2013-04-16 18:28:14
“Το ανησυχητικό είναι ότι χώρες όπως η Ελλάδα, η Γαλλία, η Ιταλία, η Ισπανία αλλά ακόμα και η Αγγλία δεν ορθώνουν - ακόμη - το ανάστημά τους μπροστά στο τέρας που γεννιέται ξανά.”
Του Κώστα Καπνίση
Μετά τη λήξη του Β’ ΠΠ οι λαοί της Ευρώπης αλλά και ολόκληρης της ανθρωπότητας έδωσαν την ευκαιρία στην πρώην(;) χιτλερική Γερμανία να σταθεί και πάλι στα πόδια της. Είναι ή τουλάχιστον θα έπρεπε να είναι γνωστό σε όλους όσους διαφεντεύουν την σημερινή Ε.Ε και την έχουν φτάσει μέχρι τα όρια της ανήκεστου βλάβης ότι το 1953 με καθοριστική παρέμβαση των ίδιων των Αμερικανών σώθηκε η χώρα της Μέρκελ και του Σόιμπλε.
Οι Γερμανοί γνωρίζουν ότι είναι ένας πολύτιμος κρίκος σε αυτό που ονομάζεται Ευρωπαϊκή Ένωση μόνο σε ότι αφορά τον οικονομικό παράγοντα αν θέλει κάποιος να μιλήσει ρεαλιστικά, ψυχρά και χωρίς εμπάθεια. Από την άλλη μεριά γνωρίζουν επίσης πολύ καλά ότι δεν είχαν, δεν έχουν και ίσως δε θα αποκτήσουν ποτέ καμιά απολύτως σχέση με αυτό που ονομάζεται ευρωπαϊκό κεκτημένο
. Δε θα μπορούσαν γιατί έχουν αιματοκυλίσει δύο φορές όχι μόνο την Ευρώπη αλλά και ολόκληρο τον πλανήτη. Σίγουρα για αυτούς αυτό θα είναι για πάντα το μεγαλύτερο βάρος στην πλάτη τους. Δε θα απαλλαγούν ποτέ. Ίσως και να μη θέλουν. Μόνο ο τρόπος συμπεριφοράς τους άλλωστε στους λαούς της Ευρώπης τώρα που νιώθουν πανίσχυροι το μαρτυρά. Ακόμα και αυτοί που είναι και τώρα σύμμαχοί τους αλλά και στο παρελθόν έχουν αρχίσει να εκφράζουν ανοικτά τον φόβο τους για το που το πάει η Γερμανία. Όχι ότι δε γνωρίζουν. Το γνωρίζουν πολύ καλά. Για αυτό πλέον φοβούνται.
Σε ένα πράγμα δείχνουν να μην υπολογίζουν οι Γερμανοί. Ούτε καν τους περνά από το μυαλό. Ότι οι λαοί συγχωρούν με την πάροδο του χρόνου αλλά δεν ξεχνούν. Δε μπορούν άλλωστε και να ξεχάσουν. Οι ιστορικές σελίδες είναι ακόμα νωπές από την αιματοχυσία. Πολλοί είναι αυτοί που ακόμα ζουν και θυμούνται με δέος εκείνα τα χρόνια. Οι δημοσκοπήσεις στη Γερμανία δείχνουν σαρωτική επικράτηση της Μέρκελ και της παρέας της στις επικείμενες εκλογές του φθινοπώρου. Δεν είναι τυχαίο. Θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί ότι αυτό συμβαίνει επειδή οι ανά την Ευρώπη «σοσιαλδημοκράτες» έχουν απορροφηθεί πλήρως από τις νεοφιλελεύθερες επιλογές μιας γερμανικής Ευρώπης. Εν μέρει βέβαια θα είχε δίκιο αλλά το πράγμα δεν πρέπει να σταθεί μόνο εκεί. Θα ήταν μια αποσπασματική αλλά και συνάμα ρηχή ανάγνωση της πραγματικότητας. Η Γερμανία νιώθει και πάλι ισχυρή και παντοδύναμη. Όχι άδικα. Ελέγχει πλήρως και απόλυτα το παιγνίδι. Οι τράπεζες, η ΕΚΤ, τα θεσμικά κέντρα απόφασης της Ε.Ε. είναι όλα δικά της. Εξαγορασμένα και στη θέση τους.
Η συγκέντρωση των ευρωπαϊκών καταθέσεων στον Βορρά, η συσσώρευση των αποθεμάτων χρυσού και ο έλεγχος των εισαγωγών και εξαγωγών στην ευρωπαϊκή ήπειρο (κυρίως μέσω Ολλανδίας) είναι μερικές αποδείξεις πολλών ενδείξεων που εδώ και μερικά χρόνια έχουν δείξει τα σημάδια τους. Που το πάει λοιπόν η Γερμανία; Πάει για πόλεμο; Ασφαλώς και ναι είναι η απάντηση. Ο πόλεμος αυτός άλλωστε έχει ξεκινήσει εδώ και καιρό. Είναι οικονομικός. Ότι δεν κατάφερε με τανκς στους δύο προηγούμενους παγκόσμιους πολέμους δείχνει να το καταφέρνει τώρα. Θα πρέπει να επισημανθεί ότι μπορεί να μην έχουν βγει τα τανκς (ακόμα τουλάχιστον) αλλά υπάρχουν σαφείς εντολές για άγρια αστυνομική καταστολή σε κάθε ευρωπαϊκή πρωτεύουσα όπου υπάρχουν κοινωνικές αντιδράσεις. Το παιγνίδι πια είναι ξεκάθαρο και με ανοικτά χαρτιά για όλους. Όποιος δεν το βλέπει δύο πράγματα συμβαίνουν. Ή εθελοτυφλεί ή είναι μέρος του παιγνιδιού. Σε ότι αφορά τον γερμανικό λαό στη συντριπτική του πλειονότητα τουλάχιστον το μόνο που μένει είναι οι συγκεντρώσεις εκατομμυρίων Γερμανών στις πλατείες της χώρας τους για να ζητωκραυγάζουν την «καγκελάριό» τους. Το έργο έχει ξαναγυριστεί αλλά η Ιστορία επαναλαμβάνεται ως φάρσα πια.
Ο σεβαστός Μανώλης Γλέζος άλλωστε προειδοποίησε έγκαιρα λέγοντας: «Ας προσέξει η Γερμανία γιατί και στους δύο πολέμους έχασε». Καλά θα κάνουν οι Γερμανοί να το προσέξουν και να το λάβουν σοβαρά υπόψη τους. Πολύ καλά θα κάνουν επίσης να θυμηθούν ότι ένας από τους πιο σοβαρούς λόγους της ήττας τους υπήρξε η Ελλάδα πριν φτάσουν να συντριβούν στην περίφημη και καθοριστικής ιστορικής σημασίας μάχη του Στάλινγκραντ. Τον τελευταίο καιρό όλο και πιο συχνά τίθεται το δίλημμα γερμανική Ευρώπη ή ευρωπαϊκή Γερμανία. Ψευδεπίγραφο δίλημμα. Οι Γερμανοί δε μπορούν να σηκώσουν το βάρος μιας πολιτισμένης και πεφωτισμένης Ευρώπης. Δεν αντέχουν καν στην ιδέα. Οι άνθρωποι άλλωστε δεν αλλάζουν. Το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να υποκρίνονται πως αλλάζουν και να συμβιβάζονται για το καλό του συνόλου. Ακόμα και τώρα την ύστατη στιγμή η Γερμανία δε μπορεί να αποποιηθεί και να αποβάλλει το DNA της. Ήταν είναι και θα είναι για πάντα μια βιομηχανική χώρα με αυτοκαταστροφικές τάσεις. Η αίσθηση ρομποτικής υπεροχής που έχουν είναι η άμυνά τους μπροστά στην πνευματική τους υστέρηση. Τα ιστορικά συμπλέγματα που έχουν ποτέ δε θα τους αφήσουν σε ησυχία. Τίποτε δεν έχουν διδαχθεί από την πρόσφατη έστω Ιστορία.
Το ανησυχητικό είναι ότι χώρες όπως η Ελλάδα, η Γαλλία, η Ιταλία, η Ισπανία αλλά ακόμα και η Αγγλία δεν ορθώνουν το ανάστημά τους μπροστά στο τέρας που γεννιέται ξανά. Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι πρόκειται περί νέας τερατογένεσης. Η παγερή σιωπή αλλά και ο φόβος που επιδεικνύουν οι ιστορικές χώρες της Ευρώπης μπροστά στο αιμοδιψές τέρας είναι χωρίς προηγούμενο. Ανεξήγητο. Αν ακόμα υποτεθεί ότι πιστεύουν ότι η Γερμανία έχει τη λύση γιατί δεν αντιδρούν που τόσο καιρό η λύση αυτή δε φαίνεται πουθενά στον ορίζοντα; Κακά τα ψέματα. Η Ε.Ε έχει πάψει εδώ και καιρό να υφίσταται. Έχουν καταλυθεί όλοι οι ευρωπαϊκοί θεσμοί αλλά και τα εθνικά Συντάγματα επειδή το ζήτησαν κάποιοι οικονομολόγοι και κάποιοι τραπεζίτες. Αυτή είναι η αλήθεια όσο πικρή και αν είναι. Ακόμα πιο πικρή είναι για όσους οραματίστηκαν μια ενωμένη Ευρώπη των λαών. Τίποτε από τα όνειρα, τις ελπίδες και τα οράματά τους δεν έχει μείνει πια όρθιο. Τίποτε από όλα όσα προσπάθησαν και έχτισαν με κόπο για δεκαετίες ολόκληρες δεν είναι πια στη θέση του.
Είχαν προειδοποιήσει βέβαια. Είχαν προβλέψει για τον κίνδυνο του εγχειρήματος αν δεν υπάρξουν δικλείδες ασφαλείας. Η πολιτική ενοποίηση της Ευρώπης δε μπορεί σε καμιά περίπτωση να είναι υποδεέστερη μιας νομισματικής ένωσης. Το όχημα που λέγεται οικονομία είναι απλά ένα εργαλείο. Ποτέ δε θα μπορέσει να γίνει υποκατάστατο του ανθρώπου, του πολιτισμού και της κουλτούρας του. Όσο και αν στην εποχή που διανύει η ανθρωπότητα μοιάζει σχήμα οξύμωρο το ότι οι ιδέες δε θα νικηθούν ποτέ από το χρήμα. Μπορεί να χάνουν μάχες συχνά. Αλήθεια είναι. Ο άνθρωπος άλλωστε έχει και πάθη. Πάντα όμως θα υπάρχουν και θα βρίσκονται στις πρώτες γραμμές άλλοι άνθρωποι που δε θα επιτρέπουν να χαθεί ο πόλεμος. Η Ιστορία είναι εδώ και στέκει μπροστά στα μάτια όλων αμείλικτη. Υπάρχει άλλος δρόμος. Πάντα υπήρχε και πάντα θα υπάρχει μπροστά στις θεωρίες των μονόδρομων. Η λύση θα δοθεί και πάλι από τους λαούς. Όσο οι απανταχού εγκληματικές συμμορίες μιλούν για κέρδη και ζημιές κάποιοι άλλοι θα μιλούν για ανθρώπινες ζωές. Μπροστά στο χάος που κάποιοι προετοιμάζουν άλλοι θα μιλούν για κοινωνική ειρήνη, δουλειά για όλους, παιδεία για όλους, υγεία για όλους αξιοπρέπεια και υπερηφάνεια για όλους.
Οι λαοί τον γνωρίζουν καλά τον δρόμο. Η Δημοκρατία άλλωστε δεν είναι κάτι που χαρίζεται αλλά κατακτάται με καθημερινούς αγώνες. Δεν είναι κάτι στατικό. Κάθε φορά που θα ορθώνεται μπροστά στα μάτια του ανθρώπινου είδους μια τέτοια τερατόμορφη Γερμανία θα υπάρχει και ένα αντίστοιχο Στάλινγκραντ. Η ζωή και η Ιστορία έχουν κανόνες. Κανείς και τίποτε δε μπορεί να σταθεί εμπόδιο. Κανείς δε μπορεί να μη τα σεβαστεί και να τα παραβιάσει. Για κάθε κοινό έγκλημα θα υπάρχει και μια τιμωρία. Για κάθε έγκλημα κατά της Ανθρωπότητας θα υπάρχει και μια δίκη της Νυρεμβέργης. Οι λαοί της Ευρώπης έχουν πάρει το μάθημά τους. Οι αντίπαλοι μίλησαν πολύ και ήταν ιδιαίτερα φλύαροι. Τώρα είναι η ώρα των αποφάσεων των λαών. Γνωρίζουν πως δεν αρμόζει στη μοίρα τους να αφήσουν ξανά το τέρας να βγει έξω από τη σπηλιά του. Ξέρουν πολύ καλά ποιες θα είναι οι συνέπειες και ο δρόμος δε θα έχει γυρισμό. Ο Καζαντζάκης ήταν σαφής και ξεκάθαρος: «Υπάρχει στον κόσμο τούτο ένας μυστικός νόμος. Αν δεν υπήρχε, ο κόσμος θα ήταν από χιλιάδες χρόνια χαμένος. Σκληρός κι απαραβίαστος. Το κακό πάντα στην αρχή θριαμβεύει και πάντα στο τέλος νικάται»…
"periodista"
communenews
Του Κώστα Καπνίση
Μετά τη λήξη του Β’ ΠΠ οι λαοί της Ευρώπης αλλά και ολόκληρης της ανθρωπότητας έδωσαν την ευκαιρία στην πρώην(;) χιτλερική Γερμανία να σταθεί και πάλι στα πόδια της. Είναι ή τουλάχιστον θα έπρεπε να είναι γνωστό σε όλους όσους διαφεντεύουν την σημερινή Ε.Ε και την έχουν φτάσει μέχρι τα όρια της ανήκεστου βλάβης ότι το 1953 με καθοριστική παρέμβαση των ίδιων των Αμερικανών σώθηκε η χώρα της Μέρκελ και του Σόιμπλε.
Οι Γερμανοί γνωρίζουν ότι είναι ένας πολύτιμος κρίκος σε αυτό που ονομάζεται Ευρωπαϊκή Ένωση μόνο σε ότι αφορά τον οικονομικό παράγοντα αν θέλει κάποιος να μιλήσει ρεαλιστικά, ψυχρά και χωρίς εμπάθεια. Από την άλλη μεριά γνωρίζουν επίσης πολύ καλά ότι δεν είχαν, δεν έχουν και ίσως δε θα αποκτήσουν ποτέ καμιά απολύτως σχέση με αυτό που ονομάζεται ευρωπαϊκό κεκτημένο
Σε ένα πράγμα δείχνουν να μην υπολογίζουν οι Γερμανοί. Ούτε καν τους περνά από το μυαλό. Ότι οι λαοί συγχωρούν με την πάροδο του χρόνου αλλά δεν ξεχνούν. Δε μπορούν άλλωστε και να ξεχάσουν. Οι ιστορικές σελίδες είναι ακόμα νωπές από την αιματοχυσία. Πολλοί είναι αυτοί που ακόμα ζουν και θυμούνται με δέος εκείνα τα χρόνια. Οι δημοσκοπήσεις στη Γερμανία δείχνουν σαρωτική επικράτηση της Μέρκελ και της παρέας της στις επικείμενες εκλογές του φθινοπώρου. Δεν είναι τυχαίο. Θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί ότι αυτό συμβαίνει επειδή οι ανά την Ευρώπη «σοσιαλδημοκράτες» έχουν απορροφηθεί πλήρως από τις νεοφιλελεύθερες επιλογές μιας γερμανικής Ευρώπης. Εν μέρει βέβαια θα είχε δίκιο αλλά το πράγμα δεν πρέπει να σταθεί μόνο εκεί. Θα ήταν μια αποσπασματική αλλά και συνάμα ρηχή ανάγνωση της πραγματικότητας. Η Γερμανία νιώθει και πάλι ισχυρή και παντοδύναμη. Όχι άδικα. Ελέγχει πλήρως και απόλυτα το παιγνίδι. Οι τράπεζες, η ΕΚΤ, τα θεσμικά κέντρα απόφασης της Ε.Ε. είναι όλα δικά της. Εξαγορασμένα και στη θέση τους.
Η συγκέντρωση των ευρωπαϊκών καταθέσεων στον Βορρά, η συσσώρευση των αποθεμάτων χρυσού και ο έλεγχος των εισαγωγών και εξαγωγών στην ευρωπαϊκή ήπειρο (κυρίως μέσω Ολλανδίας) είναι μερικές αποδείξεις πολλών ενδείξεων που εδώ και μερικά χρόνια έχουν δείξει τα σημάδια τους. Που το πάει λοιπόν η Γερμανία; Πάει για πόλεμο; Ασφαλώς και ναι είναι η απάντηση. Ο πόλεμος αυτός άλλωστε έχει ξεκινήσει εδώ και καιρό. Είναι οικονομικός. Ότι δεν κατάφερε με τανκς στους δύο προηγούμενους παγκόσμιους πολέμους δείχνει να το καταφέρνει τώρα. Θα πρέπει να επισημανθεί ότι μπορεί να μην έχουν βγει τα τανκς (ακόμα τουλάχιστον) αλλά υπάρχουν σαφείς εντολές για άγρια αστυνομική καταστολή σε κάθε ευρωπαϊκή πρωτεύουσα όπου υπάρχουν κοινωνικές αντιδράσεις. Το παιγνίδι πια είναι ξεκάθαρο και με ανοικτά χαρτιά για όλους. Όποιος δεν το βλέπει δύο πράγματα συμβαίνουν. Ή εθελοτυφλεί ή είναι μέρος του παιγνιδιού. Σε ότι αφορά τον γερμανικό λαό στη συντριπτική του πλειονότητα τουλάχιστον το μόνο που μένει είναι οι συγκεντρώσεις εκατομμυρίων Γερμανών στις πλατείες της χώρας τους για να ζητωκραυγάζουν την «καγκελάριό» τους. Το έργο έχει ξαναγυριστεί αλλά η Ιστορία επαναλαμβάνεται ως φάρσα πια.
Ο σεβαστός Μανώλης Γλέζος άλλωστε προειδοποίησε έγκαιρα λέγοντας: «Ας προσέξει η Γερμανία γιατί και στους δύο πολέμους έχασε». Καλά θα κάνουν οι Γερμανοί να το προσέξουν και να το λάβουν σοβαρά υπόψη τους. Πολύ καλά θα κάνουν επίσης να θυμηθούν ότι ένας από τους πιο σοβαρούς λόγους της ήττας τους υπήρξε η Ελλάδα πριν φτάσουν να συντριβούν στην περίφημη και καθοριστικής ιστορικής σημασίας μάχη του Στάλινγκραντ. Τον τελευταίο καιρό όλο και πιο συχνά τίθεται το δίλημμα γερμανική Ευρώπη ή ευρωπαϊκή Γερμανία. Ψευδεπίγραφο δίλημμα. Οι Γερμανοί δε μπορούν να σηκώσουν το βάρος μιας πολιτισμένης και πεφωτισμένης Ευρώπης. Δεν αντέχουν καν στην ιδέα. Οι άνθρωποι άλλωστε δεν αλλάζουν. Το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να υποκρίνονται πως αλλάζουν και να συμβιβάζονται για το καλό του συνόλου. Ακόμα και τώρα την ύστατη στιγμή η Γερμανία δε μπορεί να αποποιηθεί και να αποβάλλει το DNA της. Ήταν είναι και θα είναι για πάντα μια βιομηχανική χώρα με αυτοκαταστροφικές τάσεις. Η αίσθηση ρομποτικής υπεροχής που έχουν είναι η άμυνά τους μπροστά στην πνευματική τους υστέρηση. Τα ιστορικά συμπλέγματα που έχουν ποτέ δε θα τους αφήσουν σε ησυχία. Τίποτε δεν έχουν διδαχθεί από την πρόσφατη έστω Ιστορία.
Το ανησυχητικό είναι ότι χώρες όπως η Ελλάδα, η Γαλλία, η Ιταλία, η Ισπανία αλλά ακόμα και η Αγγλία δεν ορθώνουν το ανάστημά τους μπροστά στο τέρας που γεννιέται ξανά. Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι πρόκειται περί νέας τερατογένεσης. Η παγερή σιωπή αλλά και ο φόβος που επιδεικνύουν οι ιστορικές χώρες της Ευρώπης μπροστά στο αιμοδιψές τέρας είναι χωρίς προηγούμενο. Ανεξήγητο. Αν ακόμα υποτεθεί ότι πιστεύουν ότι η Γερμανία έχει τη λύση γιατί δεν αντιδρούν που τόσο καιρό η λύση αυτή δε φαίνεται πουθενά στον ορίζοντα; Κακά τα ψέματα. Η Ε.Ε έχει πάψει εδώ και καιρό να υφίσταται. Έχουν καταλυθεί όλοι οι ευρωπαϊκοί θεσμοί αλλά και τα εθνικά Συντάγματα επειδή το ζήτησαν κάποιοι οικονομολόγοι και κάποιοι τραπεζίτες. Αυτή είναι η αλήθεια όσο πικρή και αν είναι. Ακόμα πιο πικρή είναι για όσους οραματίστηκαν μια ενωμένη Ευρώπη των λαών. Τίποτε από τα όνειρα, τις ελπίδες και τα οράματά τους δεν έχει μείνει πια όρθιο. Τίποτε από όλα όσα προσπάθησαν και έχτισαν με κόπο για δεκαετίες ολόκληρες δεν είναι πια στη θέση του.
Είχαν προειδοποιήσει βέβαια. Είχαν προβλέψει για τον κίνδυνο του εγχειρήματος αν δεν υπάρξουν δικλείδες ασφαλείας. Η πολιτική ενοποίηση της Ευρώπης δε μπορεί σε καμιά περίπτωση να είναι υποδεέστερη μιας νομισματικής ένωσης. Το όχημα που λέγεται οικονομία είναι απλά ένα εργαλείο. Ποτέ δε θα μπορέσει να γίνει υποκατάστατο του ανθρώπου, του πολιτισμού και της κουλτούρας του. Όσο και αν στην εποχή που διανύει η ανθρωπότητα μοιάζει σχήμα οξύμωρο το ότι οι ιδέες δε θα νικηθούν ποτέ από το χρήμα. Μπορεί να χάνουν μάχες συχνά. Αλήθεια είναι. Ο άνθρωπος άλλωστε έχει και πάθη. Πάντα όμως θα υπάρχουν και θα βρίσκονται στις πρώτες γραμμές άλλοι άνθρωποι που δε θα επιτρέπουν να χαθεί ο πόλεμος. Η Ιστορία είναι εδώ και στέκει μπροστά στα μάτια όλων αμείλικτη. Υπάρχει άλλος δρόμος. Πάντα υπήρχε και πάντα θα υπάρχει μπροστά στις θεωρίες των μονόδρομων. Η λύση θα δοθεί και πάλι από τους λαούς. Όσο οι απανταχού εγκληματικές συμμορίες μιλούν για κέρδη και ζημιές κάποιοι άλλοι θα μιλούν για ανθρώπινες ζωές. Μπροστά στο χάος που κάποιοι προετοιμάζουν άλλοι θα μιλούν για κοινωνική ειρήνη, δουλειά για όλους, παιδεία για όλους, υγεία για όλους αξιοπρέπεια και υπερηφάνεια για όλους.
Οι λαοί τον γνωρίζουν καλά τον δρόμο. Η Δημοκρατία άλλωστε δεν είναι κάτι που χαρίζεται αλλά κατακτάται με καθημερινούς αγώνες. Δεν είναι κάτι στατικό. Κάθε φορά που θα ορθώνεται μπροστά στα μάτια του ανθρώπινου είδους μια τέτοια τερατόμορφη Γερμανία θα υπάρχει και ένα αντίστοιχο Στάλινγκραντ. Η ζωή και η Ιστορία έχουν κανόνες. Κανείς και τίποτε δε μπορεί να σταθεί εμπόδιο. Κανείς δε μπορεί να μη τα σεβαστεί και να τα παραβιάσει. Για κάθε κοινό έγκλημα θα υπάρχει και μια τιμωρία. Για κάθε έγκλημα κατά της Ανθρωπότητας θα υπάρχει και μια δίκη της Νυρεμβέργης. Οι λαοί της Ευρώπης έχουν πάρει το μάθημά τους. Οι αντίπαλοι μίλησαν πολύ και ήταν ιδιαίτερα φλύαροι. Τώρα είναι η ώρα των αποφάσεων των λαών. Γνωρίζουν πως δεν αρμόζει στη μοίρα τους να αφήσουν ξανά το τέρας να βγει έξω από τη σπηλιά του. Ξέρουν πολύ καλά ποιες θα είναι οι συνέπειες και ο δρόμος δε θα έχει γυρισμό. Ο Καζαντζάκης ήταν σαφής και ξεκάθαρος: «Υπάρχει στον κόσμο τούτο ένας μυστικός νόμος. Αν δεν υπήρχε, ο κόσμος θα ήταν από χιλιάδες χρόνια χαμένος. Σκληρός κι απαραβίαστος. Το κακό πάντα στην αρχή θριαμβεύει και πάντα στο τέλος νικάται»…
"periodista"
communenews
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Άρης: Διαγωνισμός για το Νίκο Γκάλη
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
