2013-04-28 14:40:21
Στις πρώτες δύο δεκαετίες της ύπαρξής της, η Standard Oil δεν ήταν ουσιαστικά μια πετρελαϊκή εταιρεία, τουλάχιστον όχι όπως τις αναλογιζόμαστε σήμερα. Μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1880, το «θηρίο» του Τζον Ροκφέλερ δεν είχε στην κατοχή του πετρελαιοπηγές. Η Standardενδιαφερόταν για την διανομή και την διΰλιση, τα κλειδιά για την δημιουργία της αγοράς εκείνης που εν τέλει θα αγόραζε το πετρέλαιο.
Πάνω από έναν αιώνα αργότερα, υπάρχουν σημαντικά μαθήματα από αυτή την ιστορία για την αγορά φυσικού αερίου.
Η αυξανόμενη παραγωγή αερίου εξέπληξε την ExxonMobil και τους εταίρους της που κατασκεύασαν το τερματικό LNG Golden Pass στο Τέξας, αναμένοντας πτωτικές τάσεις στην εγχώρια παραγωγή. Η μονάδα ξεκίνησε την λειτουργία της το 2010, την ίδια χρονιά που η Exxon παραδέχτηκε την σημασία του σχιστολιθικού αερίου, δαπανώντας 41 δις. δολάρια για την εξαγορά της XTOEnergy.
Το αέριο δεν είναι ένα νέο καύσιμο. Οι ΗΠΑ κατανάλωσαν σχεδόν 70 δις. κ.π. ανά ημέρα πέρυσι. Ενώ όμως η κατανάλωση αυξήθηκε κατά 15% σε σχέση με το 2005, η παραγωγή εκτινάχθηκε κατά 30% στην ίδια χρονική περίοδο. Υπάρχουν πολλοί που εκτιμούν ότι τα αποθέματα αερίου των ΗΠΑ είναι ικανά να καλύψουν τις εγχώριες ανάγκες για έναν αιώνα. Ξέχωρα από την παραγωγή, η τυπική άμυνα του κλάδου για τις τιμές παρέχει μια κάποια στήριξη, αλλά ποιος θα επενδύσει υψηλά ποσά όταν υπάρχει τόσο πολύ αέριο στο έδαφος;
Αυτό που χρειάζεται είναι να αυξηθεί η χρήση του αερίου. Οι χαμηλές τιμές οδήγησαν σε αύξηση του μεριδίου του φυσικού αερίου στην ηλεκτροπαραγωγή των ΗΠΑ, αλλά πρόκειται για μια εξέλιξη που εξαρτάται από τις τιμές και όταν πρόσφατα το αέριο ξεπέρασε τα 4 δολάρια ανά εκατ. btu, ο άνθρακας έκανε την επιστροφή του στην παραγωγή.
Το μεγάλο έπαθλο είναι η ανάπτυξη νέων αγορών, όπως και η εξαγωγή σε τρίτες χώρες. Η Exxon θέλει τώρα να εξάγει LNG μέσω του σταθμού GoldenPass και η Navigant Consulting εκτιμά ότι οι αμερικανικές εξαγωγές LNG θα μπορούσαν να φτάσουν τα 5-6 δις. κ.π. ημερησίως, δηλαδή στο 7-9% της ζήτησης.
Ένας ακόμα μεγαλύτερος στόχος είναι οι μεταφορές. Πέρυσι, οι ΗΠΑ κατανάλωσαν 12,4 εκατ. βαρέλια βενζίνης ημερησίως. Αν το αέριο μπορούσε να αντικαταστήσει έστω και την μισή αυτή ποσότητα, τότε η ζήτηση για αέριο θα αυξανόταν κατά 50% ή κατά 37 δις. κ.π. ανά ημέρα.
Ακόμα και αυτό όμως είναι πολύ δύσκολο. Ο Σάνφορντ Μπέρντσταϊν τονίζει ότι τα οχήματα που κινούνται με φυσικό αέριο αποτελούν λιγότερο από το 0,1% του στόλου των ΗΠΑ και το παράδειγμα των ηλεκτρικών και υβριδικών αυτοκινήτων φανερώνει ότι τέτοιες αλλαγές της τεχνολογίας μπορούν να πάρουν χρόνια.
Επίσης, τα τρένα και τα φορτηγά είναι καλοί υποψήφιοι για την μετατροπή στην αεριοκίνηση, καθώς οι προβλέψιμες διαδρομές τους καθιστούν πιο εύκολο τον ανεφοδιασμό, αν και τα κόστη μετατροπής θα είναι υψηλά. Η BNSF Railwayσκοπεύει να δοκιμάσει το αέριο ως καύσιμο στα τραίνα της, αλλά οι μεγαλύτερες εταιρείες σιδηροδρόμων καταναλώνουν 3,8 δις. γαλόνια ντίζελ ετησίως, σύμφωνα με τον Μπέρνσταϊν. Αν άλλαζε όλο αυτό σε αέριο, τότε θα ήταν μια βοήθεια, αλλά όχι καμία μεγάλη αλλαγή.
Ενώ η αφθονία και οι χαμηλοί ρύποι ευνοούν το αέριο, η δημιουργία των νέων αυτών αγορών απαιτεί μεγάλες προκαταβολικές επενδύσεις και υπομονή, την οποία συχνά δεν διαθέτει ο κλάδος της έρευνας και παραγωγής αερίου. Οπότε παρά την πτώση της μετοχής μετά την συμφωνία για την ΧΤΟ, η Exxon και οι άλλοι μεγάλοι του πετρελαίου είναι τα φυσικά οχήματα για την επέκταση της χρήσης του αερίου. Έχουν τα χρήματα για να επενδύσουν σε σταθμούς ανεφοδιασμού με αέριο και στις υπόλοιπες υποδομές. Και έχουν τις ενσωματωμένες δομές που περιλαμβάνουν παραγωγή, μεταφορά και κατανάλωση του αερίου, οπότε μπορούν να αντλήσουν κέρδη από διάφορα σημεία της αλυσίδας αυτής. Επίσης, έχουν ισχυρά λόμπι, τα οποία θα εξασφαλίσουν τις απαραίτητες άδειες εξαγωγής LNG και επιδοτήσεις για να ενθαρρύνουν τους καταναλωτές να στραφούν προς το αέριο.
Η δύναμη των μεγάλων δίνει ελπίδα και για τις εταιρείες που ασχολούνται συγκεκριμένα με τις έρευνες και την παραγωγή. Καθώς το «μεγάλο πετρέλαιο» δαπανεί περισσότερα, θα αναζητήσει μεγάλα αποθέματα αερίου. Και παρά τις ακριβές συμφωνίες όπως αυτή της ΧΤΟ, οι συγχωνεύσεις δεν έχουν ξεκινήσει ακόμα. Οι δέκα μεγαλύτεροι παραγωγοί αερίου παρήγαγαν το 30% του αμερικανικού αερίου στο δ’ τρίμηνο του 2012, όσο δηλαδή παρήγαγαν και το 2007.
Είναι μια περίεργη εξέλιξη που ο μεγαλύτερος απόγονος της Standard Oil, ηExxonMobil, επιχειρεί να αναλάβει τον ίδιο ρόλο στην εποχή του φυσικού αερίου.
http://energia.gr/article.asp?art_id=69142
Πάνω από έναν αιώνα αργότερα, υπάρχουν σημαντικά μαθήματα από αυτή την ιστορία για την αγορά φυσικού αερίου.
Η αυξανόμενη παραγωγή αερίου εξέπληξε την ExxonMobil και τους εταίρους της που κατασκεύασαν το τερματικό LNG Golden Pass στο Τέξας, αναμένοντας πτωτικές τάσεις στην εγχώρια παραγωγή. Η μονάδα ξεκίνησε την λειτουργία της το 2010, την ίδια χρονιά που η Exxon παραδέχτηκε την σημασία του σχιστολιθικού αερίου, δαπανώντας 41 δις. δολάρια για την εξαγορά της XTOEnergy.
Το αέριο δεν είναι ένα νέο καύσιμο. Οι ΗΠΑ κατανάλωσαν σχεδόν 70 δις. κ.π. ανά ημέρα πέρυσι. Ενώ όμως η κατανάλωση αυξήθηκε κατά 15% σε σχέση με το 2005, η παραγωγή εκτινάχθηκε κατά 30% στην ίδια χρονική περίοδο. Υπάρχουν πολλοί που εκτιμούν ότι τα αποθέματα αερίου των ΗΠΑ είναι ικανά να καλύψουν τις εγχώριες ανάγκες για έναν αιώνα. Ξέχωρα από την παραγωγή, η τυπική άμυνα του κλάδου για τις τιμές παρέχει μια κάποια στήριξη, αλλά ποιος θα επενδύσει υψηλά ποσά όταν υπάρχει τόσο πολύ αέριο στο έδαφος;
Αυτό που χρειάζεται είναι να αυξηθεί η χρήση του αερίου. Οι χαμηλές τιμές οδήγησαν σε αύξηση του μεριδίου του φυσικού αερίου στην ηλεκτροπαραγωγή των ΗΠΑ, αλλά πρόκειται για μια εξέλιξη που εξαρτάται από τις τιμές και όταν πρόσφατα το αέριο ξεπέρασε τα 4 δολάρια ανά εκατ. btu, ο άνθρακας έκανε την επιστροφή του στην παραγωγή.
Το μεγάλο έπαθλο είναι η ανάπτυξη νέων αγορών, όπως και η εξαγωγή σε τρίτες χώρες. Η Exxon θέλει τώρα να εξάγει LNG μέσω του σταθμού GoldenPass και η Navigant Consulting εκτιμά ότι οι αμερικανικές εξαγωγές LNG θα μπορούσαν να φτάσουν τα 5-6 δις. κ.π. ημερησίως, δηλαδή στο 7-9% της ζήτησης.
Ένας ακόμα μεγαλύτερος στόχος είναι οι μεταφορές. Πέρυσι, οι ΗΠΑ κατανάλωσαν 12,4 εκατ. βαρέλια βενζίνης ημερησίως. Αν το αέριο μπορούσε να αντικαταστήσει έστω και την μισή αυτή ποσότητα, τότε η ζήτηση για αέριο θα αυξανόταν κατά 50% ή κατά 37 δις. κ.π. ανά ημέρα.
Ακόμα και αυτό όμως είναι πολύ δύσκολο. Ο Σάνφορντ Μπέρντσταϊν τονίζει ότι τα οχήματα που κινούνται με φυσικό αέριο αποτελούν λιγότερο από το 0,1% του στόλου των ΗΠΑ και το παράδειγμα των ηλεκτρικών και υβριδικών αυτοκινήτων φανερώνει ότι τέτοιες αλλαγές της τεχνολογίας μπορούν να πάρουν χρόνια.
Επίσης, τα τρένα και τα φορτηγά είναι καλοί υποψήφιοι για την μετατροπή στην αεριοκίνηση, καθώς οι προβλέψιμες διαδρομές τους καθιστούν πιο εύκολο τον ανεφοδιασμό, αν και τα κόστη μετατροπής θα είναι υψηλά. Η BNSF Railwayσκοπεύει να δοκιμάσει το αέριο ως καύσιμο στα τραίνα της, αλλά οι μεγαλύτερες εταιρείες σιδηροδρόμων καταναλώνουν 3,8 δις. γαλόνια ντίζελ ετησίως, σύμφωνα με τον Μπέρνσταϊν. Αν άλλαζε όλο αυτό σε αέριο, τότε θα ήταν μια βοήθεια, αλλά όχι καμία μεγάλη αλλαγή.
Ενώ η αφθονία και οι χαμηλοί ρύποι ευνοούν το αέριο, η δημιουργία των νέων αυτών αγορών απαιτεί μεγάλες προκαταβολικές επενδύσεις και υπομονή, την οποία συχνά δεν διαθέτει ο κλάδος της έρευνας και παραγωγής αερίου. Οπότε παρά την πτώση της μετοχής μετά την συμφωνία για την ΧΤΟ, η Exxon και οι άλλοι μεγάλοι του πετρελαίου είναι τα φυσικά οχήματα για την επέκταση της χρήσης του αερίου. Έχουν τα χρήματα για να επενδύσουν σε σταθμούς ανεφοδιασμού με αέριο και στις υπόλοιπες υποδομές. Και έχουν τις ενσωματωμένες δομές που περιλαμβάνουν παραγωγή, μεταφορά και κατανάλωση του αερίου, οπότε μπορούν να αντλήσουν κέρδη από διάφορα σημεία της αλυσίδας αυτής. Επίσης, έχουν ισχυρά λόμπι, τα οποία θα εξασφαλίσουν τις απαραίτητες άδειες εξαγωγής LNG και επιδοτήσεις για να ενθαρρύνουν τους καταναλωτές να στραφούν προς το αέριο.
Η δύναμη των μεγάλων δίνει ελπίδα και για τις εταιρείες που ασχολούνται συγκεκριμένα με τις έρευνες και την παραγωγή. Καθώς το «μεγάλο πετρέλαιο» δαπανεί περισσότερα, θα αναζητήσει μεγάλα αποθέματα αερίου. Και παρά τις ακριβές συμφωνίες όπως αυτή της ΧΤΟ, οι συγχωνεύσεις δεν έχουν ξεκινήσει ακόμα. Οι δέκα μεγαλύτεροι παραγωγοί αερίου παρήγαγαν το 30% του αμερικανικού αερίου στο δ’ τρίμηνο του 2012, όσο δηλαδή παρήγαγαν και το 2007.
Είναι μια περίεργη εξέλιξη που ο μεγαλύτερος απόγονος της Standard Oil, ηExxonMobil, επιχειρεί να αναλάβει τον ίδιο ρόλο στην εποχή του φυσικού αερίου.
http://energia.gr/article.asp?art_id=69142
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
