2013-04-27 10:20:07
Δύο χρόνια πέρασαν από το ξέσπασμα της εξέγερσης κατά του καθεστώτος Άσαντ στη Συρία, η οποία πλέον μετατράπηκε σε έναν αιματηρό εμφύλιο.
Εκατοντάδες άνθρωποι σκοτώνονται κάθε ημέρα με την κυβέρνηση να προσπαθεί να ελέγξει την κατάσταση και τους αντάρτες να δυναμώνονται διαρκώς.
Από τους πρώτους μήνες της εξέγερσης, οι δυτικοί πήραν θέση. Βρέθηκαν στο πλευρό των αντικαθεστωτικών, οι οποίοι αποτελούνταν από τόσο από κοσμικά στοιχεία, όσο και από από ισλαμιστές, ομάδες αντικρουόμενες, οι οποίες είχαν ένα κοινό σκοπό: Να ανατρέψουν τον Μπασάρ αλ Άσαντ.
Ο εμφύλιος ξέσπασε, και μαζί του εντάθηκαν και οι διεθνείς πιέσεις προς τον Μπασάρ αλ Άσαντ, όπως και οι οικονομικές κυρώσεις με απώτερο σκοπό είτε να υποχωρήσει και να δώσει είτε κάποιες ελευθερίες στους αντιπολιτευόμενους, είτε να παραιτηθεί. Παράλληλα, η διεθνής κοινότητα - με τις ΗΠΑ να πρωτοστατούν- άνοιξε τις «κάνουλες» της οικονομικής και -όχι μόνο – βοήθειας προς τις πολλές, αντάρτικες ομάδες που πολεμούσαν το καθεστώς.
Οι μυστικές πτήσεις Σύμφωνα με πρόσφατο δημοσίευμα της εφημερίδας New York Times, από τις αρχές Ιανουαρίου του 2012, ξεκίνησαν οι μυστικές μεταφορές σημαντικής ποσότητας όπλων και πυρομαχικών προς τους αντάρτες, επιχειρήσεις τις οποίες πραγματοποιούσαν σύμμαχοι των ΗΠΑ στην περιοχή (όπως το Κατάρ, η Ιορδανία και η Σαουδική Αραβία, μέσω αεροδρομίων στην Τουρκία).
Βασική λεπτομέρεια; Την τεραστίων διαστάσεων επιχείρηση (ενδεικτικό είναι το γεγονός ότι για τις μεταφορές των φορτίων η πολεμική αεροπορία του Κατάρ χρησιμοποίησε τα βαριά μεταγωγικά C-17) την επιβλέπουν σχεδόν αποκλειστικά οι πράκτορες τη CIA, από την αγορά των όπλων μέχρι τη μεταφορά και την παράδοση στους αντικαθεστωτικούς, με τις πτήσεις αυτές το τελευταίο διάστημα να πυκνώνουν σε αριθμό.
«Συμμαχώντας» με τον εχθρό σου
Ωστόσο, εδώ είναι που προκύπτει ένα μεγάλο ερώτημα... Το αντάρτικο στη Συρία, δεν είναι ένα ενιαίο σώμα, ούτε έχει μία κεντρική διοίκηση. Αποτελείται για την ακρίβεια από πολλές οργανώσεις, ανάμεσά τους και ριζοσπαστικά ισλαμιστικά στοιχεία μαχητές του ιερού πολέμου και σαλαφιστές, οι οποίοι δραστηριοποιούνται κυρίως στο βορρά όπου έχουν και περισσότερη επιρροή, δημιουργώντας το μέτωπο Αλ Νόσρα, οι ηγέτες του οποίου μόλις πρόσφατα δήλωσαν «πίστη» στην Αλ Κάιντα.
Σημειωτέον, η οργάνωση αυτή ανέλαβε την ευθύνη για τις περισσότερες επιθέσεις αυτοκτονίας στη Συρία.
Μάλιστα, απόρρητες εκθέσεις των μυστικών υπηρεσιών που έφεραν στο φως ήδη από τον Οκτώβριο του 2012 οι New York Times υποστήριζαν ότι η μερίδα του λέοντος στη στρατιωτική βοήθεια που πήγαινε στους αντικαθεστωτικούς – κυρίως μέσω «ανεπίσημων» καναλιών – έφτανε στα χέρια των ισλαμιστών ανταρτών: Η άφθονη οικονομική βοήθεια φάνηκε αρκετά χρήσιμη για τη στρατολόγηση νέων μελών, ενώ τα σύγχρονα όπλα και πυρομαχικά, αποδείχθηκαν ένα... πολύ καλό επιχείρημα για όσους εντασσόταν στα νέα αντάρτικα σώματα.
Το «τζίνι» του ισλαμικού φονταμενταλισμού
Μόνο όταν είδαν ότι οι ισλαμιστές απέκτησαν υπολογίσιμη δύναμη, οι ΗΠΑ άρχισαν να αλλάζουν στάση και να αναγνωρίζουν ότι το «τζίνι» του ισλαμικού φονταμενταλισμού αφέθηκε ελεύθερο, απειλώντας με περαιτέρω αποσταθεροποίηση την ήδη ευαίσθητη περιοχή της Συρίας, αλλά και τις γειτονικές χώρες, όπως το σπαρασσόμενο από θρησκευτικές συγκρούσεις Ιράκ.
«Είμαι πολύ ανήσυχος για το ενδεχόμενο μετατροπής της Συρίας σε ένα θύλακα εξτρεμισμού» σημείωσε πρόσφατα ο πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα, προαναγγέλλοντας την αλλαγή στόχευσης της βοήθειας προς τα «κοσμικά» στοιχεία των ανταρτών, ωστόσο η ζημιά έγινε. Για ακόμη μία φορά, όπως στην περίπτωση των μουτζαχεντίν στο Αφγανιστάν, στις αρχές της δεκαετίας του 80, οι ΗΠΑ «πόνταραν» στο «χαρτί» των ακραίων ισλαμιστών, και παρά τις προσπάθειες να... μαζέψουν τα σπασμένα η κατάσταση φαίνεται πως ξέφυγε από τον έλεγχο.
Ή Συρία βυθίστηκε στο απόλυτο χάος και στο αίμα, και κανείς πλέον δεν είναι ασφαλής. Οι συγκρούσεις άρχισαν να αποκτούν θρησκευτικά χαρακτηριστικά, η βία να δίνει τη θέση της στη λογική, και το συριακό μωσαϊκό των διάφορων θρησκειών άρχισε να «ραγίζει» επικύνδυνα.
Το χάος και οι «παράπλευρες απώλειες»
Μία «παράπλευρη απώλεια» του χάους που δημιούργησε ο εξοπλισμός διάφορων ακραίων ομάδων , ήταν και η απαγωγή των δύο μητροπολιτών του Χαλεπίου του Παύλου και του Γιοχάνα Ιμπραήμ, την περασμένη Δευτέρα, μία πράξη που σύμφωνα τόσο με το πατριαρχείο Αντιόχειας όσο και με το συριακό υπουργείο Θρησκευμάτων και Βακουφίων αποδίδεται σε «τσιχαντιστές τσετένους αντάρτες».
Η κατάσταση στη Συρία θυμίζει όλο και περισσότερο αυτή της Λιβύης, μόνο που οι δυτικοί δυσκολεύονται να επέμβουν πιο άμεσα, εξαιτίας των στενών σχέσεων του Άσαντ με τη Ρωσία, αλλά και το φόβο για διάχυση της κρίσης σε όλη την περιοχή γύρω από τη Συρία.
Και ας μην ξεχνάμε... Η πραγματική μάχη θα ξεκινήσει μόλις (και εάν...) ηττηθεί ο Μπασάρ αλ Άσαντ... Γιατί τότε είναι που θα αρχίσει το μεγάλο ξεκαθάρισμα λογαριασμών στους κόλπους των ανταρτών, αφού οι ισλαμιστές αρματωμένοι μέχρι τα δόντια και τα κοσμικά «στοιχεία» της αντιπολίτευσης θα δώσουν τη μάχη για την εξουσία στα «συντρίμμια» που θα αφήσει πίσω του ο ανελέητος εμφύλιος πόλεμος.
Παναγιώτης Βελισσάρης - Λυμπερίδης / newpost.gr
Εκατοντάδες άνθρωποι σκοτώνονται κάθε ημέρα με την κυβέρνηση να προσπαθεί να ελέγξει την κατάσταση και τους αντάρτες να δυναμώνονται διαρκώς.
Από τους πρώτους μήνες της εξέγερσης, οι δυτικοί πήραν θέση. Βρέθηκαν στο πλευρό των αντικαθεστωτικών, οι οποίοι αποτελούνταν από τόσο από κοσμικά στοιχεία, όσο και από από ισλαμιστές, ομάδες αντικρουόμενες, οι οποίες είχαν ένα κοινό σκοπό: Να ανατρέψουν τον Μπασάρ αλ Άσαντ.
Ο εμφύλιος ξέσπασε, και μαζί του εντάθηκαν και οι διεθνείς πιέσεις προς τον Μπασάρ αλ Άσαντ, όπως και οι οικονομικές κυρώσεις με απώτερο σκοπό είτε να υποχωρήσει και να δώσει είτε κάποιες ελευθερίες στους αντιπολιτευόμενους, είτε να παραιτηθεί. Παράλληλα, η διεθνής κοινότητα - με τις ΗΠΑ να πρωτοστατούν- άνοιξε τις «κάνουλες» της οικονομικής και -όχι μόνο – βοήθειας προς τις πολλές, αντάρτικες ομάδες που πολεμούσαν το καθεστώς.
Οι μυστικές πτήσεις Σύμφωνα με πρόσφατο δημοσίευμα της εφημερίδας New York Times, από τις αρχές Ιανουαρίου του 2012, ξεκίνησαν οι μυστικές μεταφορές σημαντικής ποσότητας όπλων και πυρομαχικών προς τους αντάρτες, επιχειρήσεις τις οποίες πραγματοποιούσαν σύμμαχοι των ΗΠΑ στην περιοχή (όπως το Κατάρ, η Ιορδανία και η Σαουδική Αραβία, μέσω αεροδρομίων στην Τουρκία).
Βασική λεπτομέρεια; Την τεραστίων διαστάσεων επιχείρηση (ενδεικτικό είναι το γεγονός ότι για τις μεταφορές των φορτίων η πολεμική αεροπορία του Κατάρ χρησιμοποίησε τα βαριά μεταγωγικά C-17) την επιβλέπουν σχεδόν αποκλειστικά οι πράκτορες τη CIA, από την αγορά των όπλων μέχρι τη μεταφορά και την παράδοση στους αντικαθεστωτικούς, με τις πτήσεις αυτές το τελευταίο διάστημα να πυκνώνουν σε αριθμό.
«Συμμαχώντας» με τον εχθρό σου
Ωστόσο, εδώ είναι που προκύπτει ένα μεγάλο ερώτημα... Το αντάρτικο στη Συρία, δεν είναι ένα ενιαίο σώμα, ούτε έχει μία κεντρική διοίκηση. Αποτελείται για την ακρίβεια από πολλές οργανώσεις, ανάμεσά τους και ριζοσπαστικά ισλαμιστικά στοιχεία μαχητές του ιερού πολέμου και σαλαφιστές, οι οποίοι δραστηριοποιούνται κυρίως στο βορρά όπου έχουν και περισσότερη επιρροή, δημιουργώντας το μέτωπο Αλ Νόσρα, οι ηγέτες του οποίου μόλις πρόσφατα δήλωσαν «πίστη» στην Αλ Κάιντα.
Σημειωτέον, η οργάνωση αυτή ανέλαβε την ευθύνη για τις περισσότερες επιθέσεις αυτοκτονίας στη Συρία.
Μάλιστα, απόρρητες εκθέσεις των μυστικών υπηρεσιών που έφεραν στο φως ήδη από τον Οκτώβριο του 2012 οι New York Times υποστήριζαν ότι η μερίδα του λέοντος στη στρατιωτική βοήθεια που πήγαινε στους αντικαθεστωτικούς – κυρίως μέσω «ανεπίσημων» καναλιών – έφτανε στα χέρια των ισλαμιστών ανταρτών: Η άφθονη οικονομική βοήθεια φάνηκε αρκετά χρήσιμη για τη στρατολόγηση νέων μελών, ενώ τα σύγχρονα όπλα και πυρομαχικά, αποδείχθηκαν ένα... πολύ καλό επιχείρημα για όσους εντασσόταν στα νέα αντάρτικα σώματα.
Το «τζίνι» του ισλαμικού φονταμενταλισμού
Μόνο όταν είδαν ότι οι ισλαμιστές απέκτησαν υπολογίσιμη δύναμη, οι ΗΠΑ άρχισαν να αλλάζουν στάση και να αναγνωρίζουν ότι το «τζίνι» του ισλαμικού φονταμενταλισμού αφέθηκε ελεύθερο, απειλώντας με περαιτέρω αποσταθεροποίηση την ήδη ευαίσθητη περιοχή της Συρίας, αλλά και τις γειτονικές χώρες, όπως το σπαρασσόμενο από θρησκευτικές συγκρούσεις Ιράκ.
«Είμαι πολύ ανήσυχος για το ενδεχόμενο μετατροπής της Συρίας σε ένα θύλακα εξτρεμισμού» σημείωσε πρόσφατα ο πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα, προαναγγέλλοντας την αλλαγή στόχευσης της βοήθειας προς τα «κοσμικά» στοιχεία των ανταρτών, ωστόσο η ζημιά έγινε. Για ακόμη μία φορά, όπως στην περίπτωση των μουτζαχεντίν στο Αφγανιστάν, στις αρχές της δεκαετίας του 80, οι ΗΠΑ «πόνταραν» στο «χαρτί» των ακραίων ισλαμιστών, και παρά τις προσπάθειες να... μαζέψουν τα σπασμένα η κατάσταση φαίνεται πως ξέφυγε από τον έλεγχο.
Ή Συρία βυθίστηκε στο απόλυτο χάος και στο αίμα, και κανείς πλέον δεν είναι ασφαλής. Οι συγκρούσεις άρχισαν να αποκτούν θρησκευτικά χαρακτηριστικά, η βία να δίνει τη θέση της στη λογική, και το συριακό μωσαϊκό των διάφορων θρησκειών άρχισε να «ραγίζει» επικύνδυνα.
Το χάος και οι «παράπλευρες απώλειες»
Μία «παράπλευρη απώλεια» του χάους που δημιούργησε ο εξοπλισμός διάφορων ακραίων ομάδων , ήταν και η απαγωγή των δύο μητροπολιτών του Χαλεπίου του Παύλου και του Γιοχάνα Ιμπραήμ, την περασμένη Δευτέρα, μία πράξη που σύμφωνα τόσο με το πατριαρχείο Αντιόχειας όσο και με το συριακό υπουργείο Θρησκευμάτων και Βακουφίων αποδίδεται σε «τσιχαντιστές τσετένους αντάρτες».
Η κατάσταση στη Συρία θυμίζει όλο και περισσότερο αυτή της Λιβύης, μόνο που οι δυτικοί δυσκολεύονται να επέμβουν πιο άμεσα, εξαιτίας των στενών σχέσεων του Άσαντ με τη Ρωσία, αλλά και το φόβο για διάχυση της κρίσης σε όλη την περιοχή γύρω από τη Συρία.
Και ας μην ξεχνάμε... Η πραγματική μάχη θα ξεκινήσει μόλις (και εάν...) ηττηθεί ο Μπασάρ αλ Άσαντ... Γιατί τότε είναι που θα αρχίσει το μεγάλο ξεκαθάρισμα λογαριασμών στους κόλπους των ανταρτών, αφού οι ισλαμιστές αρματωμένοι μέχρι τα δόντια και τα κοσμικά «στοιχεία» της αντιπολίτευσης θα δώσουν τη μάχη για την εξουσία στα «συντρίμμια» που θα αφήσει πίσω του ο ανελέητος εμφύλιος πόλεμος.
Παναγιώτης Βελισσάρης - Λυμπερίδης / newpost.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
