2013-04-25 13:38:03
της Κορίνας Καφετζοπούλου
Άλλος ήταν ηλεκτρολόγος, άλλος πλακατζής, άλλος ξενοδοχοϋπάλληλος. Όλοι είχαν δουλειά στην Ελλάδα προ κρίσης μέχρι που η ανεργία χτύπησε την πόρτα τους.
Ωστόσο, δεν κάθισαν με σταυρωμένα τα χέρια κι αποφάσισαν να ασχοληθούν με τη γη και τον αγροτικό τομέα. Δεν είναι, όμως, εύκολο από τα καλώδια να πιάσεις το χώμα - όχι λόγω έλλειψης ικανότητας αλλά κυρίως λόγω έλλειψης γνώσεων.
Για αυτό λοιπόν και πήραν μια μεγάλη απόφαση: Να μάθουν, να εκπαιδευτούν, να εξοικειωθούν για να μπορέσουν να ορθοποδήσουν ξανά, να φτιάξουν ή να συνεχίσουν τις ζωές τους.
Ο λόγος για τους πέντε μαθητές της ΕΠΑΣ Κρήτης που είναι η μοναδική δημόσια σχολή στην Ελλάδα που διαθέτει την ειδικότητα «Θερμοκηπιακών Κατασκευών και Καλλιεργειών», ενώ παράλληλα δίνει τη δυνατότητα στέγασης και σίτισης στους μαθητές που διαμένουν σε απόσταση μεγαλύτερη των 50 χιλιομέτρων από τη Γόρτυνα και δεν υπάρχει και τακτική συγκοινωνία.
Ο Φώτης Παπαδόπουλος ήρθε στην ΕΠΑΣ Κρήτης από το Αίγιο
Το MadeinCreta τους συναντήσαμε μόλις είχαν τελειώσει το μάθημα στα θερμοκήπια της Γεωργικής Σχολής Μεσαράς (εκεί γίνεται η φοίτηση διετούς διάρκειας). Τους βρήκαμε χαμογελαστούς και ευδιάθετους, να κρατούν πορτοκάλια στα χέρια.
Ο Φώτης Παπαδόπουλος ήρθε στη γεωργική σχολή από το Αίγιο και συγκεκριμένα από τον Ψαθόπυργο. Με τη γη καμία σχέση, ηλεκτρολόγος στο επάγγελμα, έμεινε χωρίς δουλειά και χωρίς προοπτική, στον τόπο που γεννήθηκε.
Για 2,5 χρόνια έψαχνε δουλειά, αλλά μάταια. Αποφάσισε ότι έπρεπε να εμπλουτίσει τις γνώσεις του. Έχει και η οικογένεια κάτι χωράφια που "στέκουν"... Ρώτησε, έψαξε και ήρθε στην Κρήτη για να
μάθει για τις καλλιέργειες.
Καμία σχέση με τα αγροτικά δεν είχε κι ο Σταύρος Σταυρίδης από το Καστελλιανά. Με τον τουριστικό κλάδο ασχολούνταν, και συγκεκριμένα με τα ξενοδοχεία. Και ο Σταύρος άνεργος εδώ και 2,5 χρόνια. Τις ελπίδες της επαγγελματικής του αποκατάστασης τις έχει στις καλλιέργειες. Νιώθει πιο καλά στη φύση από την τρέλα των ξενοδοχείων.
Από την Ιεράπετρα είναι ο Στέργιος Κοντογιαννάκης που είναι απο αγροτική οικογένεια. Ωστόσο οι γνώσεις του περιορίζονται στην ελαιοκομία. Για να αναπτύξει θερμοκηπιακές ή υπαίθριες καλλιέργειες πρέπει να έχει γνώσεις. Είναι ακόμα μικρός, μόλις 21 ετών, και θέλει να ξεκινήσει με σωστές βάσεις και όχι με εμπειρία ή ψάξιμο. Σε αυτές τις εποχές δεν επιτρέπονται τα ρίσκα.
Ο Φανούριος Ρωμανάκης, από τις Μοίρες, είναι ο οικογενειάρχης της σχολής, είναι παντρεμένος με δυο μικρά παιδιά. Κατασκεύαζε πλακάκια και είχε και τη δική του επιχείρηση στο Ηράκλειο. «Εσβησε» η οικοδομή «έσβησε» και η δουλειά του.
Ειδικά όταν έχεις παιδιά να θρέψεις δεν μπορείς να κάθεσαι, για αυτό και αποφάσισε να ασχοληθεί επαγγελματικά με τη γεωργία. Κάποιες γνώσεις είχε αλλά δεν φτάνουν για επαγγελματική χρήση. Για να εξελιχθείς και να μπεις στην αγορά πρέπει να αναπτύξεις καινούργιες τεχνικές, αυτό είναι το πρώτο εφόδιο, λέει ο ίδιος που κοιτάζει με αισιοδοξία το μέλλον.
«Ήδη φυτεύουμε και καταναλώνουμε στο σπίτι, αλλά θα μπούμε και στην παραγωγή».
Ο Νίκος Μαλλιαράκης είναι από το Μορόνι. Στην οικογένεια ασχολούνται με τις ελιές και τα αμπέλια, αλλά το εισόδημα δε φτάνει. Με την επαγγελματική κατάρτιση που θα αποκτήσει θα εμπλουτιστούν οι καλλιέργειες τους, και ευελπιστεί να αυξηθεί και το εισόδημα.
Ο βενιάμιν της παρέας είναι ο Μαρίνος Πατσουράκης που μαθαίνει για τη γη αλλά λατρεύει και το φακό!
Ο Μαρίνος γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Η οικογένεια απέστρεψε για μια καλύτερη ζωή στα πάτρια εδάφη το 2006. Τα γράμματα δεν του πολυαρέσουν προτιμά την ελευθερία του. Γι'αυτό πολύ νωρίς αποφάσισε να ασχοληθεί με αυτό που πραγματικά του αρέσει.
Οι σπουδαστές της Σχολής διδάσκονται εξειδικευμένα μαθήματα, όπως Γεωργική Τεχνική, Θερμοκηπιακές Εγκαταστάσεις και Καλλιέργειες, Εδαφολογία και Λιπασματογραφία, ενώ εφοδιάζονται με γνώσεις, οι οποίες θα τους επιτρέψουν να ασχοληθούν επαγγελματικά είτε στα θερμοκήπια που ήδη λειτουργούν, είτε να προχωρήσουν, εάν το επιθυμούν, σε δική τους επιχείρηση.
Η Σχολή διαθέτει αγρό, θερμοκήπιο, εργαστήριο μηχανολογίας και την απαραίτητη υλικοτεχνική υποδομή.
Στη Γεωργική Σχολή Μεσαράς τα μαθήματα της ΕΠΑΣ είχαν σταματήσει από το 2003-2010 λόγω μη έλευσης μαθητών, για αυτό και πολλοί δεν γνωρίζουν την ύπαρξή της. Έτσι εξηγείται και το γεγονός του περιορισμένου αριθμού των μαθητών καθώς οι περισσότεροι έμαθαν για τα μαθήματα «κατά τύχη».
Οι εγγραφές για τους ενδιαφερόμενους γίνονται τον Ιούνιο και από 1 ως 14 Σεπτεμβρίου, με την προϋπόθεση ότι είναι απόφοιτοι Α’Λυκείου.
Στη γεωργική σχολή Μεσαράς εκτός από την ΕΠΑΣ που κατατάσσεται στην κατηγορία της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης (σημειώνεται ότι το απολυτήριο δεν είναι ισότιμο με του λυκείου) λειτουργεί από το 1920 που ιδρύθηκε και η σχολή, το πρακτικό γεωργικό σχολείο το οποίο σήμερα πραγματοποιεί κύκλους εκπαιδευτικών σεμιναρίων βάση ευρωπαϊκών προγραμμάτων και όχι μόνο.
Για την ιστορία
Την αναγκαιότητα και την σημασία της γεωργικής εκπαίδευσης τρεις άνθρωποι την οραματίστηκαν στην Ελλάδα και έβαλαν τα θεμέλια τόσο για την εκπαίδευση των γεωπόνων όσο και για την εκπαίδευση των αγροτών ο Ι. Καποδίστριας, ο Χ.Τρικούπης και ο Ελ.Βενιζέλος.
Η γεωργική εκπαίδευση στην Ελλάδα έχει μια ιστορία η οποία ουσιαστικά συμπορεύεται και εμπλέκεται με την ιστορία και την εξέλιξη του ίδιου του νεοελληνικού κράτους. Αν επιχειρηθεί η ανασύνθεση της πορείας και εξέλιξης της γεωργικής εκπαίδευσης, η προσπάθεια θα συμβαδίσει με τα προβλήματα και διλήμματα που απασχόλησαν το νεοελληνικό κράτος και την κοινωνία, αφού αυτή συνδέεται άμεσα με τον αγροτικό τομέα, τον εκσυγχρονισμό της παραγωγής και τα ίδια τα πολιτικά και κοινωνικά δεδομένα.
Άλλωστε η Ελλάδα υπήρξε από το 19ο αιώνα μέχρι και τη δεκαετία του 1950 μια κατεξοχήν αγροτική χώρα, όπου η γεωργία αποτελούσε τη βάση της ελληνικής οικονομίας. Έστω και καθυστερημένα, έγινε κατανοητή η σημασία της γεωργικής εκπαίδευσης για την επίλυση των κρίσιμων και σύνθετων προβλημάτων του αγροτικού (και όχι μόνο) χώρου.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο με το νόμο 2155 το 1920 (εφημερίδα κυβερνήσεως φύλλο 79, 07-04- 1920) ιδρύεται το πρακτικό γεωργικό σχολείο στην Γόρτυνα Κρήτης, είναι το δεύτερο της χώρας. Την ίδια χρονιά θα λειτουργήσει και η γεωπονική σχολή της Αθήνας.
Για τη λειτουργία της σχολής στη Γόρτυνα εκτός από την κυβερνητική προσπάθεια, σημειώνεται στην ιστορία της σχολή και η πρωτοβουλία του Μοναστηριακού Ταμείου Ηρακλείου και των τότε εκκλησιαστικών και τοπικών παραγόντων. Του Μητροπολίτη Κρήτης Τίτου, του Βασιλείου Επισκόπου Γόρτυνας, και του πολιτευόμενου Μιχαήλ Μανασσάκη.
Το σχολείο οροθετείται στο μετόχι της Αγίας Παρασκευής της μόνης Βροντησίου, το οποίο παραχωρεί η Μοναστηριακή Επιτροπή Ηρακλείου, επίσης παραχωρεί και τα κτήματα στο Λειβαδιώτη της Πόμπιας και στο Φωτεινόπουλο του Τυμπακίου.
madeincreta.gr
Άλλος ήταν ηλεκτρολόγος, άλλος πλακατζής, άλλος ξενοδοχοϋπάλληλος. Όλοι είχαν δουλειά στην Ελλάδα προ κρίσης μέχρι που η ανεργία χτύπησε την πόρτα τους.
Ωστόσο, δεν κάθισαν με σταυρωμένα τα χέρια κι αποφάσισαν να ασχοληθούν με τη γη και τον αγροτικό τομέα. Δεν είναι, όμως, εύκολο από τα καλώδια να πιάσεις το χώμα - όχι λόγω έλλειψης ικανότητας αλλά κυρίως λόγω έλλειψης γνώσεων.
Για αυτό λοιπόν και πήραν μια μεγάλη απόφαση: Να μάθουν, να εκπαιδευτούν, να εξοικειωθούν για να μπορέσουν να ορθοποδήσουν ξανά, να φτιάξουν ή να συνεχίσουν τις ζωές τους.
Ο λόγος για τους πέντε μαθητές της ΕΠΑΣ Κρήτης που είναι η μοναδική δημόσια σχολή στην Ελλάδα που διαθέτει την ειδικότητα «Θερμοκηπιακών Κατασκευών και Καλλιεργειών», ενώ παράλληλα δίνει τη δυνατότητα στέγασης και σίτισης στους μαθητές που διαμένουν σε απόσταση μεγαλύτερη των 50 χιλιομέτρων από τη Γόρτυνα και δεν υπάρχει και τακτική συγκοινωνία.
Ο Φώτης Παπαδόπουλος ήρθε στην ΕΠΑΣ Κρήτης από το Αίγιο
Το MadeinCreta τους συναντήσαμε μόλις είχαν τελειώσει το μάθημα στα θερμοκήπια της Γεωργικής Σχολής Μεσαράς (εκεί γίνεται η φοίτηση διετούς διάρκειας). Τους βρήκαμε χαμογελαστούς και ευδιάθετους, να κρατούν πορτοκάλια στα χέρια.
Ο Φώτης Παπαδόπουλος ήρθε στη γεωργική σχολή από το Αίγιο και συγκεκριμένα από τον Ψαθόπυργο. Με τη γη καμία σχέση, ηλεκτρολόγος στο επάγγελμα, έμεινε χωρίς δουλειά και χωρίς προοπτική, στον τόπο που γεννήθηκε.
Για 2,5 χρόνια έψαχνε δουλειά, αλλά μάταια. Αποφάσισε ότι έπρεπε να εμπλουτίσει τις γνώσεις του. Έχει και η οικογένεια κάτι χωράφια που "στέκουν"... Ρώτησε, έψαξε και ήρθε στην Κρήτη για να
μάθει για τις καλλιέργειες.
Καμία σχέση με τα αγροτικά δεν είχε κι ο Σταύρος Σταυρίδης από το Καστελλιανά. Με τον τουριστικό κλάδο ασχολούνταν, και συγκεκριμένα με τα ξενοδοχεία. Και ο Σταύρος άνεργος εδώ και 2,5 χρόνια. Τις ελπίδες της επαγγελματικής του αποκατάστασης τις έχει στις καλλιέργειες. Νιώθει πιο καλά στη φύση από την τρέλα των ξενοδοχείων.
Από την Ιεράπετρα είναι ο Στέργιος Κοντογιαννάκης που είναι απο αγροτική οικογένεια. Ωστόσο οι γνώσεις του περιορίζονται στην ελαιοκομία. Για να αναπτύξει θερμοκηπιακές ή υπαίθριες καλλιέργειες πρέπει να έχει γνώσεις. Είναι ακόμα μικρός, μόλις 21 ετών, και θέλει να ξεκινήσει με σωστές βάσεις και όχι με εμπειρία ή ψάξιμο. Σε αυτές τις εποχές δεν επιτρέπονται τα ρίσκα.
Ο Φανούριος Ρωμανάκης, από τις Μοίρες, είναι ο οικογενειάρχης της σχολής, είναι παντρεμένος με δυο μικρά παιδιά. Κατασκεύαζε πλακάκια και είχε και τη δική του επιχείρηση στο Ηράκλειο. «Εσβησε» η οικοδομή «έσβησε» και η δουλειά του.
Ειδικά όταν έχεις παιδιά να θρέψεις δεν μπορείς να κάθεσαι, για αυτό και αποφάσισε να ασχοληθεί επαγγελματικά με τη γεωργία. Κάποιες γνώσεις είχε αλλά δεν φτάνουν για επαγγελματική χρήση. Για να εξελιχθείς και να μπεις στην αγορά πρέπει να αναπτύξεις καινούργιες τεχνικές, αυτό είναι το πρώτο εφόδιο, λέει ο ίδιος που κοιτάζει με αισιοδοξία το μέλλον.
«Ήδη φυτεύουμε και καταναλώνουμε στο σπίτι, αλλά θα μπούμε και στην παραγωγή».
Ο Νίκος Μαλλιαράκης είναι από το Μορόνι. Στην οικογένεια ασχολούνται με τις ελιές και τα αμπέλια, αλλά το εισόδημα δε φτάνει. Με την επαγγελματική κατάρτιση που θα αποκτήσει θα εμπλουτιστούν οι καλλιέργειες τους, και ευελπιστεί να αυξηθεί και το εισόδημα.
Ο βενιάμιν της παρέας είναι ο Μαρίνος Πατσουράκης που μαθαίνει για τη γη αλλά λατρεύει και το φακό!
Ο Μαρίνος γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Η οικογένεια απέστρεψε για μια καλύτερη ζωή στα πάτρια εδάφη το 2006. Τα γράμματα δεν του πολυαρέσουν προτιμά την ελευθερία του. Γι'αυτό πολύ νωρίς αποφάσισε να ασχοληθεί με αυτό που πραγματικά του αρέσει.
Οι σπουδαστές της Σχολής διδάσκονται εξειδικευμένα μαθήματα, όπως Γεωργική Τεχνική, Θερμοκηπιακές Εγκαταστάσεις και Καλλιέργειες, Εδαφολογία και Λιπασματογραφία, ενώ εφοδιάζονται με γνώσεις, οι οποίες θα τους επιτρέψουν να ασχοληθούν επαγγελματικά είτε στα θερμοκήπια που ήδη λειτουργούν, είτε να προχωρήσουν, εάν το επιθυμούν, σε δική τους επιχείρηση.
Η Σχολή διαθέτει αγρό, θερμοκήπιο, εργαστήριο μηχανολογίας και την απαραίτητη υλικοτεχνική υποδομή.
Στη Γεωργική Σχολή Μεσαράς τα μαθήματα της ΕΠΑΣ είχαν σταματήσει από το 2003-2010 λόγω μη έλευσης μαθητών, για αυτό και πολλοί δεν γνωρίζουν την ύπαρξή της. Έτσι εξηγείται και το γεγονός του περιορισμένου αριθμού των μαθητών καθώς οι περισσότεροι έμαθαν για τα μαθήματα «κατά τύχη».
Οι εγγραφές για τους ενδιαφερόμενους γίνονται τον Ιούνιο και από 1 ως 14 Σεπτεμβρίου, με την προϋπόθεση ότι είναι απόφοιτοι Α’Λυκείου.
Στη γεωργική σχολή Μεσαράς εκτός από την ΕΠΑΣ που κατατάσσεται στην κατηγορία της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης (σημειώνεται ότι το απολυτήριο δεν είναι ισότιμο με του λυκείου) λειτουργεί από το 1920 που ιδρύθηκε και η σχολή, το πρακτικό γεωργικό σχολείο το οποίο σήμερα πραγματοποιεί κύκλους εκπαιδευτικών σεμιναρίων βάση ευρωπαϊκών προγραμμάτων και όχι μόνο.
Για την ιστορία
Την αναγκαιότητα και την σημασία της γεωργικής εκπαίδευσης τρεις άνθρωποι την οραματίστηκαν στην Ελλάδα και έβαλαν τα θεμέλια τόσο για την εκπαίδευση των γεωπόνων όσο και για την εκπαίδευση των αγροτών ο Ι. Καποδίστριας, ο Χ.Τρικούπης και ο Ελ.Βενιζέλος.
Η γεωργική εκπαίδευση στην Ελλάδα έχει μια ιστορία η οποία ουσιαστικά συμπορεύεται και εμπλέκεται με την ιστορία και την εξέλιξη του ίδιου του νεοελληνικού κράτους. Αν επιχειρηθεί η ανασύνθεση της πορείας και εξέλιξης της γεωργικής εκπαίδευσης, η προσπάθεια θα συμβαδίσει με τα προβλήματα και διλήμματα που απασχόλησαν το νεοελληνικό κράτος και την κοινωνία, αφού αυτή συνδέεται άμεσα με τον αγροτικό τομέα, τον εκσυγχρονισμό της παραγωγής και τα ίδια τα πολιτικά και κοινωνικά δεδομένα.
Άλλωστε η Ελλάδα υπήρξε από το 19ο αιώνα μέχρι και τη δεκαετία του 1950 μια κατεξοχήν αγροτική χώρα, όπου η γεωργία αποτελούσε τη βάση της ελληνικής οικονομίας. Έστω και καθυστερημένα, έγινε κατανοητή η σημασία της γεωργικής εκπαίδευσης για την επίλυση των κρίσιμων και σύνθετων προβλημάτων του αγροτικού (και όχι μόνο) χώρου.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο με το νόμο 2155 το 1920 (εφημερίδα κυβερνήσεως φύλλο 79, 07-04- 1920) ιδρύεται το πρακτικό γεωργικό σχολείο στην Γόρτυνα Κρήτης, είναι το δεύτερο της χώρας. Την ίδια χρονιά θα λειτουργήσει και η γεωπονική σχολή της Αθήνας.
Για τη λειτουργία της σχολής στη Γόρτυνα εκτός από την κυβερνητική προσπάθεια, σημειώνεται στην ιστορία της σχολή και η πρωτοβουλία του Μοναστηριακού Ταμείου Ηρακλείου και των τότε εκκλησιαστικών και τοπικών παραγόντων. Του Μητροπολίτη Κρήτης Τίτου, του Βασιλείου Επισκόπου Γόρτυνας, και του πολιτευόμενου Μιχαήλ Μανασσάκη.
Το σχολείο οροθετείται στο μετόχι της Αγίας Παρασκευής της μόνης Βροντησίου, το οποίο παραχωρεί η Μοναστηριακή Επιτροπή Ηρακλείου, επίσης παραχωρεί και τα κτήματα στο Λειβαδιώτη της Πόμπιας και στο Φωτεινόπουλο του Τυμπακίου.
madeincreta.gr
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Yγεία: Έξι εκατομμύρια άνθρωποι πάσχουν από πρωτοπαθείς ανοσοανεπάρκειες
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
![Συντάξεις: Τι θα πάρουν όσοι υποβάλουν αίτηση μέσα στο 2024 - Τι εφάπαξ δίνουν Δημόσιο και Ταμεία ΔΕΚΟ [πίνακες]](https://www.newsnowgr.com/static/gfx/nn124x78.gif)
