2012-04-02 22:46:04
Του Δημήτρη Α.Γιαννακόπουλου
Η μοίρα των εκλογών είναι αυτή που επιχείρησα να αποφύγουμε - τόσοεγώ όσο και καμπόσοι άλλοι , οι οποίοι έντιμα και αγωνιστικά φώτισαν εγκαίρωςεπιμέρους πτυχές της ελληνικής κρίσης. Δυστυχώς οι μοιραίοι σαμπόταραν αντικειμενικώςτην πιθανότητα διαμόρφωσης ενός πολιτικού και λαϊκού μετώπου, το οποίο όχιαπλώς θα κατατρόπωνε τις λεγόμενες «μνημονιακές δυνάμεις», αλλά θα....... αποτελούσετον πυρήνα (πηγή) πολιτικής αναδημιουργίας και οικονομικής (παραγωγικής)αναδιοργάνωσης της χώρας, με σοσιαλιστικές και βιοοικονομικές αρχές.
Η μοίρα των εκλογών, λοιπόν φίλοι, είναι να ικανοποιηθούν οιμοιραίοι εις βάρος του αντικειμενικού συμφέροντος των δύο τρίτων της κοινωνίαςκαι της Ελλάδας, με την έννοια των πολικών ισχύος ή απλώς της γεωπολιτικής. Μοιραίοιδεν είναι ασφαλώς αποκλειστικά οι καιροσκόποι, αλητήριοι του δικομματισμού καιτων παραφυάδων του που επέλεξαν την υπαγωγή της χώρας σε καθεστώς υποτέλειαςεντός της ΕΕ και εκτάκτου ανάγκης ( ΔΝΤ, μνημόνια, χρεοστάσιο) για ναδιαχειριστούν το δομικό πολιτικό αδιέξοδο της κοινωνικοοικονομικής πολιτικήςπου οι ίδιοι υιοθέτησαν και υπηρέτησαν για πολλά χρόνια στο πλαίσιο τουμεταπολιτευτικού κράτους πατρωνίας, αλλά και όσοι εναντιώθηκαν σε αυτή τηνστρατηγική, δίχως εναλλακτική στρατηγική
. Κόσμια το σημειώνω: στηνπραγματικότητα απέναντι στον σχέδιο καταστροφής των διαπλεκομένων - υπό τηναιγίδα του ΔΝΤ, της χρηματαγοράς και της γερμανικής κυβέρνησης - αναπτύχθηκεκαι εκφράστηκε ένας αριστεριστικός δονκιχωτισμός, ένας απολύτως ανεδαφικόςλενινισμός ή βρήκε έδαφος ο ακραίος δεξιός λαϊκισμός, ο νεοφασισμός και κάποιοι…σκελετοίαπό το ντουλάπι της ιστορίας.
Αυτό ακριβώς το πολιτικό μίγμα ορίζει και την μοίρα τωνεπικείμενων – πολύ καθυστερημένων εκλογών (!) – της πιο μοιραίας ίσως χώρας τηςΕΕ και του δυτικού συστήματος. Έγινε δηλαδή ακριβώς ότι φοβόμαστε και ότιεπιχειρήσαμε, με τις δυνάμεις που διαθέταμε και τον χρόνο που αφιερώσαμε, νααποφύγει η ελληνική κοινωνία. Τίποτε νέο και ελπιδοφόρο δεν προέκυψε από τηνκρίση, τουλάχιστον σε επίπεδο μακροπολιτικής. Οι γνωστοί αναμασούν τα γνωστάκαι τρομοκρατούν την κοινωνία με τα άγνωστα και τους «αγνώστους» - με ή χωρίςεισαγωγικά – ενώ ο λαός θα έπρεπε να ταράζεται (και ίσως πράγματι να ταράζεται)από τα γνωστά και τους γνωστούς που πλέον όσο και να τα/τους μασκαρέψειςπροεκλογικά, αποκρουστικές μορφές θα παραμείνουν (εισοδηματική πολιτική,απορρυθμισμένο κράτος και εκπαιδευτικό σύστημα, ανυπόληπτοι θεσμοί,δημοσιονομικό ξεχαρβάλωμα, παραγωγική διάλυση, κοινωνική παράλυση, ατομικήαπελπισία και αδιέξοδο κλπ, αλλά και προβεβλημένα πρόσωπα που συνδέθηκαν μεαπατηλές στάσεις, εκτιμήσεις, προβλέψεις, διακηρύξεις κλπ.).
Ότι και να βγει από την κάλπη, ικανοποίηση θα προσφέρειστους μοιραίους. Πολύ φοβάμαι μάλιστα ότι εκτός από τις ηγεσίες των κόντρα στομνημόνιο δυνάμεων, θα ικανοποιηθούν και οι ηγεσίες εκείνες που χρησιμοποίησαντην συγκεκριμένη μορφή συντεταγμένης χρεοκοπίας που τους «προσφέρθηκε» για ναπερισωθούν οι ίδιοι κοινωνικώς και οι άνθρωποί τους οικονομικώς και κοινωνικώςασφαλώς.
Όπως έγραφα, η μορφή του χρεοστασίου και το καθεστώςφτωχοποίησης και απορρύθμισης που αντιστοιχεί σε αυτό αποτελεί μορφή Securitization των πολιτικών σχέσεων και οι εκλογές έρχονται ναεπισφραγίσουν νομιμοποιητικά αυτή την διαδικασία. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θαέπρεπε να γίνουν εκλογές. Όπως ίσως θυμάστε, γενικές εκλογές προτείναμε καιξαναπροτείναμε διαρκώς προτού σταθεροποιηθεί το «υγειονομικό καθεστώς» υποτέλειαςκαι κάθετης μείωσης των αξιών στην Ελλάδα (ασφαλώς προτού υπογραφεί το πρώτομνημόνιο και δανειακή σύμβαση και φυσικά προτού γίνει ύπουλα η αναδιάρθρωση τουδημόσιου χρέους) και όσο καιρό τα πράγματα ήταν ακόμη ρευστά και επέτρεπανπολιτικές και διπλωματικές κινήσεις εντός της ΕΕ και εκτός αυτής, ώστε ηδιαδικασία χρεοκοπίας που ξεκίνησε με την πολιτική πρωτοβουλία Παπανδρέου, ναμην καταλήξει στην απόλυτη βύθιση του ελληνικού εθνικού συμφέροντος και τηςοικονομίας, στον εξευτελισμό των εργαζομένων, στην καταστροφή της μικρομεσαίαςεπιχείρησης και στον στραγγαλισμό των πραγματικά προοδευτικών δυνάμεων του τόπου.Όταν προειδοποιούσαμε για το κακό που έρχεται, πολύ πριν εμφανισθεί στο ΔΝΤ ουπουργός του «εφιάλτη» Παπανδρέου, οι άνθρωποι της προπαγάνδας μας λοιδορούσαν.Όταν αργότερα εκτιμούσαμε με ακρίβεια την εξέλιξη, που τώρα βιώνουμε ωςπραγματικότητα, συνέχιζαν τις ειρωνείες, τώρα …μας σνομπάρουν! Καλά κάνουν, έτσι παίζεται το παιχνίδι τηςκυβερνητικής προπαγάνδας! Κάπως έτσι οι μοιραίοι της από εδώ μεριάς θαεπιδιώξουν την εκλογική τους υπέρβαση. Όσο για τους μοιραίους της από εκείπλευράς, αυτοί δεν έχουν ακόμη αίσθηση του μοιραίου της ύπαρξης (στάσης) καιλειτουργία τους. Θα την αποκτήσουν αν διαθέτουν λίγη τσίπα κατόπιν εκλογών.
Στο σημείο αυτό είχα σημειώσει, σε δύο ευμεγέθειςπαραγράφους τον ρόλο όλων των παραγόντων που εμπλέκονται στην εκλογική διαδικασίαγια να δώσω την εικόνα του κάθε μοιραίου χωριστά, αλλά τα …έσβησα! Άστα ναπάνε, φίλε, εσύ που δεν έχεις χάσει ακόμη την ικανότητα να κρίνειςαπροκατάληπτα. Δεν ωφελεί να επιμεριστούν αυτή την στιγμή ευθύνες στιςφερόμενες ως «αντιμνημονιακές δυνάμεις», όσο για τους υπόλοιπους από την άλληόχθη του μνημονίου, μάλλον δεν αξίζει να (τους) σχολιάσουμε περισσότερο. Καιαυτοί κάνανε το καλύτερο που μπορούσαν για την σωτηρία τους. Δεν ξέρω αν τοσυνειδητοποιείτε, αλλά στην Ελλάδα, την τελευταία διετία και βάλε, γίνεται ένας αγώνας σωτηρίαςτης πολιτικομεγαλοεπιχειρηματικής τάξης και των στηριγμάτων της στον δημόσιοκαι ιδιωτικό τομέα, σε βάρος των μικρομεσαίων και των ήδη κοινωνικοοικονομικάαποκλεισμένων. Αυτών που ταΐζουν με βρώμικη τηλεοπτική κυρίως τροφή οιπολιτικάντηδες και τα τεχνοκρατικά τους υποστυλώματα πριν καταλήξουν μαζικά στασυσσίτια, με τα οποία, αν ενθυμίστε, τους απειλούσαν, στην περίπτωση που σήκωναν τον ποπό τους από τον καναπέκαι διεκδικούσαν να λάβουν μέρος στις αποφάσεις για απόρριψη της καταστροφικήςυφεσιακής στρατηγικής των μνημονίων.
Η κατάληξις θα είναι μοιραία. Άλλωστε, όπως διδάσκουν όσοιασκούν ύπουλη, αντιδημοκρατική ηγεμονία ή όσοι έχουν χωνέψει το παραμύθι αυτών:«δύο μέτρα χώμα είναι η κατάληξις όλων μας»! Εκεί τελειώνει η αφήγηση τουμοιραίου και αρχίζει το μοιρολόι. Σημασία έχει ότι στην Ελλάδα υπάρχειδραματική πολιτική φτώχεια, καθόλου άσχετη με την κυρίαρχη κουλτούρα της χώρας,που αποτελεί την αντιληπτική δομή (κοσμο-αντιληπτική αποκρυστάλλωση) τουμεγαλύτερου μέρους των Ελλήνων. Η τελευταία αποτελεί προϊόν των υλικών σχέσεωντου νεοφιλελευθερισμού των τελευταίων δεκαετιών σε συνδυασμό με την λειτουργίατου κράτους πατρωνίας. Μοιραίο είναι αυτό το χαρμάνι, αν και ελάχιστοι φαίνεταινα το καταλαβαίνουν. Η επίσημη αριστερά πάντως δεν απασχολείται με αυτό, καθώςόπως θα γνωρίζετε, ο καπιταλισμός είναι η πηγή του κακού. Έ, άμα βρεις τηνεστία του προβλήματος χρειάζεται να πας παρακάτω; Εμείς που πάμε παρακάτω καιπαραμέσα, μολυνόμαστε από την εστία του δηλητηρίου και αναπαράγουμε το κακό,επιτρέποντας στην εστία να παραμένει ενεργή. Αν δεν χτυπήσεις το κακό στη ρίζατου, πώς θα δεις καλό;
Θα σας φανεί περίεργο αν (σας) πω πως έτσι στοχάζεται και ητρόικα; Και αυτή κάποιο κακό ισχυρίζεται ότι θέλει να σκοτώσει ( δημοσιονομικό το λέει, αν και εμφανώς το γενικεύει).Έτσι, φίλοι, συστήνεται η αφήγηση του μοιραίου και καταλήγουμε σε πολιτικές πουερωτοτροπούν με την καταστροφή ως αναπόσπαστο στοιχείο της εξέλιξης. Το φαιδρό είναιότι όλες οι πολιτικές καταστροφής, αποκαλούνται (αυτοπαρουσιάζονται) ωςπολιτικές σωτηρίας. Και στην πραγματικότητα είναι, αν το δεις στενά ταξικά.Κάποιες τάξεις καταστρέφονται για να σωθούν κάποιες άλλες. Μόνον που οι τάξειςαυτές δεν προΰπαρχαν στην μορφή που λαμβάνουν μετά την καταστροφή. Άλλες τάξειςυπάρχουν πριν την καταστροφή και άλλες μετά την ολοκλήρωση του μοιραίου. Άρα, ηδιαδικασία της καταστροφής στην ουσία παράγει νέες πολιτικές σχέσεις πουδιαμορφώνουν νέους ταξικούς σχηματισμούς και θεωρητικά παραπέμπουν σε νέεςδυνητικές συμμαχίες.
Το κρίσιμο που προσπάθησα να δείξω μέσω των διαδικτυακώνσημειωμάτων μου είναι ότι σημασία έχει ποιος ελέγχει την διαδικασία καταστροφήςή ποιος ελέγχει σε πιο ήπιες μορφές την διαδικασία κοινωνικού μετασχηματισμού ήμετάβασης σε ένα νέο κοινωνικό και εθνικό (στην περίπτωσή μας) καθεστώς. Ανκαταλάβαινες πόσο σημαντικό είναι αυτό, θα είχες απορρίψει την στάση τουμοιραίου και θα αντιλαμβανόσουν ότι η προσπάθειά μας για να πείσουμε ως προςτην ανάγκη ενός λαϊκού μετώπου που θα οδηγούσε σε μία μεταβατική κυβέρνηση μεαριστερό προφίλ και προοδευτική – κοινωνική νομιμοποίηση δεν αποτελούσεαριστερή ρομαντική φαντασίωση, ούτε κάποιου είδους γνωστική εμμονή. Ήταν μίααπόπειρα ποιοτικής αναβάθμισης των αντιλήψεων επί του πολιτικού φαινομένου καιτης επιμέρους οικονομικής και κοινωνικής του έκφρασης στην σημερινή Ελλάδα. Ηχώρα μας δεν πρόκειται να απεγκλωβιστεί από τον βρόγχο που την πνίγειστραγγαλίζοντας ολοένα και μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού, αν οι προοδευτικοίάνθρωποι και κυρίως η νέα γενιά, δεν αποκτήσουν βαθύτερη γνώση των σχέσεων πουτους ορίζουν κοινωνικά, ως εθνική κοινωνία στον κόσμο και ως παράγοντεςατομικής και κοινωνικής ισχύος.
Αυτό αποκαλείται ωριμότητα και δυστυχώς δεν μαθαίνεται μετην ανάγνωση βιβλίων, ή παρακολουθώντας τηλεόραση. Απαιτείται μία νέα πολιτικήοργάνωση της κοινωνίας, την οποία θεωρητικά μόνον η αριστερά θα μπορούσε ναπροσφέρει, καθώς μόνον αυτή διαθέτει τα κριτικά εργαλεία και την λαϊκή δομή γιανα το πράξει. Τα δεξιά μορφώματα υπάρχουν απλώς για να νομιμοποιούν συμφέροντατης αστικής τάξης και ιδιαίτερα στην πατρίδα μας διαπλεκόμενα συμφέροντα. Όλααυτά δεν σημαίνουν ότι οι φορείς της αριστεράς στην Ελλάδα είναι απαλλαγμένοιαπό διαπλεκόμενες σχέσεις. Κάθε άλλο! Σε κάποιες μάλιστα περιπτώσειςπαρατηρείται έντονος εναγκαλισμός με αυτά τα συμφέροντα. Όταν λοιπόναναφερόμαστε στην αριστερά, την εννοούμε στο πλαίσιο ενός πολύ ευρύτερουπνεύματος από αυτό που διακρίνει το πολιτισμικό σύστημα και τα συμφέροντα τωνσυγκεκριμένων φορέων που κυριαρχούν στην Ελλάδα.
Το μεγαλύτερο μέρος της πολιτικοποιημένης κοινωνίας τωνπολιτών είναι βέβαιο ότι ανήκει σε αυτήν την ευρύτερη αριστερά. Δυστυχώς όμωςκαι αυτή βραχυκυκλώθηκε από ενέργειες a priori ηγητόρων ή φιλόδοξων ηγετίσκων με αριστερίστικη κουλτούρατης δεκαετίας του ’70. Έτσι, μέσω αυτών των μοιραίων υπάρξεων καταλήξαμεμοιραίως το «αντιμνημονιακό» κίνημα της κοινωνίας των πολιτών να φαντάζει καιαυτό σαν φούσκα. Σε κάθε περίπτωση η χρεοκοπία της χώρας αντανακλά μίαγενικευμένη χρεοκοπία της πολιτικής στον τόπο μας. Οι εκλογές εκτιμώ ότι θαεπισφραγίσουν αυτή την χρεοκοπία, ενδυναμώνοντας τους κεντρικούς φορείς τηςαριστεράς και το κόμμα του Κουβέλη - δίχως όμως αυτό σε καμία περίπτωση ναπροϊδεάζει για μία ανώτερη ποιότητα στην εμπέδωση μιας προοδευτικής στρατηγικής- όπως και «αντιμνημονιακούς» φορείς του δεξιού λαϊκισμού. Μπορεί να δούμε σεβουλευτικά έδρανα ακόμη και τους νεοναζί, στον βαθμό που τις επόμενες ημέρεςακολουθήσουν αντί για νεοναζιστική, νεοφασιστική στρατηγική. Φυσιολογικάπράγματα, αν αναλογιστεί κανείς την τραγωδία που προκάλεσανκεντροδεξιά-κεντροαριστερά και το ναυάγιο της λεγόμενης πολιτικής του μεσαίουχώρου.
Στον βαθμό που ΝΔ και ΠΑΣΟΚ πετύχουν να συγκεντρώσουνσυνολικά το 50% της αναφερόμενης δύναμης του εκλογικού σώματος, θα πρέπει ναθεωρηθεί πολύ μεγάλη επιτυχία της διαπλοκής και ένδειξη κρίσιμης αντοχής τουκράτους πατρωνίας. Αυτό θα επιτρέψει τα επόμενα χρόνια η συντεταγμένη χρεοκοπίατης ελληνικής κοινωνίας να διαμορφώσει συνθήκες ταχύτερης καταστροφής καιεπαναδόμησης σε συνθήκες που θα περιθωριοποιήσουν την αριστερά, ενώ θαενισχύσουν τον ακροδεξιό λαϊκισμό. Εάν ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και οι παραφυάδες τουςαποτύχουν παρόλα αυτά να ελέγξουν την διαδικασία καταστροφής, αυτή θα επιβληθείακόμη και με την ενεργοποίηση του άρθρου 48 του Συντάγματος και την ένταξη τηςχώρας σε επίσημο καθεστώς πολιορκίας. Μετά από αυτό φαντάζομαι ότι θααισθανθούν δικαιωμένοι όσοι αριστεροί έχουν μείνει εγκλωβισμένοι στις αφηγήσειςπερί λαϊκής οργάνωσης για επανάσταση των αρχών του περασμένου αιώνα. Εγώ,πάντως, θα αισθανθώ ανατριχίλα βλέποντας τους … σκελετούς να βγαίνουν από τοντουλάπι της ιστορίας. Kafeneio
Η μοίρα των εκλογών είναι αυτή που επιχείρησα να αποφύγουμε - τόσοεγώ όσο και καμπόσοι άλλοι , οι οποίοι έντιμα και αγωνιστικά φώτισαν εγκαίρωςεπιμέρους πτυχές της ελληνικής κρίσης. Δυστυχώς οι μοιραίοι σαμπόταραν αντικειμενικώςτην πιθανότητα διαμόρφωσης ενός πολιτικού και λαϊκού μετώπου, το οποίο όχιαπλώς θα κατατρόπωνε τις λεγόμενες «μνημονιακές δυνάμεις», αλλά θα....... αποτελούσετον πυρήνα (πηγή) πολιτικής αναδημιουργίας και οικονομικής (παραγωγικής)αναδιοργάνωσης της χώρας, με σοσιαλιστικές και βιοοικονομικές αρχές.
Η μοίρα των εκλογών, λοιπόν φίλοι, είναι να ικανοποιηθούν οιμοιραίοι εις βάρος του αντικειμενικού συμφέροντος των δύο τρίτων της κοινωνίαςκαι της Ελλάδας, με την έννοια των πολικών ισχύος ή απλώς της γεωπολιτικής. Μοιραίοιδεν είναι ασφαλώς αποκλειστικά οι καιροσκόποι, αλητήριοι του δικομματισμού καιτων παραφυάδων του που επέλεξαν την υπαγωγή της χώρας σε καθεστώς υποτέλειαςεντός της ΕΕ και εκτάκτου ανάγκης ( ΔΝΤ, μνημόνια, χρεοστάσιο) για ναδιαχειριστούν το δομικό πολιτικό αδιέξοδο της κοινωνικοοικονομικής πολιτικήςπου οι ίδιοι υιοθέτησαν και υπηρέτησαν για πολλά χρόνια στο πλαίσιο τουμεταπολιτευτικού κράτους πατρωνίας, αλλά και όσοι εναντιώθηκαν σε αυτή τηνστρατηγική, δίχως εναλλακτική στρατηγική
Αυτό ακριβώς το πολιτικό μίγμα ορίζει και την μοίρα τωνεπικείμενων – πολύ καθυστερημένων εκλογών (!) – της πιο μοιραίας ίσως χώρας τηςΕΕ και του δυτικού συστήματος. Έγινε δηλαδή ακριβώς ότι φοβόμαστε και ότιεπιχειρήσαμε, με τις δυνάμεις που διαθέταμε και τον χρόνο που αφιερώσαμε, νααποφύγει η ελληνική κοινωνία. Τίποτε νέο και ελπιδοφόρο δεν προέκυψε από τηνκρίση, τουλάχιστον σε επίπεδο μακροπολιτικής. Οι γνωστοί αναμασούν τα γνωστάκαι τρομοκρατούν την κοινωνία με τα άγνωστα και τους «αγνώστους» - με ή χωρίςεισαγωγικά – ενώ ο λαός θα έπρεπε να ταράζεται (και ίσως πράγματι να ταράζεται)από τα γνωστά και τους γνωστούς που πλέον όσο και να τα/τους μασκαρέψειςπροεκλογικά, αποκρουστικές μορφές θα παραμείνουν (εισοδηματική πολιτική,απορρυθμισμένο κράτος και εκπαιδευτικό σύστημα, ανυπόληπτοι θεσμοί,δημοσιονομικό ξεχαρβάλωμα, παραγωγική διάλυση, κοινωνική παράλυση, ατομικήαπελπισία και αδιέξοδο κλπ, αλλά και προβεβλημένα πρόσωπα που συνδέθηκαν μεαπατηλές στάσεις, εκτιμήσεις, προβλέψεις, διακηρύξεις κλπ.).
Ότι και να βγει από την κάλπη, ικανοποίηση θα προσφέρειστους μοιραίους. Πολύ φοβάμαι μάλιστα ότι εκτός από τις ηγεσίες των κόντρα στομνημόνιο δυνάμεων, θα ικανοποιηθούν και οι ηγεσίες εκείνες που χρησιμοποίησαντην συγκεκριμένη μορφή συντεταγμένης χρεοκοπίας που τους «προσφέρθηκε» για ναπερισωθούν οι ίδιοι κοινωνικώς και οι άνθρωποί τους οικονομικώς και κοινωνικώςασφαλώς.
Όπως έγραφα, η μορφή του χρεοστασίου και το καθεστώςφτωχοποίησης και απορρύθμισης που αντιστοιχεί σε αυτό αποτελεί μορφή Securitization των πολιτικών σχέσεων και οι εκλογές έρχονται ναεπισφραγίσουν νομιμοποιητικά αυτή την διαδικασία. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θαέπρεπε να γίνουν εκλογές. Όπως ίσως θυμάστε, γενικές εκλογές προτείναμε καιξαναπροτείναμε διαρκώς προτού σταθεροποιηθεί το «υγειονομικό καθεστώς» υποτέλειαςκαι κάθετης μείωσης των αξιών στην Ελλάδα (ασφαλώς προτού υπογραφεί το πρώτομνημόνιο και δανειακή σύμβαση και φυσικά προτού γίνει ύπουλα η αναδιάρθρωση τουδημόσιου χρέους) και όσο καιρό τα πράγματα ήταν ακόμη ρευστά και επέτρεπανπολιτικές και διπλωματικές κινήσεις εντός της ΕΕ και εκτός αυτής, ώστε ηδιαδικασία χρεοκοπίας που ξεκίνησε με την πολιτική πρωτοβουλία Παπανδρέου, ναμην καταλήξει στην απόλυτη βύθιση του ελληνικού εθνικού συμφέροντος και τηςοικονομίας, στον εξευτελισμό των εργαζομένων, στην καταστροφή της μικρομεσαίαςεπιχείρησης και στον στραγγαλισμό των πραγματικά προοδευτικών δυνάμεων του τόπου.Όταν προειδοποιούσαμε για το κακό που έρχεται, πολύ πριν εμφανισθεί στο ΔΝΤ ουπουργός του «εφιάλτη» Παπανδρέου, οι άνθρωποι της προπαγάνδας μας λοιδορούσαν.Όταν αργότερα εκτιμούσαμε με ακρίβεια την εξέλιξη, που τώρα βιώνουμε ωςπραγματικότητα, συνέχιζαν τις ειρωνείες, τώρα …μας σνομπάρουν! Καλά κάνουν, έτσι παίζεται το παιχνίδι τηςκυβερνητικής προπαγάνδας! Κάπως έτσι οι μοιραίοι της από εδώ μεριάς θαεπιδιώξουν την εκλογική τους υπέρβαση. Όσο για τους μοιραίους της από εκείπλευράς, αυτοί δεν έχουν ακόμη αίσθηση του μοιραίου της ύπαρξης (στάσης) καιλειτουργία τους. Θα την αποκτήσουν αν διαθέτουν λίγη τσίπα κατόπιν εκλογών.
Στο σημείο αυτό είχα σημειώσει, σε δύο ευμεγέθειςπαραγράφους τον ρόλο όλων των παραγόντων που εμπλέκονται στην εκλογική διαδικασίαγια να δώσω την εικόνα του κάθε μοιραίου χωριστά, αλλά τα …έσβησα! Άστα ναπάνε, φίλε, εσύ που δεν έχεις χάσει ακόμη την ικανότητα να κρίνειςαπροκατάληπτα. Δεν ωφελεί να επιμεριστούν αυτή την στιγμή ευθύνες στιςφερόμενες ως «αντιμνημονιακές δυνάμεις», όσο για τους υπόλοιπους από την άλληόχθη του μνημονίου, μάλλον δεν αξίζει να (τους) σχολιάσουμε περισσότερο. Καιαυτοί κάνανε το καλύτερο που μπορούσαν για την σωτηρία τους. Δεν ξέρω αν τοσυνειδητοποιείτε, αλλά στην Ελλάδα, την τελευταία διετία και βάλε, γίνεται ένας αγώνας σωτηρίαςτης πολιτικομεγαλοεπιχειρηματικής τάξης και των στηριγμάτων της στον δημόσιοκαι ιδιωτικό τομέα, σε βάρος των μικρομεσαίων και των ήδη κοινωνικοοικονομικάαποκλεισμένων. Αυτών που ταΐζουν με βρώμικη τηλεοπτική κυρίως τροφή οιπολιτικάντηδες και τα τεχνοκρατικά τους υποστυλώματα πριν καταλήξουν μαζικά στασυσσίτια, με τα οποία, αν ενθυμίστε, τους απειλούσαν, στην περίπτωση που σήκωναν τον ποπό τους από τον καναπέκαι διεκδικούσαν να λάβουν μέρος στις αποφάσεις για απόρριψη της καταστροφικήςυφεσιακής στρατηγικής των μνημονίων.
Η κατάληξις θα είναι μοιραία. Άλλωστε, όπως διδάσκουν όσοιασκούν ύπουλη, αντιδημοκρατική ηγεμονία ή όσοι έχουν χωνέψει το παραμύθι αυτών:«δύο μέτρα χώμα είναι η κατάληξις όλων μας»! Εκεί τελειώνει η αφήγηση τουμοιραίου και αρχίζει το μοιρολόι. Σημασία έχει ότι στην Ελλάδα υπάρχειδραματική πολιτική φτώχεια, καθόλου άσχετη με την κυρίαρχη κουλτούρα της χώρας,που αποτελεί την αντιληπτική δομή (κοσμο-αντιληπτική αποκρυστάλλωση) τουμεγαλύτερου μέρους των Ελλήνων. Η τελευταία αποτελεί προϊόν των υλικών σχέσεωντου νεοφιλελευθερισμού των τελευταίων δεκαετιών σε συνδυασμό με την λειτουργίατου κράτους πατρωνίας. Μοιραίο είναι αυτό το χαρμάνι, αν και ελάχιστοι φαίνεταινα το καταλαβαίνουν. Η επίσημη αριστερά πάντως δεν απασχολείται με αυτό, καθώςόπως θα γνωρίζετε, ο καπιταλισμός είναι η πηγή του κακού. Έ, άμα βρεις τηνεστία του προβλήματος χρειάζεται να πας παρακάτω; Εμείς που πάμε παρακάτω καιπαραμέσα, μολυνόμαστε από την εστία του δηλητηρίου και αναπαράγουμε το κακό,επιτρέποντας στην εστία να παραμένει ενεργή. Αν δεν χτυπήσεις το κακό στη ρίζατου, πώς θα δεις καλό;
Θα σας φανεί περίεργο αν (σας) πω πως έτσι στοχάζεται και ητρόικα; Και αυτή κάποιο κακό ισχυρίζεται ότι θέλει να σκοτώσει ( δημοσιονομικό το λέει, αν και εμφανώς το γενικεύει).Έτσι, φίλοι, συστήνεται η αφήγηση του μοιραίου και καταλήγουμε σε πολιτικές πουερωτοτροπούν με την καταστροφή ως αναπόσπαστο στοιχείο της εξέλιξης. Το φαιδρό είναιότι όλες οι πολιτικές καταστροφής, αποκαλούνται (αυτοπαρουσιάζονται) ωςπολιτικές σωτηρίας. Και στην πραγματικότητα είναι, αν το δεις στενά ταξικά.Κάποιες τάξεις καταστρέφονται για να σωθούν κάποιες άλλες. Μόνον που οι τάξειςαυτές δεν προΰπαρχαν στην μορφή που λαμβάνουν μετά την καταστροφή. Άλλες τάξειςυπάρχουν πριν την καταστροφή και άλλες μετά την ολοκλήρωση του μοιραίου. Άρα, ηδιαδικασία της καταστροφής στην ουσία παράγει νέες πολιτικές σχέσεις πουδιαμορφώνουν νέους ταξικούς σχηματισμούς και θεωρητικά παραπέμπουν σε νέεςδυνητικές συμμαχίες.
Το κρίσιμο που προσπάθησα να δείξω μέσω των διαδικτυακώνσημειωμάτων μου είναι ότι σημασία έχει ποιος ελέγχει την διαδικασία καταστροφήςή ποιος ελέγχει σε πιο ήπιες μορφές την διαδικασία κοινωνικού μετασχηματισμού ήμετάβασης σε ένα νέο κοινωνικό και εθνικό (στην περίπτωσή μας) καθεστώς. Ανκαταλάβαινες πόσο σημαντικό είναι αυτό, θα είχες απορρίψει την στάση τουμοιραίου και θα αντιλαμβανόσουν ότι η προσπάθειά μας για να πείσουμε ως προςτην ανάγκη ενός λαϊκού μετώπου που θα οδηγούσε σε μία μεταβατική κυβέρνηση μεαριστερό προφίλ και προοδευτική – κοινωνική νομιμοποίηση δεν αποτελούσεαριστερή ρομαντική φαντασίωση, ούτε κάποιου είδους γνωστική εμμονή. Ήταν μίααπόπειρα ποιοτικής αναβάθμισης των αντιλήψεων επί του πολιτικού φαινομένου καιτης επιμέρους οικονομικής και κοινωνικής του έκφρασης στην σημερινή Ελλάδα. Ηχώρα μας δεν πρόκειται να απεγκλωβιστεί από τον βρόγχο που την πνίγειστραγγαλίζοντας ολοένα και μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού, αν οι προοδευτικοίάνθρωποι και κυρίως η νέα γενιά, δεν αποκτήσουν βαθύτερη γνώση των σχέσεων πουτους ορίζουν κοινωνικά, ως εθνική κοινωνία στον κόσμο και ως παράγοντεςατομικής και κοινωνικής ισχύος.
Αυτό αποκαλείται ωριμότητα και δυστυχώς δεν μαθαίνεται μετην ανάγνωση βιβλίων, ή παρακολουθώντας τηλεόραση. Απαιτείται μία νέα πολιτικήοργάνωση της κοινωνίας, την οποία θεωρητικά μόνον η αριστερά θα μπορούσε ναπροσφέρει, καθώς μόνον αυτή διαθέτει τα κριτικά εργαλεία και την λαϊκή δομή γιανα το πράξει. Τα δεξιά μορφώματα υπάρχουν απλώς για να νομιμοποιούν συμφέροντατης αστικής τάξης και ιδιαίτερα στην πατρίδα μας διαπλεκόμενα συμφέροντα. Όλααυτά δεν σημαίνουν ότι οι φορείς της αριστεράς στην Ελλάδα είναι απαλλαγμένοιαπό διαπλεκόμενες σχέσεις. Κάθε άλλο! Σε κάποιες μάλιστα περιπτώσειςπαρατηρείται έντονος εναγκαλισμός με αυτά τα συμφέροντα. Όταν λοιπόναναφερόμαστε στην αριστερά, την εννοούμε στο πλαίσιο ενός πολύ ευρύτερουπνεύματος από αυτό που διακρίνει το πολιτισμικό σύστημα και τα συμφέροντα τωνσυγκεκριμένων φορέων που κυριαρχούν στην Ελλάδα.
Το μεγαλύτερο μέρος της πολιτικοποιημένης κοινωνίας τωνπολιτών είναι βέβαιο ότι ανήκει σε αυτήν την ευρύτερη αριστερά. Δυστυχώς όμωςκαι αυτή βραχυκυκλώθηκε από ενέργειες a priori ηγητόρων ή φιλόδοξων ηγετίσκων με αριστερίστικη κουλτούρατης δεκαετίας του ’70. Έτσι, μέσω αυτών των μοιραίων υπάρξεων καταλήξαμεμοιραίως το «αντιμνημονιακό» κίνημα της κοινωνίας των πολιτών να φαντάζει καιαυτό σαν φούσκα. Σε κάθε περίπτωση η χρεοκοπία της χώρας αντανακλά μίαγενικευμένη χρεοκοπία της πολιτικής στον τόπο μας. Οι εκλογές εκτιμώ ότι θαεπισφραγίσουν αυτή την χρεοκοπία, ενδυναμώνοντας τους κεντρικούς φορείς τηςαριστεράς και το κόμμα του Κουβέλη - δίχως όμως αυτό σε καμία περίπτωση ναπροϊδεάζει για μία ανώτερη ποιότητα στην εμπέδωση μιας προοδευτικής στρατηγικής- όπως και «αντιμνημονιακούς» φορείς του δεξιού λαϊκισμού. Μπορεί να δούμε σεβουλευτικά έδρανα ακόμη και τους νεοναζί, στον βαθμό που τις επόμενες ημέρεςακολουθήσουν αντί για νεοναζιστική, νεοφασιστική στρατηγική. Φυσιολογικάπράγματα, αν αναλογιστεί κανείς την τραγωδία που προκάλεσανκεντροδεξιά-κεντροαριστερά και το ναυάγιο της λεγόμενης πολιτικής του μεσαίουχώρου.
Στον βαθμό που ΝΔ και ΠΑΣΟΚ πετύχουν να συγκεντρώσουνσυνολικά το 50% της αναφερόμενης δύναμης του εκλογικού σώματος, θα πρέπει ναθεωρηθεί πολύ μεγάλη επιτυχία της διαπλοκής και ένδειξη κρίσιμης αντοχής τουκράτους πατρωνίας. Αυτό θα επιτρέψει τα επόμενα χρόνια η συντεταγμένη χρεοκοπίατης ελληνικής κοινωνίας να διαμορφώσει συνθήκες ταχύτερης καταστροφής καιεπαναδόμησης σε συνθήκες που θα περιθωριοποιήσουν την αριστερά, ενώ θαενισχύσουν τον ακροδεξιό λαϊκισμό. Εάν ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και οι παραφυάδες τουςαποτύχουν παρόλα αυτά να ελέγξουν την διαδικασία καταστροφής, αυτή θα επιβληθείακόμη και με την ενεργοποίηση του άρθρου 48 του Συντάγματος και την ένταξη τηςχώρας σε επίσημο καθεστώς πολιορκίας. Μετά από αυτό φαντάζομαι ότι θααισθανθούν δικαιωμένοι όσοι αριστεροί έχουν μείνει εγκλωβισμένοι στις αφηγήσειςπερί λαϊκής οργάνωσης για επανάσταση των αρχών του περασμένου αιώνα. Εγώ,πάντως, θα αισθανθώ ανατριχίλα βλέποντας τους … σκελετούς να βγαίνουν από τοντουλάπι της ιστορίας. Kafeneio
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Εκτός EUROVISON η Κύπρος ; ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Σύλληψη 61χρονου για μη απόδοση ΦΠΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
