2013-04-18 18:00:56
του Νίκου Τζιόπα
Ήταν 6 Απριλίου του 1941 κι ενώ ο Ελληνικός στρατός απελευθέρωνε τη μία πόλη μετά την άλλη στα Βορειοηπειρωτικά βουνά αντιμετωπίζοντας λίγο νωρίτερα με επιτυχία την εαρινή επίθεση του Ιταλικού στρατού, όταν ο Βίκτωρ Έρμπαχ – Σένμπεροχ, πρεσβευτής του Γ΄Ράιχ στην Ελλάδα, επέδωσε το τελεσίγραφο για την είσοδο των γερμανικών στρατευμάτων στην Ελλάδα, στον Έλληνα πρωθυπουργό Αλέξανδρο Κορυζή.
Το ιστορικό ΟΧΙ του Κορυζή, στις δυνάμεις που εκείνη τη στιγμή κατείχαν το σύνολο των χωρών της Ευρώπης, δυστυχώς οι Έλληνες δεν το τιμούν.
Στα Ελληνικά σχολεία οι μαθητές διδάσκονται το «μύθο του Πολυτεχνείου» αλλά όχι το έπος των οχυρών της «γραμμής Μεταξά».
Ένα έπος που γράφτηκε από μια ηρωική απόφαση ενός αληθινού Έλληνα ηγέτη και 8.000 Ελλήνων στρατιωτών υπό τον στρατηγό Κωνσταντίνο Μπακόπουλο, που έδωσαν το αίμα τους αντιμετωπίζοντας 200.000 στρατιώτες, της μεγαλύτερης πολεμικής μηχανής της Ευρώπης.
Τη στιγμή που η Ευρώπη είχε παραδοθεί στη μπότα του γερμανικού Ράιχ, οι Έλληνες
μαχητές της «γραμμής Μεταξά» όχι μόνο δεν ηττήθηκαν, αλλά συνθηκολόγησαν 20 μέρες αργότερα όταν πλέον η αντίσταση δεν είχε κανένα νόημα. Μια αντίσταση που εκτιμήθηκε ακόμα κι από τους Γερμανούς αντιπάλους, αφού είναι γνωστός ο λόγος του Χίτλερ στο Γερμανικό Ραιχσταγκ, με τον οποίον εξυμνεί τον Έλληνα στρατιώτη. Όπως γνωστό είναι το γεγονός, ότι οι Γερμανοί αξιωματικοί και οπλίτες, απέδιδαν τιμές στους Έλληνες στρατιώτες όταν εξέρχοντο από τα πολυβολεία μετά τη συνθηκολόγηση και επετράπη στους Έλληνες αξιωματικούς να φέρουν το ξίφος τους τιμητικά, καθ΄όλη τη διάρκεια της Γερμανικής κατοχής.
Ο Αλέξανδρος Κορυζής ήταν τραπεζίτης και πολιτικός. Διορίστηκε πρωθυπουργός από τον βασιλιά Γεώργιο Β', με εισήγηση του ισχυρού άνδρα του καθεστώτος Κωνσταντίνου Μανιαδάκη, μετά τον αιφνίδιο θάνατο του Ιωάννη Μεταξά (29 Φεβρουαρίου 1941) κι ενώ η χώρα βρισκόταν σε εμπόλεμη κατάσταση με την Ιταλία. Ανέλαβε τα Υπουργεία Εξωτερικών, Παιδείας, Στρατιωτικών, Ναυτικών και Αεροπορίας, όπως και ο προκάτοχός του.
Στίς 18 Απριλίου του 1941 κι ενώ η διάσπαση του μετώπου αμύνης από τους Γερμανούς θεωρείτο βεβαία, συγκλήθηκε σύσκεψη στο ξενοδοχείο «Μεγάλη Βρετανία» (όπου η έδρα τότε της κυβερνήσεως) για να εκτιμηθεί η πολεμική κατάσταση. Ο Κορυζής προσφέρθηκε να παραιτηθεί και είχε μια έντονη συζήτηση με τον βασιλιά. Ξαφνικά σηκώθηκε και αποχώρησε από τη σύσκεψη, αφού πρώτα φίλησε το χέρι του ανώτατου άρχοντα. Κατευθύνθηκε στην οικία του, που βρισκόταν στην οδό Βασιλίσσης Σοφίας και κλείστηκε στο γραφείο του.
Λίγα λεπτά αργότερα κατέφθασε στο σπίτι του ο διάδοχος Παύλος με εντολή του πατέρα του, ο οποίος είχε αντιληφθεί την παράξενη συμπεριφορά του. Δεν πρόλαβε να χαιρετίσει τη σύζυγό του στο κατώφλι του σπιτιού του και ακούστηκε ο πυροβολισμός του τέλους. Ο πρωθυπουργός Αλέξανδρος Κορυζής είχε αυτοκτονήσει με δύο σφαίρες στην καρδιά, σε ηλικία 56 ετών.
Ένα τέτοιο ιστορικό γεγονός, η Ελληνική πολιτεία το θεωρεί, καθώς φαίνεται, ήσσονος σημασίας και δεν το εορτάζει. Γενικότερα το μεταπολιτευτικό τερατούργημα, έχει μια «δυσκολία» με τις εορτές που εξυψώνουν το εθνικό συναίσθημα των Ελλήνων. Για την ακρίβεια, έχει ένα γενικότερο «πρόβλημα» με κάθε τί που εμπεριέχει τον όρο «εθνικό». Όπως επίσης έχει σοβαρό «πρόβλημα» με τον ηρωισμό που επέδειξαν άντρες σαν τον Κορυζή και το Μεταξά. Είναι γνωστή η προσπάθεια της «προοδευτικής» θολοκουλτούρας να αποσιωπεί καταστάσεις, γεγονότα και πρόσωπα που δεν ανήκουν στη δική της ιδεολογική κατεύθυνση. Η «απεθνικοποίηση» των πάντων επετεύχθη και επαφύεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων η μελέτη και η απόδοση τιμών, σε ανθρώπους που τίμησαν το δημόσιο αξίωμά τους, δρώντας με αξιοπρέπεια και δίνοντας ακόμα και τη ζωή τους.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΚΟΡΥΖΗΣ
ΑΘΑΝΑΤΟΣ
Κοινός Παρονομανοστής
Αλέξανδρος Κορυζής (1885 – 1941)
Τραπεζίτης και πολιτικός, διορισμένος πρωθυπουργός, που είπε το δεύτερο ΟΧΙ.
Γεννήθηκε το 1885 στον Πόρο και καταγόταν από αρβανίτικη οικογένεια πολιτικών. Τα εγκύκλια μαθήματα τα διδάχθηκε στον Πόρο και την Αθήνα. Το 1903 διορίσθηκε στην Εθνική Τράπεζα, ενώ παράλληλα σπούδαζε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Πήρε μέρος στους Βαλκανικούς Πολέμους ως έφεδρος ανθυπολοχαγός και τιμήθηκε για τη δράση του.
Μετά την αφυπηρέτησή του ανήλθε ταχέως τα κλιμάκια της Εθνικής Τράπεζας και το 1921 έφθασε στο βαθμό του οργανωτικού διευθυντή. Με την ιδιότητά του αυτή διατέλεσε οικονομικός σύμβουλος του Ύπατου Αρμοστή στη Σμύρνη Αριστείδη Στεργιάδη και οργάνωσε το υποκατάστημα της Εθνικής Τράπεζας στη μικρασιατική πόλη.
Υπήρξε από τους πρωτοπόρους της αγροτικής πίστης στην Ελλάδα και συνέβαλε στην ίδρυση του Αυτόνομου Σταφιδικού Οργανισμού (ΑΣΟ) το 1925 και της Αγροτικής Τράπεζας (1929), της οποίας διατέλεσε και πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου. Εκτός από άνθρωπος της δράσης ήταν και συγγραφέας μελετών οικονομικού περιεχομένου.
Στην πολιτική εισήλθε το 1933, όταν διατέλεσε για τρεις μέρες Υπουργός Οικονομικών (7 - 10 Μαρτίου) στη βραχύβια κυβέρνηση του βενιζελικού Αλέξανδρου Οθωναίου, ενώ στη συνέχεια συντάχθηκε με το καθεστώς της 4ης Αυγούστου. Στις 5 Αυγούστου 1936 διορίστηκε από τον δικτάτορα Μεταξά Υπουργός Κρατικής Υγιεινής και Αντιλήψεως και παρέμεινε στη θέση αυτή έως τις 12 Ιουλίου 1939, όταν παραιτήθηκε για να αναλάβει τη διοίκηση της Εθνικής Τράπεζας.
Μετά τον αιφνίδιο θάνατο του Ιωάννη Μεταξά (29 Ιανουαρίου 1941) κι ενώ η χώρα βρισκόταν σε εμπόλεμη κατάσταση με την Ιταλία, διορίστηκε πρωθυπουργός από τον βασιλιά Γεώργιο Β', με εισήγηση του ισχυρού άνδρα του καθεστώτος Κωνσταντίνου Μανιαδάκη. Παράλληλα, ανέλαβε τα Υπουργεία Εξωτερικών, Παιδείας, Στρατιωτικών, Ναυτικών και Αεροπορίας, όπως και ο προκάτοχός του.
Κατά τη διάρκεια της σύντομης θητείας του στην πρωθυπουργία αντιμετώπισε με επιτυχία την εαρινή επίθεση των Ιταλών (9 Μαρτίου 1941) και είπε το δεύτερο ΟΧΙ, αυτή τη φορά στους Γερμανούς (6 Απριλίου 1941), όταν ο πρεσβευτής του Τρίτου Ράιχ στην Ελλάδα Βίκτωρ Έρμπαχ - Σένμπεροχ του επέδωσε τελεσίγραφο για την είσοδο των γερμανικών στρατευμάτων στην Ελλάδα. Από την ημέρα αυτή, η Ελλάδα άρχισε ένα διμέτωπο αγώνα με τους Ιταλούς και τους Γερμανούς, κερδίζοντας τον θαυμασμό των Συμμάχων.
Όλη αυτή η δύσκολη κατάσταση είχε δημιουργήσει βαρύ φορτίο στους ώμους του Κορυζή, που δεν είχε μεγάλη πείρα στην πολιτική. Σε αυτό το σημείο εστιαζόταν και η κριτική που ασκήθηκε στον βασιλιά για την επιλογή του στην πρωθυπουργία ενός άπειρου άνδρα σε μια τόσο κρίσιμη περίοδο, όπου έπρεπε να παρθούν αποφάσεις ζωής και θανάτου.
Στις 18 Απριλίου 1941 συγκλήθηκε σύσκεψη στο ξενοδοχείο «Μεγάλη Βρετανία» (όπου η έδρα τότε της κυβερνήσεως) για να εκτιμηθεί η πολεμική κατάσταση κι ενώ φαινόταν θέμα ωρών, αν όχι ολίγων ημερών, η διάσπαση του μετώπου από τους Γερμανούς. Ο Κορυζής προσφέρθηκε να παραιτηθεί και είχε μια έντονη συζήτηση με τον βασιλιά. Ξαφνικά σηκώθηκε και αποχώρησε από τη σύσκεψη, αφού πρώτα φίλησε το χέρι του ανώτατου άρχοντα. Κατευθύνθηκε στην οικία του, που βρισκόταν στην οδό Βασιλίσσης Σοφίας και κλείστηκε στο γραφείο του.
Λίγα λεπτά αργότερα κατέφθασε στο σπίτι του ο διάδοχος Παύλος με εντολή του πατέρα του, ο οποίος είχε αντιληφθεί την παράξενη συμπεριφορά του. Δεν πρόλαβε να χαιρετίσει τη σύζυγό του στο κατώφλι του σπιτιού του και ακούστηκε ο πυροβολισμός του τέλους. Ο πρωθυπουργός Αλέξανδρος Κορυζής είχε αυτοκτονήσει με δύο σφαίρες στην καρδιά, σε ηλικία 56 ετών.
Διαβάστε περισσότερα: http://www.sansimera.gr/biographies/334#ixzz2QpJ8pSeo
Ήταν 6 Απριλίου του 1941 κι ενώ ο Ελληνικός στρατός απελευθέρωνε τη μία πόλη μετά την άλλη στα Βορειοηπειρωτικά βουνά αντιμετωπίζοντας λίγο νωρίτερα με επιτυχία την εαρινή επίθεση του Ιταλικού στρατού, όταν ο Βίκτωρ Έρμπαχ – Σένμπεροχ, πρεσβευτής του Γ΄Ράιχ στην Ελλάδα, επέδωσε το τελεσίγραφο για την είσοδο των γερμανικών στρατευμάτων στην Ελλάδα, στον Έλληνα πρωθυπουργό Αλέξανδρο Κορυζή.
Το ιστορικό ΟΧΙ του Κορυζή, στις δυνάμεις που εκείνη τη στιγμή κατείχαν το σύνολο των χωρών της Ευρώπης, δυστυχώς οι Έλληνες δεν το τιμούν.
Στα Ελληνικά σχολεία οι μαθητές διδάσκονται το «μύθο του Πολυτεχνείου» αλλά όχι το έπος των οχυρών της «γραμμής Μεταξά».
Ένα έπος που γράφτηκε από μια ηρωική απόφαση ενός αληθινού Έλληνα ηγέτη και 8.000 Ελλήνων στρατιωτών υπό τον στρατηγό Κωνσταντίνο Μπακόπουλο, που έδωσαν το αίμα τους αντιμετωπίζοντας 200.000 στρατιώτες, της μεγαλύτερης πολεμικής μηχανής της Ευρώπης.
Τη στιγμή που η Ευρώπη είχε παραδοθεί στη μπότα του γερμανικού Ράιχ, οι Έλληνες
μαχητές της «γραμμής Μεταξά» όχι μόνο δεν ηττήθηκαν, αλλά συνθηκολόγησαν 20 μέρες αργότερα όταν πλέον η αντίσταση δεν είχε κανένα νόημα. Μια αντίσταση που εκτιμήθηκε ακόμα κι από τους Γερμανούς αντιπάλους, αφού είναι γνωστός ο λόγος του Χίτλερ στο Γερμανικό Ραιχσταγκ, με τον οποίον εξυμνεί τον Έλληνα στρατιώτη. Όπως γνωστό είναι το γεγονός, ότι οι Γερμανοί αξιωματικοί και οπλίτες, απέδιδαν τιμές στους Έλληνες στρατιώτες όταν εξέρχοντο από τα πολυβολεία μετά τη συνθηκολόγηση και επετράπη στους Έλληνες αξιωματικούς να φέρουν το ξίφος τους τιμητικά, καθ΄όλη τη διάρκεια της Γερμανικής κατοχής.
Ο Αλέξανδρος Κορυζής ήταν τραπεζίτης και πολιτικός. Διορίστηκε πρωθυπουργός από τον βασιλιά Γεώργιο Β', με εισήγηση του ισχυρού άνδρα του καθεστώτος Κωνσταντίνου Μανιαδάκη, μετά τον αιφνίδιο θάνατο του Ιωάννη Μεταξά (29 Φεβρουαρίου 1941) κι ενώ η χώρα βρισκόταν σε εμπόλεμη κατάσταση με την Ιταλία. Ανέλαβε τα Υπουργεία Εξωτερικών, Παιδείας, Στρατιωτικών, Ναυτικών και Αεροπορίας, όπως και ο προκάτοχός του.
Στίς 18 Απριλίου του 1941 κι ενώ η διάσπαση του μετώπου αμύνης από τους Γερμανούς θεωρείτο βεβαία, συγκλήθηκε σύσκεψη στο ξενοδοχείο «Μεγάλη Βρετανία» (όπου η έδρα τότε της κυβερνήσεως) για να εκτιμηθεί η πολεμική κατάσταση. Ο Κορυζής προσφέρθηκε να παραιτηθεί και είχε μια έντονη συζήτηση με τον βασιλιά. Ξαφνικά σηκώθηκε και αποχώρησε από τη σύσκεψη, αφού πρώτα φίλησε το χέρι του ανώτατου άρχοντα. Κατευθύνθηκε στην οικία του, που βρισκόταν στην οδό Βασιλίσσης Σοφίας και κλείστηκε στο γραφείο του.
Λίγα λεπτά αργότερα κατέφθασε στο σπίτι του ο διάδοχος Παύλος με εντολή του πατέρα του, ο οποίος είχε αντιληφθεί την παράξενη συμπεριφορά του. Δεν πρόλαβε να χαιρετίσει τη σύζυγό του στο κατώφλι του σπιτιού του και ακούστηκε ο πυροβολισμός του τέλους. Ο πρωθυπουργός Αλέξανδρος Κορυζής είχε αυτοκτονήσει με δύο σφαίρες στην καρδιά, σε ηλικία 56 ετών.
Ένα τέτοιο ιστορικό γεγονός, η Ελληνική πολιτεία το θεωρεί, καθώς φαίνεται, ήσσονος σημασίας και δεν το εορτάζει. Γενικότερα το μεταπολιτευτικό τερατούργημα, έχει μια «δυσκολία» με τις εορτές που εξυψώνουν το εθνικό συναίσθημα των Ελλήνων. Για την ακρίβεια, έχει ένα γενικότερο «πρόβλημα» με κάθε τί που εμπεριέχει τον όρο «εθνικό». Όπως επίσης έχει σοβαρό «πρόβλημα» με τον ηρωισμό που επέδειξαν άντρες σαν τον Κορυζή και το Μεταξά. Είναι γνωστή η προσπάθεια της «προοδευτικής» θολοκουλτούρας να αποσιωπεί καταστάσεις, γεγονότα και πρόσωπα που δεν ανήκουν στη δική της ιδεολογική κατεύθυνση. Η «απεθνικοποίηση» των πάντων επετεύχθη και επαφύεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων η μελέτη και η απόδοση τιμών, σε ανθρώπους που τίμησαν το δημόσιο αξίωμά τους, δρώντας με αξιοπρέπεια και δίνοντας ακόμα και τη ζωή τους.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΚΟΡΥΖΗΣ
ΑΘΑΝΑΤΟΣ
Κοινός Παρονομανοστής
Αλέξανδρος Κορυζής (1885 – 1941)
Τραπεζίτης και πολιτικός, διορισμένος πρωθυπουργός, που είπε το δεύτερο ΟΧΙ.
Γεννήθηκε το 1885 στον Πόρο και καταγόταν από αρβανίτικη οικογένεια πολιτικών. Τα εγκύκλια μαθήματα τα διδάχθηκε στον Πόρο και την Αθήνα. Το 1903 διορίσθηκε στην Εθνική Τράπεζα, ενώ παράλληλα σπούδαζε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Πήρε μέρος στους Βαλκανικούς Πολέμους ως έφεδρος ανθυπολοχαγός και τιμήθηκε για τη δράση του.
Μετά την αφυπηρέτησή του ανήλθε ταχέως τα κλιμάκια της Εθνικής Τράπεζας και το 1921 έφθασε στο βαθμό του οργανωτικού διευθυντή. Με την ιδιότητά του αυτή διατέλεσε οικονομικός σύμβουλος του Ύπατου Αρμοστή στη Σμύρνη Αριστείδη Στεργιάδη και οργάνωσε το υποκατάστημα της Εθνικής Τράπεζας στη μικρασιατική πόλη.
Υπήρξε από τους πρωτοπόρους της αγροτικής πίστης στην Ελλάδα και συνέβαλε στην ίδρυση του Αυτόνομου Σταφιδικού Οργανισμού (ΑΣΟ) το 1925 και της Αγροτικής Τράπεζας (1929), της οποίας διατέλεσε και πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου. Εκτός από άνθρωπος της δράσης ήταν και συγγραφέας μελετών οικονομικού περιεχομένου.
Στην πολιτική εισήλθε το 1933, όταν διατέλεσε για τρεις μέρες Υπουργός Οικονομικών (7 - 10 Μαρτίου) στη βραχύβια κυβέρνηση του βενιζελικού Αλέξανδρου Οθωναίου, ενώ στη συνέχεια συντάχθηκε με το καθεστώς της 4ης Αυγούστου. Στις 5 Αυγούστου 1936 διορίστηκε από τον δικτάτορα Μεταξά Υπουργός Κρατικής Υγιεινής και Αντιλήψεως και παρέμεινε στη θέση αυτή έως τις 12 Ιουλίου 1939, όταν παραιτήθηκε για να αναλάβει τη διοίκηση της Εθνικής Τράπεζας.
Μετά τον αιφνίδιο θάνατο του Ιωάννη Μεταξά (29 Ιανουαρίου 1941) κι ενώ η χώρα βρισκόταν σε εμπόλεμη κατάσταση με την Ιταλία, διορίστηκε πρωθυπουργός από τον βασιλιά Γεώργιο Β', με εισήγηση του ισχυρού άνδρα του καθεστώτος Κωνσταντίνου Μανιαδάκη. Παράλληλα, ανέλαβε τα Υπουργεία Εξωτερικών, Παιδείας, Στρατιωτικών, Ναυτικών και Αεροπορίας, όπως και ο προκάτοχός του.
Κατά τη διάρκεια της σύντομης θητείας του στην πρωθυπουργία αντιμετώπισε με επιτυχία την εαρινή επίθεση των Ιταλών (9 Μαρτίου 1941) και είπε το δεύτερο ΟΧΙ, αυτή τη φορά στους Γερμανούς (6 Απριλίου 1941), όταν ο πρεσβευτής του Τρίτου Ράιχ στην Ελλάδα Βίκτωρ Έρμπαχ - Σένμπεροχ του επέδωσε τελεσίγραφο για την είσοδο των γερμανικών στρατευμάτων στην Ελλάδα. Από την ημέρα αυτή, η Ελλάδα άρχισε ένα διμέτωπο αγώνα με τους Ιταλούς και τους Γερμανούς, κερδίζοντας τον θαυμασμό των Συμμάχων.
Όλη αυτή η δύσκολη κατάσταση είχε δημιουργήσει βαρύ φορτίο στους ώμους του Κορυζή, που δεν είχε μεγάλη πείρα στην πολιτική. Σε αυτό το σημείο εστιαζόταν και η κριτική που ασκήθηκε στον βασιλιά για την επιλογή του στην πρωθυπουργία ενός άπειρου άνδρα σε μια τόσο κρίσιμη περίοδο, όπου έπρεπε να παρθούν αποφάσεις ζωής και θανάτου.
Στις 18 Απριλίου 1941 συγκλήθηκε σύσκεψη στο ξενοδοχείο «Μεγάλη Βρετανία» (όπου η έδρα τότε της κυβερνήσεως) για να εκτιμηθεί η πολεμική κατάσταση κι ενώ φαινόταν θέμα ωρών, αν όχι ολίγων ημερών, η διάσπαση του μετώπου από τους Γερμανούς. Ο Κορυζής προσφέρθηκε να παραιτηθεί και είχε μια έντονη συζήτηση με τον βασιλιά. Ξαφνικά σηκώθηκε και αποχώρησε από τη σύσκεψη, αφού πρώτα φίλησε το χέρι του ανώτατου άρχοντα. Κατευθύνθηκε στην οικία του, που βρισκόταν στην οδό Βασιλίσσης Σοφίας και κλείστηκε στο γραφείο του.
Λίγα λεπτά αργότερα κατέφθασε στο σπίτι του ο διάδοχος Παύλος με εντολή του πατέρα του, ο οποίος είχε αντιληφθεί την παράξενη συμπεριφορά του. Δεν πρόλαβε να χαιρετίσει τη σύζυγό του στο κατώφλι του σπιτιού του και ακούστηκε ο πυροβολισμός του τέλους. Ο πρωθυπουργός Αλέξανδρος Κορυζής είχε αυτοκτονήσει με δύο σφαίρες στην καρδιά, σε ηλικία 56 ετών.
Διαβάστε περισσότερα: http://www.sansimera.gr/biographies/334#ixzz2QpJ8pSeo
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΓΙΑ ΤΑ Α.Μ.Ε.Α. ΕΝΟΨΕΙ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΝΙΩΝΙΟ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
