2013-04-25 11:59:17
Συντάκτες: Λ. Κοζάρης, Χ. Παπαδημητρίου, Χ. Πέππας, Θ. Ραυτοπούλου, Χ. Σκανδάλη
Εκτενή απολογισμό της ευρωπαϊκής πολιτικής της Γερμανίδας Καγκελαρίου Ανγκελα Μέρκελ βασισμένο σε συνεντεύξεις Ευρωπαίων αξιωματούχων και οικονομικών εμπειρογνωμόνων, επιχειρεί ο Marcus Walker σε πρωτοσέλιδη ανταπόκριση στην έντυπη αμερικανική WALL STREET JOURNAL, με τίτλο «Inside Merkel’s Bet on the Euro’s Future” (σελ. Α1).
Μεταξύ άλλων επισημαίνεται ότι «η γερμανική ισχύς στην Ευρώπη προκαλεί εντάσεις, ενώ πολλοί Έλληνες και Ισπανοί κατηγορούν τα μέτρα λιτότητας που υπαγορεύει το Βερολίνο για τη μετατροπή των χρηματοπιστωτικών κρίσεων των χωρών τους σε οικονομική ύφεση». Σημειώνεται επίσης ότι ακόμη και πολιτικοί της νοτίου Ευρώπης που συμφωνούν με την κα Merkel για την ανάγκη μεταρρυθμίσεων στις χώρες τους, δηλώνουν ότι η Γερμανία πρέπει να πράξει περισσότερα για την ανάκαμψη της ανάπτυξης. Μεταξύ αυτών και ο Έλληνας Υπουργός Οικονομικών Γιάννης Στουρνάρας ο οποίος αναφέρει πως «χρειαζόμαστε μια σύγκλιση. Το Βερολίνο πρέπει να κατανοήσει περισσότερο τα επιχειρήματα του Νότου και ο Νότος πρέπει να κατανοήσει περισσότερο τα επιχειρήματα του Βερολίνου».
Επίσης, εκτενής αναφορά γίνεται στο «ελληνικό πολιτικό χάος που αντιμετώπισε η Ευρώπη στα μέσα του 2012». Τότε, τονίζεται, πολλοί στη γερμανική κυβέρνηση συνασπισμού αμφέβαλαν για την ικανότητα της Ελλάδας να παραμείνει εντός ευρώ. Αξιωματούχοι μίλησαν για τη θεωρία του «μολυσμένου ποδιού», ότι δηλαδή το ελληνικό άκρο που είχε προσβληθεί από γάγγραινα, θα έπρεπε να ακρωτηριαστεί για να σωθεί το υπόλοιπο σώμα της ευρωζώνης. Τότε, η κα Merkel, σε μια προσπάθεια να εκτιμήσει τις αλυσιδωτές αντιδράσεις της αγοράς, κάλεσε χωριστά το Πρόεδρο της Bundesbank, Jens Weidmann και το μέλος της ΕΚΤ, Jorg Asmussen για να τους ρωτήσει τι θα συνέβαινε σε περίπτωση εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ.
Αμφότεροι απάντησαν ότι πιθανότατα θα αποχωρούσε και η Κύπρος, ενώ δεν γνώριζαν αν θα επακολουθούσαν και άλλα κράτη-μέλη της ευρωζώνης. Η συγκεκριμένη απάντηση κρίθηκε από την κα Merkel ως υπερβολικά αβέβαιη και επειδή, όπως της υπογράμμισε ο κ. Weidmann, ήταν ριψοκίνδυνο να παραμείνει η Ελλάδα εντός ευρώ εάν δεν μπορούσε να τηρήσει τις υποχρεώσεις της, η κα Merkel συνειδητοποίησε ότι χρειαζόταν έναν αξιόπιστο σύμμαχο στην Αθήνα. Τον Αύγουστο του 2012, ο Έλληνας πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς επισκέφθηκε το Βερολίνο προσπαθώντας σκληρά να πείσει την κα Merkel ότι μπορούσε να αλλάξει την πορεία της χώρας του. Με τη σειρά της, η Γερμανίδα Καγκελάριος αποφάσισε ότι ο κ. Σαμαράς αξίζει τη στήριξή της, υπό τον όρο ότι ο Έλληνας πρωθυπουργός θα εφαρμόσει μεταρρυθμίσεις, ενώ η επίσκεψή της στην Αθήνα λίγες εβδομάδες αργότερα απέδειξε δημόσια ότι στοιχηματίζει υπέρ του.
Ωστόσο, η χρηματοπιστωτική κατάσταση στην Ελλάδα επιδεινώθηκε και το ΔΝΤ δήλωσε ότι θα συνεχίσει το δανεισμό μόνο εφόσον η Ευρώπη διαγράψει μέρος των δανείων της προς την Ελλάδα, προοπτική ιδιαιτέρως ‘τοξική’ για την κα Merkel. Στο πλαίσιο αυτό, η Γερμανίδα Καγκελάριος επέπληξε τον Γερμανό Υπουργό Οικονομικών W. Schauble όταν ο τελευταίος, σε μυστικές συνομιλίες μεταξύ ΔΝΤ και Ευρωπαίων αξιωματούχων στις 19 Νοεμβρίου 2012 στο Παρίσι, προσφέρθηκε να μειώσει εις βάθος το επιτόκιο του ελληνικού δανείου.
Συγκεκριμένα, η αντιπρόταση της κας Merkel ήταν να μειωθεί το επιτόκιο για την Ελλάδα, αλλά όχι περισσότερο από το γερμανικό κόστος δανεισμού. Το βέτο της Merkel ανάγκασε τους αξιωματούχους του ΔΝΤ και της ΕΕ σε αναπροσαρμογή του σχεδίου για τη σταθεροποίηση του ελληνικού χρέους έως το 2022, με την αόριστη υποσημείωση για λήψη «περαιτέρω μέτρων» στο μέλλον, υποσημείωση για την οποία η Γερμανία αρνείται ότι σημαίνει παραγραφή χρέους. Ο χειρισμός από τη Γερμανίδα Καγκελάριο της ελληνικής κατάστασης και της «τραπεζικής ένωσης» αποσαφήνισε τις γερμανικές θέσεις: τα κράτη-μέλη της ευρωζώνης που έλαβαν δάνειο οφείλουν να αποπληρώσουν τη βοήθεια που δέχτηκαν και πρέπει να στηρίξουν τις τράπεζές τους, πράγμα που δεν επετεύχθη στην περίπτωση της Κύπρου, προσθέτει η ανταπόκριση.
http://online.wsj.com/article/SB10001424127887324695104578418813865393942.html
ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΗ ΤΗΣ ΒΕΛΤΙΩΣΗΣ ΤΩΝ ΠΡΟΟΠΤΙΚΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ:
Άρθρο στο μπλογκ του ECONOMIST («What Success Looks like») ειρωνεύεται τις βελτιωμένες προοπτικές της ελληνικής οικονομίας, μετά το αναμενόμενο πρωτογενές πλεόνασμα, καθώς η οικονομία έχει υποστεί την χειρότερη συρρίκνωση πλούσιας βιομηχανικής χώρας στην ιστορία, υπάρχουν αμφιβολίες για την βιωσιμότητα του πολιτικού συστήματος λόγω της ύπαρξης εξτρεμιστικών στοιχείων, η ύφεση είναι γεγονός και η ανεργία στα μέγιστα επίπεδα, άλλες ευρωπαϊκές οικονομίες επιβαρύνονται επίσης από την κρίση και επομένως είναι νωρίς να καταλήξει κανείς σε αισιόδοξες προβλέψεις.
http://www.economist.com/blogs/freeexchange/2013/04/euro-crisis-3
Συντάκτες: Λ. Κοζάρης, Χ. Παπαδημητρίου, Χ. Πέππας, Θ. Ραυτοπούλου, Χ. Σκανδάλη
Mignatiou.com
Εκτενή απολογισμό της ευρωπαϊκής πολιτικής της Γερμανίδας Καγκελαρίου Ανγκελα Μέρκελ βασισμένο σε συνεντεύξεις Ευρωπαίων αξιωματούχων και οικονομικών εμπειρογνωμόνων, επιχειρεί ο Marcus Walker σε πρωτοσέλιδη ανταπόκριση στην έντυπη αμερικανική WALL STREET JOURNAL, με τίτλο «Inside Merkel’s Bet on the Euro’s Future” (σελ. Α1).
Μεταξύ άλλων επισημαίνεται ότι «η γερμανική ισχύς στην Ευρώπη προκαλεί εντάσεις, ενώ πολλοί Έλληνες και Ισπανοί κατηγορούν τα μέτρα λιτότητας που υπαγορεύει το Βερολίνο για τη μετατροπή των χρηματοπιστωτικών κρίσεων των χωρών τους σε οικονομική ύφεση». Σημειώνεται επίσης ότι ακόμη και πολιτικοί της νοτίου Ευρώπης που συμφωνούν με την κα Merkel για την ανάγκη μεταρρυθμίσεων στις χώρες τους, δηλώνουν ότι η Γερμανία πρέπει να πράξει περισσότερα για την ανάκαμψη της ανάπτυξης. Μεταξύ αυτών και ο Έλληνας Υπουργός Οικονομικών Γιάννης Στουρνάρας ο οποίος αναφέρει πως «χρειαζόμαστε μια σύγκλιση. Το Βερολίνο πρέπει να κατανοήσει περισσότερο τα επιχειρήματα του Νότου και ο Νότος πρέπει να κατανοήσει περισσότερο τα επιχειρήματα του Βερολίνου».
Επίσης, εκτενής αναφορά γίνεται στο «ελληνικό πολιτικό χάος που αντιμετώπισε η Ευρώπη στα μέσα του 2012». Τότε, τονίζεται, πολλοί στη γερμανική κυβέρνηση συνασπισμού αμφέβαλαν για την ικανότητα της Ελλάδας να παραμείνει εντός ευρώ. Αξιωματούχοι μίλησαν για τη θεωρία του «μολυσμένου ποδιού», ότι δηλαδή το ελληνικό άκρο που είχε προσβληθεί από γάγγραινα, θα έπρεπε να ακρωτηριαστεί για να σωθεί το υπόλοιπο σώμα της ευρωζώνης. Τότε, η κα Merkel, σε μια προσπάθεια να εκτιμήσει τις αλυσιδωτές αντιδράσεις της αγοράς, κάλεσε χωριστά το Πρόεδρο της Bundesbank, Jens Weidmann και το μέλος της ΕΚΤ, Jorg Asmussen για να τους ρωτήσει τι θα συνέβαινε σε περίπτωση εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ.
Αμφότεροι απάντησαν ότι πιθανότατα θα αποχωρούσε και η Κύπρος, ενώ δεν γνώριζαν αν θα επακολουθούσαν και άλλα κράτη-μέλη της ευρωζώνης. Η συγκεκριμένη απάντηση κρίθηκε από την κα Merkel ως υπερβολικά αβέβαιη και επειδή, όπως της υπογράμμισε ο κ. Weidmann, ήταν ριψοκίνδυνο να παραμείνει η Ελλάδα εντός ευρώ εάν δεν μπορούσε να τηρήσει τις υποχρεώσεις της, η κα Merkel συνειδητοποίησε ότι χρειαζόταν έναν αξιόπιστο σύμμαχο στην Αθήνα. Τον Αύγουστο του 2012, ο Έλληνας πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς επισκέφθηκε το Βερολίνο προσπαθώντας σκληρά να πείσει την κα Merkel ότι μπορούσε να αλλάξει την πορεία της χώρας του. Με τη σειρά της, η Γερμανίδα Καγκελάριος αποφάσισε ότι ο κ. Σαμαράς αξίζει τη στήριξή της, υπό τον όρο ότι ο Έλληνας πρωθυπουργός θα εφαρμόσει μεταρρυθμίσεις, ενώ η επίσκεψή της στην Αθήνα λίγες εβδομάδες αργότερα απέδειξε δημόσια ότι στοιχηματίζει υπέρ του.
Ωστόσο, η χρηματοπιστωτική κατάσταση στην Ελλάδα επιδεινώθηκε και το ΔΝΤ δήλωσε ότι θα συνεχίσει το δανεισμό μόνο εφόσον η Ευρώπη διαγράψει μέρος των δανείων της προς την Ελλάδα, προοπτική ιδιαιτέρως ‘τοξική’ για την κα Merkel. Στο πλαίσιο αυτό, η Γερμανίδα Καγκελάριος επέπληξε τον Γερμανό Υπουργό Οικονομικών W. Schauble όταν ο τελευταίος, σε μυστικές συνομιλίες μεταξύ ΔΝΤ και Ευρωπαίων αξιωματούχων στις 19 Νοεμβρίου 2012 στο Παρίσι, προσφέρθηκε να μειώσει εις βάθος το επιτόκιο του ελληνικού δανείου.
Συγκεκριμένα, η αντιπρόταση της κας Merkel ήταν να μειωθεί το επιτόκιο για την Ελλάδα, αλλά όχι περισσότερο από το γερμανικό κόστος δανεισμού. Το βέτο της Merkel ανάγκασε τους αξιωματούχους του ΔΝΤ και της ΕΕ σε αναπροσαρμογή του σχεδίου για τη σταθεροποίηση του ελληνικού χρέους έως το 2022, με την αόριστη υποσημείωση για λήψη «περαιτέρω μέτρων» στο μέλλον, υποσημείωση για την οποία η Γερμανία αρνείται ότι σημαίνει παραγραφή χρέους. Ο χειρισμός από τη Γερμανίδα Καγκελάριο της ελληνικής κατάστασης και της «τραπεζικής ένωσης» αποσαφήνισε τις γερμανικές θέσεις: τα κράτη-μέλη της ευρωζώνης που έλαβαν δάνειο οφείλουν να αποπληρώσουν τη βοήθεια που δέχτηκαν και πρέπει να στηρίξουν τις τράπεζές τους, πράγμα που δεν επετεύχθη στην περίπτωση της Κύπρου, προσθέτει η ανταπόκριση.
http://online.wsj.com/article/SB10001424127887324695104578418813865393942.html
ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΗ ΤΗΣ ΒΕΛΤΙΩΣΗΣ ΤΩΝ ΠΡΟΟΠΤΙΚΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ:
Άρθρο στο μπλογκ του ECONOMIST («What Success Looks like») ειρωνεύεται τις βελτιωμένες προοπτικές της ελληνικής οικονομίας, μετά το αναμενόμενο πρωτογενές πλεόνασμα, καθώς η οικονομία έχει υποστεί την χειρότερη συρρίκνωση πλούσιας βιομηχανικής χώρας στην ιστορία, υπάρχουν αμφιβολίες για την βιωσιμότητα του πολιτικού συστήματος λόγω της ύπαρξης εξτρεμιστικών στοιχείων, η ύφεση είναι γεγονός και η ανεργία στα μέγιστα επίπεδα, άλλες ευρωπαϊκές οικονομίες επιβαρύνονται επίσης από την κρίση και επομένως είναι νωρίς να καταλήξει κανείς σε αισιόδοξες προβλέψεις.
http://www.economist.com/blogs/freeexchange/2013/04/euro-crisis-3
Συντάκτες: Λ. Κοζάρης, Χ. Παπαδημητρίου, Χ. Πέππας, Θ. Ραυτοπούλου, Χ. Σκανδάλη
Mignatiou.com
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
