2013-04-14 21:51:20
Γεννήθηκα στο λυκαυγές της δεκαετίας του ’50, όταν η Ελλάδα μάζευε ακόμα τα συντρίμμια του Εμφυλίου. Οταν η αστική τάξη κοίταγε με υπεροπτικό ύφος τη φτωχολογιά που ξυπνούσε και πάλευε, στην αρχή για επιβίωση και αργότερα για διάκριση στο επιχειρείν και την τέχνη. Πόσο όμορφα σε δύο στιχάκια θα αποτύπωνε στις αρχές της δεκαετίας του ’60 ο ποιητής Μανώλης Αναγνωστάκης αυτό το λυκαυγές: «Μη ζητάς, κορίτσι μου, ένα κορδελάκι, μέσα από τα ερείπια φτιάχνω ένα σπιτάκι». Εγώ πρόλαβα τη λεπτή μέση των γυναικών. Ασφυκτικά σφιγμένες από ζώνες που τούρλωναν τα οπίσθια των γυναικών. Τις κλος φούστες. Την καλτσοδέτα στη ραφή του καλσόν. Το περιποιημένο μουστάκι των ανδρών. Πρόλαβα τα γυαλισμένα με μπριγιόλ ανδρικά μαλλιά αλλά και το αυθεντικό χάντρισμα και δίπλωμα του κομπολογιού.
Αυθεντικό στη μαγκιά, τον αντρισμό. Κι αν για κομπολόγια και μπεγλέρια έχουν γραφτεί πολλά τραγούδια, για τη μόδα του σταυροκούμπωτου σακακιού μου έρχεται στο μυαλό μόνο ένα
. Αυτό το πολύ βαρύ λαϊκό τραγούδι: "Για εκείνο το παλιό το σακάκι, το διπλοσταυροκουμπωτό". Πώς αναμιγνύονται στο "θολωμένο μου μυαλό" -αχ βρε Ακη Πάνου- ο χρόνος και το τραγούδι…Οι άνθρωποι και οι εικόνες… Στο σπίτι μου είχαμε και ηλεκτρόφωνο. Ενα έπιπλο με πικάπ και ραδιόφωνο. Ομορφο έπιπλο, στηριγμένο σε 4 ποδαράκια που ήταν ελαφρώς πλάγια, σαν να τρέκλιζαν.
Η μουσική έπαιζε συνέχεια μέσα στο σπίτι. Ταγμένη να δημιουργεί παραστάσεις, όνειρα, προσωπογραφίες και γεγονότα. Μνήμες του μέλλοντός μας. "Ροκ του μέλλοντός μας", θα έλεγε πολύ αργότερα ο Διονύσης Σαββόπουλος. Τα ακούσματα στο σπίτι ήταν λαϊκά... Καζαντζίδης, Μπιθικώτσης, Πόλυ Πάνου, Πάνος Γαβαλάς. Με τους απόηχους της δεκαετίας του ’50 και τη φωνή της Μαρίκας Νίνου να αχνοσβήνει στη μνήμη μου, έρχονται στις αρχές της δεκαετίας του ’60 οι συνθέτες που έκαναν το ελληνικό τραγούδι να φτάσει στα πέρατα της Γης: Ο Χατζιδάκις και ο Θεοδωράκης. Η Ελλάδα γίνεται πόλος τουριστικής έλξης. Το συρτάκι χορεύεται σε όλη την υδρόγειο. Και ξαφνικά τα ραδιόφωνα δονούνται από τις επιτυχίες των Beatles κι εγώ βρίσκω τον διεθνή ήχο μου! Ευτυχώς, όλα τα ρεπερτόρια ακούγονται μέσα στο σπίτι μας. Tromaktiko
Αυθεντικό στη μαγκιά, τον αντρισμό. Κι αν για κομπολόγια και μπεγλέρια έχουν γραφτεί πολλά τραγούδια, για τη μόδα του σταυροκούμπωτου σακακιού μου έρχεται στο μυαλό μόνο ένα
Η μουσική έπαιζε συνέχεια μέσα στο σπίτι. Ταγμένη να δημιουργεί παραστάσεις, όνειρα, προσωπογραφίες και γεγονότα. Μνήμες του μέλλοντός μας. "Ροκ του μέλλοντός μας", θα έλεγε πολύ αργότερα ο Διονύσης Σαββόπουλος. Τα ακούσματα στο σπίτι ήταν λαϊκά... Καζαντζίδης, Μπιθικώτσης, Πόλυ Πάνου, Πάνος Γαβαλάς. Με τους απόηχους της δεκαετίας του ’50 και τη φωνή της Μαρίκας Νίνου να αχνοσβήνει στη μνήμη μου, έρχονται στις αρχές της δεκαετίας του ’60 οι συνθέτες που έκαναν το ελληνικό τραγούδι να φτάσει στα πέρατα της Γης: Ο Χατζιδάκις και ο Θεοδωράκης. Η Ελλάδα γίνεται πόλος τουριστικής έλξης. Το συρτάκι χορεύεται σε όλη την υδρόγειο. Και ξαφνικά τα ραδιόφωνα δονούνται από τις επιτυχίες των Beatles κι εγώ βρίσκω τον διεθνή ήχο μου! Ευτυχώς, όλα τα ρεπερτόρια ακούγονται μέσα στο σπίτι μας. Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
H Ελένη Πετρουλάκη στο νοσοκομείο με εγκαύματα
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
