2013-04-22 13:27:06
του Θανάση Νικολαΐδη
ΤΟΝ…μάζεψε απ’ τα αζήτητα ο Α. Παπανδρέου. Για την πίστη και την ομορφάδα του. Για το ΠΑΚ (μήτρα του ΠΑΣΟΚ) και για τον σοσιαλισμό προσαρμοσμένο στα δεδομένα της Ελλάδας.
Εκεί στα ξένα του ακόρντ σε εργοστάσια αλλά και της ξερής στα καφενεία, εύκολα φύτρωναν ιδέες στα μυαλά. Τους έτρεφε το «οίκαδε» κι ας συνέχιζαν ως αφισοκολλητές εδώ, με κάποιους στο πλευρό του Αρχηγού. Δεν το’ ξερε ο Ανδρέας, κανένας δεν υποψιάζονταν τον Άκη και η τύχη του βουνό. Κι αν φόραγε (στη Γερμανία) τρύπιο παντελόνι, στην Ελλάδα δεν το…μπάλωσε. Το πέταξε! Για να ντυθεί στα χρυσά, πριν σιγουρέψει την ψυχή του με ακίνητα.
ΕΙΧΕ ο κ. Τσοχατζόπουλος την άνεσή του, το στιλ και το τουπέ, κατείχε και τη μόνιμη υπουργική καρέκλα. Υπό την εύνοια του αρχηγού, τη συνέχεια με τον Σημίτη και την πλειοψηφία της βάσης να ψηφίζει με τα δυο της, όταν δεν χειροκροτούσε.
ΚΙ ύστερα, σήμερα, τώρα; Στο ίδιο κελί με «παρακατιανούς», αλλά με την άνεση του «κάποιου». Και είναι σπάνιο και πρωτοφανές. «Κατόρθωμα» προσωπικό και…άθλος του κυρίου με το πάθος του στα ακίνητα (πολ. μηχανικός) και τα κόλπα του με τις offshore. Κατάφερε να…φυλακίσει ΟΛΗ την οικογένειά του! Χωρίς να δείχνει συντετριμμένος για την κόρη και μόνο για τη σύζυγο εκφράζεται με…τρυφερότητα.
ΚΙ αλλού συμβαίνουν, αλλά δεν εντυπωσιάζουν. Δεν στήνονται οι κάμερες έξω από δικαστήρια, δεν τρέχουν πίσω από προσαγόμενους δημοσιογράφοι κι ούτε περνούν σε πρωτοσέλιδα ειδήσεις για αμαρτίες ευρωπαίων πολιτικών. Εδώ, το πράμα αλλάζει. Γιατί; Γιατί δεν λογαριάζαμε πως αλλάζουν οι καιροί (μας τους αλλάζουν…) και μπορεί να ‘ρθουν κάτω κάποια απ’ τα άνω, με κάποιους «αφ’ ίππων εις όνους». Δεν τολμούσες να σκεφθείς πολιτικό στη φυλακή, να αγγίξεις υπουργό, να φαντασθείς τον παντοδύναμο Άκη στο εδώλιο.
ΚΑΙ, βέβαια, το θέαμα είναι θλιβερό, αλλά το θέμα εξόχως ενθαρρυντικό. Για τους μελλοντικούς και επίδοξους. Για πολιτικούς, που δεν τσακίστηκαν ν’ αλλάξουν τον νόμο «περί μη ευθύνης κ.λπ». Ήταν να μη γίνει η αρχή (γι αυτούς) και το τέλος εποχής(;). Καλό είναι να μην…κοιμούνται κάποιοι «αμαρτωλοί», αλλά δεν το βλέπουμε. Ποιος, πώς, αλλά και γιατί να τους ψάξει, που το καθημερινό παιχνίδι του Έλληνα με τις Αρχές θυμίζει (θρασείς) κλέφτες και (ράθυμους) αστυνόμους; Να «ρίξεις» ένα χωροφύλακα πίσω από κάθε ρωμιό; Πού να τον βρεις. Έναν νόμο περί ευθύνης υπουργών; Ποιος να τον ψηφίσει; Tromaktiko
ΤΟΝ…μάζεψε απ’ τα αζήτητα ο Α. Παπανδρέου. Για την πίστη και την ομορφάδα του. Για το ΠΑΚ (μήτρα του ΠΑΣΟΚ) και για τον σοσιαλισμό προσαρμοσμένο στα δεδομένα της Ελλάδας.
Εκεί στα ξένα του ακόρντ σε εργοστάσια αλλά και της ξερής στα καφενεία, εύκολα φύτρωναν ιδέες στα μυαλά. Τους έτρεφε το «οίκαδε» κι ας συνέχιζαν ως αφισοκολλητές εδώ, με κάποιους στο πλευρό του Αρχηγού. Δεν το’ ξερε ο Ανδρέας, κανένας δεν υποψιάζονταν τον Άκη και η τύχη του βουνό. Κι αν φόραγε (στη Γερμανία) τρύπιο παντελόνι, στην Ελλάδα δεν το…μπάλωσε. Το πέταξε! Για να ντυθεί στα χρυσά, πριν σιγουρέψει την ψυχή του με ακίνητα.
ΕΙΧΕ ο κ. Τσοχατζόπουλος την άνεσή του, το στιλ και το τουπέ, κατείχε και τη μόνιμη υπουργική καρέκλα. Υπό την εύνοια του αρχηγού, τη συνέχεια με τον Σημίτη και την πλειοψηφία της βάσης να ψηφίζει με τα δυο της, όταν δεν χειροκροτούσε.
ΚΙ ύστερα, σήμερα, τώρα; Στο ίδιο κελί με «παρακατιανούς», αλλά με την άνεση του «κάποιου». Και είναι σπάνιο και πρωτοφανές. «Κατόρθωμα» προσωπικό και…άθλος του κυρίου με το πάθος του στα ακίνητα (πολ. μηχανικός) και τα κόλπα του με τις offshore. Κατάφερε να…φυλακίσει ΟΛΗ την οικογένειά του! Χωρίς να δείχνει συντετριμμένος για την κόρη και μόνο για τη σύζυγο εκφράζεται με…τρυφερότητα.
ΚΙ αλλού συμβαίνουν, αλλά δεν εντυπωσιάζουν. Δεν στήνονται οι κάμερες έξω από δικαστήρια, δεν τρέχουν πίσω από προσαγόμενους δημοσιογράφοι κι ούτε περνούν σε πρωτοσέλιδα ειδήσεις για αμαρτίες ευρωπαίων πολιτικών. Εδώ, το πράμα αλλάζει. Γιατί; Γιατί δεν λογαριάζαμε πως αλλάζουν οι καιροί (μας τους αλλάζουν…) και μπορεί να ‘ρθουν κάτω κάποια απ’ τα άνω, με κάποιους «αφ’ ίππων εις όνους». Δεν τολμούσες να σκεφθείς πολιτικό στη φυλακή, να αγγίξεις υπουργό, να φαντασθείς τον παντοδύναμο Άκη στο εδώλιο.
ΚΑΙ, βέβαια, το θέαμα είναι θλιβερό, αλλά το θέμα εξόχως ενθαρρυντικό. Για τους μελλοντικούς και επίδοξους. Για πολιτικούς, που δεν τσακίστηκαν ν’ αλλάξουν τον νόμο «περί μη ευθύνης κ.λπ». Ήταν να μη γίνει η αρχή (γι αυτούς) και το τέλος εποχής(;). Καλό είναι να μην…κοιμούνται κάποιοι «αμαρτωλοί», αλλά δεν το βλέπουμε. Ποιος, πώς, αλλά και γιατί να τους ψάξει, που το καθημερινό παιχνίδι του Έλληνα με τις Αρχές θυμίζει (θρασείς) κλέφτες και (ράθυμους) αστυνόμους; Να «ρίξεις» ένα χωροφύλακα πίσω από κάθε ρωμιό; Πού να τον βρεις. Έναν νόμο περί ευθύνης υπουργών; Ποιος να τον ψηφίσει; Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Οι άνεμοι που φουσκώνουν τα πανιά της Χρυσής Αυγής
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
