μπορούσε να φανταστεί πως τα πράγματα θα κατέληγαν τόσο άσχημα. Παρά τη θολούρα της μάχης, το μυαλό του είχε στιγμές διαύγειας, τις οποίες και προσπαθούσε να εκμεταλλευτεί για να αναρωτηθεί για το πως τα πράγματα έφθασαν εδώ που έφθασαν. Στο σακίδιο εκστρατείας του είχε φυλαγμένη μια παλιά, ταλαιπωρημένη και σκισμένη σημαία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, εκείνης που καταργήθηκε το 2027μ.Χ. Ήταν ένα κομμάτι μπλε σκούρο πανί, με ένα κύκλο από 12 κίτρινα αστέρια.
Αυτό ήταν κάποτε το σύμβολο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που στις αρχές του 21ου αιώνα αντιπροσώπευε την ελπίδα πως η Γηραιά Ήπειρος θα ξεπερνούσε τα εθνικιστικά μίση αιώνων, που οδήγησαν σε δύο παγκόσμιους πολέμους με 100 εκατομμύρια νεκρούς, και θα οικοδομούσε μια ενιαία δημοκρατική πολιτική οντότητα, στην οποία ο πολίτης θα βρισκόταν στο επίκεντρο. Ήταν ένα υπερεθνικό όραμα, που αν προχωρούσε θα άλλαζε ίσως το ρου της παγκόσμιας ιστορίας. Όμως δεν προχώρησε.
Το πυροβολικό των Ευρασιατών άρχισε να σφυροκοπά τις θέσεις των αμυνόμενων. Μια βόμβα έσκασε στο δρόμο όπου βρισκόταν το καταφύγιο του. Η έκρηξη ήταν εκκωφαντική, τ’ αυτιά του σφύριζαν, και το τζόκεϊ του γέμισε σκόνη. Η τελική επίθεση φαίνεται πως ξεκινούσε. Ο Συνταγματάρχης Ντάλλας έσφιξε σφιχτά στο στήθος του αυτό το μισοσκισμένο κομμάτι πανί, που για τον ίδιο συμβόλιζε ένα όραμα που εκτροχιάστηκε. Παρ’ όλα αυτά ήταν ό,τι καλύτερο είχαν οραματιστεί οι λαοί της Ευρώπης, πριν το αποκηρύξουν και τους πάρει η κατρακύλα.
Για τον ίδιο αυτή η σημαία είχε ιδιαίτερη σημασία. Ήταν κάτι για το οποίο άξιζε να πεθάνει κανείς. Η σχισμένη σημαία της Ευρωπαϊκής Ένωσης του θύμιζε πως οι Ευρωπαίοι είχαν την ευκαιρία τους για να δημιουργήσουν έναν καινούργιο δημοκρατικό και ειρηνικό χώρο, που θα ενέπνεε ολόκληρη την ανθρωπότητα. Στις αρχές του 21ου αιώνα είχαν όλες τις πιθανότητες για να καταφέρουν. Τα βλέμματα ολόκληρου του κόσμου ήταν στραμμένα, γεμάτα ελπίδα, σ’ αυτούς.
Οι Ευρωπαίοι ήταν οι πρωταγωνιστές ενός μοναδικού, για την παγκόσμια ιστορία, σχεδίου δημοκρατικής υπερεθνικής ενοποίησης. «Τι πήγε στραβά;», αναρωτήθηκε πικραμένα ο Συνταγματάρχης Ντάλλας, «Γιατί η Ευρώπη δεν τα κατάφερε; Γιατί τα πράγματα να εξελιχθούν έτσι; Γιατί οι άνθρωποι είναι τόσο ηλίθιοι; Γιατί, γιατί, γιατί;….». Τα ερωτήματα του δεν είχαν σημασία πλέον. Το μόνο που είχε σημασία ήταν η απόφαση του να πεθάνει για ένα όραμα, που δεν υπήρχε πια. Ένα όραμα στο οποίο η προηγούμενη γενιά είχε κάνει το λάθος να μην πιστέψει κι έτσι τα πράγματα οδηγήθηκαν στη σημερινή καταστροφή…
Η ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΖΩΝΗΣ: Όλα ξεκίνησαν με την χρηματοπιστωτική κρίση του 2008-2009, που στη συνέχεια έγινε στην Ευρώπη «κρίση χρέους» με επίκεντρο την Ελλάδα και τις άλλες ευάλωτες περιφερειακές οικονομίες της Νότιας Ευρώπης. Η Ευρωζώνη κλονίστηκε το 2013 με την έξοδο της Ελλάδας και την υιοθέτηση εθνικού νομίσματος –κάτι που ακολούθησαν και άλλες χώρες. Μετά την αποχώρηση και της Ιταλίας από την Ευρωζώνη, η διάλυση ήρθε με αξιοσημείωτη ταχύτητα. Η ίδια η Ευρωπαϊκή Ένωση, εισήλθε σε μια φάση εσωστρέφειας και ευρωσκεπτικισμού. Δυνάμεις που την αμφισβητούσαν άρχισαν να συμπτύσσουν ανίερες συμμαχίες και να της επιτίθενται. Εθνικιστές, κομμουνιστές και λαϊκιστές άρχισαν να κατηγορούν την Ευρωπαϊκή Ένωση ως αιτία όλων των προβλημάτων που μάστιζαν τους Ευρωπαίους πολίτες, από την ανεργία, την οικονομική κρίση μέχρι τους μετανάστες και την παγκοσμιοποίηση. Ο θεσμός της Ευρωπαϊκής Ένωσης ήταν εύκολος στόχος, καθώς ελάχιστοι έμπαιναν στον κόπο να την υπερασπίζουν. Σύντομα οι υποστηρικτές της Ε. Ε. κατέληξαν μειονότητα. Η Αμερικανική Αυτοκρατορία ενισχύθηκε και έγινε πιο αλαζονική, προκαλώντας την ανερχόμενη Κίνα, η οποία μπήκε στον πειρασμό να παίξει το ρόλο του αντίπαλου δέους της.
Με τη διάλυση της Ευρωζώνης οι Γερμανοί επέστρεψαν στο μάρκο, οι Γάλλοι στο φράγκο και οι Έλληνες στην ταπεινή τους δραχμή. Η ευρωπαϊκή οικονομία εισήλθε αμέσως σε φάση ύφεσης και μάλιστα σε μια περίοδο έντονου διεθνούς ανταγωνισμού και καλπάζοντων τιμών του πετρελαίου, που έφθασε τα 150 δολάρια το βαρέλι. Ο πληθωρισμός φούντωσε, τα ελλείμματα και τα δημόσια χρέη διευρύνθηκαν και η ανεργία ξεπέρασε το 20% σε αρκετές ευρωπαϊκές χώρες. Η κοινωνική συνοχή και το κράτος πρόνοιας διαλύθηκαν και οι ευρωπαϊκοί λαοί άρχισαν να επιστρέφουν στον εθνικισμό και στην ξενοφοβία…
Η ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ: Μετά το 2020 η Ισπανία, η Ιταλία και η Γαλλία άρχισαν να κατακερματίζονται εθνικά και να μετατρέπονται σε χαλαρές ομοσπονδίες περιφερειών και πόλεων-κρατών. Η Γερμανία χωρίστηκε και πάλι σε Δυτική και Ανατολική και το Βερολίνο έγινε πόλη-κράτος. Η Αγγλία έπεσε με τα μούτρα στην αγκαλιά των ΗΠΑ, που ήδη είχε συστήσει με τον Καναδά την Βορειο-Αμερικανική Ένωση, ενώ η Πολωνία και οι Βαλτικές Χώρες επέστρεψαν στην ζώνη επιρροής της Μόσχας.Η Ελλάδα απομονώθηκε, έχασε το ρόλο της στα Βαλκάνια και ένας συνασπισμός εθνικο-λαϊκιστικών κομμάτων που κατέλαβε την εξουσία, οδήγησε σ’ ένα «θερμό επεισόδιο» με την Τουρκία στο Αιγαίο. Η Ελλάδα ηττήθηκε και αναγκάστηκε να αναγνωρίσει τη τούρκικη συγκυριαρχία στο Αιγαίο. Στα Βαλκάνια όλες οι εθνικιστικές εστίες αναζωπυρώθηκαν, ξέσπασε πόλεμος στη Βοσνία, στο Κόσοβο και στα Σκόπια, και εκατοντάδες χιλιάδες Βαλκάνιοι κατάληξαν πρόσφυγες στην Ελλάδα.
Τα Βαλκάνια διαλύθηκαν και πάλι και νέα κρατίδια ξεφύτρωσαν. Οι Ρώσοι επέστρεψαν στα Βαλκάνια και επέβαλαν μαζί με τους Αμερικανούς και τους Τούρκους τις δικές τους σφαίρες επιρροής. Η Ελλάδα έπαψε να είναι δημοκρατία, μετατράπηκε σε χαλαρή ομοσπονδία, και χωρίστηκε σε αμερικανική (νότια Ελλάδα), ρωσική (βόρεια Ελλάδα) και τουρκική (νησιά Αιγαίου) ζώνες επιρροής. Το ίδιο συνέβη και στις υπόλοιπες βαλκανικές χώρες. Μέχρι το 2027μ.Χ. η Ευρωπαϊκή Ένωση ήταν μακρινό παρελθόν. Τα σύμβολα της καταργήθηκαν και η ευρωπαϊκή ήπειρος επέστρεψε σε καθεστώς υποτέλειας.
Το έτος 2027μ.Χ., τη χρονιά που διαλύθηκε και επίσημα η Ευρωπαϊκή Ένωση, η τότε πρωτεύουσα της, οι Βρυξέλλες, βυθίστηκαν σ’ έναν πρωτοφανή εμφύλιο πόλεμο. Οι Βρυξέλλες ήταν χωρισμένες τότε σε «τομείς»: Δύο μεγάλες ζώνες (Βαλλόνοι και Φλαμανδοί), ένα γκέτο μουσουλάνων μεταναστών κι ένας τομέας, όπου κατοικούσαν οι πλούσιοι και οι ευρωκράτες. Η Φλάνδρα κυριαρχείται από τους εθνικιστές, οι οποίοι αποπειρούνται μια «Πορεία προς τις Βρυξέλλες».
Η πρωτεύουσα της «Ομοσπονδίας του Βελγίου», που αποτελεί την 3η ομόσπονδη περιοχή της χώρας, είναι στην ουσία ένας γαλλόφωνος θύλακας μέσα στη Φλάνδρα. Οι Φλαμανδοί εθνικιστές, με την υποστήριξη της καθολικής τους εκκλησίας, αποφασίζουν να την προσαρτήσουν, υποτάσσοντας τους γαλλόφωνους κι εκκαθαρίζοντας το μουσουλμανικό γκέτο. Το σύνθημα τους είναι «Όλα για τη Φλάνδρα, η Φλάνδρα για το Χριστό (Alles voor Vlanderen, Vlanderen voor Krist). Σύντομα οι δρόμοι των Βρυξελλών μετατρέπονται σε πεδίο μάχης και το Βέλγιο, αυτό το «ατύχημα» της ιστορίας, παύει να υφίσταται…
Στη θέση των 27 κρατών-μελών, που είχε το 2007, υπήρχαν πλέον σε 87 εθνικά κράτη, κρατίδια, πριγκιπάτα και πόλεις-κράτη. Το «αρχιπέλαγος» των κρατιδίων της κεντρικής και ανατολικής Ευρώπης βρίσκονταν υπό τη βαριά σκιά της Κινεζο-Ρωσικής συνομοσπονδίας (που αργότερα μεταμορφώθηκε σε Ευρασιατική Αυτοκρατορία), ενώ η δυτική Ευρώπη πέρασε υπό τον έλεγχο της Βορειο-Ατλαντικής Ένωσης (North Atlantic Union), η οποία ιδρύθηκε από την ένωση των ΗΠΑ με τον Καναδά και την Αγγλία.
Η Αμερική, αφού τέλειωσε τις άσκοπες και εξουθενωτικές εκστρατείες της στη Μέση Ανατολή, θεώρησε εύκολο να καταστήσει την διασπασμένη Ευρώπη προτεκτοράτο της. Την ίδια περίοδο η ανερχόμενη Κίνα, που διψούσε για πρώτες ύλες και «ζωτικό χώρο», πίεζε ασφυκτικά τη Ρωσία για παραχωρήσεις στην Σιβηρία. Χωρίς την οικονομική στήριξη της Ευρώπης η Ρωσία υποτάχθηκε στις κινεζικές πιέσεις και σύντομα κατέληξε υποτελής σύμμαχος της Κίνας.
Το παράδειγμα της ακολούθησε μετά από μια δεκαετία και η Ινδία, που είδε σ’ αυτή τη σινο-ρωσική συμμαχία την ευκαιρία να θέσει οριστικά εκτός μάχης το φιλοαμερικανικό Πακιστάν και να ανακατευτεί ενεργά στα ζητήματα της Μέσης Ανατολής. Έπειτα από έναν σύντομο πυρηνικό πόλεμο η Ινδία –και μέσω αυτής η Κίνα– κατέληξε κυρίαρχος του παιχνιδιού στη Νότια Ασία. Μια κοινή Κινεζο-ρωσικο-ινδική εκστρατεία το 2036μ.Χ. στη Μέση Ανατολή, οδήγησε στην υποταγή όλων των χωρών του Περσικού Κόλπου (εκτός από το Ιράν) και την εξασφάλιση των εναπομείναντων αποθεμάτων πετρελαίου.
Τότε ξεκίνησε και ο Ψυχρός Πόλεμος Ευρασιατικής Αυτοκρατορίας και Ευρασιατικής Ένωσης, που δεν άργησε να εξελιχθεί σε θερμό, με κεντρικό θέατρο συγκρούσεων –ποιο άλλο;– την ευρωπαϊκή ήπειρο! Ο πόλεμος γενικεύτηκε, χρησιμοποιήθηκαν ακόμη και πυρηνικά όπλα και σύντομα οι Ευρασιατικές δυνάμεις εισέβαλαν και κατέλαβαν το μεγαλύτερο μέρος της ευρωπαϊκής ηπείρου. Στις 31 Μαΐου του 2044μ.Χ. η Θεσσαλονίκη έπεφτε πολεμώντας στα χέρια των Ευρασιατικών δυνάμεων. Η Μεσόγειος ήταν πλέον ανοικτή γι’ αυτούς. Επόμενος στόχος η ανεκμετάλλευτη Αφρική. Όσο για την Ευρώπη, αυτή δεν υπήρχε πλέον, ήταν ένας σωρός από ερείπια, μια σκιά του αλλοτινού εαυτού της…
Αν διαβάσεις προσεκτικά, διαθέτεις την απαιτούμενη αντιληπτική ικανότητα και διάκριση, τότε μπορείς να κατανοήσεις πως η περιγραφή στο άρθρο του Γ. Στάμκου ούτε προφητική είναι, ούτε φανταστική. Διαφορετικά ετοιμάσου να ξανά …πέσεις απ τα σύννεφα.Suncruiser ΑΤ-ΕΝ, το «Μάτι του Θεού» Υπενθυμίζω ότι το suncruiser έχει μήκος 42.000 χιλιάδες χιλιόμετρα (η περίμετρος της γης είναι 40.000 χιλιόμετρα) θα σας χρειαστεί παρακάτω. Προσέχοντας πάνω δεξιά στην φωτό, μπορείτε να δείτε το γιγαντιαίο ηλεκτρομαγνητικό κανόνι, και να υπολογίσετε χονδρικά το μέγεθος του. Φυσικά και δεν έχει ανάγκη από «βλήματα», η πηγή της ενέργειας του σκάφους και του κανονιού είναι τοενεργό κενό. Δεν πρόκειται βέβαια να το διδαχτείτε στα πανεπιστήμια γιατί θα έπρεπε να σας διδάξουν τις αρχικές 200 εξισώσεις του Maxwellκαι τον Tesla. Αλλά δεν μπορούν, χάρις στις «αδελφικές» τους υποχρεώσεις των μυστικών εταιρειών! Διάβασε επίσης Η “άγνωστη’’ ιστορία του πλανήτη Γη.
Ηλιακές Τορπίλες και Lockheed-Martin Στις 28-30 Απριλίου 2000 μια ακόμη μυστηριώδης τορπίλη με ειδικά πυρηνικά όπλα κατευθύνεται στον Ήλιο. Τόπος εκτοξεύσεως των πυραύλων, η ζούγκλα του Αμαζονίου. Είναι καλό να θυμόμαστε ότι ο Ήλιος σχηματίζει τον πάτο ενός πηγαδιού βαρύτητας σε αυτήν την μικρή γωνιά του κόσμου μας.
Της Πόπης Γίνεται Στον Ήλιο ! Πολύ έντονη δραστηριότητα αυτές τις ημέρες, και δεν μπορώ να σας δείξω την δευτερεύουσα δραστηριότητα με τα “μικρά” σκάφη γιατί θέλει πολύ δουλεία, και ελάχιστοι θα καταλαβαίνατε τι παίζετε
33 μοίρες Βόρεια, Ατομικές Βόμβες και Γ’ Παγκόσμιος Πόλεμος Φαίνεται ότι στο δεύτερο μισό του εικοστού αιώνα η Νέα Τάξη Πραγμάτων (οι επικυρίαρχοι, το 4ο Ράιχ, οι Yezidi για Όσους μπορούν να καταλάβουν το πως αυτοί οι ξυπόλητοι χωρικοί επηρεάζουν τις μυστικές εταιρείες του πλανήτη τα χρηματιστήρια και τις εξελίξεις) Χρησιμοποιεί Ατομικά Όπλα (ΥΠΕΡΔΙΑΣΤΑΤΙΚΕΣ ΓΕΩΜΕΤΡΙΚΕΣ ΣΥΣΚΕΥΕΣ) για να εξασθενήσει το Υπερδιαστατικό Ενεργειακό Πεδίο της Γης.
Η Wiolawa ανακάλυψε πριν αρκετά χρόνια ότι οι φωτογραφίες έχουν την δυνατότητα να διατηρούν εικόνες που συνήθως δεν τις βλέπει ο γυμνός οφθαλμός. Μεγεθύνοντας τις εικόνες και εφαρμόζοντας διαφορετικά φίλτρα από το πρόγραμμα Photoshop*, η Wio μπόρεσε να αποκαλύψει στις φωτογραφίες, ανώμαλες εικόνες που περιλαμβάνουν εξωγήινες μορφές ζωής, εξωγήινα σκάφη, και ερπετοειδείς που αλλάζουν σχήμα καθώς κρύβονται σε ένα εμφανιζόμενο ως ανθρώπινο σώμα.
Αν σας άρεσε το θέμα κάντε ένα "Like" και κοινοποιήστε το στους Φίλους σας...! ΠΗΓΗ
aneksigita-fainomena
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Νοτιοκορεάτης κατάσκοπος έκλεψε ρωσικούς πυραύλους
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
