ΝΕΑ VIDEO NEA PHOTO NEA

 | 

Αναγνώστης εξηγεί την οικονομικό-πολιτική πραγματικότητα

Ακούω τους πολιτικούς να μιλούν. Μου δίνουν την εντύπωση ότι μας θεωρούν τόσο περιορισμένων πνευματικών δυνατοτήτων, με ανύπαρκτη μνήμη. Εμφανίζονται τόσο σίγουροι ότι θα ξαναψηφιστούν, τόσο σίγουροι για την αυτοδυναμία τους που εκπλήσσομαι. Η αλήθεια είναι ότι πολλοί αναγνώστες πιστεύουν ότι ο δρόμος που έχουμε πάρει είναι ο σωστός, αυτός που θα μας βγάλει από την δύσκολη θέση που είμαστε. Ακούω διάφορα περί φούσκας που πρέπει να ξεφουσκώσει, περί νοικοκυρέματος του οίκου μας, για επενδύσεις κι άλλα τέτοια ωραία. Κάποιοι μάλιστα, από αυτούς που έχω ακούσει, αναφέρουν το παράδειγμα του καλού οικογενειάρχη που αποφασίζει να συμμαζέψει τα οικονομικά της οικογένειας του προκειμένου να ανταπεξέλθει στις δυσκολίες. Το παράδειγμα είναι εντελώς λανθασμένο. Η οικογενειακή οικονομία αποτελεί ένα μεμονωμένο κύτταρο της συνολικής εθνικής οικονομίας. Στη συγκεκριμένη περίπτωση το άθροισμα των θετικών επιμέρους μεμονωμένων αποτελεσμάτων δεν επιφέρει το ίδιο αποτέλεσμα στο σύνολο της εθνικής οικονομίας. Παρόλα αυτά θα κάνω κάποιες σκέψεις ελπίζοντας από τους αναγνώστες να σκεφτούν διπλή και τριπλή φορά την ώρα που θα πάνε να ψηφίσουν. ΤΟ ΔΙΛΛΗΜΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΥΡΩ ή ΔΡΑΧΜΗ, ΕΝΤΟΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ή ΕΚΤΟΣ ΑΥΤΉ. Το πραγματικό δίλημμα είναι τι Ευρώπη θέλουμε. Αν θέλουμε μια Ευρώπη δημοκρατική, που θα σέβεται τους λαούς και την ιστορία τους, ή αν θέλουμε μια Ευρώπη Γερμανοποιημένη με περιορισμένες δημοκρατικές διαδικασίες. Όλες οι πιο κάτω σκέψεις δεν σημαίνουν ότι αποποιούμαστε τις δικές μας ευθύνες κι ότι πρέπει να προσπαθήσουμε να διορθώσουμε τα κακώς κείμενα του οίκου μας. Ξεκινώντας νομίζω ότι θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε τι ο καθένας από μας ορίζει ως ανάπτυξη, επενδύσεις και τι προσμένει από αυτές σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο. Το παράδειγμα με τον οικογενειακό προϋπολογισμό έχει μια αλήθεια. Αυτήν της απαραίτητης τακτοποίησης του οίκου μας. Το αναγκαίο σταμάτημα της οικονομικής αιμορραγίας. Από την άλλη είναι τόσο υπεραπλουστευμένο που δεν λαμβάνει υπόψη του μια βασική αλήθεια. Πάντα προϋποθέτει την ύπαρξη ενός σωστού οικογενειάρχη. Ξεκινά με άλλα λόγια από λάθος βάση. Γιατί αν ο οικογενειάρχης είναι σας τους δικούς μας πολιτικούς, τους δικούς μας επιχειρηματίες, τα δικά μας ΜΜΕ, δικαστές, τους δικούς μας τύπους που λυμαινόντουσαν επί χρόνια το δημόσιο χρήμα, τους δικούς μας εταίρους, τότε είναι ξεκάθαρο ότι δεν μιλάμε για σωστό οικογενειάρχη. Μιλάμε για κάποιον που θέλει να συνεχίζει την έξαλλη ζωή του, αυτός κι οι φίλοι του, κόβοντας από τα παιδιά του το φροντιστήριο, το φαί, τον ρουχισμό. Όσο η μίζα, η διαπλοκή, η φοροδιαφυγή, η εισφοροδιαφυγή, το πάρε δώσε ΜΜΕ, πολιτικών, επιχειρηματιών, μιζαδόρων, βασιλεύει τόσο η κατάσταση θα παραμένει η ίδια και τόσο θα ζητούν από τον καθένα μας να περιορίσουμε το βιοτικό μας επίπεδο. Νομίζω ότι αν υπήρξε η διάθεση να πιάσουν πχ την φοροδιαφυγή και την εισφοροδιαφυγή, αυτό θα ήταν σχετικά εύκολο, χωρίς τις φοροκάρτες ή τις κάρτες του πολίτη που λόγω της τεχνολογίας τους είναι πιθανό να περιορίσει τις ατομικές ελευθερίες του καθενός μας. Αυτό όμως είναι μια άλλη κουβέντα.

Πάμε να δούμε λοιπόν τώρα τι σόι επενδύσεις κι ανάπτυξη περιμένουμε. Αν ο στόχος είναι μετά από 10 χρόνια πείνας, στέρησης, ξεπουλήματος του πλούτου της χώρας, εθνικής ξεφτίλας να μην έχω την ανάγκη δανεισμού, να υπάρχουν δουλειές, να είναι η ανεργία σε μονοψήφιο αριθμό, να απολαμβάνουμε μισθούς αξιοπρεπέστατους, να υπάρχει κοινωνικό κράτος, μια φοβερή δημόσια παιδεία και υγεία, έχοντας εργατικά και ασφαλιστικά δικαιώματα, τότε θα το συζητούσα, αν και με ενοχλεί η πώληση του εθνικού πλούτου και το συναίσθημα της εθνικής ξεφτίλας. Μην ξεχνάτε ότι η δική μας ιστορία, αλλά και η παγκόσμια είναι γεμάτη από ηρωικές πράξεις, από ΟΧΙ που κράτησαν χώρες και ηπείρους ζωντανές. Πέρα από την μέχρι σήμερα εμπειρία μας (δική μας και διεθνή) που καταδεικνύει ότι δεν έχουν τέτοιες βλέψεις, τέτοιους σκοπούς, υπάρχει ένα ΣΟΒΑΡΟ πρόβλημα. Οι άνθρωποι που καλούνται να ηγηθούν αυτής της προσπάθειας, είναι οι ίδιοι που έφεραν την χώρα και τον πλανήτη σε τούτο το χάλι. Είναι οι ίδιοι πολιτικοί, τραπεζίτες, επιχειρηματίες, Έλληνες και ξένοι, που σαν παρθένες, αποποιούνται το παρελθόν και τα λάθη που ίδιοι λένε ότι έγιναν, λες και βρέθηκαν ξαφνικά στην πολιτική και στην οικονομική ζωή της χώρας και του πλανήτη, σήμερα από παρθενογένεση. Λες και δεν είχαν στα χέρια τους τις τύχες τούτης της χώρας και του πλανήτη τα τελευταία 40 χρόνια. Είναι τα ίδια στελέχη που έκαναν πλάτες στις τράπεζες, ημεδαπές και αλλοδαπές, ώστε να ελέγξουν τον παγκόσμιο πλούτο. Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που στην διεθνή σκηνή αποφάσιζαν ποιους θα βομβαρδίσουν χάρη της νομισματικής και πετρελαϊκής «δημοκρατία» τους. Η διεθνής εμπειρία έχει δείξει ότι όπου πήγαν οι φίλοι του ΔΝΤ έφεραν μόνο καταστροφή, πόνο, εξαθλίωση και ξεπουλήματος του πλούτου της χώρα που πήγαν να σώσουν. Αν λοιπόν ο Χ επενδυτής, θέλει ένα φθηνό εργατικό εξειδικευμένο προσωπικό, χωρίς εργατικά δικαιώματα, έχοντας τον πλήρη έλεγχο της ζωής του μέσα από τον εκβιασμό της επιβίωσης, τότε δεν μιλάμε για επενδυτή αλλά για βασανιστή, για εκμεταλλευτή. Αν ανάπτυξη σημαίνει, να ανοίξουν οι δουλειές και να μην μπορεί ο Έλληνας εργαζόμενος να αγοράσει τίποτα από αυτά που παράγει, βλέπε Πακιστάν, Ινδία, χώρες Αφρικής, τότε νομίζω ότι κανένας από μας δεν πρέπει να θέλει αυτό το είδος της ανάπτυξης. Η διεθνής εμπειρία, αλλά κι η δική μας η προσωπική, τόσο από το τι συμβαίνει στην χώρα μας όσο κι από τους χώρους εργασίας μας έχει αποδείξει πλείστες φoρες ότι το κεφάλαιο όσο το τρέφεις τόσο αχόρταγο γίνεται. Βλέπετε ένα από τα πάθη της ανθρώπινης φύσης είναι η ματαιοδοξία και το παιδάκι της η πλεονεξία. Νομίζω ότι είναι ξεκάθαρο ότι ο στόχος τους είναι τα φθηνά εργατικά χέρια, κάτι σαν αντίβαρο στην συνεχόμενη κινέζικη ανάπτυξη, την κατά τα άλλα βουτηγμένη στην διαπλοκή και στην μαφία, των πάμφτωχων εργατών, , στην εξαγορά του ορυκτού μας πλούτου, στον έλεγχο του real estate, του τουρισμού μέσα από την εξαγορά πτωχευμένων επιχειρήσεων και τραπεζών. Εξάλλου οι ίδιοι έχουν προβλέψει ότι αν κι εφόσον, όλα γίνουν όπως θέλουν, χωρίς καμία παρέλκυση τότε στην καλύτερη των περιπτώσεων και μετά από όλα αυτά, θα οφείλουμε σε ποσοστό επί του ΑΕΠ όσο το 2009. Με άλλα λόγια η ανάγκη δανεισμού μας θα είναι αμετάβλητη. Οι ίδιοι δίνουν ελάχιστες πιθανότητες να πάνε τα πράγματα όπως τα έχουν σχεδιάσει μιλώντας, μόλις μια ημέρα μετά την ψήφιση του ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ 2, για ΜΗ βιώσιμο χρέος το 2020. Σε όλα αυτά δεν βάζω και την απώλεια της εθνικής κυριαρχίας. Αλλά οι ηγέτες και οι πολίτες που έγραφαν ιστορία, προτιμώντας να ακολουθήσουν τον πολύ δύσκολο δρόμο της αντίστασης, της κατοχής, του θανάτου έχουν προ καιρού αντικατασταθεί, βάζω κι τον εαυτό μου, από μαλθακούς, νεοέλληνες ωχαδελφιστές, συμφεροντολόγους, ξερόλες, ψευτοαριστερούς και ψευτοπροοοδευτικούς , των προγραμματισμένων διακοπών της «Μυκόνου», που έχουν αναγάγει σε στόχο ζωής το χρήμα και την καλοπέραση. Νομίζω ότι είναι καιρός να τους δώσουμε ένα καλό μήνυμα, να επιβεβαιώσουμε τον χαρακτηρισμό του μαχητή λαού, του υπερήφανου, βάζοντας ένα τέλος στα σχέδια τους. Να αποδείξουμε ότι είμαστε έτοιμοι να πάθουμε, να παλέψουμε μονιασμένοι για ένα καλύτερο ανεξάρτητο αύριο.

Αναγνώστης Tromaktiko