2013-04-10 13:12:04
Ήταν η δέκα του Απρίλη στα 1826,ξημέρωνε η κυριακή των Βαίων όταν αποφασίστηκε η μεγάλη έξοδος προς την ελευθερία των "ελεύθερων πολιορκημένων" του Μεσολογγίου,μια έξοδος απο τα της ζωής πρός την αιωνιότητα,μια έξοδος με τόσο επίκαιρο τον σημειολογικό της χαρακτήρα.
Όπως τονίζω με την παραμικρή ευκαιρία,η ιστορία αξίζει και έχει λόγο να μελετάται,μόνον εφόσον έχει παραδειγματικό χαρακτήρα,αν το παράδειγμα της ιστορίας του τότε δύναται να επιδράσει θετικά στην ζωή όσων έρχονται σε επαφή με αυτή την πρότερη γνώση,ειδάλλως το να παραμένει η ιστορία με τον μουσειακό της χαρακτήρα,δεν έχει καμιά άλλη χρησιμότητα πέραν της μελέτης απο τους ειδικούς και μόνον.
Τι θα μπορούσε το λοιπόν σήμερα και υπό τις παρούσες ιστορικές συνθήκες να μας διδάξει ένα τέτοιο παράδειγμα αυτοθυσίας που διακατέχεται ολάκερο απο ένα οξύμωρο σχήμα,αυτό της απαξίωσης της ίδιας της ζωής και των υλικών απο την πλευρά των πολιορκημένων Ελλήνων του τότε μέσω της θυσίας,προκειμένου να νιώσουν την ελευθερία έστω και για τελευταία φορά αλλά και της αιωνιότητας που τους χάρισε αυτή τους η στάση της απαξίωσης του πρόσκαιρου για κάτι πνευματικό,άυλο και ως είθισται άχρηστο με τα σημερινά δεδομένα ;
Ποιός είναι ο εχθρός του σήμερα και ποίοι είναι οι πολιορκημένοι,δεν είναι καθόλου σαφές πλέον,η ασάφεια βολεύει πολλούς,ίσως και τις δικές μας συνειδήσεις εν τέλλει,ένα είναι το μόνο σίγουρο πως καταντήσαμε μια κοινωνία γεμάτη απο ιδανικούς αυτόχειρες για να δανειστώ τον όρο του ποιητή Κώστα Καρυωτάκη,μια κοινωνία χωρίς συνεκτικούς δεσμούς αναμεταξύ των μελών της,χωρίς ίχνος αλληλεγγύης,χωρίς πίστη στον Θεό και το πνευματικό κομμάτι της ύπαρξης του ανθρώπου,μια κοινωνία ενός υδροκέφαλου και στείρου συνάμα υλισμού που δεν οδηγεί παρά στην καταστροφή μέσω του μιθρυδατισμού και της αλλοτρίωσης.
Κάποιοι αναρωτίουνται υποκριτικά που οφείλονται οι κοντά δύο αυτοκτονίες συνελλήνων την ημέρα τα τελευταία χρόνια,μιλάνε δήθεν για οικονομική κρίση και αφήνουν την "ανάλυση" εκεί που τους βολεύει,σε μια ρηχή πολιτικάντικη προσέγγιση και τίποτε άλλο,ενώ οι πραγματικοί λόγοι θα πρέπει να αναζητηθούν σε δύο άξονες τους οποίους και προανέφερα και αυτοί είναι κατά πρώτης η έλλειψη του μακρυγιαννικού "Εμείς" αλλά και αυτή η πνευματική κενότητα του σύγχρονου ανθρώπου που θεωρεί ζωή οτι μπορεί να αισθανθεί μέσω των πεπερασμένων του αισθήσεων,θεωρεί κόσμο τον μικρόκοσμο του και μόνον,αδιαφορώντας στην βαθύτερη του ουσία ακόμα και για τον ίδιο του τον εαυτό,ενώ για τους άλλους ούτε λόγος φυσικά.
Ζούμε μια κοινωνία γεμάτη απο φοβισμένα ανθρωπάκια μέσα στις μεγαλουπόλεις,κάποιοι μας στέρησαν την ελευθερία μας πολλά πολλά χρόνια τώρα προτείνοντας μας την ζωή που έχουμε,το κακό δεν είναι τόσο αυτό το ζήτημα αλλά το οτι όλα αυτά έγιναν και γίνονται και δυστυχώς θα εξακολουθούν να γίνονται με την δική μας βούληση,διότι η αλυσίδα φαντάζει ωραιότερη όταν την περνάει ο ίδιος ο σκλάβος στον λαιμό του.
Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΣΤΗΝ ΚΟΡΥΦΑΙΑ 5ΑΔΑ ΤΟΥ CHAMPIONS LEAGUE Ο ΡΟΝΑΛΝΤΟ!
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
