2013-04-14 13:01:13
Οσμίζομαι γύρω μου μιαν αλλαγή στον τρόπο σκέψης κάποιων συμπατριωτών μου. Είναι κάτι που το καταλαβαίνει κανείς και μέσα στο Antinews διαβάζοντας τα σχόλια και τα άρθρα γνωστών από καιρό φίλων και συμπορευόμενων. Η επιλογή της εξόδου από το Ευρώ και της ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας της χώρας φαντάζει πλέον λιγότερο εφιαλτική. Υπό κάποιες προϋποθέσεις, πολίτες που πριν κάποιους μήνες την έβλεπαν ως καταστροφή, σήμερα δείχνουν να «φλερτάρουν» με την ιδέα της. Ας προσπαθήσουμε να ανιχνεύσουμε όσο είναι δυνατόν τι σημαίνει αυτή η επιλογή για την Ελλάδα, με ψυχραιμία, ψυχρή λογική και χωρίς καμία διάθεση τρομοκράτησης ανθρώπων και κολασμένης εικονογράφησης πιθανολογούμενων γεγονότων.
Οι περισσότεροι από αυτούς που βλέπουν την επιστροφή σε εθνικό νόμισμα ως λύση, διατείνονται εν χορώ πως και παλαιότερα η χώρα είχε εθνικό νόμισμα – την δραχμή και δεν αντιμετώπιζε κανένα πρόβλημα. Ξεχνούν όμως όλοι αυτοί, πως τώρα θα υπάρχει (εκτός των άλλων αναντιστοιχιών) μία τρομερή διαφορά: θα πρέπει να ζήσουμε χωρίς δανεικά! Η χώρα, μετά την ανεξέλεγκτη χρεοκοπία και την εξωτερική στάση πληρωμών, θα χάσει για μεγάλο πιθανώς χρονικό διάστημα την πρόσβαση σε εξωτερικό δανεισμό από τις αγορές. Φοβερή διαφορά, που ελάχιστοι αναλυτές της αποδίδουν τις τρομακτικές επιπτώσεις που θα έχει στην πράξη.
Το δόγμα πως δεν έχουμε τίποτε να χάσουμε, επειδή τα έχουμε ήδη χάσει όλα, είναι μια τόσο μεγάλη πλάνη, που είναι απορίας άξιο πως έχει καταφέρει να εδραιωθεί στις πεποιθήσεις ενός μεγάλου μέρους της κοινωνίας. Εικάζω πως πρόκειται για τρεις ουσιαστικά τύπους πολιτών που το πιστεύουν και το προπαγανδίζουν αυτό
- Εκείνοι που πραγματικά υποφέρουν και ο πόνος και η απελπισία τους έχουν παραλύσει την λογική και απόμειναν να κινούνται από το θυμικό τους που (δικαιολογημένα) τους λέει πως αφού οι ίδιοι έχασαν τα πάντα, τότε δεν πειράζει όλα να γίνουν στάχτη και μπούλμπερη.
- Είναι ακόμη, εκείνοι που καλόπιστα πιστεύουν στην θεωρία της αναγέννησης μέσω της πλήρους καταστροφής. Αυτοί σκέφτονται πως μονάχα μέσα από την πλήρη καταστροφή και τον όλεθρο της οικονομίας και της κοινωνίας γενικότερα, θα προκύψει το καινούριο και το επιθυμητό για τους ίδιους.
- Είναι τέλος και οι βολεμένοι, αυτοί που δεν έχουν να χάσουν τίποτε, επειδή έχουν προλάβει να βγάλουν τα συναλλαγματικά τους αποθέματα «έξω» ή να τα θάψουν στην αυλή τους. Αυτοί σπεκουλάρουν στην ιδέα του νέου «Ζαλόγγου» και ονειρεύονται την στιγμή που ο νεοέλληνας θα βάλει φωτιά στην πυριτιδαποθήκη όπως κάποτε ο καλόγερος Σαμουήλ ώστε να πεθάνει η ελληνική ψυχή μας μαζί με τους «αλλόφυλους», τους «ναζί», τα στρατεύματα κατοχής και τους κατακτητές του 4ου Ράιχ. Στο βάθος του μυαλού ορισμένων από αυτούς, αχνοφέγγει φυσικά η ιδέα πως κάτι τέτοιο θα τους επιτρέψει κατόπιν να αγοράσουν μισοτιμής την χώρα με τα κρυμμένα και κλεμμένα «ευρά» που φρόντισαν επιμελώς να φυλάξουν όλα αυτά τα χρόνια που ο απλός κοσμάκης τσιγαριζότανε στην φωτιά της κρίσης και των μνημονίων.
Ας κάνουμε μιαν απόπειρα να εντοπίσουμε ορισμένες αλήθειες που πρέπει να γνωρίζουμε οπωσδήποτε πριν αποφασίσουμε να τιναχτούμε μονάχοι μας στον αέρα όπως ο Σαμουήλ στο Κούγκι.
Επιστροφή σε εθνικό νόμισμα, σημαίνει πως τα σύνορα θα είναι κλειστά σε κεφάλαια και εμπορεύματα. Οι εισαγωγές προϊόντων θα γίνονται κατόπιν ειδικών αδειών όπως παλιά, με άμεση συνέπεια την δημιουργία νέων κλειστών καστών «αδειούχων» εισαγωγέων. Λόγω αυτού, μάλλον θα λάβει χώρα αναβίωση όλων των κλειστών επαγγελμάτων. Θα υπάρχει αυστηρός έλεγχος συναλλάγματος και θα επιβληθούν υψηλοί δασμοί εισαγωγών. Τούτο λογικά θα οδηγήσει την χώρα εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης. Άμεση συνέπεια θα είναι να χαθούν οι καθαροί χρηματικοί πόροι που εισρέουν στην χώρα κατ’ έτος με την μορφή κοινοτικών προγραμμάτων (ΕΣΠΑ, ΕΤΕπ, κλπ) ή επιδοτήσεων (ΚΑΠ, ενισχύσεις, κλπ). Θα λείψουν από την αγορά ετησίως και για τα επόμενα οκτώ τουλάχιστον χρόνια πάνω από 2 δις ευρώ αγροτικές επιδοτήσεις και πάνω από 2 δις ευρώ κοινοτικές εισροές από προγράμματα σύγκλισης, συνολικά περί τα 4 δις ευρώ ανά έτος και για την οκταετία συνολικά πάνω από 32 δις ευρώ καθαρό χρήμα. Οι τράπεζες θα τεθούν κάτω από ασφυκτικό κρατικό έλεγχο. Ουσιαστικά θα υπάρξει δήμευση των καταθέσεων και θα γίνει μετατροπή τους σε εθνικό νόμισμα με όποια ισοτιμία κριθεί πρόσφορη την στιγμή της μετατροπής. Θα υπάρξουν περιορισμοί στα ποσά των αναλήψεων, με την εφαρμογή πλαφόν για μεγάλο χρονικό διάστημα. Στην πράξη, για τα πρώτα έτη αυτής της μοναχικής πορείας, το νέο εθνικό νόμισμα δεν θα έχει καμιά αξία στο εξωτερικό της χώρας και η ισοτιμία του στο εσωτερικό της θα αλλάζει κυριολεκτικά με την ώρα. Ακόμη η ισλανδική Κορόνα δεν έχει αντίκρισμα στο εξωτερικό σύμφωνα με το δελτίο της ΕΚΤ. Είναι μύθος πως θα φθηνύνουν τα εγχώρια προϊόντα, καθώς δεν υπάρχει σχεδόν κανένας κλάδος της οικονομίας μας καθετοποιημένος, πράγμα που σημαίνει πως εξαρτώνται όλοι σε μεγάλο βαθμό από τις εισαγωγές ξένων προϊόντων. Αυτά τα εισαγόμενα προϊόντα θα γίνουν πολύ ακριβά και εκτός αυτού θα χρειάζονται συνάλλαγμα για να αγοραστούν. Είναι μύθος πως θα αγοράζονται με μετατροπή δραχμών όπως παλιά, καθώς η χώρα δεν θα είναι πια στις αγορές και η νέα δραχμή ΔΕΝ θα διαπραγματεύεται στα χρηματιστήρια των νομισμάτων. Ακόμη και βασικά διατροφικά αγαθά όπως γάλα, αλεύρι, ζάχαρη, κηπευτικά, ψάρια, φρούτα, κλπ, θα απαιτούν πρώτες ύλες (γεωργικά και κτηνοτροφικά φάρμακα, λιπάσματα, πολλαπλασιαστικό υλικό, πετρέλαιο, κλπ) εισαγόμενες από το εξωτερικό έναντι σκληρού συναλλάγματος. Οι ΔΥ και όσοι θα εργάζονται στον ιδιωτικό τομέα, θα έχουν στην τσέπη τους άφθονες δραχμές (λόγω ΑΤΑ, ονομαστικών αυξήσεων μισθών και συντάξεων, πολλαπλασιασμό επιδομάτων, κλπ) όμως με αυτές θα αγοράζουν κλάσμα μονάχα των αγαθών που αγοράζουν τώρα ακόμη και με τον ελάχιστο μισθό των 500 ευρώ. Το φαινόμενο είναι οικείο σε εμάς λόγω γειτνίασης με τις πρώην κομμουνιστικές βαλκανικές χώρες, όπου ο κόσμος είχε λεφτά στην τσέπη, τα μαγαζιά όμως που πουλούσαν σε τοπικό νόμισμα είχαν άδειες βιτρίνες. Αντίθετα, τα μαγαζιά που συναλλάσσονταν σε σκληρό νόμισμα είχαν στα ράφια και «του πουλιού το γάλα». Αυτομάτως, αυτό σημαίνει την δημιουργία ντεφάκτο και ξεδιάντροπα πλέον της κοινωνίας των δύο ταχυτήτων. Αυτών που θα ψωνίζουν με δραχμές κι αυτών που θα ψωνίζουν με συνάλλαγμα. Κάτι τέτοιο θα κάνει τις ταξικές και κοινωνικές διαφορές του σήμερα να μοιάζουν παιδικό παιχνίδι ρόλων. Η έλλειψη τέλος παραγωγικής μηχανής στην χώρα, μπορεί υπό προϋποθέσεις τους πρώτους μήνες εφαρμογής της νέας πορείας (κυρίως αν αυτή αποφασιστεί χωρίς σχέδιο και χωρίς προετοιμασία), να οδηγήσει σε πλήρη κοινωνική έκρηξη και σε εκτροχιασμό κάθε έννοιας νομιμότητας και τάξης, με συνέπεια δυσάρεστες επιπτώσεις στην ποιότητα και την πληρότητα του δημοκρατικού πολιτεύματος, επιπτώσεις που αν επισυμβούν, είναι δυνατόν λόγω των περιστάσεων να διαρκέσουν ακόμη και δεκαετίες ολόκληρες.
Τελειώνοντας να αναφέρω και τις θετικές επιπτώσεις ενός τέτοιου εγχειρήματος, κυριότερη των οποίων είναι η δυνατότητα άσκησης ευέλικτης νομισματικής πολιτικής (μέσω υποτίμησης του νομίσματος) και κατά συνέπεια να κερδίσεις σε ανταγωνιστικότητα. Η χώρα μας λόγω έλλειψης παραγωγικής (και μάλιστα εξωστρεφούς) μηχανής, αναμένεται να ωφεληθεί τα μάλα από μια τέτοια δυνατότητα κυρίως στον τομέα του τουρισμού και των υπηρεσιών. Θα είναι αυτός ο τομέας, μαζί με την ναυτιλία και ίσως και τα μεταναστευτικά εμβάσματα αργότερα (το έχουμε δει το έργο) που θα μας εξασφαλίζει τους άδηλους πόρους σε συνάλλαγμα που θα είναι απαραίτητοι για την στοιχειώδη λειτουργία της χώρας. Και οι τρεις αυτές πηγές συναλλαγματικών διαθεσίμων είναι ευαίσθητες και ευμετάβλητες στις διεθνείς οικονομικές συνθήκες σε τόσο μεγάλο βαθμό, που τυχούσα μαζική καθίζησή τους, θα μπορούσε να οδηγήσει την χώρα σε καταστάσεις που έχουμε δει μονάχα στην τηλεόραση.
Ελπίζω όλοι αυτοί που ευαγγελίζονται με μεγάλη ευκολία τους «Ζαλόγγους» και τα «Κούγκια» να ρίξουν μια ματιά στην παρούσα ανάλυση, που έγινε προσπάθεια να είναι εκλογικευμένη, στοιχειοθετημένη και κυρίως να μην τρομοκρατεί και να φοβίζει αλλά να θέτει προβληματισμούς και να ωθεί σε σοβαρές συζητήσεις. Η αποδοχή της θα δείξει εάν πέτυχε στο ελάχιστο τους στόχους της.
www.antinews.gr
Οι περισσότεροι από αυτούς που βλέπουν την επιστροφή σε εθνικό νόμισμα ως λύση, διατείνονται εν χορώ πως και παλαιότερα η χώρα είχε εθνικό νόμισμα – την δραχμή και δεν αντιμετώπιζε κανένα πρόβλημα. Ξεχνούν όμως όλοι αυτοί, πως τώρα θα υπάρχει (εκτός των άλλων αναντιστοιχιών) μία τρομερή διαφορά: θα πρέπει να ζήσουμε χωρίς δανεικά! Η χώρα, μετά την ανεξέλεγκτη χρεοκοπία και την εξωτερική στάση πληρωμών, θα χάσει για μεγάλο πιθανώς χρονικό διάστημα την πρόσβαση σε εξωτερικό δανεισμό από τις αγορές. Φοβερή διαφορά, που ελάχιστοι αναλυτές της αποδίδουν τις τρομακτικές επιπτώσεις που θα έχει στην πράξη.
Το δόγμα πως δεν έχουμε τίποτε να χάσουμε, επειδή τα έχουμε ήδη χάσει όλα, είναι μια τόσο μεγάλη πλάνη, που είναι απορίας άξιο πως έχει καταφέρει να εδραιωθεί στις πεποιθήσεις ενός μεγάλου μέρους της κοινωνίας. Εικάζω πως πρόκειται για τρεις ουσιαστικά τύπους πολιτών που το πιστεύουν και το προπαγανδίζουν αυτό
- Εκείνοι που πραγματικά υποφέρουν και ο πόνος και η απελπισία τους έχουν παραλύσει την λογική και απόμειναν να κινούνται από το θυμικό τους που (δικαιολογημένα) τους λέει πως αφού οι ίδιοι έχασαν τα πάντα, τότε δεν πειράζει όλα να γίνουν στάχτη και μπούλμπερη.
- Είναι ακόμη, εκείνοι που καλόπιστα πιστεύουν στην θεωρία της αναγέννησης μέσω της πλήρους καταστροφής. Αυτοί σκέφτονται πως μονάχα μέσα από την πλήρη καταστροφή και τον όλεθρο της οικονομίας και της κοινωνίας γενικότερα, θα προκύψει το καινούριο και το επιθυμητό για τους ίδιους.
- Είναι τέλος και οι βολεμένοι, αυτοί που δεν έχουν να χάσουν τίποτε, επειδή έχουν προλάβει να βγάλουν τα συναλλαγματικά τους αποθέματα «έξω» ή να τα θάψουν στην αυλή τους. Αυτοί σπεκουλάρουν στην ιδέα του νέου «Ζαλόγγου» και ονειρεύονται την στιγμή που ο νεοέλληνας θα βάλει φωτιά στην πυριτιδαποθήκη όπως κάποτε ο καλόγερος Σαμουήλ ώστε να πεθάνει η ελληνική ψυχή μας μαζί με τους «αλλόφυλους», τους «ναζί», τα στρατεύματα κατοχής και τους κατακτητές του 4ου Ράιχ. Στο βάθος του μυαλού ορισμένων από αυτούς, αχνοφέγγει φυσικά η ιδέα πως κάτι τέτοιο θα τους επιτρέψει κατόπιν να αγοράσουν μισοτιμής την χώρα με τα κρυμμένα και κλεμμένα «ευρά» που φρόντισαν επιμελώς να φυλάξουν όλα αυτά τα χρόνια που ο απλός κοσμάκης τσιγαριζότανε στην φωτιά της κρίσης και των μνημονίων.
Ας κάνουμε μιαν απόπειρα να εντοπίσουμε ορισμένες αλήθειες που πρέπει να γνωρίζουμε οπωσδήποτε πριν αποφασίσουμε να τιναχτούμε μονάχοι μας στον αέρα όπως ο Σαμουήλ στο Κούγκι.
Επιστροφή σε εθνικό νόμισμα, σημαίνει πως τα σύνορα θα είναι κλειστά σε κεφάλαια και εμπορεύματα. Οι εισαγωγές προϊόντων θα γίνονται κατόπιν ειδικών αδειών όπως παλιά, με άμεση συνέπεια την δημιουργία νέων κλειστών καστών «αδειούχων» εισαγωγέων. Λόγω αυτού, μάλλον θα λάβει χώρα αναβίωση όλων των κλειστών επαγγελμάτων. Θα υπάρχει αυστηρός έλεγχος συναλλάγματος και θα επιβληθούν υψηλοί δασμοί εισαγωγών. Τούτο λογικά θα οδηγήσει την χώρα εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης. Άμεση συνέπεια θα είναι να χαθούν οι καθαροί χρηματικοί πόροι που εισρέουν στην χώρα κατ’ έτος με την μορφή κοινοτικών προγραμμάτων (ΕΣΠΑ, ΕΤΕπ, κλπ) ή επιδοτήσεων (ΚΑΠ, ενισχύσεις, κλπ). Θα λείψουν από την αγορά ετησίως και για τα επόμενα οκτώ τουλάχιστον χρόνια πάνω από 2 δις ευρώ αγροτικές επιδοτήσεις και πάνω από 2 δις ευρώ κοινοτικές εισροές από προγράμματα σύγκλισης, συνολικά περί τα 4 δις ευρώ ανά έτος και για την οκταετία συνολικά πάνω από 32 δις ευρώ καθαρό χρήμα. Οι τράπεζες θα τεθούν κάτω από ασφυκτικό κρατικό έλεγχο. Ουσιαστικά θα υπάρξει δήμευση των καταθέσεων και θα γίνει μετατροπή τους σε εθνικό νόμισμα με όποια ισοτιμία κριθεί πρόσφορη την στιγμή της μετατροπής. Θα υπάρξουν περιορισμοί στα ποσά των αναλήψεων, με την εφαρμογή πλαφόν για μεγάλο χρονικό διάστημα. Στην πράξη, για τα πρώτα έτη αυτής της μοναχικής πορείας, το νέο εθνικό νόμισμα δεν θα έχει καμιά αξία στο εξωτερικό της χώρας και η ισοτιμία του στο εσωτερικό της θα αλλάζει κυριολεκτικά με την ώρα. Ακόμη η ισλανδική Κορόνα δεν έχει αντίκρισμα στο εξωτερικό σύμφωνα με το δελτίο της ΕΚΤ. Είναι μύθος πως θα φθηνύνουν τα εγχώρια προϊόντα, καθώς δεν υπάρχει σχεδόν κανένας κλάδος της οικονομίας μας καθετοποιημένος, πράγμα που σημαίνει πως εξαρτώνται όλοι σε μεγάλο βαθμό από τις εισαγωγές ξένων προϊόντων. Αυτά τα εισαγόμενα προϊόντα θα γίνουν πολύ ακριβά και εκτός αυτού θα χρειάζονται συνάλλαγμα για να αγοραστούν. Είναι μύθος πως θα αγοράζονται με μετατροπή δραχμών όπως παλιά, καθώς η χώρα δεν θα είναι πια στις αγορές και η νέα δραχμή ΔΕΝ θα διαπραγματεύεται στα χρηματιστήρια των νομισμάτων. Ακόμη και βασικά διατροφικά αγαθά όπως γάλα, αλεύρι, ζάχαρη, κηπευτικά, ψάρια, φρούτα, κλπ, θα απαιτούν πρώτες ύλες (γεωργικά και κτηνοτροφικά φάρμακα, λιπάσματα, πολλαπλασιαστικό υλικό, πετρέλαιο, κλπ) εισαγόμενες από το εξωτερικό έναντι σκληρού συναλλάγματος. Οι ΔΥ και όσοι θα εργάζονται στον ιδιωτικό τομέα, θα έχουν στην τσέπη τους άφθονες δραχμές (λόγω ΑΤΑ, ονομαστικών αυξήσεων μισθών και συντάξεων, πολλαπλασιασμό επιδομάτων, κλπ) όμως με αυτές θα αγοράζουν κλάσμα μονάχα των αγαθών που αγοράζουν τώρα ακόμη και με τον ελάχιστο μισθό των 500 ευρώ. Το φαινόμενο είναι οικείο σε εμάς λόγω γειτνίασης με τις πρώην κομμουνιστικές βαλκανικές χώρες, όπου ο κόσμος είχε λεφτά στην τσέπη, τα μαγαζιά όμως που πουλούσαν σε τοπικό νόμισμα είχαν άδειες βιτρίνες. Αντίθετα, τα μαγαζιά που συναλλάσσονταν σε σκληρό νόμισμα είχαν στα ράφια και «του πουλιού το γάλα». Αυτομάτως, αυτό σημαίνει την δημιουργία ντεφάκτο και ξεδιάντροπα πλέον της κοινωνίας των δύο ταχυτήτων. Αυτών που θα ψωνίζουν με δραχμές κι αυτών που θα ψωνίζουν με συνάλλαγμα. Κάτι τέτοιο θα κάνει τις ταξικές και κοινωνικές διαφορές του σήμερα να μοιάζουν παιδικό παιχνίδι ρόλων. Η έλλειψη τέλος παραγωγικής μηχανής στην χώρα, μπορεί υπό προϋποθέσεις τους πρώτους μήνες εφαρμογής της νέας πορείας (κυρίως αν αυτή αποφασιστεί χωρίς σχέδιο και χωρίς προετοιμασία), να οδηγήσει σε πλήρη κοινωνική έκρηξη και σε εκτροχιασμό κάθε έννοιας νομιμότητας και τάξης, με συνέπεια δυσάρεστες επιπτώσεις στην ποιότητα και την πληρότητα του δημοκρατικού πολιτεύματος, επιπτώσεις που αν επισυμβούν, είναι δυνατόν λόγω των περιστάσεων να διαρκέσουν ακόμη και δεκαετίες ολόκληρες.
Τελειώνοντας να αναφέρω και τις θετικές επιπτώσεις ενός τέτοιου εγχειρήματος, κυριότερη των οποίων είναι η δυνατότητα άσκησης ευέλικτης νομισματικής πολιτικής (μέσω υποτίμησης του νομίσματος) και κατά συνέπεια να κερδίσεις σε ανταγωνιστικότητα. Η χώρα μας λόγω έλλειψης παραγωγικής (και μάλιστα εξωστρεφούς) μηχανής, αναμένεται να ωφεληθεί τα μάλα από μια τέτοια δυνατότητα κυρίως στον τομέα του τουρισμού και των υπηρεσιών. Θα είναι αυτός ο τομέας, μαζί με την ναυτιλία και ίσως και τα μεταναστευτικά εμβάσματα αργότερα (το έχουμε δει το έργο) που θα μας εξασφαλίζει τους άδηλους πόρους σε συνάλλαγμα που θα είναι απαραίτητοι για την στοιχειώδη λειτουργία της χώρας. Και οι τρεις αυτές πηγές συναλλαγματικών διαθεσίμων είναι ευαίσθητες και ευμετάβλητες στις διεθνείς οικονομικές συνθήκες σε τόσο μεγάλο βαθμό, που τυχούσα μαζική καθίζησή τους, θα μπορούσε να οδηγήσει την χώρα σε καταστάσεις που έχουμε δει μονάχα στην τηλεόραση.
Ελπίζω όλοι αυτοί που ευαγγελίζονται με μεγάλη ευκολία τους «Ζαλόγγους» και τα «Κούγκια» να ρίξουν μια ματιά στην παρούσα ανάλυση, που έγινε προσπάθεια να είναι εκλογικευμένη, στοιχειοθετημένη και κυρίως να μην τρομοκρατεί και να φοβίζει αλλά να θέτει προβληματισμούς και να ωθεί σε σοβαρές συζητήσεις. Η αποδοχή της θα δείξει εάν πέτυχε στο ελάχιστο τους στόχους της.
www.antinews.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Ο Σαββίδης εκτιμά πολύ τον Ζαγοράκη και τον θέλει δίπλα του
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Καμμένος: Η Ελλάδα είναι υπό κατοχή...!!!
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
