2013-04-26 19:43:05
από το Γραφείο Τύπου
Προ 10 ημερών “πέρασε” από τη Βουλή μια τροπολογία βουλευτών της ΝΔ για το αδίκημα της απιστίας διοικήσεων και στελεχών τραπεζών για δάνεια σε Ν.Π.Δ.Δ. ή Ι.Δ. του δημοσίου τομέα που υποτίθεται ότι... αφορά δάνεια που έλαβαν τα κόμματα.
Η διάταξη αυτή είναι κολοσσιαίο σκάνδαλο. Δεν αφορά τα κόμματα, γιατί αυτά δεν ανήκουν στο δημόσιο τομέα, όπως αυτός οριοθετείται από το νόμο 1256/82, 1892/90 κ.α. Όμως, με το πρόσχημα αυτό, παύει η δίωξη σε εκκρεμείς υποθέσεις απιστίας ή και η έκτιση της ποινής σε περιπτώσεις που έχουν εκδοθεί και καταδικαστικές αποφάσεις για στελέχη τραπεζών και δάνεια προς Ν.Π.Δ.Δ. ή Ι.Δ. του δημοσίου τομέα, όπως Ο.Τ.Α., Ασφαλιστικά Ταμεία κ.α.
Σήμερα Παρασκευή 26/4 συζητήθηκε στην Ολομέλεια της Βουλής η επίκαιρη ερώτηση που υπέβαλε ο πρώην πρόεδρος της Βουλής και βουλευτής Β’Αθήνας-ΠΑΣΟΚ κ. Απόστολος Κακλαμάνης, προς τον υπουργό Ανάπτυξης, με την οποία ζητά την άμεση κατάργηση «αφ΄ης ίσχυσε» της διάταξης του άρθρου 78 του ν. 4146/2013. Ο κ. υπουργός δεν είπε ούτε λέξη επί του ερωτήματος αν αφορά ή όχι κόμματα ή ποια Ν.Π.Δ.Δ. ή Ι.Δ. αφορά.
Ακολουθούν η πρωτολογία και η δευτερολογία του κ. Απόστολου Κακλαμάνη.
Πρωτολογία
«Κύριε πρόεδρε, λυπάμαι πραγματικά που επιμένω και επανέρχομαι διότι άλλες πλευρές, ιδιαίτερα η Αξιωματική Αντιπολίτευση, που διαμαρτυρόταν την επομένη της ψηφίσεως της διατάξεως του αρ. 78 του ν. 4146/13, τώρα σιωπούν. Όμως, το θέμα είναι μείζον διότι με πρόσχημα ότι θ’ απαλλαγούν από τις κατηγορίες για απιστία διοικήσεις ή στελέχη τραπεζών που δανειοδότησαν κόμματα, με το πρόσχημα αυτό, ενώ η συγκεκριμένη διάταξη δεν καλύπτει τέτοια, ενδεχομένως, αδικήματα απιστίας διοικήσεων ή στελεχών τραπεζών, υπό το πρόσχημα αυτό πραγματοποιείται ένα τεράστιο σκάνδαλο που αφορά εκκρεμείς υποθέσεις στη δικαιοσύνη ή και ποινές που έχουν καταλογιστεί και εκτίονται αυτή τη στιγμή για αδικήματα κοινής απιστίας ή απιστίας περί την υπηρεσία.
Μου κάνει εντύπωση η σιωπή με την οποία σχεδόν οι πάντες περιβάλλουν αυτό το σκάνδαλο κατά κάποιον τρόπο αναδιπλούμενοι και επαναλαμβάνω και η Αντιπολίτευση που οφείλει να επαγρυπνεί σιωπά. Δεν ξέρω το γιατί. Αυτό που γνωρίζω είναι ότι από το σχετικό νομοθετικό διάταγμα του 1964, όπως αυτό επανήλθε με το νόμο 1320/82, όπως ο νόμος αυτός τροποποιήθηκε με το νόμο 1256/82, όπως και πάλι το 1990 με το νόμο 1892, οριοθετήθηκε ο δημόσιος τομέας και δεν περιλαμβάνονται τα κόμματα. Τα κόμματα, όπως και η συντριπτική πλειοψηφία του νομικού συμβουλίου του κράτους, σε ένα ερώτημα που της ετέθη απεφάνθη, είναι sui generis νομικά πρόσωπα, ενώσεις προσώπων που παίρνουν νομική προσωπικότητα που δεν την προέβλεπε το νομοθετικό διάταγμα του 1974, αμέσως μετά την κατάλυση της δικτατορίας και έχουν αυτή και μόνο τη νομική προσωπικότητα για την εκπλήρωση του συνταγματικού σκοπού, αλλά, στην οριοθέτηση του δημόσιου και του ευρύτερου δημόσιου τομέα δεν περιλαμβάνονται.
Η διάταξη αυτή που αποτέλεσε το αρ. 78 του νόμου 4146/13, κύριε υπουργέ, σαφώς λέει ότι δεν υπάρχει απιστία για διοικήσεις τραπεζών και στελέχη τραπεζών που συνήψαν δάνεια με νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου, ας πούμε δήμους -είναι νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου οι ΟΤΑ- ή ΝΠΙΔ του ευρύτερου δημόσιου τομέα, όπως ήταν μέχρι πρότινος ορισμένες τράπεζες, νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου που περιλαμβάνονταν στον οριοθετούμενο δημόσιο τομέα.
Και λέγει αυτή διάταξη -η διάταξη που δεχθήκατε κ. υπουργέ κι έγινε νόμος- που δεν αναφέρει τα κόμματα, δεν αναφέρεται καν γενικώς κι αορίστως ώστε η θεωρία να ερμηνεύσει τι είναι δημόσιος τομέας, λέει επιλέξει «όπως αυτός –δηλαδή ο δημόσιος τομέας, στενός ή ευρύτερος- οριοθετείται από το νόμο». Πρώτη φορά ακούω ο νόμος να προβλέπει πράξεις τις οποίες δεν τιμωρεί, πρώτη φορά βλέπω διάταξη που λέει τι δεν είναι αδίκημα.
Είναι ανόητα αυτά. Όμως αυτή την ανόητη διάταξη την πέρασαν κατά παράβαση του Συντάγματος και του Κανονισμού της Βουλής χωρίς συζήτηση, υπεκλάπη, δηλαδή, η ψήφος της Βουλής, δημοσιεύτηκε και το πρόβλημα τώρα ξέρετε ποιο είναι; Ότι δεν προβλέπει μόνο ό,τι έγινε αλλά και τι θα γίνει από δω και πέρα. Κι επειδή ο ποινικός κώδικας στις γενικές του αρχές, στα άρθρα 2 και 3 προβλέπει ότι αν μεταξύ της τελέσεως της πράξεως και της εκτίσεως της ποινής ίσχυσαν περισσότεροι του ενός νόμοι εφαρμόζεται ο επιεικέστερος και αν νόμος θεώρησε την πράξη μη κολάσιμη παύει η δίωξη, η διάταξη καλύπτει όσους διώκονται ή διώχτηκαν και εκτίουν ποινές για απιστία.
Κύριε πρόεδρε, ζούμε πολύ δύσκολες μέρες. Καταδημαγωγείται ο ελληνικός λαός, εκατομμύρια ανθρώπων που υποφέρουν σήμερα, οι πάντες βάλλουν κατά της Βουλής, κατά των 300 και ασφαλώς δεν μπορεί να ελέγξει κανείς ποιον στέλνει κάθε φορά εδώ μέσα ο ελληνικός λαός. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι ο θεσμός αυτός, οι 300 εκπρόσωποι του ελληνικού λαούς συλλήβδην και αθρόως πρέπει να “τσουβαλιαστούν” για πράξεις όπως αυτή που συζητούμε.
Κύριε υπουργέ, σας παρακαλώ, η διάταξη αυτή πρέπει ν’ ανακληθεί αφ’ης ίσχυσε, αλλά προσθέτω ότι δυστυχώς, έστω και για ένα λεπτό να ίσχυσε η διάταξη αυτή, δεν καλύπτεται ό,τι έγινε.
Σε ότι αφορά τα κόμματα, κ. πρόεδρε και τελειώνω, ο ελληνικός λαός ακούει «τα κόμματα λεηλάτησαν την Ελλάδα, έκλεψαν, κατέκλεψαν», δεν λέει ο ελληνικός λαός ότι ο τάδε εντεταλμένος στο τάδε κόμμα να κάνει αυτή τη δουλειά έκανε κάτι διαφορετικό και παρουσιάζεται αυτό το φαινόμενο κι εγώ απορώ γιατί ανήκω στο κόμμα που κυβέρνησε πολλά χρόνια, ήμουν υπουργός, πρόεδρος της Βουλής και απορώ, αν λεηλατούσε αυτό το κόμμα την Ελλάδα πώς βγαίνει να χρωστάει 200 εκατομμύρια; Προφανώς κάτι άλλο συμβαίνει. Ή τα κόμματα, όπως υποστηρίζω, ποτέ δεν λειτούργησαν πέραν της ενός ανδρός αρχής, όπως συμβαίνει ακόμα και τώρα και ορισμένων προσώπων, είτε κατά φήμη ή κατ’ ουσία στελεχών, κορυφαίων κλπ, αλλά ο λαός που ανήκει σε μία παράταξη, σ’ ένα κόμμα, τη Νέα Δημοκρατία, το ΠΑΣΟΚ, το ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ, οπουδήποτε, δεν μπορεί να δέχεται την κατηγορία ότι τελικώς “όλοι έβαλαν το δάχτυλο στο μέλι”. Αν δεν θέλουμε για άλλους σκοπούς να κρύβουμε κάτω απ’ το χαλί τις ευθύνες προσώπων αντί να εξατομικεύουμε και τον ψόγο και τον έπαινο όπου αξίζει, μ’ αυτές τις συμπεριφορές νομίζω ότι βλάπτουμε την Ελλάδα, τη Δημοκρατία και τον κοινοβουλευτικό θεσμό.
Σας παρακαλώ κ. υπουργέ, τη διάταξη πρέπει να την πάρετε πίσω, δεν δικαιολογείται με τίποτα».
Δευτερολογία
«Είπα στον υφυπουργό Ανάπτυξης, τον κ. Μηταράκη “δικαιολογείσαι γιατί είσαι οικονομολόγος”. Αλλά εσείς κ. υπουργέ δεν δικαιολογείστε γιατί είστε νομικός. Βέβαια στην Ελλάδα όλοι είμαστε απ’ όλα. Λοιπόν εγώ σας ελέγχω διότι, αν λέει αυτή η διάταξη τα αυτονόητα, όπως λέτε, τότε τι νόημα έχει; Δεύτερον η διάταξη λέει “αν υπάρχουν οι εγκριτικές αποφάσεις των αρμοδίων οργάνων”. Μα εκεί είναι το πρόβλημα. Δεν βάζει κανένας διοικητής τράπεζας μια υπογραφή, ως γνωστόν υπάρχουν κάποιες γραφειοκρατίες, όπως μια επιτροπή στην Αγροτική Τράπεζα εισηγήθηκε και τοποθετήθηκαν τα αποθεματικά της στη Merrill Lynch η οποία έβαλε 1% στα νησιά Cayman σε off shore εταιρία. Κάποια επιτροπή ενέκρινε και ο διοικητής υπέγραψε και όλα τα αποθεματικά πήγαν εκεί και βέβαια έφθασε μετά η τραπεζική κρίση με αποτέλεσμα η Αγροτική Τράπεζα να ζημιωθεί.
Κύριε υπουργέ, αυτό είναι σκάνδαλο, είναι ντροπή και για όσους το σκέφτηκαν και για όποιους συνέπραξαν και για όποιους ελαφρά τη καρδία, χωρίς καν να διαβάσουν αυτή τη διάταξη έδωσαν την έγκρισή τους να περάσει. Ο Κανονισμός παραβιάστηκε διότι ξέρετε ότι το Σύνταγμα και ο Κανονισμός της Βουλής ορίζει πως τρεις μέρες πριν τη συζήτηση κάθε νομοσχεδίου στη Βουλή πρέπει να έχουν κατατεθεί οι τροπολογίες. Είμαι εγώ που τροποποίησα τον Κανονισμό ώστε να σταματήσει η ντροπή όποιος υπουργός ήθελε ν’ απαριθμεί τροπολογίες στο 12 παρά 1, την τελευταία κυριολεκτικά στιγμή.
Ήταν λάθος. Ο πρόεδρος της Βουλής είχε γράψει επάνω στην τροπολογία “εκπρόθεσμος” και πρώτος εσείς την αποδεχτήκατε, κ. υπουργέ, πριν φύγετε, διότι φύγατε και αφήσατε τον υφυπουργό. Ποιος σας είπε ότι αν μια διάταξη είναι άσχετη με το νομοσχέδιο πρώτα πρώτα, δεύτερον εάν είναι εκπρόθεσμη, πρέπει ο υπουργός να κάνει, με συγχωρείτε για την έκφραση, “σαν να είναι αλλού” μέχρι κάποιος βουλευτής να πει “εγώ έχω διαφορετική άποψη”, όταν μέσα σε τρεις ώρες, όπως νομοθετείτε μάλιστα αυτή την περίοδο, δεν προφταίνει κανείς να δει ούτε καν το κείμενο του νομοσχεδίου που εισάγετε. Πώς μπορεί να δει το πλήθος των τροπολογιών όταν είχαμε δεσμευτεί –γι’ αυτό το λόγο υπέγραφα κι εγώ ως πρόεδρος της Βουλής- ότι πάνω από τρεις τροπολογίες που κατατίθενται τουλάχιστον τρεις μέρες πριν δεν μπορούν να περνούν άλλες σε νομοσχέδιο. Κι έχει καταντήσει, κ. πρόεδρε, ν’ ακούμε παντού και σε όλα τα ΜΜΕ ότι θα έρθει τροπολογία για κάποιο θέμα. Δεν ακούμε για νόμους που ψηφίζονται αλλά για τροπολογίες που σημαίνει ότι περνούν χωρίς τον έλεγχο της επιστημονικής υπηρεσίας.
Αν ρωτήσετε, κ. υπουργέ, οποιονδήποτε λέκτορα, επίκουρο, αναπληρωτή καθηγητή α’ βαθμίδας του δικαίου, τον κ. Παυλόπουλο το συνάδελφό μας, τον κορυφαίο στη δικηγορία και στην επιστήμη καθηγητή κ. Σπηλιωτόπουλο, τον καθηγητή κ. Φλογαϊτη, οποιονδήποτε ρωτήσετε θα σας πει ότι τα κόμματα δεν ανήκουν στον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Και παραπλανήθηκε και ο πρωθυπουργός και οι αρχηγοί των κομμάτων που στηρίζουν την κυβέρνηση, γιατί προφανώς κάποιοι ήθελαν πίσω από αυτό το κλίμα που υπάρχει εναντίον των κομμάτων να δικαιολογήσουν αυτό το σκάνδαλο το οποίο δεν σταματάει εδώ όπως σας είπα. Διότι αν συνεχίσουν να δανειοδοτούν, μ’ αυτήν εδώ τη διάταξη “δεν θα τρέχει τίποτα!” Δεδομένου δε, το ξέρετε ως νομικός, ότι η απιστία προϋποθέτει δόλο, στην περίπτωση των κομμάτων πρέπει αυτός που θα διωχθεί, το στέλεχος της τράπεζας, να τεκμηριωθεί ότι γνώριζε ότι μέσα σε δυο χρόνια από το 45% τα κόμματα θα φθάσουν στο 17% ή στο 12% ώστε να μην υπάρχει εγγύηση της χρηματοδότηση από το δημόσιο, ώστε ενσυνειδήτως να έβλαψε την τράπεζα της οποία είναι στέλεχος. Άλλα και πολιτικά, ενδεχομένως, ελέγξιμα, υπάρχουν πολλά, αλλά αδίκημα απιστίας δεν υπάρχει σε αυτή την περίπτωση. Και μ’ αυτόν τον τρόπο εκθέτετε και πρωθυπουργούς που διετέλεσαν αρχηγοί των κομμάτων αυτών εμφανίζοντάς τους ότι με αυτή τη διάταξη τους καλύπτετε ως ηθικούς αυτουργούς αυτής της απιστίας.
Παρακαλώ να αποσύρετε τη διάταξη αφ’ης ίσχυσε. Θα έπρεπε, συναισθανόμενοι την ευθύνη σας, η κυβέρνηση κι εσείς προσωπικά, όταν σας το ζητήσαμε στη συζήτηση στο σύνολο, ν’ αποσύρετε αυτή τη διάταξη, όπως το μπορούσατε. Δεν το κάνατε. Έστω θα έπρεπε να ζητήσετε από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να αναπέμψει στη Βουλή, πριν δημοσιευτεί ο νόμος αυτός, ώστε ν’ αφαιρεθεί αυτή η διάταξη».
Tromaktiko
Προ 10 ημερών “πέρασε” από τη Βουλή μια τροπολογία βουλευτών της ΝΔ για το αδίκημα της απιστίας διοικήσεων και στελεχών τραπεζών για δάνεια σε Ν.Π.Δ.Δ. ή Ι.Δ. του δημοσίου τομέα που υποτίθεται ότι... αφορά δάνεια που έλαβαν τα κόμματα.
Η διάταξη αυτή είναι κολοσσιαίο σκάνδαλο. Δεν αφορά τα κόμματα, γιατί αυτά δεν ανήκουν στο δημόσιο τομέα, όπως αυτός οριοθετείται από το νόμο 1256/82, 1892/90 κ.α. Όμως, με το πρόσχημα αυτό, παύει η δίωξη σε εκκρεμείς υποθέσεις απιστίας ή και η έκτιση της ποινής σε περιπτώσεις που έχουν εκδοθεί και καταδικαστικές αποφάσεις για στελέχη τραπεζών και δάνεια προς Ν.Π.Δ.Δ. ή Ι.Δ. του δημοσίου τομέα, όπως Ο.Τ.Α., Ασφαλιστικά Ταμεία κ.α.
Σήμερα Παρασκευή 26/4 συζητήθηκε στην Ολομέλεια της Βουλής η επίκαιρη ερώτηση που υπέβαλε ο πρώην πρόεδρος της Βουλής και βουλευτής Β’Αθήνας-ΠΑΣΟΚ κ. Απόστολος Κακλαμάνης, προς τον υπουργό Ανάπτυξης, με την οποία ζητά την άμεση κατάργηση «αφ΄ης ίσχυσε» της διάταξης του άρθρου 78 του ν. 4146/2013. Ο κ. υπουργός δεν είπε ούτε λέξη επί του ερωτήματος αν αφορά ή όχι κόμματα ή ποια Ν.Π.Δ.Δ. ή Ι.Δ. αφορά.
Ακολουθούν η πρωτολογία και η δευτερολογία του κ. Απόστολου Κακλαμάνη.
Πρωτολογία
«Κύριε πρόεδρε, λυπάμαι πραγματικά που επιμένω και επανέρχομαι διότι άλλες πλευρές, ιδιαίτερα η Αξιωματική Αντιπολίτευση, που διαμαρτυρόταν την επομένη της ψηφίσεως της διατάξεως του αρ. 78 του ν. 4146/13, τώρα σιωπούν. Όμως, το θέμα είναι μείζον διότι με πρόσχημα ότι θ’ απαλλαγούν από τις κατηγορίες για απιστία διοικήσεις ή στελέχη τραπεζών που δανειοδότησαν κόμματα, με το πρόσχημα αυτό, ενώ η συγκεκριμένη διάταξη δεν καλύπτει τέτοια, ενδεχομένως, αδικήματα απιστίας διοικήσεων ή στελεχών τραπεζών, υπό το πρόσχημα αυτό πραγματοποιείται ένα τεράστιο σκάνδαλο που αφορά εκκρεμείς υποθέσεις στη δικαιοσύνη ή και ποινές που έχουν καταλογιστεί και εκτίονται αυτή τη στιγμή για αδικήματα κοινής απιστίας ή απιστίας περί την υπηρεσία.
Μου κάνει εντύπωση η σιωπή με την οποία σχεδόν οι πάντες περιβάλλουν αυτό το σκάνδαλο κατά κάποιον τρόπο αναδιπλούμενοι και επαναλαμβάνω και η Αντιπολίτευση που οφείλει να επαγρυπνεί σιωπά. Δεν ξέρω το γιατί. Αυτό που γνωρίζω είναι ότι από το σχετικό νομοθετικό διάταγμα του 1964, όπως αυτό επανήλθε με το νόμο 1320/82, όπως ο νόμος αυτός τροποποιήθηκε με το νόμο 1256/82, όπως και πάλι το 1990 με το νόμο 1892, οριοθετήθηκε ο δημόσιος τομέας και δεν περιλαμβάνονται τα κόμματα. Τα κόμματα, όπως και η συντριπτική πλειοψηφία του νομικού συμβουλίου του κράτους, σε ένα ερώτημα που της ετέθη απεφάνθη, είναι sui generis νομικά πρόσωπα, ενώσεις προσώπων που παίρνουν νομική προσωπικότητα που δεν την προέβλεπε το νομοθετικό διάταγμα του 1974, αμέσως μετά την κατάλυση της δικτατορίας και έχουν αυτή και μόνο τη νομική προσωπικότητα για την εκπλήρωση του συνταγματικού σκοπού, αλλά, στην οριοθέτηση του δημόσιου και του ευρύτερου δημόσιου τομέα δεν περιλαμβάνονται.
Η διάταξη αυτή που αποτέλεσε το αρ. 78 του νόμου 4146/13, κύριε υπουργέ, σαφώς λέει ότι δεν υπάρχει απιστία για διοικήσεις τραπεζών και στελέχη τραπεζών που συνήψαν δάνεια με νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου, ας πούμε δήμους -είναι νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου οι ΟΤΑ- ή ΝΠΙΔ του ευρύτερου δημόσιου τομέα, όπως ήταν μέχρι πρότινος ορισμένες τράπεζες, νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου που περιλαμβάνονταν στον οριοθετούμενο δημόσιο τομέα.
Και λέγει αυτή διάταξη -η διάταξη που δεχθήκατε κ. υπουργέ κι έγινε νόμος- που δεν αναφέρει τα κόμματα, δεν αναφέρεται καν γενικώς κι αορίστως ώστε η θεωρία να ερμηνεύσει τι είναι δημόσιος τομέας, λέει επιλέξει «όπως αυτός –δηλαδή ο δημόσιος τομέας, στενός ή ευρύτερος- οριοθετείται από το νόμο». Πρώτη φορά ακούω ο νόμος να προβλέπει πράξεις τις οποίες δεν τιμωρεί, πρώτη φορά βλέπω διάταξη που λέει τι δεν είναι αδίκημα.
Είναι ανόητα αυτά. Όμως αυτή την ανόητη διάταξη την πέρασαν κατά παράβαση του Συντάγματος και του Κανονισμού της Βουλής χωρίς συζήτηση, υπεκλάπη, δηλαδή, η ψήφος της Βουλής, δημοσιεύτηκε και το πρόβλημα τώρα ξέρετε ποιο είναι; Ότι δεν προβλέπει μόνο ό,τι έγινε αλλά και τι θα γίνει από δω και πέρα. Κι επειδή ο ποινικός κώδικας στις γενικές του αρχές, στα άρθρα 2 και 3 προβλέπει ότι αν μεταξύ της τελέσεως της πράξεως και της εκτίσεως της ποινής ίσχυσαν περισσότεροι του ενός νόμοι εφαρμόζεται ο επιεικέστερος και αν νόμος θεώρησε την πράξη μη κολάσιμη παύει η δίωξη, η διάταξη καλύπτει όσους διώκονται ή διώχτηκαν και εκτίουν ποινές για απιστία.
Κύριε πρόεδρε, ζούμε πολύ δύσκολες μέρες. Καταδημαγωγείται ο ελληνικός λαός, εκατομμύρια ανθρώπων που υποφέρουν σήμερα, οι πάντες βάλλουν κατά της Βουλής, κατά των 300 και ασφαλώς δεν μπορεί να ελέγξει κανείς ποιον στέλνει κάθε φορά εδώ μέσα ο ελληνικός λαός. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι ο θεσμός αυτός, οι 300 εκπρόσωποι του ελληνικού λαούς συλλήβδην και αθρόως πρέπει να “τσουβαλιαστούν” για πράξεις όπως αυτή που συζητούμε.
Κύριε υπουργέ, σας παρακαλώ, η διάταξη αυτή πρέπει ν’ ανακληθεί αφ’ης ίσχυσε, αλλά προσθέτω ότι δυστυχώς, έστω και για ένα λεπτό να ίσχυσε η διάταξη αυτή, δεν καλύπτεται ό,τι έγινε.
Σε ότι αφορά τα κόμματα, κ. πρόεδρε και τελειώνω, ο ελληνικός λαός ακούει «τα κόμματα λεηλάτησαν την Ελλάδα, έκλεψαν, κατέκλεψαν», δεν λέει ο ελληνικός λαός ότι ο τάδε εντεταλμένος στο τάδε κόμμα να κάνει αυτή τη δουλειά έκανε κάτι διαφορετικό και παρουσιάζεται αυτό το φαινόμενο κι εγώ απορώ γιατί ανήκω στο κόμμα που κυβέρνησε πολλά χρόνια, ήμουν υπουργός, πρόεδρος της Βουλής και απορώ, αν λεηλατούσε αυτό το κόμμα την Ελλάδα πώς βγαίνει να χρωστάει 200 εκατομμύρια; Προφανώς κάτι άλλο συμβαίνει. Ή τα κόμματα, όπως υποστηρίζω, ποτέ δεν λειτούργησαν πέραν της ενός ανδρός αρχής, όπως συμβαίνει ακόμα και τώρα και ορισμένων προσώπων, είτε κατά φήμη ή κατ’ ουσία στελεχών, κορυφαίων κλπ, αλλά ο λαός που ανήκει σε μία παράταξη, σ’ ένα κόμμα, τη Νέα Δημοκρατία, το ΠΑΣΟΚ, το ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ, οπουδήποτε, δεν μπορεί να δέχεται την κατηγορία ότι τελικώς “όλοι έβαλαν το δάχτυλο στο μέλι”. Αν δεν θέλουμε για άλλους σκοπούς να κρύβουμε κάτω απ’ το χαλί τις ευθύνες προσώπων αντί να εξατομικεύουμε και τον ψόγο και τον έπαινο όπου αξίζει, μ’ αυτές τις συμπεριφορές νομίζω ότι βλάπτουμε την Ελλάδα, τη Δημοκρατία και τον κοινοβουλευτικό θεσμό.
Σας παρακαλώ κ. υπουργέ, τη διάταξη πρέπει να την πάρετε πίσω, δεν δικαιολογείται με τίποτα».
Δευτερολογία
«Είπα στον υφυπουργό Ανάπτυξης, τον κ. Μηταράκη “δικαιολογείσαι γιατί είσαι οικονομολόγος”. Αλλά εσείς κ. υπουργέ δεν δικαιολογείστε γιατί είστε νομικός. Βέβαια στην Ελλάδα όλοι είμαστε απ’ όλα. Λοιπόν εγώ σας ελέγχω διότι, αν λέει αυτή η διάταξη τα αυτονόητα, όπως λέτε, τότε τι νόημα έχει; Δεύτερον η διάταξη λέει “αν υπάρχουν οι εγκριτικές αποφάσεις των αρμοδίων οργάνων”. Μα εκεί είναι το πρόβλημα. Δεν βάζει κανένας διοικητής τράπεζας μια υπογραφή, ως γνωστόν υπάρχουν κάποιες γραφειοκρατίες, όπως μια επιτροπή στην Αγροτική Τράπεζα εισηγήθηκε και τοποθετήθηκαν τα αποθεματικά της στη Merrill Lynch η οποία έβαλε 1% στα νησιά Cayman σε off shore εταιρία. Κάποια επιτροπή ενέκρινε και ο διοικητής υπέγραψε και όλα τα αποθεματικά πήγαν εκεί και βέβαια έφθασε μετά η τραπεζική κρίση με αποτέλεσμα η Αγροτική Τράπεζα να ζημιωθεί.
Κύριε υπουργέ, αυτό είναι σκάνδαλο, είναι ντροπή και για όσους το σκέφτηκαν και για όποιους συνέπραξαν και για όποιους ελαφρά τη καρδία, χωρίς καν να διαβάσουν αυτή τη διάταξη έδωσαν την έγκρισή τους να περάσει. Ο Κανονισμός παραβιάστηκε διότι ξέρετε ότι το Σύνταγμα και ο Κανονισμός της Βουλής ορίζει πως τρεις μέρες πριν τη συζήτηση κάθε νομοσχεδίου στη Βουλή πρέπει να έχουν κατατεθεί οι τροπολογίες. Είμαι εγώ που τροποποίησα τον Κανονισμό ώστε να σταματήσει η ντροπή όποιος υπουργός ήθελε ν’ απαριθμεί τροπολογίες στο 12 παρά 1, την τελευταία κυριολεκτικά στιγμή.
Ήταν λάθος. Ο πρόεδρος της Βουλής είχε γράψει επάνω στην τροπολογία “εκπρόθεσμος” και πρώτος εσείς την αποδεχτήκατε, κ. υπουργέ, πριν φύγετε, διότι φύγατε και αφήσατε τον υφυπουργό. Ποιος σας είπε ότι αν μια διάταξη είναι άσχετη με το νομοσχέδιο πρώτα πρώτα, δεύτερον εάν είναι εκπρόθεσμη, πρέπει ο υπουργός να κάνει, με συγχωρείτε για την έκφραση, “σαν να είναι αλλού” μέχρι κάποιος βουλευτής να πει “εγώ έχω διαφορετική άποψη”, όταν μέσα σε τρεις ώρες, όπως νομοθετείτε μάλιστα αυτή την περίοδο, δεν προφταίνει κανείς να δει ούτε καν το κείμενο του νομοσχεδίου που εισάγετε. Πώς μπορεί να δει το πλήθος των τροπολογιών όταν είχαμε δεσμευτεί –γι’ αυτό το λόγο υπέγραφα κι εγώ ως πρόεδρος της Βουλής- ότι πάνω από τρεις τροπολογίες που κατατίθενται τουλάχιστον τρεις μέρες πριν δεν μπορούν να περνούν άλλες σε νομοσχέδιο. Κι έχει καταντήσει, κ. πρόεδρε, ν’ ακούμε παντού και σε όλα τα ΜΜΕ ότι θα έρθει τροπολογία για κάποιο θέμα. Δεν ακούμε για νόμους που ψηφίζονται αλλά για τροπολογίες που σημαίνει ότι περνούν χωρίς τον έλεγχο της επιστημονικής υπηρεσίας.
Αν ρωτήσετε, κ. υπουργέ, οποιονδήποτε λέκτορα, επίκουρο, αναπληρωτή καθηγητή α’ βαθμίδας του δικαίου, τον κ. Παυλόπουλο το συνάδελφό μας, τον κορυφαίο στη δικηγορία και στην επιστήμη καθηγητή κ. Σπηλιωτόπουλο, τον καθηγητή κ. Φλογαϊτη, οποιονδήποτε ρωτήσετε θα σας πει ότι τα κόμματα δεν ανήκουν στον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Και παραπλανήθηκε και ο πρωθυπουργός και οι αρχηγοί των κομμάτων που στηρίζουν την κυβέρνηση, γιατί προφανώς κάποιοι ήθελαν πίσω από αυτό το κλίμα που υπάρχει εναντίον των κομμάτων να δικαιολογήσουν αυτό το σκάνδαλο το οποίο δεν σταματάει εδώ όπως σας είπα. Διότι αν συνεχίσουν να δανειοδοτούν, μ’ αυτήν εδώ τη διάταξη “δεν θα τρέχει τίποτα!” Δεδομένου δε, το ξέρετε ως νομικός, ότι η απιστία προϋποθέτει δόλο, στην περίπτωση των κομμάτων πρέπει αυτός που θα διωχθεί, το στέλεχος της τράπεζας, να τεκμηριωθεί ότι γνώριζε ότι μέσα σε δυο χρόνια από το 45% τα κόμματα θα φθάσουν στο 17% ή στο 12% ώστε να μην υπάρχει εγγύηση της χρηματοδότηση από το δημόσιο, ώστε ενσυνειδήτως να έβλαψε την τράπεζα της οποία είναι στέλεχος. Άλλα και πολιτικά, ενδεχομένως, ελέγξιμα, υπάρχουν πολλά, αλλά αδίκημα απιστίας δεν υπάρχει σε αυτή την περίπτωση. Και μ’ αυτόν τον τρόπο εκθέτετε και πρωθυπουργούς που διετέλεσαν αρχηγοί των κομμάτων αυτών εμφανίζοντάς τους ότι με αυτή τη διάταξη τους καλύπτετε ως ηθικούς αυτουργούς αυτής της απιστίας.
Παρακαλώ να αποσύρετε τη διάταξη αφ’ης ίσχυσε. Θα έπρεπε, συναισθανόμενοι την ευθύνη σας, η κυβέρνηση κι εσείς προσωπικά, όταν σας το ζητήσαμε στη συζήτηση στο σύνολο, ν’ αποσύρετε αυτή τη διάταξη, όπως το μπορούσατε. Δεν το κάνατε. Έστω θα έπρεπε να ζητήσετε από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να αναπέμψει στη Βουλή, πριν δημοσιευτεί ο νόμος αυτός, ώστε ν’ αφαιρεθεί αυτή η διάταξη».
Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΠΑΣΟΚ: «Μαύρη τρύπα» 114,5 εκατ. ευρώ σε έξι χρόνια!
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
