ΝΕΑ VIDEO NEA PHOTO NEA

 | 

Aξίζει οι σελίδες να γράφονται στους αγωνιστικούς χώρους...

Ο Βασίλης Σαμπράκος γράφει για μια ομάδα που έδωσε τον αγώνα της στο τερέν και έπεσε μαχόμενη, σαν ΑΕΚ και όχι σαν αυτό που την κατάντησαν αυτοί που τη διοίκησαν.

Αν ήταν να γίνει, είναι καλύτερα για την ΑΕΚ που έγινε έτσι. Καλύτερα που έδωσε τη μάχη στο τερέν, με όλες της τις δυνάμεις και όποια ποιότητα της είχε απομείνει. Καλύτερα που έπεσε μαχόμενη στο τερέν, με παιδιά που μπορεί να μην είχαν την ποιότητα που ιστορικά αξίζει στην ΑΕΚ αλλά είχαν το φιλότιμο να παλέψουν μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο τις ελάχιστες πιθανότητες που είχε ο σύλλογος για να παραμείνει στην κατηγορία. Καλύτερα για την ΑΕΚ που στο τελευταίο της ματς στην κατηγορία αποφάσισε η μπάλα και όχι ένας διοικητικός υπάλληλος μιας λίγκας ή μιας ομοσπονδίας που σήκωσε ή δεν σήκωσε το κινητό, που διάβασε ή δεν διάβασε το sms. Στις μεγάλες ομάδες, που κάθε τους στιγμή είναι μεγάλη ιστορία, αξίζει οι σελίδες να γράφονται στους αγωνιστικούς χώρους, όχι στις αίθουσες και τους διαδρόμους. Και σ' αυτό η ΑΕΚ διέφερε, ή συνήθως προσπαθούσε να διαφέρει.

Η ΑΕΚ δεν έπεσε στο Περιστέρι. Αυτή όμως, η τελευταία της μάχη, ήταν περήφανη. Αγωνιστικά η ΑΕΚ είχε πάψει μήνες τώρα να θυμίζει ΑΕΚ, ήταν σκιά του κακού εαυτού της. Ποιοτικά έχει πάρα πολλούς μήνες να θυμίσει ΑΕΚ. Το πνεύμα και το κουράγιο της στο Περιστέρι όμως ήταν ΑΕΚ. Οπως και το κλάμα των ποδοσφαιριστών και των λοιπών ανθρώπων της. Οπως και το ανάστημα του προπονητή της.

Είναι πάρα πολύ νωρίς για να μιλήσει κανείς για το μέλλον της ΑΕΚ και τις προοπτικές της να επιστρέψει στις υψηλότερες θέσεις της πρώτης κατηγορίας. Κανείς, απολύτως κανείς δεν μπορεί να εκτιμήσει πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα γι' αυτήν. Ελάχιστοι έχουν γνώση και αντίληψη της κατάστασης και, κυρίως αυτού, του καλού της ΑΕΚ.

Δεν έχει απολύτως κανένα νόημα πλέον η κουβέντα σχετικά με τα τελευταία λάθη, από το περασμένο καλοκαίρι μέχρι και προ μηνών, αυτά που καθόρισαν τη φετινή μοίρα της ΑΕΚ. Νόημα για την ΑΕΚ πλέον έχει μόνο η κουβέντα της επόμενης ημέρας, της επιστροφής της. Οχι της επιστροφής της στην Superleague. Της επιστροφής, αγωνιστικά και εταιρικά, στο μέγεθός της.

Δεν έχω ιδέα αν υπάρχει ή όχι άνθρωπος με την ικανότητα να εμπνεύσει τους πολλούς που θα ξαναφέρουν την ΑΕΚ στα μέτρα της. Μέχρι σήμερα, εδώ και περίπου 5 χρόνια, δεν υπήρξε ουδείς, διότι υπήρχαν ένα σωρό εμπόδια και δικαιολογίες. Πλέον, μετά το ιστορικό σοκ του υποβιβασμού, οι συνθήκες και οι προϋποθέσεις είναι ευμετάβλητες. Ολα γίνονται. Τα πάντα μπορούν να γίνουν. Αρκεί να εμφανιστούν αυτός ή αυτοί που θα έχουν το όραμα, θα παρουσιάσουν το σχέδιο και θα εμπνεύσουν την πλατιά μάζα των ΑΕΚτσήδων για να ακολουθήσει.

Η ΑΕΚ δεν το έχει ξαναζήσει όλο αυτό. Δεν υπάρχει ιστορικό προηγούμενο για να της δείξει το μέλλον, να της δείξει τον δρόμο. Η ΑΕΚ δεν ξέρει τι πρέπει να κάνει, επειδή δεν υπάρχει αυτός που έχει το σχέδιο, το όραμα, τις προθέσεις και την δύναμη για να επιχειρήσει την επανεκκίνησή της. Κι αυτό είναι το πρόβλημα που πρέπει να λύσει. Διαφορετικά αυτό που γράφτηκε στο Περιστέρι δεν θα είναι το τέλος. Θα είναι η αρχή του πιο μαύρου κεφαλαίου στην ιστορία της.

Ακούω και διαβάζω διάφορα περί μιας ΑΕΚ που τάχα μικραίνει. Τα μάτια και τα μυαλά μικραίνουν. Η ΑΕΚ δεν μπορεί να μικρύνει, όπως και κανένας άλλος σύλλογος του βεληνεκούς, της ιστορίας, των καταβολών και του πλήθους των υποστηρικτών της. Η εταιρεία μικραίνει. Αν όμως εμφανιστεί το επιχειρηματικό σχέδιο και αυτός ή αυτοί που θα το εφαρμόσουν, η προοπτική της ΠΑΕ, και μαζί της ΑΕΚ, θα αλλάξει σε μια στιγμή.

*Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο Gazzetta.gr