2013-04-07 11:49:59
ΓΡΙΦΟΣ ΤΟ ΚΟΣΤΟΣ ΜΕΤΑΦΟΡΑΣ ΦΥΣΙΚΟΥ ΑΕΡΙΟΥ ΠΡΟΣ ΤΙΣ ΕΜΠΛΕΚΟΜΕΝΕΣ ΧΩΡΕΣ - ΠΟΛΕΜΟΣ ΑΕΡΙΟΥ ΣΤΟ «ΟΙΚΟΠΕΔΟ ΤΗΣ ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ
Της Κύρας Αδάμ,
Ένα υψηλού ρίσκου πολιτικό και επιχειρηματικό γαϊτανάκι στήνεται γύρω από το φυσικό αέριο στην Αν. Μεσόγειο, με επίκεντρο το κυπριακό φυσικό αέριο στο. οικόπεδο 12 (μπλοκ της Αφροδίτης) και το γειτονικό ισραηλινό κοίτασμα του Λεβιάθαν.
Η Κύπρος επιχειρεί από τώρα να διαφυλάξει αλλά και να προσμετρήσει τα πιθανά μελλοντικά οικονομικά οφέλη στην προοπτική οικονομικής «ανάταξης» της νήσου μετά την καταστροφή. Η Τουρκία χρησιμοποιεί από τώρα ως μοχλό για την «τουρκογενή» επίλυση του Κυπριακού, τα μελλοντικά οικονομικά οφέλη του φυσικού αερίου. Το Ισραήλ κρατά ακόμα κλειστά τα χαρτιά των τελικών αποφάσεων του για την πιθανή εξαγωγή του φυσικού αερίου του μέσω Κύπρου (πριν ή μετά τη λύση) ή μέσω Τουρκίας. Η οριστική τύχη, όμως, του φυσικού αερίου από τό οικόπεδο 12 της κυπριακής δημοκρατίας εξαρτάται και από άλλους σημαντικούς οικονομοτεχνικούς παράγοντες -για την ώρα στο περιθώριο- οι οποίοι, όμως, θα επηρεάσουν βαθύτατα και την πολιτική λύση του «αέριου γρίφου» στην Αν. Μεσόγειο.
Τα εκτιμώμενα 198 δισ. κ.μ. φυσικού αερίου του μπλοκ 12 της Κύπρου καλύπτουν μόνον μερικώς τις διαρκώς αυξανόμενες ανάγκες της Ε.Ε. σε φυσικό αέριο, αλλά συνεισφέρουν στον κανόνα «της διαφοροποίησης των ενεργειακών πηγών» έτσι ώστε η Ε.Ε. να μην αποτελεί οιωνεί ενεργειακό «όμηρο» του ρωσικού φυσικού αερίου.
Από αυτά τα 198 δισ. κ.μ. αερίου, η αρμόδια κυπριακή Αρχή Ενέργειας εκτιμάει ότι η Κύπρος θα χρειαστεί για εσωτερική κατανάλωση περίπου 25 δισ. κ.μ. μέχρι το 2035, μειώνοντας έτσι με πρόχειρους υπολογισμούς το προς εξαγωγή φυσικό αέριο σε 173 δισ. κ.μ.
Πρόβλημα μεταφοράς
Το μεγάλο πρόβλημα, επιχειρηματικό, αλλά πρωτίστως πολιτικό που εγείρεται σε αυτό το σημείο είναι ο τόπος, η μορφή, αλλά και τρόπος μεταφοράς, αξιοποίησης και πώλησης του φυσικού αερίου εκτός Κύπρου.
Η κυπριακή κυβέρνηση από το 2012 έχει ήδη καταλήξει στην απόφαση ότι θα κατασκευαστεί σε κυπριακό έδαφος εργοστάσιο παρασκευής υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG). Τα προφανή πλεονεκτήματα αυτού το σχεδίου εκμετάλλευσης του φυσικού αερίου είναι η εύκολη και συγκριτικά φθηνότερη μεταφορά πολύ μεγάλων ποσοτήτων φυσικού αερίου χωρίς περιορισμούς σε πολλούς ταυτόχρονους προορισμούς στον πλανήτη, αλλά και το χαμηλό ρίσκο δολιοφθοράς.
Όμως, η επιλογή αυτή έχει υψηλό επενδυτικό κόστος, που φυσικά μειώνει το τελικό οικονομικό όφελος, ενώ για την ίδια τη λειτουργία του εργοστασίου απαιτούνται μεγάλες ποσότητες φυσικού αερίου που κατεβάζει σημαντικά τις εξαγώγιμες ποσότητες αερίου. Η ίδια η κατασκευή του εργοστασίου για το υγροποιημένο αέριο υπολογίζεται, σύμφωνα με τις κυπριακές Αρχές, σε 10 δισ. δολάρια, ενώ θα χρειαστεί και ένας αγωγός από το μπλοκ 12 μέχρι το Βασιλικό (σημείο κατασκευής του εργοστασίου) ύψους 2 δισ. δολ. Επομένως, σύμφωνα μετις ίδιες Αρχές, το συνολικό έσοδο από το αέριο του μπλοκ 12, με τη μορφή LNG ανέρχεται σε 50 δισ. δολάρια.
Η δεύτερη εναλλακτική λύση μεταφοράς του κυπριακού αερίου από το μπλοκ 12 είναι η κατασκευή υποθαλάσσιου αγωγού από την Κύπρο στην Ελλάδα, ιδέα που ακόμα γοητεύει την Αθήνα. Εδώ, όμως, εκτός των άλλων παρουσιάζονται προβλήματα... μήκους και βάθους. Η απόταση από το μπλοκ 12 μέχρι την Κρήτη και από εκεί στις ακτές της Πελοποννήσου είναι συνολικώς 1.150 χλμ κάτι λιγότερο δηλαδή από το μήκος του αγωγού που μεταφέρει ρωσικό αέριο στη Γερμανία, ενώ το βάθος στο οποίο θα τοποθετηθούν οι αγωγοί μεταξύ Κύπρου και Κρήτης φτάνει και τα 2.000 μ. Το συνολικό κόστος της μεταφοράς του κυπριακού, αερίου από το Βασιλικό στην Πελοπόννησο μπορεί να αγγίξει τα 17 δισ. δολάρια, περιορίζοντας το συνολικό έσοδο για μια εικοσαετία περίπου στα 54 δισ. δολάρια. Η παράθεση των αριθμητικών στοιχείων δεν είναι τυχαία γιατί από το κόστος και το κέρδος θα εξαρτηθεί εν πολλοίς η τελική επένδυση για την αξιοποίηση του φυσικού αερίου.
Γιά φθηνότερη λύση μιλάει η Άγκυρα
Στα στοιχεία αυτά «πατάει» -άλλωστε η Άγκυρα και οι υποστηρικτές της για να προκαταλάβει και να πείσει τους ενδιαφερόμενους επενδυτές ότι η μεταφορά του κυπριακού φυσικού αερίου μέσω Τουρκίας είναι η ευκολότερη και φθηνότερη λύση και για αυτό πιέζει για την προηγούμενη λύση του Κυπριακού, που θα φέρει «χρήματα και ειρήνη» στην περιοχή.
Σύμφωνα με τους υπάρχοντες υπολογισμούς από διαφορετικές πηγές, το συνολικό έσοδο από το φυσικό αέριο μέσω αγωγού προς την Τουρκία ανέρχεται σε 69 δισ. δολάρια, έναντι των 54 δισ. δολαρίων μέσω υπο-θαλάσσιου αγωγού στην Ελλάδα και έναντι των 50 δισ. δολαρίων, κατά προσέγγιση με τπ μορφή LNG από την Κύπρο.
Με βάση αυτό το σχετικό πλεονέκτημα, η Άγκυρα προωθεί από τώρα την ιδέα ότι το κυπριακό,αέριο θα φτάσει πολύ ταχύτερα, οικονομικότερα και ασφαλέστερα, στην Ευρώπη μέσω του τουρκικού εδάφους και του συστήματος αγωγών.
Ένας αγωγός από το μπλοκ 12 μπορεί εύκολα, αφού διατρέξει το κυπριακό έδαφος να φτάσει στα μεγάλα κέντρα του Τσεϊχάν (όπου σχεδιάζεται η κατασκευή μεγάλου εργοστασίου παραγωγής αερίου LNG), της Μερσίνας ή των Αδάνων και από εκεί να μπει στο υπόλοιπο σύστημα αγωγών φυσικού αερίου που διαθέτει η Τουρκία. Φυσικά ένα πολύ μεγάλο μέρος του κυπριακού φυσικού αερίου θα μπορούσε αμέσως να διοχετευθεί στην εσωτερική τουρκική αγορά,οι ανάγκες της οποίας σε ενέργεια αυξάνουν συνεχώς.
Παράλληλα, η Τουρκία και οι λογής υποστηρικτές της, θεωρούν ότι θα είναι εύκολο το κυπριακό φυσικό αέριο να μεταφερθεί στην Ευρώπη. «Ξεχνούν», όμως, να αναφέρουν ότι τα σχέδια αγωγών μεταφοράς φυσικού αερίου στην Ευρώπη μέσω και της Τουρκίας είναι ακόμα στον αέρα. Δεν έχει ακόμα δηλαδή καταλήξει η κατα-σκευή του συστήματος αγωγών NABUCCO, (μέσω Τουρκίας και Βουλγαρίας στην Αυστρία) ούτε ο ανταγωνιστικός του TAP (μέσω Τουρκίας και Αδριατικής στην Κεντρική Ευρώπη). Και όλα αυτά χωρίς να υπολογίζονται τα πλήρως ανταγωνιστικά σχέδια των Ρώσων στην περιοχή.
Δι' αυτού του τρόπου, η τουρκική κυβέρνηση υποστηρίζει σταθερά.το σχέδιο της να καταστεί η χώρα ένας σημαντικότατος «ενεργειακός θύλακας ασφαλείας», στον οποίο θα συγκεντρώνονται πετρέλαιο και φυσικό αέριο από όλες τις γειτονικές περιοχές, από την Κασπία και τη Μαύρη θάλασσα μέχρι την Κύπρο, (γιατί όχι και το Ισραήλ) και από εκεί στην ενεργοβόρο Ευρώπη.
Κλειστά κρατάει τα χαρτιά του το Ισραήλ
Υπάρχει και ένας ακόμα παίκτης στο σκηνικό και αυτός είναι το Ισραήλ. Η ισραηλινή κυβέρνηση δεν έχει ακόμα αποκαλύψει τις προθέσεις και τρ σχέδια της, αν και λίγες μέρες πριν άρχισε τις πρώτες αντλήσεις φυσικού αερίου σέ ένα από τα διαπιστωμένα κοιτάσματα της. Δεν έχει ξεκαθαρίσει ακόμα δηλαδή, αν το Ισραήλ θα αποφασίσει να εξαγάγει και πώς το φυσικό αέριο του. Το κυπριακό μπλοκ 12 εφάπτεται με ένα τμήμα του μεγάλου ισραηλινού κοιτάσματος του Λεβιάθαν και αυτό συνηγορεί υπέρ της άποψης ότι ένα μέρος του ισραηλινού αερίου θα ενωθεί με αυτό της Κύπρου.
Ουδείς, όμως, μπορεί να αποκλείσει,το ενδεχόμενο, λόγω της πρόσφατης τουρκο-ισραηλινής προσέγγισης για «τον φόβο» της Συρίας και κυρίως του Ιράν, μέρος του φυσικού αερίου του Ισραήλ να βρεθεί μέσα στο τουρκικό σύστημα αγωγών, αφού φτάσει από το Ισραήλ στην Τουρκία με υποθαλάσσιο αγωγό.
Είναι, όμως, εξαιρετικά δύσκολο να υποθέσει κανείς ότι το Ισραήλ θα εναποθέσει μια βαριά υποθήκη για το μέλλον του, όπως είναι το φυσικό αέριο που διαθέτει, εξ ολοκλήρου σε μία και μόνον χώρα, χωρίς να αποκλείεται Κύπρος και Ισραήλ να επιλέξουν άλλες εναλλακτικές οδούς για την εξαγωγή του φυσικού αερίου τους.
Οι μοχλοί πίεσης της Κύπρου στην ΕΕ
Η Κυπριακή Δημοκρατία μπροστά στην τουρκική «επίθεση των αγωγών» και παρά την οικονομική κατάρρευσή της έχει ακόμη ισχυρούς μοχλούς πίεσης μέσα στην ΕΕ και την Ευρωζώνη γιά να ανταπαρατεθεί στην Άγκυρα, εφόσον αυτή ενδιαφέρεται ακόμη γιά την ένταξή της στην Ευρώπη.
Και ένα από αυτά δεν είναι άλλο από το βέτο που έχει ασκηθεί στο κεφάλαιο της ενέργειας στις ευρωπαϊκές διαπραγματεύσεις ένταξης, αν προηγουμένως η Άγκυρα δεν αναγνωρίσει την Κυπριακή Δημοκρατία.
Ένα όπλο παλιό και ξεχασμένο, που όμως δεν χάνει την αξία και την ευστοχία του, ακόμα και τώρα.
Απούσα η Αθήνα από τις ενεργειακές εξελίξεις
Από όλον αυτόν τον υπό διαμόρφωση ενεργειακό χάρτη της περιοχής απουσιάζει η Αθήνα. Όχι μόνον γιατί συναντά ανυπέρβλητα αυτήν την στιγμή προβλήματα στον καθορισμό της ΑΟΖ με την Τουρκία και κατ΄ επέκταση την Κύπρο.
Αλλά και γιατί οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν έχουν ακόμα αποφασίσει αν μπορούν ή δεν μπορούν να παίξουν το ρόλο του ασφαλούς ενεργειακού θύλακα της περιοχής, ως χώρα-μέλος της ΕΕ και της Ευρωζώνης.
*«Ελλάδα αύριο» I-Reporter
Της Κύρας Αδάμ,
Ένα υψηλού ρίσκου πολιτικό και επιχειρηματικό γαϊτανάκι στήνεται γύρω από το φυσικό αέριο στην Αν. Μεσόγειο, με επίκεντρο το κυπριακό φυσικό αέριο στο. οικόπεδο 12 (μπλοκ της Αφροδίτης) και το γειτονικό ισραηλινό κοίτασμα του Λεβιάθαν.
Η Κύπρος επιχειρεί από τώρα να διαφυλάξει αλλά και να προσμετρήσει τα πιθανά μελλοντικά οικονομικά οφέλη στην προοπτική οικονομικής «ανάταξης» της νήσου μετά την καταστροφή. Η Τουρκία χρησιμοποιεί από τώρα ως μοχλό για την «τουρκογενή» επίλυση του Κυπριακού, τα μελλοντικά οικονομικά οφέλη του φυσικού αερίου. Το Ισραήλ κρατά ακόμα κλειστά τα χαρτιά των τελικών αποφάσεων του για την πιθανή εξαγωγή του φυσικού αερίου του μέσω Κύπρου (πριν ή μετά τη λύση) ή μέσω Τουρκίας. Η οριστική τύχη, όμως, του φυσικού αερίου από τό οικόπεδο 12 της κυπριακής δημοκρατίας εξαρτάται και από άλλους σημαντικούς οικονομοτεχνικούς παράγοντες -για την ώρα στο περιθώριο- οι οποίοι, όμως, θα επηρεάσουν βαθύτατα και την πολιτική λύση του «αέριου γρίφου» στην Αν. Μεσόγειο.
Τα εκτιμώμενα 198 δισ. κ.μ. φυσικού αερίου του μπλοκ 12 της Κύπρου καλύπτουν μόνον μερικώς τις διαρκώς αυξανόμενες ανάγκες της Ε.Ε. σε φυσικό αέριο, αλλά συνεισφέρουν στον κανόνα «της διαφοροποίησης των ενεργειακών πηγών» έτσι ώστε η Ε.Ε. να μην αποτελεί οιωνεί ενεργειακό «όμηρο» του ρωσικού φυσικού αερίου.
Από αυτά τα 198 δισ. κ.μ. αερίου, η αρμόδια κυπριακή Αρχή Ενέργειας εκτιμάει ότι η Κύπρος θα χρειαστεί για εσωτερική κατανάλωση περίπου 25 δισ. κ.μ. μέχρι το 2035, μειώνοντας έτσι με πρόχειρους υπολογισμούς το προς εξαγωγή φυσικό αέριο σε 173 δισ. κ.μ.
Πρόβλημα μεταφοράς
Το μεγάλο πρόβλημα, επιχειρηματικό, αλλά πρωτίστως πολιτικό που εγείρεται σε αυτό το σημείο είναι ο τόπος, η μορφή, αλλά και τρόπος μεταφοράς, αξιοποίησης και πώλησης του φυσικού αερίου εκτός Κύπρου.
Η κυπριακή κυβέρνηση από το 2012 έχει ήδη καταλήξει στην απόφαση ότι θα κατασκευαστεί σε κυπριακό έδαφος εργοστάσιο παρασκευής υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG). Τα προφανή πλεονεκτήματα αυτού το σχεδίου εκμετάλλευσης του φυσικού αερίου είναι η εύκολη και συγκριτικά φθηνότερη μεταφορά πολύ μεγάλων ποσοτήτων φυσικού αερίου χωρίς περιορισμούς σε πολλούς ταυτόχρονους προορισμούς στον πλανήτη, αλλά και το χαμηλό ρίσκο δολιοφθοράς.
Όμως, η επιλογή αυτή έχει υψηλό επενδυτικό κόστος, που φυσικά μειώνει το τελικό οικονομικό όφελος, ενώ για την ίδια τη λειτουργία του εργοστασίου απαιτούνται μεγάλες ποσότητες φυσικού αερίου που κατεβάζει σημαντικά τις εξαγώγιμες ποσότητες αερίου. Η ίδια η κατασκευή του εργοστασίου για το υγροποιημένο αέριο υπολογίζεται, σύμφωνα με τις κυπριακές Αρχές, σε 10 δισ. δολάρια, ενώ θα χρειαστεί και ένας αγωγός από το μπλοκ 12 μέχρι το Βασιλικό (σημείο κατασκευής του εργοστασίου) ύψους 2 δισ. δολ. Επομένως, σύμφωνα μετις ίδιες Αρχές, το συνολικό έσοδο από το αέριο του μπλοκ 12, με τη μορφή LNG ανέρχεται σε 50 δισ. δολάρια.
Η δεύτερη εναλλακτική λύση μεταφοράς του κυπριακού αερίου από το μπλοκ 12 είναι η κατασκευή υποθαλάσσιου αγωγού από την Κύπρο στην Ελλάδα, ιδέα που ακόμα γοητεύει την Αθήνα. Εδώ, όμως, εκτός των άλλων παρουσιάζονται προβλήματα... μήκους και βάθους. Η απόταση από το μπλοκ 12 μέχρι την Κρήτη και από εκεί στις ακτές της Πελοποννήσου είναι συνολικώς 1.150 χλμ κάτι λιγότερο δηλαδή από το μήκος του αγωγού που μεταφέρει ρωσικό αέριο στη Γερμανία, ενώ το βάθος στο οποίο θα τοποθετηθούν οι αγωγοί μεταξύ Κύπρου και Κρήτης φτάνει και τα 2.000 μ. Το συνολικό κόστος της μεταφοράς του κυπριακού, αερίου από το Βασιλικό στην Πελοπόννησο μπορεί να αγγίξει τα 17 δισ. δολάρια, περιορίζοντας το συνολικό έσοδο για μια εικοσαετία περίπου στα 54 δισ. δολάρια. Η παράθεση των αριθμητικών στοιχείων δεν είναι τυχαία γιατί από το κόστος και το κέρδος θα εξαρτηθεί εν πολλοίς η τελική επένδυση για την αξιοποίηση του φυσικού αερίου.
Γιά φθηνότερη λύση μιλάει η Άγκυρα
Στα στοιχεία αυτά «πατάει» -άλλωστε η Άγκυρα και οι υποστηρικτές της για να προκαταλάβει και να πείσει τους ενδιαφερόμενους επενδυτές ότι η μεταφορά του κυπριακού φυσικού αερίου μέσω Τουρκίας είναι η ευκολότερη και φθηνότερη λύση και για αυτό πιέζει για την προηγούμενη λύση του Κυπριακού, που θα φέρει «χρήματα και ειρήνη» στην περιοχή.
Σύμφωνα με τους υπάρχοντες υπολογισμούς από διαφορετικές πηγές, το συνολικό έσοδο από το φυσικό αέριο μέσω αγωγού προς την Τουρκία ανέρχεται σε 69 δισ. δολάρια, έναντι των 54 δισ. δολαρίων μέσω υπο-θαλάσσιου αγωγού στην Ελλάδα και έναντι των 50 δισ. δολαρίων, κατά προσέγγιση με τπ μορφή LNG από την Κύπρο.
Με βάση αυτό το σχετικό πλεονέκτημα, η Άγκυρα προωθεί από τώρα την ιδέα ότι το κυπριακό,αέριο θα φτάσει πολύ ταχύτερα, οικονομικότερα και ασφαλέστερα, στην Ευρώπη μέσω του τουρκικού εδάφους και του συστήματος αγωγών.
Ένας αγωγός από το μπλοκ 12 μπορεί εύκολα, αφού διατρέξει το κυπριακό έδαφος να φτάσει στα μεγάλα κέντρα του Τσεϊχάν (όπου σχεδιάζεται η κατασκευή μεγάλου εργοστασίου παραγωγής αερίου LNG), της Μερσίνας ή των Αδάνων και από εκεί να μπει στο υπόλοιπο σύστημα αγωγών φυσικού αερίου που διαθέτει η Τουρκία. Φυσικά ένα πολύ μεγάλο μέρος του κυπριακού φυσικού αερίου θα μπορούσε αμέσως να διοχετευθεί στην εσωτερική τουρκική αγορά,οι ανάγκες της οποίας σε ενέργεια αυξάνουν συνεχώς.
Παράλληλα, η Τουρκία και οι λογής υποστηρικτές της, θεωρούν ότι θα είναι εύκολο το κυπριακό φυσικό αέριο να μεταφερθεί στην Ευρώπη. «Ξεχνούν», όμως, να αναφέρουν ότι τα σχέδια αγωγών μεταφοράς φυσικού αερίου στην Ευρώπη μέσω και της Τουρκίας είναι ακόμα στον αέρα. Δεν έχει ακόμα δηλαδή καταλήξει η κατα-σκευή του συστήματος αγωγών NABUCCO, (μέσω Τουρκίας και Βουλγαρίας στην Αυστρία) ούτε ο ανταγωνιστικός του TAP (μέσω Τουρκίας και Αδριατικής στην Κεντρική Ευρώπη). Και όλα αυτά χωρίς να υπολογίζονται τα πλήρως ανταγωνιστικά σχέδια των Ρώσων στην περιοχή.
Δι' αυτού του τρόπου, η τουρκική κυβέρνηση υποστηρίζει σταθερά.το σχέδιο της να καταστεί η χώρα ένας σημαντικότατος «ενεργειακός θύλακας ασφαλείας», στον οποίο θα συγκεντρώνονται πετρέλαιο και φυσικό αέριο από όλες τις γειτονικές περιοχές, από την Κασπία και τη Μαύρη θάλασσα μέχρι την Κύπρο, (γιατί όχι και το Ισραήλ) και από εκεί στην ενεργοβόρο Ευρώπη.
Κλειστά κρατάει τα χαρτιά του το Ισραήλ
Υπάρχει και ένας ακόμα παίκτης στο σκηνικό και αυτός είναι το Ισραήλ. Η ισραηλινή κυβέρνηση δεν έχει ακόμα αποκαλύψει τις προθέσεις και τρ σχέδια της, αν και λίγες μέρες πριν άρχισε τις πρώτες αντλήσεις φυσικού αερίου σέ ένα από τα διαπιστωμένα κοιτάσματα της. Δεν έχει ξεκαθαρίσει ακόμα δηλαδή, αν το Ισραήλ θα αποφασίσει να εξαγάγει και πώς το φυσικό αέριο του. Το κυπριακό μπλοκ 12 εφάπτεται με ένα τμήμα του μεγάλου ισραηλινού κοιτάσματος του Λεβιάθαν και αυτό συνηγορεί υπέρ της άποψης ότι ένα μέρος του ισραηλινού αερίου θα ενωθεί με αυτό της Κύπρου.
Ουδείς, όμως, μπορεί να αποκλείσει,το ενδεχόμενο, λόγω της πρόσφατης τουρκο-ισραηλινής προσέγγισης για «τον φόβο» της Συρίας και κυρίως του Ιράν, μέρος του φυσικού αερίου του Ισραήλ να βρεθεί μέσα στο τουρκικό σύστημα αγωγών, αφού φτάσει από το Ισραήλ στην Τουρκία με υποθαλάσσιο αγωγό.
Είναι, όμως, εξαιρετικά δύσκολο να υποθέσει κανείς ότι το Ισραήλ θα εναποθέσει μια βαριά υποθήκη για το μέλλον του, όπως είναι το φυσικό αέριο που διαθέτει, εξ ολοκλήρου σε μία και μόνον χώρα, χωρίς να αποκλείεται Κύπρος και Ισραήλ να επιλέξουν άλλες εναλλακτικές οδούς για την εξαγωγή του φυσικού αερίου τους.
Οι μοχλοί πίεσης της Κύπρου στην ΕΕ
Η Κυπριακή Δημοκρατία μπροστά στην τουρκική «επίθεση των αγωγών» και παρά την οικονομική κατάρρευσή της έχει ακόμη ισχυρούς μοχλούς πίεσης μέσα στην ΕΕ και την Ευρωζώνη γιά να ανταπαρατεθεί στην Άγκυρα, εφόσον αυτή ενδιαφέρεται ακόμη γιά την ένταξή της στην Ευρώπη.
Και ένα από αυτά δεν είναι άλλο από το βέτο που έχει ασκηθεί στο κεφάλαιο της ενέργειας στις ευρωπαϊκές διαπραγματεύσεις ένταξης, αν προηγουμένως η Άγκυρα δεν αναγνωρίσει την Κυπριακή Δημοκρατία.
Ένα όπλο παλιό και ξεχασμένο, που όμως δεν χάνει την αξία και την ευστοχία του, ακόμα και τώρα.
Απούσα η Αθήνα από τις ενεργειακές εξελίξεις
Από όλον αυτόν τον υπό διαμόρφωση ενεργειακό χάρτη της περιοχής απουσιάζει η Αθήνα. Όχι μόνον γιατί συναντά ανυπέρβλητα αυτήν την στιγμή προβλήματα στον καθορισμό της ΑΟΖ με την Τουρκία και κατ΄ επέκταση την Κύπρο.
Αλλά και γιατί οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν έχουν ακόμα αποφασίσει αν μπορούν ή δεν μπορούν να παίξουν το ρόλο του ασφαλούς ενεργειακού θύλακα της περιοχής, ως χώρα-μέλος της ΕΕ και της Ευρωζώνης.
*«Ελλάδα αύριο» I-Reporter
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Τροϊκανός έπαθε εγκεφαλικό κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Τα νέα φορολογικά βάρη που φέρνει το νέο Ε1
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
